Psyche
alle pijlers
Vroeger was alles beter gevoel..
dinsdag 21 februari 2017 om 21:45
quote:NYC schreef op 21 februari 2017 @ 21:44:
[...]
11 jaar ouder ben ik dan. Maar misschien net het verschil tussen jeugd/tienertijd in de jaren tachtig/negentig versus jaren negentig/zero's? Of misschien vooral net hoe je het zelf ervaart.Oh ik dacht dat je 34 ofzo was dan scheelt het wel wat meer dan ik dacht. Ja zou allebei kunnen.
[...]
11 jaar ouder ben ik dan. Maar misschien net het verschil tussen jeugd/tienertijd in de jaren tachtig/negentig versus jaren negentig/zero's? Of misschien vooral net hoe je het zelf ervaart.Oh ik dacht dat je 34 ofzo was dan scheelt het wel wat meer dan ik dacht. Ja zou allebei kunnen.
dinsdag 21 februari 2017 om 21:57
50+ en ik herken het niet en zou het ook best erg vinden als ik dat nu al zou hebben. Ik ben nog steeds druk met mijn leven, nieuwe ervaringen, nieuwe mensen, je moet er wel een beetje de vaart in houden(of niet).
Het leukste vindt ik dat in veel opzichten het leven makkelijker is geworden. Mobieltje, internet, blue tooth en wifi maar ook het gemak van uitvindingen als een stofzuiger robot, helemaal leuk.
Moeilijker vind ik soms de vooroordelen die ik heb omdat ik het gewoon niet zo goed snap. Overgewicht, kinderen die prinsjes en prinsesjes zijn, comazuipen en dat alles publiek moet. Humor lijkt vaak op zijn retour en iedereen is wel heel snel gekwetst.
Maar terugkijken en heimwee hebben naar mijn jeugd in de jaren 60 bewaar ik voor mijn oude dag als ik niets meer kan.
Het leukste vindt ik dat in veel opzichten het leven makkelijker is geworden. Mobieltje, internet, blue tooth en wifi maar ook het gemak van uitvindingen als een stofzuiger robot, helemaal leuk.
Moeilijker vind ik soms de vooroordelen die ik heb omdat ik het gewoon niet zo goed snap. Overgewicht, kinderen die prinsjes en prinsesjes zijn, comazuipen en dat alles publiek moet. Humor lijkt vaak op zijn retour en iedereen is wel heel snel gekwetst.
Maar terugkijken en heimwee hebben naar mijn jeugd in de jaren 60 bewaar ik voor mijn oude dag als ik niets meer kan.
dinsdag 21 februari 2017 om 22:08
quote:lux. schreef op 21 februari 2017 @ 20:33:
[...]
Nee ik begrijp helemaal niet wat je bedoelt. Naar mijn idee was het toen totaal niet beter. We leven in een van de veiligste periodes ooit en met een beetje mazzel wordt dat nog beter. Daarnaast hebben we als vrouwen meer vrijheid dan toen en waren er nog nooit zoveel mensen bezig met scholing, gezondheid en een eerdere verdeling tussen werk en plezier als nu. Het was nog nooit zo makkelijk om te doen wat je wil!
Als je in het hier en nu in Nederland niet gelukkig kunt zijn, denk ik wel eens, waar dan wel?Woon jij in de efteling?
[...]
Nee ik begrijp helemaal niet wat je bedoelt. Naar mijn idee was het toen totaal niet beter. We leven in een van de veiligste periodes ooit en met een beetje mazzel wordt dat nog beter. Daarnaast hebben we als vrouwen meer vrijheid dan toen en waren er nog nooit zoveel mensen bezig met scholing, gezondheid en een eerdere verdeling tussen werk en plezier als nu. Het was nog nooit zo makkelijk om te doen wat je wil!
Als je in het hier en nu in Nederland niet gelukkig kunt zijn, denk ik wel eens, waar dan wel?Woon jij in de efteling?
dinsdag 21 februari 2017 om 22:16
quote:Miskotto schreef op 21 februari 2017 @ 20:26:
Ik mis vooral het gemoedelijke van toen.
Als de deurbel ging deden wij gewoon open, wij stonden dan bovenaan de trap en trokken dan aan een touw waardoor de voordeur open ging, tegenwoordig laat je dat wel uit je hoofd. Mannen die oprecht kindervriend waren, die gerust met een stel buurtkinderen een ijsje ging eten, tegenwoordig word je bestempeld als pedo, ik mis de gemoedelijke sfeer van vroeger wanneer er een volksfeest was, het was toen leuk, tegenwoordig met die terreurdreiging is het relaxte overal vanaf.
Nu ik het allemaal opschrijf besef ik dat het er allemaal niet beter op zal worden. Zucht!Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
Ik mis vooral het gemoedelijke van toen.
Als de deurbel ging deden wij gewoon open, wij stonden dan bovenaan de trap en trokken dan aan een touw waardoor de voordeur open ging, tegenwoordig laat je dat wel uit je hoofd. Mannen die oprecht kindervriend waren, die gerust met een stel buurtkinderen een ijsje ging eten, tegenwoordig word je bestempeld als pedo, ik mis de gemoedelijke sfeer van vroeger wanneer er een volksfeest was, het was toen leuk, tegenwoordig met die terreurdreiging is het relaxte overal vanaf.
Nu ik het allemaal opschrijf besef ik dat het er allemaal niet beter op zal worden. Zucht!Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
dinsdag 21 februari 2017 om 22:41
Ik ken nog wel mensen met touwtjes door de deur en hoef mijn auto ook niet op slot te doen, spullen die je hier te koop hebt kunnen nog aan de weg gezet worden met een potje ernaast voor het geld, etc...., maar goed... ik woon in een stad(je) in het oosten en begrijp wel dat het niet vergelijkbaar is met iemand die in een flattenwijk in de randstad woont....
Live long and prosper
woensdag 22 februari 2017 om 00:21
Ik zou ook heel graag nog gewoon bij mijn oma en opa willen binnen lopen en hun mijn zoontje laten zien. Mijn oma en opa overleden al rond mijn 20e dus ze hebben mijn zoontje nooit gekend en ook de papa van mijn zoontje niet eens etc.
Vroeger gingen we elke zondagmiddag met m'n ouders op bezoek bij hun met al m'n nichtjes neefjes tantes en ooms. Ik zou zo graag willen dat ze gewoon nog leefden maar troost mezelf altijd met de gedachte dat ze vanuit de hemel alles kunnen zien.
Maar denk dat elke tijd wel weer iets anders moois heeft waaraan je later weer terug kunt denken.
Vroeger gingen we elke zondagmiddag met m'n ouders op bezoek bij hun met al m'n nichtjes neefjes tantes en ooms. Ik zou zo graag willen dat ze gewoon nog leefden maar troost mezelf altijd met de gedachte dat ze vanuit de hemel alles kunnen zien.
Maar denk dat elke tijd wel weer iets anders moois heeft waaraan je later weer terug kunt denken.
woensdag 22 februari 2017 om 10:02
quote:Utopia2016 schreef op 21 februari 2017 @ 22:16:
[...]
Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
Het is ook maar net in welk deel van de maatschappij je je bevindt denk ik.
In de Randstad is alles hard en zakelijk, afstandelijk. Je bent onbetrouwbaar, tot je het tegendeel hebt bewezen. Echter heb ik familie in de achterhoek / drenthe, en daar geldt nog wel degelijk de ''touwtje uit de brievenbus'' cultuur. Niet dat er nooit wordt ingebroken, maar dat is van alle tijden.
Las net een opmerking dat het nooit veiliger was dan nu, en als je in NL niet gelukkig kunt zijn (omdat we het kennelijk zo goed hebben) je nergens gelukkig kunt zijn. Ben het daar absoluut niet mee eens. Ja we hebben alles, de mooiste wegen, de mooiste bedrijven, veel welvaart.
Alleen ik denk oprecht dat Nederland een van de meest stressvolle landen is om te leven. Het is overvol, klein, de steden zijn te klein om je volledig anoniem te kunnen wanen, de natuurgebieden te klein om je echt alleen te kunnen wanen, de lontjes zijn kort, de files zijn lang : ik denk dat ik veel gelukkiger zou zijn in een rustiger land met minder welvaart.
[...]
Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
Het is ook maar net in welk deel van de maatschappij je je bevindt denk ik.
In de Randstad is alles hard en zakelijk, afstandelijk. Je bent onbetrouwbaar, tot je het tegendeel hebt bewezen. Echter heb ik familie in de achterhoek / drenthe, en daar geldt nog wel degelijk de ''touwtje uit de brievenbus'' cultuur. Niet dat er nooit wordt ingebroken, maar dat is van alle tijden.
Las net een opmerking dat het nooit veiliger was dan nu, en als je in NL niet gelukkig kunt zijn (omdat we het kennelijk zo goed hebben) je nergens gelukkig kunt zijn. Ben het daar absoluut niet mee eens. Ja we hebben alles, de mooiste wegen, de mooiste bedrijven, veel welvaart.
Alleen ik denk oprecht dat Nederland een van de meest stressvolle landen is om te leven. Het is overvol, klein, de steden zijn te klein om je volledig anoniem te kunnen wanen, de natuurgebieden te klein om je echt alleen te kunnen wanen, de lontjes zijn kort, de files zijn lang : ik denk dat ik veel gelukkiger zou zijn in een rustiger land met minder welvaart.
woensdag 22 februari 2017 om 10:03
quote:Utopia2016 schreef op 21 februari 2017 @ 22:16:
[...]
Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
Op vraag van de bevolking hé. Bij het minste geringste dat er gebeurd zoeken ze naar verantwoordelijken en vragen ze om maatregelen om dit in de toekomst te voorkomen en om de illusie te scheppen dat alles controleerbaar is, krijgen we vervolgens weer een resem veiligheidsvoorschriften.
Bij het bekijken van die oude video's zou je gewoon eens kunnen nagaan hoeveel handelingen van toen nu ontraden worden of simpelweg verboden zijn namens de veiligheid of gezondheid.
[...]
Touwtjes aan de deur, ondenkbaar tegenwoordig, nu is het fort knox. Gemoedelijk inderdaad, nee dat gaat niet meer terugkomen. Mensen die zich hier niet in herkennen hebben het niet meegemaakt en vinden het normaal dat je nergens meer zonder screening naar binnen kan. Zo verhardt is de maatschappij nu.
Op vraag van de bevolking hé. Bij het minste geringste dat er gebeurd zoeken ze naar verantwoordelijken en vragen ze om maatregelen om dit in de toekomst te voorkomen en om de illusie te scheppen dat alles controleerbaar is, krijgen we vervolgens weer een resem veiligheidsvoorschriften.
Bij het bekijken van die oude video's zou je gewoon eens kunnen nagaan hoeveel handelingen van toen nu ontraden worden of simpelweg verboden zijn namens de veiligheid of gezondheid.
woensdag 22 februari 2017 om 10:09
quote:lisali schreef op 22 februari 2017 @ 10:02:
[...]
Het is ook maar net in welk deel van de maatschappij je je bevindt denk ik.
In de Randstad is alles hard en zakelijk, afstandelijk. Je bent onbetrouwbaar, tot je het tegendeel hebt bewezen. Echter heb ik familie in de achterhoek / drenthe, en daar geldt nog wel degelijk de ''touwtje uit de brievenbus'' cultuur. Niet dat er nooit wordt ingebroken, maar dat is van alle tijden.
Las net een opmerking dat het nooit veiliger was dan nu, en als je in NL niet gelukkig kunt zijn (omdat we het kennelijk zo goed hebben) je nergens gelukkig kunt zijn. Ben het daar absoluut niet mee eens. Ja we hebben alles, de mooiste wegen, de mooiste bedrijven, veel welvaart.
Alleen ik denk oprecht dat Nederland een van de meest stressvolle landen is om te leven. Het is overvol, klein, de steden zijn te klein om je volledig anoniem te kunnen wanen, de natuurgebieden te klein om je echt alleen te kunnen wanen, de lontjes zijn kort, de files zijn lang : ik denk dat ik veel gelukkiger zou zijn in een rustiger land met minder welvaart.
Ik woon in een stad in de randstad en hier in de straat staan de voordeuren regelmatig open als de kinderen op straat spelen.
En verder denk ik dat er bij veel mensen in onze maatschappij een zeker onvermogen is om tevreden/gelukkig te zijn met wat je wèl hebt: een huis, een baan, een fijne relatie, vrije tijd, vrijheid, veiligheid.
Een simpel leven in een land met minder welvaart lijkt mooi en dat kan het tot op zekere hoogte ook best zijn, tot je kind (of jijzelf, partner) ziek wordt en intensieve zorg nodig heeft, bijvoorbeeld. Of tot je 's avonds op straat overvallen wordt. En zo kan ik nog tien dingen opnoemen.
[...]
Het is ook maar net in welk deel van de maatschappij je je bevindt denk ik.
In de Randstad is alles hard en zakelijk, afstandelijk. Je bent onbetrouwbaar, tot je het tegendeel hebt bewezen. Echter heb ik familie in de achterhoek / drenthe, en daar geldt nog wel degelijk de ''touwtje uit de brievenbus'' cultuur. Niet dat er nooit wordt ingebroken, maar dat is van alle tijden.
Las net een opmerking dat het nooit veiliger was dan nu, en als je in NL niet gelukkig kunt zijn (omdat we het kennelijk zo goed hebben) je nergens gelukkig kunt zijn. Ben het daar absoluut niet mee eens. Ja we hebben alles, de mooiste wegen, de mooiste bedrijven, veel welvaart.
Alleen ik denk oprecht dat Nederland een van de meest stressvolle landen is om te leven. Het is overvol, klein, de steden zijn te klein om je volledig anoniem te kunnen wanen, de natuurgebieden te klein om je echt alleen te kunnen wanen, de lontjes zijn kort, de files zijn lang : ik denk dat ik veel gelukkiger zou zijn in een rustiger land met minder welvaart.
Ik woon in een stad in de randstad en hier in de straat staan de voordeuren regelmatig open als de kinderen op straat spelen.
En verder denk ik dat er bij veel mensen in onze maatschappij een zeker onvermogen is om tevreden/gelukkig te zijn met wat je wèl hebt: een huis, een baan, een fijne relatie, vrije tijd, vrijheid, veiligheid.
Een simpel leven in een land met minder welvaart lijkt mooi en dat kan het tot op zekere hoogte ook best zijn, tot je kind (of jijzelf, partner) ziek wordt en intensieve zorg nodig heeft, bijvoorbeeld. Of tot je 's avonds op straat overvallen wordt. En zo kan ik nog tien dingen opnoemen.
woensdag 22 februari 2017 om 13:00
quote:SallySpectra schreef op 22 februari 2017 @ 10:09:
[...]
Ik woon in een stad in de randstad en hier in de straat staan de voordeuren regelmatig open als de kinderen op straat spelen.
En verder denk ik dat er bij veel mensen in onze maatschappij een zeker onvermogen is om tevreden/gelukkig te zijn met wat je wèl hebt: een huis, een baan, een fijne relatie, vrije tijd, vrijheid, veiligheid.
Een simpel leven in een land met minder welvaart lijkt mooi en dat kan het tot op zekere hoogte ook best zijn, tot je kind (of jijzelf, partner) ziek wordt en intensieve zorg nodig heeft, bijvoorbeeld. Of tot je 's avonds op straat overvallen wordt. En zo kan ik nog tien dingen opnoemen.
Dat bedoelde ik inderdaad. En hier (rand Amsterdam) in de zomer ook gewoon de deuren open voor de spelende kinderen hoor.
En vroeger waren die deuren ook alleen maar met een touwtje erdoor omdat er meer sociale controle was, niet omdat er toen geen criminaliteit was. En werden mannen niet raar aangekeken omdat pedofilie een taboe was, zonder hulp voor de slachtoffers ervan, dus niemand die ervan wist of er wat aan deed, niet omdat er geen pedofielen waren. In de Koude Oorlog waren ze volgens mij net zo bang voor Rusland als wij nu zijn voor IS enzo.
Ik heb even in een land gewerkt dat echte armoede kent. Daar nam ik alleen cash en een oude mobiel mee op straat, droeg ik geen sieraden, kon ik in bepaalde wijken en straten niet komen en moest ik mijn verhuurder vragen om een betrouwbare taxichauffeur, omdat sommigen zich ervoor uitgaven en dan blanken ontvoerden voor losgeld. Ik had een groot ijzeren hek met punten om mijn huis voor mijn veiligheid en in het ziekenhuis waar ik werkte werden vrouwen standaard (en soms zelfs ongevraagd) gesteriliseerd na 3 keizersnedes, omdat ze de middelen niet hadden om een vierde medisch verantwoordelijk te begeleiden. Is iemands voet geamputeerd, terwijl hij in NL nog wel behandeld had kunnen worden, maar de medicijnen waren op. Een man met aids en uitgezaaide dikkedarmkanker moest in zijn eigen ontlasting liggen omdat er geen passende stoma's meer waren. Een homoseksuele jongen van 15 die op straat leefde bij mij in de buurt omdat hij was verstoten door zijn familie toen ze hem betrapten met een andere jongen.
Ik geloof dat ik nooit meer kan klagen over hoe slecht het in Nederland is. Is het hier perfect? Nee. Nergens is het perfect. Maar dankzij de Nederlandse zorg kregen mijn vader en wij de tijd om afscheid te nemen en kon hij daarna zo pijnloos mogelijk sterven. Dankzij de Nederlandse zorg hoeven mijn man en ik niet te leren leven met een onvervulde kinderwens. In de Nederlandse samenleving kan mijn zoontje straks naar school en daarna studeren wat hij wil. En houden van wie hij maar wil en zijn leven inrichten zoals hij wil. En dat wordt voor steeds meer en meer Nederlanders de realiteit, ook 'nieuwe' Nederlanders.
En ja we hebben een gek in de politiek en ook een aantal gekken in de samenleving die (voor bepaalde (groepen) mensen) deze vrijheden en mogelijkheden proberen in te perken, maar ook dat is iets van alle tijden en niet voorbehouden aan 2017, helaas.
Maar als je echt de natuur mist hier in Nederland, of het hier echt vreselijk vindt, dan is het zelfs zo goed als geen werk om te emigreren. Je kan zo naar Zweden, de natuur in, je Nederlandse diploma's zijn daar in veel gevallen ook geldig en de regering heeft vrijheid van recreatie-, woon- en werkverkeer binnen de EU voor je bedongen. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen 'als het je hier niet bevalt dan ga je maar weg', maar wel stil wil staan bij de enorme mogelijkheden die vele Nederlanders hebben en hopelijk op een gegeven moment alle Nederlanders.
We hebben al heel veel hier. Niet alles, maar de perfecte samenleving bestaat nu eenmaal niet. Ik snap oprecht niet waarom het voor velen zo moeilijk lijkt te zijn om te genieten van wat er wél is. En bovendien denk ik dat dat niet aan de maatschappij ligt, maar iets is dat in je eigen hoofd zit. En dat neem je mee naar elke samenleving en elke tijd.
[...]
Ik woon in een stad in de randstad en hier in de straat staan de voordeuren regelmatig open als de kinderen op straat spelen.
En verder denk ik dat er bij veel mensen in onze maatschappij een zeker onvermogen is om tevreden/gelukkig te zijn met wat je wèl hebt: een huis, een baan, een fijne relatie, vrije tijd, vrijheid, veiligheid.
Een simpel leven in een land met minder welvaart lijkt mooi en dat kan het tot op zekere hoogte ook best zijn, tot je kind (of jijzelf, partner) ziek wordt en intensieve zorg nodig heeft, bijvoorbeeld. Of tot je 's avonds op straat overvallen wordt. En zo kan ik nog tien dingen opnoemen.
Dat bedoelde ik inderdaad. En hier (rand Amsterdam) in de zomer ook gewoon de deuren open voor de spelende kinderen hoor.
En vroeger waren die deuren ook alleen maar met een touwtje erdoor omdat er meer sociale controle was, niet omdat er toen geen criminaliteit was. En werden mannen niet raar aangekeken omdat pedofilie een taboe was, zonder hulp voor de slachtoffers ervan, dus niemand die ervan wist of er wat aan deed, niet omdat er geen pedofielen waren. In de Koude Oorlog waren ze volgens mij net zo bang voor Rusland als wij nu zijn voor IS enzo.
Ik heb even in een land gewerkt dat echte armoede kent. Daar nam ik alleen cash en een oude mobiel mee op straat, droeg ik geen sieraden, kon ik in bepaalde wijken en straten niet komen en moest ik mijn verhuurder vragen om een betrouwbare taxichauffeur, omdat sommigen zich ervoor uitgaven en dan blanken ontvoerden voor losgeld. Ik had een groot ijzeren hek met punten om mijn huis voor mijn veiligheid en in het ziekenhuis waar ik werkte werden vrouwen standaard (en soms zelfs ongevraagd) gesteriliseerd na 3 keizersnedes, omdat ze de middelen niet hadden om een vierde medisch verantwoordelijk te begeleiden. Is iemands voet geamputeerd, terwijl hij in NL nog wel behandeld had kunnen worden, maar de medicijnen waren op. Een man met aids en uitgezaaide dikkedarmkanker moest in zijn eigen ontlasting liggen omdat er geen passende stoma's meer waren. Een homoseksuele jongen van 15 die op straat leefde bij mij in de buurt omdat hij was verstoten door zijn familie toen ze hem betrapten met een andere jongen.
Ik geloof dat ik nooit meer kan klagen over hoe slecht het in Nederland is. Is het hier perfect? Nee. Nergens is het perfect. Maar dankzij de Nederlandse zorg kregen mijn vader en wij de tijd om afscheid te nemen en kon hij daarna zo pijnloos mogelijk sterven. Dankzij de Nederlandse zorg hoeven mijn man en ik niet te leren leven met een onvervulde kinderwens. In de Nederlandse samenleving kan mijn zoontje straks naar school en daarna studeren wat hij wil. En houden van wie hij maar wil en zijn leven inrichten zoals hij wil. En dat wordt voor steeds meer en meer Nederlanders de realiteit, ook 'nieuwe' Nederlanders.
En ja we hebben een gek in de politiek en ook een aantal gekken in de samenleving die (voor bepaalde (groepen) mensen) deze vrijheden en mogelijkheden proberen in te perken, maar ook dat is iets van alle tijden en niet voorbehouden aan 2017, helaas.
Maar als je echt de natuur mist hier in Nederland, of het hier echt vreselijk vindt, dan is het zelfs zo goed als geen werk om te emigreren. Je kan zo naar Zweden, de natuur in, je Nederlandse diploma's zijn daar in veel gevallen ook geldig en de regering heeft vrijheid van recreatie-, woon- en werkverkeer binnen de EU voor je bedongen. Waarmee ik absoluut niet wil zeggen 'als het je hier niet bevalt dan ga je maar weg', maar wel stil wil staan bij de enorme mogelijkheden die vele Nederlanders hebben en hopelijk op een gegeven moment alle Nederlanders.
We hebben al heel veel hier. Niet alles, maar de perfecte samenleving bestaat nu eenmaal niet. Ik snap oprecht niet waarom het voor velen zo moeilijk lijkt te zijn om te genieten van wat er wél is. En bovendien denk ik dat dat niet aan de maatschappij ligt, maar iets is dat in je eigen hoofd zit. En dat neem je mee naar elke samenleving en elke tijd.
donderdag 23 februari 2017 om 12:04
Ik ben zo iemand die gelukkiger is in een land met minder (geen) welvaart. Alle nadelen genoemd zijn waar, en er zijn er nog tientallen meer, maar toch zou ik niet meer in Nederland willen wonen. Ik kan alleen nooit benoemen waarom niet. Alles is echt beter in Nederland. En toch ontmoet ik hier vaker oprecht blije mensen. Waar zit dat dan in?
vrijdag 24 februari 2017 om 13:18
Ik denk vanwege wat Sallyspectra zei.
Om gelukkig te kunnen zijn, moet je tevreden zijn met de dingen die je wél hebt, ipv kijken naar wat je níét hebt. En daar zijn Nederlanders niet zo goed in, die kijken vaak juist naar wat er allemaal 'mis' is.
Heeft overigens denk ik ook gewoon te maken met opleiding, toegang tot media en internet; je ziet ook heel veel van wat er mis is en mis is gegaan of nog mis kan gaan. En bovendien leidt klagen/onvrede natuurlijk ook gewoon wél tot verbetering (als je er wat mee doet althans) en heeft het dus ook een functie en is het 'niet gauw tevreden zijn' ook wel de reden dat we het hier zo goed hebben. We willen niet alleen dat mensen die kanker hebben geen pijn hebben, nee we willen ze genezen, zeg maar.
Maar ik denk dat Nederlanders best wat bewuster zouden kunnen zijn van wat ze wel hebben. Oké, je wordt gecontroleerd bij festivals enzo, voor de veiligheid, maar waarom is dat eigenlijk vervelend? En als je dat echt vervelend vindt dan staat daar weer tegenover dat ze op datzelfde festival een stand hebben waar je je drugs kunt laten testen. Dat kan gewoon hier! Ik noem maar wat hoor, ik ga nooit naar een festival
En je kunt klagen dat de samenleving zo individualistisch en hard is (alhoewel buren ook al snel als bemoeizuchtig worden ervaren, dus hoe erg vind je het echt dat mensen je gewoon je gang laten gaan?), maar je kunt ook kijken naar initiatieven zoals de Voorleesexpres, die echt heel groot en goed opgezet zijn en gezinnen met een taalachterstand helpen. Zo individualistisch is dat niet.
Dat is ook onze samenleving. En ik denk dat dát, de goede dingen zien, iets is dat niet zo in de Nederlandse - of de westerse - aard zit. En misschien meer in andere (niet-westerse) culturen.
Overigens merkte ik ook wel op reis dat tegen mij, de rijke blanke zeg maar, wel veel hoffelijker en blijer enzo werd gedaan dan onder elkaar. Maar ik heb niet lang genoeg in een ander land gewoond om echt te kunnen integreren in hun samenleving, dus ik kan niet beoordelen hoe dat is als je er echt jaren woont. Maar een deel van het 'geluk' dat je al reizende ziet is iig ook gewoon een verkooptruc zeg maar.
Om gelukkig te kunnen zijn, moet je tevreden zijn met de dingen die je wél hebt, ipv kijken naar wat je níét hebt. En daar zijn Nederlanders niet zo goed in, die kijken vaak juist naar wat er allemaal 'mis' is.
Heeft overigens denk ik ook gewoon te maken met opleiding, toegang tot media en internet; je ziet ook heel veel van wat er mis is en mis is gegaan of nog mis kan gaan. En bovendien leidt klagen/onvrede natuurlijk ook gewoon wél tot verbetering (als je er wat mee doet althans) en heeft het dus ook een functie en is het 'niet gauw tevreden zijn' ook wel de reden dat we het hier zo goed hebben. We willen niet alleen dat mensen die kanker hebben geen pijn hebben, nee we willen ze genezen, zeg maar.
Maar ik denk dat Nederlanders best wat bewuster zouden kunnen zijn van wat ze wel hebben. Oké, je wordt gecontroleerd bij festivals enzo, voor de veiligheid, maar waarom is dat eigenlijk vervelend? En als je dat echt vervelend vindt dan staat daar weer tegenover dat ze op datzelfde festival een stand hebben waar je je drugs kunt laten testen. Dat kan gewoon hier! Ik noem maar wat hoor, ik ga nooit naar een festival
En je kunt klagen dat de samenleving zo individualistisch en hard is (alhoewel buren ook al snel als bemoeizuchtig worden ervaren, dus hoe erg vind je het echt dat mensen je gewoon je gang laten gaan?), maar je kunt ook kijken naar initiatieven zoals de Voorleesexpres, die echt heel groot en goed opgezet zijn en gezinnen met een taalachterstand helpen. Zo individualistisch is dat niet.
Dat is ook onze samenleving. En ik denk dat dát, de goede dingen zien, iets is dat niet zo in de Nederlandse - of de westerse - aard zit. En misschien meer in andere (niet-westerse) culturen.
Overigens merkte ik ook wel op reis dat tegen mij, de rijke blanke zeg maar, wel veel hoffelijker en blijer enzo werd gedaan dan onder elkaar. Maar ik heb niet lang genoeg in een ander land gewoond om echt te kunnen integreren in hun samenleving, dus ik kan niet beoordelen hoe dat is als je er echt jaren woont. Maar een deel van het 'geluk' dat je al reizende ziet is iig ook gewoon een verkooptruc zeg maar.
