Psyche
alle pijlers
Weinig tot geen interesse in mensen en meer
vrijdag 6 september 2019 om 00:36
Na een google search ben ik hier terecht gekomen. Ik weet al een hele tijd dat mijn interesse in mensen klein is. Ook de actualiteit en alles wat op het nieuws komt boeit me niet. Ik begrijp wat sommige dingen met mensen doet en dus zie mezelf wel als empathisch maar mij zelf raakt het gewoon niet.
Tot nu toe had ik daar altijd weinig problemen mee. Maar na een relatiebreuk van een relatie van 10 jaar (omwille van die reden) en na enkele kortstondige relaties merk ik gewoon dat ik geen relaties kan onderhouden. Ik toon te weinig interesse, heb zelf weinig te vertellen en na een aantal afspraakjes die super zijn verlies ik enorm snel mijn interesse.
Na een gesprek met mn ex zei ze : "Mss heb je een vorm van autisme?" Ik zoek er wat over op en er zijn idd gelijkenissen. Hoewel ik perfect met verandering om kan bvb ben ik heel egoïstisch ingesteld , het leven draait om mij en buiten mijn 2 grote passies en mijn hond boeit er in feite bijna niks.
Hoewel ik absoluut niet dom ben is mijn hoofd redelijk leeg. Ik heb een eigen huis , ik zie er goed uit , heb leuke ouders , ben chef van een team in een boeiend bedrijf. Alles gaat me in feite voor de wind. Ik ben eigenlijk ook best gelukkig. Maar... ik verlies veel vrienden en leg moeilijk contacten omdat het me gewoon niet boeit. Ik word er stilaan gek van. Ik verlies 1 van mn jeugdvrienden omdat ik gewoon de relatie niet onderhou , en het doet me niks.
Mijn relatie van 10 jaar stopt en het doet me niks. En zo kan ik blijven verder gaan... Ik leer een topvrouw kennen , heb er een paar boeiende gesprekken mee , ga ermee naar bed en plots is mijn interesse verdwenen. Het boeit me gewoon niet meer.
Zijn er nog lotgenoten hier ?
Tot nu toe had ik daar altijd weinig problemen mee. Maar na een relatiebreuk van een relatie van 10 jaar (omwille van die reden) en na enkele kortstondige relaties merk ik gewoon dat ik geen relaties kan onderhouden. Ik toon te weinig interesse, heb zelf weinig te vertellen en na een aantal afspraakjes die super zijn verlies ik enorm snel mijn interesse.
Na een gesprek met mn ex zei ze : "Mss heb je een vorm van autisme?" Ik zoek er wat over op en er zijn idd gelijkenissen. Hoewel ik perfect met verandering om kan bvb ben ik heel egoïstisch ingesteld , het leven draait om mij en buiten mijn 2 grote passies en mijn hond boeit er in feite bijna niks.
Hoewel ik absoluut niet dom ben is mijn hoofd redelijk leeg. Ik heb een eigen huis , ik zie er goed uit , heb leuke ouders , ben chef van een team in een boeiend bedrijf. Alles gaat me in feite voor de wind. Ik ben eigenlijk ook best gelukkig. Maar... ik verlies veel vrienden en leg moeilijk contacten omdat het me gewoon niet boeit. Ik word er stilaan gek van. Ik verlies 1 van mn jeugdvrienden omdat ik gewoon de relatie niet onderhou , en het doet me niks.
Mijn relatie van 10 jaar stopt en het doet me niks. En zo kan ik blijven verder gaan... Ik leer een topvrouw kennen , heb er een paar boeiende gesprekken mee , ga ermee naar bed en plots is mijn interesse verdwenen. Het boeit me gewoon niet meer.
Zijn er nog lotgenoten hier ?
vrijdag 6 september 2019 om 09:20
Hoi,
Geen lotgenoot. Maar vind het een vervelend probleem voor je. Het valt me alleen op dat je je zegt dat je er gek van wordt, maar het boeit je niet mensen kwijt te raken. Dat komt op mij een beetje tegenstrijdig over. Het doet je dus wel wat, want het maakt je gek. Misschien boeit het je dus meer dan je denkt.
Geen lotgenoot. Maar vind het een vervelend probleem voor je. Het valt me alleen op dat je je zegt dat je er gek van wordt, maar het boeit je niet mensen kwijt te raken. Dat komt op mij een beetje tegenstrijdig over. Het doet je dus wel wat, want het maakt je gek. Misschien boeit het je dus meer dan je denkt.
vrijdag 6 september 2019 om 10:41
Klopt inderdaad!roanna schreef: ↑06-09-2019 09:20Hoi,
Geen lotgenoot. Maar vind het een vervelend probleem voor je. Het valt me alleen op dat je je zegt dat je er gek van wordt, maar het boeit je niet mensen kwijt te raken. Dat komt op mij een beetje tegenstrijdig over. Het doet je dus wel wat, want het maakt je gek. Misschien boeit het je dus meer dan je denkt.
Op zich is het niet zo gek om weinig tot geen interesse in andere mensen te hebben. Ik ben zelf geen lotgenoot, maar ken wel een aantal mensen die zich op deze manier het prettigst voelen. Niks mis mee, zolang jij je daar goed bij voelt. Je geeft aan er gek van te worden, maar als je aan al die mensen in je leven geen behoefte hebt, is het toch geen probleem om alleen door het leven te gaan? Hoe meer vrienden je hebt, hoe minder tijd je voor jezelf over houdt.
vrijdag 6 september 2019 om 10:55
Ik kijk geen nieuws, dus dat vind ik niet eens zo heel gek. Dat boeit me ook niet en het is altijd negatief, dus zelf schiet ik er niks mee op door het wel te gaan kijken. Als ik het ga kijken, verandert er niets aan de negatieve dingen die zijn gebeurd in de wereld.
Ik denk dat iedereen wel in meer of mindere mate interesse heeft in een ander. Jij hebt het gewoon niet. Als je er gek van wordt, kan je wellicht proberen om het jezelf aan te leren door jezelf in een ander te verplaatsen. Hoe zou jij het vinden als niemand interesse heeft in jou of wat er in jouw leven speelt?
Maar, heel eerlijk.. denk dat heel wat mensen liever over zichzelf praten en wel wat interesse tonen in een ander, maar dat dat lang niet altijd zo boeiend is voor iedereen. Dat hoort toch een beetje bij socializen. Soms moet je ook gewoon luisteren naar een ander zijn verhaal. Boeit mij ook niks als ik geen band met je heb, heb pas interesse in iemand als ik een connectie voel met iemand. Zoals mijn ouders, familie en een handjevol vriendinnen. Soms stel ik ook vragen, terwijl dat onderwerp me dan eigenlijk niet boeit, maar gewoon omdat het er bij hoort. Ik luister dan wel echt. Is gewoon een beetje onderdeel van uitwisselen van gedachtes en gevoelens of wat iemand bezighoudt.
Ik denk dat iedereen wel in meer of mindere mate interesse heeft in een ander. Jij hebt het gewoon niet. Als je er gek van wordt, kan je wellicht proberen om het jezelf aan te leren door jezelf in een ander te verplaatsen. Hoe zou jij het vinden als niemand interesse heeft in jou of wat er in jouw leven speelt?
Maar, heel eerlijk.. denk dat heel wat mensen liever over zichzelf praten en wel wat interesse tonen in een ander, maar dat dat lang niet altijd zo boeiend is voor iedereen. Dat hoort toch een beetje bij socializen. Soms moet je ook gewoon luisteren naar een ander zijn verhaal. Boeit mij ook niks als ik geen band met je heb, heb pas interesse in iemand als ik een connectie voel met iemand. Zoals mijn ouders, familie en een handjevol vriendinnen. Soms stel ik ook vragen, terwijl dat onderwerp me dan eigenlijk niet boeit, maar gewoon omdat het er bij hoort. Ik luister dan wel echt. Is gewoon een beetje onderdeel van uitwisselen van gedachtes en gevoelens of wat iemand bezighoudt.
vrijdag 6 september 2019 om 11:01
Ben je jezelf wel bewust van wat je eigenlijk voelt? Ik herken je verhaal wel een beetje van hoe mijn situatie was een paar jaar geleden. Ik liep er door vast en kwam er uiteindelijk tijdens het traject voor diagnosticeren ADHD achter dat er nog wel meer speelde en dat ik me eigenlijk nooit bewust was van mijn gevoel. Ik kende/erkende geen eigen emotie en was altijd of onverschillig, of boos. Ik heb echt moeten leren voelen. Lang, moeizaam traject, doodeng ook en ik ben er vast nog niet helemaal, maar sinds ik mijn eigen emoties beter heb leren kennen is ook de interesse in en naar anderen en het stukje passende emotie bij bepaalde situatie als vanzelf gegroeid.
Hoe dicht sta je bij je eigen gevoel? Voel je misschien niks bij je relatiebreuk omdat je eigenlijk niet weet hoe voelen moet? Of voel me misschien niks omdat je bang bent voor de emotie 'verdriet'?
Hoe dicht sta je bij je eigen gevoel? Voel je misschien niks bij je relatiebreuk omdat je eigenlijk niet weet hoe voelen moet? Of voel me misschien niks omdat je bang bent voor de emotie 'verdriet'?
vrijdag 6 september 2019 om 12:01
Ik heb autisme en ook sociale fobie wat ik nogal eens mensen angst noem. Wil dus zeggen dat ik enkel met mijn ouders spreek waar ik ook bij woon (ben 29). En ook is mijn iq getest op 15j en is 67 waardoor ik dus niet de slimste ben. Maar het nieuws interesseert mij wel voor zo ver ik het kan onthouden, lees ook elke dag de krant. Buiten mijn ouders heb ik dus met niemand contact dan tenzij zo wat op internet.
Bij mij is dat ook gedeeltelijk omdat ik nogal traag denk. Te traag voor normale echte gesprekken denk ik. En ook vreemde manieren van doen zo als totaal zwijgen met andere mensen in de buurt. Zo heb ik nog nooit met onze buren gesproken die al heel mijn leven naast ons wonen.
Veel weet ik dus niet om te helpen relaties met anderen te onderhouden.
Ik denk dat je gewoon moet vertellen wat je ziet. Zie je dat je vriendin nieuwe kleding heeft moet dit gezegd ook al heeft het geen nut op het eerste zicht. Maar dat soort dingen alles wat je maar ziet zeggen. Want voor sommige is dat echt blijkbaar nodig de bevestiging van dat het goedgekeurd is. En denk dat dit al veel kan helpen om ze te houden.
Want uiteindelijk heb je daar toch 10 jaar bij geweest. Ik denk niet dat je 10 jaar samen woont of koppel bent als je er totaal niets aan vind. En dan heb je ook nog emoties die moet je ook herkennen. Maar daar kan ik persoonlijk helemaal geen raad in geven. Soms weet ik zelfs niet wat een smiley wil zeggen ken ik echt niets van vrees ik. Maar ik denk dat vragen hoe het echt gaat misschien ook al kan helpen. Het is niet echt via de emoties afgelezen dan. Maar het kan toch soort vervangmiddel zijn. Dat toont dat je met mensen begaan bent.
Bij mij is dat ook gedeeltelijk omdat ik nogal traag denk. Te traag voor normale echte gesprekken denk ik. En ook vreemde manieren van doen zo als totaal zwijgen met andere mensen in de buurt. Zo heb ik nog nooit met onze buren gesproken die al heel mijn leven naast ons wonen.
Veel weet ik dus niet om te helpen relaties met anderen te onderhouden.
Ik denk dat je gewoon moet vertellen wat je ziet. Zie je dat je vriendin nieuwe kleding heeft moet dit gezegd ook al heeft het geen nut op het eerste zicht. Maar dat soort dingen alles wat je maar ziet zeggen. Want voor sommige is dat echt blijkbaar nodig de bevestiging van dat het goedgekeurd is. En denk dat dit al veel kan helpen om ze te houden.
Want uiteindelijk heb je daar toch 10 jaar bij geweest. Ik denk niet dat je 10 jaar samen woont of koppel bent als je er totaal niets aan vind. En dan heb je ook nog emoties die moet je ook herkennen. Maar daar kan ik persoonlijk helemaal geen raad in geven. Soms weet ik zelfs niet wat een smiley wil zeggen ken ik echt niets van vrees ik. Maar ik denk dat vragen hoe het echt gaat misschien ook al kan helpen. Het is niet echt via de emoties afgelezen dan. Maar het kan toch soort vervangmiddel zijn. Dat toont dat je met mensen begaan bent.
vrijdag 6 september 2019 om 17:21
Ik heb Autisme en moeite oprecht interesse te tonen in mensen. Alleen als het onderwerp me interesseert of ik mezelf erin herken kan ik de aandacht erbij houden. Anders droom ik gauw weg. Bij veel dingen voel ik weinig. Iemands dood, EC/WK/Olympische spelen. Ik heb wel altijd moeite met leuke dingen die voorbij gaan. Gebeurtenissen, mensen waarmee het contact verwaterd is. Die herinneringen kan ik ontelbare keren in mijn hoofd afspelen.
Feestjes zie ik meestal als een verplicht nummer. Denk niet van: Ha weer gezellig onder de mensen zijn. Vaak kan ik de gesprekken niet goed volgen. Te rumoerig, de onderwerpen niet boeiend.
Ik heb nog geen serieuze relatie gehad. Slechts een paar kalverliefdes en een FWB. Maar met allen had ik nauwelijks gezamenlijke interesses waardoor ik er snel op uitgekeken was. Dat werkt voor mij gewoon niet. In een relatie wil ik samen kunnen genieten van dingen, net als uitstapjes. Niet dat ik of de ander alleen meegaat voor het uiterlijk vertoon, maar er zelf niks aan vind. In beide gevallen voel ik me dan niet op mijn gemak.
Ik heb wel behoefte aan vriendschappen, maar tussen onze afspraken zitten gerust weken of maanden tussen. Tussendoor chatten we wel.
Feestjes zie ik meestal als een verplicht nummer. Denk niet van: Ha weer gezellig onder de mensen zijn. Vaak kan ik de gesprekken niet goed volgen. Te rumoerig, de onderwerpen niet boeiend.
Ik heb nog geen serieuze relatie gehad. Slechts een paar kalverliefdes en een FWB. Maar met allen had ik nauwelijks gezamenlijke interesses waardoor ik er snel op uitgekeken was. Dat werkt voor mij gewoon niet. In een relatie wil ik samen kunnen genieten van dingen, net als uitstapjes. Niet dat ik of de ander alleen meegaat voor het uiterlijk vertoon, maar er zelf niks aan vind. In beide gevallen voel ik me dan niet op mijn gemak.
Ik heb wel behoefte aan vriendschappen, maar tussen onze afspraken zitten gerust weken of maanden tussen. Tussendoor chatten we wel.
