Psyche
alle pijlers
Vragen over omgaan met depressieve partner en info
vrijdag 16 juni 2017 om 10:42
Hoi Allemaal,
Ik wil even van me afschrijven, en hoop raad en advies te krijgen van jullie.
Ik heb inmiddels 7 jaar een relatie, mijn vriend en ik wonen niet samen.
Een aantal jaar geleden heeft mijn vriend iets traumatisch meegemaakt waardoor hij veel mentale problemen kreeg. Dit is sinds een aantal jaar weer voorbij, dacht ik tenminste... We hebben dus al het een en ander meegemaakt en ik ben er ook altijd voor hem geweest in zijn moeilijke periodes. Hij heeft momenteel een zeer zware en moeilijke periode, dus ik zag het ergens ook al aankomen. Maar nu is dus het volgende gebeurd.
Ik ben afgelopen week iedere dag langs zijn huis gegaan omdat ik weinig van hem hoorde en er gewoon even voor hem wilde zijn. Doordat hij een tijd geleden zijn huissleutel is kwijtgeraakt, heeft hij mijn reserve sleutel gevraagd, waardoor ik niet meer zomaar naar binnen kan. 3 dagen achter elkaar deed hij niet open, doordat hij ' niet thuis was', 'sliep', 'de bel niet hoorde' etc. Toen ik eergister langs ging deed zijn kamergenoot toevallig de deur open waardoor ik naar binnen kon. Op het moment dat ik de kamer inkwam zonk mijn hart een beetje naar in mijn schoenen, ik was verdrietig, boos, geschrokken... Zn kamer was donker, de gordijnen dicht, het was (zacht uitgedrukt) erg vies, stonk etc. en hij lag in bed bezig op zijn laptop. Tussen alle shit lag sigaretten en wiet. Omdat hij zich zo schaamde heeft hij snel een shirt aangetrokken en me naar buiten getrokken om daar verder te praten. Ik denk niet dat er een diagnose voor nodig is om te stellen dat hij gewoon zwaar depressief is. Tijdens ons gesprek gaf hij ook aan het leven niet meer te zien zitten.
Het enige wat mijn vriend tegenwoordig doet is iedereen uit zijn leven duwen, zijn vrienden, zijn ouders en nu dus ook mij! Door de boosheid en het verdriet gaf ik gister aan dat ik dit allemaal niet meer aankon, dat ik gewoon echt kapot eraan ga om hem steeds maar weer zo te zien. Ik vertelde hem dat ik ontzettend veel van hem hou en dat ik er gewoon voor hem ben, maar ik ben jong en ik wil ook een leven opbouwen. Het liefst met hem, maar ik weet gewoon niet meer hoe. Uiteindelijk gaf hij aan dat het hem niets meer uitmaakte, hij deed er heel onverschillig over, zelf een beetje gemeen. Hij is gewoon volledig omgeslagen en zichzelf niet meer. Dit speelt nu zo een 2 weken.
Ik herken mijn vriend gewoon niet meer terug, hij is zo ontzettend lief en grappig, en terwijl ik dit schrijf rollen de tranen gewoon van mijn wangen, want ik voel me zo schuldig dat ik dit gewoon even niet meer aankan, dat ik hem gewoon zat ben, dat ik hem zoveel kwalijk neem...
Ik stelde hem gister voor om gewoon kleine stappen te maken om zijn leven op orde te krijgen. Dat het misschien goed zou zijn te beginnen om zijn kamer helemaal schoon te maken, dat hij wakker wordt in een frisse omgeving. En om even langs de huisarts te gaan om met iemand te praten. Gister belde ik hem kort om even te vragen of alles goed ging. Hij zei van wel. Ik weet niet of ik vandaag even moet langsgaan of hem gewoon met rust moet laten?
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, gaat dit nog voorbij? Moet ik er voor hem blijven zijn? Wat als hij zichzelf iets aandoen? Wat als ik wel verder met hem wil, is dat onverstandig, doe ik mezelf te kort?
Hoe moet ik hiermee omgaan, wat zijn praktische dingen die ik nu kan doen om het allemaal op te lossen?
Ik wil even van me afschrijven, en hoop raad en advies te krijgen van jullie.
Ik heb inmiddels 7 jaar een relatie, mijn vriend en ik wonen niet samen.
Een aantal jaar geleden heeft mijn vriend iets traumatisch meegemaakt waardoor hij veel mentale problemen kreeg. Dit is sinds een aantal jaar weer voorbij, dacht ik tenminste... We hebben dus al het een en ander meegemaakt en ik ben er ook altijd voor hem geweest in zijn moeilijke periodes. Hij heeft momenteel een zeer zware en moeilijke periode, dus ik zag het ergens ook al aankomen. Maar nu is dus het volgende gebeurd.
Ik ben afgelopen week iedere dag langs zijn huis gegaan omdat ik weinig van hem hoorde en er gewoon even voor hem wilde zijn. Doordat hij een tijd geleden zijn huissleutel is kwijtgeraakt, heeft hij mijn reserve sleutel gevraagd, waardoor ik niet meer zomaar naar binnen kan. 3 dagen achter elkaar deed hij niet open, doordat hij ' niet thuis was', 'sliep', 'de bel niet hoorde' etc. Toen ik eergister langs ging deed zijn kamergenoot toevallig de deur open waardoor ik naar binnen kon. Op het moment dat ik de kamer inkwam zonk mijn hart een beetje naar in mijn schoenen, ik was verdrietig, boos, geschrokken... Zn kamer was donker, de gordijnen dicht, het was (zacht uitgedrukt) erg vies, stonk etc. en hij lag in bed bezig op zijn laptop. Tussen alle shit lag sigaretten en wiet. Omdat hij zich zo schaamde heeft hij snel een shirt aangetrokken en me naar buiten getrokken om daar verder te praten. Ik denk niet dat er een diagnose voor nodig is om te stellen dat hij gewoon zwaar depressief is. Tijdens ons gesprek gaf hij ook aan het leven niet meer te zien zitten.
Het enige wat mijn vriend tegenwoordig doet is iedereen uit zijn leven duwen, zijn vrienden, zijn ouders en nu dus ook mij! Door de boosheid en het verdriet gaf ik gister aan dat ik dit allemaal niet meer aankon, dat ik gewoon echt kapot eraan ga om hem steeds maar weer zo te zien. Ik vertelde hem dat ik ontzettend veel van hem hou en dat ik er gewoon voor hem ben, maar ik ben jong en ik wil ook een leven opbouwen. Het liefst met hem, maar ik weet gewoon niet meer hoe. Uiteindelijk gaf hij aan dat het hem niets meer uitmaakte, hij deed er heel onverschillig over, zelf een beetje gemeen. Hij is gewoon volledig omgeslagen en zichzelf niet meer. Dit speelt nu zo een 2 weken.
Ik herken mijn vriend gewoon niet meer terug, hij is zo ontzettend lief en grappig, en terwijl ik dit schrijf rollen de tranen gewoon van mijn wangen, want ik voel me zo schuldig dat ik dit gewoon even niet meer aankan, dat ik hem gewoon zat ben, dat ik hem zoveel kwalijk neem...
Ik stelde hem gister voor om gewoon kleine stappen te maken om zijn leven op orde te krijgen. Dat het misschien goed zou zijn te beginnen om zijn kamer helemaal schoon te maken, dat hij wakker wordt in een frisse omgeving. En om even langs de huisarts te gaan om met iemand te praten. Gister belde ik hem kort om even te vragen of alles goed ging. Hij zei van wel. Ik weet niet of ik vandaag even moet langsgaan of hem gewoon met rust moet laten?
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, gaat dit nog voorbij? Moet ik er voor hem blijven zijn? Wat als hij zichzelf iets aandoen? Wat als ik wel verder met hem wil, is dat onverstandig, doe ik mezelf te kort?
Hoe moet ik hiermee omgaan, wat zijn praktische dingen die ik nu kan doen om het allemaal op te lossen?
vrijdag 16 juni 2017 om 10:45
To, ik kan je verder geen echte tips geven. Maar misschien kun je zelf naar de huisarts gaan om er over te praten, het heeft natuurlijk ook veel weerslag op jou(w gezondheid). Misschien kan hij je advies geven hoe om te gaan met je vriend en hoe er zelf mee om te gaan.
Sterkte!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 16 juni 2017 om 11:11
Heeft hij hulp vanuit de geestelijke gezondheidszorg? Dan zou ik met zijn behandelaar gaan praten, die kan je informeren over zijn situatie als jouw partner daar toestemming voor geeft.
Heeft hij geen hulp dan zou ik naar de huisarts van hem gaan, om die in ieder geval te informeren over de situatie.
Voor je zelf kun je naar je eigen huisarts voor informatie en advies.
Verder is er internet, waarop veel te vinden is over depressie en hoe naasten daarmee zouden kunnen omgaan.
En verder vind ik de vraag om praktische dingen op te lossen echt heel raar.
Dit gaat over zeer ernstige psychische problemen (trauma en zwaar depressief). Dat los je niet op door een proper huis.
Knuffel
Heeft hij geen hulp dan zou ik naar de huisarts van hem gaan, om die in ieder geval te informeren over de situatie.
Voor je zelf kun je naar je eigen huisarts voor informatie en advies.
Verder is er internet, waarop veel te vinden is over depressie en hoe naasten daarmee zouden kunnen omgaan.
En verder vind ik de vraag om praktische dingen op te lossen echt heel raar.
Dit gaat over zeer ernstige psychische problemen (trauma en zwaar depressief). Dat los je niet op door een proper huis.
Knuffel
vrijdag 16 juni 2017 om 11:26
vrijdag 16 juni 2017 om 11:52
Hij heeft geen hulp vanuit de geestelijke gezondheidszorg. Ik ga zo bellen naar zijn huisarts, ben alleen bang dat ze niets voor me kunnen betekenen als hij zelf niet meegaat. Dankjewel voor je advies.BeenThereTrice schreef: ↑16-06-2017 11:11Heeft hij hulp vanuit de geestelijke gezondheidszorg? Dan zou ik met zijn behandelaar gaan praten, die kan je informeren over zijn situatie als jouw partner daar toestemming voor geeft.
Heeft hij geen hulp dan zou ik naar de huisarts van hem gaan, om die in ieder geval te informeren over de situatie.
Voor je zelf kun je naar je eigen huisarts voor informatie en advies.
Verder is er internet, waarop veel te vinden is over depressie en hoe naasten daarmee zouden kunnen omgaan.
En verder vind ik de vraag om praktische dingen op te lossen echt heel raar.
Dit gaat over zeer ernstige psychische problemen (trauma en zwaar depressief). Dat los je niet op door een proper huis.
Knuffel
vrijdag 16 juni 2017 om 12:08
Ik zou communiceren dat hij heeft geuit dat hij zichzelf misschien iets aan wilt doen en kort de situatie beschrijven, meteen als je belt. Als het goed is maakt de huisarts daar tijd voor vrij. Als je partner niet mee wilt is dat jammer.
Zo kan de huisarts, gezien zijn dossier en jouw info een inschatting maken. Hij kan mogelijk de crisisdienst inschakelen (daar is hij toe bevoegd om dat te doen), dan worden er mensen opaf gestuurd. Ook zou de "bemoeizorg" een optie zijn.
Probeer niet in "gedachten te blijven hangen die niet helpen". Alleen zo spoedig mogelijk naar de huisarts opent echt deuren.
Als de situatie zo blijft en je doet niets, kan dat leiden tot bijvoorbeeld inzet van de politie als het uit de hand loopt en dan zijn er alleen maar verliezers. Ik weet dat het moeilijk is, ook met je eigen ellende en bagage en emoties, maar door hem te helpen help je ook jezelf en jullie samen. Je doorbreekt dan een situatie waarin jullie beiden "vast" zitten.
Zo kan de huisarts, gezien zijn dossier en jouw info een inschatting maken. Hij kan mogelijk de crisisdienst inschakelen (daar is hij toe bevoegd om dat te doen), dan worden er mensen opaf gestuurd. Ook zou de "bemoeizorg" een optie zijn.
Probeer niet in "gedachten te blijven hangen die niet helpen". Alleen zo spoedig mogelijk naar de huisarts opent echt deuren.
Als de situatie zo blijft en je doet niets, kan dat leiden tot bijvoorbeeld inzet van de politie als het uit de hand loopt en dan zijn er alleen maar verliezers. Ik weet dat het moeilijk is, ook met je eigen ellende en bagage en emoties, maar door hem te helpen help je ook jezelf en jullie samen. Je doorbreekt dan een situatie waarin jullie beiden "vast" zitten.
vrijdag 16 juni 2017 om 12:59
Tja, je bent natuurlijk zijn vriendin, niet zijn verpleegster. Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar je kunt alleen iets voor hem doen als hij zelf ook wil en dat is nu nog niet het geval.
Wat je in ieder geval wel voor hem kunt doen is hem vertellen dat hij in een depressie zit en dat het zijn depressie is die het allemaal niet meer ziet zitten en dat dat er allemaal bijhoort, je kunt hem daarbij ook duidelijk maken dat hij zich graag goed wil voelen en gelukkig wilt zijn en dat die gevoelens waar hij nu mee worstelt er allemaal bij horen en geenszins betekenen dat hij daar gehoor aan dient te geven.
Als je hem dat hebt verteld kan je hem adviseren naar de huisarts te gaan voor medicijnen en dat hij zich dan weer redelijk snel beter zal voelen.
Wat goed voor hem is om sneller een beter gevoel te krijgen is veel naar buiten gaan en veel te bewegen, dus je zou hem met enige regelmaat op kunnen halen om een wandeling te maken.
Meer kan je niet doen, des te meer omdat je ook rekening moet houden met jezelf.
Nog even dit: Je mag hem best wel bij z'n nekvel grijpen en laten doen wat goed is voor hem, want mensen met een depressie hebben nogal eens de neiging om eigenwijs in dat dal te blijven zitten en alles te doen dat niet goed voor ze is. Ik weet dat uit ervaring.
Wat je in ieder geval wel voor hem kunt doen is hem vertellen dat hij in een depressie zit en dat het zijn depressie is die het allemaal niet meer ziet zitten en dat dat er allemaal bijhoort, je kunt hem daarbij ook duidelijk maken dat hij zich graag goed wil voelen en gelukkig wilt zijn en dat die gevoelens waar hij nu mee worstelt er allemaal bij horen en geenszins betekenen dat hij daar gehoor aan dient te geven.
Als je hem dat hebt verteld kan je hem adviseren naar de huisarts te gaan voor medicijnen en dat hij zich dan weer redelijk snel beter zal voelen.
Wat goed voor hem is om sneller een beter gevoel te krijgen is veel naar buiten gaan en veel te bewegen, dus je zou hem met enige regelmaat op kunnen halen om een wandeling te maken.
Meer kan je niet doen, des te meer omdat je ook rekening moet houden met jezelf.
Nog even dit: Je mag hem best wel bij z'n nekvel grijpen en laten doen wat goed is voor hem, want mensen met een depressie hebben nogal eens de neiging om eigenwijs in dat dal te blijven zitten en alles te doen dat niet goed voor ze is. Ik weet dat uit ervaring.
vrijdag 16 juni 2017 om 16:34
vrijdag 16 juni 2017 om 17:16
Zowel voor jezelf als je vriend zou ik contact met je huisarts opnemen.
Daarnaast kan je je vriend alleen maar aanmoedigen door bv voor te stellen samen boodschappen te doen, rondje lopen of inderdaad samen iets in het huishouden te doen.
En het allerbelangrijkste is goed voor jezelf zorgen en je grenzen aangeven op een rustige manier en genoeg tijd voor jezelf nemen.
Je kunt dit niet voor hem oplossen, je kan hem alleen laten weten dat je er voor hem bent. Waarschijnlijk laat hij niet merken dat hij dat op prijs stelt, maar geloof me, het is echt heel waardevol.
Daarnaast kan je je vriend alleen maar aanmoedigen door bv voor te stellen samen boodschappen te doen, rondje lopen of inderdaad samen iets in het huishouden te doen.
En het allerbelangrijkste is goed voor jezelf zorgen en je grenzen aangeven op een rustige manier en genoeg tijd voor jezelf nemen.
Je kunt dit niet voor hem oplossen, je kan hem alleen laten weten dat je er voor hem bent. Waarschijnlijk laat hij niet merken dat hij dat op prijs stelt, maar geloof me, het is echt heel waardevol.
