Psyche
alle pijlers
Volwassenen met MCDD
donderdag 1 augustus 2019 om 16:58
vrijdag 2 augustus 2019 om 03:37
Lieve TO.
Ik vind je vraag erg begrijpelijk,heb zelf de diagnose Asperger syndroom nog gekregen een aantal jaar geleden,en noem mezelf dat dus ook gewoon,iemand met Asperger.
Ik kan je dus verder geen ervaringen van mijzelf geven,omdat ik MCDD ook echt wel anders vind.Dat alles nu op een hoop gegooid is betekend natuurlijk niet dat er geen verschillen zijn.
Ik hoop dat je nog een lotgenootje vind hier.
Ik vind je vraag erg begrijpelijk,heb zelf de diagnose Asperger syndroom nog gekregen een aantal jaar geleden,en noem mezelf dat dus ook gewoon,iemand met Asperger.
Ik kan je dus verder geen ervaringen van mijzelf geven,omdat ik MCDD ook echt wel anders vind.Dat alles nu op een hoop gegooid is betekend natuurlijk niet dat er geen verschillen zijn.
Ik hoop dat je nog een lotgenootje vind hier.
vrijdag 2 augustus 2019 om 12:25
Fijn dat je het begrijpt moonpuppy, ik mis inderdaad een lotgenoot.
Anoniem en Solomio
Ik begrijp jullie goede bedoelingen, ik snap waar jullie ideeën vandaan komen die zijn ook theoretisch onderbouw. Ik begrijp dat jullie het niet aanvallend bedoelen, toch voelt het voor mij zo en dat zegt meer over mij dan over jullie.
Onderliggend aan mijn probleem is dat ik mij onbegrepen en niet herkend voel, vandaar dat jullie uitspraken mij triggeren.
Een psycholoog zei ooit eens na mijn verhaal: "Fijn toch dat je meer berijkt hebt dan er is verwacht?" Ze begreep niet waarom het voor mij belangrijk is.
Ja ik ben ook blij en trots op mezelf dat ik meer berijkt heb. Alleen heb ik voor mijn beleving daar een strijd voor moeten voeren. Jaren lang heb ik geroepen dat ik meer kan en meer begrijp dan ze dachten. Dat werd niet geloofd, deskundige waren er van overtuigd dat ik zwakbegaafd ben en nooit voor mezelf kon zorgen. Tot het mij uiteindelijk lukte een opleiding te volgen (wat eerst niet kon, omdat vanwege mijn geschiedenis er vanuit gegaan werd dat het niet haalbaar is). Toen werd eindelijk de diagnose verstandelijke beperking doorgekrast en werd ik eindelijk aangezien voor wie ik ben.
Het is lastig uit te leggen, het voelt beangstigend om ontkent te worden voor de indentiteit die je bent en steeds
te beseffen dat ik mij moet gaan verweren/bewijzen om een kans te mogen krijgen. Verder heb ik ervaren dat theorie dus niet heilig is, het kan fout zijn. Vandaar dat ik het neem met een korreltje zout.
Anoniem en Solomio
Ik begrijp jullie goede bedoelingen, ik snap waar jullie ideeën vandaan komen die zijn ook theoretisch onderbouw. Ik begrijp dat jullie het niet aanvallend bedoelen, toch voelt het voor mij zo en dat zegt meer over mij dan over jullie.
Onderliggend aan mijn probleem is dat ik mij onbegrepen en niet herkend voel, vandaar dat jullie uitspraken mij triggeren.
Een psycholoog zei ooit eens na mijn verhaal: "Fijn toch dat je meer berijkt hebt dan er is verwacht?" Ze begreep niet waarom het voor mij belangrijk is.
Ja ik ben ook blij en trots op mezelf dat ik meer berijkt heb. Alleen heb ik voor mijn beleving daar een strijd voor moeten voeren. Jaren lang heb ik geroepen dat ik meer kan en meer begrijp dan ze dachten. Dat werd niet geloofd, deskundige waren er van overtuigd dat ik zwakbegaafd ben en nooit voor mezelf kon zorgen. Tot het mij uiteindelijk lukte een opleiding te volgen (wat eerst niet kon, omdat vanwege mijn geschiedenis er vanuit gegaan werd dat het niet haalbaar is). Toen werd eindelijk de diagnose verstandelijke beperking doorgekrast en werd ik eindelijk aangezien voor wie ik ben.
Het is lastig uit te leggen, het voelt beangstigend om ontkent te worden voor de indentiteit die je bent en steeds
te beseffen dat ik mij moet gaan verweren/bewijzen om een kans te mogen krijgen. Verder heb ik ervaren dat theorie dus niet heilig is, het kan fout zijn. Vandaar dat ik het neem met een korreltje zout.
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:05
Maar dan gaat het dus om je onterechte diagnose 'zwakbegaafd' en niet zozeer de mcdd.
Ik herken veel van wat je schrijft, maar dan de andere kant op: altijd maar horen dat ik alles kon bereiken wat ik wilde, maar niks lukte.
Ik zie het als voorschrijdend inzicht: wat ze nu weten wisten ze in mijn jeugd nog niet. Geldt voor iedere volwassene.
Ik herken veel van wat je schrijft, maar dan de andere kant op: altijd maar horen dat ik alles kon bereiken wat ik wilde, maar niks lukte.
Ik zie het als voorschrijdend inzicht: wat ze nu weten wisten ze in mijn jeugd nog niet. Geldt voor iedere volwassene.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:26
OliebolmetKrenten schreef: ↑02-08-2019 12:25Fijn dat je het begrijpt moonpuppy, ik mis inderdaad een lotgenoot.
Anoniem en Solomio
Ik begrijp jullie goede bedoelingen, ik snap waar jullie ideeën vandaan komen die zijn ook theoretisch onderbouw. Ik begrijp dat jullie het niet aanvallend bedoelen, toch voelt het voor mij zo en dat zegt meer over mij dan over jullie.
Onderliggend aan mijn probleem is dat ik mij onbegrepen en niet herkend voel, vandaar dat jullie uitspraken mij triggeren.
Een psycholoog zei ooit eens na mijn verhaal: "Fijn toch dat je meer berijkt hebt dan er is verwacht?" Ze begreep niet waarom het voor mij belangrijk is.
Ja ik ben ook blij en trots op mezelf dat ik meer berijkt heb. Alleen heb ik voor mijn beleving daar een strijd voor moeten voeren. Jaren lang heb ik geroepen dat ik meer kan en meer begrijp dan ze dachten. Dat werd niet geloofd, deskundige waren er van overtuigd dat ik zwakbegaafd ben en nooit voor mezelf kon zorgen. Tot het mij uiteindelijk lukte een opleiding te volgen (wat eerst niet kon, omdat vanwege mijn geschiedenis er vanuit gegaan werd dat het niet haalbaar is). Toen werd eindelijk de diagnose verstandelijke beperking doorgekrast en werd ik eindelijk aangezien voor wie ik ben.
Het is lastig uit te leggen, het voelt beangstigend om ontkent te worden voor de indentiteit die je bent en steeds
te beseffen dat ik mij moet gaan verweren/bewijzen om een kans te mogen krijgen. Verder heb ik ervaren dat theorie dus niet heilig is, het kan fout zijn. Vandaar dat ik het neem met een korreltje zout.
Maar dat is niet meer zo. Je hoeft je niet te bewijzen. Je labeltje(s) (of die nou terecht waren/ zijn of niet) staan niet op je voorhoofd.
Het heeft je duidelijk veel pijn gedaan en geeft je nu nog een naar gevoel. Zou het helpen om eens met een psycholoog of iemand anders te praten om dit te verwerken?
.
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:55
vrijdag 2 augustus 2019 om 14:58
En zo hou je je problemen in stand.OliebolmetKrenten schreef: ↑02-08-2019 14:55Dat zou ik wel willen, alleen ben ik bang dat ik net als bij de vorige psycholoog het niet begrepen wordt, van de baan geveegd wordt als onbelangrijk. Als dat gebeurd klap ik volledig dicht, het is een trigger die mij het kan doen herbeleven, het gevoel dan.
Want je zult hier de rest van je leven tegenaan lopen: mensen zijn soms gewoon niet aardig.
Zaak om daarmee om te leren gaan, met hulp van een therapeut of zonder, maakt niet uit.
Dat je die gevoelens hebt is een gegeven, hoe je ermee omgaat kun je sturen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 2 augustus 2019 om 15:20
Dat klopt, ik heb onvrede met de diagnose zwakbegaafdheid en niet met ass. Wel zou mogelijk kunnen blijken dat bij mcdd vaker onjuist zwakbegaafdheid is bij gestempeld.Solomio schreef: ↑02-08-2019 14:05Maar dan gaat het dus om je onterechte diagnose 'zwakbegaafd' en niet zozeer de mcdd.
Ik herken veel van wat je schrijft, maar dan de andere kant op: altijd maar horen dat ik alles kon bereiken wat ik wilde, maar niks lukte.
Ik zie het als voorschrijdend inzicht: wat ze nu weten wisten ze in mijn jeugd nog niet. Geldt voor iedere volwassene.
Ik vind het mooi verwoord wat je zegt, een vroege diagnose en late diagnose werken beide een andere kant op.
Ik kan mij wel vinden in het idee dat bij niemand schuld ligt, iedereen die bij mij betrokken is geweest, inclusief mijzelf heeft gehandeld uit de kennis van toen. Maar dat is mijn objectieve kijk, vanuit mijn gevoel kan ik het nog geen plek geven. Het geeft mij een gevoel van eenzaamheid, hoe meer ik achterhaal, hoe meer bevestigd wordt dat ik een uitzondering ben. Wat ik niet wil, ik zou graag lotgenoten vinden, dan hoop ik mij minder alleen te voelen, herkent en erkent.
.
vrijdag 2 augustus 2019 om 15:44
"Dat je die gevoelens hebt is een gegeven, hoe je ermee omgaat kun je sturen."
Deze zienswijze snap ik en pas ik ook toe, het is in andere woorden mijn motto. Ik heb er veel beter mee leren omgaan dan vroeger, alleen blijft het steken, dus probeer ik toch informatie te krijgen die mij verder kan helpen. Ik kan pas weer een stukje verder als ik het gevoel heb alles te hebben doorgenomen. Op dit moment is dat ervaringsverhalen horen van andere mensen die destijds ook mcdd kregen gediagnosticeerd. Het kan mogelijk bijdragen aan perspectief, ik kan het niet gaan beredeneren enkel en alleen uit mijn eigen ervaring.
Deze zienswijze snap ik en pas ik ook toe, het is in andere woorden mijn motto. Ik heb er veel beter mee leren omgaan dan vroeger, alleen blijft het steken, dus probeer ik toch informatie te krijgen die mij verder kan helpen. Ik kan pas weer een stukje verder als ik het gevoel heb alles te hebben doorgenomen. Op dit moment is dat ervaringsverhalen horen van andere mensen die destijds ook mcdd kregen gediagnosticeerd. Het kan mogelijk bijdragen aan perspectief, ik kan het niet gaan beredeneren enkel en alleen uit mijn eigen ervaring.
vrijdag 2 augustus 2019 om 18:26
Ik heb in de tussentijd wat meer opgezocht over mcdd. Wat mij duidelijk is geworden is dat het onderzoek over mcdd nog lang niet is afgerond. Er komt naar voren dat mcdd mogelijk onterecht onder ass is geplaatst. Het lijkt zich te onderscheiden van autisme, een stoornis op zichzelf te zijn. Ik ben ook niet de enige met dit lastige gevoel, vele ouders van zijn ook opzoek naar erkenning voor mcdd.
vrijdag 2 augustus 2019 om 22:23
Wil je zo graag 'anders' zijn?OliebolmetKrenten schreef: ↑02-08-2019 18:26Ik heb in de tussentijd wat meer opgezocht over mcdd. Wat mij duidelijk is geworden is dat het onderzoek over mcdd nog lang niet is afgerond. Er komt naar voren dat mcdd mogelijk onterecht onder ass is geplaatst. Het lijkt zich te onderscheiden van autisme, een stoornis op zichzelf te zijn. Ik ben ook niet de enige met dit lastige gevoel, vele ouders van zijn ook opzoek naar erkenning voor mcdd.
Ik werd als kind geplaagd door heftige angsten, nu zou ik mss wel de diagnose mcdd krijgen.
Inmiddels heb ik geleerd om mijn emoties beter te reguleren en is angst niet meer het meest in het oog springende probleem wat ik heb.
Ik zie de overeenkomst wel, vooral als je autisme ziet als informatieverwerkingsstoornis, dan past mcdd daar zeker onder (en nog andere stoornissen ook trouwens).
Maar uiteindelijk maakt zo'n diagnose zo weinig uit. In het autismetopic loopt een soortgelijke discussie: zo'n diagnose zegt nog steeds niet waar jij nou precies last van hebt, dus ook mcdd uit zich niet bij iedereen hetzelfde.
Best kans dat je in dat autismetopic ook herkenning vindt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 3 augustus 2019 om 18:20
Solomio ik vind het vervelend dat je steeds jezelf vergelijkt met mij, terwijl ik denk dat wij helemaal niet vergelijkbaar zijn.
Je refereert steeds naar de wetenschap van deze tijd en mocht het nog niet duidelijk zijn: ik ben ook op de hoogte hiervan. Ik denk dat je niet inziet dat de eerdere wetenschap voor jou misschien niets betekend, maar dat ik daarin heb geleefd.
Ik vind je ook erg aanhoudend stellig, het lijkt alsof je nieuwe informatie geen kans kan geven, want hoe dan ook moet het overeenkomen met jouw idee.
Ik vind je vraag maar een beetje gek, als ik aangeef lotgenoten te willen vinden, zodat ik mij niet meer alleen voel, dan verwijst het toch juist naar dat ik alles behalve anders wil zijn?
Je refereert steeds naar de wetenschap van deze tijd en mocht het nog niet duidelijk zijn: ik ben ook op de hoogte hiervan. Ik denk dat je niet inziet dat de eerdere wetenschap voor jou misschien niets betekend, maar dat ik daarin heb geleefd.
Ik vind je ook erg aanhoudend stellig, het lijkt alsof je nieuwe informatie geen kans kan geven, want hoe dan ook moet het overeenkomen met jouw idee.
Ik vind je vraag maar een beetje gek, als ik aangeef lotgenoten te willen vinden, zodat ik mij niet meer alleen voel, dan verwijst het toch juist naar dat ik alles behalve anders wil zijn?
