Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap

Ranjameteenrietje vrijdag 28 april 2023 om 10:16

Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.

Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.

Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.

Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?

Bedankt voor het lezen.

madamecannibale zaterdag 29 april 2023 om 05:17

LoveCheese schreef: ↑
28-04-2023 23:04
Precies met je eens . Voor een kind gaan en dan toch niet want het is een jongen. En ja ik kamp al jaren met depressies. Ach nee het bevalt niet zo. Walgelijk! En ja ik heb dit topic gelezen maar hoe krijg je het je strot uit. Ondanks de waarschuwing

Dit, en dat allemaal omdat hij een piemeltje heeft. Bij 14 weken is ook geen net bevruchte eicel of embryo meer. Er kunnen allerlei redenen zijn om op een later moment een zwangerschap af te breken maar het hebben van een piemel… en dan ook nog eens zulke vooroordelen. Wat een bizar topic en wat ontzettend verdrietig voor het kindje. Ben je zo klein en word je gereduceerd tot je geslacht en daardoor vervalt je recht op leven.

Als wij horen over mensen in India of China die meisjesbabies laten exporten dan schreeuwen we toch ook moord en brand. Ik snap niet dat mensen meegaan in deze achterlijke redenering.

madamecannibale zaterdag 29 april 2023 om 05:18

Oh en TO mocht je naar de abortuskliniek gaan heb dan ook ballen en vertel het eerlijke verhaal, namelijk dat dit jongetje niet in je perfecte toekomstplaatje past.

marjon1980 zaterdag 29 april 2023 om 05:55

fashionvictim schreef: ↑
28-04-2023 19:43
Wat een domme onzin lees ik over jongens, zeg. Mijn oudste is een jongen, ik ben kennelijk zo'n zeldzaam soort die juist het liefst een jongen wilde, en die was en is veel rustiger dan mijn dochter. Hij is lief, empathisch, zorgzaam, rustig, houdt van gezellig dingen met zijn moeder doen en is veel liever, stiller en gevoeliger dan zijn zus. Echt zo seksistisch en dom om altijd maar te roepen dat alle jongens een soort hooligans zijn. Jongensbaby's en peuters zijn juist veel knuffeliger dan meisjes over het algemeen, zitten veel meer aan hun mama vastgeplakt dan meisjes.

Ik ben het hier zo ontzettend mee eens.
Ik word gewoon bijna verdrietig van de ‘ afkeer ‘ die ik van sommige lees voor jongens.

Lieneke zaterdag 29 april 2023 om 06:54

TO, ik zou het kindje laten komen. Jongen of meisje....je weet sowieso niet wat je te wachten staat, wat voor persoonlijkheid je kind heeft.
Ik ben vooral bang dat je een flink schuldgevoel zult krijgen als je nu je kindje weg laat halen.
Je bent misschien niet zo'n stabiel mens en de hormonen zitten je nu ook in de weg, maar je bent zonder die hormonale ellende toch heel goed in staat je gezin draaiende te houden? Het zou zomaar kunnen dat je straks juist heel blij bent met je zoontje en dat je je afvraagt hoe je er zo over hebt kunnen denken.

Ik heb helemaal niet ervaren dat jongens drukker en ruiger zijn dan meisjes. Eén van mijn jongens was wel zo'n straatvoetballertje, een echt buitenkind, maar thuis zat hij juist heel lief te spelen. Of te lezen. De andere vermaakte zich met Action Man en autootjes en ze waren niet moeilijker dan mijn dochtertje.
En natuurlijk zijn er drukke jongens die de boel slopen en krijsende meiden en noem maar op. Perfectie vind je niet snel.

Ik las eerder al de vraag of je nare ervaringen hebt gehad met jongens of mannen. Dat kwam in mij ook meteen op,

-April- zaterdag 29 april 2023 om 08:02

fashionvictim schreef: ↑
28-04-2023 19:43
Wat een domme onzin lees ik over jongens, zeg. Mijn oudste is een jongen, ik ben kennelijk zo'n zeldzaam soort die juist het liefst een jongen wilde, en die was en is veel rustiger dan mijn dochter. Hij is lief, empathisch, zorgzaam, rustig, houdt van gezellig dingen met zijn moeder doen en is veel liever, stiller en gevoeliger dan zijn zus. Echt zo seksistisch en dom om altijd maar te roepen dat alle jongens een soort hooligans zijn. Jongensbaby's en peuters zijn juist veel knuffeliger dan meisjes over het algemeen, zitten veel meer aan hun mama vastgeplakt dan meisjes.

Jup, wat een beperkte ideeen.

Ik wilde dolgraag een meisje. Bij 13 weken hoorden we dat het een meisje was. We waren in de wolken en kozen een naam. Bij 17 weken bleek er toch een piemel aan te hangen. Ik was in shock en een paar dagen echt niet blij. Het was ons 1e (en tot op heden enige) kind.

Maar wat zou ik mezelf een monster vinden als ik toen had besloten om dat kind te aborteren. Echt onvergeeflijk.
In mijn geval was het gewoon mindset hoor. Gewoon knop omzetten en ervoor gaan.

Toen hij er eenmaal was ben ik intens gelukkig geworden met mijn zoon en vind ik hem de liefste dreumes van allemaal. Hijzelf is ook een lief kind. Knuffelig, zoet, schattig, ondernemend, mama’s kindje etc

En ik wil nog steeds een dochter haha

Girafjes zaterdag 29 april 2023 om 08:05

Voornu schreef: ↑
28-04-2023 23:46

Het is om je rot te schamen, als je zwanger wordt zet je een mens op de wereld (geen hobby's of glittervoorkeuren) en daar zal je het mee moeten doen.

Offtopic
Ik had toen ik zwanger was van de 1e een vriendin die het echt zielig voor me vond dat k een jongetje kreeg. Terwijl ik zelf in de wolken was en het me geen reet kon schelen. Heb haar, met m'n hormonen in m'n lijf, op een gegeven moment toegeblaft dat ik als ik 100% een meisje wou er wel een meisje uit Afrika geadopteerd had. (Niet dat dat zo makkelijk gaat maar gewoon het principe dat een zwangerschap niet maakbaar is). Ze stond met d'r mond vol tanden

On topic:
Wat ik wel lastig vind aan dit topic is dat er mensen zat zijn die wachten op een kindje via adoptie en er hier straks misschien eentje van t leven beroofd wordt omdat het een piemeltje heeft. En ik ben echt niet tegen abortus, echt niet, maar ik vind het als je bewust voor de 3e keer zwanger bent geworden op volwassen leeftijd en een perfect gezond kindje in je buik hebt groeien wel echt even wat anders dan tig andere redenen voor abortus.

Nu zal het voor babyzoontje niet fijn zijn bij TO op te groeien, maar zijn er vast mensen genoeg die wél liefde voor dit manneke hebben.
(En ja je depressie en burnout kan je misschien niks aandoen maar je had wel kunnen bedenken dat dat met de hormonen die door je lijf gieren waarschijnlijk niet 123 opgelost was geweest door een zwangerschap)

Ik volg bijv BellaGraceWeens op Instagram en zij kampt met onverklaarbare onvruchtbaarheid en heeft nu van haar adoptie-agency een babykamer moeten inrichten omdat ze geslaagd zijn voor alle tests en nu wachten tot er ergens een baby ter adoptie wordt afgestaan zodat zij het kindje kunnen adopteren.
En dan dit verhaal aan de andere kant. Het maakt me verdrietig.

Florence71 zaterdag 29 april 2023 om 08:11

Het leven is niet maakbaar, maar de maatschappij straalt wel uit dat dit wel zo is. We laten ons lichaam verbouwen, we gaan uit elkaar als het even niet lukt, we menen alles naar onze hand te kunnen zetten als het even niet uitkomt, en zo werkt het niet.
Dus ik kan dit ook niet begrijpen, en wil dat eigenlijk ook niet, maar het gaat er nu even om wat het beste is voor alle partijen.
Ik ben echt bang voor psychische schade voor het kindje. Suggereren dat het vast wel goed komt, terwijl ik zo'n afkeer proef van TO , vind ik een lastige.

SunShine35 zaterdag 29 april 2023 om 08:11

TO, je kan ook nadenken over adoptie bij mensen die zelf geen kindje kunnen krijgen.

Maandag27 zaterdag 29 april 2023 om 08:12

madamecannibale schreef: ↑
29-04-2023 05:18
Oh en TO mocht je naar de abortuskliniek gaan heb dan ook ballen en vertel het eerlijke verhaal, namelijk dat dit jongetje niet in je perfecte toekomstplaatje past.

Maar vertel dan vooral ook de rest van het eerlijke verhaal. Dat jullie dachten dat een volgende zwangerschap op de lange termijn geluk zou brengen, maar je sinds die zwangerschap dat geluk helemaal niet meer ziet. Dat je al anderhalf jaar in een depressie zit en zwanger zijn dat totaal niet beter maakt. Dat je eigenlijk fysiek en mentaal deze zwangerschap niet aan kunt of durft. Dat je nu ziet dat je droombeeld van een volle tafel over 30 jaar nú een zodanig aanslag op je leven is dat je helaas nu pas realiseert dat het een het ander niet waard is.

Want dan kan de ‘en het is er nog een met een piemel ook’ ineens maar een heel klein argument blijken te zijn, wat hier wel heel erg uitvergroot wordt. Logisch ook, want die ervaringen met jongens kunnen veel mensen weerleggen of kun je zelfs zelf afdoen met angst voor het onbekend.

Maar al die andere redenen, die zouden zomaar de echte reden kunnen blijken. Onafhankelijke gesprekspartner daarin is het fiom, die hebben en ervaring en kennis om jou te helpen je keuze te maken.

(En over wat een foetus voelt- dat is onbekend. Nog een reden om het fiom vandaag nog te spreken)

__appelbloesem__ zaterdag 29 april 2023 om 08:17

Ik snap dan weer niet dat mensen bij elk abortus-topic mensen adoptie als alternatief aandragen. De emotionele en fysieke belasting van een zwangerschap zijn enorm, ik denk dat het schuldgevoel na adoptie minstens net zo groot is als na abortus, en je kunt je afvragen wat voor een kind beter is: opgroeien met de wetenschap zo ongewenst te zijn dat je biologische ouders je hebben afgestaan, of niet geboren te worden.

Dat er andere mensen zijn die niets liever willen dan een kind is mi niet zo relevant. Ik ga ook geen nier afstaan aan onbekenden.

-April- zaterdag 29 april 2023 om 08:19

Lucie78 schreef: ↑
28-04-2023 22:15
Ik heb medelijden met je man.
Je vindt jongens ‘niet leuk’, dus wat doe je dan met hem?
Ik hoop verder dat je nog met jezelf kunt leven na de abortus. Want elke keer als je in de spiegel kijkt zie je iemand die een geplande zwangerschap heeft afgebroken omdat ze jongens ‘niet leuk’ vindt. En elke keer als je je man aankijkt zul
je eraan denken dat je hem zijn wens voor een zoon hebt ontnomen. Maar hee alleen jouw wens telt, wat je man wil is kennelijk niet belangrijk. Echt onbegrijpelijk dit….

Nou er speelt natuurlijk wel meer mee dan alleen het geslacht van het kind.
Ze is depressief, burn out etc.

En ze heeft ook totaal geen zin in de babytijd en is er ook niet tegenop gewassen.

Wat dit alles betreft heeft ze een joekel van een fout gemaakt door gepland zwanger te worden en nu moet ze leven met de gevolgen (een abortus of die baby baren). Waarbij ook niet zeker is of haar huwelijk het overleeft.

Ze is al nauwelijks belastbaar en mensen ontsporen weleens voor minder.

Ik blijf erbij wat ik eerder in het topic zei. Ik vind het stuitend dat er dan mensen zijn hier die zeggen: “nou aborteer deze baby maar en als alles weer koek en ei is neem je gewoon een andere baby”

Mijn mond valt nog steeds open. Dat kan je echt niet maken.
Abortus is tot 24 weken toegestaan, maar de artsen die het moeten doen vinden er ook wat van hoor (als er geen medische reden voor is en de foetus is gezond). Ik heb ze zelf gehoord. Achter de schermen geïrriteerd dat zij ervoor mogen opdraaien en zich afvragend wtf er gebeurt.

SweetFirefly zaterdag 29 april 2023 om 08:29

Als moeder van een overleden kind word ik erg verdrietig van dit topic.

‘ Het is een jongen, ik wil geen jongen.’

Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.

-April- zaterdag 29 april 2023 om 08:30

madamecannibale schreef: ↑
29-04-2023 05:18
Oh en TO mocht je naar de abortuskliniek gaan heb dan ook ballen en vertel het eerlijke verhaal, namelijk dat dit jongetje niet in je perfecte toekomstplaatje past.

Wat heeft dat voor meerwaarde?

Sjaantje37 zaterdag 29 april 2023 om 08:50

Gaat het er serieus om dat het ongeboren kind een jongen is en daardoor nog minder welkom is?

canis-felis zaterdag 29 april 2023 om 08:58

Jufjoke schreef: ↑
28-04-2023 22:14
Ik word hier zo verdrietig van. En van de vreselijke, nare vooroordelen over jongens. Van to en van sommige anderen hier.
Ik heb er eigenlijk geen woorden voor, behalve dat ik het diep, diep triest vind.

Ik ook, heb er best veel aan lopen denken. Ook het absurdisme dat mensen zonder kinderwens nogal eens egoïstisch genoemd worden ... Nee, dan mensen die een kind 'nemen' voor het plaatje. Het gaat er toch om dat je ervoor kiest een gezin te vormen waarin je als ouder je kind begeleidt in het worden van de unieke persoon die hij/zij in de basis als is? Als je vindt dat een kind jouw hobby's en voorkeuren moet weerspiegelen, tafelvulling is voor het ideaalplaatje, ben je m.i. niet volwassen genoeg om kinderen te krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over de (forse) mentale problematiek die hier blijkbaar al jaren speelt en het risico in zich draagt dat je kinderen verkeerde patronen meegeeft. Bij de twee wat oudere kinderen valt dat schijnbaar en hopelijk nog wel mee, maar een derde in deze omstandigheden en daarbij die rare overtuigingen is recept voor ellende. Tegelijkertijd vind ik er behoorlijk wat van om een kind waar je zelf voor gekozen hebt te laten weghalen. Ik kan alleen maar hopen dat er ook mensen zijn voor wie een topic als dit nog op tijd een eye-opener is. Bizar, zo lichtzinnig als sommige mensen denken over het krijgen van kinderen.

canis-felis wijzigde dit bericht op 29-04-2023 09:00

0.62% gewijzigd

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Ljubavi zaterdag 29 april 2023 om 08:59

-April- schreef: ↑
29-04-2023 08:19

Abortus is tot 24 weken toegestaan, maar de artsen die het moeten doen vinden er ook wat van hoor (als er geen medische reden voor is en de foetus is gezond). Ik heb ze zelf gehoord. Achter de schermen geïrriteerd dat zij ervoor mogen opdraaien en zich afvragend wtf er gebeurt.

Lekker belangrijk wat die artsen ervan vinden, dat zou mij echt 0,0 weerhouden van een abortus als ik de wens voor een abortus zou hebben. Ik zou ook niet in zo’n kliniek willen werken, dus als je er niet tegen opgewassen bent dan moet je een ander beroep kiezen.

TO, ik vraag me af of je huwelijk hier tegen opgewassen is. Natuurlijk mag je begrip en steun verwachten van je partner, maar ik vind dit wel wat verder gaan dan dat.

ingelke_kepringelke zaterdag 29 april 2023 om 09:04

TO; heb alleen je OP gelezen en nu de laatste bladzijde.

Hoe gaat het met je nu?
Mijn advies: zoek hulp! Vandaag het FIOM bellen, maandag meteen de verloskundige. Praat erover met een proffesional en maak van daaruit een keuze.
En trek je niet teveel aan van alle mensen hier die het walgelijk, afschuwelijk en vreselijk vinden wat je denkt. Daar schiet je niks mee op.

Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.

Jufjoke zaterdag 29 april 2023 om 09:07

-April- schreef: ↑
29-04-2023 08:30
Wat heeft dat voor meerwaarde?

Nou inderdaad, wie schiet daar iets mee op?

Jufjoke zaterdag 29 april 2023 om 09:11

canis-felis schreef: ↑
29-04-2023 08:58
Ik ook, heb er best veel aan lopen denken. Ook het absurdisme dat mensen zonder kinderwens nogal eens egoïstisch genoemd worden ... Nee, dan mensen die een kind 'nemen' voor het plaatje. Het gaat er toch om dat je ervoor kiest een gezin te vormen waarin je als ouder je kind begeleidt in het worden van de unieke persoon die hij/zij in de basis als is? Als je vindt dat een kind jouw hobby's en voorkeuren moet weerspiegelen, tafelvulling is voor het ideaalplaatje, ben je m.i. niet volwassen genoeg om kinderen te krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over de (forse) mentale problematiek die hier blijkbaar al jaren speelt en het risico in zich draagt dat je kinderen verkeerde patronen meegeeft. Bij de twee wat oudere kinderen valt dat schijnbaar en hopelijk nog wel mee, maar een derde in deze omstandigheden en daarbij die rare overtuigingen is recept voor ellende. Tegelijkertijd vind ik er behoorlijk wat van om een kind waar je zelf voor gekozen hebt te laten weghalen. Ik kan alleen maar hopen dat er ook mensen zijn voor wie een topic als dit nog op tijd een eye-opener is. Bizar, zo lichtzinnig als sommige mensen denken over het krijgen van kinderen.

Inderdaad, heel verdrietig. En mijn broek zakt echt af van het feit dat er dus mensen bestaan die medelijden hebben met mij omdat ik een jongen heb. Of met andere ouders van jongens. Afschuwelijk. Beledigend. Kortzichtig. Dom. En heel, heel triest. En dat omdat je staartjes wil maken en niet van jongenskleding houdt?! Echt te bizar voor woorden.

2020Suzuki zaterdag 29 april 2023 om 09:13

Ranjameteenrietje schreef: ↑
28-04-2023 16:18
Ik zou echt willen dat ik daar antwoord op kon geven. Ik vind jongens niet leuk. Nooit gevonden ook. Ik vind ze luidruchtig, baldadig en irritant. Als ik eraan denk dat alle bewaarde meisjeskleren in de prullenbak kunnen ga ik nog harder huilen. Dat doet me echt zeer. Moet ik ineens op jongensafdelingen gaan shoppen. Mag ik geen staartjes meer maken, met koningsdag gister gingen mijn meiden aan de meidenknutsels, armbandjes en glitters op hun gezicht. De jongens waren in de verte allemaal aan het schoppen tegen blikjes. Ik kijk ernaar en ben dan zooooooo blij dat ik mijn meisjes heb. En toen kikte de realiteit weer in en bedacht ik me dat mijn jongen daar dan over een paar jaar ook tussen zou staan, echt vreselijk.
Maargoed ik heb nooit zelf een jongen gehad dus ik kan het eigenlijk niet zeggen maar dat gevoel is zo ontzettend hevig en al mijn hele bewuste leven aanwezig dat ik echt bang ben daar nooit meer echt vanaf te komen. Ik zal heus van het kind gaan houden maar no way dat ik zaterdagochtend in de regen op het voetbalveld ga staan. Ik bak liever koekjes met de dames. Wat ook mee speelt is dat mijn dochters echt het voorbeeld zijn van de meisjes die ik me mijn hele leven al wenste. Ze voldoen echt op alle fronten aan dat ideaalbeeld wat ik had en het klopt voor mij.

Mijn man vindt het jammer dat we geen zoon kregen en was nu in de eerste instantie blij dat hij die eindelijk wel zou krijgen. En ik voel me het grootste monster op aarde dat ik zijn belang niet voor het mijne kan stellen en dat hij weer de grote lieverd moet zijn die mijn geluk en dat van onze dochters voor zijn verlangen naar een zoon stelt. Waarom ben ik niet zo goed? En dan is het cirkeltje weer rond en heb ik het gevoel dat ik ook niet verdien om er te zijn.

Als ik jouw man was zou ik jou dit nooit vergeven.
En jongens zijn geweldig. Ik, die niets maar dan ook niets met voetbal heeft, heb ook langs het veld gestaan, en genoten. Omdat mijn lieve jongen zo genoot.

2020Suzuki zaterdag 29 april 2023 om 09:15

Laten we het er maar op houden dat je jezelf niet bent op dit moment.
Zoek hulp.
Meer woorden maak ik hier niet aan vuil.

Limoen zaterdag 29 april 2023 om 09:28

Wat een enorm pijnlijk topic.. in vele opzichten. Ik zou na het weekend meteen bellen met een professional, een psycholoog, verloskundige.. ik zou echt om goede, professionele begeleiding vragen bij de keuze die je gaat maken.

Sterkte!

tortelduif zaterdag 29 april 2023 om 09:30

Ik word ook verdrietig van de posters die negatief doen over jongens (ik heb er één, de allerliefste) maar ik krijg uit de op en de andere reacties van to niet het idee dat dat haar voornaamste reden is om de zwangerschap/het kind niet te willen. Eerder dat dat de reden is die er nog bij komt en waar ze zich het meest schuldig over voelt, wat ik ook goed kan begrijpen.

Ja misschien is het onvolwassen/onverantwoordelijk enz, maar dat alles lijkt me echt niet beter worden als ze dan maar toch voor dat kind gaat. Want haar huwelijk gaat dit waarschijnlijk sowieso niet overleven (sorry to) en dan zijn er drie kinderen de dupe ipv twee, waarvan één nog heel klein. En dat kleintje krijgt echt wel mee dat hij ongewenst is, en zelfs als to helemaal omslaat krijgt hij alle spanning mee in dat huishouden want het is to al langer te veel en dat gaat niet opeens minder worden met een baby erbij.

TO nogmaals heel veel sterkte. Het is een moeilijke keuze onder ***-omstandigheden, spreek met professionals die je kunnen ondersteunen daarbij en vertrouw erop dat jij de keuze kunt maken die voor jullie nu het beste is. En denk mild over jezelf, je bent geen slecht mens.

fryskefaam zaterdag 29 april 2023 om 09:31

Ik heb 3 jongens en ik word zo verdrietig van de reacties van TO. Mijn jongens zijn fantastisch. En ja, ze zijn wel eens luidruchtig en irritant maar zijn meiden dat nooit? Ze zijn ook zo aanhankelijk (ja, zelfs nu 2/3e puber is) en fijngevoelig en we lachen heel wat af. Ze hebben ieder hun eigen karakter en mogen zichzelf zijn, en dat is wat we wilden toen we voor kindjes kozen.
Wat een vreselijke vooroordelen heeft TO over jongens, ik kan er niet over uit. En dan een zwangerschap hierom afbreken, zo kortzichtig.

In het begin kon ik echt nog invoelend zijn richting TO maar dat laat ik nu maar aan anderen over. Succes er verder mee.

SweetFirefly zaterdag 29 april 2023 om 09:33

2020Suzuki schreef: ↑
29-04-2023 09:15
Laten we het er maar op houden dat je jezelf niet bent op dit moment.
Zoek hulp.
Meer woorden maak ik hier niet aan vuil.

Dat is wel heel makkelijk want zo leg je de verantwoording niet bij jezelf neer. TO en echtgenoot hebben jarenlang heel bewust nagedacht over een groot gezin. Want ‘de tafel moest gevuld worden’. TO en man wilden ‘voor zichzelf een hoop gezelligheid opbouwen’. De kinderen krijgen die taak dus al mee; alles moet leuk zijn. Vervolgens is TO geestelijk labiel door depressie. Hulp heeft geen effect maar er wordt toch bewust gekozen voor weer een kind. Maar dat moet dan wel een meisje zijn, want anders ‘moet ze naar de jongenskledingafdeling.’ En o ja, het huwelijk is ook niet meer wat het was. En dan is er nu teleurstelling.

Dit alles overkomt je niet. Maar je wil geen oordelen. Kiezen voor deze zwangerschap was geen Disney-film. Jullie hebben er voor gekozen voor een zwangerschap te gaan ondanks alle alarmbellen. Neem dan nu de verantwoording eerlijk tegen je man en je ongeboren kind te zijn. Verschuil je niet achter je ziekte of je huwelijksproblemen. Klim nu in de telefoon en zoek samen hulp die jullie kan helpen zaken helderder te zien in wat jullie beslissing gaat worden.

sweetfirefly wijzigde dit bericht op 29-04-2023 11:03

0.23% gewijzigd

Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.

Actieve topics