Psyche
alle pijlers
Weerstand tegen therapie
woensdag 25 mei 2022 om 16:12
Ik heb al jaren psychische klachten, en eigenlijk zijn die alleen maar verergerd.
Behalve dan mijn eetstoornis, daar heb ik steeds minder last van, maar daarvoor in de plaats neem ik regelmatig teveel alcohol en kalmeringstabletten om mijn sombere stemming te dempen.
Ik heb eindelijk de therapie die ik al die jaren heb gewild, maar nu is het naar mijn idee al 'te laat', ik ben te erg vastgeroest in patronen en vastgelopen.
Je moet steeds teruggaan naar je kindertijd bij deze therapie, maar het punt is: ik heb een prima jeugd gehad, ik ben niks tekortgekomen en mijn problemen zijn pas ontstaan rond mijn 16e/17e. Toen kreeg ik een eetstoornis, net als genoeg andere meiden van die leeftijd. Maar ik ben niet misbruikt, niet mishandeld, mijn ouders hebben niks verkeerd gedaan. Er waren wel wat problemen in het gezin, maar niemand heeft daar schuld aan.
Ik merk steeds meer irritatie bij mezelf. Vertel ik bijvoorbeeld waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop, zegt mijn therapeut: aan welke situatie doet dit je denken uit je kindertijd?
En dan denk ik: daar gáán we weer, hoor.
Het is zelfs zo erg dat ik laatst een herinnering verzonnen heb, alleen toen ging ze doorvragen op allerlei details. Vervolgens voelde ik mij daar heel schuldig over. Dit is nog maar 1x voorgekomen. Verder zet ik mij goed in, ben bij de sessies en maak huiswerk (waar ze ook vaak niet op terugkomt)
Soms denk ik wel eens dat ik een therapeut nodig heb die wat strenger voor mij is, en wat directer. De therapeut die ik nu heb, is vooral heel meelevend en 'lief'. Het allerliefst zou ik eigenlijk gewoon stoppen met dat hele therapiecircus, maar dat kan niet want ik heb een zorgmachtiging voor ambulante zorg. Die loopt nog een paar maanden. Ik voel me heel schuldig tegenover mensen die op de wachtlijst staan, ik neem alleen maar een plek in die veel beter kan worden gebruikt.
Ligt het aan mij? Of is dit gewoon niks voor mij?
Behalve dan mijn eetstoornis, daar heb ik steeds minder last van, maar daarvoor in de plaats neem ik regelmatig teveel alcohol en kalmeringstabletten om mijn sombere stemming te dempen.
Ik heb eindelijk de therapie die ik al die jaren heb gewild, maar nu is het naar mijn idee al 'te laat', ik ben te erg vastgeroest in patronen en vastgelopen.
Je moet steeds teruggaan naar je kindertijd bij deze therapie, maar het punt is: ik heb een prima jeugd gehad, ik ben niks tekortgekomen en mijn problemen zijn pas ontstaan rond mijn 16e/17e. Toen kreeg ik een eetstoornis, net als genoeg andere meiden van die leeftijd. Maar ik ben niet misbruikt, niet mishandeld, mijn ouders hebben niks verkeerd gedaan. Er waren wel wat problemen in het gezin, maar niemand heeft daar schuld aan.
Ik merk steeds meer irritatie bij mezelf. Vertel ik bijvoorbeeld waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop, zegt mijn therapeut: aan welke situatie doet dit je denken uit je kindertijd?
En dan denk ik: daar gáán we weer, hoor.
Het is zelfs zo erg dat ik laatst een herinnering verzonnen heb, alleen toen ging ze doorvragen op allerlei details. Vervolgens voelde ik mij daar heel schuldig over. Dit is nog maar 1x voorgekomen. Verder zet ik mij goed in, ben bij de sessies en maak huiswerk (waar ze ook vaak niet op terugkomt)
Soms denk ik wel eens dat ik een therapeut nodig heb die wat strenger voor mij is, en wat directer. De therapeut die ik nu heb, is vooral heel meelevend en 'lief'. Het allerliefst zou ik eigenlijk gewoon stoppen met dat hele therapiecircus, maar dat kan niet want ik heb een zorgmachtiging voor ambulante zorg. Die loopt nog een paar maanden. Ik voel me heel schuldig tegenover mensen die op de wachtlijst staan, ik neem alleen maar een plek in die veel beter kan worden gebruikt.
Ligt het aan mij? Of is dit gewoon niks voor mij?
zondag 29 mei 2022 om 14:16
zeker wel.Avage schreef: ↑27-05-2022 12:31Dit geldt niet voor psychotherapie voor persoonlijkheidsstoornissen.
Deze vorm van therapie kan je meer vergelijken met bijvoorbeeld het werk in TBS-klinieken. Je brengt samen een goede therapeutische relatie tot stand en de therapeut neemt daar het voortouw in. Maar je kan niet de persoonlijke klik tussen cliënt en therapeut als uitgangspunt nemen, wanneer bijvoorbeeld sprake is van (trekken van een) borderline persoonlijkheidsstoornis of narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Hier nog een mooi artikel over schematherapie via de website van de vereniging voor schematherapie, over de werking van schematherapie.
https://www.schematherapie.nl/stream/gi ... erapie.pdf
maar denk inderdaad dat deze therapeut te weinig aansluit bij TO.
Het heeft in ieder geval geen effect als je je niet op je gemak voelt TO. Natuurlijk moet je niet direct de handdoek in de ring gooien, maar als het blijvend niet opschiet, ga op zoek naar iemand bij wie je je wel op je gemak voelt.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 29 mei 2022 om 14:29
Misschien moet je eerst de posts van deze TO eens lezen voordat je wat roept.kers schreef: ↑29-05-2022 14:16zeker wel.
maar denk inderdaad dat deze therapeut te weinig aansluit bij TO.
Het heeft in ieder geval geen effect als je je niet op je gemak voelt TO. Natuurlijk moet je niet direct de handdoek in de ring gooien, maar als het blijvend niet opschiet, ga op zoek naar iemand bij wie je je wel op je gemak voelt.
Je slaat de plank nogal mis namelijk.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zondag 29 mei 2022 om 14:49
Goed dat je het gaat bespreken. Op deze manier betrek de emotie bij de therapie en dat kan alleen maar leerzaam zijn.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zondag 29 mei 2022 om 14:58
ik heb gewoon een andere mening dan jij.
moet kunnen, me dunkt?
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 29 mei 2022 om 15:08
Natuurlijk, geen enkel probleem.
Alleen zeg je dingen over TO die gewoon niet kloppen en waaruit blijkt dat je berichten van haar niet eens gelezen hebt.
En daar baseer je dan je mening op.
Daar spreek ik je op aan, verder niks.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
zondag 29 mei 2022 om 15:25
Je denkt en concludeert te kort door de bocht. Mijn ervaring is geheel anders.
Wel had ik een therapeut die mij een spiegel voor hield. Dat had ik nodig. Ze deed niet hetgeen ik wilde, ze deed hetgeen ik nodig had.
In een ander topic van jou schreef ik reeds dat ik ook een eetstoornis had, anorexia. Anorexia is is een zeer gemene en om de tuin leidende, leugenachtige, manipulerende ziekte. Ben er niet trots op, maar het is een feit. Als mijn therapeut in alles wat ik toen zei zonder vragen stellen en oplettende houding was meegeveerd, had ik nooit bereikt wat ik uiteindelijk heb bereikt irt anorexia.
Overigens is er bij mij geen sprake van een persoonlijkheidsstoornis. Dat schijnt wel een verschil te maken met de keuze voor een behandeling en de mate van succes die ermee te behalen is.
maandag 30 mei 2022 om 16:51
Avage schreef: ↑26-05-2022 14:25Ik vind het kort door de bocht om als leek het oordeel van een professional in twijfel te trekken op basis van wat iemand hier post.
Juist mensen met persoonlijkheidsproblematiek (waar schematherapie voor bedoeld is) en met eetstoornissen kunnen behoorlijk intelligent en geslepen zijn in hun weerstand, en hun eigen overtuigingen gaan bevestigen door dit soort gesprekken te voeren met anderen waardoor ze terugvallen in hun bekende patroon. Echt eeuwig zonde als dat onze TO zou overkomen vind ik. Het is niet dat je op elke straathoek even schematherapie kan krijgen dus laten we nog een paar andere therapeuten proberen.
Weerstand is heel complex en vraagt een grote deskundigheid om daarmee om te gaan. Iemand die schematherapie geeft zal daar ongetwijfeld al heel wat studiedagen en intervisie aan gewijd hebben, weerstand is namelijk een heel groot onderdeel in het proces.
Dit geldt niet voor milde therapievormen, dat kan gewoon best wel gezellig en aangenaam zijn. Maar met persoonlijkheidsproblematiek gaat het geheid gebeuren dat je overlevingsinstincten zich keren tegen de therapeut.
Ik heb wat opmerkingen van je vet gemaakt omdat die bij mij dan weer weerstand oproepen .
"Intelligent en geslepen" klinkt alsof het bewust gedaan wordt door de client. Ala die mate van zelfbewustzijn er was over de vermijding dan zat ze niet in therapie of kon ze omgaan met de vermijding.
Naast de 'normale' weerstand kan een client natuurlijk ook gewoon geen klik hebben of een slechte behandelaar hebben. Je bent niet ontdaan van je normale gevoelens en instincten als je een persoonlijkheidsstoornis hebt. Maar, TO moet wel heel kritisch kijken naar de gevoelens van weerstand en de therapeut een echte kans geven.
Schematherapie is dé therapie van dit moment die bij elke ggz op elke hoek van de straat gegeven wordt, gelukkig kan je dus wel wisselen van therapeut als er echt geen vooruitgang is en enkel weerstand. Dan doet de therapeut daar misschien ook te weinig mee. Dat ik TO moet vertellen op een forum dat jeugdervaringen niet persé gaan over mishandeling of trauma maar vaak ook over wat er juist niet was, vind ik zelf vrij apart. Ze heeft al tijden behandeling!
Dat hoort TO van haar therapeut te horen. Dat mag ze best bespreken met haar therapeut.
Je moet zelf hard werken als client en je openstellen, maar je mag ook wat verwachten van de therapeut en de therapievorm.
Juist goed om je volwassen op te stellen en vragen te stellen daarover.
maandag 30 mei 2022 om 18:02
Ik bedoelde daarmee de overlevingsinstinct/schema's/geef-het-een-naam die geactiveerd worden en een eigen leven gaan leiden. Maar ik snap dat het anders overkomt.
Verder een mooie aanvulling.
Ik ging er inderdaad vanuit dat schematherapie moeilijk aan te komen is maar dat was een aanname van mij. Ik dacht dat je meestal driekwart jaar of langer op een wachtlijst moet staan.
Hoe is het vandaag gegaan TO?
dinsdag 31 mei 2022 om 15:35
Ik heb ook jaren moeten wachten op schematherapie.Avage schreef: ↑30-05-2022 18:02Ik bedoelde daarmee de overlevingsinstinct/schema's/geef-het-een-naam die geactiveerd worden en een eigen leven gaan leiden. Maar ik snap dat het anders overkomt.
Verder een mooie aanvulling.
Ik ging er inderdaad vanuit dat schematherapie moeilijk aan te komen is maar dat was een aanname van mij. Ik dacht dat je meestal driekwart jaar of langer op een wachtlijst moet staan.
Hoe is het vandaag gegaan TO?
Steeds was ik "niet stabiel genoeg" of "niet goed op gewicht".
De sessie ging wel goed, ik heb wel verteld over mijn twijfels en de weerstand. We zouden 2x in de week een sessie hebben, maar dit vergt toch te veel van mij. Dus we houden het zoals het nu is
dinsdag 31 mei 2022 om 15:41
Ik heb niks gehad aan eetstoornis behandeling . Oeverloze discussies, want is één cracker voldoende als tussendoortje of moet je er twee nemen? Groepstherapie was al helemaal vreselijk, iedereen triggerde elkaar.Ttroeteltje schreef: ↑29-05-2022 15:25Je denkt en concludeert te kort door de bocht. Mijn ervaring is geheel anders.
Wel had ik een therapeut die mij een spiegel voor hield. Dat had ik nodig. Ze deed niet hetgeen ik wilde, ze deed hetgeen ik nodig had.
In een ander topic van jou schreef ik reeds dat ik ook een eetstoornis had, anorexia. Anorexia is is een zeer gemene en om de tuin leidende, leugenachtige, manipulerende ziekte. Ben er niet trots op, maar het is een feit. Als mijn therapeut in alles wat ik toen zei zonder vragen stellen en oplettende houding was meegeveerd, had ik nooit bereikt wat ik uiteindelijk heb bereikt irt anorexia.
Overigens is er bij mij geen sprake van een persoonlijkheidsstoornis. Dat schijnt wel een verschil te maken met de keuze voor een behandeling en de mate van succes die ermee te behalen is.
Niks aan gehad. Op eigen kracht anorexia overwonnen. Eerder ondanks dan dankzij de hulpverlening.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:41
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in