
Wat is er met me aan de hand?
maandag 12 december 2016 om 12:57
Hallo iedereen,
Ik heb even een vraagje. Ik voel me nu sinds ongeveer 2 maanden niet lekker in mijn vel. Ik ben vreselijk onzeker over mezelf, en ben me constant aan het vergelijken met mijn vriendinnen. Moet ook erg vaak huilen de laatste tijd, en dan gaan er dingen door mijn hoofd zoals: je vriendinnen hebben allemaal een jongen/vriend waarmee ze praten en jij niet. Of: ik ben gewoon niet goed/knap genoeg om ergens bij te passen of een leuke jongen te ontmoeten. Ik heb verder wel een hele leuke vriendinnengroep, maar toch heb ik een beetje het gevoel dat ik er nog niet 100% bij hoor. We zijn pasgeleden een weekendje weg geweest met 7 meiden, en ik ben toch altijd degene die het laatst overblijft. Ik probeer altijd heel erg mn best voor hun te doen, te helpen, nooit moeilijk te doen, maar ik lijk toch een soort van niet geaccepteerd te worden. Zet mensen bijna altijd boven mezelf. Heb dat weekendje ook weer elke nacht moeten huilen. Zodra ik maar even alleen gelaten word in de discotheek bijvoorbeeld, schiet ik al helemaal in paniek en wil ik al gauw wegvluchten. Zon vreselijk onzeker gevoel.
Ik weet dus niet precies wat er met me aan de hand is, maar ik voel me verschrikkelijk rot. Doordat ik zo onzeker ben en van niemand echt aandacht krijg, denk ik al snel dat ik niet goed genoeg ben en zit ik mezelf helemaal naar beneden te praten. Het liefst kom ik voorlopig ook niet meer buiten, dr is waarschijnlijk toch niemand die mij mist.
Dit is dus een beetje hoe ik denk en hoe ik me de laatste tijd voel. Onzeker ben ik heel erg, alleen is dit alleen onzekerheid of heb ik nog ergens last van? Ik heb echt geen idee... Ik heb in ieder geval na dat weekendje weg nergens zin meer in gekregen, omdat ik me toen zo rot en alleen heb gevoeld. Al mijn vriendinnen zijn zo zeker en spontaan, en ik heel verlegen en onzeker. Ik lijk er daarom ook gewoon niet bij te passen.
Wie kan mij helpen of heeft wat advies?
Ik heb even een vraagje. Ik voel me nu sinds ongeveer 2 maanden niet lekker in mijn vel. Ik ben vreselijk onzeker over mezelf, en ben me constant aan het vergelijken met mijn vriendinnen. Moet ook erg vaak huilen de laatste tijd, en dan gaan er dingen door mijn hoofd zoals: je vriendinnen hebben allemaal een jongen/vriend waarmee ze praten en jij niet. Of: ik ben gewoon niet goed/knap genoeg om ergens bij te passen of een leuke jongen te ontmoeten. Ik heb verder wel een hele leuke vriendinnengroep, maar toch heb ik een beetje het gevoel dat ik er nog niet 100% bij hoor. We zijn pasgeleden een weekendje weg geweest met 7 meiden, en ik ben toch altijd degene die het laatst overblijft. Ik probeer altijd heel erg mn best voor hun te doen, te helpen, nooit moeilijk te doen, maar ik lijk toch een soort van niet geaccepteerd te worden. Zet mensen bijna altijd boven mezelf. Heb dat weekendje ook weer elke nacht moeten huilen. Zodra ik maar even alleen gelaten word in de discotheek bijvoorbeeld, schiet ik al helemaal in paniek en wil ik al gauw wegvluchten. Zon vreselijk onzeker gevoel.
Ik weet dus niet precies wat er met me aan de hand is, maar ik voel me verschrikkelijk rot. Doordat ik zo onzeker ben en van niemand echt aandacht krijg, denk ik al snel dat ik niet goed genoeg ben en zit ik mezelf helemaal naar beneden te praten. Het liefst kom ik voorlopig ook niet meer buiten, dr is waarschijnlijk toch niemand die mij mist.
Dit is dus een beetje hoe ik denk en hoe ik me de laatste tijd voel. Onzeker ben ik heel erg, alleen is dit alleen onzekerheid of heb ik nog ergens last van? Ik heb echt geen idee... Ik heb in ieder geval na dat weekendje weg nergens zin meer in gekregen, omdat ik me toen zo rot en alleen heb gevoeld. Al mijn vriendinnen zijn zo zeker en spontaan, en ik heel verlegen en onzeker. Ik lijk er daarom ook gewoon niet bij te passen.
Wie kan mij helpen of heeft wat advies?

maandag 12 december 2016 om 14:52
Enige advies dat ik heb: praat er wel met je vriendinnen over. Ik weet zeker dat ze zich er op hun manier deels in herkennen en dat zij misschien wel een beetje moeten lachen om het tamelijk oppervlakkige beeld dat je van ze hebt. Je scheert ze ook allemaal over dezelfde kam, vind je dat zelf ook niet een beetje gek?