Werken aan een gezonde relatie met eten

Gaviota schreef: ↑

17-12-2022 12:14

Ik heb een nieuw account aangemaakt. Zijn er hier mensen die (net als ik) worstelen met hun eetgedrag en daarover willen kletsen? Ik heb dit bewust onder Psyche geplaatst (en niet onder Lijf en Lijn), want mijn focus ligt echt op het aanpakken van gedrag en niet op diëten of de weegschaal.

Wat een fijn topic!! Ik sluit me graag aan
En nu volgt er een lang en persoonlijk verhaal zie ik nu ik klaar ben met typen

Hier ook iemand met een uitdaging in eetgedrag! Ik doe aan eetbuien (ik noem het zelf snaaien) zonder compenseren. Ik doe dit vaak 's avonds, als ik alleen ben. En dan gaat er een hoop naar binnen, net zolang totdat ik er klaar mee ben (en dat duurt wel even). Ik eet niet omdat ik honger heb, ik doe het gerust ook nog na het avondeten. En het bizarre is dat ik er niet misselijk van word of echt op ontploffen sta. Maar ik eet wel ver voorbij mijn dit-is-genoeg grens. En ook zo intelligent genoeg om te weten dat het niet gezond is, maar de drang is sterker dan mijn verstand. Ik zie het wel als een verslaving.

De laatste jaren ben ik me gaan verdiepen in gezonde voeding en leefstijl (ik vind Richard de Leth van Oersterk fijn om te volgen). Door hem ben ik me gaan focussen op minimaal 200 gram fruit en 500 gram groente per dag. Maar dat werd onbewust ook weer een fixatie, mijn maaltijden moesten onbewerkt, zelf gemaakt en gezond zijn. Dus sloeg ik daar weer op door (met als gevolg compenserende eetbuien, of het is super gezond of het kan me allemaal niets meer schelen). Het heeft echter wel de basis gelegd voor een gezond voedingspatroon. Een bewustwording dat 90% van de supermarkt meuk is. Dat voeding écht verschil maakt in gezondheid (niet alleen gewicht, ook voorkomen of genezen van ziektes). Dus ik kies ook graag bewust voor gezond en onbewerkt eten. Maar tegenwoordig wel weer met die meuk erbij, omdat dat geestelijk veel meer rust geeft.

Het is voor mij een uitdaging omdat eten naast een coping strategie (verdoving van emoties) ook een belangrijk onderdeel van mijn leven is. Ik geniet van zelf dingen maken, van lekker eten, van eten in gezelschap. En ik weet dat dat prima naast elkaar kan bestaan. Maar je kunt niet als bij een andere verslaving het eten of bepaalde voedingsmiddelen compleet uitsluiten.

Het is bij mij in de loop der jaren uit de hand gelopen. Als kind en puber snoepte ik al veel en stiekem. Maar ik bewoog ook superveel en was altijd slank. Langzaamaan kropen de kilo’s er aan. En werd het eetgedrag dwangmatiger en vaker. Tot het punt waarop ik elke avond aan het snaaien was. Op een gegeven moment was ik het zo zat. Vooral de gedachtes die continu in mijn hoofd zaten. Ik was de hele tijd bezig met wanneer mijn volgende fix zou zijn. En uit mijn omgeving kreeg ik goedbedoelde adviezen, alleen mensen zien de ernst niet. ‘Dan moet je het niet in huis halen’ of ‘knaag op een wortel als je iets wil kauwen’. Net zoals tegen een rookverslaafde zeggen dat ie maar op een lepel moet zuigen. Werkt niet.

Dus ik ben hulp gaan zoeken. Zowel in het reguliere als in het alternatieve circuit. Bij de huisarts een verwijzing gevraagd en nu word ik (door de zorgverzekering betaald) geholpen bij een specialistische GGZ kliniek. Wekelijks een gesprek van een uur. Inzicht in het onderliggende patroon (gedrag – gedachte – gevoelens). Super fijn! Het gaat met vallen en opstaan, ben nu een half jaar onder behandeling. Ik moet zeggen dat mijn psycholoog ook holistisch werkt en niet alleen kijkt naar het gedrag.

Het gaat namelijk niet om het eten (dat is een gevolg), maar om de onderliggende oorzaak aan te pakken. Op het moment dat die eetgedachte niet in mijn hoofd zit, is het voor mij peanuts om gezond te eten (zo viel ik van de zomer 10kg af in twee maanden zonder moeite). Dus nu is het zoeken naar het waarom (heeft allemaal te maken met emoties) en hoe ik daar mee om kan gaan in het dagelijks leven. Eten is een copingstrategie (om niet te hoeven voelen). En zo zijn er in het dagelijks leven zoveel waar mensen niet bij stil staan: alcohol (even een wijntje na het werk), sigaretten, drugs, netflix bingen, gamen, porno/seks, overmatig sporten, uren op je telefoon zitten, social media scrollen, nutteloos spullen en kleding kopen en ga zo maar door. Allemaal afleiding.

Andere dingen die ik gedaan heb op deze reis, misschien interessant voor anderen:
-online cursus van Brittany Watkins (EFT / tappen)
-online cursus Jon Gabriel (van het boek De Gabriel Methode)
-verschillende retreats bij Vilna (Body Mind Reset methode) (super intrigerend!)
-verdiepen in manifesteren/wet van aantrekking (daardoor bij Manifestatie Event geweest, Manifestatie 3-daagse en groepsmentorship gedaan bij Willemijn Welten)
-online cursus Weightloss Mastery en Selflove Mastery bij Kim Munnecom
-verschillende soorten readingen om mijzelf beter te begrijpen (oa Human Design)
-online cursus EETrust bij Healthfulness (zij werkt met hypnotherapie)
-familie opstellingen

Zo fijn om dames in dit topic te lezen die dit volledig begrijpen en ook op een duurzame manier aan het kijken zijn om hun relatie met eten en vooral met zichzelf te verbeteren

Ik herken het ook. Sinds de puberteit een ongezonde relatie met eten. Heb allerlei crashdieten geprobeerd en boulimia ontwikkeld. Gelukkig is het al een hele tijd rustig op dat gebied. Maar de eetstoornis gedachten dringen zich met perioden nog aan me op. Ik ben slank en dat altijd al geweest. Ik heb maat 34/36 en dat altijd gehad. Als je ziet wat ik wegwerk is dat niet te bevatten. Ik heb regelmatig eetbuien en ik leef op koek snoep chips. Ik eet uit verveling en gewoonte ( kan niet lezen of tv kijken zonder eten ( en dan niet een wortel maar chips oid). Ik eet als ik blij ben ( iets vieren) en ik eet als ik stress heb, verdrietig ben en na een drukke dag. Ik koop dan regelmatig iets en daar kan ik dan de hele dag naar uitkijken. Als er niks in huis is dan ga ik iets bakken. Ik eet ook op mijn werk om mn focus te behouden. Hele zakken drop gaan er zo doorheen.
Omdat ik niet aankom is er niet altijd een noodzaak geweest om er iets aan te doen. Behalve dat het natuurlijk gewoon slecht is voor mijn gezondheid. Ik lees graag mee…

Ik had gisteren een moeilijk moment. Vrijdagavond is/was altijd vaste snaaiavond. Meestal ben ik moe van de week en vrijdag is vaak een drukke dag. Dus om het weekend in te luiden en spanningen los te laten snaaide ik altijd veel, ook vaak avondeten overslaan. Om dan uiteindelijk van de vermoeidheid en suikers om te vallen van de slaap. Gisteren wel een kant en klare pizza gegeten en zelf champignons toegevoegd. Daarna uit onrust paar waterijsjes gegeten. Ik had heel veel zin in chocola maar niet in huis, dus toch de flitskoerier besteld (met veel minder snaaierij dan ik normaal neem, maar toch), maar het was superdruk dus na 20 minuten was mijn bestelling nog niet eens ingepakt en heb ik de bestelling geannuleerd. Ik bleef onrustig, uiteindelijk gaan slapen.
Vanmorgen gesport en daarna naar de supermarkt gegaan voor een vers broodje. Nog voor het schap chocolade gestaan maar ik kon niet kiezen waar ik nu écht zin in had. Dus doorgelopen en wel wat lekkere kefir gekocht als eiwitbron voor na het sporten.
Ik hoop dat ik ooit als ik zin heb in chocola dit gewoon kan pakken, paar blokjes en dan door kan gaan met mijn leven. Maar ik wil altijd VEEL

Straks bios en daarna uit eten en daar ga ik heerlijk van genieten!

Welkom voor de nieuwelingen!:)

Eendje, herkenbare post! Je hebt zo te lezen al veel geprobeerd. Superfijn dat je nu een goede psycholoog hebt! Ik zou dit zelf ook graag willen maar na wat niet succesvolle ervaringen durf ik niet zo goed meer. En heb ik ook vaak de gedachte: ik kan het ook wel zelf, gewoon doorzetten.
Wellicht wil je delen welke tips jou hebben geholpen:)

Als ik even terugkijk op de afgelopen 2 weken vakantie heb ik amper 3 gewone maaltijden gegeten. Veelal ontbijt of lunch overgeslagen door teveel snaaien maar soms ook avondmaaltijd. Dat doe ik best vaak. Sla lunch over omdat ik een zak drop heb gegeten bijv.
Daar zou wat winst te behalen zijn. En van suikerverslaving afkomen. De behoefte aan suiker is zo groot, zo’n neerwaartse spiraal. Ik heb nu bedacht dat ik maandag ga beginnen. Heb net boodschappen gedaan en als afscheid allerlei lekkere dingen gehaald…. Wie houd ik voor de gek, dit heb ik al vaker gedaan… heb ook een lijstje met klusjes zodat ik komende tijd wat te doen heb. Als ik lekker bezig ben dan heb ik geen behoefte aan snaaien.

Gaviota, het klinkt wel alsof je echt op de goede weg bent toch?
Ik lees actief mee, maar vind het lastig om structureel mee te schrijven. Overdag druk met werk en kinderen en ‘s avonds te moe voor wat dan ook…

Ik herken ook dingen van lievekat123. Ik heb inmiddels een normaal gewicht, helemaal tevreden daarover. Maar ik zit vast in mijn obsessie om dat dan ook zo te houden. En daar wordt de relatie met eten heel erg beladen door. Continue bezig met wat ik gegeten heb, wat ik nog ga eten, schuldgevoel als ik me niet aan mijn eigen plan hou… enz enz. Een herhaling van zetten, keer op keer.
Die tip van Marjena Moll was van mij. Haar toon en overdreven enthousiasme wekken bij mij ook irritatie op, maar door haar podcasts heb ik wel enorm veel geleerd en gaat het wel een stuk beter dan daarvoor.

‘Haar’ methode is volgens mij ook gebaseerd op CGT en ACT. Dat zijn effectieve therapie methoden waar ik zelf ook veel mee werk, maar in mijn privé nog heel lastig vind toe te passen….

@Eendje: woow, je hebt echt al veel ingezet om verder te komen. Jouw ‘worsteling’ is voor mij ook heel herkenbaar. Vooral het stuk in het doorslaan in gezond eten en dat rigide zwart-wit denken. Hardnekkige patronen zijn dat.

Ik eet al jaren plantaardig, vanuit principe, ook gedurende mijn adolescentie. En ik merk dat het hele restrictieve eten in die periode ook wel wat schade berokkend heeft.
Dieettrauma, heet dat geloof ik

zenga schreef: ↑

07-01-2023 12:41

Eendje, herkenbare post! Je hebt zo te lezen al veel geprobeerd. Superfijn dat je nu een goede psycholoog hebt! Ik zou dit zelf ook graag willen maar na wat niet succesvolle ervaringen durf ik niet zo goed meer. En heb ik ook vaak de gedachte: ik kan het ook wel zelf, gewoon doorzetten.
Wellicht wil je delen welke tips jou hebben geholpen:)

De gedachte: ik kan het zelf ook wel, heb ik los gelaten. Want het lukt me dus zelf niet, daarom heb ik hulp Ik zag al de termen CGT (Cognitieve Gedrags Therapie) en ACT (Acceptance Commitment Therapy) voorbij komen. Dat is precies de therapie die ik volg.
Waar mensen zeggen dat ik al een lange weg heb afgelegd, denk ik alleen maar: ik heb nog een lange weg te gaan. Dit eetgedrag is écht hardnekkig. En dan elke keer denken dat deze cursus of training mij wel zal genezen Want er zijn dan wel zoveel vrouwen wél door geholpen (als je alle social media reclame mag geloven).

Maar jouw vraag is interessant, welke tips hebben geholpen? Want voor mijn gevoel ben ik nog steeds net voorbij start, met nog steeds periodes met dagelijkse eetbuien waarin ik denk: wat moet ik doen om dit niet meer te doen?

Dus eens kijken wat voor tips ik op papier kan zetten.

*** Mijn blik op ziekte en gezondheid is in de afgelopen jaren veranderd. Waar ik eerst dacht, ik ben ziek, ik ga naar de dokter, ik krijg een medicijn of operatie en ik ben weer beter, denk ik daar nu anders over. In mijn beleving wil een lichaam in balans zijn en zijn lichamelijke klachten een signaal van het lichaam dat het uit balans is. Nu ga ik dus op zoek waar de specifieke lichamelijke klacht energetisch voor staat. Zo kennen we allemaal de uitdrukking ‘iets op je lever hebben’ (boosheid), ‘je gal spuwen’ (woede), ‘mijn hart stroomt over’ (liefde) of ‘een steen op je maag’ (piekeren). En zo schijnt dus elke ziekte of fysieke klacht ook weer een onderliggende betekenis te hebben. De bekendste is ziek worden door stress (hoofdpijn, brandend maagzuur, pijnlijke spieren, burn out als bekende klachten). Zo kijk ik nu dus holistischer naar mijn ziekte proces. En dus ook naar mijn eetbuien. Waarom wil mijn lichaam op deze manier in balans komen?
Ik ben er nog niet uit, maar ik ben me er wel bewust van. De retreats van Vilna hebben mij hier heel erg in geholpen. En ik volg dus ook mensen op social media of online trainingen die hier op aanlsuiten. Zo kijkt Richard de Leth van Oersterk ook holistisch naar gezondheid. En de cursus eetRUST gebruikt hiervoor hypnotherapie (ik volg Edwin Selij van het Hypnose Instituut ook). Familieopstellingen is ook interessant om naar patronen in je leven te kijken.

*** Wat betreft eetbuien heb ik geleerd dat eten een copingstrategie is om te verdoven (omdat je letterlijk je lichaam volstopt en dan niet meer hoeft te voelen). Omgaan met eetbuien is dus leren omgaan met emoties. Dit weet ik cognitief, maar in de praktijk vind ik dit een enorme uitdaging. Ik loop elke keer tegen mijn eigen flink opgetrokken muur aan. Ik heb niet door dat ik blijkbaar niet voel, dus ik heb hier echt hulp bij nodig met praktische oefeningen.

*** Ultiem gelukkig zijn met jezelf is volgens mij de sleutel naar genezing. Ik heb als oefening mijn kernwaardes moeten opschrijven, ik mocht er zes kiezen. Dat is vanuit de therapie nu de basis waar we steeds naar terug kijken. Waarom is deze kernwaarde zo belangrijk voor mij en hoe kan ik deze kernwaarde een plek geven in mijn leven. En welke muur staat er voor deze kernwaarde die ervoor zorgt dat deze niet compleet tot uiting kan komen. Ik merk dat als ik meer leef vanuit mijn kernwaardes, de eetgedachtes automatisch meer naar de achtergrond verdwijnen. Dus dit is in mijn ogen wel een van de belangrijkste onderdelen van het hele proces. Dit kun je ook meer spiritueel zien, dus leven vanuit jouw blauwdruk, echt je eigen weg volgen waar jij gelukkig van wordt.

*** Qua eten ben ik erachter dat er geen verboden voedsel bestaat. Gezond omgaan met eten betekent in mijn ogen dat je alles mag eten en je zelf gaat ontdekken waar je zin in hebt in het moment. Dus een soort van intuïtief eten denk ik (daar heb ik mij verder nog niet in verdiept). Dus waar ik doorsloeg in gezond en ik bijvoorbeeld van mezelf geen brood meer mocht eten (want dat schijnt funest te zijn voor je darmen) werd ik daar dus uiteindelijk mentaal heel ongelukkig van. Want het was of het één (uber gezond) of het ander (eetbuien). Dus nu eet ik serieus alles weer. Alleen kijk ik wel naar hoe mijn lijf reageert op eten (dus ik eet wel brood, maar met mate).

*** Ik focus me graag op wat er niet goed gaat (vooral op de eetbuien en het aankomen in gewicht), maar de truc is juist om je te gaan focussen op wat wél goed gaat. Ik ben dus ook een dankbaarheidsboekje gaan bijhouden. Elke dag meerdere dingen opschrijven die goed gingen, waar ik dankbaar voor ben of wat gewoon leuk was die dag. Ook de kracht van taal is hierin een belangrijke. Bij mij is het niet meer lastig of moeilijk. Maar het is een uitdaging, kans of leermoment.

*** Schijnbaar zegt Freud over eetverslaving dat het een orale fixatie is. Mensen die veel geven hebben om moment nodig om balans aan te brengen en gaan dat vullen met eten.
Ik merkte wel tijdens therapie dat er een moment kwam (na een paar maanden) dat echt de vermoeidheid eruit kwam en ik ineens echt moe was (waar ik normaal altijd doordenderde). Mijn valkuil is naast eten, dus ook maar blijven doorgaan om niet te hoeven voelen. En dat gaat echt onbewust. Daar ben ik me nu dus bewuster van. Ik merk dus ook drang naar eten op het moment dat ik overprikkeld ben. Dit ondervangen is nog een uitdaging (haha). Wat helpt is meditatieminuutjes inlassen, heel even tijd voor mezelf creëren. En dus ook in mijn agenda bewust momenten blokken voor letterlijk niets. En er ontstaat dan altijd wel iets, maar het geeft ruimte in mijn hoofd.

Mooie post Eendje_ !

Ik hecht ook waarde aan een holistische benadering van lichaam en psyche.
Met familieopstelling heb ik ook een prettige ervaring gehad.

En verdoven is ook wat ik doe. Als gevoelig kind opgroeien in een huis waar een koude oorlog woedde heeft gemaakt dat mijn zenuwstelsel een beetje strak staat. Gevoelens verwerken heb ik thuis niet geleerd. Zoiets wreekt zich altijd wel op een bepaalde manier denk ik.

Ik kwam gisteravond thuis na een drukke week en een paar dagen weg met vrienden. Zit je ineens in een doodstil, leeg en koud huis met een hoofd vol indrukken. En toen zag ik mezelf weer datgene doen wat lange tijd mijn beste en soms enige vriend is geweest, snacks bakken ook al had ik geen honger. En daarna alsnog de tranen, die ik zonder eten ook wel had kunnen laten komen dus het eten was nergens goed voor.

Maar ik reken mezelf er niet op af. Als ik kijk naar waar ik vandaan kom, ik kon vaak een dag of langer alleen maar in bed liggen als ik overprikkeld was en gaf me over aan de snaaierij. En boos dat ik was op mezelf, lusteloos, vol onverwerkte gevoelens, proberen mezelf te pushen om iets nuttigs te doen. Nu stond ik vanmorgen vrolijk en uitgerust op. Niet het gevoel dat er nu iets verpest is of dat ik hiervoor moet compenseren, het is gewoon ok.

Ik praat er ook over met vrienden, dat ik het moeilijk vind die overgang van samenzijn naar weer alleen, wat me doet denken aan vroeger. Dat helpt ook tegen dat eenzame gevoel. Iedereen begrijpt het eigenlijk wel.

Focussen op het positieve is ook een enorme winst voor mij geweest, het maakt alles zoveel makkelijker en lichter. Ik ben niet zo van het schrijven maar ik beantwoord vaak ter plekke een boze of angstige gedachte met een helpende, bemoedigende of geruststellende. Een soort opbouwende moeder-kinddialoog heb ik in mezelf die me door de dag helpt. Vroeger moest ik de hele tijd kapot en was niets goed genoeg, ik was chronisch ontevreden daardoor. Nu leg ik de lat wat lager, plan wat realistischer en maak meer tijd voor leuke dingen. Zo ben ik zelf in ieder geval geen bron van negatieve prikkels, tenzij er oud zeer geraakt word.

Wat goed zeg Gaviota.

Ik herken het precies, die beloning vanwege werk en ook het lekkers van de dag ervoor willen herhalen. Ben ook zzp'er.

Ik heb vandaag een echte zondag gemaakt terwijl ik nog werk heb liggen. Vaak doe ik het wel in het weekend. Maar het staat me steeds meer tegen, dat ik op zondag ga werken omdat ik dan rust in m'n hoofd heb. Met die rust kan ik ook iets voor mezelf doen.

Vandaag dus een lekkere dag van gemaakt met uitslapen, rommelen thuis, gamen, sporten, koken en nu film kijken.

Ben jij mij? Ik had dit geschreven kunnen hebben.
Ik wandel ook liever doordeweeks of ga dan naar een museum. Maar je hebt wel sneller dat dingen dan door elkaar lopen omdat andere mensen wel aan het werk zijn.

Vanwege dat chaotische gevoel verlies je (ik) eerder de grip op jezelf en verval je inderdaad in bepaalde patronen.

Ik moet best veel rekening houden met mijn innerlijke "opstandige kind." Of eigenlijk niet eens veel, ik ga van nul rekening houden met mijn behoefte aan plezier en ontspanning naar mezelf niet continu de pas afsnijden in de dingen die ik leuk, ontspannend, leerzaam vind. Want dat doe ik vaak, ik neem me voor om later op de dag iets leuks te doen maar door uitstelgedrag of vermoeidheid komt het neer op huishoudelijke taken en bankhangen. Dat wreekt zich vervolgens in een slecht humeur, passiviteit en zelfsabotage, nog meer uitstelgedrag en het bekende snaaien/troep eten.

Als kind kon ik (uiteraard) boos worden als ik mijn zin niet kreeg. Mijn ouders hadden bijvoorbeeld iets toegezegd maar trokken puntje bij paaltje hun keutel in. Mijn ouders deden het af als "verwend nest" als ik dan uit mijn plaat ging en dat werd bestraft met negeren. Waarschijnlijk zit die overtuiging nog in mij. En nu doe ik mezelf precies hetzelfde aan. Logisch dat ik daar somber van word. Bedenk ik nu!

Ik merk dat ik me zelfs schaam om dit op te schrijven. Alsof ik een groot kind ben. Ik denk wel oprecht dat een groot gedeelte van mijn ongezonde gewoontes en uitstelgedrag vanwege deze kinderlijke opstandigheid is.

Gaviota schreef: ↑

08-01-2023 19:08

Ja, ik herken ook veel CGT en ACT. Nog bedankt voor de tip! Hoewel ik me echt kapot erger aan dat toontje van haar, blijf ik ze luisteren. Er zitten gewoon teveel bruikbare dingen in en die vis ik er tussen alle superlatieven uit. Ik wil eigenlijk ook wat dingen opschrijven.

Op haar website staan de podcasts met transcript. Dan kun je ze lezen ipv luisteren.

Gaviota schreef: ↑

07-01-2023 22:45

Moe zijn is makkelijk een valkuil hè? Ik vind dat je er nog erg goed bij was met je hoofd. Je wist waardoor het kwam en kon met die chocola ook nog bijsturen. En ja, bekend probleem... Het enige wat bij mij werkt is pure chocola. Dan kan ik na een paar blokjes stoppen. Maar melkchocola, oef... dat is hier ook zo weg...

Lekker gegeten vanavond?

Ik hou niet zo van pure chocolade, dus echt bevredigend vind ik het niet, maar het is iets. Soms koop ik wel van die kleine reepjes. Ik zit nu op kleine keiharde dropjes uit Denemarken te zuigen, voordeel van hard snoep is dat je er even mee bezig bent.

Afgelopen weekend heerlijk gegeten: soep vooraf, hoofdgerecht verschillende soorten vlees en vis (shared dining) en als dessert een verrukkelijke cheesecake met frambozen. Heb het dessert heel bewust hapje voor hapje gegeten en de smaak echt "ervaren". Met het hoofdgerecht te snel gegeten, ik denk omdat er zoveel verschillende dingen waren. Ik merk dat ik in gezelschap vaak ook niet goed proef omdat je ondertussen ook aan het praten bent.

Ik merk ook dat veel eten leidt tot nog meer eten. Ik kon na het etentje echt geen honger hebben maar toch gesnaaid. Is vaak ook een beetje de ontlading na sociaal moeten doen (ik ben introvert). De dag na het etentje ook gesnaaid (toch die chocola), maar wel minder snel gegeten dan normaal, ik was ook snel vol op de een of andere manier.

Eendje_ schreef: ↑

08-01-2023 15:53

De gedachte: ik kan het zelf ook wel, heb ik los gelaten. Want het lukt me dus zelf niet, daarom heb ik hulp Ik zag al de termen CGT (Cognitieve Gedrags Therapie) en ACT (Acceptance Commitment Therapy) voorbij komen. Dat is precies de therapie die ik volg.
Waar mensen zeggen dat ik al een lange weg heb afgelegd, denk ik alleen maar: ik heb nog een lange weg te gaan. Dit eetgedrag is écht hardnekkig. En dan elke keer denken dat deze cursus of training mij wel zal genezen Want er zijn dan wel zoveel vrouwen wél door geholpen (als je alle social media reclame mag geloven).

Maar jouw vraag is interessant, welke tips hebben geholpen? Want voor mijn gevoel ben ik nog steeds net voorbij start, met nog steeds periodes met dagelijkse eetbuien waarin ik denk: wat moet ik doen om dit niet meer te doen?

Dus eens kijken wat voor tips ik op papier kan zetten.

*** Mijn blik op ziekte en gezondheid is in de afgelopen jaren veranderd. Waar ik eerst dacht, ik ben ziek, ik ga naar de dokter, ik krijg een medicijn of operatie en ik ben weer beter, denk ik daar nu anders over. In mijn beleving wil een lichaam in balans zijn en zijn lichamelijke klachten een signaal van het lichaam dat het uit balans is. Nu ga ik dus op zoek waar de specifieke lichamelijke klacht energetisch voor staat. Zo kennen we allemaal de uitdrukking ‘iets op je lever hebben’ (boosheid), ‘je gal spuwen’ (woede), ‘mijn hart stroomt over’ (liefde) of ‘een steen op je maag’ (piekeren). En zo schijnt dus elke ziekte of fysieke klacht ook weer een onderliggende betekenis te hebben. De bekendste is ziek worden door stress (hoofdpijn, brandend maagzuur, pijnlijke spieren, burn out als bekende klachten). Zo kijk ik nu dus holistischer naar mijn ziekte proces. En dus ook naar mijn eetbuien. Waarom wil mijn lichaam op deze manier in balans komen?
Ik ben er nog niet uit, maar ik ben me er wel bewust van. De retreats van Vilna hebben mij hier heel erg in geholpen. En ik volg dus ook mensen op social media of online trainingen die hier op aanlsuiten. Zo kijkt Richard de Leth van Oersterk ook holistisch naar gezondheid. En de cursus eetRUST gebruikt hiervoor hypnotherapie (ik volg Edwin Selij van het Hypnose Instituut ook). Familieopstellingen is ook interessant om naar patronen in je leven te kijken.

*** Wat betreft eetbuien heb ik geleerd dat eten een copingstrategie is om te verdoven (omdat je letterlijk je lichaam volstopt en dan niet meer hoeft te voelen). Omgaan met eetbuien is dus leren omgaan met emoties. Dit weet ik cognitief, maar in de praktijk vind ik dit een enorme uitdaging. Ik loop elke keer tegen mijn eigen flink opgetrokken muur aan. Ik heb niet door dat ik blijkbaar niet voel, dus ik heb hier echt hulp bij nodig met praktische oefeningen.

*** Ultiem gelukkig zijn met jezelf is volgens mij de sleutel naar genezing. Ik heb als oefening mijn kernwaardes moeten opschrijven, ik mocht er zes kiezen. Dat is vanuit de therapie nu de basis waar we steeds naar terug kijken. Waarom is deze kernwaarde zo belangrijk voor mij en hoe kan ik deze kernwaarde een plek geven in mijn leven. En welke muur staat er voor deze kernwaarde die ervoor zorgt dat deze niet compleet tot uiting kan komen. Ik merk dat als ik meer leef vanuit mijn kernwaardes, de eetgedachtes automatisch meer naar de achtergrond verdwijnen. Dus dit is in mijn ogen wel een van de belangrijkste onderdelen van het hele proces. Dit kun je ook meer spiritueel zien, dus leven vanuit jouw blauwdruk, echt je eigen weg volgen waar jij gelukkig van wordt.

*** Qua eten ben ik erachter dat er geen verboden voedsel bestaat. Gezond omgaan met eten betekent in mijn ogen dat je alles mag eten en je zelf gaat ontdekken waar je zin in hebt in het moment. Dus een soort van intuïtief eten denk ik (daar heb ik mij verder nog niet in verdiept). Dus waar ik doorsloeg in gezond en ik bijvoorbeeld van mezelf geen brood meer mocht eten (want dat schijnt funest te zijn voor je darmen) werd ik daar dus uiteindelijk mentaal heel ongelukkig van. Want het was of het één (uber gezond) of het ander (eetbuien). Dus nu eet ik serieus alles weer. Alleen kijk ik wel naar hoe mijn lijf reageert op eten (dus ik eet wel brood, maar met mate).

*** Ik focus me graag op wat er niet goed gaat (vooral op de eetbuien en het aankomen in gewicht), maar de truc is juist om je te gaan focussen op wat wél goed gaat. Ik ben dus ook een dankbaarheidsboekje gaan bijhouden. Elke dag meerdere dingen opschrijven die goed gingen, waar ik dankbaar voor ben of wat gewoon leuk was die dag. Ook de kracht van taal is hierin een belangrijke. Bij mij is het niet meer lastig of moeilijk. Maar het is een uitdaging, kans of leermoment.

*** Schijnbaar zegt Freud over eetverslaving dat het een orale fixatie is. Mensen die veel geven hebben om moment nodig om balans aan te brengen en gaan dat vullen met eten.
Ik merkte wel tijdens therapie dat er een moment kwam (na een paar maanden) dat echt de vermoeidheid eruit kwam en ik ineens echt moe was (waar ik normaal altijd doordenderde). Mijn valkuil is naast eten, dus ook maar blijven doorgaan om niet te hoeven voelen. En dat gaat echt onbewust. Daar ben ik me nu dus bewuster van. Ik merk dus ook drang naar eten op het moment dat ik overprikkeld ben. Dit ondervangen is nog een uitdaging (haha). Wat helpt is meditatieminuutjes inlassen, heel even tijd voor mezelf creëren. En dus ook in mijn agenda bewust momenten blokken voor letterlijk niets. En er ontstaat dan altijd wel iets, maar het geeft ruimte in mijn hoofd.

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord! Je benadert het vanuit veel verschillende hoeken, mooi!

Helemaal eens met geen verboden voedsel, dat omslagpunt is voor mij ook heel belangrijk geweest (en nog steeds).

Het niet goed voelen herken ik ook, maar ik kom niet verder hiermee en heb dat eerlijk gezegd ook een beetje opgegeven. Superveel aanbod in coaching ed (vooral op insta) maar ik kies steeds de verkeerde coach of ik kan dit gewoon niet

Ga je voor ultiem gelukkig trouwens? Ik ben ook oké met "gewoon" gelukkig Dankbaarheidsdagboekje hou ik sinds kort ook bij, het dwingt je wel in elke dag iets positiefs te zien! Moet er soms echt diep over nadenken als het een hele gewone dag is geweest.

Ik volg Oersterk nu ook, ben benieuwd wat er voorbij komt!