Psyche
alle pijlers
wat zouden jullie doen? (familiegedoe)
donderdag 13 november 2008 om 10:36
ik vraag me af wat jullie zouden doen als je in mijn schoenen zou staan:
mijn schoonmoeder heeft een vriend, G. G houdt er nogal van om grapjes te maken over mensen of ze helemaal in de zeik te nemen/vervelende opmerkingen te plaatsen. normaal slik ik dit altijd, want ik heb vrij veel geduld en mensen kunnen ver gaan bij mij. maar ALS ze te ver gaan is het ook gedaan!
nu het volgende: in juni dit jaar kregen mijn man en ik de sleutel van ons huis. wij moesten erg veel zelf doen en hadden niet zoveel hulp. mijn schoonmoeder droeg haar steentje bij door af en toe te koken voor ons. zo ook die dag: wij waren al een aantal dagen flink aan het klussen en dus behoorlijk moe. wij kwamen daar binnen en gelijk begonnen de geintjes van G. normale mensen zeggen goedendag, hij zei: wheee je hebt een verfsnor! ik antwoordde moe en geirriteerd: ja en jij hebt een kale bol. (ja ik had toen moeten zeggen dat ik geen grapjes wilde, maar dat is achteraf) onder het eten begon G ons te vertellen hoe wij het beste konden klussen. ik zei: dan kom je ons een keer helpen, zouden we fijn vinden. maar G negeerde dit en ging verder vertellen wat we niet goed deden. toen ik uit wilden leggen waarom we het op deze manier deden zei hij boos; dat kan ik toch niet weten. dus ik zei toen: "kun jij dat niet zien in je glazen bolletje" en daarbij een beweging maken over zijn hoofd. (vond hem achteraf goed bedacht!) toen werd G toch boos! niet boos, hij ging over de rooie! hij zei dingen: doe normaal, jij bent gek in je hoofd, jij bent niet uit je puberteit gekomen want je bent nog 12, je bent niet eens fatsoenlijk opgevoedt! eerst was ik verbaad, daarna werd ik mede door vermoeidheid erg emotioneel, stond op, zei dat dit niet de bedoeling was van mij en ben weggegaan. ik liet me niet verder kleineren.
maar goed, we hebben het tot nu toe niet uitgepraat. G verwacht dat wij naar hem stappen om het goed te maken. ik was tenslotte opgestaan. (heb ik gedaan omdat ik het niet aankon en G over de rooie was en echt even af moest koelen)maar ik ben ook koppig en eigenwijs en ik vind dat als er 2 ruzie maken, 2 schuld hebben en we het samen op moeten lossen. G verwacht dat ik op hangende pootjes sorry kom zeggen. ik ben niet egoistisch, maar dat doe ik niet, daar voel ik me nu eens te goed voor. om toch tot een compromis te komen hebben wij 2 maanden geleden gevraagd of G en schoonmoeder langs wilden komen (mijn man heeft zijn moeder gebeld) maar G, die op de achtergrond zat zei dat het niet uitkwam. daarna niks van G vernomen: geen bericht voor ons nieuwe huis, ons huwelijk, mijn verjaardag of nu dat ik geopereerd ben. geen kaartje, niks. dan hoeft het voor mij ook niet meer. wij hadden en stap gezet om te bellen, nu mag hij ook een stap zetten.
maar nu de feestdagen eraan komen vroeg schoonmoeder of wij wilden komen eten en cadeautjes doen. eerst met mijn man overlegd en samen zijn we het eens dat we er geen zin in hebben als G er ook is. dit hebben we gezegd en gelijk gevraagd of schoonmoeder op kerstavond bij ons wilde komen. hier moest ze over nadenken want ze was erg teleurgesteld in ons omdat wij het toch wel goed konden maken. dus ik uitgelegd dat wij hun al gevraagd hadden dat het toen niet uitkwam en dat G ook wel iets had mogen laten weten dmv een kaartje voor huis, beruiloft, operatie. dan krijg ik als antwoord dat G niet zo van de kaartjes is!
maar na een lang verhaal: wat zou je doen met deze situatie als je in mijn schoenen zou staan?
mijn schoonmoeder heeft een vriend, G. G houdt er nogal van om grapjes te maken over mensen of ze helemaal in de zeik te nemen/vervelende opmerkingen te plaatsen. normaal slik ik dit altijd, want ik heb vrij veel geduld en mensen kunnen ver gaan bij mij. maar ALS ze te ver gaan is het ook gedaan!
nu het volgende: in juni dit jaar kregen mijn man en ik de sleutel van ons huis. wij moesten erg veel zelf doen en hadden niet zoveel hulp. mijn schoonmoeder droeg haar steentje bij door af en toe te koken voor ons. zo ook die dag: wij waren al een aantal dagen flink aan het klussen en dus behoorlijk moe. wij kwamen daar binnen en gelijk begonnen de geintjes van G. normale mensen zeggen goedendag, hij zei: wheee je hebt een verfsnor! ik antwoordde moe en geirriteerd: ja en jij hebt een kale bol. (ja ik had toen moeten zeggen dat ik geen grapjes wilde, maar dat is achteraf) onder het eten begon G ons te vertellen hoe wij het beste konden klussen. ik zei: dan kom je ons een keer helpen, zouden we fijn vinden. maar G negeerde dit en ging verder vertellen wat we niet goed deden. toen ik uit wilden leggen waarom we het op deze manier deden zei hij boos; dat kan ik toch niet weten. dus ik zei toen: "kun jij dat niet zien in je glazen bolletje" en daarbij een beweging maken over zijn hoofd. (vond hem achteraf goed bedacht!) toen werd G toch boos! niet boos, hij ging over de rooie! hij zei dingen: doe normaal, jij bent gek in je hoofd, jij bent niet uit je puberteit gekomen want je bent nog 12, je bent niet eens fatsoenlijk opgevoedt! eerst was ik verbaad, daarna werd ik mede door vermoeidheid erg emotioneel, stond op, zei dat dit niet de bedoeling was van mij en ben weggegaan. ik liet me niet verder kleineren.
maar goed, we hebben het tot nu toe niet uitgepraat. G verwacht dat wij naar hem stappen om het goed te maken. ik was tenslotte opgestaan. (heb ik gedaan omdat ik het niet aankon en G over de rooie was en echt even af moest koelen)maar ik ben ook koppig en eigenwijs en ik vind dat als er 2 ruzie maken, 2 schuld hebben en we het samen op moeten lossen. G verwacht dat ik op hangende pootjes sorry kom zeggen. ik ben niet egoistisch, maar dat doe ik niet, daar voel ik me nu eens te goed voor. om toch tot een compromis te komen hebben wij 2 maanden geleden gevraagd of G en schoonmoeder langs wilden komen (mijn man heeft zijn moeder gebeld) maar G, die op de achtergrond zat zei dat het niet uitkwam. daarna niks van G vernomen: geen bericht voor ons nieuwe huis, ons huwelijk, mijn verjaardag of nu dat ik geopereerd ben. geen kaartje, niks. dan hoeft het voor mij ook niet meer. wij hadden en stap gezet om te bellen, nu mag hij ook een stap zetten.
maar nu de feestdagen eraan komen vroeg schoonmoeder of wij wilden komen eten en cadeautjes doen. eerst met mijn man overlegd en samen zijn we het eens dat we er geen zin in hebben als G er ook is. dit hebben we gezegd en gelijk gevraagd of schoonmoeder op kerstavond bij ons wilde komen. hier moest ze over nadenken want ze was erg teleurgesteld in ons omdat wij het toch wel goed konden maken. dus ik uitgelegd dat wij hun al gevraagd hadden dat het toen niet uitkwam en dat G ook wel iets had mogen laten weten dmv een kaartje voor huis, beruiloft, operatie. dan krijg ik als antwoord dat G niet zo van de kaartjes is!
maar na een lang verhaal: wat zou je doen met deze situatie als je in mijn schoenen zou staan?
donderdag 13 november 2008 om 12:11
quote:elninjoo schreef op 13 november 2008 @ 11:56:
[...]
Daar ben ik 't wel mee eens, maar je gaat toch zeker niet je excuus aanbieden voor iets waar de ander zich aan de lopende band schuldig aan maakt? Ik zou al niet eens meer zin hebben om met die kerel te moeten socializen en proberen met schoonmoeder af te spreken als die kerel wat anders heeft zodat je hem er niet bij krijgt.
Volgens mij maak je dezelfde denkfout als TO.
Het zit er dik in dat deze vriend zijn kwetsende grapjes leuk bedoeld, dat hij niet doorheeft hoe erg anderen balen van die zogenaamde humor. Toen TO teruggrapte was dat echter niet bedoeld als humor, ze was geirriteerd en bedoelde het dus echt lullig, of in het beste geval was het een mislukte poging hem op die manier te laten zien hoe hard dergelijke grappen aankomen. Ze had gewoon moeten zeggen dat ze zijn humor niet waardeert.
En tsja, socializen kan je leren. Ik heb ook familieleden waar ik me al aan zou kunnen ergeren als ik alleen maar aan ze denk, maar ze horen er nou eenmaal bij. Ik spreek gewoon met ze af, hoor dus eens in de zoveel tijd een uurtje bekrompenheid en kortzichtigheid aan en relativeer dan elke domme opmerking voor mezelf met een 'die weet niet beter'.
[...]
Daar ben ik 't wel mee eens, maar je gaat toch zeker niet je excuus aanbieden voor iets waar de ander zich aan de lopende band schuldig aan maakt? Ik zou al niet eens meer zin hebben om met die kerel te moeten socializen en proberen met schoonmoeder af te spreken als die kerel wat anders heeft zodat je hem er niet bij krijgt.
Volgens mij maak je dezelfde denkfout als TO.
Het zit er dik in dat deze vriend zijn kwetsende grapjes leuk bedoeld, dat hij niet doorheeft hoe erg anderen balen van die zogenaamde humor. Toen TO teruggrapte was dat echter niet bedoeld als humor, ze was geirriteerd en bedoelde het dus echt lullig, of in het beste geval was het een mislukte poging hem op die manier te laten zien hoe hard dergelijke grappen aankomen. Ze had gewoon moeten zeggen dat ze zijn humor niet waardeert.
En tsja, socializen kan je leren. Ik heb ook familieleden waar ik me al aan zou kunnen ergeren als ik alleen maar aan ze denk, maar ze horen er nou eenmaal bij. Ik spreek gewoon met ze af, hoor dus eens in de zoveel tijd een uurtje bekrompenheid en kortzichtigheid aan en relativeer dan elke domme opmerking voor mezelf met een 'die weet niet beter'.
donderdag 13 november 2008 om 12:14
Deze meneer projecteerd zijn eigen vergeten uit de pubertijd te geraken op jou af m.i.
je hebt getracht ze uit te nodigen waar niet op werd in gegaan.
Probeer eens spontaan langs te gaan,ja is mss. veel gevraagd,maar maak het niet groter dan het al is.Buiten beschouwing gelaten wie zijn schuld het is.
Ga op een zo luchtige manier op bezoek, haal het er bij zeg dat er dingen zijn gebeurd in het heetst van de strijd, uit vermoeidheid, irritatie, maar dat het nu toch wel proporties aanneemt welke niet prettig zijn.Wig tussen jullie nu.
Bied, ook al krijg je het niet uit je strot,toch je excuus aan.Wees de wijste zegt men toch?
Doe het voor jezelf en hopelijk loopt meneer niet met een veer in de kont vanaf dat moment, want ik kan me voorstellen dat je meteen uit je slof schieten zal dan weer.
Wat vind je schoonmoeder hiervan eigenlijk?Hoe lang zijn ze al met elkaar?
je hebt getracht ze uit te nodigen waar niet op werd in gegaan.
Probeer eens spontaan langs te gaan,ja is mss. veel gevraagd,maar maak het niet groter dan het al is.Buiten beschouwing gelaten wie zijn schuld het is.
Ga op een zo luchtige manier op bezoek, haal het er bij zeg dat er dingen zijn gebeurd in het heetst van de strijd, uit vermoeidheid, irritatie, maar dat het nu toch wel proporties aanneemt welke niet prettig zijn.Wig tussen jullie nu.
Bied, ook al krijg je het niet uit je strot,toch je excuus aan.Wees de wijste zegt men toch?
Doe het voor jezelf en hopelijk loopt meneer niet met een veer in de kont vanaf dat moment, want ik kan me voorstellen dat je meteen uit je slof schieten zal dan weer.
Wat vind je schoonmoeder hiervan eigenlijk?Hoe lang zijn ze al met elkaar?
donderdag 13 november 2008 om 12:31
Ik denk dat het wel duidelijk was dat hij steeds flauwe grapjes maakte, maar dat jij vermoeid en geiiriteerd aan tafel een kwetsende opmerking over zijn kale hoofd zat te maken. Het klinkt alsof hij zich erg aangevallen voelde. Eerst krijgt hij te horen dat hij maar moet helpen en vervolgens nog een rare opmerking erachter aan.
Maar goed, ik zou gewoon eens langs gaan en zeggen dat dit niet de bedoeling was en even samen een bakkie koffie doen en over koetjes en kalfjes kletsen. Al is het daar nu misschien wel een beetje laat voor..
Maar goed, ik zou gewoon eens langs gaan en zeggen dat dit niet de bedoeling was en even samen een bakkie koffie doen en over koetjes en kalfjes kletsen. Al is het daar nu misschien wel een beetje laat voor..
donderdag 13 november 2008 om 12:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 november 2008 @ 11:55:
Wat dacht je van :
- ik vind het jammer dat het zo gelopen is .
of ;
-ik vind het jammer dat we elkaar verkeerd begrepen hebben
?
Helemaal eens met BGB.
En om zo'n akkefietje je schoonmoeder te vragen zonder haar levenspartner kerstavond bij jullie te komen vieren, vind ik eerlijk gezegd van de zotte. Erg vervelend dat jullie het niet zo eens zijn met de partnerkeuze van (schoon)moeder, maar werkelijk, ik zou het niet in mijn hoofd halen om mijn moeder zo te behandelen...
Wat dacht je van :
- ik vind het jammer dat het zo gelopen is .
of ;
-ik vind het jammer dat we elkaar verkeerd begrepen hebben
?
Helemaal eens met BGB.
En om zo'n akkefietje je schoonmoeder te vragen zonder haar levenspartner kerstavond bij jullie te komen vieren, vind ik eerlijk gezegd van de zotte. Erg vervelend dat jullie het niet zo eens zijn met de partnerkeuze van (schoon)moeder, maar werkelijk, ik zou het niet in mijn hoofd halen om mijn moeder zo te behandelen...
donderdag 13 november 2008 om 12:45
[quote]wennes schreef op 13 november 2008 @ 10:36:
G verwacht dat ik op hangende pootjes sorry kom zeggen. ik ben niet egoistisch, maar dat doe ik niet, daar voel ik me nu eens te goed voor.
'sorry zeggen' hoef je niet met hangende pootjes te doen, je kunt als een volwassen persoon dit bespreekbaar maken en 'je te goed voelen?'.... je komt wel heel erg trots en koppig over zo.
om toch tot een compromis te komen hebben wij 2 maanden geleden gevraagd of G en schoonmoeder langs wilden komen (mijn man heeft zijn moeder gebeld) maar G, die op de achtergrond zat zei dat het niet uitkwam.
Lijkt me handiger als je er zelf op af stapt en niet een afwachtende houding aanneemt... hen bij jullie thuis uitnodigen vind ik afwachtend... zij moeten naar jullie toekomen. Het heeft ook een psychologisch effect: in jouw huis voel jij je onbewust sterker in je schoenen staan, dat heeft ieder mens (je bent in je eigen vertrouwde omgeving)... ik begrijp wel dat hij niet naar jou toe komt... zet zelf de 1e stap en die is: zet je trots opzij.
Voor de rest vind ik het eigenlijk te kinderachtig voor woorden. Als je om zoiets zo moeilijk doet... stap in je auto, ga er heen en praat. Zet je trots opzij... begrijp niet waarom je die zo sterk hebt in deze situatie... het was een samenloop van omstandigheden: na een dag klussen was je moe en misschien eerder geïrriteerd, misschien had hij zijn dag ook niet... maar om daar dan zo'n heel gedoe van te maken...
Het leven is in mijn ogen echt te kort om in zo'n situatie te blijven hangen!
G verwacht dat ik op hangende pootjes sorry kom zeggen. ik ben niet egoistisch, maar dat doe ik niet, daar voel ik me nu eens te goed voor.
'sorry zeggen' hoef je niet met hangende pootjes te doen, je kunt als een volwassen persoon dit bespreekbaar maken en 'je te goed voelen?'.... je komt wel heel erg trots en koppig over zo.
om toch tot een compromis te komen hebben wij 2 maanden geleden gevraagd of G en schoonmoeder langs wilden komen (mijn man heeft zijn moeder gebeld) maar G, die op de achtergrond zat zei dat het niet uitkwam.
Lijkt me handiger als je er zelf op af stapt en niet een afwachtende houding aanneemt... hen bij jullie thuis uitnodigen vind ik afwachtend... zij moeten naar jullie toekomen. Het heeft ook een psychologisch effect: in jouw huis voel jij je onbewust sterker in je schoenen staan, dat heeft ieder mens (je bent in je eigen vertrouwde omgeving)... ik begrijp wel dat hij niet naar jou toe komt... zet zelf de 1e stap en die is: zet je trots opzij.
Voor de rest vind ik het eigenlijk te kinderachtig voor woorden. Als je om zoiets zo moeilijk doet... stap in je auto, ga er heen en praat. Zet je trots opzij... begrijp niet waarom je die zo sterk hebt in deze situatie... het was een samenloop van omstandigheden: na een dag klussen was je moe en misschien eerder geïrriteerd, misschien had hij zijn dag ook niet... maar om daar dan zo'n heel gedoe van te maken...
Het leven is in mijn ogen echt te kort om in zo'n situatie te blijven hangen!
donderdag 13 november 2008 om 12:47
quote:Moosey schreef op 13 november 2008 @ 12:41:
[...]
Helemaal eens met BGB.
En om zo'n akkefietje je schoonmoeder te vragen zonder haar levenspartner kerstavond bij jullie te komen vieren, vind ik eerlijk gezegd van de zotte. Erg vervelend dat jullie het niet zo eens zijn met de partnerkeuze van (schoon)moeder, maar werkelijk, ik zou het niet in mijn hoofd halen om mijn moeder zo te behandelen...
Helemaal mee eens... heel vreemd, zeker omdat TO -in mijn ogen- er zelf niet als een volwassen persoon aan gaat staan om dit uit de wereld te halen.
[...]
Helemaal eens met BGB.
En om zo'n akkefietje je schoonmoeder te vragen zonder haar levenspartner kerstavond bij jullie te komen vieren, vind ik eerlijk gezegd van de zotte. Erg vervelend dat jullie het niet zo eens zijn met de partnerkeuze van (schoon)moeder, maar werkelijk, ik zou het niet in mijn hoofd halen om mijn moeder zo te behandelen...
Helemaal mee eens... heel vreemd, zeker omdat TO -in mijn ogen- er zelf niet als een volwassen persoon aan gaat staan om dit uit de wereld te halen.
donderdag 13 november 2008 om 13:02
Waarom kwam hij niet op jullie bruiloft?
En verder denk ik ook,zet je trots opzij en wederom>maak het niet erger dan het is.
Ik vind overigens dat je gewoon handelde,okee mss. wat oververmoeid en iets té reageerde maar neem me niet kwalijk als de man alleen maar te melden heeft dat alles verkeerd is zo jullie JULLIE huis aanpakken dan heb ik ook de eerste en beste opmerking klaar >kom es helpen?
En verder denk ik ook,zet je trots opzij en wederom>maak het niet erger dan het is.
Ik vind overigens dat je gewoon handelde,okee mss. wat oververmoeid en iets té reageerde maar neem me niet kwalijk als de man alleen maar te melden heeft dat alles verkeerd is zo jullie JULLIE huis aanpakken dan heb ik ook de eerste en beste opmerking klaar >kom es helpen?
donderdag 13 november 2008 om 14:27
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 november 2008 @ 10:54:
Jullie zijn getrouwd in die tussentijd en hebben jullie G wel of niet uitgenodigd hiervoor ?
wij zijn idd in september getrouwd en hebben gezegd dat hij welkom was als we het vantevoren uitgepraat hadden. dit hebben we niet tegen hem gezegd maar tegen schoonmoeder, en G zei dat hij geen zin had om te komen.
hij was er deze dag dus ook niet bij.
Jullie zijn getrouwd in die tussentijd en hebben jullie G wel of niet uitgenodigd hiervoor ?
wij zijn idd in september getrouwd en hebben gezegd dat hij welkom was als we het vantevoren uitgepraat hadden. dit hebben we niet tegen hem gezegd maar tegen schoonmoeder, en G zei dat hij geen zin had om te komen.
hij was er deze dag dus ook niet bij.
donderdag 13 november 2008 om 14:35
Maar Wennes, vind je zelf ook niet dat je niet erg actief het heft in eigen hand neemt om dit uit de wereld te helpen?
Je hebt dit tegen je schoonmoeder gezegd? Daarmee heb je de situatie van hem af laten hangen... ik vind dat nogal wat.
Lijkt me voor je schoonmoeder ook een lastige positie waar je haar in zet, is niet eerlijk.
Wees volwassen, stap in de auto, praat erover en drink samen een biertje (of koffie )... sorry, maar als dit het echt het hele verhaal is dan vind ik dat je het veel te groot maakt.
Je hebt dit tegen je schoonmoeder gezegd? Daarmee heb je de situatie van hem af laten hangen... ik vind dat nogal wat.
Lijkt me voor je schoonmoeder ook een lastige positie waar je haar in zet, is niet eerlijk.
Wees volwassen, stap in de auto, praat erover en drink samen een biertje (of koffie )... sorry, maar als dit het echt het hele verhaal is dan vind ik dat je het veel te groot maakt.
donderdag 13 november 2008 om 14:40
Ik krijg steeds meer het gevoel dat jij gelijk wilt hebben. Dus een oplossing zal er dan wel niet inzitten hè.
Denk ook eens aan een ander, bijvoorbeeld aan je schoonmoeder. Hoe zou het voor haar voelen dat haar zoon en schoondochter niet met haar vriend willen omgaan?
Je denkt erg aan jezelf en aan je eigen gelijk, bah.
Denk ook eens aan een ander, bijvoorbeeld aan je schoonmoeder. Hoe zou het voor haar voelen dat haar zoon en schoondochter niet met haar vriend willen omgaan?
Je denkt erg aan jezelf en aan je eigen gelijk, bah.
donderdag 13 november 2008 om 14:44
donderdag 13 november 2008 om 14:47
quote:wennes schreef op 13 november 2008 @ 14:27:
[...]
wij zijn idd in september getrouwd en hebben gezegd dat hij welkom was als we het vantevoren uitgepraat hadden. dit hebben we niet tegen hem gezegd maar tegen schoonmoeder, en G zei tegen haar dat hij geen zin had om te komen. (mede omdat hij dan ook mijn schoonvader zou ontmoeten)
hij was er deze dag dus ook niet bij.
[...]
wij zijn idd in september getrouwd en hebben gezegd dat hij welkom was als we het vantevoren uitgepraat hadden. dit hebben we niet tegen hem gezegd maar tegen schoonmoeder, en G zei tegen haar dat hij geen zin had om te komen. (mede omdat hij dan ook mijn schoonvader zou ontmoeten)
hij was er deze dag dus ook niet bij.
vrijdag 14 november 2008 om 10:05
vrijdag 14 november 2008 om 10:13
Vervelende situatie. Ik heb het idee dat er meer speelt dan alleen de flauwe grappen onderling. Hoe was het contact met G voordat dit voorval plaats vond?
Ikzelf heb problemen met mijn schoonmoeder. Die heeft aangegeven niet op onze bruiloft te willen komen en heeft toen een stortvloed aan beledigingen over ons uit gestort.
Maar ik heb weer contact met haar opgenomen in het belang van mijn vriend (haar zoon dus). Ik heb getoont dat ik volwassen ben en heb me eroverheen gezet. Nee onze relatie is niet meer hetzelfde, maar we kunnen weer door 1 deur samen. Niet voor mezelf maar voor mijn vriend.
Is het echt niet mogelijk voor jou om gewoon weer contact met G te zoeken. Als dit niet het geval is lijkt me dat het dieper zit dan een kwade uitbarsting na een flauwe grap terug.
Ikzelf heb problemen met mijn schoonmoeder. Die heeft aangegeven niet op onze bruiloft te willen komen en heeft toen een stortvloed aan beledigingen over ons uit gestort.
Maar ik heb weer contact met haar opgenomen in het belang van mijn vriend (haar zoon dus). Ik heb getoont dat ik volwassen ben en heb me eroverheen gezet. Nee onze relatie is niet meer hetzelfde, maar we kunnen weer door 1 deur samen. Niet voor mezelf maar voor mijn vriend.
Is het echt niet mogelijk voor jou om gewoon weer contact met G te zoeken. Als dit niet het geval is lijkt me dat het dieper zit dan een kwade uitbarsting na een flauwe grap terug.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 14 november 2008 om 14:11
quote:wennes schreef op 13 november 2008 @ 14:44:
precies, ik ben niet te actief hierin, mijn hoofd heeft er al die tijd ook niet naar gestaan om bepaalde redenen (die mijn schoonmoeder ook begrijpt) mijn man is al helemaal laaiend op G en mijn schoonmoeder legt op alle slakken zout.
ik zal er nog eens over nadenken of ik het bespreekbaar maak.
Ik heb ook het vermoeden dat hier meer speelt. Waarom is TO's man anders laaiend? Vanwege een woordenwisseling. Vergeet het toch, het leven is te kort om je druk te maken over dit soort onzinnigheden. Maak het goed en tel een paar keer tot tien als je elkaar ziet. Zo vaak in het jaar zal dat toch ook niet zijn...
En als hij kinderachtig reageert, hoef jij dat natuurlijk niet ook te doen.
precies, ik ben niet te actief hierin, mijn hoofd heeft er al die tijd ook niet naar gestaan om bepaalde redenen (die mijn schoonmoeder ook begrijpt) mijn man is al helemaal laaiend op G en mijn schoonmoeder legt op alle slakken zout.
ik zal er nog eens over nadenken of ik het bespreekbaar maak.
Ik heb ook het vermoeden dat hier meer speelt. Waarom is TO's man anders laaiend? Vanwege een woordenwisseling. Vergeet het toch, het leven is te kort om je druk te maken over dit soort onzinnigheden. Maak het goed en tel een paar keer tot tien als je elkaar ziet. Zo vaak in het jaar zal dat toch ook niet zijn...
En als hij kinderachtig reageert, hoef jij dat natuurlijk niet ook te doen.
vrijdag 14 november 2008 om 15:10
quote:lonki schreef op 14 november 2008 @ 10:05:
[...]
Een kinderachtige reactie, alleen maar om aan te geven dat je het een kinderachtige situatie vind.
Heel volwassen.Niet pedagogisch verantwoord nee, maar ik vond het wel toepasselijk in dit topic. En dat jij dat kinderachtig vindt zal mij om het even zijn.
[...]
Een kinderachtige reactie, alleen maar om aan te geven dat je het een kinderachtige situatie vind.
Heel volwassen.Niet pedagogisch verantwoord nee, maar ik vond het wel toepasselijk in dit topic. En dat jij dat kinderachtig vindt zal mij om het even zijn.
vrijdag 14 november 2008 om 15:50
vrijdag 14 november 2008 om 17:08
Wat ik zou doen in deze omstandigheid? Nou, ik denk dat ik toch zou proberen om weer on speaking terms met G. te komen. Dus zelf de eerste stap zou zetten, ook vanwege de schoonmoeder. Tja, als je alleen maar gelijk wilt hebben, kom je er helaas niet ver mee. Is ook vervelend. Maar goed, ik zou niet hetzelfde kinderachtige gedrag vertonen. De eer aan mezelf houden en bij sommige dingen zou ik er boven willen blijven staan.
Succes met de familieperikelen.
Succes met de familieperikelen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 15 november 2008 om 17:34
er heeft inderdaad meer gespeeld waardoor mijn man laaiend is, maar niet van toepassing om hier neer te zetten.
ik ga met hen praten, maar weet niet wanneer hij weer bij mn schonmoeder is, weet ze zelf ook niet. tussen hun gaat het ook (weer) niet lekker. tijdelijk even afwachten hoe het gaat lopen.
ik ga met hen praten, maar weet niet wanneer hij weer bij mn schonmoeder is, weet ze zelf ook niet. tussen hun gaat het ook (weer) niet lekker. tijdelijk even afwachten hoe het gaat lopen.
zaterdag 15 november 2008 om 17:45
Als jij vind dat hij te ver is gegaan en je hebt geen enkele emotionele reden om het goed te maken, waarom zou je? Ik kan zat mensen en daar zitten er ook een aantal bij die ik niet mag. Ik zeg gewoon hallo en thats that. Ik denk dat je het meer wil doen voor je schoonmoeder ipv jezelf want als ik je zo hoor heb je je keuze al gemaakt en wil je eigenlijk niks meer met m te maken hebben. Ik heb in een soortgelijke situatie gestaan en de "schoonmoeder" (in dit geval mijnn moeder) gewoon gezegd hoe het zat. Wat die persoon er mee deed intresseerde me niet. Ik zei gewoon hallo en tot ziens maar verder niets...
