Psyche
alle pijlers
Wat kunnen mensen gemeen zijn!
zaterdag 24 maart 2018 om 13:26
Hallo lezers,
Moet even van mij afschrijven als jullie het niet erg vinden.
Voel me al een tijd alleen en merk dat ik er aan onderdoor ga.
Op mijn 21e verjaardag zat het huis nog vol met vrienden.
In de loop der jaren zijn vriendschappen verwaterd omdat ze verhuisd zijn, andere prioriteiten hadden enz. 2 Vrienden van mij zijn verhuisd naar het verre buitenland. Hun spreek ik alleen nog af en toe op de app.
2 vrienden van mij zijn 2 jaar geleden overleden helaas. Was een heftige tijd.
Hierdoor bleven er voor mij nog 3 goede vrienden over waar ik regelmatig mee af sprak. We hadden een band in goede en slechte tijden....dacht ik tenminste.
Een van mijn vriendinnen, die ik al 26 jaar ken hoor ik al een tijd niks meer van.
Ik bleef af en toe appjes sturen hoe het met haar ging maar kreeg niks terug. Als ik haar belde nam ze niet op. Ben paar maanden terug bij haar huis langsgegaan en aangebeld. Ze was heel blij me te zien, gaf me een dikke knuffel en we hadden een gezellige middag gehad. Ze zei sorry dat ze niet reageerde maar ze had een moeilijke tijd achter de rug. Heb gezegd dat ik het begreep maar dat ze altijd bij me terecht kan. In goede en slechte tijden toch? We zouden snel weer afspreken. Maar weer hoorde ik niks. Belde haar laatst, nam ze op, ze hoorde dat ik het was en gooide gelijk de hoorn erop. Toen heb ik bij haar thuis gebeld (ze woont nog thuis), kreeg ik haar vader aan de lijn. Ze wou niets meer met mij te maken hebben. Ik vroeg waarom, wat heb ik misdaan? Zei hij, je hebt niets gedaan. Jullie zijn uit elkaar gegroeid. Ik zei oke, fijn dat ze me dat niet zelf verteld maar me al die tijd maar laat gissen. Zo ga je niet na 26 jaar vriendschap met elkaar om.
De andere 2 vrienden zijn ook vrienden van elkaar. Wist dat hun 2 net iets closer waren met elkaar omdat ze elkaar al kennen vanaf de basisschool. Ik ken ze nu 10 jaar. We zagen elkaar de eerste jaren wel 3 keer per week. Alles wisten we van elkaar. De laatste jaren is dat wat minder geworden, logisch. We waren van school af en gingen werken. Toch waren we altijd nog hecht. Via app en afspreken. Nu hebben ze beide sinds kort een relatie. Ben heel blij voor ze en snap dat ze dan minder tijd voor me hebben, heb ik hier ook nooit over gezeurd. Ik kwam er wel achter dat als we afspraken of appte, het altijd van mij afkwam. De vriend van 1 van mijn vriendinnen had er moeite mee dat ik lesbisch was. Altijd commentaar erop geven en mij de grond instampen want mannen waren beter enz.
Ik pikte dat niet, dus tussen ons boterde het niet zo.
Mijn relatie ging vorig jaar uit, hoorde niets van ze. Kreeg een app van wat vervelend! Je komt er wel weer bovenop. Daar kon ik het mee doen.
2 operaties gehad, niets van ze gehoord!
Dit deed me veel pijn en besloot ze op het in hun gezicht te vragen wat er aan de hand was.
Heb gezegd dat ik het niet leuk vond en wat er aan de hand is, dat ik alleen wat hoor als ik ze app. Als ik vraag hoe is het bij jullie? Krijg ik altijd goed. Wordt nooit gevraagd hoe het met mij is.
Hun antwoord was dat er helemaal niets was, dat ze het druk hadden en dat ik spoken zie.
Heb besloten om niks meer te sturen en ja hoor....ik hoor ook niks meer van ze.
Ben hier heel boos en verdrietig over! Dat na jaren vriendschap, ben er altijd voor ze geweest, want ze hebben wat moeilijke tijden doorstaan. Dat je nu dus zo als grof vuil aan de kant word gezet. Ben blijkbaar nog niet eens een uitleg waard!
Psychisch gaat het met de verkeerde kant op.
Ben verandert van een vrolijk iemand naar iemand die boos en verdrietig is.
Merk ook dat ik boos ben op iedereen eigenlijk. Mijn familie heeft ook nooit interesse in mij, is altijd zo geweest. Voel me compleet onzichtbaar, alsof ik er niet toe doe.
Ik weet dat ik er wel toe doe! Maar aangezien niemand mij kan vertellen wat ik fout doe, begin ik ernstig aan mijzelf te twijfelen.
Heb zo'n gevoel dat ik wil schreeuwen maar ik kan het niet want niemand luistert.
Heb vanalles geprobeerd. Vriendschapsites...stuur je leuk berichtje naar iemand, wordt er gewoon niet gereageerd. Collega's op het werk zijn heel aardig maar veel ouder. Dus dat is leuk om oppervlakkig te kletsen op het werk, verder niet.
Heb me aangesloten bij de tennisclub, maar daar is het hetzelfde. Ze zijn allemaal aardig en we tennissen wat, maar echte vriendschap komt er niet.
Dan heb je ook nog van die mensen die uit zichzelf zeggen. Wat leuk! We moeten echt een afspreken! Stuur je ze een berichtje, krijg je ook niks op terug.
Wat is er mis met mensen tegenwoordig. Ben ik het niet waard of zo?
Als ik toch zo de komende 60 jaar dat ik nog leef moet doorgaan dan hoop ik dat ik niet zo lang hoef te lijden. Want dit is lijden! Niet dat ik mezelf wat wil aan doen, dat absoluut niet.
Kan wel naar een psycholoog gaan maar wat heb ik daaraan. Kost mij weer een hoop geld omdat andere mensen zo kut zijn. Wat kan die eraan doen? Het enige wat zou helpen is een paar of ten minste 1 loyaal mens uit de hoed toveren, maar dat kunnen ze niet.
Je hoort het ook van andere. Iemand die ik ken met kanker...iedereen heeft hem in de steek gelaten want dat is natuurlijk niet leuk kanker...maar erover nadenken wat je zo iemand aandoet ho maar! Meisje van 20 die haar moeder verloor, alle vrienden lieten haar in de steek, want dat is natuurlijk niet leuk om haar gejank te moeten aanhoren.
Het verbaasd me steeds weer. Haat deze wereld en hoe mensen met elkaar omgaan tegenwoordig...
Moet even van mij afschrijven als jullie het niet erg vinden.
Voel me al een tijd alleen en merk dat ik er aan onderdoor ga.
Op mijn 21e verjaardag zat het huis nog vol met vrienden.
In de loop der jaren zijn vriendschappen verwaterd omdat ze verhuisd zijn, andere prioriteiten hadden enz. 2 Vrienden van mij zijn verhuisd naar het verre buitenland. Hun spreek ik alleen nog af en toe op de app.
2 vrienden van mij zijn 2 jaar geleden overleden helaas. Was een heftige tijd.
Hierdoor bleven er voor mij nog 3 goede vrienden over waar ik regelmatig mee af sprak. We hadden een band in goede en slechte tijden....dacht ik tenminste.
Een van mijn vriendinnen, die ik al 26 jaar ken hoor ik al een tijd niks meer van.
Ik bleef af en toe appjes sturen hoe het met haar ging maar kreeg niks terug. Als ik haar belde nam ze niet op. Ben paar maanden terug bij haar huis langsgegaan en aangebeld. Ze was heel blij me te zien, gaf me een dikke knuffel en we hadden een gezellige middag gehad. Ze zei sorry dat ze niet reageerde maar ze had een moeilijke tijd achter de rug. Heb gezegd dat ik het begreep maar dat ze altijd bij me terecht kan. In goede en slechte tijden toch? We zouden snel weer afspreken. Maar weer hoorde ik niks. Belde haar laatst, nam ze op, ze hoorde dat ik het was en gooide gelijk de hoorn erop. Toen heb ik bij haar thuis gebeld (ze woont nog thuis), kreeg ik haar vader aan de lijn. Ze wou niets meer met mij te maken hebben. Ik vroeg waarom, wat heb ik misdaan? Zei hij, je hebt niets gedaan. Jullie zijn uit elkaar gegroeid. Ik zei oke, fijn dat ze me dat niet zelf verteld maar me al die tijd maar laat gissen. Zo ga je niet na 26 jaar vriendschap met elkaar om.
De andere 2 vrienden zijn ook vrienden van elkaar. Wist dat hun 2 net iets closer waren met elkaar omdat ze elkaar al kennen vanaf de basisschool. Ik ken ze nu 10 jaar. We zagen elkaar de eerste jaren wel 3 keer per week. Alles wisten we van elkaar. De laatste jaren is dat wat minder geworden, logisch. We waren van school af en gingen werken. Toch waren we altijd nog hecht. Via app en afspreken. Nu hebben ze beide sinds kort een relatie. Ben heel blij voor ze en snap dat ze dan minder tijd voor me hebben, heb ik hier ook nooit over gezeurd. Ik kwam er wel achter dat als we afspraken of appte, het altijd van mij afkwam. De vriend van 1 van mijn vriendinnen had er moeite mee dat ik lesbisch was. Altijd commentaar erop geven en mij de grond instampen want mannen waren beter enz.
Ik pikte dat niet, dus tussen ons boterde het niet zo.
Mijn relatie ging vorig jaar uit, hoorde niets van ze. Kreeg een app van wat vervelend! Je komt er wel weer bovenop. Daar kon ik het mee doen.
2 operaties gehad, niets van ze gehoord!
Dit deed me veel pijn en besloot ze op het in hun gezicht te vragen wat er aan de hand was.
Heb gezegd dat ik het niet leuk vond en wat er aan de hand is, dat ik alleen wat hoor als ik ze app. Als ik vraag hoe is het bij jullie? Krijg ik altijd goed. Wordt nooit gevraagd hoe het met mij is.
Hun antwoord was dat er helemaal niets was, dat ze het druk hadden en dat ik spoken zie.
Heb besloten om niks meer te sturen en ja hoor....ik hoor ook niks meer van ze.
Ben hier heel boos en verdrietig over! Dat na jaren vriendschap, ben er altijd voor ze geweest, want ze hebben wat moeilijke tijden doorstaan. Dat je nu dus zo als grof vuil aan de kant word gezet. Ben blijkbaar nog niet eens een uitleg waard!
Psychisch gaat het met de verkeerde kant op.
Ben verandert van een vrolijk iemand naar iemand die boos en verdrietig is.
Merk ook dat ik boos ben op iedereen eigenlijk. Mijn familie heeft ook nooit interesse in mij, is altijd zo geweest. Voel me compleet onzichtbaar, alsof ik er niet toe doe.
Ik weet dat ik er wel toe doe! Maar aangezien niemand mij kan vertellen wat ik fout doe, begin ik ernstig aan mijzelf te twijfelen.
Heb zo'n gevoel dat ik wil schreeuwen maar ik kan het niet want niemand luistert.
Heb vanalles geprobeerd. Vriendschapsites...stuur je leuk berichtje naar iemand, wordt er gewoon niet gereageerd. Collega's op het werk zijn heel aardig maar veel ouder. Dus dat is leuk om oppervlakkig te kletsen op het werk, verder niet.
Heb me aangesloten bij de tennisclub, maar daar is het hetzelfde. Ze zijn allemaal aardig en we tennissen wat, maar echte vriendschap komt er niet.
Dan heb je ook nog van die mensen die uit zichzelf zeggen. Wat leuk! We moeten echt een afspreken! Stuur je ze een berichtje, krijg je ook niks op terug.
Wat is er mis met mensen tegenwoordig. Ben ik het niet waard of zo?
Als ik toch zo de komende 60 jaar dat ik nog leef moet doorgaan dan hoop ik dat ik niet zo lang hoef te lijden. Want dit is lijden! Niet dat ik mezelf wat wil aan doen, dat absoluut niet.
Kan wel naar een psycholoog gaan maar wat heb ik daaraan. Kost mij weer een hoop geld omdat andere mensen zo kut zijn. Wat kan die eraan doen? Het enige wat zou helpen is een paar of ten minste 1 loyaal mens uit de hoed toveren, maar dat kunnen ze niet.
Je hoort het ook van andere. Iemand die ik ken met kanker...iedereen heeft hem in de steek gelaten want dat is natuurlijk niet leuk kanker...maar erover nadenken wat je zo iemand aandoet ho maar! Meisje van 20 die haar moeder verloor, alle vrienden lieten haar in de steek, want dat is natuurlijk niet leuk om haar gejank te moeten aanhoren.
Het verbaasd me steeds weer. Haat deze wereld en hoe mensen met elkaar omgaan tegenwoordig...
zaterdag 24 maart 2018 om 13:33
Het erge vind ik dat ik schijnbaar geen uitleg verschuldigd ben en dat ze me maar aan het lijntje houden. Zeg dan wat. Je hebt toch een mond gekregen of niet? Is het minste wat je kan doen vind ik.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:33
Het is idd een harde wereld. Toch is het ook hoe je er zelf instaat. Je boosbeid naar anderen.toe lost in die zin niets op. Je duwt mensen alleen maar meer van je af. Ik zou je aanraden toch eens hulp in te schakelen. Het kan echt helpen om je gedrag onder de loep te nemen en je door iemand een spiegel voor te laten houden.
Sterkte meid.
Sterkte meid.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:33
Makkelijker gezegd dan gedaan maar haal je levensgeluk uit jezelf en minder uit anderen.
Wanneer je het met jezelf kunt vinden heb je anderen niet echt nodig en juistc dat maakt je 'aantrekkelijker' voor anderen...
Daarbij helpt het goed om je verwachtingspatroon aan te passen, dan ben je ook minder vaak teleurgesteld...
Wanneer je het met jezelf kunt vinden heb je anderen niet echt nodig en juistc dat maakt je 'aantrekkelijker' voor anderen...
Daarbij helpt het goed om je verwachtingspatroon aan te passen, dan ben je ook minder vaak teleurgesteld...
Live long and prosper
zaterdag 24 maart 2018 om 13:41
Dutchie1987 ik vind het stoer en goed van je dat je hier je verhaal neerzet. Het enige wat ik je kan zeggen (en ik ben wat jaartjes ouder dan jij) is dat jij je wat meer moet bezighouden met jezelf, dan het geluk om je heen te vinden. Mijn advies is niet zaligmakend en het zal je niet het paradijselijk geluk brengen, maar het zal je wellicht iets meer innerlijke rust geven en ook wat meer compassie voor de mensen om je heen. Ik snap je verhaal helemaal en ook ik zou graag met mijn vingers knippen en in andere situatie zitten, maar dit is het leven waarmee je het moet doen en je moet er het beste van maken. Lees verhalen van lotgenoten of zoek op Youtube. Je bent echt niet alleen .
.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:43
Heb je hobby's dingen die je fijn vindt om te doen?
Tegenwoordig zijn mensen allemaal druk, druk druk, ...werk, sport, gezin, familie, ....verplichtingen.
Ik doe nog weleens dingen met NMLK en sinds ik in een kleine gemeente woon leer mensen wel wat beter kennen. Wel bestaat het vooral uit leuke dingen met elkaar doen. Het is wel een manier om weer een netwerk(je) op te bouwen.
Tegenwoordig zijn mensen allemaal druk, druk druk, ...werk, sport, gezin, familie, ....verplichtingen.
Ik doe nog weleens dingen met NMLK en sinds ik in een kleine gemeente woon leer mensen wel wat beter kennen. Wel bestaat het vooral uit leuke dingen met elkaar doen. Het is wel een manier om weer een netwerk(je) op te bouwen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:47
Dus als ik het goed begrijp ligt het aan iedereen, wil jij geen geld/ input doen om hieruit te komen met jezelf en is de wereld kut en gemeen.
Tsja, als je het zo wil dan is het zo toch? Dat is dus aan jou en jóuw keuze.
Tsja, als je het zo wil dan is het zo toch? Dat is dus aan jou en jóuw keuze.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:51
Het klinkt alsof die vriendschappen gewoon verwaterd zijn. De manier waarop het is gegaan verdient niet de schoonheidsprijs, zeker die ene vriendin had je tenminste nog wel gewoon te woord kunnen staan toen je contact zocht, maar onder gemeen versta ik toch iets anders.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:56
Uit jouw verhaal maakt ik twee dingen op die zeker die van invloed zijn op het maken van vrienden:
1. Je zit eigenlijk zelf niet goed in je vel en daardoor zal je ook minder gauw mensen aantrekken. Dus het is belangrijk om aan jezelf te gaan werken. Laat het verleden het verleden en misschien is een psycholoog wel een goede stap.
2. Je wilt te graag nieuwe vrienden maken en als je dit soort dingen gaat forceren, is de uitkomst vaak niet wat je voor ogen had. Mensen stoot je dan juist af.
1. Je zit eigenlijk zelf niet goed in je vel en daardoor zal je ook minder gauw mensen aantrekken. Dus het is belangrijk om aan jezelf te gaan werken. Laat het verleden het verleden en misschien is een psycholoog wel een goede stap.
2. Je wilt te graag nieuwe vrienden maken en als je dit soort dingen gaat forceren, is de uitkomst vaak niet wat je voor ogen had. Mensen stoot je dan juist af.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:57
Vrienden zijn zelden voor het leven. Je groeit allemaal een andere kant uit en daar tref je dan weer andere mensen. Je verwachting van "loyaal" is onrealistisch. Als je loyaliteit wil, dan moet je een hond nemen.
Je verwachting van "recht op uitleg" is ook onrealistisch. Soms is de reden niet zo 1,2,3 te benoemen - je groeit gewoon uit elkaar en jij lijkt dat signaal gaandeweg niet zo goed op te pakken. Uitleggen kan alleen als er iets expliciet vervelends is gebeurd of zo. Uitleg betekent bij sommige mensen trouwens dat de andere partij dan gaat uitleggen waarom je het helemaal verkeerd ziet, dus dat weerhoudt mensen er ook een beetje van.
Waarom heb je het nodig dat mensen naar je luisteren? Waarom heb je nodig dat je familie en vrienden interesse in je tonen? Als het niet zo is, dan is het toch gewoon niet zo?
Ik raad je toch aan om eens naar een psycholoog te gaan, want zo verontwaardigd en teleurgesteld door het leven te gaan lijkt me zonde van je emoties.
Je verwachting van "recht op uitleg" is ook onrealistisch. Soms is de reden niet zo 1,2,3 te benoemen - je groeit gewoon uit elkaar en jij lijkt dat signaal gaandeweg niet zo goed op te pakken. Uitleggen kan alleen als er iets expliciet vervelends is gebeurd of zo. Uitleg betekent bij sommige mensen trouwens dat de andere partij dan gaat uitleggen waarom je het helemaal verkeerd ziet, dus dat weerhoudt mensen er ook een beetje van.
Waarom heb je het nodig dat mensen naar je luisteren? Waarom heb je nodig dat je familie en vrienden interesse in je tonen? Als het niet zo is, dan is het toch gewoon niet zo?
Ik raad je toch aan om eens naar een psycholoog te gaan, want zo verontwaardigd en teleurgesteld door het leven te gaan lijkt me zonde van je emoties.
zaterdag 24 maart 2018 om 13:59
Allereerst een
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat therapie wel goed kan helpen. Dus dat zou ik als ik jou was toch maar niet gelijk aan de kant schuiven.
En wat naar dat je geaardheid tegen je gebruikt wordt, ik heb daar helaas ook mee te maken gehad.
Sterkte en weet je er zijn echt ook heel veel leuke mensen maar het heeft tijd nodig nieuwe vriendschappen op te bouwen
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat therapie wel goed kan helpen. Dus dat zou ik als ik jou was toch maar niet gelijk aan de kant schuiven.
En wat naar dat je geaardheid tegen je gebruikt wordt, ik heb daar helaas ook mee te maken gehad.
Sterkte en weet je er zijn echt ook heel veel leuke mensen maar het heeft tijd nodig nieuwe vriendschappen op te bouwen
zaterdag 24 maart 2018 om 14:04
Wat jou overkomt is enigszins normaal voor mensen van jouw leeftijd.
Jullie zijn volwassen geworden en er ligt en wereld open en daar horen blijkbaar nieuwe mensen bij en afscheid nemen van de oude.
Ik snap het ook niet hoor, als je het nou leuk hebt met elkaar, waar om zou je dan mensen inruilen voor anderen. Ik heb nog vriendinnen die ik al een heel leven ken, maar dat is ouderwets blijkbaar.
Maar goed, dit is wat gebeurt en daar zal je je in moeten passen, door ook de boer op te gaan en nieuwe contacten op te doen en je aan te passen aan je volwassen leven.
Lastig hoor. Ik wens je er veel succes mee.
Jullie zijn volwassen geworden en er ligt en wereld open en daar horen blijkbaar nieuwe mensen bij en afscheid nemen van de oude.
Ik snap het ook niet hoor, als je het nou leuk hebt met elkaar, waar om zou je dan mensen inruilen voor anderen. Ik heb nog vriendinnen die ik al een heel leven ken, maar dat is ouderwets blijkbaar.
Maar goed, dit is wat gebeurt en daar zal je je in moeten passen, door ook de boer op te gaan en nieuwe contacten op te doen en je aan te passen aan je volwassen leven.
Lastig hoor. Ik wens je er veel succes mee.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:05
Dankje voor je reactie. Waarom ik het nodig heb is net als iedereen...ik ben een mens. Mensen hebben mensen nodig. Wat is er leuk aan om helemaal alleen door het leven te gaan? Als niemand me meer ziet staan, wat is het nut dan dat ik hier nog rondloop op deze aarde? Dan kan het net zo goed stoppen voor mij hier. Nogmaals wil mezelf niets aan doen, daar heb ik de ballen nog niet eens voor. Denk wel regelmatig als ik hoor over een auto ongeluk of zo van jammer dat ik er niet in zat. Had graag willen ruilen met degene die er niet meer is, want dat waren vaak mensen met een gelukkig leven, met veel mensen om hun heen. Dat zie je wel aan de reacties dan. Sommige mensen hier vinden blijkbaar dat ik een drama queen ben of zo. Maar zo voel ik me echt! Hoef geen medelijden maar aangezien ik bij niemand terecht kan schrijf ik het hier anoniem neer. Dan heb ik het idee dat tenminste iemand luistert.-jolijn- schreef: ↑24-03-2018 13:57Vrienden zijn zelden voor het leven. Je groeit allemaal een andere kant uit en daar tref je dan weer andere mensen. Je verwachting van "loyaal" is onrealistisch. Als je loyaliteit wil, dan moet je een hond nemen.
Je verwachting van "recht op uitleg" is ook onrealistisch. Soms is de reden niet zo 1,2,3 te benoemen - je groeit gewoon uit elkaar en jij lijkt dat signaal gaandeweg niet zo goed op te pakken. Uitleggen kan alleen als er iets expliciet vervelends is gebeurd of zo. Uitleg betekent bij sommige mensen trouwens dat de andere partij dan gaat uitleggen waarom je het helemaal verkeerd ziet, dus dat weerhoudt mensen er ook een beetje van.
Waarom heb je het nodig dat mensen naar je luisteren? Waarom heb je nodig dat je familie interesse in je tonen? Als het niet zo is, dan is het toch gewoon niet zo?
Ik raad je toch aan om eens naar een psycholoog te gaan, want zo verontwaardigd en teleurgesteld door het leven te gaan lijkt me zonde van je emoties.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:09
Bedankt voor je reactie! Snap wat je bedoeld. Het was wellicht ook niet zo erg geweest als het niet ineens iedereen was. Als er dan nog mensen over zouden blijven. Niemand weet hoe ik eraan toe ben. Doe overal alsof ik de vrolijkste meid op de wereld ben, maar eenmaal thuis komt alles eruit. Mensen willen niet horen dat het niet goed met je gaat, dat weet ik. Dan ben je lastig. Dus dat doe ik ook niet, raar eigenlijk dat alles altijd positief moet zijn en dat je de moeilijke dingen in je eentje moet doen.Cateautje schreef: ↑24-03-2018 14:04Wat jou overkomt is enigszins normaal voor mensen van jouw leeftijd.
Jullie zijn volwassen geworden en er ligt en wereld open en daar horen blijkbaar nieuwe mensen bij en afscheid nemen van de oude.
Ik snap het ook niet hoor, als je het nou leuk hebt met elkaar, waar om zou je dan mensen inruilen voor anderen. Ik heb nog vriendinnen die ik al een heel leven ken, maar dat is ouderwets blijkbaar.
Maar goed, dit is wat gebeurt en daar zal je je in moeten passen, door ook de boer op te gaan en nieuwe contacten op te doen en je aan te passen aan je volwassen leven.
Lastig hoor. Ik wens je er veel succes mee.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:14
Mensen kunnen uit elkaar groeien.
Een vriendin met wie intensief contact had, besloot nadat ze haar eerste kind had gekregen dat ik niet meer in haar wereld paste. Ik heb haar nog eens een berichtje gestuurd, waarop ze reageerde met twee woorden. En later reageerde ze helemaal niet meer.
Dan kan ik wel stampvoeten 'dat is niet eerlijk', maar ze heeft nooit een contract ondertekend om per jaar zoveel uren met mij door te brengen, voor onbepaalde tijd.
Ze nodigde me ook niet uit voor haar huwelijk. Toen waren de relaties wel duidelijk.
Zo gaan die dingen nu eenmaal.
Je vindt wel weer nieuwe vrienden.
En mocht je verkering krijgen: het kan zijn dat hij niet eeuwig bij je blijft. Er zijn kerels die nog een laatste keer seks willen en twee minuten daarna de relatie verbreken. Ook niet 'eerlijk'. Maar het gebeurt wel.
Een vriendin met wie intensief contact had, besloot nadat ze haar eerste kind had gekregen dat ik niet meer in haar wereld paste. Ik heb haar nog eens een berichtje gestuurd, waarop ze reageerde met twee woorden. En later reageerde ze helemaal niet meer.
Dan kan ik wel stampvoeten 'dat is niet eerlijk', maar ze heeft nooit een contract ondertekend om per jaar zoveel uren met mij door te brengen, voor onbepaalde tijd.
Ze nodigde me ook niet uit voor haar huwelijk. Toen waren de relaties wel duidelijk.
Zo gaan die dingen nu eenmaal.
Je vindt wel weer nieuwe vrienden.
En mocht je verkering krijgen: het kan zijn dat hij niet eeuwig bij je blijft. Er zijn kerels die nog een laatste keer seks willen en twee minuten daarna de relatie verbreken. Ook niet 'eerlijk'. Maar het gebeurt wel.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:15
Al die vrienden die nog in je leven komen, die lopen nu al rond, je hoeft ze alleen nog maar tegen te komen en die vrienden vinden het niet erg als het een keertje minder met je gaat, die zijn er dan voor je, maar in deze levensfase moet je het even doen met die overgang van kinder- en tienertijd naar volvolwassen. Iedereen moet daar doorheen daarin ben je niet uniek.Dutchie1987 schreef: ↑24-03-2018 14:09Bedankt voor je reactie! Snap wat je bedoeld. Het was wellicht ook niet zo erg geweest als het niet ineens iedereen was. Als er dan nog mensen over zouden blijven. Niemand weet hoe ik eraan toe ben. Doe overal alsof ik de vrolijkste meid op de wereld ben, maar eenmaal thuis komt alles eruit. Mensen willen niet horen dat het niet goed met je gaat, dat weet ik. Dan ben je lastig. Dus dat doe ik ook niet, raar eigenlijk dat alles altijd positief moet zijn en dat je de moeilijke dingen in je eentje moet doen.
Ik zou zeggen, zoek een hobby, een favoriet cafeetje voor lekkere koffie en drankjes en zie daar nieuwe mensen te ontmoeten, dat is veel beter dan thuis in je eentje te gaan zitten kniezen over wat was.
Op naar een nieuw leven, met nieuwe mensen en nieuwe ervaringen.
Zet hem op meid.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:17
Het is voor bijna iedereen een uitdaging om zijn eigen plekje in de wereld te vinden, vooral omdat dat plekje regelmatig verandert. En er is een verschil tussen alleen door het leven gaan en geen vrienden/geïnteresseerde familie te hebben. Je komt namelijk overal mensen tegen: op je werk, op straat, op verenigingen, etc. En mensen blijven een tijd om je heen hangen op het moment dat zij dat aantrekkelijk vinden. En ook alleen maar zolang zij dat aantrekkelijk vinden.Dutchie1987 schreef: ↑24-03-2018 14:05Dankje voor je reactie. Waarom ik het nodig heb is net als iedereen...ik ben een mens. Mensen hebben mensen nodig. Wat is er leuk aan om helemaal alleen door het leven te gaan? Als niemand me meer ziet staan, wat is het nut dan dat ik hier nog rondloop op deze aarde? Dan kan het net zo goed stoppen voor mij hier. Nogmaals wil mezelf niets aan doen, daar heb ik de ballen nog niet eens voor. Denk wel regelmatig als ik hoor over een auto ongeluk of zo van jammer dat ik er niet in zat. Had graag willen ruilen met degene die er niet meer is, want dat waren vaak mensen met een gelukkig leven, met veel mensen om hun heen. Dat zie je wel aan de reacties dan. Sommige mensen hier vinden blijkbaar dat ik een drama queen ben of zo. Maar zo voel ik me echt! Hoef geen medelijden maar aangezien ik bij niemand terecht kan schrijf ik het hier anoniem neer. Dan heb ik het idee dat tenminste iemand luistert.
Ik blijf bij mijn advies: zoek een goede psycholoog en leer anders om te gaan met mensen (inclusief jezelf).
zaterdag 24 maart 2018 om 14:17
Dit is wel enigszins herkenbaar voor mij. Ik ben ook zeer teleurgesteld in mensen waarvan ik dacht dat ze dichtbij me stonden. Hun desinteresse maakte me erg boos en verdrietig, maar op een gegeven moment heb ik besloten dat het op die manier voor mij niet meer hoeft. Sindsdien heb ik niets meer laten horen, en ook van hen hoor ik niks. Dus nu is het wat mij betreft klaar en eigenlijk neemt dat besluit bij mij een hoop frustratie weg. Ik sta zeker wel open voor hernieuwd contact, maar van mij zal het niet uitgaan.
Ik ben een erg loyaal persoon (misschien wel te) en ben er voor wie mijn hulp, aandacht oid nodig heeft. Ik wil daarin dichtbij mezelf blijven en niet zo ongeïnteresseerd en bot zijn als anderen. Daar hou ik nu rekening mee, door mijn verwachtingen bij te stellen. Ik geef meer dan dat ik krijg, dat weet ik, en dat is voor mij acceptabel. Echter, ik heb ook een grens en wie daar herhaaldelijk overheen gaat, schrijf ik af.
Voor mij werkt het redelijk om mijn verwachtingen bij te stellen over het gedrag van anderen, wel dichtbij mezelf te blijven maar niet te hard te lopen voor mensen die dat voor mij ook niet doen en een grens trekken.
Ik ben een erg loyaal persoon (misschien wel te) en ben er voor wie mijn hulp, aandacht oid nodig heeft. Ik wil daarin dichtbij mezelf blijven en niet zo ongeïnteresseerd en bot zijn als anderen. Daar hou ik nu rekening mee, door mijn verwachtingen bij te stellen. Ik geef meer dan dat ik krijg, dat weet ik, en dat is voor mij acceptabel. Echter, ik heb ook een grens en wie daar herhaaldelijk overheen gaat, schrijf ik af.
Voor mij werkt het redelijk om mijn verwachtingen bij te stellen over het gedrag van anderen, wel dichtbij mezelf te blijven maar niet te hard te lopen voor mensen die dat voor mij ook niet doen en een grens trekken.
zaterdag 24 maart 2018 om 14:24
Mensen hebben inderdaad mensen nodig, maar wie die mensen zijn, dat varieert in je leven.
Vriendschappen verwateren maar er komen weer nieuwe vriendschappen bij.
Wat al gezegd is in dit topic, stel je verwachtingen bij en probeer je eigen leven op orde te hebben. Hoe leuker jij het zelf hebt, hoe leuker je ook bent voor anderen (niet dat je nu niet leuk bent overigens).
Vriendschappen verwateren maar er komen weer nieuwe vriendschappen bij.
Wat al gezegd is in dit topic, stel je verwachtingen bij en probeer je eigen leven op orde te hebben. Hoe leuker jij het zelf hebt, hoe leuker je ook bent voor anderen (niet dat je nu niet leuk bent overigens).
zaterdag 24 maart 2018 om 14:48
Hoor je vaak rond die leeftijd. Mensen krijgen gezinnetjes of andere interesse`s. Het wilde gaat er wat af en moeten aan een "toekomst" gaan denken. Wel jammer dat het zo gaat maar probeer andere vrienden/vriendinnen te maken die er wel voor open staan. Alhoewel ik wel van mening ben dat een vriendschap van 26 jaar je niet zomaar te grabbel gooit. Maar mensen komen en gaan op je "levenspad".
