Psyche
alle pijlers
Waar ligt de grens van gek worden?
maandag 17 juli 2017 om 23:57
Meer informatie over paniekaanvallen
Meer informatie vindt u op MINDblue.nl.
Op mentaalvitaal.nl vindt u tips over uw mentale gezondheid en kunt u zelf aan de slag om goed in balans te blijven.
Op de zelfhulpwijzer kunt u ook een zelftest doen en een zelfhulpcursus vinden.
Op snelbeterinjevel.nl kunt u trainingen doen: Minder stress, Minder Piekeren of Beter slapen. U krijgt oefeningen en kunt bijhouden of ze u helpen (via een eigen account).
De informatie over paniekaanvallen is gebaseerd op de wetenschappelijke richtlijn voor huisartsen, de NHG-Standaard Angst.
Meer informatie vindt u op MINDblue.nl.
Op mentaalvitaal.nl vindt u tips over uw mentale gezondheid en kunt u zelf aan de slag om goed in balans te blijven.
Op de zelfhulpwijzer kunt u ook een zelftest doen en een zelfhulpcursus vinden.
Op snelbeterinjevel.nl kunt u trainingen doen: Minder stress, Minder Piekeren of Beter slapen. U krijgt oefeningen en kunt bijhouden of ze u helpen (via een eigen account).
De informatie over paniekaanvallen is gebaseerd op de wetenschappelijke richtlijn voor huisartsen, de NHG-Standaard Angst.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 18 juli 2017 om 00:53
Dit is vandaag de tweede keer dat ik paniekaanvallen omschreven zie, maar het blijft te abstract voor mij, ik begrijp niet wat er precies met je gebeurt tijdens zo'n paniekaanval.
hier kan ik niks mee. Het lijkt alsof je bedoelt dat je de controle kwijt raakt over je gedachten?Het voelt alsof al m’n rustige gedachten van zojuist nu samen een tornado vormen die snoeihard door m’n hoofd heen begint te draaien, daarbij iedere rationele gedachte achterlatend.
dinsdag 18 juli 2017 om 12:25
Oke,ik snap wel dat je daarvan in paniek raakt, niet jij hebt de controle over je gedachtes, maar je gedachtes hebben controle over jou.. Alleen dat idee is al angstaanjagend op zich, moeilijk maar toch interessant om daar iets bij voor proberen te stellen. Heb je je directe collegae hier al over ingelicht, zodat zij ook een beetje begrip op kunnen brengen voor de keren dat je de vergaderruimte of zo uit vlucht of zelfs het gebouw? Je wilt toch niet op een negatieve manier opvallen of mensen bezorgd maken, lijkt me zo. Het is toch best vreemd als je collega opeens 'zomaar' midden in een overleg als superman wegschiet en een poosje wegblijft? Paniekaanvallen lijken wel stressgerelateerd bij jou, en stress kent iedereen wel in verschillende gradaties. Schaam je er vooral niet voor, maak het niet onnodig erger. Een psycholoog zou ook heel nuttig kunnen zijn om meer inzicht in jouw prob te verkrijgen en dat je daardoor de mensen in je omgeving voor wie het relevant is ook een concretere uitleg kunt geven. Vaak is begrip krijgen ook (meer) grip krijgen op de situatie. Ontzettend spannend dat je in deze toestand en op eigen gelegenheid naar de VS gaat... Hopelijk zijn er daar mensen die je goed genoeg kent om ze in vertrouwen nemen.Wordsmith schreef: ↑18-07-2017 09:24Ik denk dat het te abstract is omdat degene die het omschrijft ook niet precies begrijpt wat er gebeurt tijdens een paniekaanval.
Wist ik het maar, dan wist ik ook hoe ik er beter mee om kon gaan of het kon voorkomen.
Controle kwijt raken over je gedachten is trouwens best een goede beschrijving.
Het voelt als het niet kunnen sturen van je gedachten. Alsof je zelf niet kan bepalen waar je aan denkt.
Een beetje als liefdesverdriet? Je wilt er niet aan denken, maar je doet het toch zonder dat je daar voor kiest.
In dit geval kiest je hoofd er zelf voor onverklaarbare redenen voor om paniek te zaaien en het jou niet toe te laten staan om aan iets specifieks en/of beters te denken. Dit duurt niet zo lang. Maar lang genoeg om je fysiek ook he-le-maal ruk te laten voelen.
Het is écht een moment opname, want 10minuten daarvoor leid ik nog een vergadering met partners.
Dat is ook mijn reden voor onbegrip voor de situatie en mijzelf.
Succes
dinsdag 18 juli 2017 om 13:30
TO je schrijft dat t begon nadat je een cigaret opstak. Je lichaam reageert op de nicotine misschien. Hartslag gaat iets omhoog terwijl je in rust ligt. Kan zijn dat je lichaam zich dat gevoel herinnert oid en in de aanslag gaat. En jijzelf zet t voort met de gedachtes. In ieder geval zit er iets in jou wat dit doet. Je lichaam vindt t nodig om op tilt te slaan. Dus de druk is te hoog. Hoe of wat weet je zelf.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:28
Tuurlijk mag je dat vragen! En ook goed om er bij stil te staan, want het is natuurlijk niet een wondermiddel waarbij je na 2 gesprekken volledig 'genezen' bent. Mijn huidige psycholoog was mijn derde therapeut, daarvoor heb ik 1 andere psycholoog en 1 ademhalingstherapeut geprobeerd. Die andere twee waren een zetje in de goede richting, maar bij deze zit ik echt op mijn plek. Het is dus ook even een kwestie van proberen wat voor jou werkt.Wordsmith schreef: ↑17-07-2017 23:10Thanks Zanahoria. Kut is het zeker!
Mag ik toch vragen, zonder te veel in persoonlijke details te duiken natuurlijk, wát er nou voor zorgt dat een psycholoog zo'n goed effect heeft?
Ik heb één keer een soortgelijke ervaring gehad waarbij er erg ver in m'n verleden werd gezocht naar een oorzaak. Naar mijn mening irrelevant aan het 'nu' omdat ik het voor mijn gevoel verwerkt heb. Ik word liever geholpen met het onderdrukken van een paniekaanval, het beter kunnen omgaan met zo'n moment. Ik weet namelijk niet een recente of relevante gebeurtenis die deze aanvallen veroorzaakt of triggert..
Wil overigens niet de wijsneus uithangen en sta open voor een gesprek met een professional hoor.
In fact, met de reacties so far krijg ik steeds meer zo'n gevoel van 'waarom niet?'.
Ga wel twijfelen over wanneer het te laat is om een burn-out te voorkomen.
Over 2 weken heb ik 9 daagjes vrij en kan ik rust pakken. Daar even op wachten?
Dit zijn mijn gedachten nu hoor, ik weet dat er maar één iemand is die uiteindelijk het antwoord moet geven (ik).
Mijn huidige psycholoog legt gelukkig ook helemaal niet de nadruk op het verleden. Het is goed om stil te staan bij bepaalde dingen die je gevormd hebben, en het is handig om te weten wat de paniekaanvallen veroorzaken, maar het gaat vooral om het nu. Er zijn namelijk (in mijn optiek!) twee soorten oorzaken voor paniekaanvallen: de onderliggende oorzaak waarom er 1 opkomt en de oorzaak waarom er op dat moment 1 doorzet. De onderliggende oorzaak weet ik ook niet altijd, soms wel, dan is het iets heel spannends op werk,maar soms heb ik geen flauw idee. Ik focus met haar op de oorzaak waarom de paniekaanval doorzet, dat zijn namelijk de gedachten die je op dat moment hebt. Bijvoorbeeld: "ik word gek", "ik ga dood", etc. Met mijn therapie heb ik die gedachten leren tackelen. Daarom komt er soms een paniekaanval op, maar heb ik die nu al meer dan een jaar heel goed onder controle: ik kan hem meestal binnen enkele minuten weer wegdenken. Dat heeft een tijd geduurd hoor, voordat dat lukte, want mijn 'tegengedachte' moest net zo overtuigend zijn als de originele gedachte. Dus als ik dacht "ik word gek", dan moet ik met het volste vertrouwen kunnen denken: "je wordt niet gek, tienduizenden vrouwen overkomt dit, dit is normaal".
Stap 1 is dus doorkrijgen wat je precies denkt tijdens een aanval. Dat is dus veel makkelijker gezegd dan gedaan, want eigen gedachten komen volledig natuurlijk op je over en zijn ook jouw eigen waarheid. Maar het is goed om hier alvast stil bij te staan.
Daarnaast geeft mijn psycholoog inzichten waar ik zelf soms niet op kom. Ik denk er veel over na, maar toch komt ze regelmatig met een kijk op iets zodat ik er mee aan de slag kan.
Ok dit verhaal is echt te lang geworden haha, is dit een beetje het antwoord wat je verwachtte? Als je nog iets anders wilt weten, dan hoor ik het wel
dinsdag 18 juli 2017 om 20:32
Oja en het rust pakken.... Tsja zoals je zelf schrijft kan ik daar inderdaad helaas niet over oordelen. Voor iedereen is dat anders en bij mij is dat punt ook echt anders gegaan dan bij jou (binnen twee weken van blij mens naar zielig hoopje mens dat niet meer naar werk kan), dus dan kan ik al helemáál geen inschatting maken.
zaterdag 22 juli 2017 om 19:22
Ik ben (helaas) ook bekend met aan paniekstoornis. De eerste aanval die ik had overkwam mij ook heel erg: ik dacht dat ik doodging aan een hartaanval. De gedachten om gek te worden, past inderdaad bij een paniekaanval.
Zelf heb ik 3 jaar met paniekaanvallen gelopen. De eerste tijd blowde ik nog en merkte dat dit de aanvallen triggerde. Ik ben dus gestopt met blowen (enige positieve hiervan). Dit ging even goed maar kreeg ze steeds opnieuw. Ik ontwikkelde echt een angst voor mijn hart.
Op dat moment deed ik de opleiding doktersassistente en zodra er ook maar over het hart gepraat werd, kreeg ik een druk op mijn borst en begon de angst. In die tijd ben ik naar een psycholoog gegaan maar dit vond ik persoonlijk niet werken. Dit kan natuurlijk voor iedereen anders zijn.
Op een gegeven moment had ik mijn diploma behaald en ben ik aan het werk gegaan. Ook hier hoefde het maar over het hart te gaan en ik raakte in paniek. Ik wilde dit niet, ik wilde zo niet leven.
Ik ben opnieuw naar de huisarts gegaan en deze heeft mij antidepressiva gegeven omdat ik niet goed kon functioneren op mijn werk. Achteraf is gebleken dat ik een traumatische ervaring heb opgelopen toen ik klein was. Mijn moeder heeft een hartinfarct gehad op 37 jarige leeftijd. Dit had ik blijkbaar niet verwerkt.
Wat ik dus wil zeggen is dat er meestal een traumatische, onverwerkte ervaring meespeelt. Ik wist niet eens dat ik bij mijn moeder aanwezig was op dat moment.
Antidepressiva heeft mij enorm geholpen. Ik zou adviseren om naar de huisarts te gaan en naar de psycholoog te gaan als eerste stap.
Zelf heb ik 3 jaar met paniekaanvallen gelopen. De eerste tijd blowde ik nog en merkte dat dit de aanvallen triggerde. Ik ben dus gestopt met blowen (enige positieve hiervan). Dit ging even goed maar kreeg ze steeds opnieuw. Ik ontwikkelde echt een angst voor mijn hart.
Op dat moment deed ik de opleiding doktersassistente en zodra er ook maar over het hart gepraat werd, kreeg ik een druk op mijn borst en begon de angst. In die tijd ben ik naar een psycholoog gegaan maar dit vond ik persoonlijk niet werken. Dit kan natuurlijk voor iedereen anders zijn.
Op een gegeven moment had ik mijn diploma behaald en ben ik aan het werk gegaan. Ook hier hoefde het maar over het hart te gaan en ik raakte in paniek. Ik wilde dit niet, ik wilde zo niet leven.
Ik ben opnieuw naar de huisarts gegaan en deze heeft mij antidepressiva gegeven omdat ik niet goed kon functioneren op mijn werk. Achteraf is gebleken dat ik een traumatische ervaring heb opgelopen toen ik klein was. Mijn moeder heeft een hartinfarct gehad op 37 jarige leeftijd. Dit had ik blijkbaar niet verwerkt.
Wat ik dus wil zeggen is dat er meestal een traumatische, onverwerkte ervaring meespeelt. Ik wist niet eens dat ik bij mijn moeder aanwezig was op dat moment.
Antidepressiva heeft mij enorm geholpen. Ik zou adviseren om naar de huisarts te gaan en naar de psycholoog te gaan als eerste stap.
zaterdag 22 juli 2017 om 19:48
Welnee zeg ! Denken dat je gek wordt is juist typisch iets wat kan horen bij paniek!Gele_Suikerspin schreef: ↑17-07-2017 22:29Paniekaanvallen voelen bij mij ook niet als gek worden. Bij jou verhaal moet ik meer denken aan mijn iets wat psychotische aanvallen. Niet meer kunnen stoppen met denken en het gevoel dat je doordraait. Huisarts is de oplossing.
zondag 23 juli 2017 om 00:20
Thanks for the tip!
Heb mij deze week ook wel gerealiseerd dat het batterijtje 'leeg' is.
In combinatie met griep was m'n hoofd he-le-maal op, helder nadenken leek er niet in te zitten.
Heb nu een aantal dagen gerust, met m'n hoofd ergens anders gezeten. Volgende week weer werken.
Ik heb ook het boek DARE (Barry Mcdonagh) besteld, schijnt een geweldig boek te zijn over dit onderwerp. Ben benieuwd.
No one is more dangerously insane than one who is sane all the time.
zondag 23 juli 2017 om 00:28
Dit is geen randje van gek. Wat is gek en wat is normaal?
Je lichaam & hersens waarschuwen je.
Ze geven signalen. Luister er naar.Ook ben je begin twintig & word je nog meer volwassen.
Iets in je leven gaat te hard of past niet meer bij je. Ook al denk jij van wel. De balans is weg. Maar wat? Leef je wel gezond?
Je lichaam & hersens waarschuwen je.
Ze geven signalen. Luister er naar.Ook ben je begin twintig & word je nog meer volwassen.
Iets in je leven gaat te hard of past niet meer bij je. Ook al denk jij van wel. De balans is weg. Maar wat? Leef je wel gezond?
zondag 23 juli 2017 om 09:27
Klopt, je hart gaat echt als een malle te keer. Bij mij ontstaat ook pijn/druk op mijn borst en mijn hart is inderdaad gezond. Ik heb nu ook nergens last meer van.Wordsmith schreef: ↑23-07-2017 00:16Thanks voor je reactie Ceruma. Het bonzen van je hart tijdens zo'n aanval herken ik enorm. Je voelt en hoort je hart bonken alsof je net ben wezen hardlopen. Het is één van de redenen van de gedachte 'ik ga dood' tijdens paniek, althans bij mij. Ik dacht ook eerst dat een eventuele hartritmestoornis de oorsprong was voor mijn paniekaanvallen. Dat ik dáár van schrok en in paniek raakte. Onderzoek gaf alleen aan dat ik een onwijs gezond hart heb (bij jou waarschijnlijk ook?). Ik heb nu zelf de conclusie getrokken dat m'n hartritme juist verandert door het opkomen van paniek, en niet andersom (paniek over het hart).
Goed om te horen dat ook jij er van af bent (en van het blowen trouwens).
En dat je de oorsprong gevonden hebt. Met behulp van, dus toch, een psycholoog?
Antidepressiva klinkt voor mij nu echt als een stap te ver (no offense). Ik kan, met wat rust, gewoon gelukkig zijn.
Het gaat nu alleen even niet zo lekker..
Wel ben ik een hele tijd het vertrouwen in mijn lichaam/geest kwijt geweest, voelde echt alsof in in de zeik genomen werd zeg maar, kwam echt in in eem vicieuze cirkel terecht. Wat jij beschrijft past echt bij een paniekaanval, je bent niet gek aan het worden.
De psycholoog op zich hielp mij niet echt, had ook geen klik met haar en ik ben niet zo'n 'prater'. Ik kreeg veelal alleen uitleg over wat een paniekaanval nou was, maar dat wist ik al (ben doktersassistente en komt echt heel veel voor). Wellicht dat een andere psycholoog wel wat geholpen had.
Ik snap inderdaad dat anti depressiva voor jou nu te veel van het goede is, raadt dit ook zeker niet aan zo snel. Maar wilde het er toch even bij vermelden.
Ga langs bij je huisarts en vertel wat je dwars zit. Kijk samen naar een psycholoog zodat je gauw van je klachten af bent. Als dit een langere tijd blijft aanhouden wordt je echt heel ongelukkig (mijn ervaring). Ik ben nu zo ver dat ik het vertrouwen weer terug heb in mijn lichaam/geest en binnenkort wil stoppen met de anti depressiva.
zondag 23 juli 2017 om 10:55
Je hebt echt geen anti depressiva nodig voor wat paniek hoor. Geef het de tijd , de stress moet er uit. En zoek afleiding. Er bestaat geen wonderpil of iets. En er tegen vechten is al helemaal kansloos. Lees die site nog even die ik je door gaf. Zelfstudie helpt ! Oh en ik weet waar ik over praat Succes to !
Succes to !
zondag 23 juli 2017 om 11:58
Ik heb ook nooit gezegd dat ze anti depressiva moet gaan slikken. Ik heb alleen mijn verhaal verteld en dat je er heel ongelukkig van kan worden als het een langere periode blijft aanhouden. De anti depressiva heeft mij dat extra zetje gegeven.rascalles schreef: ↑23-07-2017 10:55Je hebt echt geen anti depressiva nodig voor wat paniek hoor. Geef het de tijd , de stress moet er uit. En zoek afleiding. Er bestaat geen wonderpil of iets. En er tegen vechten is al helemaal kansloos. Lees die site nog even die ik je door gaf. Zelfstudie helpt ! Oh en ik weet waar ik over praat
Nogmaals: zoek een goede psycholoog die je hierbij kan helpen.
zaterdag 29 juli 2017 om 19:20
