Psyche
alle pijlers
Voor mij had het leven niet gehoeven
vrijdag 11 juli 2008 om 10:57
Ik haal de OP weg.
Reden is dat ik me met regelmaat aangevallen en beschuldigd voel, zowel hier (maar in mindere mate) als op een ander topic over mijn werk. Ik mis simpelweg de energie om me telkenmale weer te verdedigen. Hartelijk dank voor alle adviezen en warmte van mensen die mee dachten.
Ik heb besloten dat ik hier niet meer op het forum terug kom.
Reden is dat ik me met regelmaat aangevallen en beschuldigd voel, zowel hier (maar in mindere mate) als op een ander topic over mijn werk. Ik mis simpelweg de energie om me telkenmale weer te verdedigen. Hartelijk dank voor alle adviezen en warmte van mensen die mee dachten.
Ik heb besloten dat ik hier niet meer op het forum terug kom.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:39
:
[...]
Euhhmmm. ok....maar als je er diep over nadenkt, heeft ons leven geen bepaald doel....waarom leven wij eigenlijk? Wat is het nut?
In mijn opvoeding heb ik mee gekregen dat wij leven tot meerdere glorie van God. We zijn de kroon op de schepping. Helaas vind ik dat deze kroon er een behoorlijke puinhoop van heeft gemaakt.
Het doel is dan niet dit tijdelijke leven, maar het eeuwige zalige leven. Maar ik kan daar zo weinig mee...
vrijdag 11 juli 2008 om 14:41
Helmy, waarschijnlijk net als ik een controle freak. Nooit steunpilaren gehad om op te bouwen, dus alles zelf doen en niet eens weten hoe je het met hulp zou kunnen doen.
Controle opgeven en loslaten is het moeilijkste wat er is, maar het maakt wel dat je lucht krijgt.
Zit er midden in hoor, dus ik weet hoe lastig het is.
Toegevoegde waarde in dingen ga je zien als je er zelf toegevoegde waarde aan gaat geven.
Controle opgeven en loslaten is het moeilijkste wat er is, maar het maakt wel dat je lucht krijgt.
Zit er midden in hoor, dus ik weet hoe lastig het is.
Toegevoegde waarde in dingen ga je zien als je er zelf toegevoegde waarde aan gaat geven.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:44
Als je het godsdienstig bekijkt he? Klopt het de 'de kroon' er een puinhoop van maakt in het leven (algemeen gesproken). Maar volgens mij moet niet alleen alles uit de naam van God, maar juist met een hoop respect voor jezelf, en voor wat God gemaakt heeft in het leven. Als je het Godsdienstig zou willen benaderen dan heeft God de wereld fantastisch geschapen en daar dienen wij zorgvuldig mee om te gaan. En daar legt ook God de verantwoording bij jou leggen. Immers geen marrionette, maar een weldenkende onafhankelijke mens 
vrijdag 11 juli 2008 om 14:48
Hai Helmy,
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt, en al zo lang. Ik kan niet zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt. Ik heb al lang geleden vrede gesloten met het feit dat mijn leven op deze aarde geen enkel doel of en slechts beperkt nut heeft. Ergens vond ik dat zelfs bevrijdend. Zonder allesoverheereend doel mag je gewoon lekker doen wat je zelf wil.....
Maar, ik kan je dus weinig tips geven vanuit mijn ervaring. Er is wel een ding dat ik wilde zeggen. Je zegt dat je wel kan genieten van sommige dingen. Maar dat je negatieve gevoelens en existentiele zorgen (het heeft toch geen zin) dan altijd op de achtergrond aanwezig zijn. Ik denk dat de winst van therapie niet zal liggen in het beantwoorden van die existentiele vragen (want die kan alleen jij voor jezelf beantwoorden), maar het leren focussen op het nu, zonder afgeleid te worden door die negatieve gedachten. Dat is best moeilijk, vooral omdat jij al je hele leven zo denkt, maar ik geloof zeker dat met voldoende hard werken je in staat bent om in ieder geval je gedachten een beetje te sturen.
En ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier dacht ik bij jouw verhaal ook aan meditatie. Omdat meditatie heel erg gericht is op het binnenlaten van een gedachte, maar om die vervolgens ook weer te laten gaan. Om dus, in feite, bewust niet te piekeren. Ik ben daar niet goed in, maar het lijkt mij wel heerlijk om te kunnen. En, wat mij heel goed lijkt aan meditatie-training naast therapie, is dat je met beide hetzelfde nastreeft (handvatten krijgen om minder te piekeren), maar op hele verschillende manieren. Waardoor je een heel scala aan mogelijkheden hebt uiteindelijk in het dagelijks leven om je huidige zwaarmoedigheid om te buigen naar een levensinstelling waarin je leven misschien nog steeds geen absoluut nut heeft, maar je tenminste nu wel plezier hebt.
Succes!
Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt, en al zo lang. Ik kan niet zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt. Ik heb al lang geleden vrede gesloten met het feit dat mijn leven op deze aarde geen enkel doel of en slechts beperkt nut heeft. Ergens vond ik dat zelfs bevrijdend. Zonder allesoverheereend doel mag je gewoon lekker doen wat je zelf wil.....
Maar, ik kan je dus weinig tips geven vanuit mijn ervaring. Er is wel een ding dat ik wilde zeggen. Je zegt dat je wel kan genieten van sommige dingen. Maar dat je negatieve gevoelens en existentiele zorgen (het heeft toch geen zin) dan altijd op de achtergrond aanwezig zijn. Ik denk dat de winst van therapie niet zal liggen in het beantwoorden van die existentiele vragen (want die kan alleen jij voor jezelf beantwoorden), maar het leren focussen op het nu, zonder afgeleid te worden door die negatieve gedachten. Dat is best moeilijk, vooral omdat jij al je hele leven zo denkt, maar ik geloof zeker dat met voldoende hard werken je in staat bent om in ieder geval je gedachten een beetje te sturen.
En ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier dacht ik bij jouw verhaal ook aan meditatie. Omdat meditatie heel erg gericht is op het binnenlaten van een gedachte, maar om die vervolgens ook weer te laten gaan. Om dus, in feite, bewust niet te piekeren. Ik ben daar niet goed in, maar het lijkt mij wel heerlijk om te kunnen. En, wat mij heel goed lijkt aan meditatie-training naast therapie, is dat je met beide hetzelfde nastreeft (handvatten krijgen om minder te piekeren), maar op hele verschillende manieren. Waardoor je een heel scala aan mogelijkheden hebt uiteindelijk in het dagelijks leven om je huidige zwaarmoedigheid om te buigen naar een levensinstelling waarin je leven misschien nog steeds geen absoluut nut heeft, maar je tenminste nu wel plezier hebt.
Succes!
vrijdag 11 juli 2008 om 14:50
Ik vind lezen leuk, maar niet meer zoals vroeger. Toen kon ik helemaal opgaan in een goed boek, nu niet meer zo...
Mijn werk vond ik altijd leuk, het gevoel dat je had na een dag keihard werken, de voldoening.
Maar waar nu echt mijn interesses liggen...geen idee.
Eerder noemde iemand het woord apatisch, dat is hoe ik ben.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:54
@Countessa, ik heb juist zo'n idee dat ik van meditatie nóg triester word.
Een vriend van me is er laatst mee begonnen. Hij was vroeger een workaholic, maar heeft nu een burn-out. Inmiddels is hij yoga gaan doen en nu dus meditatie. Allemaal dingen die ik bij hem nooit verwacht had. Hij verandert wel, maar of dat nu ten goede is? Voorheen was het een yup, nu een beetje jankerige verdrietige man die "zichzelf aan het vinden is." Maar ja, misschien was hij wel heel ongelukkig is zijn yup-zijn.
Een vriend van me is er laatst mee begonnen. Hij was vroeger een workaholic, maar heeft nu een burn-out. Inmiddels is hij yoga gaan doen en nu dus meditatie. Allemaal dingen die ik bij hem nooit verwacht had. Hij verandert wel, maar of dat nu ten goede is? Voorheen was het een yup, nu een beetje jankerige verdrietige man die "zichzelf aan het vinden is." Maar ja, misschien was hij wel heel ongelukkig is zijn yup-zijn.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:57
vrijdag 11 juli 2008 om 15:03
Persoonlijk denk ik dat je onwijs zweverige meditatie kan doen waarin je inderdaad allerlei spirituele ontdekkingsreizen gaat doen mbv guru's. Maar volgens mij is het in de basis een heel erg no-nonsense manier om te ontspannen en je hoofd leeg te maken/ om te leren gaan met gedachten die je op dat moment niet wil hebben. Ik denk dat dat nu echt ligt aan wie de cursus geeft. En het leven mag dan wel geen doel hebben, en ook over de echte vrije keuze die wij als mensen hebben kan je zo je twijfels hebben, maar gelukkig kunnen wij op micro niveau altijd nog zelf kiezen wat we vanavond gaan eten, of bij wie we een meditatie cursus volgen.
vrijdag 11 juli 2008 om 15:05
Ja Anouk, dat is idd redelijk irritant voor een buitenstaander. Aan de andere kant moet je je realiseren dat het best moeilijk is als je al zo lang ergens in zit, dan lijkt het ook echt oneindig. Juist omdat je voor je gevoel iedere dag opnieuw hebt geprobeerd om erover heen te stappen, en wel gelukkig te zijn zoals de mensen om je heen. Ik kan me wel voorstellen dat je dan uiteindelijk denkt, het werkt toch allemaal niet, voor mij dan. Maar, die stap naar de huisarts is echt een goede.
vrijdag 11 juli 2008 om 15:19
vrijdag 11 juli 2008 om 15:29
Je hebt iig geprobeerd dingen te veranderen. Dat vind ik goed van je! Maar kennelijk is het niet genoeg, want je zit nog altijd met je sombere gevoel. Goed dat je de stap naar de huisarts en psych gaat nemen, misschien kan die je helpen.
Ik blijf er wel bij, als je ongelukkig bent, verander dingen. Je hebt zelf de touwtjes in handen. Maak er wat van!
Succes bij de huisarts iig!
vrijdag 11 juli 2008 om 16:59
vrijdag 11 juli 2008 om 17:10
Evidenza heeft niets gezegd over jou Lammy. Evidenza zei tegen Helmy dat ze, wellicht gevormd door haar eigen achtergrond (partner die niets deed), het idee had dat Helmy (niet jij dus) misschien wat meer zou mogen doorpakken om uit deze negatieve gedachten te komen.
Want objectief kan je wel zeggen dat je niet heel actief probeert om uit een situatie te komen als je geen gebruik maakt van zelfs de meest basic hulp die mogelijk is. Maar nu is Helmy druk bezig, dus dat laat zien dat ze niet van zins is nog langer deze situatie in stand te houden.
Dus waarom zou je je aangevallen voelen. En dus, waarom zou je je terugtrekken? Jij weet of je echt je best doet, dus waarom je sowieso iets aantrekken van wat er op zo'n forum geschreven wordt, over een ander.
Want objectief kan je wel zeggen dat je niet heel actief probeert om uit een situatie te komen als je geen gebruik maakt van zelfs de meest basic hulp die mogelijk is. Maar nu is Helmy druk bezig, dus dat laat zien dat ze niet van zins is nog langer deze situatie in stand te houden.
Dus waarom zou je je aangevallen voelen. En dus, waarom zou je je terugtrekken? Jij weet of je echt je best doet, dus waarom je sowieso iets aantrekken van wat er op zo'n forum geschreven wordt, over een ander.
vrijdag 11 juli 2008 om 17:53
Lammy, als je goed gelezen had en je niet direct zo aangevallen zou voelen zou je zien dat ik vróeg of jullie er misschien in zwelgden. En later legde ik uit wat ik onder zwelgen versta. Daarmee zeg ik niet dat jij dat doet.Daarnaast stelde ik je een aantal vragen omdat ik de indruk kreeg dat het bij jou alleen maar om je werk ging. Vrágen, waarop je niet hoeft te antwoorden maar je zeker ook niet gekwetst uit de discussie hoeft terug te trekken.
Daarbij had ik al gezegd dat ík me terug zou trekken omdat niemand bij mijn irritatie gebaat is. Ik reageer alleen nog als mensen mij iets vragen, dat vind ik wel zo netjes, of als het over mij gaat.
Daarbij had ik al gezegd dat ík me terug zou trekken omdat niemand bij mijn irritatie gebaat is. Ik reageer alleen nog als mensen mij iets vragen, dat vind ik wel zo netjes, of als het over mij gaat.
vrijdag 11 juli 2008 om 18:19
Eigenwijs ben ik wel een tikkeltje...maar ik heb vanmiddag een mail naar de huisarts gedaan voor een verwijzing naar een psycholoog, dus ik neem echt wel adviezen aan, hoor.Eigenlijk heb ik altijd aangenomen dat een psycholoog niet voor mij bestemd is. Daar ga je naartoe voor angstaanvallen, fobieën etc. Ik ben alleen maar somber, zonder werkelijk aanwijsbare reden.
vrijdag 11 juli 2008 om 21:17
Super dat je gelijk die stap hebt gezet! Daar is kracht voor nodig! Hou ons op de hoogte. (f):
[...]
Eigenlijk heb ik altijd aangenomen dat een psycholoog niet voor mij bestemd is. Daar ga je naartoe voor angstaanvallen, fobieën etc. Ik ben alleen maar somber, zonder werkelijk aanwijsbare reden.
vrijdag 11 juli 2008 om 21:49
Bedankt! Ik las toevallig vanmiddag in het tijdschrift Red een artikel "De kunst van het piekeren." Er zijn zelfs workshop die als onderwerp Zorgeloos piekeren hebben. Geweldig!
Zo pakte ook de volgende zin mij: "Een tobber is iemand met een rijke verbeelding die veelal wordt ingezet om te bedenken wat allemaal fout is of fout zou kunnen gaan." En de eerste workshop was heel snel volgeboekt hè, de volgende staat gepland in september 2008, misschien moet ik daar ook eens naartoe. Gezellig
vrijdag 11 juli 2008 om 21:59
Ga er in elk geval van uit dat de heftigheid van je gevoelens iets tijdelijks is. Je zal ws nooit flierefluitend door het leven gaan, maar een beetje gelukkiger kan best.
Ik voelde me pak 'm beet een jaar geleden -of zelfs nog korter dan dat- ook niet heel zinvol. Inmiddels is dat stukken beter, ook omdat ik werk heb dat mijn zinnen behoorlijk verzet.
Heb je mogelijkheden om gedurende het arbeidsconflict iets anders te gaan doen, desnoods vrijwilligerswerk? Of toch maar een andere leuke baan zoeken?
Leven kan een vrij zinloze bezigheid zijn maar het wordt wel leuker van de dingen die je in je leven doet.
Verder is de psychotherapie van deze tijd verre van zweverig. En is depressie, of zijn depressieve klachten, een veelvoorkomend verschijnsel waar je therapie voor aan kunt vragen.
Sterkte. Ik hoop dat de zon snel weer wat gaat schijnen voor je.
Ik voelde me pak 'm beet een jaar geleden -of zelfs nog korter dan dat- ook niet heel zinvol. Inmiddels is dat stukken beter, ook omdat ik werk heb dat mijn zinnen behoorlijk verzet.
Heb je mogelijkheden om gedurende het arbeidsconflict iets anders te gaan doen, desnoods vrijwilligerswerk? Of toch maar een andere leuke baan zoeken?
Leven kan een vrij zinloze bezigheid zijn maar het wordt wel leuker van de dingen die je in je leven doet.
Verder is de psychotherapie van deze tijd verre van zweverig. En is depressie, of zijn depressieve klachten, een veelvoorkomend verschijnsel waar je therapie voor aan kunt vragen.
Sterkte. Ik hoop dat de zon snel weer wat gaat schijnen voor je.
zaterdag 12 juli 2008 om 00:35
sommige mensen zijn altijd somber. in de psychiatrie heet dat dysthymie, maar je kunt het ook zien als een soort grondstemming die bij jou hoort. (ik zeg niet dat jij dit hebt, maar het doet me eraan denken)
anti-depressiva hebben geen effect bij dysthyme stoornis, enkel om groter wordende dip (depressie) te voorkomen.
Vaak begint dysthymie al in de vroege kindertijd, kinderen zijn dan al stiller en introverter dan gemiddeld, filosoferen, denken veel na over de dood.
Ik heb er zelf ook last van, het is heel naar, maar ik kan het inmiddels redelijk accepteren. Het hoort bij mij. Ik heb dan ook gekozen om dit leven te leven zoals het komt. Ik slik wel een hoge dosis antidepressiva om een depressie recidief te voorkomen.
Ik zou gewoon eens met je huisarts gaan praten.
succes gr suzanne
anti-depressiva hebben geen effect bij dysthyme stoornis, enkel om groter wordende dip (depressie) te voorkomen.
Vaak begint dysthymie al in de vroege kindertijd, kinderen zijn dan al stiller en introverter dan gemiddeld, filosoferen, denken veel na over de dood.
Ik heb er zelf ook last van, het is heel naar, maar ik kan het inmiddels redelijk accepteren. Het hoort bij mij. Ik heb dan ook gekozen om dit leven te leven zoals het komt. Ik slik wel een hoge dosis antidepressiva om een depressie recidief te voorkomen.
Ik zou gewoon eens met je huisarts gaan praten.
succes gr suzanne
