Psyche
alle pijlers
Wat doe je met.. mensen die in het openbaar 'instorten'
vrijdag 4 december 2009 om 22:54
Nu heeft menig forum(st)er op dit (sub-)forum met grote regelmaat haar eigen problemen. Zo ook ik.
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
Hoewel ik regelmatig blijk geef van mijn ongelukkige gevoel in het openbare leven vroeg ik me af hoe mensen..euh, dames hier denken over mensen die in het openbaar in huilen uitbarsten & op instorten lijken te staan?
Nu heb ik regelmatig het idee dat ik eigenlijk wel 'n knuffel wil aanbieden of 'n gesprekje wil voeren met huilende/ongelukkige personen op straat/in ov.
Nu het grootste probleem: hoe pak je zoiets aan, zitten wij daar eigenlijk wel op te wachten & liggen de verwachtingen van de (huilende) persoon niet heel anders dan diegene die wel 'n helpende hand wil bieden?
Ik merk vaak dat een gesprek aangaan best prettig is, maar ik wil 'de ander' eigenlijk ook niet te veel belasten.
Tekst in poll is onvolledig
Voor de volledige poll tekst zie post 2
(waarom heb ik het idee, dat deze thread eerder langs is geweest?)
zaterdag 5 december 2009 om 10:00
quote:rouke schreef op 05 december 2009 @ 01:03:
Espy: welk land was dat dan?
Europees, of ergens in Azië of Z-Amerika?Geen van allen, het was Down Under. maar ik zie niet in wat dat uitmaakt. Of ik nou in Europa, Noord Amerika, Zuid-Amerika, Afrika, Azië, Australië of van mijn part op de maan ben, ik vind het fijn om een beetje medeleven te krijgen als ik het moeilijk heb.
Espy: welk land was dat dan?
Europees, of ergens in Azië of Z-Amerika?Geen van allen, het was Down Under. maar ik zie niet in wat dat uitmaakt. Of ik nou in Europa, Noord Amerika, Zuid-Amerika, Afrika, Azië, Australië of van mijn part op de maan ben, ik vind het fijn om een beetje medeleven te krijgen als ik het moeilijk heb.
zaterdag 5 december 2009 om 10:50
Als ik het zie (gisteren zat zoon naast me te huilen tijdens een verhaal dat ik aan het voorlezen was en moest andere zoon me dat vertellen) dan help ik wel. Probeer wel te voorkomen dat ik meegezogen wordt, omdat ik me dan nogal moeilijk kan onttrekken.
Ongelukken etc. lijkt me duidelijk dat hulp geboden is. Meestal staan de mensen wel weer gewoon op en dan laat ik ze ook gaan, ik zou zelf ook gewoon door willen lopen als ik een valpartij of zo had gehad en kon doorlopen.
Opstootjes: forget it. Zijn al genoeg mensen bij betrokken.
Zelf ben ik een drietal keer out gegaan en ben maar al te blij dat er dan mensen zijn die ervoor zorgen dat ik in het ziekenhuis beland (hoe, dat blijft dan volledig onduidelijk). Soms dreig ik out te gaan en dan ga ik waar ik ook ben zitten en stel het enorm op prijs dat iemand me vraagt of hij/zij me kan helpen.
Tranen verberg ik liever. Wat soms tot jankposts op dit forum leidt.
Ongelukken etc. lijkt me duidelijk dat hulp geboden is. Meestal staan de mensen wel weer gewoon op en dan laat ik ze ook gaan, ik zou zelf ook gewoon door willen lopen als ik een valpartij of zo had gehad en kon doorlopen.
Opstootjes: forget it. Zijn al genoeg mensen bij betrokken.
Zelf ben ik een drietal keer out gegaan en ben maar al te blij dat er dan mensen zijn die ervoor zorgen dat ik in het ziekenhuis beland (hoe, dat blijft dan volledig onduidelijk). Soms dreig ik out te gaan en dan ga ik waar ik ook ben zitten en stel het enorm op prijs dat iemand me vraagt of hij/zij me kan helpen.
Tranen verberg ik liever. Wat soms tot jankposts op dit forum leidt.
zaterdag 5 december 2009 om 11:00
zaterdag 5 december 2009 om 11:01
Ik benader problemen graag op een zakerlijke / objectieve manier. Soms raak ik wel geëmotioneerd door het een of ander, maar dan neem ik even de tijd voor mezelf. Ik heb de ervaring dat als andere mensen dan aandacht aan mij schenken, ik in een neerwaartse spiraal van emoties kom en het dus alleen maar erger maak voor mezelf.
Dus in paniek word ik liever met rust gelaten. Al zal ik het nooit iemand kwalijk nemen als hij/zij probeert te helpen, want ik snap de goede bedoelingen erachter.
Of ik zelf hulp zou aanbieden is afhankelijk van de situatie. Wat voor iemand is er overstuur (denk ik dat ik daar wat voor kan betekenen?), hoe erg is het, lijkt hij/zij het in te houden of juist niet? Enz.
Dus in paniek word ik liever met rust gelaten. Al zal ik het nooit iemand kwalijk nemen als hij/zij probeert te helpen, want ik snap de goede bedoelingen erachter.
Of ik zelf hulp zou aanbieden is afhankelijk van de situatie. Wat voor iemand is er overstuur (denk ik dat ik daar wat voor kan betekenen?), hoe erg is het, lijkt hij/zij het in te houden of juist niet? Enz.
