Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 om 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:13
Even een positief berichtje dan.
Ik kreeg vanavond een berichtje van een vriendin die ik sinds het voorjaar niet meer gesproken heb. Zij druk met scheidingsperikelen e.d., ik druk met mijn eigen gezondheid.
Ze stuurde nu uit zichzelf een bericht waarin ze een update gaf over haar eigen situatie, belangstelling toonde in de mijne en zich excuseerde dat ze zolang geen contact onderhouden heeft.
Ik kreeg vanavond een berichtje van een vriendin die ik sinds het voorjaar niet meer gesproken heb. Zij druk met scheidingsperikelen e.d., ik druk met mijn eigen gezondheid.
Ze stuurde nu uit zichzelf een bericht waarin ze een update gaf over haar eigen situatie, belangstelling toonde in de mijne en zich excuseerde dat ze zolang geen contact onderhouden heeft.
dinsdag 28 augustus 2018 om 21:45
Wat leuk Lise 
Fijn dat ze interesse toonde. Wie weet krijgen jullie weer contact.
Ik heb besloten om die oud-collega toch een berichtje te sturen. Dat heb ik gisteren gedaan, kreeg ook antwoord terug. Ze antwoordde wel vrij kort maar vroeg ook hoe het met mij ging. Ik heb weer gereageerd. Ik ben benieuwd hoe het contact nu zal gaan. Toen we nog collega's waren konden we het echt goed met elkaar vinden, maar we hebben elkaar een flinke tijd niet gezien en zij heeft inmiddels een kind. We hebben elkaar wel al die tijd op social media gehad, maar stuurden elkaar nooit berichtjes.
Fijn dat ze interesse toonde. Wie weet krijgen jullie weer contact.Ik heb besloten om die oud-collega toch een berichtje te sturen. Dat heb ik gisteren gedaan, kreeg ook antwoord terug. Ze antwoordde wel vrij kort maar vroeg ook hoe het met mij ging. Ik heb weer gereageerd. Ik ben benieuwd hoe het contact nu zal gaan. Toen we nog collega's waren konden we het echt goed met elkaar vinden, maar we hebben elkaar een flinke tijd niet gezien en zij heeft inmiddels een kind. We hebben elkaar wel al die tijd op social media gehad, maar stuurden elkaar nooit berichtjes.
woensdag 12 september 2018 om 20:22
Laat ik even weer een nieuwe draai geven aan dit topic.
Hebben jullie nog recente ervaringen met vriendschappen gehad, waar je over zou willen schrijven?
Zelf is mijn vriendenkring momenteel stabiel.
In het verleden zijn er echter een aantal vriendschappen op een vervelende manier spaak gelopen en bij één voormalig vriendschap merk ik dit ook nog wel.
Wil er op dit moment verder niet te veel over uit wijden, maar soms is het gewoon lastig en complex.
Hebben jullie nog recente ervaringen met vriendschappen gehad, waar je over zou willen schrijven?
Zelf is mijn vriendenkring momenteel stabiel.
In het verleden zijn er echter een aantal vriendschappen op een vervelende manier spaak gelopen en bij één voormalig vriendschap merk ik dit ook nog wel.
Wil er op dit moment verder niet te veel over uit wijden, maar soms is het gewoon lastig en complex.
woensdag 12 september 2018 om 20:53
Bedankt Lee. Nog een half jaartje, dan ben ik klaar.
Al voelt het wel dubbel. Aan de ene kant wil ik me echt focussen op de laatste studiemaanden, maar ik vind het ook wel fijn om tussendoor wat afleiding te hebben met een vriendin.
Maargoed, aangezien mijn vriendin zo ongeveer nu kan bevallen, laat ik ze maar even met rust. Ik heb ze vorige week nog geappt met de vraag hoe het ging, en kreeg een kort, standaard antwoord terug. Ik stuur ze wel een kaartje als ze bevallen is.
Verder is het eigenlijk heel erg stil rondom vriendschappen. Er staat nog wel een 'reünie' op de planning met (oud) klasgenoten, maar omdat we allemaal in de zorg werken (en dus hele onregelmatige diensten draaien) gaat het erg moeilijk worden ben ik bang. Vind het wel leuk om ze te zien, maar weet niet of er echt vriendschapsmateriaal tussen zit.
Al voelt het wel dubbel. Aan de ene kant wil ik me echt focussen op de laatste studiemaanden, maar ik vind het ook wel fijn om tussendoor wat afleiding te hebben met een vriendin.
Maargoed, aangezien mijn vriendin zo ongeveer nu kan bevallen, laat ik ze maar even met rust. Ik heb ze vorige week nog geappt met de vraag hoe het ging, en kreeg een kort, standaard antwoord terug. Ik stuur ze wel een kaartje als ze bevallen is.
Verder is het eigenlijk heel erg stil rondom vriendschappen. Er staat nog wel een 'reünie' op de planning met (oud) klasgenoten, maar omdat we allemaal in de zorg werken (en dus hele onregelmatige diensten draaien) gaat het erg moeilijk worden ben ik bang. Vind het wel leuk om ze te zien, maar weet niet of er echt vriendschapsmateriaal tussen zit.
dinsdag 25 september 2018 om 18:55
Merk aan mezelf dat ik regelmatig last ondervind van schuldgevoelens.
Of dit nou reëel is of niet.....
Het betreft vooral bepaalde verbroken vriendschappen uit het verleden.
Deze vriendschappen deden mij op den duur geen goed meer en ik voelde me steeds meer beklemd en benauwd (in een soort van vicieuze cirkel etc).
Tevens leek het ook steeds schever te groeien (steeds minder goede communicatie, toenemende irritaties, veranderende behoeften, interesses etc).
Ik moet toegeven dat ik sommige situaties niet altijd zorgvuldig en tactvol heb gecommuniceerd in het verleden.
Daar heb ik wel flink van gebaald.
Wie van jullie heeft nog meer weleens last van schuldgevoelens?
En hoe gaan jullie hier mee om?
Of dit nou reëel is of niet.....
Het betreft vooral bepaalde verbroken vriendschappen uit het verleden.
Deze vriendschappen deden mij op den duur geen goed meer en ik voelde me steeds meer beklemd en benauwd (in een soort van vicieuze cirkel etc).
Tevens leek het ook steeds schever te groeien (steeds minder goede communicatie, toenemende irritaties, veranderende behoeften, interesses etc).
Ik moet toegeven dat ik sommige situaties niet altijd zorgvuldig en tactvol heb gecommuniceerd in het verleden.
Daar heb ik wel flink van gebaald.
Wie van jullie heeft nog meer weleens last van schuldgevoelens?
En hoe gaan jullie hier mee om?
woensdag 26 september 2018 om 10:37
Ik weet dat ik mijn vorige post in de herhaling ben gevallen.
Ik vind omgang met mensen vaak gewoon heel complex.
Dat zal ook wel deels met mijn ASS (autisme) te maken hebben.
Heb vaak het gevoel dat ik niet begrepen word en aansluiting mis,
Dat vind ik buitengewoon frustrerend en pijnlijk.
Soms kun je qua behoeftes, interesses etc zo ver uit elkaar liggen en elkaar hierin niet meer begrijpen en aanvoelen.
Met vriendschappen vind ik dit buitengewoon moeilijk.
Maar ook op de werkvloer kan dit erg lastig zijn (even offtopic).
Ik vind omgang met mensen vaak gewoon heel complex.
Dat zal ook wel deels met mijn ASS (autisme) te maken hebben.
Heb vaak het gevoel dat ik niet begrepen word en aansluiting mis,
Dat vind ik buitengewoon frustrerend en pijnlijk.
Soms kun je qua behoeftes, interesses etc zo ver uit elkaar liggen en elkaar hierin niet meer begrijpen en aanvoelen.
Met vriendschappen vind ik dit buitengewoon moeilijk.
Maar ook op de werkvloer kan dit erg lastig zijn (even offtopic).
woensdag 26 september 2018 om 12:37
Ik herken het ook wel inderdaad.
Nu werk ik (bewust) in een klein team, maar ik heb moeite met mensen die gesloten zijn. Mensen die open zijn, daar heb ik minder moeite mee. De laatste jaren gaat het wel wat beter, maar tussen mijn 16e en 20e kon ik heel moeilijk aansluiting vinden. Ik vond het ook erg moeilijk om te peilen of mensen nu een grapje maakten of serieus waren.
Nu werk ik (bewust) in een klein team, maar ik heb moeite met mensen die gesloten zijn. Mensen die open zijn, daar heb ik minder moeite mee. De laatste jaren gaat het wel wat beter, maar tussen mijn 16e en 20e kon ik heel moeilijk aansluiting vinden. Ik vond het ook erg moeilijk om te peilen of mensen nu een grapje maakten of serieus waren.
woensdag 26 september 2018 om 15:36
Herkenbaar. Men zegt vaak dat clubjes (sport, hobby) de aangewezen plekken zijn om nieuwe vrienden te maken. Maar daar is het mij nog nooit gelukt. De mensen die erop zitten daar voel ik ook geen band mee. Verder dan een praatje over het weer of hetgene waar je voor komt gaat het niet. Hoewel ik echt een zomermens voel ik me in de zomer vaker eenzaam. Dan is iedereen buiten en zie je mensen dingen met elkaar ondernemen, praten, chillen. Ik ben dan meestal alleen of met mijn moeder.Lee2017 schreef: ↑26-09-2018 10:37Ik weet dat ik mijn vorige post in de herhaling ben gevallen.
Ik vind omgang met mensen vaak gewoon heel complex.
Dat zal ook wel deels met mijn ASS (autisme) te maken hebben.
Heb vaak het gevoel dat ik niet begrepen word en aansluiting mis,
Dat vind ik buitengewoon frustrerend en pijnlijk.
Soms kun je qua behoeftes, interesses etc zo ver uit elkaar liggen en elkaar hierin niet meer begrijpen en aanvoelen.
Met vriendschappen vind ik dit buitengewoon moeilijk.
Maar ook op de werkvloer kan dit erg lastig zijn (even offtopic).
woensdag 26 september 2018 om 16:53
Mijn ervaring is dat clubjes/cursussen geen garantie zijn om contacten op te doen.hondenmens schreef: ↑26-09-2018 15:36Herkenbaar. Men zegt vaak dat clubjes (sport, hobby) de aangewezen plekken zijn om nieuwe vrienden te maken. Maar daar is het mij nog nooit gelukt. De mensen die erop zitten daar voel ik ook geen band mee. Verder dan een praatje over het weer of hetgene waar je voor komt gaat het niet.
Maar het kán wel; je vergroot in elk geval de kans dat je mensen tegenkomt die bij je passen.
Ik heb in het verleden allerlei van dat soort activiteiten ondernomen.
En lang niet altijd heb ik daar blijvende contacten aan overgehouden inderdaad; ik had ook lang niet altijd aansluiting.
Maar een enkele keer wel.
woensdag 26 september 2018 om 19:26
Dit klopt inderdaad wel wat je zegt. Ik heb (moest) vroeger op allerlei (sport)clubs om onder de mensen te blijven. Ik vind bepaalde sporten wel leuk maar als ik me dan aanmeldde bij een club, lukte het me niet om leuke contacten op te doen. Iedereen kende elkaar al, kom ik daar als nieuweling tussen. Na een aantal lessen hield ik het steeds voor gezien. Ik was sociaal ook niet sterk, was erg onzeker over mezelf en vergeleek mezelf met de andere mensen die een stuk beter waren in de desbetreffende sport dan ik.Kbr12345 schreef: ↑26-09-2018 16:53Mijn ervaring is dat clubjes/cursussen geen garantie zijn om contacten op te doen.
Maar het kán wel; je vergroot in elk geval de kans dat je mensen tegenkomt die bij je passen.
Ik heb in het verleden allerlei van dat soort activiteiten ondernomen.
En lang niet altijd heb ik daar blijvende contacten aan overgehouden inderdaad; ik had ook lang niet altijd aansluiting.
Maar een enkele keer wel.
Nu sport ik ook, maar dat doe ik (nog) niet in een groep. Ik wil het wel gaan doen, maar dan pas volgend jaar. Ik zit nog in de studieboeken, ga zo de examens in, heb nog 2 dagen school en 3 dagen stage, en doordat ik in de zorg werk is het ook nog onregelmatig. Lichamelijk gaat het ook niet altijd goed, en de groep waarmee ik wil gaan fitnessen is 1 vaste avond in de week.
Ik ga binnenkort met collega's naar een theatervoorstelling. Zo leer je elkaar ook buiten werk om kennen.
donderdag 11 oktober 2018 om 21:22
Hallo beste mensen,
Hoe gaat het met jullie?
Zelf ben ik even uit de running geweest ivm wondroos.
Dit is helaas weer teruggekeerd
Was wel flink balen.
Vanavond heb ik even weer een soort van 'aanval' gekregen (wat betreft piekeren) met betrekking tot vriendschappen, die in het verleden zijn stukgelopen.
Hoe had ik dit nou anders kunnen aanpakken?
En waarom overkomt het mij toch steeds?
Ergens besef ik dat er weinig meer aan te doen is en dat het zo is gegaan zoals het is gegaan.
We bleken gewoon niet (meer) bij elkaar te passen en dergelijke contacten leken totaal scheef gegroeid te zijn.
Toch kunnen schuldgevoelens en twijfels aan me vreten.
Hoe kon het nou ineens 'op' zijn?
Dat kan me toch wel erg achtervolgen.
Hoe gaat het met jullie?
Zelf ben ik even uit de running geweest ivm wondroos.
Dit is helaas weer teruggekeerd
Was wel flink balen.
Vanavond heb ik even weer een soort van 'aanval' gekregen (wat betreft piekeren) met betrekking tot vriendschappen, die in het verleden zijn stukgelopen.
Hoe had ik dit nou anders kunnen aanpakken?
En waarom overkomt het mij toch steeds?
Ergens besef ik dat er weinig meer aan te doen is en dat het zo is gegaan zoals het is gegaan.
We bleken gewoon niet (meer) bij elkaar te passen en dergelijke contacten leken totaal scheef gegroeid te zijn.
Toch kunnen schuldgevoelens en twijfels aan me vreten.
Hoe kon het nou ineens 'op' zijn?
Dat kan me toch wel erg achtervolgen.
vrijdag 12 oktober 2018 om 18:06
Wat vervelend van die wondroos. Mijn oom heeft het ook gehad.Lee2017 schreef: ↑11-10-2018 21:22Hallo beste mensen,
Hoe gaat het met jullie?
Zelf ben ik even uit de running geweest ivm wondroos.
Dit is helaas weer teruggekeerd
Was wel flink balen.
Vanavond heb ik even weer een soort van 'aanval' gekregen (wat betreft piekeren) met betrekking tot vriendschappen, die in het verleden zijn stukgelopen.
Hoe had ik dit nou anders kunnen aanpakken?
En waarom overkomt het mij toch steeds?
Ergens besef ik dat er weinig meer aan te doen is en dat het zo is gegaan zoals het is gegaan.
We bleken gewoon niet (meer) bij elkaar te passen en dergelijke contacten leken totaal scheef gegroeid te zijn.
Toch kunnen schuldgevoelens en twijfels aan me vreten.
Hoe kon het nou ineens 'op' zijn?
Dat kan me toch wel erg achtervolgen.
Ik pieker ook soms nog over verwaterde/scheefgegroeide vriendschappen. Vooral wat voor hen de redenen waren, hoe ze over me dachten. Die kan ik wel bedenken, maar weten niet. Wel kreeg ik in mijn puberteit te horen van vriendinnen dat een paar andere meisjes mij geblokt hadden op MSN. Omdat ik er weer was met mijn gezeur. Maar wat ik fout deed werd niet verteld.
vrijdag 12 oktober 2018 om 18:50
hoi Hondenmens,
Gelukkig gaat het steeds beter; mijn been is nog een beetje rood; dat wel.
Dat is ook bijzonder naar, om geblokt te worden zonder enige aantoonbare redenen.
Zelf is mij dit ook weleens overkomen; ook op facebook trouwens.
Sommige mensen kunnen zo anders in elkaar zitten, dan dat ze lijken over te komen.
Heb dit soort teleurstellingen ook ervaren.
Gelukkig gaat het steeds beter; mijn been is nog een beetje rood; dat wel.
Dat is ook bijzonder naar, om geblokt te worden zonder enige aantoonbare redenen.
Zelf is mij dit ook weleens overkomen; ook op facebook trouwens.
Sommige mensen kunnen zo anders in elkaar zitten, dan dat ze lijken over te komen.
Heb dit soort teleurstellingen ook ervaren.
anoniem_372892 wijzigde dit bericht op 12-10-2018 19:09
0.55% gewijzigd
vrijdag 12 oktober 2018 om 18:58
Heb je tijdens dat piekeren dan ook heimwee naar het verleden? De tijd dat het nog goed liep.Lee2017 schreef: ↑12-10-2018 18:50hoi Hondenmens,
Gelukkig gaat het steeds beter; mijn boon is nog een beetje rood; dat wel.
Dat is ook bijzonder naar, om geblokt te worden zonder enige aantoonbare redenen.
Zelf is mij dit ook weleens overkomen; ook op facebook trouwens.
Sommige mensen kunnen zo anders in elkaar zitten, dan dat ze lijken over te komen.
Heb dit soort teleurstellingen ook ervaren.
vrijdag 12 oktober 2018 om 19:12
vrijdag 12 oktober 2018 om 21:07
De tijd dat het nog goed liep inderdaad. Drie jaar terug sprak ik mijn oude vriendinnen op de klassenreünie. Hoewel het een gezellige middag was besefte ik dat het niet voor niks verwaterd was. We werden toen te verschillend en dat contrast is alleen groter geworden. Het is gewoon voorbij. Maar het voelt toch raar. Dat er niks meer over is van toen.Lee2017 schreef: ↑12-10-2018 19:12Tijdens het piekeren heb ik inderdaad weleens een soort heimwee (weemoed) naar het verleden en dan vooral de tijd dat het nog goed liep.
Natuurlijk is dat verleden tijd.
Toch vraag ik mij af hoe het zo heeft kunnen gaan (wat betreft beëindiging contact etc) en of ik het niet had kunnen voorkomen.
zaterdag 13 oktober 2018 om 07:50
Dat herken ik.hondenmens schreef: ↑12-10-2018 21:07De tijd dat het nog goed liep inderdaad. Drie jaar terug sprak ik mijn oude vriendinnen op de klassenreünie. Hoewel het een gezellige middag was besefte ik dat het niet voor niks verwaterd was. We werden toen te verschillend en dat contrast is alleen groter geworden. Het is gewoon voorbij. Maar het voelt toch raar. Dat er niks meer over is van toen.
Het lijkt net alsof je een deel van je verleden kwijt bent.
Je hebt het vaak niet in de hand als je uit elkaar kunt groeien.
Dat kan erg frustrerend zijn.
Helemaal als uiteindelijk het contact spaak loopt.
zaterdag 13 oktober 2018 om 12:32
Leuk. Wat is het geworden?Kwebbeltje91 schreef: ↑12-10-2018 21:18Hey dames,
Hier gaat het redelijk. Vriendin is inmiddels bevallen, binnenkort ga ik op kraamvisite. Verder is het eigenlijk wel rustig.
zaterdag 13 oktober 2018 om 12:35
Een zoontje
Ik ben benieuwd hoe het contact tussen ons blijft lopen. De laatste tijd heb ik wel geinformeerd hoe het ging, toen de laatste loodjes er aan kwamen. Daar reageerde ze wel op, maar heel kortaf. Ik hou het er maar op dat ze het druk had, of vermoeid was.
