Psyche
alle pijlers
Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap
vrijdag 28 april 2023 om 10:16
Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
zaterdag 29 april 2023 om 23:02
Worden er dan ledematen afgeknipt met tangen?Enigme schreef: ↑29-04-2023 20:37@Samarinde, wat jij schrijft is onwaar. Een abortus tussen de 13 en 22 weken houdt in dat de zwangerschap onder sedatie instrumentaal wordt afgebroken.. en er wordt zo nodig ook nog een korte curettage uitgevoerd om de baarmoeder helemaal schoon te maken. Er is nogmaals GEEN sprake van een bevalling.
Ik dacht dat TO broodje aap verhalen op internet had gelezen.
Maar na jouw verhaal als blijkbaar expert aan het bed ben ik gaan twijfelen
Als ik ooit een abortus zou overwegen is dit 1 van de dingen die ik als eerste zou willen weten
zaterdag 29 april 2023 om 23:30
Ja, 18 jaar is natuurlijk lang, maar opeens leek het gevoelsmatig alsof ik in de Middeleeuwen had geleefd, zo anders is mijn ervaring vergeleken met wat tegenwoordig blijkbaar (ook) kan. Ik wist niet - en besef nu wel - dat ik in een ziekenhuisprotocol terecht ben gekomen. Makes sense. Evengoed baal ik ervan dat ik dat toen niet wist, want ik vond alle psychologische blabla belastend en onnodig ‘beschuldigend’.
Geen idee of het tegenwoordig anders gaat als je terecht komt in een ziekenhuisprotocol. Zou me niet verbazen als het nog steeds zo gaat. Voor TO is in elk geval duidelijk: blijf weg uit het ziekenhuis en zoek (zo nodig, en met behulp van een expert) een abortuskliniek.
zaterdag 29 april 2023 om 23:35
zaterdag 29 april 2023 om 23:45
Ik ben 23 jaar geleden in het ziekenhuis geweest voor een abortus. Omdat ik in het ziekenhuis onder volledige narcose kon. Ik wilde juist niet naar een abortuskliniek, omdat narcose daar geen optie was.samarinde schreef: ↑29-04-2023 23:30Ja, 18 jaar is natuurlijk lang, maar opeens leek het gevoelsmatig alsof ik in de Middeleeuwen had geleefd, zo anders is mijn ervaring vergeleken met wat tegenwoordig blijkbaar (ook) kan. Ik wist niet - en besef nu wel - dat ik in een ziekenhuisprotocol terecht ben gekomen. Makes sense. Evengoed baal ik ervan dat ik dat toen niet wist, want ik vond alle psychologische blabla belastend en onnodig ‘beschuldigend’.
Geen idee of het tegenwoordig anders gaat als je terecht komt in een ziekenhuisprotocol. Zou me niet verbazen als het nog steeds zo gaat. Voor TO is in elk geval duidelijk: blijf weg uit het ziekenhuis en zoek (zo nodig, en met behulp van een expert) een abortuskliniek.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 29 april 2023 om 23:47
Wat een gezeur over abortussen zeg... Een foetus heeft nog helemaal geen bewustzijn dus kan zich ook niet bewust zijn dat ie dood gaat. Mensen hier willen het graag extra gruwelijk maken. Feit is dat de foetus nu afhankelijk is van to om te overleven en dat to er daarom vrij in is om te beslissen of ze er mee door wil gaan of niet.
Het enige wat ik zeg is dat ik ervaring heb met een prenatale depressie en dat doe echt allesomvattend en duister kan zijn. En alles wat to zegt laat mij (de enige deskundigheid die ik heb is ervaringsdeskundige dus hoeveel dat zegt weet ik niet) denken dat dat bij to ook het geval is. En als dat zo is dan ben ik bang dat zodra to abortus doet ze zich heel anders voelt en wellicht spijt krijgt (hoeft niet, niet iedereen krijgt spijt van een abortus... Ik heb er lang geleden ook eens 1 gedaan en dat was een super beslissing).
To je moet echt aan de pop poli duidelijker maken hoe ernstig je situatie is. Stop met het bagatelliseren. Er is echt hulp. Vraag er om
Het enige wat ik zeg is dat ik ervaring heb met een prenatale depressie en dat doe echt allesomvattend en duister kan zijn. En alles wat to zegt laat mij (de enige deskundigheid die ik heb is ervaringsdeskundige dus hoeveel dat zegt weet ik niet) denken dat dat bij to ook het geval is. En als dat zo is dan ben ik bang dat zodra to abortus doet ze zich heel anders voelt en wellicht spijt krijgt (hoeft niet, niet iedereen krijgt spijt van een abortus... Ik heb er lang geleden ook eens 1 gedaan en dat was een super beslissing).
To je moet echt aan de pop poli duidelijker maken hoe ernstig je situatie is. Stop met het bagatelliseren. Er is echt hulp. Vraag er om
zaterdag 29 april 2023 om 23:51
Yup. 28 jaar geleden ook zelfde hier.
Ook geen gedoe met rare praatjes, wel die achterlijke vaste nadenktijd, die terecht is veranderd dit jaar dacht ik.
Maar geen veroordeling, geen ompraatpogingen of redenen die ik moest bespreken ofzo.
Na 5 dagen nadenken moest ik ja of nee zeggen en werd ingepland.
Wat gepraat over nazorg en klaar.
Jaja.
zondag 30 april 2023 om 00:11
Er worden nog steeds wel abortussen gedaan in het ziekenhuis.. sowieso de curettages.. ik weet niet zeker hoe dat tegenwoordig zit als je 13+ weken zwanger bent.. in de kliniek waar ik werkte was de maximale termijn 17+6. En dat Bloemenhove ook de termijn 18-22 doet. Wij verwezen wel eens mensen daar naar toe.
zondag 30 april 2023 om 00:22
TO
Bel maandag gelijk de huisarts weer. Leg uit wat de POP poli heeft aangegeven en vraag om bemiddeling zodat je eerder geholpen kan worden. Bel ook de verloskundige. Echt, het is belangrijk dat je de juiste hulp gaat krijgen, en zo spoedig mogelijk.
Voor wat betreft het wel of niet afbreken van de zwangerschap, daar kunnen alleen jij en je man over beslissen. Maar laat jullie alsjeblieft voorlichten door professionals. Je klinkt behoorlijk depressief en in combinatie met de hormonen kan dit de boel heel erg vertekenen. Uiteindelijk beslis jij, maar laat professionals met je meedenken, alsjeblieft.
Ben je trouwens wel helemaal open geweest over je langdurige depressieve klachten, met bijbehorende doodsgedachten? Je bent niet actief suïcidaal en daarmee inderdaad geen spoed-spoed, maar het lijkt me sterk dat als ze alle informatie hebben, nog steeds niets voor je kunnen betekenen. Hebben ze ook geen advies gegeven over een andere instantie?
Ik gun je goede hoop, maar echt, hoe moeilijk het ook is, speel volledig open kaart. Alleen dan kan men je goed helpen.
En heb je al contact gezocht met het FIOM?
Bel maandag gelijk de huisarts weer. Leg uit wat de POP poli heeft aangegeven en vraag om bemiddeling zodat je eerder geholpen kan worden. Bel ook de verloskundige. Echt, het is belangrijk dat je de juiste hulp gaat krijgen, en zo spoedig mogelijk.
Voor wat betreft het wel of niet afbreken van de zwangerschap, daar kunnen alleen jij en je man over beslissen. Maar laat jullie alsjeblieft voorlichten door professionals. Je klinkt behoorlijk depressief en in combinatie met de hormonen kan dit de boel heel erg vertekenen. Uiteindelijk beslis jij, maar laat professionals met je meedenken, alsjeblieft.
Ben je trouwens wel helemaal open geweest over je langdurige depressieve klachten, met bijbehorende doodsgedachten? Je bent niet actief suïcidaal en daarmee inderdaad geen spoed-spoed, maar het lijkt me sterk dat als ze alle informatie hebben, nog steeds niets voor je kunnen betekenen. Hebben ze ook geen advies gegeven over een andere instantie?
Ik gun je goede hoop, maar echt, hoe moeilijk het ook is, speel volledig open kaart. Alleen dan kan men je goed helpen.
En heb je al contact gezocht met het FIOM?
zondag 30 april 2023 om 02:10
Allejezus. Met mijn bek open, heb ik dit topic gelezen.
Echt een treurige aangelegenheid, vol aannames, projectie en wat allemaal wel niet meer. Zelfs forummers die normaliter uitblinken in genuanceerd reageren, trokken flink van leer.
Ja. Deze situatie is ontzettend kut. Ja. TO heeft dingen erg dom aangepakt. Maar deze shitstorm aan verwijtende ellende, is gewoon niet passend in een topic waarbij de TO al zo ontzettend labiel is en waar ze zich ongelooflijk kwetsbaar heeft opgesteld.
Erg verdrietig dat sommigen een kind verloren zijn. Erg verdrietig dat mensen zelf geen kinderen kunnen krijgen. Maar dat heeft precies NIETS met het verhaal van TO te maken. Je kiest er zélf voor om op een topic te klikken waarin zelfs een duidelijke waarschuwing in de titel staat. Niet jouw verdriet projecteren op een ander die daar helemaal niets mee te maken heeft.
TO heeft ook niets aan de mening van die enkele bloedfanatieke anti-abortus-brigade leden hier. Het wordt tijd dat deze lui gewoon eens accepteren dat hun mening niet de waarheid is. Respect voor andermans mening is een groot goed, maar in hun wereld werkt dat blijkbaar maar een kant op.
En alle jongens-moeders die zich aangevallen voelen; natuurlijk is het niet leuk om te lezen. Maar inhakken op een persoon die overduidelijk mentaal ziek is, is echt onnodig en gemeen.
Gelukkig zijn er ook heel veel forummers geweest die wél genuanceerd hebben gereageerd zonder allerhande verwijten, gezien het precaire karakter van het onderwerp.
Maar ik persoonlijk vind dit topic echt volledig ontspoord geraakt en heb in al die jaren hier (en ik lees al minstens 20 jaar mee) nog nooit met zoveel afschuw de comments gelezen.
Belachelijke bullshit roepen over dat ze wel de piemel van haar man heeft gebruikt om een zoon te verwekken? Mens, laat je nakijken
Ziek gewoon. Zulke reacties.
TO, heel veel sterkte en wijsheid gewenst, de komende tijd. Zoek adequate hulp voor je mentale issues en hulp voor de beslissing die je moet nemen. Sterkte!
Echt een treurige aangelegenheid, vol aannames, projectie en wat allemaal wel niet meer. Zelfs forummers die normaliter uitblinken in genuanceerd reageren, trokken flink van leer.
Ja. Deze situatie is ontzettend kut. Ja. TO heeft dingen erg dom aangepakt. Maar deze shitstorm aan verwijtende ellende, is gewoon niet passend in een topic waarbij de TO al zo ontzettend labiel is en waar ze zich ongelooflijk kwetsbaar heeft opgesteld.
Erg verdrietig dat sommigen een kind verloren zijn. Erg verdrietig dat mensen zelf geen kinderen kunnen krijgen. Maar dat heeft precies NIETS met het verhaal van TO te maken. Je kiest er zélf voor om op een topic te klikken waarin zelfs een duidelijke waarschuwing in de titel staat. Niet jouw verdriet projecteren op een ander die daar helemaal niets mee te maken heeft.
TO heeft ook niets aan de mening van die enkele bloedfanatieke anti-abortus-brigade leden hier. Het wordt tijd dat deze lui gewoon eens accepteren dat hun mening niet de waarheid is. Respect voor andermans mening is een groot goed, maar in hun wereld werkt dat blijkbaar maar een kant op.
En alle jongens-moeders die zich aangevallen voelen; natuurlijk is het niet leuk om te lezen. Maar inhakken op een persoon die overduidelijk mentaal ziek is, is echt onnodig en gemeen.
Gelukkig zijn er ook heel veel forummers geweest die wél genuanceerd hebben gereageerd zonder allerhande verwijten, gezien het precaire karakter van het onderwerp.
Maar ik persoonlijk vind dit topic echt volledig ontspoord geraakt en heb in al die jaren hier (en ik lees al minstens 20 jaar mee) nog nooit met zoveel afschuw de comments gelezen.
Belachelijke bullshit roepen over dat ze wel de piemel van haar man heeft gebruikt om een zoon te verwekken? Mens, laat je nakijken
Ziek gewoon. Zulke reacties. TO, heel veel sterkte en wijsheid gewenst, de komende tijd. Zoek adequate hulp voor je mentale issues en hulp voor de beslissing die je moet nemen. Sterkte!
zondag 30 april 2023 om 07:38
Ik ben het volledig met je eens Dweedledee.
Ik heb ook met toenemende verbazing en afschuw gekeken naar hoe men hier los is gegaan op een kwetsbare vrouw. Sta eens stil bij wat je iemand aandoet die al zo ver in de put zit, iemand waarvan je niet kan inschatten wat de consequenties van bullying kunnen zijn.
Ik heb ook met toenemende verbazing en afschuw gekeken naar hoe men hier los is gegaan op een kwetsbare vrouw. Sta eens stil bij wat je iemand aandoet die al zo ver in de put zit, iemand waarvan je niet kan inschatten wat de consequenties van bullying kunnen zijn.
anoniem_64df35cce50ab wijzigde dit bericht op 30-04-2023 07:49
75.50% gewijzigd
zondag 30 april 2023 om 07:42
Wat ligt dit allemaal gevoelig zeg.
Ik vind sommige mensen m.b.t. dit onderwerp echt 'over emotioneel'.
TO wil bij nader inzien geen zwangerschap / bevalling/ opvoeding meer doen.
Logisch.
Ik ben blij voor haar dat ze nog terug kan.
Persoonlijk zou ik het weg laten halen als ik TO was.
Wat een opluchting zou dat voor haar zijn.
Haar een schuldgevoel aanpraten heeft toch geen enkele zin?
Ik vind sommige mensen m.b.t. dit onderwerp echt 'over emotioneel'.
TO wil bij nader inzien geen zwangerschap / bevalling/ opvoeding meer doen.
Logisch.
Ik ben blij voor haar dat ze nog terug kan.
Persoonlijk zou ik het weg laten halen als ik TO was.
Wat een opluchting zou dat voor haar zijn.
Haar een schuldgevoel aanpraten heeft toch geen enkele zin?
zondag 30 april 2023 om 08:24
Jee, wat een typisch topic weer voor dit forum. Iedereen buitelt over elkaar heen.
Abortus is geen schande. Abortus is meestal niet een gemakkelijke keuze, maar in de meeste gevallen wel degelijk de verstandigste keuze.
Iemand overweegt dergelijk stap niet voor niets.
TO, laat je goed informeren en maak van daaruit de keuze, blijf communiceren met partner.
Wel of geen abortus, beide situaties zijn voor jou een belasting. Beide keuzes zijn prima, zolang jij doet wat nu voor jou en jouw reeds bestaande gezin het “best” is.
Abortus is geen schande. Abortus is meestal niet een gemakkelijke keuze, maar in de meeste gevallen wel degelijk de verstandigste keuze.
Iemand overweegt dergelijk stap niet voor niets.
TO, laat je goed informeren en maak van daaruit de keuze, blijf communiceren met partner.
Wel of geen abortus, beide situaties zijn voor jou een belasting. Beide keuzes zijn prima, zolang jij doet wat nu voor jou en jouw reeds bestaande gezin het “best” is.
zondag 30 april 2023 om 08:35
Dat is geen abortus maar een zwangerschapsafbreking obv medische gronden.KamilleT schreef: ↑29-04-2023 23:35Ik heb de link gemist, maar begrijp ik goed dat de baby er in een abortuskliniek als ‘materiaal’ uit gehaald wordt? Kennissen hebben een abortus gehad in het ziekenhuis, vanwege een afwijking bij de baby, en bij hen was het wel gewoon een ingeleide bevalling met ruggenprik.
zondag 30 april 2023 om 08:48
Ik kende Bloemenhove niet, verdiep me in de site. Blij dat dergelijke instantie bestaat.
Er staat wel iets op de site dat ik niet kan plaatsen.
Persoonlijke hygiëne
-Douche vooraf thuis
-Heb je piercings in je tong of genitaliën? Verwijder die thuis (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling)
-Kunstnagel van tenminste 1 vinger verwijderen (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling).
Die laatste, waarom is dat?
Er staat wel iets op de site dat ik niet kan plaatsen.
Persoonlijke hygiëne
-Douche vooraf thuis
-Heb je piercings in je tong of genitaliën? Verwijder die thuis (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling)
-Kunstnagel van tenminste 1 vinger verwijderen (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling).
Die laatste, waarom is dat?
zondag 30 april 2023 om 08:55
Om je saturatie te metenBlaBla schreef: ↑30-04-2023 08:48Ik kende Bloemenhove niet, verdiep me in de site. Blij dat dergelijke instantie bestaat.
Er staat wel iets op de site dat ik niet kan plaatsen.
Persoonlijke hygiëne
-Douche vooraf thuis
-Heb je piercings in je tong of genitaliën? Verwijder die thuis (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling)
-Kunstnagel van tenminste 1 vinger verwijderen (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling).
Die laatste, waarom is dat?
zondag 30 april 2023 om 08:55
Om je saturatie te metenBlaBla schreef: ↑30-04-2023 08:48Ik kende Bloemenhove niet, verdiep me in de site. Blij dat dergelijke instantie bestaat.
Er staat wel iets op de site dat ik niet kan plaatsen.
Persoonlijke hygiëne
-Douche vooraf thuis
-Heb je piercings in je tong of genitaliën? Verwijder die thuis (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling)
-Kunstnagel van tenminste 1 vinger verwijderen (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling).
Die laatste, waarom is dat?
zondag 30 april 2023 om 09:00
Omdat ze aan de kleur van je nagel kunnen zien of je zuurstofgebrek hebt. Dit geldt voor elke operatie trouwens.BlaBla schreef: ↑30-04-2023 08:48Ik kende Bloemenhove niet, verdiep me in de site. Blij dat dergelijke instantie bestaat.
Er staat wel iets op de site dat ik niet kan plaatsen.
Persoonlijke hygiëne
-Douche vooraf thuis
-Heb je piercings in je tong of genitaliën? Verwijder die thuis (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling)
-Kunstnagel van tenminste 1 vinger verwijderen (alleen bij de zuigcurettage of dagbehandeling).
Die laatste, waarom is dat?
zondag 30 april 2023 om 09:03
Zuurstof in bloed meten tijdens en na de ingreep. Je krijgt zo'n knijper op je vinger om je te monitoren kan ik zo inschatten, of dat gebeurt alleen als er reden voor is maar dan is het fijn als ze dat snel kunnen doen.
zondag 30 april 2023 om 09:10
Ik vind je verhaal van de pop poli en huisarts wel heel raar. Heb je het daar wel zo verteld zoals je t hier opschrijft? Als je het echt niet wil dan moet je het weg laten halen, voor jou, ongeboren kind en bestaande kinderen een betere oplossing. Maar het lijkt alsof je het gewoon wil uitstellen nu en dat kindje gaat laten komen.
Ik werd voor mindere klachten doorgestuurd naar de pop poli, incl na een reguliere afspraak bij de verloskundige naar de SEH gestuurd om daar met het team van psychologen te praten.
Ik werd voor mindere klachten doorgestuurd naar de pop poli, incl na een reguliere afspraak bij de verloskundige naar de SEH gestuurd om daar met het team van psychologen te praten.
zondag 30 april 2023 om 09:41
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
