Werken aan een gezonde relatie met eten

Ik heb een nieuw account aangemaakt. Zijn er hier mensen die (net als ik) worstelen met hun eetgedrag en daarover willen kletsen? Ik heb dit bewust onder Psyche geplaatst (en niet onder Lijf en Lijn), want mijn focus ligt echt op het aanpakken van gedrag en niet op diëten of de weegschaal.

Ik ben dus te zwaar. En dat komt omdat ik eten gebruik als coping mechanisme. Ik kruip op de bank met chips en chocola bij emoties als stress, eenzaamheid, verveling en als ik overprikkeld ben geraakt. En natuurlijk speelt gewoonte en associatie ook een rol. Ik weet (net als de meeste mensen met overgewicht) uitstekend wat gezond eten is. En ik denk dat ik mijn slechte eetgewoonten alleen kan aanpakken door met gedrag en psychologie aan de slag te gaan. Langzaam afvallen volgt dan vanzelf wel.

Enkele bronnen waar ik inspiratie uit haal:
VET Belangrijk - Mariëtte Boon en Liesbeth van Rossum
Voeding is geen medicijn - Joshua Wolrich
Het slanke brein - Heleen Ligtelijn
Blij Dieetvrij - Saskia Koopman
Etenslessen - Marjena Moll
Inzicht in eten - Femke Buwalda

De basis is dat eetgedrag en overgewicht veel complexer zijn dan 'je moet gewoon gezond eten'. Ik heb ook al een aantal gesprekken met een psycholoog gehad hierover. En nu ben ik dus niet per se op zoek naar tips, maar vooral naar lotgenoten die hierover mee willen schrijven.

Avage schreef: ↑

29-01-2023 22:13

Hoe ging je nu om met het overprikkeld zijn?

Goeie vraag! Ik weet het eigenlijk niet zo goed, ik had in ieder geval geen bewuste strategie. Ik ben gewoon in mijn eentje op de bank geploft met de poes op schoot. En het vooruitzicht dat ik de dag erna helemaal niks had, hielp denk ik ook.

Eergisteren had ik mijn eerste eetbui. Ik had de hele week in spanning gezeten over iets dat in mijn nabije omgeving speelt en die vrijdag kwam dat tot een apotheose. Het tij leek die middag eindelijk de goede kant op te keren. Dat gaf een enorme opluchting en euforie, maar ik denk dat toen ook alle spanning eruit kwam. Ik besloot het te vieren met bier en chips. Tot zover nog allemaal min of meer ingecalculeerd.

Maar na die chips at ik de rest van een reep chocola op, die nog aangebroken in mijn kast lag. Chocola die ik niet zo lekker vond. Eerder deze week had ik nog overwogen om het restant maar gewoon weg te gooien, en nu at ik het allemaal op. En toen heb ik nog een zak drop opengemaakt en daar flink van gegeten. Aan het begin van de chocola voelde het nog even heel lekker om er ouderwets gulzig van te mogen eten, in plaats van een klein stukje te pakken en dat heel bewust te proeven. Maar uiteindelijk werd het gewoon stouwen, zeker met de drop. Het was helemaal niet lekker meer, maar ik at dwangmatig door.

Toen ik gestopt was met eten, besloot ik eigenlijk meteen al om er anders tegenaan te kijken dan ik voorheen zou hebben gedaan. Ik vond mezelf niet retestom en een enorme mislukkeling. Ik dacht niet: zie je wel, ik leer het nooit. Ik dacht: tja, je wist dat dit een keer ging gebeuren. Die eetbuien zijn na al die jaren heus niet opeens helemaal weg. En ik dacht: wauw, dit heeft ruim vijf weken geduurd. Wat een winst.

Ik nam me één ding voor: de volgende dag gewoon weer de draad oppakken. Niet heel streng gaan compenseren, maar wel voorkomen dat ik weer in de verkeerde flow van overeten terechtkom. En dat heb ik gedaan. Ik heb gisteren een heel normale dag gehad qua eten. Ik merkte dat ik een paar keer de neiging moest onderdrukken om verder te eten van de opengemaakte zak drop, maar dat kostte weinig moeite. Ik wist dat ik er niet van zou genieten.

Dat ik er anders tegenaan kijk, helpt enorm. Ik zie dit soort gebeurtenissen nu veel meer als leerervaringen. Als incidenten, die nou eenmaal af en toe zullen gebeuren, maar die ook weer geen ramp zijn. Wat hierbij helpt, is dat de fixatie op de weegschaal al veel minder is. Natuurlijk schoot de gedachte door mijn hoofd: o, ik ben vast enorm aangekomen van deze eetbui! Maar ik heb die maar gewoon gelaten voor wat het is, een gedachte, meer niet.

Dankjewel @Avage, en fijn om te horen dat je er inspiratie uit haalt!

Ik vind het interessante ontdekkingstocht waar ik aan begonnen ben, die me veel oplevert en veel inzichten geeft. Voor het eerst heb ik het idee dat ik iets heb gevonden dat mijn eetpatroon blijvend kan veranderen.

Soms heb ik natuurlijk nog wel oude dieetgedachten. Af en toe baal ik best een beetje dat het afvallen nu heel langzaam gaat, of ben ik bang dat ik nooit van mijn overgewicht af kom. Maar ik besef tegelijkertijd dat de gedragsveranderingen die ik nu in gang heb gezet veel waardevoller zijn dan snel gewicht verliezen. En me ook veel meer brengen dan alleen kilo's kwijtraken.

Ik ga ook nog wel een flinke portie werk hebben aan lichaamsacceptatie. Want het kan natuurlijk heel goed dat het afvallen op een gegeven moment gewoon helemaal stagneert. Wat dan in ieder geval blijft, is de bevrijding van overeten en het niet langer wegstoppen van emoties.

Ik heb het idee dat die eetbui me op een bepaalde manier ook geholpen heeft. Het heeft me meer vertrouwen in mezelf gegeven dat ik nadat zoiets is gebeurd de draad gewoon weer op kan pakken.

Het zijn vooral de andere gedachten die daarbij helpen. Als in cognitieve gedragstherapie.

Het was zo:
1. Overeten
2. Gedachte: sukkel, nu doe je het weer, dit wordt nooit wat met jou...
3. Gevoel: waardeloos, mislukt, verslagen
4. Gedrag: nog meer eten om dat gevoel te verdoven

En nu is het meer zo:
1. Overeten
2. Gedachte: begrijpelijk dat dit af en toe nog gebeurt, leren gaat met vallen en opstaan, je komt er wel
3. Gevoel: berusting, vertrouwen
4. Gedrag: met frisse moed weer verder gaan waar je mee bezig was

Ik laat dit topic voorlopig even voor wat het is. Het gaat hier nog steeds heel goed en ik leer erg veel over mezelf, maar dit topic is teveel een dagboek geworden. En dat was niet mijn bedoeling toen ik het opende. Ik had gehoopt hier te kunnen kletsen met andere mensen die worstelen met hun relatie met eten en die afscheid willen nemen van de dieetcultuur. Mocht het toch nog een kletstopic worden, dan kom ik zeker weer terug!

Even een update. Het gaat nog steeds goed hier. Het afvallen gaat heel langzaam (ongeveer 3 kilo in 2 maanden). Soms maakt me dat ongeduldig, maar meestal lukt het me om de focus te houden op alle winst die ik op andere vlakken zie. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik aan het volhouden of afzien ben en het is heerlijk om bijna volledig van die eetbuien bevrijd te zijn.

Ik begin heel voorzichtig te geloven dat ik de sleutel naar blijvende veranderingen heb gevonden.

Ik ben er nog steeds. Het is een bumpy road, maar wel eentje die de goede kant op leidt. Ik heb in het afgelopen halfjaar erg veel over mezelf geleerd, herken nu allerlei patronen, snap waarom overeten soms nog de enige copingtechniek is die werkt en kan mezelf steeds vaker opvangen zonder eten. Ik laat negatieve emoties er nu meestal gewoon zijn. Meditatie helpt me hierbij. En ik ben zoveel milder voor mezelf geworden. Ik begrijp mensen nu ook beter als ze zeggen dat gewichtsverlies niet het grootste geschenk van dit proces is.

Fijn Zenga, geniet van je flow! Ik tel bewust geen calorieën. En ik wil ook niks moeten volhouden. Dus mijn 'aanpak' is wel anders dan die van jou.