Psyche
alle pijlers
Vroeger was alles beter gevoel..
dinsdag 21 februari 2017 om 17:47
dinsdag 21 februari 2017 om 17:47
Soms, en niet eens omdat het beter was. Maar omdat dingen voorbij gaan en je ze nooit meer terug kunt krijgen. Soms maakt me dat melancholisch.
Ik woon al lang alleen, en af en toe heb ik ook heimwee naar in mijn gezin wonen. Meestal zomaar opeens, als ik een student in de bus zie op vrijdag die naar huis gaat, of andere kleinigheden die zoiets opeens kunnen triggeren. Gelukkig duurt dat niet lang.
Ik woon al lang alleen, en af en toe heb ik ook heimwee naar in mijn gezin wonen. Meestal zomaar opeens, als ik een student in de bus zie op vrijdag die naar huis gaat, of andere kleinigheden die zoiets opeens kunnen triggeren. Gelukkig duurt dat niet lang.
dinsdag 21 februari 2017 om 17:52
Ik herken het wel hoor.
Zeker dat gevoel dat je maag zich omdraait.
Ik heb dat ook naar toen ik nog thuis woonde. Speciale momenten vooral, met mijn moeder tot diep in de nacht kletsen.
De familievakanties op Terschelling.
Het studeren op mijn kamertje.
Allerlei details en herinneringen die me misselijk van weemoed maken. Ik kan me er gauw weer overheen zetten en vind het ook niet zo erg dat het zo is.
Zeker dat gevoel dat je maag zich omdraait.
Ik heb dat ook naar toen ik nog thuis woonde. Speciale momenten vooral, met mijn moeder tot diep in de nacht kletsen.
De familievakanties op Terschelling.
Het studeren op mijn kamertje.
Allerlei details en herinneringen die me misselijk van weemoed maken. Ik kan me er gauw weer overheen zetten en vind het ook niet zo erg dat het zo is.
dinsdag 21 februari 2017 om 17:53
[quote]BridgetteDubois schreef op 21 februari 2017 @ 17:52:
Ik herken het wel hoor.
Zeker dat gevoel dat je maag zich omdraait.
Ik heb dat ook naar toen ik nog thuis woonde. Speciale momenten vooral, met mijn moeder tot diep in de nacht kletsen.
De familievakanties op Terschelling.
Het studeren op mijn kamertje.
Allerlei details en herinneringen die me misselijk van weemoed maken. Ik kan me er gauw weer overheen zetten en vind het ook niet zo erg dat het zo is.[/quote]
Dat heb ik ook, het hoort bij mooie herinneringen, niet bij slechte.
Ik herken het wel hoor.
Zeker dat gevoel dat je maag zich omdraait.
Ik heb dat ook naar toen ik nog thuis woonde. Speciale momenten vooral, met mijn moeder tot diep in de nacht kletsen.
De familievakanties op Terschelling.
Het studeren op mijn kamertje.
Allerlei details en herinneringen die me misselijk van weemoed maken. Ik kan me er gauw weer overheen zetten en vind het ook niet zo erg dat het zo is.[/quote]
Dat heb ik ook, het hoort bij mooie herinneringen, niet bij slechte.
dinsdag 21 februari 2017 om 17:57
En ik heb mijn moeder godzijdank nog. Maar soms denk ik aan hoe de dingen zullen zijn en gaan als zij er niet meer is en dan is die misselijkheid helemaal niet meer te overzien.
Het voelt dan op zo'n moment alsof ze er echt niet meer is, zoveel pijn doet dat.
Tegenwoordig probeer ik dat niet meer te doen, maar juist te genieten van haar. Ook al maken we daarmee nog meer mooie herinneringen waar ik later misselijk van weemoed aan terugdenk
Het voelt dan op zo'n moment alsof ze er echt niet meer is, zoveel pijn doet dat.
Tegenwoordig probeer ik dat niet meer te doen, maar juist te genieten van haar. Ook al maken we daarmee nog meer mooie herinneringen waar ik later misselijk van weemoed aan terugdenk
dinsdag 21 februari 2017 om 17:59
dinsdag 21 februari 2017 om 18:03
quote:Grobbebol01 schreef op 21 februari 2017 @ 17:55:
Ik mis vroeger ook erg, vooral omdat bijna iedereen uit die tijd overleden is. Niemand meer waar je nog een beetje kan schuilen.Dit lijkt mij inderdaad een heel naar gevoel. Je hebt aanvankelijk nog veel mensen om je heen die je op kunnen vangen, mocht je komen te vallen. Dit zal gaan verdwijnen.
Ik mis vroeger ook erg, vooral omdat bijna iedereen uit die tijd overleden is. Niemand meer waar je nog een beetje kan schuilen.Dit lijkt mij inderdaad een heel naar gevoel. Je hebt aanvankelijk nog veel mensen om je heen die je op kunnen vangen, mocht je komen te vallen. Dit zal gaan verdwijnen.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:04
"Vroeger was alles beter" klopt niet vind ik. Wel herken ik je gevoel van weemoed. Ik ben gek op oude videobanden kijken; van die zelfgemaakte op de camping of gewoon in de tuin. Of inderdaad foto's. Het veilige en geboren gevoel dat 'toen' oproept herken ik ook wel.
Ik denk er ook weleens aan dat mijn ouders (en ik ook) ouder worden en dat het op een dag afgelopen is. Vreselijk. Ik kan daar echt verdrietig om zijn, dat sommige dingen niet meer terugkomen of dat mijn ouders misschien wel hulpbehoevend worden. Zo zielig.
Maar ja je hebt niks aan dit gevoel. Proberen zoveel mogelijk van het nu te genieten met mensen die er toe doen. Het leven is te kort voor ruzie.
Ik denk er ook weleens aan dat mijn ouders (en ik ook) ouder worden en dat het op een dag afgelopen is. Vreselijk. Ik kan daar echt verdrietig om zijn, dat sommige dingen niet meer terugkomen of dat mijn ouders misschien wel hulpbehoevend worden. Zo zielig.
Maar ja je hebt niks aan dit gevoel. Proberen zoveel mogelijk van het nu te genieten met mensen die er toe doen. Het leven is te kort voor ruzie.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:05
dinsdag 21 februari 2017 om 18:05
quote:RedCorvette schreef op 21 februari 2017 @ 18:03:
[...]
Dit lijkt mij inderdaad een heel naar gevoel. Je hebt aanvankelijk nog veel mensen om je heen die je op kunnen vangen, mocht je komen te vallen. Dit zal gaan verdwijnen.
Dit.
Ik bel voor de idiootste dingen mijn moeder... ooit kan het niet meer, dat idee vind ik dan zo gek. Nu ben ik nog een kind, daarna ben ik de oudste generatie.
[...]
Dit lijkt mij inderdaad een heel naar gevoel. Je hebt aanvankelijk nog veel mensen om je heen die je op kunnen vangen, mocht je komen te vallen. Dit zal gaan verdwijnen.
Dit.
Ik bel voor de idiootste dingen mijn moeder... ooit kan het niet meer, dat idee vind ik dan zo gek. Nu ben ik nog een kind, daarna ben ik de oudste generatie.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:06
Dat vond ik ook wel een hele eyeopener toen ik ouder werd, als kind dacht ik er niet over na, dacht dat alles hetzelfde bleef. Best een schok om te leren dat eigenlijk alles onherroepelijk verandert.
Maar zelf verander je ook, groei je, ontwikkel je je. En dat maakt verandering, hoe moeilijk soms ook, ook weer goed. Ik zou niet meer de persoon willen zijn die ik was toen ik 25 was, bijvoorbeeld. En ook niet meer de relatie met mijn ouders willen hebben die ik toen had, want die is zoveel beter geworden.
Maar zelf verander je ook, groei je, ontwikkel je je. En dat maakt verandering, hoe moeilijk soms ook, ook weer goed. Ik zou niet meer de persoon willen zijn die ik was toen ik 25 was, bijvoorbeeld. En ook niet meer de relatie met mijn ouders willen hebben die ik toen had, want die is zoveel beter geworden.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:06
quote:BridgetteDubois schreef op 21 februari 2017 @ 18:03:
Dat lijkt me heel gek, dat iedereen om je heen al gaat. En voor jou ook, dat je je beseft dat het niet lang meer zal duren.
Mijn moeder is pas 54, maar wel emotioneel "op". Tenminste, ze geeft zelf altijd aan dat ze geen 70 hoeft te worden. Kleng..
Vreselijk he?
Mijn oma is bijna 92 en bijna al haar vrienden zijn overleden. De paar familieleden van haar eigen generatie zijn overleden, haar man is al 15 jaar dood.
Het lijkt me vreselijk om dan inderdaad te moeten beseffen dat het voor jou waarschijnlijk ook geen tien jaar meer duurt.
Dat lijkt me heel gek, dat iedereen om je heen al gaat. En voor jou ook, dat je je beseft dat het niet lang meer zal duren.
Mijn moeder is pas 54, maar wel emotioneel "op". Tenminste, ze geeft zelf altijd aan dat ze geen 70 hoeft te worden. Kleng..
Vreselijk he?
Mijn oma is bijna 92 en bijna al haar vrienden zijn overleden. De paar familieleden van haar eigen generatie zijn overleden, haar man is al 15 jaar dood.
Het lijkt me vreselijk om dan inderdaad te moeten beseffen dat het voor jou waarschijnlijk ook geen tien jaar meer duurt.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:07
quote:Renaissance schreef op 21 februari 2017 @ 18:06:
Dat vond ik ook wel een hele eyeopener toen ik ouder werd, als kind dacht ik er niet over na, dacht dat alles hetzelfde bleef. Best een schok om te leren dat eigenlijk alles onherroepelijk verandert.
Maar zelf verander je ook, groei je, ontwikkel je je. En dat maakt verandering, hoe moeilijk soms ook, ook weer goed. Ik zou niet meer de persoon willen zijn die ik was toen ik 25 was, bijvoorbeeld. En ook niet meer de relatie met mijn ouders willen hebben die ik toen had, want die is zoveel beter geworden.Grappig en herkenbaar. Ik dacht vroeger ook altijd dat alles hetzelfde bleef. Alsof iedereen voor eeuwig zou leven ofzo.
Dat vond ik ook wel een hele eyeopener toen ik ouder werd, als kind dacht ik er niet over na, dacht dat alles hetzelfde bleef. Best een schok om te leren dat eigenlijk alles onherroepelijk verandert.
Maar zelf verander je ook, groei je, ontwikkel je je. En dat maakt verandering, hoe moeilijk soms ook, ook weer goed. Ik zou niet meer de persoon willen zijn die ik was toen ik 25 was, bijvoorbeeld. En ook niet meer de relatie met mijn ouders willen hebben die ik toen had, want die is zoveel beter geworden.Grappig en herkenbaar. Ik dacht vroeger ook altijd dat alles hetzelfde bleef. Alsof iedereen voor eeuwig zou leven ofzo.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:07
quote:BridgetteDubois schreef op 21 februari 2017 @ 18:03:
Dat lijkt me heel gek, dat iedereen om je heen al gaat. En voor jou ook, dat je je beseft dat het niet lang meer zal duren.
Mijn moeder is pas 54, maar wel emotioneel "op". Tenminste, ze geeft zelf altijd aan dat ze geen 70 hoeft te worden. Kleng..Ik heb heel veel mazzel met mijn ouders, beide nog gezond, fit en vooral mijn vader ook nog heel actief. Beide ouders ook nog heel zelfstandig.
Dat lijkt me heel gek, dat iedereen om je heen al gaat. En voor jou ook, dat je je beseft dat het niet lang meer zal duren.
Mijn moeder is pas 54, maar wel emotioneel "op". Tenminste, ze geeft zelf altijd aan dat ze geen 70 hoeft te worden. Kleng..Ik heb heel veel mazzel met mijn ouders, beide nog gezond, fit en vooral mijn vader ook nog heel actief. Beide ouders ook nog heel zelfstandig.
dinsdag 21 februari 2017 om 18:09
quote:minnimouse schreef op 21 februari 2017 @ 18:06:
[...]
Vreselijk he?
Mijn oma is bijna 92 en bijna al haar vrienden zijn overleden. De paar familieleden van haar eigen generatie zijn overleden, haar man is al 15 jaar dood.
Het lijkt me vreselijk om dan inderdaad te moeten beseffen dat het voor jou waarschijnlijk ook geen tien jaar meer duurt.Mijn oma was ook dik in de 90 en haar hele generatie was weg. Daarmee verdwijnt ook een heel deel van je leven, heb je alleen nog herinneringen. Zij was er wel helemaal klaar mee, wilde graag sterven. Als je zo oud bent is het denk ik niet meer verschrikkelijk, en voor haar (die niet veel meer kon) was het zelfs een opluchting.
[...]
Vreselijk he?
Mijn oma is bijna 92 en bijna al haar vrienden zijn overleden. De paar familieleden van haar eigen generatie zijn overleden, haar man is al 15 jaar dood.
Het lijkt me vreselijk om dan inderdaad te moeten beseffen dat het voor jou waarschijnlijk ook geen tien jaar meer duurt.Mijn oma was ook dik in de 90 en haar hele generatie was weg. Daarmee verdwijnt ook een heel deel van je leven, heb je alleen nog herinneringen. Zij was er wel helemaal klaar mee, wilde graag sterven. Als je zo oud bent is het denk ik niet meer verschrikkelijk, en voor haar (die niet veel meer kon) was het zelfs een opluchting.
