Psyche
alle pijlers
Wat als jij en ex het niet eens zijn over behandelplan zoon?
donderdag 22 april 2010 om 17:24
Hallo allemaal,
Even vooraf: 7 jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan en hebben samen een zoontje van 10.
Contact is goed, overleg gaat goed, beiden weer gelukkig met een nieuwe partner.
Omdat mijn zoon concentratieproblemen had, soms 'bommetje' werd, en erg gevoelig was, heb ik voorgesteld om dit eens te laten onderzoeken. Hier was hij het mee eens, en we zijn dit traject ingestapt.
Na ellenlange vragenlijsten (ook van de juf), een gesprek van een half uur tussen mij, ex, zoon, kinderpsychiater en drie kinderpsychologen en een uur apart (ex en ik met psycholoog en zoon apart met psycholoog) kwamen we op het adviesgesprek.
Voorlopige conclusie: AD(H)D, eventueel asperger.
Nader onderzoek noodzakelijk, dwz IQ test en autisme questionairre.
Krijg ik een paar dagen later ineens een mail waarin ex schrijft dat hij de conclusie te ver vindt gaan.
Hij vindt het rapport kloppen, tot aan de conclusie. Die vindt hij te fors.
Nou zou je zeggen, hij is geschrokken (was ik ook trouwens), maar vervolgens stelt hij voor om de schoolbegeleidingsdienst een nieuw onderzoek te laten starten, en dat er talloze tests zijn om concreet aan te tonen waar het concentratie probleem ligt en dergelijke. Zelfs zover dat hij stelt dat omdat wij zelf de aanvraag gedaan hebben, het (voorlopige) rapport kunnen blokkeren.
Hierbij speelt mee dat hij een gesprek heeft gehad met iemand die bij de schoolbegeleidingsdienst werkt, en haar advies heeft gegeven, zonder dat ze zoon professioneel kent.
Vraag: Hoe hiermee om te gaan?
Zijn zijn twijfels terecht, en is het beter om een ander traject te starten? Of is het verstandig de instelling hun werk te laten doen en een iq test etc. af te laten nemen?
Even vooraf: 7 jaar geleden zijn ex en ik uit elkaar gegaan en hebben samen een zoontje van 10.
Contact is goed, overleg gaat goed, beiden weer gelukkig met een nieuwe partner.
Omdat mijn zoon concentratieproblemen had, soms 'bommetje' werd, en erg gevoelig was, heb ik voorgesteld om dit eens te laten onderzoeken. Hier was hij het mee eens, en we zijn dit traject ingestapt.
Na ellenlange vragenlijsten (ook van de juf), een gesprek van een half uur tussen mij, ex, zoon, kinderpsychiater en drie kinderpsychologen en een uur apart (ex en ik met psycholoog en zoon apart met psycholoog) kwamen we op het adviesgesprek.
Voorlopige conclusie: AD(H)D, eventueel asperger.
Nader onderzoek noodzakelijk, dwz IQ test en autisme questionairre.
Krijg ik een paar dagen later ineens een mail waarin ex schrijft dat hij de conclusie te ver vindt gaan.
Hij vindt het rapport kloppen, tot aan de conclusie. Die vindt hij te fors.
Nou zou je zeggen, hij is geschrokken (was ik ook trouwens), maar vervolgens stelt hij voor om de schoolbegeleidingsdienst een nieuw onderzoek te laten starten, en dat er talloze tests zijn om concreet aan te tonen waar het concentratie probleem ligt en dergelijke. Zelfs zover dat hij stelt dat omdat wij zelf de aanvraag gedaan hebben, het (voorlopige) rapport kunnen blokkeren.
Hierbij speelt mee dat hij een gesprek heeft gehad met iemand die bij de schoolbegeleidingsdienst werkt, en haar advies heeft gegeven, zonder dat ze zoon professioneel kent.
Vraag: Hoe hiermee om te gaan?
Zijn zijn twijfels terecht, en is het beter om een ander traject te starten? Of is het verstandig de instelling hun werk te laten doen en een iq test etc. af te laten nemen?
donderdag 22 april 2010 om 20:26
quote:adventure schreef op 22 april 2010 @ 20:20:
Nee, dit loopt gewoon via het GGZ.
Waarom wil je de iq test uitgevoerd door SBD afraden?
Weet wel dat het voor mensen binnen de GGZ erg moeilijk om buiten hun eigen denkkader te treden en de kans aanwezig is dat je kind een stempel toebedeeld krijgt waar de hele schoolcarriërre van af kan hangen.
Zoek iets buiten het machtsblok, anders raak je er hopeloos in gevangen.
Nee, dit loopt gewoon via het GGZ.
Waarom wil je de iq test uitgevoerd door SBD afraden?
Weet wel dat het voor mensen binnen de GGZ erg moeilijk om buiten hun eigen denkkader te treden en de kans aanwezig is dat je kind een stempel toebedeeld krijgt waar de hele schoolcarriërre van af kan hangen.
Zoek iets buiten het machtsblok, anders raak je er hopeloos in gevangen.
donderdag 22 april 2010 om 21:32
Voor veel ouders is het stempeltje een opluchting. Terwijl het stempeltje helemaal niet juist is. Eng iets, die stempeltjes...
Mijn ervaring is dezelfde als plukjepulk en ook dat uitte zich in wat zou kunnen lijken op asperger.
Vergis je niet. Bekijk eens de kenmerken van
- een borderliner
- een narcist
- een autist
- noem maar op
En er zijn genoeg kenmerken die overeen komen met jezelf.
Oftewel, wat lijkt hoeft absoluut niet te zijn.
Verder ook eens met cateautje met haar opmerking over eventuele schoolcarriere. Dat wil je je kind niet aandoen...
Mijn ervaring is dezelfde als plukjepulk en ook dat uitte zich in wat zou kunnen lijken op asperger.
Vergis je niet. Bekijk eens de kenmerken van
- een borderliner
- een narcist
- een autist
- noem maar op
En er zijn genoeg kenmerken die overeen komen met jezelf.
Oftewel, wat lijkt hoeft absoluut niet te zijn.
Verder ook eens met cateautje met haar opmerking over eventuele schoolcarriere. Dat wil je je kind niet aandoen...
vrijdag 23 april 2010 om 01:27
eensch met dnm & pp: eerder klakkeloos nattevinger werk in de ggz dan iets anders.
2 argumenten:
- ik heb er té veel ervaring mee. (trust me.)
- de ggz kan nogsteeds geen duidelijke diagnoses omtrent asperger stellen; aldus hunzelf in hun eigen vakliteratuur. (je moet er maar bij kunnen komen..)
een vraagje; wat bedoelen ze met: 'ouwelijk praat'?? 'Spreken als 'n volwassene'? Gebruiken van hautaine woorden tussen z'n af-en-toe wat simplistische taalgebruik door?
dnm heeft gelijk als je begint over kruis-diagnostiek; van alles en nog wat dat elkaar overlapt.
Als je 'n makkelijke diagnos wil; bekijk wat je als beide ouders hebt & trek daar conclusies uit, veel simpeler & vaak nog waar ook.
positieve boekjes met andere insteek:
- http://www.ako.nl/pages/d ... 898-2-12230000000014.aspx
- http://www.ako.nl/pages/d ... 755-2-12230000000014.aspx
Niet altijd even goed door te lezen; zeker de analogieën lopen wel eens vreemd; in ieder geval wel in het boek van Elaine Aronm, maar komt qua gevoel wel op juiste wijze op het kind af.
Bovenden klopt die hoog-sensitiviteit ook.
Enige nadeel van hoog-sensitieve kids: zeer gevoelig voor negatieve invloeden waar ze genetisch minder tegen bestand zijn. (giftige stoffen in het algemeen, mara vaak gespecificeerd op enkele (10-)talle stoffen.
Bij ADHD & ADD heb je overigens grote kans dat je kind ook aan Hypothyreoïdie lijdt. (een van beide óf beide ouders hebben eveneens grote kans op..)
Simpel te omzeilen probleem dat naarmate het verder vordert minder & minder prettig wordt. (zit al jaren in hielprik; waardes kloppen echter pas sinds 2007)
2 argumenten:
- ik heb er té veel ervaring mee. (trust me.)
- de ggz kan nogsteeds geen duidelijke diagnoses omtrent asperger stellen; aldus hunzelf in hun eigen vakliteratuur. (je moet er maar bij kunnen komen..)
een vraagje; wat bedoelen ze met: 'ouwelijk praat'?? 'Spreken als 'n volwassene'? Gebruiken van hautaine woorden tussen z'n af-en-toe wat simplistische taalgebruik door?
dnm heeft gelijk als je begint over kruis-diagnostiek; van alles en nog wat dat elkaar overlapt.
Als je 'n makkelijke diagnos wil; bekijk wat je als beide ouders hebt & trek daar conclusies uit, veel simpeler & vaak nog waar ook.
positieve boekjes met andere insteek:
- http://www.ako.nl/pages/d ... 898-2-12230000000014.aspx
- http://www.ako.nl/pages/d ... 755-2-12230000000014.aspx
Niet altijd even goed door te lezen; zeker de analogieën lopen wel eens vreemd; in ieder geval wel in het boek van Elaine Aronm, maar komt qua gevoel wel op juiste wijze op het kind af.
Bovenden klopt die hoog-sensitiviteit ook.
Enige nadeel van hoog-sensitieve kids: zeer gevoelig voor negatieve invloeden waar ze genetisch minder tegen bestand zijn. (giftige stoffen in het algemeen, mara vaak gespecificeerd op enkele (10-)talle stoffen.
Bij ADHD & ADD heb je overigens grote kans dat je kind ook aan Hypothyreoïdie lijdt. (een van beide óf beide ouders hebben eveneens grote kans op..)
Simpel te omzeilen probleem dat naarmate het verder vordert minder & minder prettig wordt. (zit al jaren in hielprik; waardes kloppen echter pas sinds 2007)
vrijdag 23 april 2010 om 01:38
Stichting MEE kan je in een onderzoekstraject begeleiden, mee denken, helpen met aanvragen die nodig zijn ,opvoedtips geven etc. maar onderzoeken doen ze kinderen naar mijn weten niet hoor.
Zorg in ieder geval voor een instantie die is aangesloten bij het GGZ. lees hier
Ik denk dat je ex gewoon tijd nodig heeft er is veel besproken lees ik. Overigens vanaf 8 jaar is het stellen van diagnoses "betrouwbaar". Weet je is het nu van belang dat hij een diagnose krijgt? Ik bedoel ik lees over Voortgezet Onderwijs waarin het inderdaad (mocht het nodig zijn) wel van belang kan zijn. Je kan het toch even tijd geven zodat je in gesprek met je ex tot een keuze komt?
Zorg in ieder geval voor een instantie die is aangesloten bij het GGZ. lees hier
Ik denk dat je ex gewoon tijd nodig heeft er is veel besproken lees ik. Overigens vanaf 8 jaar is het stellen van diagnoses "betrouwbaar". Weet je is het nu van belang dat hij een diagnose krijgt? Ik bedoel ik lees over Voortgezet Onderwijs waarin het inderdaad (mocht het nodig zijn) wel van belang kan zijn. Je kan het toch even tijd geven zodat je in gesprek met je ex tot een keuze komt?
vrijdag 23 april 2010 om 01:46
Laat ik het zo zeggen Bij mijn zoon is na een vermoeden van hoogbegaafd te zijn , DCD hebbend (in groep 4-5) uiteindelijk op 12 jarige leeftijd gediagnosticeerd met ADD.
Dit zijn wij aangegaan ivm achterblijvende leerprestaties en (inmiddels niet leeftijds adequate) concentratie problemen die hij als echt problematisch voor zichzelf begon te ervaren.
Dat bedoel ik met neem de tijd. Er hoeft niets uit te komen en wat heeft jouw zoon er nu aan op zsm een etiket te hebben?
Dit zijn wij aangegaan ivm achterblijvende leerprestaties en (inmiddels niet leeftijds adequate) concentratie problemen die hij als echt problematisch voor zichzelf begon te ervaren.
Dat bedoel ik met neem de tijd. Er hoeft niets uit te komen en wat heeft jouw zoon er nu aan op zsm een etiket te hebben?
vrijdag 23 april 2010 om 01:48
Het lijkt me zinvol om de ingeslagen weg met de GGZ eerst af te ronden, dus de testen te laten doen die ze voorstellen, en dan als ouders kritisch te kijken naar de uitslagen. Hebben jullie daar dan vraagtekens bij, dan kun je altijd nog een second opinion vragen.
De conclusie in het rapport is geen diagnose, maar een werkhypothese. Wat inhoud dat ze nu deze richtlijn gaan hanteren om verder te testen. Die testen moeten dan uitwijzen of de hypothese klopt. Klopt het niet, dan wordt er verder gekeken. Een andere instantie zal op dezelfde wijze te werk gaan; onderzoek, voorlopige conclusie met werkhypothese, en dan de hypothese toetsen.
Stichting MEE is een instantie die advies geeft en eventueel de zorg coördineert voor mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking. Het is geen onderzoeksinstantie op zich.
De conclusie in het rapport is geen diagnose, maar een werkhypothese. Wat inhoud dat ze nu deze richtlijn gaan hanteren om verder te testen. Die testen moeten dan uitwijzen of de hypothese klopt. Klopt het niet, dan wordt er verder gekeken. Een andere instantie zal op dezelfde wijze te werk gaan; onderzoek, voorlopige conclusie met werkhypothese, en dan de hypothese toetsen.
Stichting MEE is een instantie die advies geeft en eventueel de zorg coördineert voor mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking. Het is geen onderzoeksinstantie op zich.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 23 april 2010 om 08:10
Het punt is dat ik al jaren een afwijkend concentratie probleem bij hem zie. En al jaren roepen mensen dat het de leeftijd is. De problemen van nu signaleert de school ook en thuis en bij mijn ex (die hij elk weekend ziet) komen deze problemen ook naar voren.
Het is niet zo dat ik zsm een etiket wil. Naïef van mij misschien, maar dit had ik ook niet verwacht.
Ik schrik een beetje van de reakties die vinden dat ik in een 'web' terecht kom waar ik niet meer uit kom, en een 'machtsblok'. Het zijn toch mensen die hun vak verstaan?
En is het nou echt zo erg als hij een sticker heeft?
Kinderen van mijn (huidige) man hebben ook een sticker, maar zijn hier juist bij gebaat door juiste begeleiding.
En ik denk dat het heel erg afhangt hoe je er mee om gaat. De kinderen geen uitzonderings positie geven, zo mogen niet meer of minder. Maar misschien is het wel handig als je tips krijgt om met bepaalde eigenschappen om te gaan, en hem beter te kunnen begeleiden.
Stichting mee doet inderdaad geen onderzoek, maar begeleidt mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, en dit vind ik dus weer heftig klinken!
Wat poezewoes schrijft is helemaal waar, dat ze handelen volgens een werkhypothese.
Inderdaad kritisch kijken naar de uiteindelijke uitslagen en eventueel een second opinion vragen vind ik een goed plan.
Het is niet zo dat ik zsm een etiket wil. Naïef van mij misschien, maar dit had ik ook niet verwacht.
Ik schrik een beetje van de reakties die vinden dat ik in een 'web' terecht kom waar ik niet meer uit kom, en een 'machtsblok'. Het zijn toch mensen die hun vak verstaan?
En is het nou echt zo erg als hij een sticker heeft?
Kinderen van mijn (huidige) man hebben ook een sticker, maar zijn hier juist bij gebaat door juiste begeleiding.
En ik denk dat het heel erg afhangt hoe je er mee om gaat. De kinderen geen uitzonderings positie geven, zo mogen niet meer of minder. Maar misschien is het wel handig als je tips krijgt om met bepaalde eigenschappen om te gaan, en hem beter te kunnen begeleiden.
Stichting mee doet inderdaad geen onderzoek, maar begeleidt mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, en dit vind ik dus weer heftig klinken!
Wat poezewoes schrijft is helemaal waar, dat ze handelen volgens een werkhypothese.
Inderdaad kritisch kijken naar de uiteindelijke uitslagen en eventueel een second opinion vragen vind ik een goed plan.
vrijdag 23 april 2010 om 10:06
quote:adventure schreef op 23 april 2010 @ 08:10:
Het punt is dat ik al jaren een afwijkend concentratie probleem bij hem zie. En al jaren roepen mensen dat het de leeftijd is. De problemen van nu signaleert de school ook en thuis en bij mijn ex (die hij elk weekend ziet) komen deze problemen ook naar voren.
Het is niet zo dat ik zsm een etiket wil. Naïef van mij misschien, maar dit had ik ook niet verwacht.
Ik schrik een beetje van de reakties die vinden dat ik in een 'web' terecht kom waar ik niet meer uit kom, en een 'machtsblok'. Het zijn toch mensen die hun vak verstaan?
En is het nou echt zo erg als hij een sticker heeft?
Kinderen van mijn (huidige) man hebben ook een sticker, maar zijn hier juist bij gebaat door juiste begeleiding.
En ik denk dat het heel erg afhangt hoe je er mee om gaat. De kinderen geen uitzonderings positie geven, zo mogen niet meer of minder. Maar misschien is het wel handig als je tips krijgt om met bepaalde eigenschappen om te gaan, en hem beter te kunnen begeleiden.
Stichting mee doet inderdaad geen onderzoek, maar begeleidt mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, en dit vind ik dus weer heftig klinken!
Wat poezewoes schrijft is helemaal waar, dat ze handelen volgens een werkhypothese.
Inderdaad kritisch kijken naar de uiteindelijke uitslagen en eventueel een second opinion vragen vind ik een goed plan.Weet dat als je met GGZ zaken blijft doen, dat ze op een gegeven moment met bindende adviezen aankomen waar je niet gelukkig van wordt. Talloze ouders zitten met hun kinderen thuis omdat het resultaat van die bindende adviezen tot niets hebben geleidt. Als je exman ook kinderen heeft met een sticker, dan heeft hij er ervaring mee en dan zou ik zijn adviezen in beraad nemen.
Het punt is dat ik al jaren een afwijkend concentratie probleem bij hem zie. En al jaren roepen mensen dat het de leeftijd is. De problemen van nu signaleert de school ook en thuis en bij mijn ex (die hij elk weekend ziet) komen deze problemen ook naar voren.
Het is niet zo dat ik zsm een etiket wil. Naïef van mij misschien, maar dit had ik ook niet verwacht.
Ik schrik een beetje van de reakties die vinden dat ik in een 'web' terecht kom waar ik niet meer uit kom, en een 'machtsblok'. Het zijn toch mensen die hun vak verstaan?
En is het nou echt zo erg als hij een sticker heeft?
Kinderen van mijn (huidige) man hebben ook een sticker, maar zijn hier juist bij gebaat door juiste begeleiding.
En ik denk dat het heel erg afhangt hoe je er mee om gaat. De kinderen geen uitzonderings positie geven, zo mogen niet meer of minder. Maar misschien is het wel handig als je tips krijgt om met bepaalde eigenschappen om te gaan, en hem beter te kunnen begeleiden.
Stichting mee doet inderdaad geen onderzoek, maar begeleidt mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking, en dit vind ik dus weer heftig klinken!
Wat poezewoes schrijft is helemaal waar, dat ze handelen volgens een werkhypothese.
Inderdaad kritisch kijken naar de uiteindelijke uitslagen en eventueel een second opinion vragen vind ik een goed plan.Weet dat als je met GGZ zaken blijft doen, dat ze op een gegeven moment met bindende adviezen aankomen waar je niet gelukkig van wordt. Talloze ouders zitten met hun kinderen thuis omdat het resultaat van die bindende adviezen tot niets hebben geleidt. Als je exman ook kinderen heeft met een sticker, dan heeft hij er ervaring mee en dan zou ik zijn adviezen in beraad nemen.
vrijdag 23 april 2010 om 11:40
Nee, mijn exman heeft juist hier geen ervaring mee.
Mijn huidige man heeft kinderen met sticker.
Ik denk dat een labeltje misschien handvaten kan geven. Wat ik al schreef, ik had dit niet verwacht toen we het traject in gingen. Misschien ben ik wat naïef?
En nee, als er niets aan de hand is vind ik het ook prima. Ben niet sticker-geil ofzo. In tegendeel. Het advies om naar ggz te gaan kwam van de huisarts die zelf ook niet zo voor stickers is.
Mijn huidige man heeft kinderen met sticker.
Ik denk dat een labeltje misschien handvaten kan geven. Wat ik al schreef, ik had dit niet verwacht toen we het traject in gingen. Misschien ben ik wat naïef?
En nee, als er niets aan de hand is vind ik het ook prima. Ben niet sticker-geil ofzo. In tegendeel. Het advies om naar ggz te gaan kwam van de huisarts die zelf ook niet zo voor stickers is.
vrijdag 23 april 2010 om 11:44
Niet omdat je sticker-geil bent hoor, dat geloof ik geen moment Wel dat je strohalmen zoekt. Zoals elke ouder in dat geval.
In deze tijd is het de normaalste zaak van de wereld om maar medicijnen voor te schrijven aan adhd-ers die het helemaal niet hebben (en dus gek worden van de medicijnen die dan averechts effect hebben) anti deprisiva aan mensen die een (flinke) dip hebben en labeltjes plakken op mensen die net niet helemaal in 'normaal' patroon passen.
In het kader van tijd is geld en dat hebben we niet meer om echt naar een kind te kijken en daarmee te werken. (school, dokters,instanties)
In deze tijd is het de normaalste zaak van de wereld om maar medicijnen voor te schrijven aan adhd-ers die het helemaal niet hebben (en dus gek worden van de medicijnen die dan averechts effect hebben) anti deprisiva aan mensen die een (flinke) dip hebben en labeltjes plakken op mensen die net niet helemaal in 'normaal' patroon passen.
In het kader van tijd is geld en dat hebben we niet meer om echt naar een kind te kijken en daarmee te werken. (school, dokters,instanties)
vrijdag 23 april 2010 om 11:55
quote:adventure schreef op 23 april 2010 @ 11:40:
Nee, mijn exman heeft juist hier geen ervaring mee.
Mijn huidige man heeft kinderen met sticker.
Ik denk dat een labeltje misschien handvaten kan geven. Wat ik al schreef, ik had dit niet verwacht toen we het traject in gingen. Misschien ben ik wat naïef?
En nee, als er niets aan de hand is vind ik het ook prima. Ben niet sticker-geil ofzo. In tegendeel. Het advies om naar ggz te gaan kwam van de huisarts die zelf ook niet zo voor stickers is.
De reden waarom ik zeg wat ik zeg is omdat de GGZ platgetreden paden bewandelt en er niets aan doet om nieuwe methoden uit te testen. Bij de GGZ kun je er eigenlijk een beetje van uit gaan dat je zoon met een diagnose thuiskomt, simpelweg, zoals ik al heb aangegeven, omdat zij niet buiten hun denkkaders kunnen treden.
Als je via de stichting MEE op zoek ga naar een aanwijzing voor het probleem van je zoon, dan is de kans veel kleiner dat je niet met bindende adviezen wordt geconfronteerd en je zoon dan nog een kans heeft om niet in het speciaal ,onderwijs te eindigen. Het speciaal onderwijs leert kinderen helemaal niets, ze zijn de gehele dag bezig met bezigheidstherapie en de vakken waar je zoon zich eigenlijk mee bezig zou moeten houden op zijn leeftijd, worden een kwartiertje per dag gegeven. Zorg er voor dat je de baas blijft over je eigen kind, dat je zelf kan blijven bepalen welk onderwijs hij volgt en hoe hij zijn leven inricht.
Het GGZ is een zeer grote machtsfactor, als je daar eenmaal in gevangen zit, dan laten ze jullie niet meer gaan en de ellende daarvan is niet te overzien.
Ik raad je aan om op zoek te gaan naar een internetsite waar ouders van zulke kinderen hun verhaal op kwijt kunnen, ook daar kan MEE je bij helpen, zodat je informatie uit de eerste hand krijgt, want dit is te belangrijk voor jullie beide.
Nee, mijn exman heeft juist hier geen ervaring mee.
Mijn huidige man heeft kinderen met sticker.
Ik denk dat een labeltje misschien handvaten kan geven. Wat ik al schreef, ik had dit niet verwacht toen we het traject in gingen. Misschien ben ik wat naïef?
En nee, als er niets aan de hand is vind ik het ook prima. Ben niet sticker-geil ofzo. In tegendeel. Het advies om naar ggz te gaan kwam van de huisarts die zelf ook niet zo voor stickers is.
De reden waarom ik zeg wat ik zeg is omdat de GGZ platgetreden paden bewandelt en er niets aan doet om nieuwe methoden uit te testen. Bij de GGZ kun je er eigenlijk een beetje van uit gaan dat je zoon met een diagnose thuiskomt, simpelweg, zoals ik al heb aangegeven, omdat zij niet buiten hun denkkaders kunnen treden.
Als je via de stichting MEE op zoek ga naar een aanwijzing voor het probleem van je zoon, dan is de kans veel kleiner dat je niet met bindende adviezen wordt geconfronteerd en je zoon dan nog een kans heeft om niet in het speciaal ,onderwijs te eindigen. Het speciaal onderwijs leert kinderen helemaal niets, ze zijn de gehele dag bezig met bezigheidstherapie en de vakken waar je zoon zich eigenlijk mee bezig zou moeten houden op zijn leeftijd, worden een kwartiertje per dag gegeven. Zorg er voor dat je de baas blijft over je eigen kind, dat je zelf kan blijven bepalen welk onderwijs hij volgt en hoe hij zijn leven inricht.
Het GGZ is een zeer grote machtsfactor, als je daar eenmaal in gevangen zit, dan laten ze jullie niet meer gaan en de ellende daarvan is niet te overzien.
Ik raad je aan om op zoek te gaan naar een internetsite waar ouders van zulke kinderen hun verhaal op kwijt kunnen, ook daar kan MEE je bij helpen, zodat je informatie uit de eerste hand krijgt, want dit is te belangrijk voor jullie beide.
vrijdag 23 april 2010 om 14:05
In short:
Oppassen met de ggz; enkel opvoed adviezen accepteren, tips voor omgangsvormen & eventueel dieet meenemen; kind niet blootstellen aan dingen waar het zich niet prettig bij voelt. (of in ieder geval daarom heen zien te werken)
Eveneens oppassen tijdens de pubertijd; in die periode zijn gevoelige kinderen het kwetsbaarste; maar ga ze niet over-beschermen!
Die domme fout van mijn "ouders" maakten mijn leven tot "leven".. :puke:
nog 'n andere tip: als 'n kind vindt dat je het negeert of blootstelt aan verkeerde zaken kan het ook flink boos worden.
Vaak onderliggende oorzaak problemen thuis: jij (als ouder) ziet/hoort/voelt niet wat het kind niet voelt & doet het af als 'aanstellerij', onzin of andere theorieen.
Ik wals letterlijk mijn ouders plat onder een tsunami van boosheid die zij jaren.. 2 decennia lang hebben verergerd.
Ze negeerde me praktisch.
Na 3 jaar ggz-instelling waren zelfs de ggz-mensen daar achter..
Nu ik in de richting van 29ste ga, ben ik praktisch overleden door "ouders" "hulp"verleners & andere psychotische externe factoren. (familie, leraren, buren e.d)
Lijstje klachten:
asthma
klinische auto-immuun hypothyreoidie
hart-ritmestoornis
Steeds verder vorderende schade aan: nieren, lever & darmen.
Dus wanneer iemand het komende jaar(en) 'n 'rouw'advertentie in de krant ziet met mijn (echte) voornaam en een-of-ander treur verhaaltje mbt spijt e.d, grote kans dat ik het ben..
Oppassen met de ggz; enkel opvoed adviezen accepteren, tips voor omgangsvormen & eventueel dieet meenemen; kind niet blootstellen aan dingen waar het zich niet prettig bij voelt. (of in ieder geval daarom heen zien te werken)
Eveneens oppassen tijdens de pubertijd; in die periode zijn gevoelige kinderen het kwetsbaarste; maar ga ze niet over-beschermen!
Die domme fout van mijn "ouders" maakten mijn leven tot "leven".. :puke:
nog 'n andere tip: als 'n kind vindt dat je het negeert of blootstelt aan verkeerde zaken kan het ook flink boos worden.
Vaak onderliggende oorzaak problemen thuis: jij (als ouder) ziet/hoort/voelt niet wat het kind niet voelt & doet het af als 'aanstellerij', onzin of andere theorieen.
Ik wals letterlijk mijn ouders plat onder een tsunami van boosheid die zij jaren.. 2 decennia lang hebben verergerd.
Ze negeerde me praktisch.
Na 3 jaar ggz-instelling waren zelfs de ggz-mensen daar achter..
Nu ik in de richting van 29ste ga, ben ik praktisch overleden door "ouders" "hulp"verleners & andere psychotische externe factoren. (familie, leraren, buren e.d)
Lijstje klachten:
asthma
klinische auto-immuun hypothyreoidie
hart-ritmestoornis
Steeds verder vorderende schade aan: nieren, lever & darmen.
Dus wanneer iemand het komende jaar(en) 'n 'rouw'advertentie in de krant ziet met mijn (echte) voornaam en een-of-ander treur verhaaltje mbt spijt e.d, grote kans dat ik het ben..
zaterdag 24 april 2010 om 15:03
Dank jullie wel voor jullie reakties in ieder geval!
We (exman en ik) hebben besloten de vervolgonderzoeken te laten door gaan (iq test en autisme questionairre) en aan de hand van die uitslag samen kritisch te kijken of we het hiermee eens zijn, een officieële diagnose willen, of een second opinion.
Jullie hebben wel mijn ogen geopend en mijn naïeve blik wat verbreedt. Ik ging er gewoon van uit dat dit professionals zijn die weten wat ze doen, maar zo simpel ligt het kennelijk niet.
Waarvoor alvast dank!
We (exman en ik) hebben besloten de vervolgonderzoeken te laten door gaan (iq test en autisme questionairre) en aan de hand van die uitslag samen kritisch te kijken of we het hiermee eens zijn, een officieële diagnose willen, of een second opinion.
Jullie hebben wel mijn ogen geopend en mijn naïeve blik wat verbreedt. Ik ging er gewoon van uit dat dit professionals zijn die weten wat ze doen, maar zo simpel ligt het kennelijk niet.
Waarvoor alvast dank!
