Psyche
alle pijlers
Voor mij had het leven niet gehoeven
vrijdag 11 juli 2008 om 10:57
Ik haal de OP weg.
Reden is dat ik me met regelmaat aangevallen en beschuldigd voel, zowel hier (maar in mindere mate) als op een ander topic over mijn werk. Ik mis simpelweg de energie om me telkenmale weer te verdedigen. Hartelijk dank voor alle adviezen en warmte van mensen die mee dachten.
Ik heb besloten dat ik hier niet meer op het forum terug kom.
Reden is dat ik me met regelmaat aangevallen en beschuldigd voel, zowel hier (maar in mindere mate) als op een ander topic over mijn werk. Ik mis simpelweg de energie om me telkenmale weer te verdedigen. Hartelijk dank voor alle adviezen en warmte van mensen die mee dachten.
Ik heb besloten dat ik hier niet meer op het forum terug kom.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:02
Jeetje...
Hier herken ik me helemaal niet in. Waarom voel je dit zo? Het leven is toch leuk? Het is maar net wat je er zelf van maakt. Voor mij is het een groot feest, mits ik zelf de slingers ophang. Ik weet niet of er echt een taboe op deze uitspraak rust, wel denk ik dat je als je dit zo voelt hulp nodig hebt.
Hier herken ik me helemaal niet in. Waarom voel je dit zo? Het leven is toch leuk? Het is maar net wat je er zelf van maakt. Voor mij is het een groot feest, mits ik zelf de slingers ophang. Ik weet niet of er echt een taboe op deze uitspraak rust, wel denk ik dat je als je dit zo voelt hulp nodig hebt.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:08
Hey Helmy,
Ik herken het zeker! Ik heb die gevoelens ook gehad en wist in eerste instantie niet waar dat aan lag. Via de huisarts ben ik bij een psycholoog terechtgekomen en voor mij was dat heel verhelderend. In mijn geval was ik heel ongelukkig in mijn relatie, na een hoop wikken en wegen heb ik de relatie verbroken en ben uiteindelijk erg gelukkig geworden! Nooit heb ik meer van die "was ik maar nooit geboren" gedachten.
Weet je helemaal niet waar het aan zou kunnen liggen?
Ik herken het zeker! Ik heb die gevoelens ook gehad en wist in eerste instantie niet waar dat aan lag. Via de huisarts ben ik bij een psycholoog terechtgekomen en voor mij was dat heel verhelderend. In mijn geval was ik heel ongelukkig in mijn relatie, na een hoop wikken en wegen heb ik de relatie verbroken en ben uiteindelijk erg gelukkig geworden! Nooit heb ik meer van die "was ik maar nooit geboren" gedachten.
Weet je helemaal niet waar het aan zou kunnen liggen?
vrijdag 11 juli 2008 om 11:10
Hallo,
Ik herken me hier deels in. Niet wat mezelf betreft, ik geniet van het leven zoals ik het nu leef.
Maar ik denk wel heel vaak als ik naar mijn kinderen kijk, die nu jong en vrolijk en onbevangen zijn. 'Ik hoop maar dat ze het leven later de moeite waard vinden en het zonder al te veel tegenslag kunnen leiden.' Tenslotte heb ik er voor gezorgd dat ze er zijn.
Maar goed, voor een groot deel heb ik dat zelf in de hand en je kunt (gelukkig) niet alles voorzien wat er op je pad komt.
Dit klinkt allemaal heel depri, maar ik sta juist heel positief in het leven en ben blij dat ik er ben.
Maar even terug naar jou. Ook ik denk dat je hier hulp voor moet zoeken. Om uit te vinden waar dit uit voort komt.
Sterkte!
Ik herken me hier deels in. Niet wat mezelf betreft, ik geniet van het leven zoals ik het nu leef.
Maar ik denk wel heel vaak als ik naar mijn kinderen kijk, die nu jong en vrolijk en onbevangen zijn. 'Ik hoop maar dat ze het leven later de moeite waard vinden en het zonder al te veel tegenslag kunnen leiden.' Tenslotte heb ik er voor gezorgd dat ze er zijn.
Maar goed, voor een groot deel heb ik dat zelf in de hand en je kunt (gelukkig) niet alles voorzien wat er op je pad komt.
Dit klinkt allemaal heel depri, maar ik sta juist heel positief in het leven en ben blij dat ik er ben.
Maar even terug naar jou. Ook ik denk dat je hier hulp voor moet zoeken. Om uit te vinden waar dit uit voort komt.
Sterkte!
tsja.....
vrijdag 11 juli 2008 om 11:11
Ik heb altijd wel een sombere inslag gehad. Ik herken me ook absoluut niet in uitspraken dat het leven één groot feest zou zijn. Hoewel ik voor een buitenstaander een normaal leven leid, kost het me zoveel energie en ben ik ongelukkig.
De situatie waarin ik nu zit is niet geweldig, wat problemen op het relationele vlak en ook op het werk zit ik na vele jaren in een impasse. Toch heb ik deze gevoelens ook als genoemde zaken niet zouden spelen.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:14
Een mens komt op de wereld en dat bepaal je nu eenmaal niet zelf.
Vanaf dat je je bewust wordt van het feit dat je zelf invulling geeft aan je leven, kun je je af blijven vragen waarom je eigenlijk moet leven, maar daar schiet je niet zo veel mee op.
Ook al deel ik je gedachte wel, dat mijn portie aan Fikkie gegeven had mogen worden, begrijp ik tegelijkertijd dat ik daar niets mee opschiet.
Dus ik leef een leven dat bij mij past, doe de dingen die ik waardevol vind zo bewust mogelijk en met een blijde insteek en zie dan wel waar en wanneer het ophoudt.
Of het leven zin heeft of niet, dat doet er eigenlijk niet zo toe. Wanneer die vraag voortkomt uit somberheid, dan is het - lijkt mij - goed om te zoeken naar een manier om van die somberheid af te komen. Want als je dan toch leeft, dan maar liever zo blij mogelijk.
Vanaf dat je je bewust wordt van het feit dat je zelf invulling geeft aan je leven, kun je je af blijven vragen waarom je eigenlijk moet leven, maar daar schiet je niet zo veel mee op.
Ook al deel ik je gedachte wel, dat mijn portie aan Fikkie gegeven had mogen worden, begrijp ik tegelijkertijd dat ik daar niets mee opschiet.
Dus ik leef een leven dat bij mij past, doe de dingen die ik waardevol vind zo bewust mogelijk en met een blijde insteek en zie dan wel waar en wanneer het ophoudt.
Of het leven zin heeft of niet, dat doet er eigenlijk niet zo toe. Wanneer die vraag voortkomt uit somberheid, dan is het - lijkt mij - goed om te zoeken naar een manier om van die somberheid af te komen. Want als je dan toch leeft, dan maar liever zo blij mogelijk.
vrijdag 11 juli 2008 om 11:15
Die heb ik dus heel vaak! Ik heb wel een kind op de wereld gezet, een leuk, mooi, opgewekt en ondernemende puber inmiddels. Ik hoop dat mijn kind deze gevoelens bespaard zullen blijven. Ooit heb ik eens gelezen dat sommige mensen meer natuurlijk endorfines zouden hebben dan anderen. Een stofje waardoor je altijd de zon wel weer achter de wolken ziet. Ik heb zeker weten een tekort
vrijdag 11 juli 2008 om 11:17
Wat doet het ertoe of een buitenstaander denkt dat jij een normaal leven leidt? Het is blijkbaar een leven dat niet bij je past. Daardoor kost het je veel energie en ben je ongelukkig.
Iedereen heeft tegenslagen in het leven, ondanks dat kan het zeker leuk zijn als je voldoening haalt uit dingen die jou gelukkig maken. Het leven is maakbaar!
Heb je ook het idee dat het leven aan je voorbijgaat? Dat je in een film zit zonder dat je er invloed op uit kunt oefenen?
vrijdag 11 juli 2008 om 11:18
Hoi Helmy,
Ik herken het wel alleen niet in de mate die jij het hebt.
Zijn absoluut momenten in mijn leven waarvan ik denk, laat alles maar aan mij voorbijgaan, ik hoef dit allemaal niet.
Heb er tenslotte niet om gevraagd om op deze aarde te komen.
Dit soort gevoelens hebben er mij in ieder geval wel van overtuigd dat ik nooit en te nimmer kinderen op deze aardbol zal zetten.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je eruit komt. Zoals iemand hiervoor al zei "misschien dat praten met een psychiater helpt".
Groetjes
Ik herken het wel alleen niet in de mate die jij het hebt.
Zijn absoluut momenten in mijn leven waarvan ik denk, laat alles maar aan mij voorbijgaan, ik hoef dit allemaal niet.
Heb er tenslotte niet om gevraagd om op deze aarde te komen.
Dit soort gevoelens hebben er mij in ieder geval wel van overtuigd dat ik nooit en te nimmer kinderen op deze aardbol zal zetten.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je eruit komt. Zoals iemand hiervoor al zei "misschien dat praten met een psychiater helpt".
Groetjes
vrijdag 11 juli 2008 om 11:20
weet je, ik ben hartstikke gelukkig, maar toch... denk ik precies hetzelfde. Mijn vriend wordt er erg pissig van als ik dat zeg. Alsof ik zelfmoord zou willen plegen of zo, terwijl er geen haar op mijn hoofd is die dat bedoelt, en dit komt niet in de buurt van mijn gevoel. Ja, ik ben erg gelukkig, maar nee, ik zie de meerwaarde van het leven ook niet zo. En toch... heb ik ook een zoontje... tsja... rationeel niet te verklaren, maar wat ben ik blij met hem. Maar ik weet ook: WIJ hebben er voor gekozen hem op deze wereld te zetten en ik hoop dat hij gelukkig wordt (zoals ik dat zelf ook ben) maar ik zal het hem niet kwalijk nemen als hij later zegt : als ik had moeten kiezen en niet jullie dan weet ik niet of ik er voor gekozen had...
vrijdag 11 juli 2008 om 11:20
Ik denk dat het een teken is van niet het leven (of aspecten daarvan) leiden dat je echt zou willen.
Je geeft ook al aan, dat je relatie en je werk niet lopen zoals je zou willen. Feit ligt er, dat ervoor kunt kiezen om dat te veranderen. Nadeel daarvan is, dat je niet de garantie krijgt dat het ook daadwerkelijk beter zal worden. Dus duurt het soms heel lang voordat er een knoop wordt doorgehakt. Maar ik denk dan, het kan alleen maar beter worden. Als je gedachten hebt zoals voor mij had het leven niet gehoeven, dan leid je wellicht al heel lang het verkeerde leven. Je kunt wachten totdat het vanzelf leuker wordt, of je kijkt er krischt naar en onderneemt stappen. Niemand anders zal het voor je doen, en alleen jij weet wat je graag anders zou zien. Ik denk dat mensen die zich gelukkiger voelen, gewoon sneller en makkelijker in staat zijn om knopen door te hakken. Ben je iemand die dat niet goed kan, word je misschien door een angst tegengehouden? Bang voor het onzekere, of weet je niet waar je moet beginnen?
Je geeft ook al aan, dat je relatie en je werk niet lopen zoals je zou willen. Feit ligt er, dat ervoor kunt kiezen om dat te veranderen. Nadeel daarvan is, dat je niet de garantie krijgt dat het ook daadwerkelijk beter zal worden. Dus duurt het soms heel lang voordat er een knoop wordt doorgehakt. Maar ik denk dan, het kan alleen maar beter worden. Als je gedachten hebt zoals voor mij had het leven niet gehoeven, dan leid je wellicht al heel lang het verkeerde leven. Je kunt wachten totdat het vanzelf leuker wordt, of je kijkt er krischt naar en onderneemt stappen. Niemand anders zal het voor je doen, en alleen jij weet wat je graag anders zou zien. Ik denk dat mensen die zich gelukkiger voelen, gewoon sneller en makkelijker in staat zijn om knopen door te hakken. Ben je iemand die dat niet goed kan, word je misschien door een angst tegengehouden? Bang voor het onzekere, of weet je niet waar je moet beginnen?
vrijdag 11 juli 2008 om 11:23
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Nee, dat is het niet. Stel nou hè dat ik een groot geldbedrag zou winnen...dan is het vreugdegevoel maar zo kort. Dat bedoel ik, ik kan nergens werkelijk van genieten.
En weggaan bij die vent, ach..wie weet komt het er nog weleens van. Maar ik weet uit ervaring dat wanneer een lieve attente man zou hebben, ik nog steeds die vrolijke meid niet ben.
