Psyche
alle pijlers
Vriendschap van 10 jaar beeindigen of er wéér iets v zegge
woensdag 24 januari 2018 om 12:55
Hallo dames,
Ik ben al ong 10 jaar bevriend met mijn beste vriendin.
Nu zijn we wat "ouder" (halverwege 20) en ik zou graag wat diepere gesprekken met haar willen voeren.
Nou zijn we allebei niet echt praters als het om emoties gaat maar het lukt mij steeds beter.
Nu is het afgelopen jaar (met vandaag erbij) al meerdere keren voorgekomen dat ik ergens mee zit en dit graag aan haar wil vertellen (omdat ik er mee zit natuurlijk) en dan krijg ik gelijk een negatieve reactie.
Heb tegen haar gezegd dat ik dat niet leuk vind dat ze zo reageert.
En op bepaalde punten heeft zij wel 'een punt' maar ik word er best moe van.
Ze heeft al een aantal jaar een vriend maar vertelt hier nooit iets over.
Vorig jaar heeft ze mij 1 keer gebeld omdat ze ruzie met hem had maar that is it.
Heb toen ook gezegd dat ik het jammer vind maar hier werd dus niet echt op gereageerd.
Nu weer....
Lang verhaal kort:
Een collega van mij heeft ons heel veel ellende bezorgd eind vorig jaar.
Waardoor ik er nu zó mee zit dat ik zelf bijna thuis zit.
Gelukkig heb ik dit met mijn manager besproken gisteren (voor de 1000000e keer) en nu eindelijk het idee dat hij het snapt.
Dus ik vertelde tegen haar dat het een opluchting was en dat ik zsm weg wil omdat ik ook gewoon niet tegen die negativiteit van die collega kan. (haar hele aanwezigheid).
Vervolgens stuurt ze mij terug van ja misschien moet je leren om met negativiteit om te gaan?
Dus ik had in eerste instantie zoiets van hallo, doe ff normaal.
Ik snap haar reactie wel want ik vind het heel erg lastig om mezelf hiervoor af te sluiten (HSP-er) en weet niet hoe ik dat wel kan doen.
En vervolgens zegt ze van ja bij iedere baan heb je wel iemand die wat negatiever is dan de rest etc etc.
Ik dacht echt WTF?
Natuurlijk heb je dat overal wel, je kunt niet met iedere collega even goed door 1 deur.
Maar gezien de hele historie afgelopen maanden met deze collega (wat zij dus allemaal weet) vind ik dit best een domme reactie.
En zo is dat dus al vaker gegaan... Ik weet echt wel dat ik zelf dingen heb waar ik aan moet werken maar iedere keer zo'n reactie.
Heb ook gezegd van Ja ik heb zo geen zin meer om uberhaupt iets te delen als ik iedere keer zo'n reactie krijg.
Daarnaast is het vaak als we samen zijn en ik vraag hoe het gaat met andere vriendinnen van haar, dat ze ALTIJD commentaar heeft op die vriendinnen en hun vriendjes.
Oké het zijn misschien niet de meest slimme mensen (zij is zelf hoogopgeleid) maar waarom praat je dan zo over hun en ben je er dan bevriend mee.
Ik ben er nu ZOOO klaar mee...
En ondanks meerdere meldingen doet ze er dus niks mee...
Maar zet je dan 'zomaar' een vriendschap van 10 jaar op het spel?
Alvast Thanks voor reacties
Ik ben al ong 10 jaar bevriend met mijn beste vriendin.
Nu zijn we wat "ouder" (halverwege 20) en ik zou graag wat diepere gesprekken met haar willen voeren.
Nou zijn we allebei niet echt praters als het om emoties gaat maar het lukt mij steeds beter.
Nu is het afgelopen jaar (met vandaag erbij) al meerdere keren voorgekomen dat ik ergens mee zit en dit graag aan haar wil vertellen (omdat ik er mee zit natuurlijk) en dan krijg ik gelijk een negatieve reactie.
Heb tegen haar gezegd dat ik dat niet leuk vind dat ze zo reageert.
En op bepaalde punten heeft zij wel 'een punt' maar ik word er best moe van.
Ze heeft al een aantal jaar een vriend maar vertelt hier nooit iets over.
Vorig jaar heeft ze mij 1 keer gebeld omdat ze ruzie met hem had maar that is it.
Heb toen ook gezegd dat ik het jammer vind maar hier werd dus niet echt op gereageerd.
Nu weer....
Lang verhaal kort:
Een collega van mij heeft ons heel veel ellende bezorgd eind vorig jaar.
Waardoor ik er nu zó mee zit dat ik zelf bijna thuis zit.
Gelukkig heb ik dit met mijn manager besproken gisteren (voor de 1000000e keer) en nu eindelijk het idee dat hij het snapt.
Dus ik vertelde tegen haar dat het een opluchting was en dat ik zsm weg wil omdat ik ook gewoon niet tegen die negativiteit van die collega kan. (haar hele aanwezigheid).
Vervolgens stuurt ze mij terug van ja misschien moet je leren om met negativiteit om te gaan?
Dus ik had in eerste instantie zoiets van hallo, doe ff normaal.
Ik snap haar reactie wel want ik vind het heel erg lastig om mezelf hiervoor af te sluiten (HSP-er) en weet niet hoe ik dat wel kan doen.
En vervolgens zegt ze van ja bij iedere baan heb je wel iemand die wat negatiever is dan de rest etc etc.
Ik dacht echt WTF?
Natuurlijk heb je dat overal wel, je kunt niet met iedere collega even goed door 1 deur.
Maar gezien de hele historie afgelopen maanden met deze collega (wat zij dus allemaal weet) vind ik dit best een domme reactie.
En zo is dat dus al vaker gegaan... Ik weet echt wel dat ik zelf dingen heb waar ik aan moet werken maar iedere keer zo'n reactie.
Heb ook gezegd van Ja ik heb zo geen zin meer om uberhaupt iets te delen als ik iedere keer zo'n reactie krijg.
Daarnaast is het vaak als we samen zijn en ik vraag hoe het gaat met andere vriendinnen van haar, dat ze ALTIJD commentaar heeft op die vriendinnen en hun vriendjes.
Oké het zijn misschien niet de meest slimme mensen (zij is zelf hoogopgeleid) maar waarom praat je dan zo over hun en ben je er dan bevriend mee.
Ik ben er nu ZOOO klaar mee...
En ondanks meerdere meldingen doet ze er dus niks mee...
Maar zet je dan 'zomaar' een vriendschap van 10 jaar op het spel?
Alvast Thanks voor reacties
woensdag 24 januari 2018 om 14:54
JollyRider schreef: ↑24-01-2018 14:26
je verwachtingen liggen veel te hoog. Zal ik met je mee huilen? 
Dat zegt mijn lief ook steeds tegen me
Ik ben altijd wat hoopvoller ingesteld dan hij.
Maar jij ziet de werkelijkheid dus ook.
Hahaha, ja daar heb je helemaal gelijk in.
Ik leg de lat voor mezelf ook veel te hoog, dat besef ik me wel.
Maar ik vind het lastig om niet zo veel/minder te verwachten van mezelf (en stiekem dus misschien ook van anderen).
je verwachtingen liggen veel te hoog. Zal ik met je mee huilen? Dat zegt mijn lief ook steeds tegen me
Ik ben altijd wat hoopvoller ingesteld dan hij.
Maar jij ziet de werkelijkheid dus ook.
Hahaha, ja daar heb je helemaal gelijk in.
Ik leg de lat voor mezelf ook veel te hoog, dat besef ik me wel.
Maar ik vind het lastig om niet zo veel/minder te verwachten van mezelf (en stiekem dus misschien ook van anderen).
woensdag 24 januari 2018 om 14:55
Je mist een stukje, maar geeft nietZebraatje1 schreef: ↑24-01-2018 14:54JollyRider schreef: ↑24-01-2018 14:26
Dat zegt mijn lief ook steeds tegen me
Ik ben altijd wat hoopvoller ingesteld dan hij.
Maar jij ziet de werkelijkheid dus ook.
Hahaha, ja daar heb je helemaal gelijk in.
Ik leg de lat voor mezelf ook veel te hoog, dat besef ik me wel.
Maar ik vind het lastig om niet zo veel/minder te verwachten van mezelf (en stiekem dus misschien ook van anderen).
woensdag 24 januari 2018 om 14:55
Zebraatje1 schreef: ↑24-01-2018 14:54JollyRider schreef: ↑24-01-2018 14:26
Dat zegt mijn lief ook steeds tegen me
woensdag 24 januari 2018 om 14:57
woensdag 24 januari 2018 om 22:10
donderdag 25 januari 2018 om 01:43
Ik snap je ergens wel. Maar haar ook weer.
Denk dat dit het niet eens de reden is dat je twijfelt aan haar loyaliteit of empathie.
Wat ik persoonlijk had meegemaakt is dat je het dus laat en laat. Je confronteert niet die persoon meteen. Maar misschien wel later . En soms snappen mensen het en passen zich aan. Maar soms ook weer niet.
En je waakt niet Zelf of ze weer een grens overschrijdt . Nee , je wacht en laat het toe.
Waarschijnlijk heeft zij Iets gedaan wat jou gekwetst heeft.
En is het de vraag of je haar moeite de waard vind.
Ook na jaren vriendschap kan er iets veranderen . En het ligt niet aan jou of haar of die collega.
Puur het leven is zo gelopen .
Vraag is of je dus nog wel zin hebt om met haar om te gaan.
Je komt over alsof je niet meer met haar wil omgaan.
Of ben je bang voor confrontatie?
Denk dat dit het niet eens de reden is dat je twijfelt aan haar loyaliteit of empathie.
Wat ik persoonlijk had meegemaakt is dat je het dus laat en laat. Je confronteert niet die persoon meteen. Maar misschien wel later . En soms snappen mensen het en passen zich aan. Maar soms ook weer niet.
En je waakt niet Zelf of ze weer een grens overschrijdt . Nee , je wacht en laat het toe.
Waarschijnlijk heeft zij Iets gedaan wat jou gekwetst heeft.
En is het de vraag of je haar moeite de waard vind.
Ook na jaren vriendschap kan er iets veranderen . En het ligt niet aan jou of haar of die collega.
Puur het leven is zo gelopen .
Vraag is of je dus nog wel zin hebt om met haar om te gaan.
Je komt over alsof je niet meer met haar wil omgaan.
Of ben je bang voor confrontatie?
donderdag 25 januari 2018 om 02:16
Daar ben ik het helemaal mee eens. De vriendin van een goede vriend van me is volgens mij echt een HSP. Alleen heeft ze dat nog nooit gezegd.
Wel valt het me op dat ze als er veel mensen op elkaar zitten zij zich wat terugtrekt. Weinig zegt, alsof het luisteren en nadenken over wat mensen vertellen al haar energie kost. Niet chagrijnig, ze lacht mee maar zelf verteld ze niks en het lijkt wel of dat dan teveel is. Moeilijk uit te leggen. Hele lieve vrouw ook, erg begaan met alles en iedereen.
Toen we een keer op stap gingen en ik het eigenlijk niet zo naar mijn zin had was zij de enige die een paar keer aan me vroeg of ik het wel naar mijn zin had, en zei dat iemand me wel naar huis kon brengen (ik reed met hun mee, haar man was de BOB) en ik maar denken dat ik heel goed speelde dat ik het naar mijn zin had.....
Ze voelt van alles aan en hoort door de telefoon aan je stem hoe het met je gaat. Soms meteen: wat is er? Terwijl je gewoon vrolijk je naam zegt. Dat is echt HSP volgens mij.
Alleen zegt ze er zelf nooit wat over.
Ze is wel in therapie geweest om (toevallig) te leren met negatieve en nare dingen/mensen om te gaan.
Zoals het nieuws kijken, of met die akelige cheffin van haar omgaan op een hele zakelijke en toch goede manier. Zoals ik het begreep: leren om te gaan met het feit dat sommige karakters botsen en je soms toch met die mensen veel tijd moet spenderen.
Collega's, je buren, je (schoon)familie of een nieuwe partner van een vriend.
Rond kerst zei ze dat heel mooi: bij iedereen die ik tegenkom en waar mijn haren meteen van overeind gaan staan denk ik nu: wat kan ik leren van dit akelige persoon dat me na 5 min. al begint te irriteren... of wat kan ik leren van mijn oude zieke tante die veel te veel aandacht en tijd van me eist?
Dat vind ik echt mooi. Het is dan ook een toffe meid en niemand noemt haar een dramaqueen als ze vroeger naar huis gaat als de rest omdat ze het zat is voor die dag. Daar is ze véél te aardig voor. Niks energy-vampire
