Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 om 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
dinsdag 18 december 2018 om 19:16
Ik heb vandaag een vriendin aangesproken. Waarbij het contact nogal abrupt gestopt was. Het ging als volgt, precies 5 maand geleden vroeg ik haar zoals ik normaal ook deed "heey schat, hoe is het met je??". Ze heeft tot op de dag van vandaag niet gereageerd... maanden lang zat het me zo dwars dat ik er beetje emotioneel van werd. Zij is de enige vriendin die in de buurt woont en daarnaast ook een vriendin met wie ik iets speciaal dacht te delen. Althans voor mij was het iets speciaals. Ik heb toen ik haar leerde kennen nogal een heftige relatie gehad en ik heb veel aan haar steun gehad. En dit jaar gezellig wijntje gedaan, ben naar haar 30ste bday geweest, uit eten geweest etc. Kon met haar praten over dingen waar ik met andere vriendinnen weer niet over kon praten. En ze was enige vriendin in dezelfde woonplaats. Anyway..
Door dat ik licht autistisch ben vind ik het extra moeilijk om te onderhouden en wordt ik snel angstig en onzeker en heb maanden gewacht tot ik een keer dapper genoeg was om nog eens een berichtje te sturen.
Ik zag haar online en ze reageerde niet...... Voor mij is dat zo kut.. dus ik heb haar nu gevraagd of er iets is wat ik gedaan heb.. Ik wil het nu wel gewoon loslaten, maar ik wil weten waarom. Ik wil stoppen met piekeren.. Weet iemand waarom mensen dit kunnen of doen????
Door dat ik licht autistisch ben vind ik het extra moeilijk om te onderhouden en wordt ik snel angstig en onzeker en heb maanden gewacht tot ik een keer dapper genoeg was om nog eens een berichtje te sturen.
Ik zag haar online en ze reageerde niet...... Voor mij is dat zo kut.. dus ik heb haar nu gevraagd of er iets is wat ik gedaan heb.. Ik wil het nu wel gewoon loslaten, maar ik wil weten waarom. Ik wil stoppen met piekeren.. Weet iemand waarom mensen dit kunnen of doen????
strenght is what we gain from the madness we survive
dinsdag 18 december 2018 om 19:22
Ik weet ook niet hoe je zo van elkaar vervreemd kan raken. Dat blijft een raadsel voor me. Een nogal pijnlijk raadsel. Ik heb mij daardoor wel eenzaam gevoeld. Het lijkt wel alsof mensen gewoonweg niet geïnteresseerd zijn of het kost teveel moeite. Alleen zie ook bij zoveel mensen dat t vanzelf lijkt te gaan of zo. Maar wat doe zij anders dan wat ik doe? Ik ben namelijk voor mijn gevoel vaak degene die meer investeert.Lee2017 schreef: ↑28-10-2018 14:48Vaak vraag ik mij af hoe het zover heeft kunnen komen dat ik met bepaalde vriendschappen in het verleden zo spaak ben gelopen.
Deze personen die ik ooit in mijn leven heb gelaten en blindelings vertrouwde, zijn totale vreemden voor mij geworden.
Alsof deze contacten als een ballon uit elkaar zijn geknald.
Natuurlijk probeer ik ook bij mezelf na te gaan wat ik verkeerd deed.
Bij deze personen lijkt het echter zo te zijn dat ze totaal geen inzicht in hun eigen handelen hadden en mij als de kop-van-jut zagen (ook door mijn ASS, autisme).
Dat vind ik gewoon niet eerlijk.
Daar waar twee vechten, hebben er twee schuld.
Hoe kan het dat je zo van elkaar vervreemd bent geraakt?
En dat je elkaar ineens zo tegen staat?
Sommige irritaties kunnen ineens totaal escaleren en leiden tot situaties die niemand wil.
Ik weet dat niet elke vriendschap voor het leven kan zijn.
Toch is het nooit leuk om gebrouilleerd te raken en elkaar op straat te negeren.
Dat soort situaties wens ik niemand toe.
strenght is what we gain from the madness we survive
dinsdag 18 december 2018 om 19:36
Tja lastig inderdaad.
Ik denk dat vriendschappen op latere leeftijd stuklopen omdat iedereen meer zijn eigen leven gaat leiden. Ik heb dat met mijn (beste) vriendin. Inmiddels is ze niet meer mijn beste vriendin, maar een gewone vriendin. Alhoewel als we elkaar spreken, dan is het weer als vanouds. Maar ik merk dat ik niet meer zo vaak bij haar aan klop, omdat ik vind dat zij andere prioriteiten heeft. Ze heeft een gezin, en ze zit daardoor in een hele andere wereld. Ik heb geen relatie, geen kinderen. Op facebook reageert ze weleens op berichten als: Wie zijn jouw beste vriendinnen? en dan noemt ze er 2 of 3 en zit ik er niet tussen. Dat steekt soms wel.
Ik denk dat vriendschappen op latere leeftijd stuklopen omdat iedereen meer zijn eigen leven gaat leiden. Ik heb dat met mijn (beste) vriendin. Inmiddels is ze niet meer mijn beste vriendin, maar een gewone vriendin. Alhoewel als we elkaar spreken, dan is het weer als vanouds. Maar ik merk dat ik niet meer zo vaak bij haar aan klop, omdat ik vind dat zij andere prioriteiten heeft. Ze heeft een gezin, en ze zit daardoor in een hele andere wereld. Ik heb geen relatie, geen kinderen. Op facebook reageert ze weleens op berichten als: Wie zijn jouw beste vriendinnen? en dan noemt ze er 2 of 3 en zit ik er niet tussen. Dat steekt soms wel.
dinsdag 18 december 2018 om 19:45
Een vriendin 2 jaar geleden leren kennen.
Regelmatig samen opgetrokken.
Ik bracht haar naar plekken (zij heeft geen rijbewijs) en deed het graag.
Ook zocht ik haar op als ze het erg moeilijk had.
Nu heeft ze een relatie en hoor ik echt nooooit meer iets van haar.
Ik voel me achteraf best wel gebruikt nu ik 'niet goed genoeg meer ben'.
Ze vraagt nooit meer hoe het met mij gaat nu (we zaten beiden niet in zo'n leuke situatie en hadden veel steun aan elkaar).
Gewoon niks hoor ik meer, niet eens een kerstkaart (die ik verleden jaar wel kreeg).
Ik ga ook geen contact meer zoeken met zo'n 'vriendin'.
Regelmatig samen opgetrokken.
Ik bracht haar naar plekken (zij heeft geen rijbewijs) en deed het graag.
Ook zocht ik haar op als ze het erg moeilijk had.
Nu heeft ze een relatie en hoor ik echt nooooit meer iets van haar.
Ik voel me achteraf best wel gebruikt nu ik 'niet goed genoeg meer ben'.
Ze vraagt nooit meer hoe het met mij gaat nu (we zaten beiden niet in zo'n leuke situatie en hadden veel steun aan elkaar).
Gewoon niks hoor ik meer, niet eens een kerstkaart (die ik verleden jaar wel kreeg).
Ik ga ook geen contact meer zoeken met zo'n 'vriendin'.
dinsdag 18 december 2018 om 20:35
Oefff... Jaa begrijp je heel goed.. dat is echt pijnlijkKwebbeltje91 schreef: ↑18-12-2018 19:36Tja lastig inderdaad.
Ik denk dat vriendschappen op latere leeftijd stuklopen omdat iedereen meer zijn eigen leven gaat leiden. Ik heb dat met mijn (beste) vriendin. Inmiddels is ze niet meer mijn beste vriendin, maar een gewone vriendin. Alhoewel als we elkaar spreken, dan is het weer als vanouds. Maar ik merk dat ik niet meer zo vaak bij haar aan klop, omdat ik vind dat zij andere prioriteiten heeft. Ze heeft een gezin, en ze zit daardoor in een hele andere wereld. Ik heb geen relatie, geen kinderen. Op facebook reageert ze weleens op berichten als: Wie zijn jouw beste vriendinnen? en dan noemt ze er 2 of 3 en zit ik er niet tussen. Dat steekt soms wel.
.. Ik heb dat met mijn beste vriendin minder, maar zij maakt alsnog tijd voor mij in haar inmiddels 2kinds gezinnetje. Heb het vooral dat ik voel dat ik geen prioriteit ben voor een vriendin die nog wat verder weg woont. Zij is in alle jaren dat ik al in Amsterdam woont nog niet langs geweest en laatst belden we ff, was ook erg leuk. Vervolgens zegt ze "laat me weten wanneer je weer in de buurt bent" oftewel ik kom niet naar jou, maar verwacht dat je naar mij komt. Had t gewoon fijn gevonden als ze die moeite voor mij een x nam, de afstand is t zelfde.
strenght is what we gain from the madness we survive
dinsdag 18 december 2018 om 20:37
Zo kut is dat..... Ik ken t gevoel ja.. voel me ook vervangen door t vriendje van een vriendin van me. Echt zo jammer..Delhi23 schreef: ↑18-12-2018 19:45Een vriendin 2 jaar geleden leren kennen.
Regelmatig samen opgetrokken.
Ik bracht haar naar plekken (zij heeft geen rijbewijs) en deed het graag.
Ook zocht ik haar op als ze het erg moeilijk had.
Nu heeft ze een relatie en hoor ik echt nooooit meer iets van haar.
Ik voel me achteraf best wel gebruikt nu ik 'niet goed genoeg meer ben'.
Ze vraagt nooit meer hoe het met mij gaat nu (we zaten beiden niet in zo'n leuke situatie en hadden veel steun aan elkaar).
Gewoon niks hoor ik meer, niet eens een kerstkaart (die ik verleden jaar wel kreeg).
Ik ga ook geen contact meer zoeken met zo'n 'vriendin'.
strenght is what we gain from the madness we survive
dinsdag 18 december 2018 om 21:13
Oh ja sommigen vallen ineens van de aarde zodra ze een relatie/kinderen hebben. Been there done that.
Heel wrang inderdaad... Zeker als je er altijd voor iemand bent geweest.
Ik ben al een tijdje opnieuw aan het beginnen. Hoor ook van bijna niemand meer iets.
Het enige wat met helpt is op mezelf richten, sporten, dingen blijven ondernemen, anders ga ik er ook over piekeren en erg in het verleden hangen en dan wordt het er niet bepaald beter op.
Beter richten op de toekomst en mensen die wél interesse tonen.
Heel wrang inderdaad... Zeker als je er altijd voor iemand bent geweest.
Ik ben al een tijdje opnieuw aan het beginnen. Hoor ook van bijna niemand meer iets.
Het enige wat met helpt is op mezelf richten, sporten, dingen blijven ondernemen, anders ga ik er ook over piekeren en erg in het verleden hangen en dan wordt het er niet bepaald beter op.
Beter richten op de toekomst en mensen die wél interesse tonen.
yesss wijzigde dit bericht op 18-12-2018 21:17
1.56% gewijzigd
dinsdag 18 december 2018 om 21:14
Jeetje ik zou het zelf getypt kunnen hebben, dat heb ik ook met mijn vriendin. Ik kom vaker naar haar dan zij naar mij. En dat terwijl ze hier in de regio familie heeft wonen waar ze regelmatig komt. Ik gooi dan weleens een balletje op: "Joh, kom eens een keer langs als je toch in de buurt bent!" waar ze dan wel enthousiast op reageert maar het vervolgens niet waarmaakt. Naar eigen zeggen vergeet ze het dan. Ik vraag het tegenwoordig niet eens meer.cutiepie27 schreef: ↑18-12-2018 20:35Oefff... Jaa begrijp je heel goed.. dat is echt pijnlijk
dinsdag 18 december 2018 om 23:45
Momenteel ondervind ik dat bepaalde pijn en ellende van een gebrouilleerd contact weer naar boven komt.
Buitengewoon naar.
Ga al bijna vier jaar niet meer met deze persoon om, toch zit het me regelmatig nog dwars.
Ook omdat ik vrienden heb die nog contact met hem hebben.
Ergens voelde ik me emotioneel geblokkeerd bij hem en dit soort gevoelens hebben op dit moment ook de weer overhand bij mij nu hij in mijn gedachten weer voorkomt..
Vermoedelijk is het een soort van herbeleving, wat de emotie weer doet doen oplaaien.
Vind het lastig om uit te leggen en te verklaren.
Krijg de vinger er ook moeilijk achter, wat mij zo triggert.
Buitengewoon naar.
Ga al bijna vier jaar niet meer met deze persoon om, toch zit het me regelmatig nog dwars.
Ook omdat ik vrienden heb die nog contact met hem hebben.
Ergens voelde ik me emotioneel geblokkeerd bij hem en dit soort gevoelens hebben op dit moment ook de weer overhand bij mij nu hij in mijn gedachten weer voorkomt..
Vermoedelijk is het een soort van herbeleving, wat de emotie weer doet doen oplaaien.
Vind het lastig om uit te leggen en te verklaren.
Krijg de vinger er ook moeilijk achter, wat mij zo triggert.
woensdag 19 december 2018 om 09:52
Is er iets gebeurt tussen jullie in het verleden waardoor je je bij hem zo geblokkeerd voelt en er na 4 jaar zelfs nog steeds last van hebt??Lee2017 schreef: ↑18-12-2018 23:45Momenteel ondervind ik dat bepaalde pijn en ellende van een gebrouilleerd contact weer naar boven komt.
Buitengewoon naar.
Ga al bijna vier jaar niet meer met deze persoon om, toch zit het me regelmatig nog dwars.
Ook omdat ik vrienden heb die nog contact met hem hebben.
Ergens voelde ik me emotioneel geblokkeerd bij hem en dit soort gevoelens hebben op dit moment ook de weer overhand bij mij nu hij in mijn gedachten weer voorkomt..
Vermoedelijk is het een soort van herbeleving, wat de emotie weer doet doen oplaaien.
Vind het lastig om uit te leggen en te verklaren.
Krijg de vinger er ook moeilijk achter, wat mij zo triggert.
strenght is what we gain from the madness we survive
woensdag 19 december 2018 om 09:53
Jaa dat is zeker waar! Doe ik sowieso wel hoor en heb een momenteel aardig drukke studie.yesss schreef: ↑18-12-2018 21:13Oh ja sommigen vallen ineens van de aarde zodra ze een relatie/kinderen hebben. Been there done that.
Heel wrang inderdaad... Zeker als je er altijd voor iemand bent geweest.
Ik ben al een tijdje opnieuw aan het beginnen. Hoor ook van bijna niemand meer iets.
Het enige wat met helpt is op mezelf richten, sporten, dingen blijven ondernemen, anders ga ik er ook over piekeren en erg in het verleden hangen en dan wordt het er niet bepaald beter op.
Beter richten op de toekomst en mensen die wél interesse tonen.
strenght is what we gain from the madness we survive
woensdag 19 december 2018 om 10:21
Herkenbaar. Vooral met deze feestdagen is het een drukke boel. Ik ben bijna klaar met mijn studie, als ik klaar ben wil ik nog een cursus gaan doen waarschijnlijk. Maar dat is maar 1 dag per week school, ipv 2.cutiepie27 schreef: ↑19-12-2018 09:53Jaa dat is zeker waar! Doe ik sowieso wel hoor en heb een momenteel aardig drukke studie.
Ik ben ook weer plannen aan het maken met vrienden maar dan pas na mijn studie. Ik ben nu tussen de 30 en 35 uur aan het studeren/werken en dat slokt ook behoorlijk wat tijd en energie. Maar het is voor een goed doel dus dat heb ik er wel voor over
woensdag 19 december 2018 om 10:22
We zijn gewoon erg uit elkaar gegroeid en van elkaar vervreemd geraakt.cutiepie27 schreef: ↑19-12-2018 09:52Is er iets gebeurt tussen jullie in het verleden waardoor je je bij hem zo geblokkeerd voelt en er na 4 jaar zelfs nog steeds last van hebt??
Ook door verandering van interesses, behoeftes, opvattingen etc.
Daar komt bij dat we uiteindelijk voortdurend conflicten met elkaar hadden en langs elkaar heen communiceerden.
Hij probeerde me continu schuldgevoelens aan te praten en me te manipuleren en emotioneel te ontregelen.
Hij liep steeds meer over mij heen.
Natuurlijk heb ik ook een aandeel hierin gehad, ondermeer door niet weerbaar genoeg me op te stellen, pleasegedrag te vertonen en niet duidelijk genoeg mijn grenzen aan te geven.
In een vriendschap die uiteindelijk giftig is geworden, hebben altijd twee partijen een aandeel
Uiteindelijk zijn we zo gebrouilleerd dat we elkaar niet meer spreken.
En dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer gebeuren.
Het is bijzonder pijnlijk dat een vriendschap (van zo'n 12 jaar) zo heeft moeten eindigen.
woensdag 19 december 2018 om 10:40
Dat is ook pijnlijk Lee, maar je hebt er gewoon niks aan om erover te blijven piekeren, klinkt misschien simpel maar zo is het eigenlijk ook.
Mensen veranderen, je kunt je echt beter richten op dingen die er nu zijn en de toekomst, op nieuwe contacten en dat hoeven niet meteen beste vrienden te worden maar blik vooruit zeg maar, scheelt zoveel frustratie. Anders houd het je alleen maar tegen omdat je erin blijft hangen.
Mensen veranderen, je kunt je echt beter richten op dingen die er nu zijn en de toekomst, op nieuwe contacten en dat hoeven niet meteen beste vrienden te worden maar blik vooruit zeg maar, scheelt zoveel frustratie. Anders houd het je alleen maar tegen omdat je erin blijft hangen.
woensdag 19 december 2018 om 12:27
Ik weet mijn verstand ook dat mensen veranderen. Maar het voelt niet leuk. Ben in mijn hoofd ook veel met vroeger bezig. Maar dat had ik als kind al. Bepaalde dingen maken bij mij blijkbaar veel indruk. Dat merkte ik op de klassenreünie ook. Het was gezellig, maar voor hen staat die tijd verder weg. Blijkbaar vond ik hen belangijker dan zij mij. Toen besefte ik dat ik jaren voor niks had gehoopt op iets wat niet meer zou komen. En dat ik beter mijn energie in anderen kan steken. Dat is ook een deel van het probleem. Er kwam weinig voor in de plaats en dan ga ik automatisch terug aan vroeger denken.
Het verbaast me dat veel mensen je zo makkelijk kunnen inruilen voor een ander. Of dat nou een partner of andere vrienden zijn.
Het verbaast me dat veel mensen je zo makkelijk kunnen inruilen voor een ander. Of dat nou een partner of andere vrienden zijn.
woensdag 19 december 2018 om 16:17
woensdag 19 december 2018 om 17:24
Ik weet niet hoe het met volwassen vriendschappen was. En hoe dat ging als je een relatie kreeg. Zelf was ik kind in de jaren '80 en '90. Toen hadden we veel vaker bezoek van vrienden, buren, kennissen dan in de jaren 2000.Delhi23 schreef: ↑19-12-2018 16:17Ik vraag me soms af, is dit iets van anno 2018 of was dit in de jaren 60 ook al zo erg?
En daarmee bedoel ik 'dat ieder voor zich leven', een relatie krijgen en nooit meer iets laten horen, dat soort dingen.
Ik krijg soms de indruk dat dit met de jaren erger lijkt te worden.
woensdag 19 december 2018 om 17:48
hondenmens schreef: ↑19-12-2018 17:24Ik weet niet hoe het met volwassen vriendschappen was. En hoe dat ging als je een relatie kreeg. Zelf was ik kind in de jaren '80 en '90. Toen hadden we veel vaker bezoek van vrienden, buren, kennissen dan in de jaren 2000.
Ik heb soms het idee dat sociale media er mee te maken heeft. Je kunt mensen makkelijker volgen, bijvoorbeeld op Facebook, waardoor je ze niet per se in het echte leven moet zien. Want waarom zou je? Je kunt hun leven tenslotte online volgen en zo op de hoogte blijven.
woensdag 19 december 2018 om 19:03
Zeer herkenbaar!yesss schreef: ↑18-12-2018 21:13Oh ja sommigen vallen ineens van de aarde zodra ze een relatie/kinderen hebben. Been there done that.
Heel wrang inderdaad... Zeker als je er altijd voor iemand bent geweest.
Ik ben al een tijdje opnieuw aan het beginnen. Hoor ook van bijna niemand meer iets.
Het enige wat met helpt is op mezelf richten, sporten, dingen blijven ondernemen, anders ga ik er ook over piekeren en erg in het verleden hangen en dan wordt het er niet bepaald beter op.
Beter richten op de toekomst en mensen die wél interesse tonen.
Dat heb ik ook met veel voormalig vriendschappen meegemaakt.
woensdag 19 december 2018 om 19:06
Daar wil ik me absoluut bij aansluiten.yesss schreef: ↑19-12-2018 10:40Dat is ook pijnlijk Lee, maar je hebt er gewoon niks aan om erover te blijven piekeren, klinkt misschien simpel maar zo is het eigenlijk ook.
Mensen veranderen, je kunt je echt beter richten op dingen die er nu zijn en de toekomst, op nieuwe contacten en dat hoeven niet meteen beste vrienden te worden maar blik vooruit zeg maar, scheelt zoveel frustratie. Anders houd het je alleen maar tegen omdat je erin blijft hangen.
Vooral bij de laatste alinea.
dinsdag 1 januari 2019 om 22:36
Wil jullie allereerst een heel gelukkig en harmonieus 2019 wensen!!
En hopelijk blijft mijn vriendenkring net zo goed als het afgelopen jaar.
Ik hoop zelfs dat er wat nieuwe contacten bij kunnen gaan komen; dat zou opzicht ook niet verkeerd zijn.
En ik wil absoluut ook geen situaties meer op het spits drijven.
Hiermee bedoel ik vooral dat eventueel moeilijke situaties in vriendschappen niet wil laten escaleren oid (in conflicten etc).
En hopelijk blijft mijn vriendenkring net zo goed als het afgelopen jaar.
Ik hoop zelfs dat er wat nieuwe contacten bij kunnen gaan komen; dat zou opzicht ook niet verkeerd zijn.
En ik wil absoluut ook geen situaties meer op het spits drijven.
Hiermee bedoel ik vooral dat eventueel moeilijke situaties in vriendschappen niet wil laten escaleren oid (in conflicten etc).
woensdag 2 januari 2019 om 09:01
Ook een zeer bekend probleem bij mij. Alsof men niet op mij zit te wachten.
Ik had nog een contract opgedaan en eerst stuurden we veel mails enz en opeens begon dat te minderen. Intussen stuurt ze misschien nog één antwoord als ik eens een bericht stuur en dat is het. Zelfs al stel ik daarna vragen.
Ook op de mededeling dat mijn aanbod om eens af te spreken nog altijd zou gelden. (In het begin leek het haar wel wat! Toen wel... Heb er nooit verder op aangedrongen ook, dus dat is ook geen reden.)
Niets, geen antwoord.
Als ik dan vraag of er iets is, is het standaard antwoord "gewoon druk op het werk". BS. Ze had voordien dezelfde baan hoor, en had toen wél tijd om te antwoorden.
Heb geen zin meer om weer eens alles van mijn kant te laten komen. Heb het ermee gehad!
Ik vraag mij keer op keer af wat er toch mis is met mij. Iemand overladen met berichten en opdringerig zijn doe ik totaal niet.
Ik had nog een contract opgedaan en eerst stuurden we veel mails enz en opeens begon dat te minderen. Intussen stuurt ze misschien nog één antwoord als ik eens een bericht stuur en dat is het. Zelfs al stel ik daarna vragen.
Ook op de mededeling dat mijn aanbod om eens af te spreken nog altijd zou gelden. (In het begin leek het haar wel wat! Toen wel... Heb er nooit verder op aangedrongen ook, dus dat is ook geen reden.)
Niets, geen antwoord.
Als ik dan vraag of er iets is, is het standaard antwoord "gewoon druk op het werk". BS. Ze had voordien dezelfde baan hoor, en had toen wél tijd om te antwoorden.
Heb geen zin meer om weer eens alles van mijn kant te laten komen. Heb het ermee gehad!
Ik vraag mij keer op keer af wat er toch mis is met mij. Iemand overladen met berichten en opdringerig zijn doe ik totaal niet.
woensdag 2 januari 2019 om 14:06
woensdag 2 januari 2019 om 16:17
Met sommige mensen kun je ineens ook "uitgepraat" raken, dat je dus niet meer weet wat zeggen. Heb ik ook met iemand. Verschillende interesses en zo.
Om het nog erger te maken is dat dan ook nog zo'n type dat zich lijkt terug te trekken als het niet goed gaat en dichtklapt en zich meteen verdedigt als ik haar daar VOORZICHTIG over probeer aan te spreken.
Jammer, want een aantal jaar geleden had ik haar in het echt ontmoet we en vonden dat heel fijn. We voelden beiden ook een klik. Ik vond haar een heel oprecht persoon.
Maar een tijdje daarna begon het afstandelijker te worden (oké, ook van mijn kant, maar ik heb wel soms wel geprobeerd het contact terug beter te krijgen) en nu durf ik er helemaal niet meer tegen praten uit angst haar lastig te vallen.
Zij had zelf ook nog gepraat om misschien nog eens opnieuw af te spreken, maar het werd nooit concreet gemaakt. Had ik weer eens meer moeite moeten doen?
Op mijn vorige bericht (een paar maanden geleden) nooit antwoord gekregen. Ik vroeg maar hoe het was en stuurde een game door dat ze misschien leuk zou vinden.
Had ik dat laatste niet moeten doen? Ik weet het niet. Ze gamet graag, daarom.
Ik ken haar via een ander forum. Daar is ze nog steeds redelijk open, maar tegen mij... Ik post er intussen sinds enkele jaren niet meer. Geen idee of het daar wat mee te maken heeft. Ik heb daar wel gelezen dat het al maanden minder goed met haar zou gaan. Dat is natuurlijk heel vervelend, maar toch geen reden om mij te negeren?
Ik had al gedacht om via daar terug contact met haar te zoeken en te zeggen dat ik het erg vind dat het niet goed met haar gaat en zo, maar aan de andere kant ben ik bang dat ze of niet leuk zal vinden, of me zaken zal verwijten waar ik geen weet van heb, of het weer even beter zal gaan en er nadien weer meer afstand zou zijn.
Nu weet ik wel dat ze vindt dat ze veel kenmerken van ASS heeft, en misschien heeft dat er wat mee te maken. Ik weet het niet.
Moet ik dit opgeven, of het toch nog een laatste kans geven?
Om het nog erger te maken is dat dan ook nog zo'n type dat zich lijkt terug te trekken als het niet goed gaat en dichtklapt en zich meteen verdedigt als ik haar daar VOORZICHTIG over probeer aan te spreken.
Jammer, want een aantal jaar geleden had ik haar in het echt ontmoet we en vonden dat heel fijn. We voelden beiden ook een klik. Ik vond haar een heel oprecht persoon.
Maar een tijdje daarna begon het afstandelijker te worden (oké, ook van mijn kant, maar ik heb wel soms wel geprobeerd het contact terug beter te krijgen) en nu durf ik er helemaal niet meer tegen praten uit angst haar lastig te vallen.
Zij had zelf ook nog gepraat om misschien nog eens opnieuw af te spreken, maar het werd nooit concreet gemaakt. Had ik weer eens meer moeite moeten doen?
Op mijn vorige bericht (een paar maanden geleden) nooit antwoord gekregen. Ik vroeg maar hoe het was en stuurde een game door dat ze misschien leuk zou vinden.
Had ik dat laatste niet moeten doen? Ik weet het niet. Ze gamet graag, daarom.
Ik ken haar via een ander forum. Daar is ze nog steeds redelijk open, maar tegen mij... Ik post er intussen sinds enkele jaren niet meer. Geen idee of het daar wat mee te maken heeft. Ik heb daar wel gelezen dat het al maanden minder goed met haar zou gaan. Dat is natuurlijk heel vervelend, maar toch geen reden om mij te negeren?
Ik had al gedacht om via daar terug contact met haar te zoeken en te zeggen dat ik het erg vind dat het niet goed met haar gaat en zo, maar aan de andere kant ben ik bang dat ze of niet leuk zal vinden, of me zaken zal verwijten waar ik geen weet van heb, of het weer even beter zal gaan en er nadien weer meer afstand zou zijn.
Nu weet ik wel dat ze vindt dat ze veel kenmerken van ASS heeft, en misschien heeft dat er wat mee te maken. Ik weet het niet.
Moet ik dit opgeven, of het toch nog een laatste kans geven?
eend1993 wijzigde dit bericht op 02-01-2019 16:19
0.07% gewijzigd
