Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
maandag 12 februari 2018 om 22:59
maandag 12 februari 2018 om 23:01
Wil je het echt weten? Opruimen en schoonmaken.
Achteraf bezien bood mij dit denk ik een wat rustiger gevoel. Ik denk omdat ik zo op het materiële deel van het leven tenminste wel enige invloed had. Het hielp natuurlijk ook in het hebben en houden van een opgeruimde en rustige omgeving. Een rust die een soort van soelaas bood in de onrustige gevoelens waaruit rouwen voor mij bestond.
Achteraf bezien bood mij dit denk ik een wat rustiger gevoel. Ik denk omdat ik zo op het materiële deel van het leven tenminste wel enige invloed had. Het hielp natuurlijk ook in het hebben en houden van een opgeruimde en rustige omgeving. Een rust die een soort van soelaas bood in de onrustige gevoelens waaruit rouwen voor mij bestond.
enn wijzigde dit bericht op 12-02-2018 23:02
7.05% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 12 februari 2018 om 23:03
Wat erg, TO. Juist wel rouwen en verdrietig zijn, dat mag gewoon.
Hopelijk is er iemand in je omgeving bij wie je terecht kunt en die een arm om je heen slaat en bij wie je verdrietig mag zijn. Het heeft tijd nodig. Je honden zullen je ook wel veel troost geven, zo zijn dieren.
Verder misschien dit gedicht? Gedichten kunnen soms heel veel troost bieden, vind ik.
Vlinders
Zoals de zachte nachtgeluiden stil komen dwalen in je droom raken gedachten je soms aan.
Dat moeders ook dood kunnen gaan. Dat vaders wel eens kunnen huilen. En dat je nooit weet wat er komt.
Hoe kun je een gedachte laten zwijgen ?
Het zijn net vlinders : kun je vlinders slaan ?
Je wilt gewoon dezelfde blijven. En dat er niemand weg zal gaan.
Johanna Kruit
sterkte en geef jezelf de tijd.
Hopelijk is er iemand in je omgeving bij wie je terecht kunt en die een arm om je heen slaat en bij wie je verdrietig mag zijn. Het heeft tijd nodig. Je honden zullen je ook wel veel troost geven, zo zijn dieren.
Verder misschien dit gedicht? Gedichten kunnen soms heel veel troost bieden, vind ik.
Vlinders
Zoals de zachte nachtgeluiden stil komen dwalen in je droom raken gedachten je soms aan.
Dat moeders ook dood kunnen gaan. Dat vaders wel eens kunnen huilen. En dat je nooit weet wat er komt.
Hoe kun je een gedachte laten zwijgen ?
Het zijn net vlinders : kun je vlinders slaan ?
Je wilt gewoon dezelfde blijven. En dat er niemand weg zal gaan.
Johanna Kruit
sterkte en geef jezelf de tijd.
maandag 12 februari 2018 om 23:05
Dit ja, stil zitten kon ik ook niet.Enn schreef: ↑12-02-2018 23:01Wil je het echt weten? Opruimen en schoonmaken.
Achteraf bezien bood mij dit denk ik een wat rustiger gevoel. Ik denk omdat ik zo op het materiële deel van het leven tenminste wel enige invloed had. Het hielp natuurlijk ook in het hebben en houden van een opgeruimde en rustige omgeving. Een rust die een soort van soelaas bood in de onrustige gevoelens waaruit rouwen voor mij bestond.
maandag 12 februari 2018 om 23:06
Geen idee? Het bracht voor mij ook een structuur in de dag en verder rouwt en verwekt iedereen weer anders.Engelsdropspikkels schreef: ↑12-02-2018 23:04@enn ik heb vandaag voor het eerst beetje het huishouden gedaan men wat zwaar want het boeit me geen reet.
Zou het oefening baart kunst zijn?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 12 februari 2018 om 23:08
Gecondoleerd.
Ik verloor mijn moeder ook totaal onverwacht. Ik heb een week of 2 thuis gezeten en heb me toen, na alle afwikkelingen en de roes waarin ik leefde, als een wilde op mijn werk gestort.
Needless to say dat ik 2 maanden later de prijs betaalde. Stortte in.
Dus neem je tijd. Voor rouw staat geen protocol en er is geen handboek voor.
Ik verloor mijn moeder ook totaal onverwacht. Ik heb een week of 2 thuis gezeten en heb me toen, na alle afwikkelingen en de roes waarin ik leefde, als een wilde op mijn werk gestort.
Needless to say dat ik 2 maanden later de prijs betaalde. Stortte in.
Dus neem je tijd. Voor rouw staat geen protocol en er is geen handboek voor.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 12 februari 2018 om 23:08
Ik probeerde weer verdere gaan met mijn leven, dat anderhalf jaar in de ijskast had gestaan, terwijl ik de leukste tijd van mijn leven moest hebben als student. Ben dus helemaal los gegaan. Tot het gekke af, maar goed, dat was niet de beste manier, in de zin dat ik er lustig over heen geleefd heb, maar wel de enge die toen werkte. Moraal is dus dat je een btje je eigen gevoel moet volgen
poeszie wijzigde dit bericht op 12-02-2018 23:09
0.51% gewijzigd
maandag 12 februari 2018 om 23:10
Ja, dit. En wat kan dat retelastig zijn en al helemaal in zo'n verdrietige periode.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 12 februari 2018 om 23:13
Ik heb me indertijd ook gestort op het huishouden enzo.
Daarnaast woonde ik nog thuis en had ik een jonger broertje. M'n vader was zo ontdaan door het overlijden van m'n moeder dat hij de eerste tijd niks kon.
Ik runde het hele huishouden, zorgde dat broerlief naar school ging en dat hij z'n verhaal kwijt kon.
Stilzitten kon ik niet.
Daarnaast woonde ik nog thuis en had ik een jonger broertje. M'n vader was zo ontdaan door het overlijden van m'n moeder dat hij de eerste tijd niks kon.
Ik runde het hele huishouden, zorgde dat broerlief naar school ging en dat hij z'n verhaal kwijt kon.
Stilzitten kon ik niet.
maandag 12 februari 2018 om 23:16
Er zijn eigenlijk geen tips omdat ieder rouwt op zijn eigen manier, lastige materie.Engelsdropspikkels schreef: ↑12-02-2018 23:08Wat lief van jullie doet me goed, ik ken natuurlijk ook mensen die gerouwd hebben maar in mijn ogen is iedereen zo sterk en stoer.
Ik voel me volledig uit het lood geslagen fuctioneer amper.
Voel me dan zwak en klein in verhouding, dus ik hoop op goede tips
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 12 februari 2018 om 23:23
Maar je bent niet zwak en klein.Engelsdropspikkels schreef: ↑12-02-2018 23:08Wat lief van jullie doet me goed, ik ken natuurlijk ook mensen die gerouwd hebben maar in mijn ogen is iedereen zo sterk en stoer.
Ik voel me volledig uit het lood geslagen fuctioneer amper.
Voel me dan zwak en klein in verhouding, dus ik hoop op goede tips
Je hebt iets meegemaakt wat grote impact heeft gehad op je leven. Iedereen gaat daar net wat anders mee om.
Er is geen juiste manier van rouwen of geen verkeerde manier. Als het voor jou goed voelt is het prima toch?
maandag 12 februari 2018 om 23:30
Gecondoleerd.
De eerste 2 weken deed ik naast het helpen met het regelen van de begrafenis niets anders dan een 'simpele' serie kijken. Ik heb toen maar liefst vier seizoenen achter elkaar gekeken met mijn verstand op nul, puur als afleiding.
De eerste 2 weken deed ik naast het helpen met het regelen van de begrafenis niets anders dan een 'simpele' serie kijken. Ik heb toen maar liefst vier seizoenen achter elkaar gekeken met mijn verstand op nul, puur als afleiding.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
maandag 12 februari 2018 om 23:32
Erover praten hielp mij wel.
Hoe is je moeder overleden? Als het zo plotseling was..
Bij mijn moeder zagen we het van mijlenver aankomen, kanker met veel grote uitzaaiingen. Grootste gedeelte van het verwerken was al gedaan zeg maar voor ze overleed. Wat mij ook hielp was dat mijn moeder een moeilijke vrouw was, vooral voor zichzelf, die blij was dat het over was. Dat ze mocht sterven en we afscheid hebben kunnen nemen.
Accepteren in niet makkelijk, ik heb veel gelezen over dood en rouwverwerking in die tijd. Veel dvd's gekeken van series die zij op haar ziekbed wilde terug van vroeger en ik heb heel veel gepuzzeld. Minimaal 3000 stukjes, anders is er niets aan.
Nou ja, en de beste therapie voor mij dan. Ik werk met kinderen, die je toch altijd weer doen lachen en je willen knuffelen. Onverwacht uit de hoek komen. En eigenlijk, door steeds groter te worden laten zien dat de wereld door gaat. Klinkt heel stom, maar dat werkt voor mij altijd als ik verdrietig ben.
Hoe is je moeder overleden? Als het zo plotseling was..
Bij mijn moeder zagen we het van mijlenver aankomen, kanker met veel grote uitzaaiingen. Grootste gedeelte van het verwerken was al gedaan zeg maar voor ze overleed. Wat mij ook hielp was dat mijn moeder een moeilijke vrouw was, vooral voor zichzelf, die blij was dat het over was. Dat ze mocht sterven en we afscheid hebben kunnen nemen.
Accepteren in niet makkelijk, ik heb veel gelezen over dood en rouwverwerking in die tijd. Veel dvd's gekeken van series die zij op haar ziekbed wilde terug van vroeger en ik heb heel veel gepuzzeld. Minimaal 3000 stukjes, anders is er niets aan.
Nou ja, en de beste therapie voor mij dan. Ik werk met kinderen, die je toch altijd weer doen lachen en je willen knuffelen. Onverwacht uit de hoek komen. En eigenlijk, door steeds groter te worden laten zien dat de wereld door gaat. Klinkt heel stom, maar dat werkt voor mij altijd als ik verdrietig ben.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
maandag 12 februari 2018 om 23:32
Dat is het juist het voelt niet goed ik sta in drijfzand en ik wil eruit !
Ik wil best rouwen maar niet verzuipen, ik denk niet dat er veel mensen zijn die eigenlijk alleen maar op de bank zitten te huilen hele dagen ik word verteerd door het enorme verdriet , het vliegt me naar de strot verschrikkelijk .
Ik wil me iets sterker voelen
Ik wil best rouwen maar niet verzuipen, ik denk niet dat er veel mensen zijn die eigenlijk alleen maar op de bank zitten te huilen hele dagen ik word verteerd door het enorme verdriet , het vliegt me naar de strot verschrikkelijk .
Ik wil me iets sterker voelen
maandag 12 februari 2018 om 23:34
Het wordt minder erg. Klinkt als een dooddoener maar is echt zo. Geef het tijd.Engelsdropspikkels schreef: ↑12-02-2018 23:32Dat is het juist het voelt niet goed ik sta in drijfzand en ik wil eruit !
Ik wil best rouwen maar niet verzuipen, ik denk niet dat er veel mensen zijn die eigenlijk alleen maar op de bank zitten te huilen hele dagen ik word verteerd door het enorme verdriet , het vliegt me naar de strot verschrikkelijk .
Ik wil me iets sterker voelen
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 12 februari 2018 om 23:36
Dat de ene er minder last van heeft, wil niet zeggen dat die sterker is dan jij!
Sommigen gaan door en storten later in. Sommigen stoppen het weg en kijken er pas naar als de scherpe randjes eraf zijn. Sommigen zijn meteen verslagen.
Niemand is daarin sterk of zwak, goed of slecht. Iedereen heeft in rouw zijn eigen weg te vinden.
Misschien vind je het fijn om wat gesprekken te hebben met de (praktijkondersteuner van de) huisarts. Kunnen zij je wat handvatten geven.
Het enige wat mij een heeeeel klein beetje afleidde van mijn verdriet was enge series kijken. Criminal minds ofzo.
En mijn hond heeft me er doorheen gesleept. Door hem MOEST ik mijn bed uit en het huis uit.
Het is voor jou nog zo vers! En nee, het verdriet wordt niet minder met de tijd, maar je leert ermee omgaan. Het gaat MET je leven ipv je tegenhouden om te leven.
Ik ga deze week een pot maken. Als ik dan een herinnering aan mijn overleden zus heb, schrijf ik die op een briefje en stop hem erin. Ik had dat al veel eerder willen doen. Zo raakt ze nooit "kwijt".
To, ik wens je heel veel kracht in het rouwen op jouw eigen manier.
Liefs
Sommigen gaan door en storten later in. Sommigen stoppen het weg en kijken er pas naar als de scherpe randjes eraf zijn. Sommigen zijn meteen verslagen.
Niemand is daarin sterk of zwak, goed of slecht. Iedereen heeft in rouw zijn eigen weg te vinden.
Misschien vind je het fijn om wat gesprekken te hebben met de (praktijkondersteuner van de) huisarts. Kunnen zij je wat handvatten geven.
Het enige wat mij een heeeeel klein beetje afleidde van mijn verdriet was enge series kijken. Criminal minds ofzo.
En mijn hond heeft me er doorheen gesleept. Door hem MOEST ik mijn bed uit en het huis uit.
Het is voor jou nog zo vers! En nee, het verdriet wordt niet minder met de tijd, maar je leert ermee omgaan. Het gaat MET je leven ipv je tegenhouden om te leven.
Ik ga deze week een pot maken. Als ik dan een herinnering aan mijn overleden zus heb, schrijf ik die op een briefje en stop hem erin. Ik had dat al veel eerder willen doen. Zo raakt ze nooit "kwijt".
To, ik wens je heel veel kracht in het rouwen op jouw eigen manier.
Liefs
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
