Psyche
alle pijlers
Wat doe je met.. mensen die in het openbaar 'instorten'
vrijdag 4 december 2009 om 22:54
Nu heeft menig forum(st)er op dit (sub-)forum met grote regelmaat haar eigen problemen. Zo ook ik.
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
vrijdag 4 december 2009 om 23:29
vrijdag 4 december 2009 om 23:29
quote:Margaretha2 schreef op 04 december 2009 @ 23:19:
Ik ben trouwens één keer op mijn gezicht gegaan toen mijn fiets tegen de stoeprand schuurde en toen keek ook iedereen de andere kant op, toen voelde ik me echt rot.
Als ik mensen zie vallen, dan vraag is ook of alles goed gaat en ik merk dat die mensen zich schamen en ze zeggen vaak "ja, het gaat prima" en vervolgens maken ze dat ze wegkomen. Ook al zie je de pijn.
Maar ik kan me voorstellen dat, als je echt veel pijn hebt na een ongeluk, je ontzettend blij bent dat er iemand is die je bijstaat.
Laatst zat ik met tranen in mijn ogen in de bus, maar ik zou echt niet willen dat iemand me aan zou spreken hoor.
Ik ben trouwens één keer op mijn gezicht gegaan toen mijn fiets tegen de stoeprand schuurde en toen keek ook iedereen de andere kant op, toen voelde ik me echt rot.
Als ik mensen zie vallen, dan vraag is ook of alles goed gaat en ik merk dat die mensen zich schamen en ze zeggen vaak "ja, het gaat prima" en vervolgens maken ze dat ze wegkomen. Ook al zie je de pijn.
Maar ik kan me voorstellen dat, als je echt veel pijn hebt na een ongeluk, je ontzettend blij bent dat er iemand is die je bijstaat.
Laatst zat ik met tranen in mijn ogen in de bus, maar ik zou echt niet willen dat iemand me aan zou spreken hoor.
vrijdag 4 december 2009 om 23:30
Paniekaanval ed. zou ik ook niet weten hoe ik daarmee om moest gaan. Maar stel iemand neemt de telefoon op, en heeft een gesprek (wat jij niet kan verstaan) en barst in huilen uit en doet geen moeite het te verdoezelen. Dat hoeft dan toch geen freak te zijn....? ik denk dan maar, stel je voor die heeft net te horen gekregen dat ze a la minute naar huis moet want haar man is onder een vrachtwagen gekomen. Of wat dan ook.
vrijdag 4 december 2009 om 23:31
Vorig jaar in de winter lag er een man op straat, overdag, volledig dronken. Ik heb geprobeerd om hem te helpen maar hij wilde niet. Toen heb ik de politie gebeld, was bang dat jij misschien dood zou vriezen. Gewacht op de politie en ben toen weg gegaan. Ik vind dat je dit gewoon moet doen, burgerplicht ofzo.
vrijdag 4 december 2009 om 23:31
quote:rouke schreef op 04 december 2009 @ 23:26:
@Lv&R: Dat is ontzettend aardig van je, ik heb zo'n jeugd gehad waarbij men vooral kritisch op mij was & ben zo kritisch op mijzelf dat ik al snel denk: laat ik maar niet (proberen) te helpen, ik loop 'altijd' toch maar in de weg.Nou ja, ontzettend aardig, zo zie ik dat niet. Het was gewoon nodig. Dat vooral. Ze lag daar, een oud mens, met bloed op haar hoofd en ze lag te jammeren. Niemand deed wat, en ik liep langs.. Nou, ik heb geen moment getwijfeld hoor. Oppakken, geruststellen, en 112 bellen.
Maar goed, dit verschilt natuurlijk wel met mijn akkefietje in de Kruidvat, waarbij ik alleen maar hoopte dat niemand me zag..
@Lv&R: Dat is ontzettend aardig van je, ik heb zo'n jeugd gehad waarbij men vooral kritisch op mij was & ben zo kritisch op mijzelf dat ik al snel denk: laat ik maar niet (proberen) te helpen, ik loop 'altijd' toch maar in de weg.Nou ja, ontzettend aardig, zo zie ik dat niet. Het was gewoon nodig. Dat vooral. Ze lag daar, een oud mens, met bloed op haar hoofd en ze lag te jammeren. Niemand deed wat, en ik liep langs.. Nou, ik heb geen moment getwijfeld hoor. Oppakken, geruststellen, en 112 bellen.
Maar goed, dit verschilt natuurlijk wel met mijn akkefietje in de Kruidvat, waarbij ik alleen maar hoopte dat niemand me zag..
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
vrijdag 4 december 2009 om 23:32
vrijdag 4 december 2009 om 23:32
vrijdag 4 december 2009 om 23:34
Ik denk maar zo stel dat ik op mijn bek ga tegen de stoeprand of iets dergelijks dan zou ik het wel prettig vinden als iemand komt vragen hoe het met me is. Je kunt je best alleen voelen als niemand naar je toe komt en zoiets gebeurd je.
Als iemand stilletjes voor zich uit zit te huilen in de bus hou ik degene in de gaten of het niet escaleert tot erger anders laat ik degene.
Als iemand stilletjes voor zich uit zit te huilen in de bus hou ik degene in de gaten of het niet escaleert tot erger anders laat ik degene.
vrijdag 4 december 2009 om 23:34
Ik ben vorig jaar verhuisd vanuit een Europese hoofdstad naar een provinciestad. Ik stond nietsvermoedend bij het stoplicht te wachten toen een mevrouw naast mij flauwviel, precies zoals in de film, eerst haar hand naar haar gezicht en toen met zo'n s-boogje. Ik schaam me om het te zeggen maar mijn eerste gedachteflits was 'zakkenrollers', en toen ik zag dat het echt was, duurde het nog een seconde of 3 voor ik in beweging kwam. Niet omdat ik niet wilde ofzo maar omdat ik perplex was.
vrijdag 4 december 2009 om 23:37
Ik heb laatst in de bus gehad dat de tranen over mijn wangen stroomden en het hield maar niet op. Dat was toen mijn vader binnenkort zou overlijden (hij is in oktober overleden). Ik weet zeker dat een aantal mensen het gezien hebben, maar niemand vroeg iets ofzo. Op dat moment hoopte ik eigenlijk dat iemand iets zou vragen, dan kon ik tenminste zeggen dat ik zo moest huilen omdat mijn vader binnenkort zou overlijden, zodat mensen wisten dat ik een gegronde reden had (vind ik tenminste) om zo te moeten huilen, in plaats van dat ik compleet gestoord was of een ontzettende aanstelster ofzo.
vrijdag 4 december 2009 om 23:37
@Margaretha: nee hoor, dat plaatselijke bos is nl. vrij druk.. Amsterdamse bos.. Bijvoorbeeld geen idee of dat initaitief nog loopt.
Bovendien is het dan op eigen initiatief & niet via-via.
Over rare dingen gesproken op straat, ik kwam laatst bijna thuis, werd 'n meid op 'n fiets aangereden terwijl ik net voorbij dat zelfde stukej wasgelopen.. ze maakte wel 'n smakkerd..
Gelukkig stond ze snel op, kwamde bestuurder snel uit zijn auto & waren er 2 andere omstanders..
Op dat moment stond ik met mobiel in de hand te twijfelen 112/09008844 ja óf nee..
Die auto trok (traag) op & die meid werd als 'n dominosteen de (grote) straat op geduwd.
Bovendien is het dan op eigen initiatief & niet via-via.
Over rare dingen gesproken op straat, ik kwam laatst bijna thuis, werd 'n meid op 'n fiets aangereden terwijl ik net voorbij dat zelfde stukej wasgelopen.. ze maakte wel 'n smakkerd..
Gelukkig stond ze snel op, kwamde bestuurder snel uit zijn auto & waren er 2 andere omstanders..
Op dat moment stond ik met mobiel in de hand te twijfelen 112/09008844 ja óf nee..
Die auto trok (traag) op & die meid werd als 'n dominosteen de (grote) straat op geduwd.
vrijdag 4 december 2009 om 23:41
Een keer stond ik bij een bushalte, was iemand erg aan het huilen en ik vroeg wat er scheelde, de vrouw vertelde dat ze net haar kat heeft moeten laten inslapen. Toen hebben we een tijdje wat staan praten, ze moest dezelfde bus hebben, na een kwartiertje werd ze al wat rustiger.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 4 december 2009 om 23:41
vrijdag 4 december 2009 om 23:42
Ik zat ooit jankend op een bankje .... Man liep langs keek me aan...wachtte totdat ik keek.....zei met de meest vriendelijke ogen:
"kom op meid jij kan het wel"
Ogen staan in mijn geheugen gegrift ; man heb ik nooit meer gezien. Hij sprak me niet aan verder en hij liep door. Ik vind dit achteraf gezien een prachtige manier. Niet ontkennen echter zeker niet overnemen. Hij is altijd blijven "hangen".
"kom op meid jij kan het wel"
Ogen staan in mijn geheugen gegrift ; man heb ik nooit meer gezien. Hij sprak me niet aan verder en hij liep door. Ik vind dit achteraf gezien een prachtige manier. Niet ontkennen echter zeker niet overnemen. Hij is altijd blijven "hangen".
vrijdag 4 december 2009 om 23:43
quote:Margaretha2 schreef op 04 december 2009 @ 23:34:
Ik ben vorig jaar verhuisd vanuit een Europese hoofdstad naar een provinciestad. Ik stond nietsvermoedend bij het stoplicht te wachten toen een mevrouw naast mij flauwviel, precies zoals in de film, eerst haar hand naar haar gezicht en toen met zo'n s-boogje. Ik schaam me om het te zeggen maar mijn eerste gedachteflits was 'zakkenrollers', en toen ik zag dat het echt was, duurde het nog een seconde of 3 voor ik in beweging kwam. Niet omdat ik niet wilde ofzo maar omdat ik perplex was.
Toevallig. Vanavond fietste ik in het donker door een park over kronkelige fietspaden met hier en daar een lantarenpaal. Ik hoorde stemmen en zag dat verderop iemand over een ander gebogen stond, die op de grond lag. Terwijl ik ze naderde, bedacht ik me dat het een truc kon zijn om mij te laten stoppen, zodat ik beroofd kon worden. Maar toen ik bij hen was aangekomen, ben ik toch maar gestopt om te vragen wat er aan de hand was en of ik iets kon doen om te helpen.
Degene op de grond bleek een vrouw te zijn. Heel sjiek gekleed en mooi opgemaakt; haar leeftijd ergens halverwege de vijftig. Erbij stond een veel havelozer man, met grijs flossig lange baard en een flodderig ribcolbertje aan. De man leek dronken en de vrouw leek stoned De vrouw bleek heel graag op de grond te willen liggen, zo vertelde ze me. En de man probeerde haar te overtuigen om daar verder van af te zien en mee te gaan.
Toen ben ik maar weer verder gefietst.
Ik ben vorig jaar verhuisd vanuit een Europese hoofdstad naar een provinciestad. Ik stond nietsvermoedend bij het stoplicht te wachten toen een mevrouw naast mij flauwviel, precies zoals in de film, eerst haar hand naar haar gezicht en toen met zo'n s-boogje. Ik schaam me om het te zeggen maar mijn eerste gedachteflits was 'zakkenrollers', en toen ik zag dat het echt was, duurde het nog een seconde of 3 voor ik in beweging kwam. Niet omdat ik niet wilde ofzo maar omdat ik perplex was.
Toevallig. Vanavond fietste ik in het donker door een park over kronkelige fietspaden met hier en daar een lantarenpaal. Ik hoorde stemmen en zag dat verderop iemand over een ander gebogen stond, die op de grond lag. Terwijl ik ze naderde, bedacht ik me dat het een truc kon zijn om mij te laten stoppen, zodat ik beroofd kon worden. Maar toen ik bij hen was aangekomen, ben ik toch maar gestopt om te vragen wat er aan de hand was en of ik iets kon doen om te helpen.
Degene op de grond bleek een vrouw te zijn. Heel sjiek gekleed en mooi opgemaakt; haar leeftijd ergens halverwege de vijftig. Erbij stond een veel havelozer man, met grijs flossig lange baard en een flodderig ribcolbertje aan. De man leek dronken en de vrouw leek stoned De vrouw bleek heel graag op de grond te willen liggen, zo vertelde ze me. En de man probeerde haar te overtuigen om daar verder van af te zien en mee te gaan.
Toen ben ik maar weer verder gefietst.
vrijdag 4 december 2009 om 23:44
Ik vind het niet zo heel anders. Als iemand valt kan je die pijn ook niet wegmaken en als iemand staat te brullen waarschijnlijk ook niet. Ik stel me voor dat als het zo ver komt dat je in het openbaar moet huilen, je iets echt ontzettend hoog hebt zitten.
Rouke, oke dat maakt het lastiger!!! Dat het op eigen initiatief is maakt toch niet uit? Je kan dan altijd zeggen dat je gehoord hebt van xxx (desnoods mevrouw in de bus) over dit initiatief en dat je er erg in geïnteresseerd bent.
Rouke, oke dat maakt het lastiger!!! Dat het op eigen initiatief is maakt toch niet uit? Je kan dan altijd zeggen dat je gehoord hebt van xxx (desnoods mevrouw in de bus) over dit initiatief en dat je er erg in geïnteresseerd bent.
vrijdag 4 december 2009 om 23:45
quote:Enneaaa schreef op 04 december 2009 @ 23:42:
Ik zat ooit jankend op een bankje .... Man loopt langs kijkt me aan...wacht totdat ik keek.....zei met de meest vriendelijke ogen:
"kom op meid jij kan het wel"
Ogen staan in mijn geheugen gegrift man heb ik nooit meer gezien. Hij sprak me niet aan verder hij liep door. Ik vind dit achteraf gezien een prachtige manier. Niet ontkennen echter zeker niet overnemen. Hij is altijd blijven "hangen".Dat is wel mooi ja..
Ik zat ooit jankend op een bankje .... Man loopt langs kijkt me aan...wacht totdat ik keek.....zei met de meest vriendelijke ogen:
"kom op meid jij kan het wel"
Ogen staan in mijn geheugen gegrift man heb ik nooit meer gezien. Hij sprak me niet aan verder hij liep door. Ik vind dit achteraf gezien een prachtige manier. Niet ontkennen echter zeker niet overnemen. Hij is altijd blijven "hangen".Dat is wel mooi ja..
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
vrijdag 4 december 2009 om 23:46
@Enneaaa: ja, dat vind ik ook mooie gebaren..
Jammer genoeg komt dat niet vaakgenoeg voor..
Ik schijn ook ontzettend 'vriendelijke' ogen te hebben; ik geloof zelfs dat dát mijn (enige overgebleven) main-female attraction is
Margretha: Tja, euhh. Punt is dus dat die mevrouw dacht dat ik misschien wel iets aan het sociale contact had.
Maar dat kan ook mijn interpretatie zijn..
Ik zal eens kijken.. Punt is, ik heb te veel threads langs elkaar lopen.. (stuk of 7)
De reden dat ik vaak huil is dat ik me heel erg (snel) alleen voel (en ook ben). Naast het feit dat ik ongelukkig met mezelf ben.. (mede door medicatie)
Vroeger was er 1 vrouw die mij door & door kende.
Diezelfde vrouw wil echter niet -tijdelijk- betrokken worden bij mijn herstel. (vanuit "professionaliteit")
Jammer, want in de periode dat ik haar regelmatig sprak heeft ze mij beter dan haast ieder ander leren kennen..
Alle anderen die zich regelmatig om mij heen begaven in mijn jeugd kennen me niet zo goed als zij deed/doet.
Jammer genoeg komt dat niet vaakgenoeg voor..
Ik schijn ook ontzettend 'vriendelijke' ogen te hebben; ik geloof zelfs dat dát mijn (enige overgebleven) main-female attraction is
Margretha: Tja, euhh. Punt is dus dat die mevrouw dacht dat ik misschien wel iets aan het sociale contact had.
Maar dat kan ook mijn interpretatie zijn..
Ik zal eens kijken.. Punt is, ik heb te veel threads langs elkaar lopen.. (stuk of 7)
De reden dat ik vaak huil is dat ik me heel erg (snel) alleen voel (en ook ben). Naast het feit dat ik ongelukkig met mezelf ben.. (mede door medicatie)
Vroeger was er 1 vrouw die mij door & door kende.
Diezelfde vrouw wil echter niet -tijdelijk- betrokken worden bij mijn herstel. (vanuit "professionaliteit")
Jammer, want in de periode dat ik haar regelmatig sprak heeft ze mij beter dan haast ieder ander leren kennen..
Alle anderen die zich regelmatig om mij heen begaven in mijn jeugd kennen me niet zo goed als zij deed/doet.
vrijdag 4 december 2009 om 23:56
Hij deed ook recht op die manier aan mij. Ik ben namelijk geen instorter on public ground. Aleen ik was op dat moment zonder verblijfplaats die was plots weg. Ik had het echt zo akelig gevonden als iemand teveel op me was ingegaan,als in een soort van trotsgevoel echter verdriet overmande me.
Ben nog altijd blij met de man.
Ben nog altijd blij met de man.
