Psyche
alle pijlers
Waar blijft de tijd? Herkenning?
maandag 3 februari 2020 om 07:04
De laatste tijd ben ik veel bezig met tijd, leeftijd, ouder worden, etc.
Ik zal er wat voorbeelden van geven.
Ik kijk de herhalingen van Friend. Vroeger waren de hoofdrolspelers een jaar of wat ouder dan ik. Nu kijk ik naar mensen die jonger zijn dan ik. Terwijl ze natuurlijk IRL gewoon ouder zijn: in de 50. Maar hoe dan? Tijd natuurlijk. Maar waar is die tijd gebleven? Die 20 jaar. Het voelt raar om te kijken.
Ik las enige tijd geleden mijn dagboek. Het ging over Marco van Basten die 23 was. Maar dat schreef ik toch pas een paar jaar geleden? Voor mijn gevoel.
Dit weekend was ik ergens. De laatste keer daarvoor was 14 maanden geleden. Voor mijn gevoel was het een maandje of 7.
De kinderen op wie ik vroeger paste als oppas hebben nu zelf kinderen. Hun ouders tegen wie ik opkeek als jonge 20-er zijn nu bijna 60 en ik heb nu hun leeftijd en dat “voelt gek”.
Tijd voelt de laatste tijd zo snel gaan. Heeft dat te maken met zelf ouder worden? Ik sta letterlijk aan de vooravond van een nieuw levensjaar.
En dat vind ik lastig. Enerzijds blij dat ik het mag halen (gaan genoeg mensen dood die mijn leeftijd niet hale ), anderzijds merk ik huivering. Omdat bijvoorbeeld mijn dierbare moeder met mijn klimmen der jaren, zij ook steeds ouder wordt. En 32 klinkt nou eenmaal leuker dan 45. Voor mijn gevoel.
Even mijn post teruglezende klinkt het zelfs mij wat vaag dus ik plaats het maar by psyche
Maar ik vroeg me dus af of het voor iemand herkenbaar is? En dan bedoel ik niet zozeer moeite met ouder worden, maar dat het concept ouder worden en tijd zo anders lijkt dan vroeger?
Ik zal er wat voorbeelden van geven.
Ik kijk de herhalingen van Friend. Vroeger waren de hoofdrolspelers een jaar of wat ouder dan ik. Nu kijk ik naar mensen die jonger zijn dan ik. Terwijl ze natuurlijk IRL gewoon ouder zijn: in de 50. Maar hoe dan? Tijd natuurlijk. Maar waar is die tijd gebleven? Die 20 jaar. Het voelt raar om te kijken.
Ik las enige tijd geleden mijn dagboek. Het ging over Marco van Basten die 23 was. Maar dat schreef ik toch pas een paar jaar geleden? Voor mijn gevoel.
Dit weekend was ik ergens. De laatste keer daarvoor was 14 maanden geleden. Voor mijn gevoel was het een maandje of 7.
De kinderen op wie ik vroeger paste als oppas hebben nu zelf kinderen. Hun ouders tegen wie ik opkeek als jonge 20-er zijn nu bijna 60 en ik heb nu hun leeftijd en dat “voelt gek”.
Tijd voelt de laatste tijd zo snel gaan. Heeft dat te maken met zelf ouder worden? Ik sta letterlijk aan de vooravond van een nieuw levensjaar.
En dat vind ik lastig. Enerzijds blij dat ik het mag halen (gaan genoeg mensen dood die mijn leeftijd niet hale ), anderzijds merk ik huivering. Omdat bijvoorbeeld mijn dierbare moeder met mijn klimmen der jaren, zij ook steeds ouder wordt. En 32 klinkt nou eenmaal leuker dan 45. Voor mijn gevoel.
Even mijn post teruglezende klinkt het zelfs mij wat vaag dus ik plaats het maar by psyche
Maar ik vroeg me dus af of het voor iemand herkenbaar is? En dan bedoel ik niet zozeer moeite met ouder worden, maar dat het concept ouder worden en tijd zo anders lijkt dan vroeger?
maandag 3 februari 2020 om 08:54
Ik kan me geen levendige herinneringen meer voor de geest halen van vroeger. Ja, ik weet details en heb foto's, maar het gevoel dat ik toen voelde dat kan ik niet meer terug halen. Kunnen andere mensen dat wel eigenlijk?abracadabra schreef: ↑03-02-2020 08:34
Maar ik vind tijd sowieso iets raars. Ooit heb iets spiritueels gelezen over dat tijd niet bestaat. Het is altijd nu. En het is ook altijd nu geweest. Je weet alleen dingen van vroeger omdat je herinneringen hebt en die herinneringen zijn vaak niet eens betrouwbaar. Heel veel herinneringen in je hoofd zijn niet eens echt gebeurd of heel anders gebeurd. De toekomst bestaat nog niet. Ik heb daar ooit eens lang over nagedacht. Beetje gekke gedachte. Maar eigelijk is het natuurlijk wel waar. Als je iets wil kan het alleen nu. Op de rest heb je geen invloed. Als je met je ogen knippert is het weer 10 jaar verder. Dus kan je beter nu iets van je leven maken.
maandag 3 februari 2020 om 09:06
abracadabra schreef: ↑03-02-2020 08:36Wat ik ook nog heel gek vind is dat het leven zo erg veranderd. Toen ik jong was waren er geen mobiele telefoons. En als je aan mensen vroeg of ze een mobiele telefoon wilden dan zeiden ze echt nee! Ik wil echt niet altijd bereikbaar zijn. Nu zit iedereen in een virtuele wereld. Alles draait om social media. Overal zie je mensen die "een perfecte foto" willen maken voor hun social media. Hoe zal het leven er over 20 jaar uitzien? Weer heel anders? Ik zeg niet dat het vroeger beter was. Gewoon anders. Maar alles veranderd echt zo snel... het is bijna niet bij te houden.
Dit. Daardoor voel ik me nog ouder. Gisteren hadden we het bijv. nog even over de gulden. De kids keken ons glazig aan van het zal wel. Of ik hoor muziek die jongere collega’s niet kennen. Ook denk ik vaak ik had veel meer vast moeten leggen toen de kids klein waren, maar daar had ik het toen te druk voor. Het maakt me ook verdrietig, dat die tijd nooit meer terug komt. Ik denk dan ook heel vaak; kon ik de tijd maar terug draaien! Het gaat echt veel te snel.
maandag 3 februari 2020 om 09:08
Een schooljaar duurde inderdaad een eeuwigheid. Jammer dat die periode niet voorbij flitste op het tempo van hoe je het leven als 50-jarige ervaart.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑03-02-2020 08:21Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Dat komt door je hersenen. Vraag me niet wat precies. Heb 't pas nog ergens gelezen.
Jonge mensen beleven tijd véééél langzamer en hoe ouder je wordt, hoe sneller je de tijd beleeft. Oneerlijk. Maar ja.
maandag 3 februari 2020 om 09:17
maandag 3 februari 2020 om 09:18
Ik had het hier laatst met mijn zoon van 21 over.
Ik ervaar dit dus totaal niet, dat de tijd vliegt.
Volgens hem heeft het te maken met of mensen moeite hebben met ouder worden (ik weet niet meer precies hoe hij het verwoordde).
Wat ik om me heen zie is dat mensen best vaak vinden dat ze inmiddels ergens te oud voor zijn.
Als je ouder worden ervaart als verlies kan ik me voorstellen dat je de tijd zou willen tegenhouden en dat je dan het gevoel hebt dat de tijd tussen je vingers doorglipt.
Ik ervaar ouder worden als winst, nog steeds, en heb dus nooit het idee dat de tijd te snel gaat.
Ik ervaar dit dus totaal niet, dat de tijd vliegt.
Volgens hem heeft het te maken met of mensen moeite hebben met ouder worden (ik weet niet meer precies hoe hij het verwoordde).
Wat ik om me heen zie is dat mensen best vaak vinden dat ze inmiddels ergens te oud voor zijn.
Als je ouder worden ervaart als verlies kan ik me voorstellen dat je de tijd zou willen tegenhouden en dat je dan het gevoel hebt dat de tijd tussen je vingers doorglipt.
Ik ervaar ouder worden als winst, nog steeds, en heb dus nooit het idee dat de tijd te snel gaat.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 3 februari 2020 om 09:21
Ik kan me dingen van vroeger heel goed herinneren. Misschien komt dat wel omdat ik een hekel had aan de kleuterschool en aan de basisschool. Ik weet nog zelfs hoe het in de kleuterschool rook. Er lag zeil en dat had een scherpe lucht. De juf was een chagrijnige non en haar vergeet ik ook nooit meer.redbulletje schreef: ↑03-02-2020 08:54Ik kan me geen levendige herinneringen meer voor de geest halen van vroeger. Ja, ik weet details en heb foto's, maar het gevoel dat ik toen voelde dat kan ik niet meer terug halen. Kunnen andere mensen dat wel eigenlijk?
maandag 3 februari 2020 om 10:25
Wat een leuk topic! En wat een hoop ouwe wijven op dit forum haha!
Ik ben hier ook erg mee bezig. Ik vond 40 worden echt verschrikkelijk en nu ga ik hard richting de 50. Deze periode van mijn leven vind ik heel leuk, ik zou eigenlijk altijd wel deze leeftijd willen blijven. Maar 50 gaat me echt veel te hard! Want daarna komt 60, bijna bejaard
Mijn ouders waren een stuk jonger toen ik geboren was en toen zij mijn leeftijd hadden die ik nu heb, was ik allang uit huis. Mijn kinderen zijn nu beginnende tieners en ik merk dat ik veel beter met de tienerperikelen om kan gaan dan mijn moeder destijds. Denk toch dat dat met leeftijd te maken heeft, ik maak me niet meer zo gauw druk.
Maar vroeger was iemand van 50 ouder dan nu. Of dachten zij destijds hetzelfde...?
Ik vind het niet erg om mijn leeftijd hardop te zeggen maar het fysieke verouderingsproces heb ik wel nog steeds moeite mee, maar goed, da's een ander topic.
Ik ben hier ook erg mee bezig. Ik vond 40 worden echt verschrikkelijk en nu ga ik hard richting de 50. Deze periode van mijn leven vind ik heel leuk, ik zou eigenlijk altijd wel deze leeftijd willen blijven. Maar 50 gaat me echt veel te hard! Want daarna komt 60, bijna bejaard
Mijn ouders waren een stuk jonger toen ik geboren was en toen zij mijn leeftijd hadden die ik nu heb, was ik allang uit huis. Mijn kinderen zijn nu beginnende tieners en ik merk dat ik veel beter met de tienerperikelen om kan gaan dan mijn moeder destijds. Denk toch dat dat met leeftijd te maken heeft, ik maak me niet meer zo gauw druk.
Maar vroeger was iemand van 50 ouder dan nu. Of dachten zij destijds hetzelfde...?
Ik vind het niet erg om mijn leeftijd hardop te zeggen maar het fysieke verouderingsproces heb ik wel nog steeds moeite mee, maar goed, da's een ander topic.
maandag 3 februari 2020 om 11:11
Hartstikke herkenbaar TO. Zeker nu ik kinderen heb. Vreemd genoeg vind ik het raar dat mijn oudste 'nog 6 moet worden' want voor mijn gevoel is ze er al veel langer. Maar alles wat zij meemaakt is nieuw voor ons. Met de jongste heb ik alles al meegemaakt, dankzij mijn oudste. Zij wordt binnenkort 4 en zie ik een meisje met nauwelijks nog een kleuter-gezichtje en lange benen. Dan denk ik: joh, meisje, je leek gisteren nog zo dottig en klein!
Zij is dan ook nog eens 2 maanden na het overlijden van mijn moeder geboren, dus als zij jarig is dan is er steeds dat besef dat ik het al zolang zonder mijn moeder moet doen. En toch voelt het niet als zo lang als ik er over nadenk, haar overlijden staat me nog zo goed bij.
Ik moet wel eens aan die film 'Click' denken van Adam Sandler, die dan zo'n afstandsbediening heeft om de vervelende dingen in het leven vooruit te spoelen. Het herinnert me eraan om iedere dag zo bewust mogelijk te leven en zo weinig mogelijk op de automatische piloot. Ik laat me daarbij niet dicteren door mijn leeftijd (32). Op dit moment draag ik een mooie strik in mijn haar!
Zij is dan ook nog eens 2 maanden na het overlijden van mijn moeder geboren, dus als zij jarig is dan is er steeds dat besef dat ik het al zolang zonder mijn moeder moet doen. En toch voelt het niet als zo lang als ik er over nadenk, haar overlijden staat me nog zo goed bij.
Ik moet wel eens aan die film 'Click' denken van Adam Sandler, die dan zo'n afstandsbediening heeft om de vervelende dingen in het leven vooruit te spoelen. Het herinnert me eraan om iedere dag zo bewust mogelijk te leven en zo weinig mogelijk op de automatische piloot. Ik laat me daarbij niet dicteren door mijn leeftijd (32). Op dit moment draag ik een mooie strik in mijn haar!
maandag 3 februari 2020 om 12:00
Solomio schreef: ↑03-02-2020 09:18Ik had het hier laatst met mijn zoon van 21 over.
Ik ervaar dit dus totaal niet, dat de tijd vliegt.
Volgens hem heeft het te maken met of mensen moeite hebben met ouder worden (ik weet niet meer precies hoe hij het verwoordde).
Wat ik om me heen zie is dat mensen best vaak vinden dat ze inmiddels ergens te oud voor zijn.
Als je ouder worden ervaart als verlies kan ik me voorstellen dat je de tijd zou willen tegenhouden en dat je dan het gevoel hebt dat de tijd tussen je vingers doorglipt.
Ik ervaar ouder worden als winst, nog steeds, en heb dus nooit het idee dat de tijd te snel gaat.
Ik heb helemaal geen moeite met ouder worden hoor. Ik kom gewoon tijd tekort, dat is het meer denk ik. De week zit vol met werk, oppassen, sporten, poetsen thuis en andere dingen. Voor ik het weet is het weer weekend. En àls het dan weekend is en ik kàn lekker onderuitzakken is het opeens weer maandagochtend
Verder vind ik het ook best fijn om ouder te zijn. Ik hoop alleen op een beetje goede gezondheid als ik nóg ouder word. (dat laat nu af en toe al te wensen over).
Edit: en wat ik wel echt jammer vind is dat mijn energie beduidend minder is dan tien jaar geleden. Sneller moe, ik kan minder lang doorgaan. Helaas, maar dat hoort er ook bij.
anoniem_310255 wijzigde dit bericht op 03-02-2020 12:03
7.13% gewijzigd
maandag 3 februari 2020 om 12:02
"Daarna komt 60, bijna bejaard"....ainne schreef: ↑03-02-2020 10:25Wat een leuk topic! En wat een hoop ouwe wijven op dit forum haha!
Ik ben hier ook erg mee bezig. Ik vond 40 worden echt verschrikkelijk en nu ga ik hard richting de 50. Deze periode van mijn leven vind ik heel leuk, ik zou eigenlijk altijd wel deze leeftijd willen blijven. Maar 50 gaat me echt veel te hard! Want daarna komt 60, bijna bejaard
Mijn ouders waren een stuk jonger toen ik geboren was en toen zij mijn leeftijd hadden die ik nu heb, was ik allang uit huis. Mijn kinderen zijn nu beginnende tieners en ik merk dat ik veel beter met de tienerperikelen om kan gaan dan mijn moeder destijds. Denk toch dat dat met leeftijd te maken heeft, ik maak me niet meer zo gauw druk.
Maar vroeger was iemand van 50 ouder dan nu. Of dachten zij destijds hetzelfde...?
Ik vind het niet erg om mijn leeftijd hardop te zeggen maar het fysieke verouderingsproces heb ik wel nog steeds moeite mee, maar goed, da's een ander topic.
maandag 3 februari 2020 om 12:05
vrijenblij20220 schreef: ↑03-02-2020 09:17Nou heb ik nog nooit fulltime gewerkt maar vanaf het moment dat ik helemaal gestopt ben met werken lijkt de tijd veel sneller te gaan. Vroeger leefde ik echt naar het weekend toe en nu is elke dag leuk. Mijn vader had precies hetzelfde gevoel toen hij met de VUT ging.
Dit vind ik wel apart. Toen ik namelijk 8 maanden op reis was en dus elke dag leuke dingen deed, leek de tijd juist extra langzaam te gaan. In m'n hoofd ging 't dan een beetje van 'ik heb zo veel andere dingen al gedaan in de tussentijd, zal wel lang geleden zijn'. Maar dan was het nog dezelfde week.
Nu ik werk gaan de weken juist snel voorbij, omdat ik zo uitkijk naar het weekend en de dagen een soort van afstreep tot het zover is.
maandag 3 februari 2020 om 12:09
redbulletje schreef: ↑03-02-2020 08:54Ik kan me geen levendige herinneringen meer voor de geest halen van vroeger. Ja, ik weet details en heb foto's, maar het gevoel dat ik toen voelde dat kan ik niet meer terug halen. Kunnen andere mensen dat wel eigenlijk?
Nee ik kan dat ook niet. Inderdaad, foto's zeggen het één en ander, maar in mijn geheugen is mijn kindertijd een groot zwart gat.
maandag 3 februari 2020 om 12:22
Ik heb wel eens gelezen dat de tijd sneller lijkt te gaan als je weinig nieuwe dingen doet. Een kind ziet en doet dingen voor het eerst, verwondert zich nog echt over hoe alles is en werkt. Voor volwassenen zijn de meeste dagen hetzelfde: opstaan, werken, even relaxen, slapen en de weekeinden zijn ook veelal hetzelfde. Als je op reis bent en steeds allemaal nieuwe dingen ziet en doet, schijnt de tijd veel langzamer te gaan. Je leeft niet op de automatische piloot.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑03-02-2020 12:05Dit vind ik wel apart. Toen ik namelijk 8 maanden op reis was en dus elke dag leuke dingen deed, leek de tijd juist extra langzaam te gaan. In m'n hoofd ging 't dan een beetje van 'ik heb zo veel andere dingen al gedaan in de tussentijd, zal wel lang geleden zijn'. Maar dan was het nog dezelfde week.
Nu ik werk gaan de weken juist snel voorbij, omdat ik zo uitkijk naar het weekend en de dagen een soort van afstreep tot het zover is.
maandag 3 februari 2020 om 12:31
Ik heb dat dan juist weer niet. Juist als wij op vakantie zijn dan vliegen de dagen om. Ik heb vaak niet het gevoel dat we 2 a 3 weken weg zijn geweest.pamelacourson schreef: ↑03-02-2020 12:22Ik heb wel eens gelezen dat de tijd sneller lijkt te gaan als je weinig nieuwe dingen doet. Een kind ziet en doet dingen voor het eerst, verwondert zich nog echt over hoe alles is en werkt. Voor volwassenen zijn de meeste dagen hetzelfde: opstaan, werken, even relaxen, slapen en de weekeinden zijn ook veelal hetzelfde. Als je op reis bent en steeds allemaal nieuwe dingen ziet en doet, schijnt de tijd veel langzamer te gaan. Je leeft niet op de automatische piloot.
maandag 3 februari 2020 om 12:31
Mijn werkweken voelden soms als 3 weken per 5 werkdagen.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑03-02-2020 12:05Dit vind ik wel apart. Toen ik namelijk 8 maanden op reis was en dus elke dag leuke dingen deed, leek de tijd juist extra langzaam te gaan. In m'n hoofd ging 't dan een beetje van 'ik heb zo veel andere dingen al gedaan in de tussentijd, zal wel lang geleden zijn'. Maar dan was het nog dezelfde week.
Nu ik werk gaan de weken juist snel voorbij, omdat ik zo uitkijk naar het weekend en de dagen een soort van afstreep tot het zover is.
Op reis waar ik dagelijks leuke dingen doe kan ik mij er ook over verbazen dat iets nog maar 3 dagen geleden is, maar dat komt omdat er dan alweer voor 3 weken aan andere indrukken zijn gemaakt.
maandag 3 februari 2020 om 12:32
Onderneem je dingen op vakantie, reis je rond of blijf je op dezelfde locatie?vrijenblij20220 schreef: ↑03-02-2020 12:31Ik heb dat dan juist weer niet. Juist als wij op vakantie zijn dan vliegen de dagen om. Ik heb vaak niet het gevoel dat we 2 a 3 weken weg zijn geweest.
maandag 3 februari 2020 om 12:39
Meestal blijven we 2 a 3 weken op dezelfde locatie. Wij zijn ook eens 3 weken naar Griekenland geweest en dan elke week op een ander eiland. Toen vloog de tijd net zo hard om als bij 3 weken op dezelfde locatie. Bij mij is het zo dat hoe meer ik het naar mijn zin heb des te harder de tijd schijnt te vliegen. Vroeger moest ik werken tot kwart over 5. Het duurde zo lang voordat het eindelijk weer kwart over 5 was.redbulletje schreef: ↑03-02-2020 12:32Onderneem je dingen op vakantie, reis je rond of blijf je op dezelfde locatie?
maandag 3 februari 2020 om 12:39
Mijn oma zaliger zei ooit; hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd gaat.
Ze had gelijk.
Het begint voor een meisje al als ze ongesteld wordt. Waar je als achtjarige nog denkt; nog een heeeeeeeele maand eer ik jarig ben, zie je als je 14 bent hoe verhipte snel zo´n maand weer voorbij is.
Mijn dochter kwam een paar maanden geleden bij me. Mam, mijn auto staat in de garage maar ik moet nog weg, mag ik die van jou even?
En in een flits zag ik haar als baby in de maxicosi. Terwijl ik mezelf nog steeds 25 voel (en me soms als 12 gedraag) is zij ineens volwassen. Zomaar, poef.
Dus je mag je eigen OP dan wazig vinden, ik snap het precies.
Ze had gelijk.
Het begint voor een meisje al als ze ongesteld wordt. Waar je als achtjarige nog denkt; nog een heeeeeeeele maand eer ik jarig ben, zie je als je 14 bent hoe verhipte snel zo´n maand weer voorbij is.
Mijn dochter kwam een paar maanden geleden bij me. Mam, mijn auto staat in de garage maar ik moet nog weg, mag ik die van jou even?
En in een flits zag ik haar als baby in de maxicosi. Terwijl ik mezelf nog steeds 25 voel (en me soms als 12 gedraag) is zij ineens volwassen. Zomaar, poef.
Dus je mag je eigen OP dan wazig vinden, ik snap het precies.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 3 februari 2020 om 12:51
maandag 3 februari 2020 om 22:28
Ik ben 34, heb het ook.
Veel van mijn vroegere vriendinnen en oud-klasgenoten hebben nu kinderen van baby tot zo'n 7 jaar. Bij mensen die ouder zijn dan ik vind ik dat normaal. Maar als ik leeftijdsgenoten en jongere mensen met gezin zie voelt dat heel raar. Zelf geen kinderen en ik wil ze ook niet.
In mijn dorp is al bijna 30 jaar een zwemschool/sauna. Ik was de 1e lichting kinderen die daar zwemles kreeg. Mijn diploma's heb ik trouwens bij een andere zwemschool gehaald omdat de aanpak me hier niet beviel. De zwemjuf (eigenaresse) was nogal dwingend. Zij was toen rond de 30 en ik 5. Nu is ze rond de 60. Laatst op de website gekeken en herkende het bad en de ramen nog goed. Maar dat is dus al bijna 30 jaar geleden. Van een vriendin die daar stage liep heb ik gehoord dat die juf niet veel veranderd is.
Drie van mijn vroegere schoolgebouwen zijn al verdwenen. Daar staat nu woningen. Ik kan ook amper foto's van de oude situatie vinden. Het is van eind jaren '90 en begin '00. Op Maps Google zie je alleen de nieuwe situatie. Alsof het nooit anders geweest is.
Veel van mijn vroegere vriendinnen en oud-klasgenoten hebben nu kinderen van baby tot zo'n 7 jaar. Bij mensen die ouder zijn dan ik vind ik dat normaal. Maar als ik leeftijdsgenoten en jongere mensen met gezin zie voelt dat heel raar. Zelf geen kinderen en ik wil ze ook niet.
In mijn dorp is al bijna 30 jaar een zwemschool/sauna. Ik was de 1e lichting kinderen die daar zwemles kreeg. Mijn diploma's heb ik trouwens bij een andere zwemschool gehaald omdat de aanpak me hier niet beviel. De zwemjuf (eigenaresse) was nogal dwingend. Zij was toen rond de 30 en ik 5. Nu is ze rond de 60. Laatst op de website gekeken en herkende het bad en de ramen nog goed. Maar dat is dus al bijna 30 jaar geleden. Van een vriendin die daar stage liep heb ik gehoord dat die juf niet veel veranderd is.
Drie van mijn vroegere schoolgebouwen zijn al verdwenen. Daar staat nu woningen. Ik kan ook amper foto's van de oude situatie vinden. Het is van eind jaren '90 en begin '00. Op Maps Google zie je alleen de nieuwe situatie. Alsof het nooit anders geweest is.
maandag 3 februari 2020 om 22:33
Hier is de lagere school ook verdwenen. Vind ik eigenlijk best jammer, want ik had als volwassene best 'n keer dat schoolplein terug willen zien en het veldje waar we altijd aan onze knieen aan het hek hingen naar de wolken kijkend. Maar nu staat er 'n grote supermarkt en appartementen.
Sfeerfoto's werden er toen nog niet gemaakt, dus het is puur herinnering (ik herinner me wel de houten palen waarover je bokje kon springen, gewoon op de betonstenen, dat zou anno nu vast niet meer mogen
)
Sfeerfoto's werden er toen nog niet gemaakt, dus het is puur herinnering (ik herinner me wel de houten palen waarover je bokje kon springen, gewoon op de betonstenen, dat zou anno nu vast niet meer mogen
)
maandag 3 februari 2020 om 22:38
)
