Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
zaterdag 25 augustus 2018 om 22:31
Oh wat een lastige situatie. Maar bedenk wel.. je zit in een soort crisissituatie. En bij een vliegtuigongeluk zeggen ze ook altijd; eerst je eigen zuurstofmasker opzetten, anders kun je geen anderen helpen met hun maskers.Lady_Day schreef: ↑25-08-2018 20:22Mijn moeder is nog steeds verdrietig vanwege het ongeluk. En boos. Ik ben dit weekend naar mijn vriend gegaan. Ik voel me best schuldig dat ik haar alleen laat. En tegelijkertijd... ben er net een hele dag geweest en het maakte het ook niet beter. Sterker nog, het zuigt me leeg, zo'n huilende moeder. Maar het schuldgevoel blijft. Erg moeilijk dit.
Je moet af en toe voor jezelf kiezen om daarna een ander te kunnen helpen, ookal druist dat totaal in tegen je gevoel.
Heel verstandig om even bij te tanken dus.
zaterdag 25 augustus 2018 om 22:42
zaterdag 25 augustus 2018 om 23:17
Lady Day, zorg dat je overeind blijft. Je moeder heeft ook niets aan jou als je instort. Als je er even niet kunt zijn omdat je aan jezelf moet denken, dat moet dan maar. Om er te kunnen zijn voor je moeder voor langere periode, snap je?
Wil niet het onmogelijke van jezelf.
Denk aan de relatie met je vriend en aan je toekomst. En zorg voor afleiding en ontspanning in je leven. Heel goed dat je weggegaan bent. Dat moest even.
Wil niet het onmogelijke van jezelf.
Denk aan de relatie met je vriend en aan je toekomst. En zorg voor afleiding en ontspanning in je leven. Heel goed dat je weggegaan bent. Dat moest even.
zondag 26 augustus 2018 om 00:02
De naam van mijn moeder is bijgeschreven op de grafsteen en het graf is nu in orde gemaakt. We zijn vanmiddag gaan kijken.. het is mooi geworden maar confronterend beide ouders binnen een jaar gestorven ondanks hun leeftijdsverschil van 8 jaar.. mijn dochter was mee, wilde bloemen en een steen leggen voor haar examens en dat ze komende maandag jarig is.. en dat zonder opa en oma..
zondag 26 augustus 2018 om 00:41
Door de enorme zorg om en met mijn moeder (en al het geregeld) kwamen mijn zussen en ik niet toe om te rouwen om mijn vader.. nu komt dat pas maar ook nu om mijn moeder..
Dus ja herkenbaar..
zondag 26 augustus 2018 om 07:28
Selune wat ontzettend verdrietig dat niemand op die dag even iets heeft laten horen. Het is pas 3 jaar geleden. Mijn beste vriendin heeft haar vader 9 jaar geleden verloren en elk jaar op die dag stuur ik haar op z’n minst een appje (ze is dan altijd op vakantie). Dat is toch het minste wat je kunt doen.
Hetismogelijk goed gezegd van dat zuurstofmasker. Mijn man begint daar nu bij mij ook op te hameren; eerst voor mezelf zorgen (want mijn vader en broertje denken nou ook niet bepaald veel aan mij) en dan voor de rest. Lady, laten we daar allebei voor gaan; eerst voor onszelf zorgen. Onze moeder/vader is volwassen, we kunnen niet alles voor hun doen.
Christiana heftig hoor, binnen 1 jaar beide ouders kwijt.
Ik was gister jarig, mijn eerste zonder mama. Het viel me eigenlijk erg mee. Nou had mijn man heel erg zijn best voor me gedaan en een paar mensen dachten er ook aan dat het de 1e keer zonder haar was, dat hielp. Maar ik wilde het maar heel klein vieren, geen zin in een feestje. Dus alleen directe familie. En dat was gelukkig wel heel gezellig. Maar ik ben nu weer blij dat het voorbij is.
Hetismogelijk goed gezegd van dat zuurstofmasker. Mijn man begint daar nu bij mij ook op te hameren; eerst voor mezelf zorgen (want mijn vader en broertje denken nou ook niet bepaald veel aan mij) en dan voor de rest. Lady, laten we daar allebei voor gaan; eerst voor onszelf zorgen. Onze moeder/vader is volwassen, we kunnen niet alles voor hun doen.
Christiana heftig hoor, binnen 1 jaar beide ouders kwijt.
Ik was gister jarig, mijn eerste zonder mama. Het viel me eigenlijk erg mee. Nou had mijn man heel erg zijn best voor me gedaan en een paar mensen dachten er ook aan dat het de 1e keer zonder haar was, dat hielp. Maar ik wilde het maar heel klein vieren, geen zin in een feestje. Dus alleen directe familie. En dat was gelukkig wel heel gezellig. Maar ik ben nu weer blij dat het voorbij is.
zondag 26 augustus 2018 om 08:32
Christiana, ik vind mezelf vaak een pieperd, vooral als ik aan jou denk... wat jij te verduren hebt gehad. Ik snap niet dat jij uberhaupt nog staat. Binnen 1 jaar beide ouders kwijt, en dat na jarenlang zorgen.
Lente, nog gefeliciteerd. Zo'n eerste keer zonder is heel raar he? De verjaardagen van ons gezin hebben we gelukkig al gehad. De eerste was van mijn moeder, vlak na het overlijden van mijn vader. Dat vond ik echt een heel lastige want ik kwam mijn moeder ontbijt brengen en ze was zo verdrietig.
Ik heb het idee dat het de laatste 3 maanden slechter met haar gaat dan de eerste maanden. Ik weet dat ze volwassen is, en ze is ook een sterke vrouw, maar ik merk dat het me begint te storen dat ik er zo goed als alleen voor sta. Mijn moeder heeft ook nog een zus, die vlakbij woont. Al weken niet gezien. Daar word ik dan ook heel verdrietig van. Het leek er even op dat ze dichter bij elkaar zouden komen, maar het tegenovergestelde is dus het geval.
Moeilijk, die familiedynamiek.
Lente, nog gefeliciteerd. Zo'n eerste keer zonder is heel raar he? De verjaardagen van ons gezin hebben we gelukkig al gehad. De eerste was van mijn moeder, vlak na het overlijden van mijn vader. Dat vond ik echt een heel lastige want ik kwam mijn moeder ontbijt brengen en ze was zo verdrietig.
Ik heb het idee dat het de laatste 3 maanden slechter met haar gaat dan de eerste maanden. Ik weet dat ze volwassen is, en ze is ook een sterke vrouw, maar ik merk dat het me begint te storen dat ik er zo goed als alleen voor sta. Mijn moeder heeft ook nog een zus, die vlakbij woont. Al weken niet gezien. Daar word ik dan ook heel verdrietig van. Het leek er even op dat ze dichter bij elkaar zouden komen, maar het tegenovergestelde is dus het geval.
Moeilijk, die familiedynamiek.
zondag 26 augustus 2018 om 09:40
Daar heb je helemaal gelijk in. Maar andersom was mijn moeder er wel altijd voor haar. Voelt zo zuur, maar goed... zo is het nu eenmaal. Ik zal haar vanavond even bellen en kijken hoe de vlag erbij hangt
zondag 26 augustus 2018 om 10:01
Lengte alsnog gefeliciteerd. De eerste keren zijn raar, maar het klinkt alsof je er een goede draai aan hebt gegeven 
Het voelt inderdaad verdrietig en eenzaam dat niemand eraan gedacht heeft. Ik ben zelf ook geen held met data, maar als ik weet dat het belangrijk is voor iemand waar ik om geef zorg ik ervoor dat ik het niet vergeet (desnoods zet ik het gewoon in m'n agenda). En het stomme is dat ik eraan gewend zou moeten zijn. Mijn zoontje stierf toen ik jong was en iedereen om mij heen kinderen nog vooral een ver-van-m'n-bed-toekomstig-ding vond. Er is op twee mensen na nooit meer aan hem gedacht. Totdat mensen om ons heen nu zelf kinderen hebben en we allemaal een stuk ouder zijn enzo had ik ergens de hoop dat er meer begrip zou zijn en dat dat niet zo is steekt soms heel erg. Mijn beste vriendin haar kind is niet lang na mijn meisje jarig en ik heb haar wel gefeliciteerd, maar dat vond ik best moeilijk en het voelt heel rot. Mijn dochtertje is niet minder belangrijk omdat ze is overleden, maar zo voelt het wel.
Lady ik vind het goed van je dat je even voor jezelf hebt gekozen. Ik begrijp dat je er voor je moeder wilt zijn en dat is ontzettend lief van je, maar er moet ook tijd en ruimte voor jou rouwproces en verdriet zijn. Ik hoop dat je een zo fijn mogelijk weekend hebt gehad
Christiana alvast gefeliciteerd met je dochter
Moeilijk, maar ook mooi dat het graag klaar is.kan me heel goed voorstellen hoe confronterend het is om die data zo dichtbij elkaar te zien staan
Het voelt inderdaad verdrietig en eenzaam dat niemand eraan gedacht heeft. Ik ben zelf ook geen held met data, maar als ik weet dat het belangrijk is voor iemand waar ik om geef zorg ik ervoor dat ik het niet vergeet (desnoods zet ik het gewoon in m'n agenda). En het stomme is dat ik eraan gewend zou moeten zijn. Mijn zoontje stierf toen ik jong was en iedereen om mij heen kinderen nog vooral een ver-van-m'n-bed-toekomstig-ding vond. Er is op twee mensen na nooit meer aan hem gedacht. Totdat mensen om ons heen nu zelf kinderen hebben en we allemaal een stuk ouder zijn enzo had ik ergens de hoop dat er meer begrip zou zijn en dat dat niet zo is steekt soms heel erg. Mijn beste vriendin haar kind is niet lang na mijn meisje jarig en ik heb haar wel gefeliciteerd, maar dat vond ik best moeilijk en het voelt heel rot. Mijn dochtertje is niet minder belangrijk omdat ze is overleden, maar zo voelt het wel.
Lady ik vind het goed van je dat je even voor jezelf hebt gekozen. Ik begrijp dat je er voor je moeder wilt zijn en dat is ontzettend lief van je, maar er moet ook tijd en ruimte voor jou rouwproces en verdriet zijn. Ik hoop dat je een zo fijn mogelijk weekend hebt gehad
Christiana alvast gefeliciteerd met je dochter
Moeilijk, maar ook mooi dat het graag klaar is.kan me heel goed voorstellen hoe confronterend het is om die data zo dichtbij elkaar te zien staan
Forever is a hell of a long time
zondag 26 augustus 2018 om 11:37
zondag 26 augustus 2018 om 11:42
Ik doe toch alles zelf? Juist omdat er geen netwerk is. Ik vind het een rare conclusie van je dat ik niets zelf doe. Hoe kom je daar bij?Christiana schreef: ↑25-08-2018 15:29Jij denkt dat iedereen hulptroepen heeft en hulplijnen dat als er maar iets is dat het voor ze opgelost wordt.
Helaas je moet het zelf doen! Niemand kan je slechte relatie oplossen, je vader vervangen, de slechte band met je moeder aanpakken of je uit je depressie helpen!
Als je in de problemen zit moet je dat zelf oplossen!
En nee ik had geen zorgzame moeder!
En mijn jeugd was niet standaard heb 10 jaar op een schippersinternaat gezeten.. spartaanse opvoeding in het tijdperk zonder telefoon aan boord en zonder skype. een voordeel ik was vroeg zelfstandig en had snel geleerd dat als ik iets wilde ik het zelf moest regelen omdat niemand anders dat deed of kon doen..
Je overschat een netwerk!
Ik had al eerder gezegd wat heeft een kind voor aandeel als moeder het kind altijd kleineert? Het kan ook aan de moeder liggen he. Dan valt er weinig aan te pakken.
Heel veel mensen hebben wel degelijk veel aan een netwerk. Ik zie niks anders. Daar is niets overschat aan.
zondag 26 augustus 2018 om 11:50
Dit bedoel ik dus. En dan wordt gezegd dat een netwerk overschat wordt en dat iedereen alles alleen moet doen. Dat klopt niet echt he. Dat zie je hier ook weer.
Heel mooi als een onvoorwaardelijk netwerk er is maar zo moeilijk als het er niet is.
zondag 26 augustus 2018 om 11:52
Jullie regelden het dus samen. Niet alleen. Dat is alweer een verschil. En een netwerk.Christiana schreef: ↑26-08-2018 00:41Door de enorme zorg om en met mijn moeder (en al het geregeld) kwamen mijn zussen en ik niet toe om te rouwen om mijn vader.. nu komt dat pas maar ook nu om mijn moeder..
Dus ja herkenbaar..
zondag 26 augustus 2018 om 11:56
[quote=Lente19251003 post_id=28942764
Ik was gister jarig, mijn eerste zonder mama. Het viel me eigenlijk erg mee. Nou had mijn man heel erg zijn best voor me gedaan en een paar mensen dachten er ook aan dat het de 1e keer zonder haar was, dat hielp. Maar ik wilde het maar heel klein vieren, geen zin in een feestje. Dus alleen directe familie. En dat was gelukkig wel heel gezellig. Maar ik ben nu weer blij dat het voorbij is.
[/quote]
Alleen directe familie op een moeilijke dag. Je hoeft het dus niet alleen te doen. Er is een netwerk.
Ik was gister jarig, mijn eerste zonder mama. Het viel me eigenlijk erg mee. Nou had mijn man heel erg zijn best voor me gedaan en een paar mensen dachten er ook aan dat het de 1e keer zonder haar was, dat hielp. Maar ik wilde het maar heel klein vieren, geen zin in een feestje. Dus alleen directe familie. En dat was gelukkig wel heel gezellig. Maar ik ben nu weer blij dat het voorbij is.
[/quote]
Alleen directe familie op een moeilijke dag. Je hoeft het dus niet alleen te doen. Er is een netwerk.
zondag 26 augustus 2018 om 11:56
Maar dat zou jouw conclusie eigenlijk moeten zijn. Als je geleerd had in je leven. Jouw man is familie, heb je geen zak aan. En die heb je nog zelf uitgekozen ook. Je moeder is jouw familie. Heb je geen zak aan. Je zou beter moeten weten, snap je?
Familie is niet altijd rozengeur en maneschijn. Het is lang niet altijd wat het zou moeten zijn.
zondag 26 augustus 2018 om 12:00
Mooi dat je er voor je moeder was op zo'n moeilijke en verdrietige dag. Dat is het fijne aan een netwerk. Dat je dingen kunt delen bv.Lady_Day schreef: ↑26-08-2018 08:32
Lente, nog gefeliciteerd. Zo'n eerste keer zonder is heel raar he? De verjaardagen van ons gezin hebben we gelukkig al gehad. De eerste was van mijn moeder, vlak na het overlijden van mijn vader. Dat vond ik echt een heel lastige want ik kwam mijn moeder ontbijt brengen en ze was zo verdrietig.
Er is niets overschats aan een netwerk.
zondag 26 augustus 2018 om 12:09
Maar mijn vader daar had ik wel heel veel aan. Er zijn heel veel mensen die ook veel aan hun schoonfam hebben.iones schreef: ↑26-08-2018 11:56Maar dat zou jouw conclusie eigenlijk moeten zijn. Als je geleerd had in je leven. Jouw man is familie, heb je geen zak aan. En die heb je nog zelf uitgekozen ook. Je moeder is jouw familie. Heb je geen zak aan. Je zou beter moeten weten, snap je?
Familie is niet altijd rozengeur en maneschijn. Het is lang niet altijd wat het zou moeten zijn.
Netwerk is echt niet overschat.
zondag 26 augustus 2018 om 14:09
Ja beide ziek en moeder zorgde voor vader met dementie. Totdat mijn moeder twee jaar geleden werd getroffen door een herseninfarct en 2 hersenbloedingen in 24 uur en vijf dagen coma. Ze werd wakker maar met zoveel schade fysiek ( rechts verlamd en blind) en psychisch ( 40 jaar van haar geheugen kwijt en geen korte termijn geheugen meer met als gevolg niet revalideer baar) mijn vader met spoed opgenomen in verpleeghuis en mijn moeder kon 6 weken later aanschuiven. Bij vader kwam kanker terug voor de 3e keer en besloten geen behandeling meer te starten.. twee jaar intensieve mantelzorg het leegruimen en verkopen van ouderlijk huis. Sinds de bloedingen bij mijn moeder konden we geen gesprek meer met haar voeren of overleg.. het afscheid van haar was al bij leven, haar lijdensweg afschuwelijk hebben geen afscheid van haar kunnen nemen. Bij mijn vaders overlijden kon dat gelukkig wel.Hetismogelijk schreef: ↑26-08-2018 00:06Wat naar Christiana, beide ouders verliezen in een jaar. Waren ze ziek?
Heftig ook voor je dochter. Hoe oud wordt ze maandag?
Mijn dochter wordt 16 jaar. Een mooie leeftijd ze is wijs voor haar leeftijd en gevoelig. Had een goede band met mijn ouders. En ging regelmatig mee naar het verpleeghuis. Als zij er was was mijn moeder altijd blij.
zondag 26 augustus 2018 om 15:24
zondag 26 augustus 2018 om 19:35
Ach wat Christiana dat je moeder blij werd als je dochter er was.
Lente: nog gefeliciteerd. Het duurt voor mij nog wel even, maar lijkt me heel raar. Mijn broer was vorige week jarig, dat was wel vreemd. Er werd geen woord over gesproken, dan mis ik haar enorm als ik thuis ben.
Lady: moeilijk weekend voor je. Maar ik sluit me bij de rest aan. Je moet goed voor jezelf zorgen, je moeder heeft er niks aan als je onderuit gaat en jij al helemaal niet. Kan je haar niet zeggen dat het niet goed gaat?
Selune: wat een moeilijke periode. Zo gaan dat soort dingen toch vaak, dat een ander er niet meer aan denkt. Ik was altijd wel zo attent dat ik even bericht stuurde of om andere redenen een kaartje stuurde, maar ik kreeg het amper terug. Ik ben er dus mee opgehouden.
We zitten op 3000 posts. Ik wil eigenlijk geen nieuw topic openen. Ik vind het best confronterend dat ik in dit topic schrijf en dat dit nodig is. Dat dit allemaal gebeurd is en het topic is daar een bewijs van. Ik ben heel blij met dit topic, maar ik had het liever niet nodig gehad.
Lente: nog gefeliciteerd. Het duurt voor mij nog wel even, maar lijkt me heel raar. Mijn broer was vorige week jarig, dat was wel vreemd. Er werd geen woord over gesproken, dan mis ik haar enorm als ik thuis ben.
Lady: moeilijk weekend voor je. Maar ik sluit me bij de rest aan. Je moet goed voor jezelf zorgen, je moeder heeft er niks aan als je onderuit gaat en jij al helemaal niet. Kan je haar niet zeggen dat het niet goed gaat?
Selune: wat een moeilijke periode. Zo gaan dat soort dingen toch vaak, dat een ander er niet meer aan denkt. Ik was altijd wel zo attent dat ik even bericht stuurde of om andere redenen een kaartje stuurde, maar ik kreeg het amper terug. Ik ben er dus mee opgehouden.
We zitten op 3000 posts. Ik wil eigenlijk geen nieuw topic openen. Ik vind het best confronterend dat ik in dit topic schrijf en dat dit nodig is. Dat dit allemaal gebeurd is en het topic is daar een bewijs van. Ik ben heel blij met dit topic, maar ik had het liever niet nodig gehad.
