Psyche
alle pijlers
Weerstand tegen therapie
woensdag 25 mei 2022 om 16:12
Ik heb al jaren psychische klachten, en eigenlijk zijn die alleen maar verergerd.
Behalve dan mijn eetstoornis, daar heb ik steeds minder last van, maar daarvoor in de plaats neem ik regelmatig teveel alcohol en kalmeringstabletten om mijn sombere stemming te dempen.
Ik heb eindelijk de therapie die ik al die jaren heb gewild, maar nu is het naar mijn idee al 'te laat', ik ben te erg vastgeroest in patronen en vastgelopen.
Je moet steeds teruggaan naar je kindertijd bij deze therapie, maar het punt is: ik heb een prima jeugd gehad, ik ben niks tekortgekomen en mijn problemen zijn pas ontstaan rond mijn 16e/17e. Toen kreeg ik een eetstoornis, net als genoeg andere meiden van die leeftijd. Maar ik ben niet misbruikt, niet mishandeld, mijn ouders hebben niks verkeerd gedaan. Er waren wel wat problemen in het gezin, maar niemand heeft daar schuld aan.
Ik merk steeds meer irritatie bij mezelf. Vertel ik bijvoorbeeld waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop, zegt mijn therapeut: aan welke situatie doet dit je denken uit je kindertijd?
En dan denk ik: daar gáán we weer, hoor.
Het is zelfs zo erg dat ik laatst een herinnering verzonnen heb, alleen toen ging ze doorvragen op allerlei details. Vervolgens voelde ik mij daar heel schuldig over. Dit is nog maar 1x voorgekomen. Verder zet ik mij goed in, ben bij de sessies en maak huiswerk (waar ze ook vaak niet op terugkomt)
Soms denk ik wel eens dat ik een therapeut nodig heb die wat strenger voor mij is, en wat directer. De therapeut die ik nu heb, is vooral heel meelevend en 'lief'. Het allerliefst zou ik eigenlijk gewoon stoppen met dat hele therapiecircus, maar dat kan niet want ik heb een zorgmachtiging voor ambulante zorg. Die loopt nog een paar maanden. Ik voel me heel schuldig tegenover mensen die op de wachtlijst staan, ik neem alleen maar een plek in die veel beter kan worden gebruikt.
Ligt het aan mij? Of is dit gewoon niks voor mij?
Behalve dan mijn eetstoornis, daar heb ik steeds minder last van, maar daarvoor in de plaats neem ik regelmatig teveel alcohol en kalmeringstabletten om mijn sombere stemming te dempen.
Ik heb eindelijk de therapie die ik al die jaren heb gewild, maar nu is het naar mijn idee al 'te laat', ik ben te erg vastgeroest in patronen en vastgelopen.
Je moet steeds teruggaan naar je kindertijd bij deze therapie, maar het punt is: ik heb een prima jeugd gehad, ik ben niks tekortgekomen en mijn problemen zijn pas ontstaan rond mijn 16e/17e. Toen kreeg ik een eetstoornis, net als genoeg andere meiden van die leeftijd. Maar ik ben niet misbruikt, niet mishandeld, mijn ouders hebben niks verkeerd gedaan. Er waren wel wat problemen in het gezin, maar niemand heeft daar schuld aan.
Ik merk steeds meer irritatie bij mezelf. Vertel ik bijvoorbeeld waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop, zegt mijn therapeut: aan welke situatie doet dit je denken uit je kindertijd?
En dan denk ik: daar gáán we weer, hoor.
Het is zelfs zo erg dat ik laatst een herinnering verzonnen heb, alleen toen ging ze doorvragen op allerlei details. Vervolgens voelde ik mij daar heel schuldig over. Dit is nog maar 1x voorgekomen. Verder zet ik mij goed in, ben bij de sessies en maak huiswerk (waar ze ook vaak niet op terugkomt)
Soms denk ik wel eens dat ik een therapeut nodig heb die wat strenger voor mij is, en wat directer. De therapeut die ik nu heb, is vooral heel meelevend en 'lief'. Het allerliefst zou ik eigenlijk gewoon stoppen met dat hele therapiecircus, maar dat kan niet want ik heb een zorgmachtiging voor ambulante zorg. Die loopt nog een paar maanden. Ik voel me heel schuldig tegenover mensen die op de wachtlijst staan, ik neem alleen maar een plek in die veel beter kan worden gebruikt.
Ligt het aan mij? Of is dit gewoon niks voor mij?
woensdag 25 mei 2022 om 20:06
Ik vermoed dat dit voortkomt uit een recente, ernstige crisis die TO heeft doorgemaakt (...maar goed, dat kan ze beter zelf toelichten denk ik).
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
woensdag 25 mei 2022 om 21:13
Heel veel mensen zijn niet mishandeld maar hebben toch erg veel last van patronen in hun gedrag die zijn ontstaan in hun jeugd.
Vaak gaat het ook over wat er NIET was toe je opgroeide. Dat is natuurlijk veel moeilijker te benoemen want je weet niet wat je mist als je het niet gehad hebt.
Zo hebben veel mensen weinig aandacht van hun ouders gehad voor hun emoties. Bijvoorbeeld als je viel en huilde dat je vader zei; kop op, niks aan de hand.
Of als je een prik kreeg en je deed net of je niks voelde, dan was je een stoere meid. Als je iets spannend vond dan werd er gelachen en gezegd: "joh, dat is toch niet spannend! Kijk, het valt wel mee, dat durf jij heus."
Of als je verdriet had omdat je op school iets rots mee had gemaakt, maar niemand vroeg hoe het met je gaat. Ze vroegen alleen "hoe gaat het op school", niet "hoe gaat het met jou?". En als je het toch vertelde dan was de reactie altijd "ach dat valt toch wel mee, niet overdrijven hoor". Of: Je moet ook wat meer..: zus of zo doen.. dan vinden ze je wel aardig.
Enzovoorts enzovoorts.
Dat is waar mensen van leren dat hun gevoelens er niet toe doen bijvoorbeeld. Mensen die zo opgroeien gaan hun eigen gevoelens niet meer serieus nemen en voelen soms zelfs niks meer. Zijn hard tegen zichzelf.
Leidt tot allerlei ellende.
En dit zijn maar wat kleine voorbeelden van goedbedoelde, kleine, onbeduidende opvoedpraktijken. Die alles bij elkaar veel effect hebben. Zo zijn er wel meer dingen die onbedoeld mis kunnen gaan in je jeugd.
Als jij met 16/17 een eetstoornis hebt ontwikkeld, dan heb je in ieder geval niet geleerd emoties op een gezonde manier te reguleren in de jaren daarvoor. Dus ergens was er toen al iets mis gegaan. Dat komt niet uit het niks.
Het is ook je therapeut haar taak om je te begeleiden in het ontrafelen van wat er heeft ontbroken in je jeugd of dat je trauma's hebt of andere invloeden die maken dat je nu problemen ervaart. Maar het is wel aan jou om er open voor te staan.
Voelt het alsof je dan niet loyaal bent aan je ouders? Alsof er een slechte jeugd "verzonnen" wordt om je problemen te verklaren?
Vaak gaat het ook over wat er NIET was toe je opgroeide. Dat is natuurlijk veel moeilijker te benoemen want je weet niet wat je mist als je het niet gehad hebt.
Zo hebben veel mensen weinig aandacht van hun ouders gehad voor hun emoties. Bijvoorbeeld als je viel en huilde dat je vader zei; kop op, niks aan de hand.
Of als je een prik kreeg en je deed net of je niks voelde, dan was je een stoere meid. Als je iets spannend vond dan werd er gelachen en gezegd: "joh, dat is toch niet spannend! Kijk, het valt wel mee, dat durf jij heus."
Of als je verdriet had omdat je op school iets rots mee had gemaakt, maar niemand vroeg hoe het met je gaat. Ze vroegen alleen "hoe gaat het op school", niet "hoe gaat het met jou?". En als je het toch vertelde dan was de reactie altijd "ach dat valt toch wel mee, niet overdrijven hoor". Of: Je moet ook wat meer..: zus of zo doen.. dan vinden ze je wel aardig.
Enzovoorts enzovoorts.
Dat is waar mensen van leren dat hun gevoelens er niet toe doen bijvoorbeeld. Mensen die zo opgroeien gaan hun eigen gevoelens niet meer serieus nemen en voelen soms zelfs niks meer. Zijn hard tegen zichzelf.
Leidt tot allerlei ellende.
En dit zijn maar wat kleine voorbeelden van goedbedoelde, kleine, onbeduidende opvoedpraktijken. Die alles bij elkaar veel effect hebben. Zo zijn er wel meer dingen die onbedoeld mis kunnen gaan in je jeugd.
Als jij met 16/17 een eetstoornis hebt ontwikkeld, dan heb je in ieder geval niet geleerd emoties op een gezonde manier te reguleren in de jaren daarvoor. Dus ergens was er toen al iets mis gegaan. Dat komt niet uit het niks.
Het is ook je therapeut haar taak om je te begeleiden in het ontrafelen van wat er heeft ontbroken in je jeugd of dat je trauma's hebt of andere invloeden die maken dat je nu problemen ervaart. Maar het is wel aan jou om er open voor te staan.
Voelt het alsof je dan niet loyaal bent aan je ouders? Alsof er een slechte jeugd "verzonnen" wordt om je problemen te verklaren?
woensdag 25 mei 2022 om 21:26
Bedankt voor jullie reacties. Vermijding... Hoe vaak ik dat woord wel niet heb gehoord met de eetstoornis behandeling, niet normaal. Je lust product X niet? Oh maar dat is vermijding...
Ik las iets over pleasen, en dit is inderdaad de reden van dat leugentje.. Hoe stom ook. Toevallig is dit soort gedrag nu ook onderwerp v gesprek, omdat ik dit continu doe bij mensen.
Ik was inderdaad tevreden over de therapie, maar een sinds een paar weken staat het me erg tegen.
@Parella: dit herken ik dan wel sterk, ja. Er is wel tegen mij gezegd dat ik mij aanstelde, en snel moest huilen of pijn had. Ook ben ik een tijdje angstig geweest en daar werd ook nogal lacherig over gedaan. Verder heb ik een negatief zelfbeeld overgenomen van mijn moeder, daar komt mogelijk ook mijn eetstoornis vandaan.
@Friedel en Calla: ik volg inderdaad schematherapie. Daar is inderdaad motivatie voor nodig en ik vind het zelf ook raar dat psychotherapie blijkbaar verplicht kan worden gesteld met een zorgmachtiging.. Ik denk ook eerder dat het een pressiemiddel is, ik denk dat er niks zou gebeuren als ik ermee stop, zolang ik mezelf niet in de problemen breng.
Ik las iets over pleasen, en dit is inderdaad de reden van dat leugentje.. Hoe stom ook. Toevallig is dit soort gedrag nu ook onderwerp v gesprek, omdat ik dit continu doe bij mensen.
Ik was inderdaad tevreden over de therapie, maar een sinds een paar weken staat het me erg tegen.
@Parella: dit herken ik dan wel sterk, ja. Er is wel tegen mij gezegd dat ik mij aanstelde, en snel moest huilen of pijn had. Ook ben ik een tijdje angstig geweest en daar werd ook nogal lacherig over gedaan. Verder heb ik een negatief zelfbeeld overgenomen van mijn moeder, daar komt mogelijk ook mijn eetstoornis vandaan.
@Friedel en Calla: ik volg inderdaad schematherapie. Daar is inderdaad motivatie voor nodig en ik vind het zelf ook raar dat psychotherapie blijkbaar verplicht kan worden gesteld met een zorgmachtiging.. Ik denk ook eerder dat het een pressiemiddel is, ik denk dat er niks zou gebeuren als ik ermee stop, zolang ik mezelf niet in de problemen breng.
woensdag 25 mei 2022 om 21:32
Dat kan, hoe paradoxaal dat ook klinkt, een goed teken zijn. Dat je in de buurt komt van waar het wringt, ongemakkelijk wordt en pijn doet en je (als natuurlijke afweer) liever vandaan zou blijven. Juist dit is van belang om met je psych te bespreken!
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
woensdag 25 mei 2022 om 21:44
Dus je gaat er nu al van uit dat deze therapie 'ook' niks wordt.
Ik denk dat wij hier moeilijk iets over kunnen zeggen, behalve het advies om dit met je behandelaar te bespreken en eerlijk te zijn (niet pleasen!) over je gevoelens, twijfels en weerstand.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
woensdag 25 mei 2022 om 22:25
Het leest alsof hier je irritatie ook over aanwakkert. Je hebt het al zo vaak gehoord. Weet je, misschien is het dan wel waar.
En misschien irriteert het je omdat je hierdoor minder de mogelijkheid voelt om je te onttrekken aan wat oncomfortabel voelt. Maar het is nou eenmaal oncomfortabel, daar moet je toch doorheen.
Reageer je niet gewoon zo omdat het je een beetje heet onder de voeten wordt? En betekent dat niet juist dat er iets goeds gaande is?
Of sta je al met één been buiten?
woensdag 25 mei 2022 om 22:28
O, als het schematherapie is dan snap ook ik dat teruggrijpen op de kindertijd.
Deze therapie heeft enige tijd nodig om het resultaat te merken en in dat proces is weerstand en irritatie heel normaal.
Het is inderdaad een prima methode en ik zou het ook zeker die tijd geven!
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 26 mei 2022 om 05:26
Nee, dat is niet zo. Als je een eetstoornis hebt wordt je gewoon niet geloofd door behandelaren. Heel heftig vond ik dat toen.Jufjoke schreef: ↑25-05-2022 22:25Het leest alsof hier je irritatie ook over aanwakkert. Je hebt het al zo vaak gehoord. Weet je, misschien is het dan wel waar.
En misschien irriteert het je omdat je hierdoor minder de mogelijkheid voelt om je te onttrekken aan wat oncomfortabel voelt. Maar het is nou eenmaal oncomfortabel, daar moet je toch doorheen.
Reageer je niet gewoon zo omdat het je een beetje heet onder de voeten wordt? En betekent dat niet juist dat er iets goeds gaande is?
Of sta je al met één been buiten?
donderdag 26 mei 2022 om 05:28
Ja, het echt een bewezen effectieve therapie.Friedel schreef: ↑25-05-2022 22:28O, als het schematherapie is dan snap ook ik dat teruggrijpen op de kindertijd.
Deze therapie heeft enige tijd nodig om het resultaat te merken en in dat proces is weerstand en irritatie heel normaal.
Het is inderdaad een prima methode en ik zou het ook zeker die tijd geven!
Ik merk ook ongeduld in mijn omgeving, dat het zo lang duurt voor de iets merken.
donderdag 26 mei 2022 om 10:38
Ik kan me voorstellen dat die ervaringen met eerdere behandelaren niet veel goeds hebben gedaan voor je vertrouwen in therapie.
Het is een beproeving die schematherapie. Je komt jezelf op een diepere laag tegen en een instinctmatige reactie is om daarvan weg te blijven, omdat ooit heel lang geleden je deze gevoelens nog niet kon dragen. Daar zitten inmiddels hele lagen tussen van zelfbescherming, wantrouwen, onafhankelijkheid etc.
Misschien werkt het daarom ook alleen maar als je het zelf echt wil en erin gelooft. Het gaat over je persoonlijke integriteit, daar kan/mag niemand zonder toestemming aankomen. Als dat je al eens overkomen is, is het des te moeilijker.
Uiteindelijk zal ook het deel van jou waar je op bent gaan vertrouwen, dat jou beschermd heeft al die tijd, gevoelsmatig een beetje sterven en komt er een rouwproces op gang.
Het is een beproeving die schematherapie. Je komt jezelf op een diepere laag tegen en een instinctmatige reactie is om daarvan weg te blijven, omdat ooit heel lang geleden je deze gevoelens nog niet kon dragen. Daar zitten inmiddels hele lagen tussen van zelfbescherming, wantrouwen, onafhankelijkheid etc.
Misschien werkt het daarom ook alleen maar als je het zelf echt wil en erin gelooft. Het gaat over je persoonlijke integriteit, daar kan/mag niemand zonder toestemming aankomen. Als dat je al eens overkomen is, is het des te moeilijker.
Uiteindelijk zal ook het deel van jou waar je op bent gaan vertrouwen, dat jou beschermd heeft al die tijd, gevoelsmatig een beetje sterven en komt er een rouwproces op gang.
donderdag 26 mei 2022 om 13:42
Jufjoke schreef: ↑25-05-2022 22:25Het leest alsof hier je irritatie ook over aanwakkert. Je hebt het al zo vaak gehoord. Weet je, misschien is het dan wel waar.
En misschien irriteert het je omdat je hierdoor minder de mogelijkheid voelt om je te onttrekken aan wat oncomfortabel voelt. Maar het is nou eenmaal oncomfortabel, daar moet je toch doorheen.
Reageer je niet gewoon zo omdat het je een beetje heet onder de voeten wordt? En betekent dat niet juist dat er iets goeds gaande is?
Of sta je al met één been buiten?
Dit is dus hèt argument dat werkelijk altijd aangedragen wordt wanneer cliënten aangeven dat ze zich afvragen of een therapie wel de juiste is. Weerstand/oncomfortabel gevoel = we komen tot de kern maar dat is te moeilijk voor cliënt. Dit is dus veel te kort door de bocht en het zou hulpverleners sieren eens beter te luisteren naar wat cliënt hier zelf over te melden heeft in plaats van maar een koers te blijven varen in overtuiging dat dat de juiste is.
"Kump ut vandaag neet, dan kump ut murrege"
donderdag 26 mei 2022 om 14:25
Ik vind het kort door de bocht om als leek het oordeel van een professional in twijfel te trekken op basis van wat iemand hier post.Vitamini schreef: ↑26-05-2022 13:42Dit is dus hèt argument dat werkelijk altijd aangedragen wordt wanneer cliënten aangeven dat ze zich afvragen of een therapie wel de juiste is. Weerstand/oncomfortabel gevoel = we komen tot de kern maar dat is te moeilijk voor cliënt. Dit is dus veel te kort door de bocht en het zou hulpverleners sieren eens beter te luisteren naar wat cliënt hier zelf over te melden heeft in plaats van maar een koers te blijven varen in overtuiging dat dat de juiste is.
Juist mensen met persoonlijkheidsproblematiek (waar schematherapie voor bedoeld is) en met eetstoornissen kunnen behoorlijk intelligent en geslepen zijn in hun weerstand, en hun eigen overtuigingen gaan bevestigen door dit soort gesprekken te voeren met anderen waardoor ze terugvallen in hun bekende patroon. Echt eeuwig zonde als dat onze TO zou overkomen vind ik. Het is niet dat je op elke straathoek even schematherapie kan krijgen dus laten we nog een paar andere therapeuten proberen.
Weerstand is heel complex en vraagt een grote deskundigheid om daarmee om te gaan. Iemand die schematherapie geeft zal daar ongetwijfeld al heel wat studiedagen en intervisie aan gewijd hebben, weerstand is namelijk een heel groot onderdeel in het proces.
Dit geldt niet voor milde therapievormen, dat kan gewoon best wel gezellig en aangenaam zijn. Maar met persoonlijkheidsproblematiek gaat het geheid gebeuren dat je overlevingsinstincten zich keren tegen de therapeut.
donderdag 26 mei 2022 om 14:27
Precies dat ja. Terwijl ook heel goed kan zijn dat een therapie niet bij je past, je geen klik hebt met de therapeut, etc.
Dat is nu niet zo hoor.
Maar in het verleden zeker wél , en altijd lag het aan mij, omdat ik niet écht in behandeling "wilde", ik kan er zo verdrietig van worden.
donderdag 26 mei 2022 om 15:31
Je verwoordt goed wat ik ook wilde zeggen Avage. Weerstand hoort bij het proces, zonder weerstand geen vooruitgang zou ik eigenlijk willen zeggen. Daarom is het ook van belang om juist dit met de behandelaar te bespreken. Dan kun je samen uitzoeken wat deze weerstand precies inhoudt en wat de juist houding en gedrag mbt deze weerstand is.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 26 mei 2022 om 15:35
En hoe zit nu als je héél eerlijk bent en diep in je binnenste kijkt?Ravena schreef: ↑26-05-2022 14:27Precies dat ja. Terwijl ook heel goed kan zijn dat een therapie niet bij je past, je geen klik hebt met de therapeut, etc.
Dat is nu niet zo hoor.
Maar in het verleden zeker wél , en altijd lag het aan mij, omdat ik niet écht in behandeling "wilde", ik kan er zo verdrietig van worden.
Ga je zonder voorbehoud deze behandeling aan en ben je bereid je diepste angsten en pijnen bloot te leggen (uiteraard gedoseerd en in een veilige setting) wetende dat juist dàt nodig is om vooruitgang te boeken?
Of zoek je (onbewust) naar een makkelijkere omweg om die hete brij heen in de hoop dat je dan ook komt waar je wezen wilt?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 26 mei 2022 om 17:15
Dat is ook niet helemaal waar, want tijdens je vorige behandeling wilde je dit het allerliefste. Daar heb je je niet 100% gegeven, omdat je dit wilde. Je leeft niet in het nu en je bent niet echt met je herstel bezig. Op zich is het wel goed dat die therapeut je even stil laat staan en terug laat blikken, alleen jammer dat je het niet toe laat.
Er is altijd wel een reden te verzinnen om je herstel te saboteren. Bij de vorige therapie wilde je dit en nu heb je dit en is zogenaamd de therapeut niet goed, terwijl je zelf niet eerlijk bent. Jouw herstel begint bij jou en niet bij het steeds maar afwijzen van je therapie en je therapeut omdat steeds net niet helemaal aan je verwachtingen voldoet. Het is ook aan jezelf om eens echt je best te doen en open kaart te spelen ook over je weerstand en ongemak.
Er is altijd wel een reden te verzinnen om je herstel te saboteren. Bij de vorige therapie wilde je dit en nu heb je dit en is zogenaamd de therapeut niet goed, terwijl je zelf niet eerlijk bent. Jouw herstel begint bij jou en niet bij het steeds maar afwijzen van je therapie en je therapeut omdat steeds net niet helemaal aan je verwachtingen voldoet. Het is ook aan jezelf om eens echt je best te doen en open kaart te spelen ook over je weerstand en ongemak.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 mei 2022 om 18:28
Ik denk dat je iets graag kan willen aangaan terwijl ondertussen een ander deel van jou er heel bang voor is.
Ik zou dan niet beweren dat je het niet echt wil.
Het is meer dat de "ik" in het verhaal niet een volledig geïntegreerde persoonlijkheid is die bewust iets met het beschadigde/angstige deel kan aanvangen, waardoor het jou steeds saboteert.
Zoals je het zelf schrijft, je zit daar al in vastgeroest.
Helaas voelt het aanpakken hiervan alleen maar als verliezen en nog meer angstig worden, voordat het beter wordt.
Je zal de eerste noch de laatste zijn die het uiteindelijk niet aankan/aangaat.
Ik zou dan niet beweren dat je het niet echt wil.
Het is meer dat de "ik" in het verhaal niet een volledig geïntegreerde persoonlijkheid is die bewust iets met het beschadigde/angstige deel kan aanvangen, waardoor het jou steeds saboteert.
Zoals je het zelf schrijft, je zit daar al in vastgeroest.
Helaas voelt het aanpakken hiervan alleen maar als verliezen en nog meer angstig worden, voordat het beter wordt.
Je zal de eerste noch de laatste zijn die het uiteindelijk niet aankan/aangaat.
donderdag 26 mei 2022 om 19:08
Een bekend verschijnsel inderdaad.
Hoe graag je ook iets 'wilt', in de praktijk kan dit als een onmogelijke opgave of onneembare hindernis voelen. De angst voor loslaten van het vertrouwde (hoe ongezond/destructief ook) en het durven aangaan van het onbekende (vaak gemaskeerd door wrevel, irritatie, weerstand of gewoon 'niet goed voelen') vraagt om een goede begeleiding maar ook om een serieuze eigen inzet en motivatie. En die weerstand hoef je niet te negeren of geringschatten maar vooral onderzoeken wat er àchter die weerstand ligt en hoe daar aan gewerkt kan worden.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 26 mei 2022 om 23:59
het is net als met alle relaties - het moet klikken.
Jij hebt die klik duidelijk niet met je peut, en hebt het de tijd gegeven. Heeft niet geholpen, dus ja, overweeg om weg te gaan naar een ander.
Bespreek wel met haar wat beter passend bij je zou zijn, wie weet wat voor ideeen ze nog heeft.
Dit vond ik ook een fijn overzicht waar je op kan letten bij therapeuten:
https://verkenjegeest.com/slechte-psych ... 9jkztaqasn
Jij hebt die klik duidelijk niet met je peut, en hebt het de tijd gegeven. Heeft niet geholpen, dus ja, overweeg om weg te gaan naar een ander.
Bespreek wel met haar wat beter passend bij je zou zijn, wie weet wat voor ideeen ze nog heeft.
Dit vond ik ook een fijn overzicht waar je op kan letten bij therapeuten:
https://verkenjegeest.com/slechte-psych ... 9jkztaqasn
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
vrijdag 27 mei 2022 om 00:08
Jij hebt de posts van Ravena duidelijk niet gelezen.kers schreef: ↑26-05-2022 23:59het is net als met alle relaties - het moet klikken.
Jij hebt die klik duidelijk niet met je peut, en hebt het de tijd gegeven. Heeft niet geholpen, dus ja, overweeg om weg te gaan naar een ander.
Bespreek wel met haar wat beter passend bij je zou zijn, wie weet wat voor ideeen ze nog heeft.
Dit vond ik ook een fijn overzicht waar je op kan letten bij therapeuten:
https://verkenjegeest.com/slechte-psych ... 9jkztaqasn
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
vrijdag 27 mei 2022 om 12:31
Dit geldt niet voor psychotherapie voor persoonlijkheidsstoornissen.
Deze vorm van therapie kan je meer vergelijken met bijvoorbeeld het werk in TBS-klinieken. Je brengt samen een goede therapeutische relatie tot stand en de therapeut neemt daar het voortouw in. Maar je kan niet de persoonlijke klik tussen cliënt en therapeut als uitgangspunt nemen, wanneer bijvoorbeeld sprake is van (trekken van een) borderline persoonlijkheidsstoornis of narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Hier nog een mooi artikel over schematherapie via de website van de vereniging voor schematherapie, over de werking van schematherapie.
https://www.schematherapie.nl/stream/gi ... erapie.pdf
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
