Psyche
alle pijlers
Wel of niet in kist kijken?
donderdag 15 oktober 2020 om 19:36
Mijn oma wordt volgende week begraven. Ze is overleden aan corona, dus we kunnen alleen vandaag nog kijken (in een speciale ruimte, met mondkapje en op afstand) en daarna wordt ze gewassen en moet de kist dicht.
Ik heb zo’n angst voor overleden mensen. Mijn vader is overleden toen ik 19 was en ik ben er gewoon lichtelijk door getraumatiseerd. Ik vind het zó eng en naar en wil iemand niet zo herinneren.
Anderzijds is het de laatste keer en ga ik er spijt van hebben als ik niet kijk.
Wat doen jullie/zouden jullie doen in zo’n situatie?
Ik heb zo’n angst voor overleden mensen. Mijn vader is overleden toen ik 19 was en ik ben er gewoon lichtelijk door getraumatiseerd. Ik vind het zó eng en naar en wil iemand niet zo herinneren.
Anderzijds is het de laatste keer en ga ik er spijt van hebben als ik niet kijk.
Wat doen jullie/zouden jullie doen in zo’n situatie?
donderdag 15 oktober 2020 om 20:28
Klopt, maar dan heb je vaak de keuze om wel/niet te komen.rumforviva schreef: ↑15-10-2020 20:23Heel veel mensen liggen thuis in de woonkamer. Ja, als je een andere ruimte hebt, dan is dat mooi, maar niet iedereen heeft dat, als je de overledene thuis opgebaard wil hebben.
Wij hadden geen keuze, wij MOESTEN er naar binnen. Voor gesprek met begrafenisondernemer etc. Achteraf gezien had het met ons overlegd moeten worden. Maar ja. Gedane zaken..
En gecondoleerd natuurlijk TO, had ik nog helemaal niet gezegd, sorry.
phloxx wijzigde dit bericht op 15-10-2020 20:30
11.47% gewijzigd
-
donderdag 15 oktober 2020 om 20:29
Gecondoleerd met je oma.
Ik doe het meestal wel als afsluiting van een leven. Mijn moeder konden we pas door omstandigheden een kwartier voor de condoleance zien. Ik was pas 19 en pas een kwartier voor de condoleance geloofde ik het pas echt en had ik pas echt het besef.
Mijn man overleed toen we beide 27 waren en hij is thuis overleden en ik heb zelf de laatste verzorging gedaan dus uiteraard heb ik hem nog gezien.
Het is persoonlijk bv met mijn man hij was echt knalgeel. 5 minuten na zijn overlijden knapte hij helemaal op en leek hij weer, zo ervaarde ik het althans, normaal. Mijn zussen en zwager die hem ook knalgeel hadden gezien antwoorde dan ook op de vraag van een nichtje hoe hij erbij lag dat hij gewoon zichzelf was. Die arme nicht was in shock want ja zij had niet de ernstig zieke Patrick meer gezien maar de kerngezonde.
Onlangs zag ik een foto van mijn man in de kist en pas toen (10 jaar later) dacht ik: ja jeetje ibi, hij was kaal door de chemo, heel snel veel afgevallen dus ingevallen gezicht, een litteken op zijn schedel door een hersenoperatie en toch nog wel behoorlijk geel.
Maar ik zweer je ik zag dat niet! Hij was gewoon mijn Patrick.
Nou ja lang verhaal maar hou dit in je achterhoofd voor het geval je de tactiek van "ik vraag het gewoon even na" wil gebruiken zoals mijn nicht want dat kan niet altijd even goed uitpakken.
Sterkte, bedenk voor jezelf of je eerder spijt gaat krijgen van wel kijken dan van niet. En wat de meerwaarde is van wel kijken.
Ik doe het meestal wel als afsluiting van een leven. Mijn moeder konden we pas door omstandigheden een kwartier voor de condoleance zien. Ik was pas 19 en pas een kwartier voor de condoleance geloofde ik het pas echt en had ik pas echt het besef.
Mijn man overleed toen we beide 27 waren en hij is thuis overleden en ik heb zelf de laatste verzorging gedaan dus uiteraard heb ik hem nog gezien.
Het is persoonlijk bv met mijn man hij was echt knalgeel. 5 minuten na zijn overlijden knapte hij helemaal op en leek hij weer, zo ervaarde ik het althans, normaal. Mijn zussen en zwager die hem ook knalgeel hadden gezien antwoorde dan ook op de vraag van een nichtje hoe hij erbij lag dat hij gewoon zichzelf was. Die arme nicht was in shock want ja zij had niet de ernstig zieke Patrick meer gezien maar de kerngezonde.
Onlangs zag ik een foto van mijn man in de kist en pas toen (10 jaar later) dacht ik: ja jeetje ibi, hij was kaal door de chemo, heel snel veel afgevallen dus ingevallen gezicht, een litteken op zijn schedel door een hersenoperatie en toch nog wel behoorlijk geel.
Maar ik zweer je ik zag dat niet! Hij was gewoon mijn Patrick.
Nou ja lang verhaal maar hou dit in je achterhoofd voor het geval je de tactiek van "ik vraag het gewoon even na" wil gebruiken zoals mijn nicht want dat kan niet altijd even goed uitpakken.
Sterkte, bedenk voor jezelf of je eerder spijt gaat krijgen van wel kijken dan van niet. En wat de meerwaarde is van wel kijken.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 15 oktober 2020 om 20:29
Ik kijk altijd. Dan weet ik dat ze er echt niet meer zijn en heb ik daar vrede mee. Ik laat in de tijd dat ik kijk mijn gedachten gaan naar de mooie momenten die ik met de persoon heb beleefd. En dat dit laatste ook het laatste moment samen is.
Bij een vriend, die zelf uit het leven is gestapt, heb ik alles van horen zeggen. De kist was en bleef dicht. Daar droom ik soms van dat hij terug is.
Voor mij is het dus een echte afsluiting.
Bij een vriend, die zelf uit het leven is gestapt, heb ik alles van horen zeggen. De kist was en bleef dicht. Daar droom ik soms van dat hij terug is.
Voor mij is het dus een echte afsluiting.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 15 oktober 2020 om 20:33
Omdat je het niet ongezien kan maken als je eenmaal gekeken hebt.Toetie2020 schreef: ↑15-10-2020 20:19Waarom kun je dat niet vragen aan iemand die ook dicht bij de overledene heeft gestaan? Ik zag heel duidelijk de verschillen hoor. Kon deze ook goed benoemen. Ik zei bijvoorbeeld tegen mijn nichtjes: als je aan de linkerkant van oma gaat staan dan lijkt ze het meest op hoe ze was.
donderdag 15 oktober 2020 om 20:42
Niet kijken kun je ook nooit meer ongedaan maken. Het is maar net wat de voorkeur heeft. Mijn vader was bijvoorbeeld erg verdrietig dat hij z’n broer niet had kunnen zien door omstandigheden.Gatinmijnsok schreef: ↑15-10-2020 20:33Omdat je het niet ongezien kan maken als je eenmaal gekeken hebt.
donderdag 15 oktober 2020 om 20:57
Ik kijk ook niet in de kist, ik herinner mij liever aan die persoon toen hij of zij nog in leven was.
Mijn opa maakte altijd fotos van mensen in de kist, en plakte die gewoon doodleuk in een algemeen fotoboek. Dus dan was je lekker foto’s aan het kijken, kwam er opeens een kist met overledene voorbij
Mijn opa maakte altijd fotos van mensen in de kist, en plakte die gewoon doodleuk in een algemeen fotoboek. Dus dan was je lekker foto’s aan het kijken, kwam er opeens een kist met overledene voorbij
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 15 oktober 2020 om 21:01
Je zult intussen al wel besloten hebben wat je doet. Maar onthoud voor een volgende keer als je gaat. Blijf niet aan het voeteneind staan, ga naar het hoofdeind. Op een of andere manier krijg je vanaf het voeteneind een heel ander beeld, misschien omdat je iemand eigenlijk nooit vanaf zijn voeten ziet. Geen idee wat de reden is.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 15 oktober 2020 om 21:04
Dode mensen die zijn overleden door corona?rumforviva schreef: ↑15-10-2020 20:20Ik heb dan weer echt nog nooit een glasplaat gezien. En ik heb behoorlijk wat mensen in de kist gezien.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
donderdag 15 oktober 2020 om 22:17
GroenTuintje schreef: ↑15-10-2020 20:57Ik kijk ook niet in de kist, ik herinner mij liever aan die persoon toen hij of zij nog in leven was.
Mijn opa maakte altijd fotos van mensen in de kist, en plakte die gewoon doodleuk in een algemeen fotoboek. Dus dan was je lekker foto’s aan het kijken, kwam er opeens een kist met overledene voorbij
dat is wel een beetje fout ja. Maar het maakt me wel aan het lachen na het lezen van alle sombere berichten. Ik was eens op een begrafenis waar iemand selfies gingen maken met de persoon in de kist. Ook werd er een groepsfoto gemaakt. Als ze dat fijn vinden als laatste herinnering moeten ze dat vooral doen. Maar toch vond ik het een beetje ongemakkelijk.
En ontopic: zelf kijk ik wel meestal. Tot nu toe lag iedereen er redelijk normaal bij en deed het me vooral denken aan poppen uit Madame Tussauds. Soms zit het haar of de make-up wel anders dan anders, maar “luguber” vind ik het niet. De herinnering blijft wel.
Als iemand een vage kennis is kijk ik niet aangezien het dan voor mij voelt alsof ik alleen ga kijken als een soort ramptoerist. Het heeft dan geen emotionele waarde voor mij om het gezien te hebben dus uit respect ga ik ook niet “kijken om het kijken”.
donderdag 15 oktober 2020 om 22:21
Doggo schreef: ↑15-10-2020 22:17
Ik was eens op een begrafenis waar iemand selfies gingen maken met de persoon in de kist. Ook werd er een groepsfoto gemaakt. Als ze dat fijn vinden als laatste herinnering moeten ze dat vooral doen. Maar toch vond ik het een beetje ongemakkelijk.
Hoe verzinnen ze het
Voor iedereen een groene tuin
donderdag 15 oktober 2020 om 22:24
Ik weet nog dat we naar mijn oma gingen (buitenland) en een tante in Nederland kon vanwege ziekte niet vliegen. Ze had gevraagd of we een foto konden maken. Nou eerst gedoe met andere tantes daar die dat niet wilden enzo. Maar goed, het is niet alleen hun moeder, dus foto’s van oma in de kist toch gemaakt. Naderhand wilden ze allemaal toch hebben! Achteraf jammer dat ze met telefoon waren gemaakt. Bij mijn vader ook spijt dat we geen echt goede foto’s hebben gemaakt. Die rouwfase is zo’n drukke periode, soms zijn we dingen totaal vergeten.
donderdag 15 oktober 2020 om 22:36
Dit. Het heeft mij tot nu toe altijd geholpen om wel te kijken (ben ook 2 x bij het overlijden aanwezig geweest dus dan zie je ze sowieso al dood).
vrijdag 16 oktober 2020 om 07:32
Bij ons is het heel normaal om een overleden persoon mee naar huis te nemen. Die leggen we bewust in de woonkamer omdat we tot de uitvaart diegene graag in ons midden hebben. We zijn samen, ‘iedereen’ loopt in en uit. We waken met elkaar, eten met elkaar bij de overledene, de dominee komt langs, we lachen en huilen, de kinderen spelen er gewoon rondom. Voor de kinderen dus ook de normaalste zaak.
Overigens zijn dit tot nu toe mensen die niet zijn overleden na een lang ziekbed.
Mijn oma konden we niet mee naar huis nemen omdat ze te slecht was.
Als mensen langskomen weten ze wel dat de overleden persoon er aanwezig is.
Overigens zijn dit tot nu toe mensen die niet zijn overleden na een lang ziekbed.
Mijn oma konden we niet mee naar huis nemen omdat ze te slecht was.
Als mensen langskomen weten ze wel dat de overleden persoon er aanwezig is.
Phloxx schreef: ↑15-10-2020 20:28Klopt, maar dan heb je vaak de keuze om wel/niet te komen.
Wij hadden geen keuze, wij MOESTEN er naar binnen. Voor gesprek met begrafenisondernemer etc. Achteraf gezien had het met ons overlegd moeten worden. Maar ja. Gedane zaken..
En gecondoleerd natuurlijk TO, had ik nog helemaal niet gezegd, sorry.
vrijdag 16 oktober 2020 om 13:37
Nou ja blijkbaar vind je er wat van als mensen een andere voorkeur hebben.rumforviva schreef: ↑15-10-2020 20:42Niet kijken kun je ook nooit meer ongedaan maken. Het is maar net wat de voorkeur heeft. Mijn vader was bijvoorbeeld erg verdrietig dat hij z’n broer niet had kunnen zien door omstandigheden.
vrijdag 16 oktober 2020 om 13:38
Je kan inderdaad kiezen om dan daar niet langs te gaan.kylie_ schreef: ↑16-10-2020 07:32Bij ons is het heel normaal om een overleden persoon mee naar huis te nemen. Die leggen we bewust in de woonkamer omdat we tot de uitvaart diegene graag in ons midden hebben. We zijn samen, ‘iedereen’ loopt in en uit. We waken met elkaar, eten met elkaar bij de overledene, de dominee komt langs, we lachen en huilen, de kinderen spelen er gewoon rondom. Voor de kinderen dus ook de normaalste zaak.
Overigens zijn dit tot nu toe mensen die niet zijn overleden na een lang ziekbed.
Mijn oma konden we niet mee naar huis nemen omdat ze te slecht was.
Als mensen langskomen weten ze wel dat de overleden persoon er aanwezig is.
vrijdag 16 oktober 2020 om 15:11
Mijn zwager was ook thuis. Dat huis was groot genoeg voor een aparte kamer waar hij lag. Als je wilde ging je er naar toe, zo niet ook goed. IK heb daar nichten en neven zien staan huilend en lachend om de herinneringen aan hem. Ik heb de nacht voor de begrafenis bij mijn zus geslapen. Later kreeg ik van kennissen de vraag of dat niet eng was. Heb hun gevraagd waarom ik ineens van iemand bang moest zijn, terwijl ik zo lang ik hem kende nooit een minuutje bang voor hem ben geweest. Tja, wisten ze eigenlijk ook niet zo goedkylie_ schreef: ↑16-10-2020 07:32Bij ons is het heel normaal om een overleden persoon mee naar huis te nemen. Die leggen we bewust in de woonkamer omdat we tot de uitvaart diegene graag in ons midden hebben. We zijn samen, ‘iedereen’ loopt in en uit. We waken met elkaar, eten met elkaar bij de overledene, de dominee komt langs, we lachen en huilen, de kinderen spelen er gewoon rondom. Voor de kinderen dus ook de normaalste zaak.
Overigens zijn dit tot nu toe mensen die niet zijn overleden na een lang ziekbed.
Mijn oma konden we niet mee naar huis nemen omdat ze te slecht was.
Als mensen langskomen weten ze wel dat de overleden persoon er aanwezig is.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 16 oktober 2020 om 16:33
Heel goed dat je naar je zelf hebt geluisterd. Via mijn werk al heel veel overleden mensen gezien, zelfs vannacht nog, maar ik kijk zelfs niet bij iedereen. Kijk gewoon wat goed voelt op dat moment. Gecondoleerd en veel sterkte TOCharlotteCcc schreef: ↑15-10-2020 21:32Hallo allen,
Bedankt voor de adviezen. Ik ben net terug. Heb nog tot op het laatste moment getwijfeld. Zag het bij binnenkomst een beetje en ben toen toch de kamer niet in gegaan. Ik denk dat het goed is zo. Blijft heftig.
vrijdag 16 oktober 2020 om 16:50
CharlotteCcc schreef: ↑15-10-2020 21:32Hallo allen,
Bedankt voor de adviezen. Ik ben net terug. Heb nog tot op het laatste moment getwijfeld. Zag het bij binnenkomst een beetje en ben toen toch de kamer niet in gegaan. Ik denk dat het goed is zo. Blijft heftig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 16 oktober 2020 om 16:52
