Weet even geen raad meer ...

Ik zou graag advies van jullie willen over dit onderwerp.

Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)

Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.

Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)

Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.

Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.

UPDATE:

Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.

Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.

Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.

Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....

FadeToBlack schreef: ↑

13-01-2019 13:34

Dit ook. Verhuizen geeft veel stress en kost energie en geld. Dat heb je niet.
Je staat op de wachtlijst en bent in februari aan de beurt, toch? Dat is al over een paar weken. Je kunt morgen weer even naar de huisarts, de poh kan in de tussentijd misschien iets voor je doen.
Ik sta nu 8 maanden op de wachtlijst voor specialistische GGZ, en het gaat nog zeker een half jaar duren voor ik aan de beurt ben. En ik woon in de stad. Je bent dus niet eerder geholpen als je in de stad woont.

Ik ben eerder verhuist en zoveel stress geeft het mij tenminste niet. Het geld ga ik regelen. De POH kan eigenlijk niks voor mij doen want ik heb iemand nodig die een volledige diagnose kan stellen wat er allemaal mis met mij is. Wat rot om te horen dat je zolang al op een wachtlijst staat. Ik zeg ook niet dat je eerder wordt geholpen als je in de stad woont maar het is makkelijker om in de stad te wonen omdat alles dichterbij is. Als je alles hebt gelezen zie je dat ik 15 km van de dichtstbij zijnde instelling/therapeut woon dus ik kan niks.

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 13:36

Oftewel iedereen moet voor je rennen en zelf kun je en wil je "niks".

Hoezo moet iemand jou vertellen je aan je dagprogramma te houden? Je bent geen kleuter...

Hoe kom je nu bij je ha? Zo kun je ook bij de POH komen. Je kunt prima lopen, past ook mooi in je dagprogramma, lekker een rondje lopen. Ook goed als je depressief bent.

En hoe betaal je nu je verzekering, telefoon etc? En hoe had je die bedacht te betalen tot je een uitkering hebt? Heb je nu inmiddels al een uitkering aangevraagd? Dat kun je prima digitaal doen.

En een schuldhulpmaatje kun je morgen regelen. Net als de afspraak met de POH.

Echt kom van je luie reet af en neem de controle over je leven weer terug ipv dat gehang en iedereen voor je laten willen rennen. Dan heb je straks alles geregeld maar niks geleerd en zit je twee jaar later wéér in de shit.

Hoe bedoel je iedereen moet voor me rennen? ik heb niemand die me helpt dus niemand hoeft voor mij 'te rennen'
Ik heb gewoon een geschiedenis met moeite om dingen te ondernemen/ aan dingen te houden dus ik heb daar hulp voor nodig. Je kan me wel een kleuter noemen maar ik heb daar gewoon moeite mee.

Mijn HA is dichtbij, dat is op loopafstand. De POH is ver dus ik ga dat niet lopen, heel simpel. Ik heb al lange tijd geen telefoon dus dat hoef ik niet te betalen, verzekering heb ik enkele maandjes niet betaald omdat ik in de min sta maar daar heb ik al een regeling voor getroffen. ik kan morgen wel bellen voor iemand die me helpt met mijn schulden maar daar zou vast ook een wachtlijst voor staan.

Ik een luie reet? zoals ik heb gezegd ben ik anderhalf maand nu ongeveer werk en schoolloos. dus lui kan je me niet noemen.

Nummer*Zoveel schreef: ↑

13-01-2019 13:42

Je hebt hier vrijdagavond tips gekregen over dagstructuur. En je komt nu, op zondagochtend, al tot de conclusie dat je het hebt geprobeerd en dat het niet werkt? Dat is toch potverdorie niet serieus proberen?! En waarom zou je iemand nodig hebben voor een dagstructuur? Je bent toch een volwassen vrouw met normale verstandelijke vermogens?

Ik heb gewoon een geschiedenis met moeite om dingen te ondernemen/ aan dingen te houden dus ik heb daar hulp voor nodig. Ik heb het geprobeerd en het is me niet gelukt. Wekker om 10 uur gezet, niet wakker geworden. Ben gaan wandelen, kwam een oude vriendin tegen (voor mijn gevoel ben ik nu 10 stappen achteruit gegaan met het wandelen), eten heb ik geprobeerd maar zo weer uitgekotst.

FadeToBlack schreef: ↑

13-01-2019 13:48

Ik kan niet alles gelezen hebben, want je hebt je OP leeggehaald.
Nogmaals, het lijkt of je niets wilt met alle tips hier. Terwijl het niet de minsten zijn die hier de moeite nemen om je te helpen: zowel mensen die in de GGZ weken, en ervaringsdeskundigen. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 13:57

Als eerste, ik noem je geen kleuter.

Ennuh, je wilt wel dat mensen gaan rennen, de crisisdienst moest vrijdag al voor 12 uur gebeld hebben in jouw ogen, moest je opnemen of anders hapklare oplossingen aandragen. De ha moest eigenlijk op de 28ste een plekje/oplossing voor je hebben. En het is inmiddels ál ruim twee weken geleden en er is "niks" gebeurt. Maar ondertussen heb je zelf ook bar weinig ondernomen of ook maar iets geprobeerd van wat hier of door de psych is aangedragen.

En wederom komen we bij het puntje, ik wil niet. Want de poh is te ver lopen. Ik werd niet wakker van de wekker. Ik heb het nooit geleerd. Ik kwam iemand tegen. Daar is ook vast een wachtlijst. Ik kan wel bellen maar. Etc. Allemaal de schuld van een ander...

Dan zet je vijf wekkers of vraag je je moeder/broer je wakker te maken, ga je een halfuur of uur later nog eens wandelen, hang je overal in huis/kamer je dagprogramma op en zet je wekkertjes voor nu eten, nu wandelen, nu mijn bed verschonen, nu douchen, nu computertijd, nu mag ik een uurtje dutten... zo ingewikkeld is het niet. In begin lastig maar het maar één keer proberen gaat je niet vooruit helpen.

Zoals ik zeg makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vraag mn moeder en broer om niks omdat ik al een slechte band met hun heb, als ze me gaan helpen kan ik tegen ze uitvallen en maak ik het alleen maar erger.

Ik zeg helemaal niet dat het de schuld van een ander is? ik zeg alleen dat IK het niet kan.

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 13:57

Als eerste, ik noem je geen kleuter.

Ennuh, je wilt wel dat mensen gaan rennen, de crisisdienst moest vrijdag al voor 12 uur gebeld hebben in jouw ogen, moest je opnemen of anders hapklare oplossingen aandragen. De ha moest eigenlijk op de 28ste een plekje/oplossing voor je hebben. En het is inmiddels ál ruim twee weken geleden en er is "niks" gebeurt. Maar ondertussen heb je zelf ook bar weinig ondernomen of ook maar iets geprobeerd van wat hier of door de psych is aangedragen.

En wederom komen we bij het puntje, ik wil niet. Want de poh is te ver lopen. Ik werd niet wakker van de wekker. Ik heb het nooit geleerd. Ik kwam iemand tegen. Daar is ook vast een wachtlijst. Ik kan wel bellen maar. Etc. Allemaal de schuld van een ander...

Dan zet je vijf wekkers of vraag je je moeder/broer je wakker te maken, ga je een halfuur of uur later nog eens wandelen, hang je overal in huis/kamer je dagprogramma op en zet je wekkertjes voor nu eten, nu wandelen, nu mijn bed verschonen, nu douchen, nu computertijd, nu mag ik een uurtje dutten... zo ingewikkeld is het niet. In begin lastig maar het maar één keer proberen gaat je niet vooruit helpen.

De psych heeft helemaal niks gezegd.

Nummer*Zoveel schreef: ↑

13-01-2019 13:57

Hoeveel meer hulp verwacht je van de hulpverlening te krijgen dan dat wij je kunnen geven op het vlak van dagstructuur? Er gaat echt geen hulpverlener 24/7 naast je staan om je rond te commanderen.

Daarom zeg ik dat ik opgenomen wil worden omdat ik niks in het leven kan. Ik heb iemand nodig die mij inderdaad 24/7 commandeert


Zij vragen jou om zelf een dagindeling te maken, dan vragen ze of het gelukt is, en als het niet gelukt is dan vragen ze waarom niet. Ze spreken je aan op je gedrag. En reken maar dat zij jou daarvoor verantwoordelijk houden, want alleen JIJ kunt dit veranderen. Dat kan echt niemand anders voor je doen.
Dus als je iets 1x probeert en het lukt niet of valt tegen, dan is jouw conclusie dat het nooit zal lukken en altijd tegen zal vallen? En je probeert het dan ook maar niet meer? Ik vrees dat je daarin nog gelijk zult krijgen ook, want met niks proberen kom je inderdaad ook nergens.

Maar dan wordt het dat ik elke keer zeg: het is mij niet gelukt. Ik heb het geprobeerd maar ik ben angstig. Omdat ik die oude vriendin ben tegengekomen durf ik eigenlijk niet eens meer naar buiten te gaan ...

Heb je jouw broer wel eens gevraagd hoe hij zo goed in die sport is geworden? Dat is ook niet vanzelf gegaan, hoor. Je kunt aanleg hebben, maar dan nog zul je heel veel moeten trainen en dat ook na verloren wedstrijden of andere tegenslagen vol moeten houden om echt ergens goed in te worden en te blijven.

Mijn broer is altijd goed geweest in sport, ik daarin tegen heb geen talent.

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 14:14

Denk je serieus dat jij 1 op 1 gaat krijgen? Daar is helemáál geen indicatie voor...

Ik wil het maar weet dat ik dat niet krijg.

En waarom durf je niet meer naar buiten te gaan?

Ik ben angstig, ik wil geen contact meer met mensen door wat dingen wat er in het verleden is gebeurd

Jij hebt vast ook ergens talent voor, alleen niet in sport. Zoek uit waar jij goed in bent...

Het enige waar ik goed in ben is mijn eigen leven verzieken, ik heb alles geprobeerd:
ben niet creatief
Ben niet sportief
ik ben gemiddeld ( niet slim of dom)
ect ect.

FadeToBlack schreef: ↑

13-01-2019 14:21

En voor opname moet het zeer ernstig met je zijn. Denk aan een psychose of een zelfmoordpoging. Opname is geen pretje.
Heb je medicatie?

Ik heb van de week dus een poging gedaan (dinsdag om precies te zijn) en daardoor was ik dus doorgestuurd naar de crisisdienst. Maar omdat ik mezelf normaal kon verwoorden vonden ze me niet 'verward' genoeg.

Ik slik alleen medicatie voor mijn schildklier. Maar omdat ik dus dinsdag een overdosis heb geslikt mag ik het alleen gebruiken als mijn moeder er bij is ...

Kia•Ora schreef: ↑

13-01-2019 14:23

Dan ga je naar buiten zonder contact te maken.

Elke keer als ik mensen zie wordt ik angstig. Als ik naar buiten ga ben ik bang dat ik weer een bekende tegen kom ...