Psyche
alle pijlers
Wat doe je met.. mensen die in het openbaar 'instorten'
vrijdag 4 december 2009 om 22:54
Nu heeft menig forum(st)er op dit (sub-)forum met grote regelmaat haar eigen problemen. Zo ook ik.
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
zaterdag 5 december 2009 om 01:22
Ligt er een beetje aan. Meestal heb ik ook wel zoiets van laat me met rust.
Zo had ik toen Michael Jackson net was overleden regelmatig iets aan waardoor je kon zien dat ik fan ben en had ook regelmatig m'n tranen heel hoog zitten en heb ook een paar keer gehad dat k ze niet tegen kon houden. Werd regelmatig raar aangekeken en sommige mensen keken me na van "Kijk daar loopt een Michael Jackson fan!" etc. Had liever gehad daar meer mensen me toen hadden aangesproken in plaats van me raar aanstaren etc. Er waren wel een paar mensen die dat ook gewoon deden. Vond ik veel fijner dan dat staren en nakijken.
Zo had ik toen Michael Jackson net was overleden regelmatig iets aan waardoor je kon zien dat ik fan ben en had ook regelmatig m'n tranen heel hoog zitten en heb ook een paar keer gehad dat k ze niet tegen kon houden. Werd regelmatig raar aangekeken en sommige mensen keken me na van "Kijk daar loopt een Michael Jackson fan!" etc. Had liever gehad daar meer mensen me toen hadden aangesproken in plaats van me raar aanstaren etc. Er waren wel een paar mensen die dat ook gewoon deden. Vond ik veel fijner dan dat staren en nakijken.
zaterdag 5 december 2009 om 01:29
Overigens, er bestaan de volgende persoonlijkheidsstoornissen...
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizotypische persoonlijkheidsstoornis
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline-persoonlijkheidsstoornis
Theatrale persoonlijkheidsstoornis
Narcistische persoonlijkheidsstoornis
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis
Obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (niet te verwarren met de obsessieve-compulsieve stoornis).
Bedoel jij niet een gegeneraliseerde angststoornis?
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizotypische persoonlijkheidsstoornis
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline-persoonlijkheidsstoornis
Theatrale persoonlijkheidsstoornis
Narcistische persoonlijkheidsstoornis
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis
Obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (niet te verwarren met de obsessieve-compulsieve stoornis).
Bedoel jij niet een gegeneraliseerde angststoornis?
zaterdag 5 december 2009 om 01:30
Ll: Ik snap het onderwerp niet meer, stuur me maar 'n berichtje, of vraag mamalief om m'n hotmailadres.. (dan kan ik in alle rust je vraag (of veel meer? ) beantwoorden.
angel hulp.. ik stuur wel 'n opschoon verzoekje..
Voor mailadres verzoeken ask@mamalief. (jullie zijn me ietsjes te geïntresseerd voor dit soort topic vervuiling..)
angel hulp.. ik stuur wel 'n opschoon verzoekje..
Voor mailadres verzoeken ask@mamalief. (jullie zijn me ietsjes te geïntresseerd voor dit soort topic vervuiling..)
zaterdag 5 december 2009 om 01:31
quote:rouke schreef op 05 december 2009 @ 01:30:
Ll: Ik snap het onderwerp niet meer, stuur me maar 'n berichtje, of vraag mamalief om m'n hotmailadres.. (dan kanik in alle rust je vraag (of veel meer?) beantwoorden.Gatverdamme
Ll: Ik snap het onderwerp niet meer, stuur me maar 'n berichtje, of vraag mamalief om m'n hotmailadres.. (dan kanik in alle rust je vraag (of veel meer?) beantwoorden.Gatverdamme
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 5 december 2009 om 01:33
quote:La Vie en Rose schreef op 04 december 2009 @ 23:09:
Ik had vandaag een 'aanval' in de Kruidvat.
Een soort van jankaanval. Ik stond ook letterlijk met tranen in mijn ogen en moest bijna écht huilen. Boos was ik! Verdrietig ook, woest, ik voelde me wanhopig.
Maar goed... heb me ff in een hoekje verscholen en mezelf bij elkaar geraapt en moet er niet aan denken dat een vreemde me zou aanspreken, of erger, me zou proberen te troosten. No way!
Laat me gewoon!
Ik had vandaag een 'aanval' in de Kruidvat.
Een soort van jankaanval. Ik stond ook letterlijk met tranen in mijn ogen en moest bijna écht huilen. Boos was ik! Verdrietig ook, woest, ik voelde me wanhopig.
Maar goed... heb me ff in een hoekje verscholen en mezelf bij elkaar geraapt en moet er niet aan denken dat een vreemde me zou aanspreken, of erger, me zou proberen te troosten. No way!
Laat me gewoon!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 5 december 2009 om 01:49
zaterdag 5 december 2009 om 03:14
Wel eens op mijn werk iemand huilend in de toilet aangetroffen. Toch maar gevraagd wat er was. Ik kende haar niet zo goed, maar ze lag niet zo goed met de andere dame op haar afdeling. Puberaal ruzietjes over telefoonbezetting tijdens pauzes ofzo, wat later echt getreiter werd. Door mij voelde ze zich niet zo alleen en dan kreeg ik een mailtje als ze weer even van de afdeling moest om koffie te drinken.
In H'sum ook wel eens een vrouw echt jankend voorbij zien komen lopen. Niks gedaan, maar het spookt nog steeds door mijn hoofd, dus volgende keer zal ik wel reageren, hoop ik.
In H'sum ook wel eens een vrouw echt jankend voorbij zien komen lopen. Niks gedaan, maar het spookt nog steeds door mijn hoofd, dus volgende keer zal ik wel reageren, hoop ik.
zaterdag 5 december 2009 om 08:40
Wat zijn de reacties verschillend zeg. Ik heb zelf een keer staan huilen op een druk station. Ik had die dag de crematie van een vriend en had de hele nacht liggen denken hoe de bloemen moesten zijn die ik bij zijn kist wou leggen. De bloemist wou me echter niet helpen, ik moest maar een standaard bosje uitzoeken. Klaar. Toen ik weer buiten stond (met niks) kwam alles er uit. Plotseling had een vrouw haar arm om me heen geslagen. En voor ik het wist stond ik echt in haar armen gesloten te huilen. Toen ik weer rustig was heeft ze me mee maar binnen genomen en die man eens even verteld dat hij niet moest zeuren. Ik liep weer naar buiten met m'n bloemen. Ik ervaar dat als heel bijzonder, dat ze precies aanvoelde wat ik nodig had. Denk er nog regelmatig aan terug.
zaterdag 5 december 2009 om 08:58
Als ik iemand in het openbaar zie huilen en verdriet zie hebben, dan laat ik het niet om even naar die persoon toe te gaan en te vragen wat er is, en troost aan te bieden.
Op mijn werk idem dito, als er iemand instort maak ik meteen een praatje met diegene zodat diegene even zijn/haar verhaal kwijt kan.
Op mijn werk idem dito, als er iemand instort maak ik meteen een praatje met diegene zodat diegene even zijn/haar verhaal kwijt kan.
zaterdag 5 december 2009 om 09:04
Ik heb de neiging om iets te zeggen, maar ik ga niet doorvragen ofzo. Het is aan de ander om te bepalen of contact gewenst is. Ik ben weleens gaan hyperventileren in de trein (zo verdomd genant) na 48 uur op te zijn geweest en over drie continenten te hebben gereisd. Toen ik eens in alle onschuld zwart reed (waar ik woon kun je een ticket in de trein kopen) e een fikse boete kreeg (sja, terecht wel maar wel zuur omdat ik het eens niet expres deed) werd ik pissig et voila. Toe vroeg een jongen hoe het ging, wel aardig, al wilde ik door de grond zakken.
zaterdag 5 december 2009 om 09:20
Ik vraag altijd wel aan iemand of ik iets kan doen, ik zie dan snel genoeg of het gewenst is. Eigenlijk altijd wel. Maakte vorige week nog mee dat iemand onwel werd en de mensen die erbij waren in paniek waren. Die mensen waren heel blij dat we 112 gebeld hadden en hun gerustgesteld hebben. Ik zou het zelf ook op prijs stellen.
Cum non tum age
