Psyche
alle pijlers
Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap
vrijdag 28 april 2023 om 10:16
Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
zaterdag 29 april 2023 om 09:34
Knuffel voor jou!SweetFirefly schreef: ↑29-04-2023 08:29Als moeder van een overleden kind word ik erg verdrietig van dit topic.
‘ Het is een jongen, ik wil geen jongen.’
zaterdag 29 april 2023 om 09:37
Dit is toch veel te risicovol om de gok maar te nemen, omdat het misschien toevallig goed uitpakt? "Het zou zomaar kunnen". Dat zeg je misschien over een aankoop waarover je twijfelt, niet over een mensenleven.Lieneke schreef: ↑29-04-2023 06:54TO, ik zou het kindje laten komen. Jongen of meisje....je weet sowieso niet wat je te wachten staat, wat voor persoonlijkheid je kind heeft.
Ik ben vooral bang dat je een flink schuldgevoel zult krijgen als je nu je kindje weg laat halen.
Je bent misschien niet zo'n stabiel mens en de hormonen zitten je nu ook in de weg, maar je bent zonder die hormonale ellende toch heel goed in staat je gezin draaiende te houden? Het zou zomaar kunnen dat je straks juist heel blij bent met je zoontje en dat je je afvraagt hoe je er zo over hebt kunnen denken.
Ik heb helemaal niet ervaren dat jongens drukker en ruiger zijn dan meisjes. Eén van mijn jongens was wel zo'n straatvoetballertje, een echt buitenkind, maar thuis zat hij juist heel lief te spelen. Of te lezen. De andere vermaakte zich met Action Man en autootjes en ze waren niet moeilijker dan mijn dochtertje.
En natuurlijk zijn er drukke jongens die de boel slopen en krijsende meiden en noem maar op. Perfectie vind je niet snel.
Ik las eerder al de vraag of je nare ervaringen hebt gehad met jongens of mannen. Dat kwam in mij ook meteen op,
Want misschien valt het mee inderdaad, maar alle seinen staan op rood hoor.
En dan heb ik het niet eens (alleen) over het geslacht en alle bezwaren wat je rationeel kunt weerleggen maar vooral het gevoel dat TS heeft. Dit heeft niets te maken met niet perfect zijn, dit is gewoon een hel waar ze doorheen gaat en een potentiële hel waar het kind doorheen gaat.
Ik denk echt niet lichtvoetig over een abortus, maar het risico dat dit kind hier schade aan ondervindt, weegt dan toch echt zwaarder.
zaterdag 29 april 2023 om 10:06
Ja en daarom gaat de vergelijking tussen haar man en een eventueel zoontje nogal mank. Ja allebei (ooit) jongetje maar heel andere rollen in haar leven.EsterInside schreef: ↑28-04-2023 23:07Wtf zeg jij nu allemaal?! Ik heb het over haar man natuurlijk LOL.
Tegen een bewust kinderloze zeg je ook niet "oooh maar je partner is ook mens! Hoe voelt die zich dat je geen kind wil?!".
zaterdag 29 april 2023 om 10:10
Pas op met wat je roept want als dat massaal zou gebeuren omdat je als hulpverlener niks erbij mag voelen zou er al snel niet genoeg personeel zijn om dat hard bestreden recht mogelijk te maken.Ljubavi schreef: ↑29-04-2023 08:59Lekker belangrijk wat die artsen ervan vinden, dat zou mij echt 0,0 weerhouden van een abortus als ik de wens voor een abortus zou hebben. Ik zou ook niet in zo’n kliniek willen werken, dus als je er niet tegen opgewassen bent dan moet je een ander beroep kiezen.
TO, ik vraag me af of je huwelijk hier tegen opgewassen is. Natuurlijk mag je begrip en steun verwachten van je partner, maar ik vind dit wel wat verder gaan dan dat.
Ik vind dat sommige mensen zeer lichtzinnig denken over een abortus bij gevorderde termijn. En dan heb ik het uitdrukkelijk niet over TO die het ook lastig vindt en haar opties overweegt. Ik heb het wel over sommige mensen die ik hier heb zien reageren
zaterdag 29 april 2023 om 10:17
Ik zeg nergens dat een hulpverlener nergens wat bij mag voelen, maar volgens mij is het juist als hulpverlener zaak dat je er zo min mogelijk bij voelt en emotioneel niet geraakt wordt, voor zover mogelijk. Anders zou een oncoloog elke dag huilend thuiskomen van zijn werk. De emotionele ‘schade’ die een hulpverlener mogelijk oploopt mag je er nooit van weerhouden de hulp te zoeken die je nodig hebt.
zaterdag 29 april 2023 om 10:24
Dit topic lijkt sinds de OP een vreemde haarspeldbocht te hebben genomen. In eerste instantie schreef TO over haar burn-out en depressie en had ze vanwege die klachten nauwelijks de veerkracht om de zwangerschap te volbrengen, laat staan dat ze in deze situatie een derde kind groot zou kunnen brengen. Het geslacht van de baby was (toen nog) hooguit een voetnoot. Maar gaandeweg het topic kwam de nadruk steeds meer op die voetnoot te liggen, omdat TO er nogal lang over doorging.Sjaantje37 schreef: ↑29-04-2023 08:50Gaat het er serieus om dat het ongeboren kind een jongen is en daardoor nog minder welkom is?
Dus tja. In het eerste scenario (burn-out, depressie, nauwelijks in staat om twee kinderen op te voeden en diep ongelukkig met de zwangerschap) was abortus nog een optie die op z’n minst onderzocht kon worden, want voor het kind zag de toekomst er behoorlijk somber uit.
Maar nu het vooral lijkt te draaien om de teleurstelling over het geslacht zou ik gewoon die baby krijgen en er zielsgelukkig mee worden, want elke ervaringsdeskundige/moeder weet dat liefde niks met al die clichés en vooroordelen te maken heeft. Jouw kind is de allerliefste, altijd.
Misschien is TO toch een beetje van het pad geraakt door de hormonen.
zaterdag 29 april 2023 om 10:32
Even offtopic
Ik heb eerder gereageerd dat ik "jongens" niet zo leuk vond. Dat klopt een heeft oa te maken met een pestverleden en een paar andere dingen van vroeger. Maar wat ik in mijn bericht ook al zei ik zou mijn drie jongens nu nooit meer willen ruilen. Het zijn lieve gevoelige knuffelige jongetjes. En nu ik hun vriendjes leer kennen word mijn ervaring met jongens ook bijgesteld. Dat probeerde ik in mijn vorige bericht ook te zeggen maar schijnbaar kwam dat niet zo over. En een voorkeur hebben veel meer vrouwen. Maar die voorkeur blijft over het algemeen niet lang bestaan nadat je kindje geboren is of het geslacht bekend is. Want dat zit er zo'n mooi wonder in je buik of schoot.
Sorry als ik eerder iemand gekwetst heb. Ik kom soms nogal hard en rechtlijnig over.
Ik ben pro abortus maar absoluut tegen abortus omdat het niet het juiste geslacht is. Je weet nooit wat voor kindje je krijgt. Wij hadden drie kerngezonde kids maar de middelste is op vierjarige leeftijd van de trap gevallen en heeft sindsdien zware migraine aanvallen. En word momenteel getest op ass. Je weet nooit wat de toekomst brengt.
Ik heb eerder gereageerd dat ik "jongens" niet zo leuk vond. Dat klopt een heeft oa te maken met een pestverleden en een paar andere dingen van vroeger. Maar wat ik in mijn bericht ook al zei ik zou mijn drie jongens nu nooit meer willen ruilen. Het zijn lieve gevoelige knuffelige jongetjes. En nu ik hun vriendjes leer kennen word mijn ervaring met jongens ook bijgesteld. Dat probeerde ik in mijn vorige bericht ook te zeggen maar schijnbaar kwam dat niet zo over. En een voorkeur hebben veel meer vrouwen. Maar die voorkeur blijft over het algemeen niet lang bestaan nadat je kindje geboren is of het geslacht bekend is. Want dat zit er zo'n mooi wonder in je buik of schoot.
Sorry als ik eerder iemand gekwetst heb. Ik kom soms nogal hard en rechtlijnig over.
Ik ben pro abortus maar absoluut tegen abortus omdat het niet het juiste geslacht is. Je weet nooit wat voor kindje je krijgt. Wij hadden drie kerngezonde kids maar de middelste is op vierjarige leeftijd van de trap gevallen en heeft sindsdien zware migraine aanvallen. En word momenteel getest op ass. Je weet nooit wat de toekomst brengt.
zaterdag 29 april 2023 om 10:34
Ik zou in jouw geval dit soort topics gewoon niet openen en lezen. Is echt zelfkastijding.SweetFirefly schreef: ↑29-04-2023 08:29Als moeder van een overleden kind word ik erg verdrietig van dit topic.
‘ Het is een jongen, ik wil geen jongen.’
zaterdag 29 april 2023 om 10:48
Maar het alternatief is toch veel erger: een kind op de wereld zetten dat om meerdere redenen niet gewenst is, vanuit het principe dat geslacht geen legitieme reden is? Let wel, ik vind het ook nogal een kwalijke reden maar TS voelt het nu eenmaal zo. Ze weet zelf nu ook wel dat zwanger worden met deze wensen en omstandigheden niet verstandig was.Stacey86 schreef: ↑29-04-2023 10:32Even offtopic
Ik heb eerder gereageerd dat ik "jongens" niet zo leuk vond. Dat klopt een heeft oa te maken met een pestverleden en een paar andere dingen van vroeger. Maar wat ik in mijn bericht ook al zei ik zou mijn drie jongens nu nooit meer willen ruilen. Het zijn lieve gevoelige knuffelige jongetjes. En nu ik hun vriendjes leer kennen word mijn ervaring met jongens ook bijgesteld. Dat probeerde ik in mijn vorige bericht ook te zeggen maar schijnbaar kwam dat niet zo over. En een voorkeur hebben veel meer vrouwen. Maar die voorkeur blijft over het algemeen niet lang bestaan nadat je kindje geboren is of het geslacht bekend is. Want dat zit er zo'n mooi wonder in je buik of schoot.
Sorry als ik eerder iemand gekwetst heb. Ik kom soms nogal hard en rechtlijnig over.
Ik ben pro abortus maar absoluut tegen abortus omdat het niet het juiste geslacht is. Je weet nooit wat voor kindje je krijgt. Wij hadden drie kerngezonde kids maar de middelste is op vierjarige leeftijd van de trap gevallen en heeft sindsdien zware migraine aanvallen. En word momenteel getest op ass. Je weet nooit wat de toekomst brengt.
zaterdag 29 april 2023 om 11:06
Dit is niet bij TO in de schoenen te schuiven hoor. 'We' hakken er ook op door. Ze geeft antwoord.samarinde schreef: ↑29-04-2023 10:24Dit topic lijkt sinds de OP een vreemde haarspeldbocht te hebben genomen. In eerste instantie schreef TO over haar burn-out en depressie en had ze vanwege die klachten nauwelijks de veerkracht om de zwangerschap te volbrengen, laat staan dat ze in deze situatie een derde kind groot zou kunnen brengen. Het geslacht van de baby was (toen nog) hooguit een voetnoot. Maar gaandeweg het topic kwam de nadruk steeds meer op die voetnoot te liggen, omdat TO iedereen in het topic er nogal lang over doorging.
...
Ze omschreef het zelf als een trigger van de paniek die dieper ligt. Lijkt mij geheel plausibel.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
zaterdag 29 april 2023 om 11:30
Mee eens.SweetFirefly schreef: ↑29-04-2023 09:33Dat is wel heel makkelijk want zo leg je de verantwoording niet bij jezelf neer. TO en echtgenoot hebben jarenlang heel bewust nagedacht over een groot gezin. Want ‘de tafel moest gevuld worden’. TO en man wilden ‘voor zichzelf een hoop gezelligheid opbouwen’. De kinderen krijgen die taak dus al mee; alles moet leuk zijn. Vervolgens is TO geestelijk labiel door depressie. Hulp heeft geen effect maar er wordt toch bewust gekozen voor weer een kind. Maar dat moet dan wel een meisje zijn, want anders ‘moet ze naar de jongenskledingafdeling.’ En o ja, het huwelijk is ook niet meer wat het was. En dan is er nu teleurstelling.
Dit alles overkomt je niet. Maar je wil geen oordelen. Kiezen voor deze zwangerschap was geen Disney-film. Jullie hebben er voor gekozen voor een zwangerschap te gaan ondanks alle alarmbellen. Neem dan nu de verantwoording eerlijk tegen je man en je ongeboren kind te zijn. Verschuil je niet achter je ziekte of je huwelijksproblemen. Klim nu in de telefoon en zoek samen hulp die jullie kan helpen zaken helderder te zien in wat jullie beslissing gaat worden.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 29 april 2023 om 12:07
En een tegengeluid wat fijn is op een forumRooiboshoning schreef: ↑29-04-2023 10:34Ik zou in jouw geval dit soort topics gewoon niet openen en lezen. Is echt zelfkastijding.
zaterdag 29 april 2023 om 12:13
Je vindt een moeder van een overleden kind die verdrietig wordt van dit topic een fijn tegengeluid?
Waar tegen is dat geluid dan voor volgens jou?
lorrelies wijzigde dit bericht op 29-04-2023 12:33
4.55% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 29 april 2023 om 12:28
Ja, misschien is er ten onrechte een vertekend beeld ontstaan, dat kan. Maar dat zou ze dan toch recht kunnen zetten? In het begin van het topic was er vooral veel begrip, omdat toen de nadruk lag op de burn-out, depressie en algehele paniek. Dat begrip begon af te nemen toen het geslacht steeds meer op de voorgrond kwam. En terecht, want dat is een non-reden. In combinatie met de topic- titel, waarin al wordt gewaarschuwd voor het gebrek aan subtiliteit, gaat het verhaal dan wringen.
zaterdag 29 april 2023 om 12:29
ik lees hier niemand die lichtzinnig denkt over abortus, wel een aantal mensen die lichtzinnig denken over het op de wereld zetten van een kind dat overduidelijk niet gewenst is door zijn moeder. En ja, het kan zijn dat dat na de geboorte verandert, maar de kans is minimaal net zo groot dat dat niet het geval is en dan? Jammer joh, deal er maar dat iemand je op de wereld heeft gezet die jou niet wilde.-April- schreef: ↑29-04-2023 10:10Pas op met wat je roept want als dat massaal zou gebeuren omdat je als hulpverlener niks erbij mag voelen zou er al snel niet genoeg personeel zijn om dat hard bestreden recht mogelijk te maken.
Ik vind dat sommige mensen zeer lichtzinnig denken over een abortus bij gevorderde termijn. En dan heb ik het uitdrukkelijk niet over TO die het ook lastig vindt en haar opties overweegt. Ik heb het wel over sommige mensen die ik hier heb zien reageren
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 29 april 2023 om 12:30
Maar het mag wel. Tot 24 weken is elke reden voor een abortus legitiem, liever geen jongetje, een geplande bruiloft of vakantie, liever toch eerst verhuizen. Daar kan iedereen wat van vinden, maar dit is nu eenmaal inherent aan de keuzevrijheid en baas in eigen buik. Met 16 weken is het trouwens al een echt baby’tje en met 23 weken natuurlijk helemaal. Het wordt waarschijnlijk wel makkelijker als je het consequent hebt over een foetus, dat beeld lijkt toch minder ‘af’.samarinde schreef: ↑29-04-2023 12:28Ja, misschien is er ten onrechte een vertekend beeld ontstaan, dat kan. Maar dat zou ze dan toch recht kunnen zetten? In het begin van het topic was er vooral veel begrip, omdat toen de nadruk lag op de burn-out, depressie en algehele paniek. Dat begrip begon af te nemen toen het geslacht steeds meer op de voorgrond kwam. En terecht, want dat is een non-reden. In combinatie met de topic- titel, waarin al wordt gewaarschuwd voor het gebrek aan subtiliteit, gaat het verhaal dan wringen.
zaterdag 29 april 2023 om 12:49
zaterdag 29 april 2023 om 12:51
Ja natuurlijk, maar daarom wordt TO ook aangeraden om hulp te zoeken zodat ze om valide redenen besluit tot een abortus. Om 'mèèh geen zin in voetbal' (hallo 1950) een abortus laten doen, daar krijgt TO heel veel last van zodra ze weer bij zinnen is. Daar kun je toch niet mee leven als weldenkend mens, zo'n stomme reden? Dat hele gemekker om een jongen is in mijn ogen een dekmantel voor de ware redenen waarom ze het niet wil en wat misschien toch oplosbaar is. Daar moet TO hulp bij zoeken en dan komt het goed, abortus om een goede reden of toch in liefde laten komen.andnowwedance schreef: ↑29-04-2023 10:48Maar het alternatief is toch veel erger: een kind op de wereld zetten dat om meerdere redenen niet gewenst is, vanuit het principe dat geslacht geen legitieme reden is? Let wel, ik vind het ook nogal een kwalijke reden maar TS voelt het nu eenmaal zo. Ze weet zelf nu ook wel dat zwanger worden met deze wensen en omstandigheden niet verstandig was.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
zaterdag 29 april 2023 om 12:51
Het is mijn bedoeling echt niet geweest om mensen te kwetsen.
Maar wat ik niet snap is dat (gelukkig door de meesten hier op het forum) homoseksualiteit en transgender geaccepteerd en gerespecteerd wordt, maar als een ouder ( vader/ moeder) uitspreekt een voorkeur voor een geslacht te hebben, diegene wordt afgerekend op zijn gevoel.
Maar wat ik niet snap is dat (gelukkig door de meesten hier op het forum) homoseksualiteit en transgender geaccepteerd en gerespecteerd wordt, maar als een ouder ( vader/ moeder) uitspreekt een voorkeur voor een geslacht te hebben, diegene wordt afgerekend op zijn gevoel.
Geen motto
zaterdag 29 april 2023 om 12:52
Iets met tang en varken.Hallohallo321 schreef: ↑29-04-2023 12:51Het is mijn bedoeling echt niet geweest om mensen te kwetsen.
Maar wat ik niet snap is dat (gelukkig door de meesten hier op het forum) homoseksualiteit en transgender geaccepteerd en gerespecteerd wordt, maar als een ouder ( vader/ moeder) uitspreekt een voorkeur voor een geslacht te hebben, diegene wordt afgerekend op zijn gevoel.
zaterdag 29 april 2023 om 12:55
Een voorkeur hebben voor een geslacht vind ik wel iets anders dan echt een afkeer hebben van het andere geslacht en gedrag dat daar in jouw ogen bijhoort. Of verkondigen dat je een hekel hebt aan andermans jongetjes, puur omdat het jongens zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 29 april 2023 om 12:56
Grappig, mijn indruk is juist precies andersom, dat dat hele gemekker over burn-out en depressie juist een dekmantel is voor de ware reden van geen jongen willen. Ik hoop dat ik daarin te cynisch ben en TO nu ten onrechte dat in de schoenen schuif.Macarinata schreef: ↑29-04-2023 12:51Ja natuurlijk, maar daarom wordt TO ook aangeraden om hulp te zoeken zodat ze om valide redenen besluit tot een abortus. Om 'mèèh geen zin in voetbal' (hallo 1950) een abortus laten doen, daar krijgt TO heel veel last van zodra ze weer bij zinnen is. Daar kun je toch niet mee leven als weldenkend mens, zo'n stomme reden? Dat hele gemekker om een jongen is in mijn ogen een dekmantel voor de ware redenen waarom ze het niet wil en wat misschien toch oplosbaar is. Daar moet TO hulp bij zoeken en dan komt het goed, abortus om een goede reden of toch in liefde laten komen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 29 april 2023 om 12:57
Wat hebben die drie dingen in godsnaam met elkaar te maken?Hallohallo321 schreef: ↑29-04-2023 12:51Het is mijn bedoeling echt niet geweest om mensen te kwetsen.
Maar wat ik niet snap is dat (gelukkig door de meesten hier op het forum) homoseksualiteit en transgender geaccepteerd en gerespecteerd wordt, maar als een ouder ( vader/ moeder) uitspreekt een voorkeur voor een geslacht te hebben, diegene wordt afgerekend op zijn gevoel.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 29 april 2023 om 13:01
Als ik een beetje door het topic heen lees is het volgens mij niet dat men het erg vindt dat TO een voorkeur heeft maar wel dat het ongewenste geslacht met 14 weken nog een (van de) reden(en) tot abortus zou kunnen zijn.Hallohallo321 schreef: ↑29-04-2023 12:51wat ik niet snap is dat (gelukkig door de meesten hier op het forum) homoseksualiteit en transgender geaccepteerd en gerespecteerd wordt, maar als een ouder ( vader/ moeder) uitspreekt een voorkeur voor een geslacht te hebben, diegene wordt afgerekend op zijn gevoel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in