What next...antidepressiva

07-10-2007 16:27 148 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na twee nieuwe antidepressiva tijdenlang te hebben geslikt, merk ik dat het nog steeds niet optimaal is. En wat doe je dan? Da's een beetje de vraag die ik wil stellen. Ik weet dat er een hele markt aan dat gif is, maar is het verstandig weer een middel te proberen? Ik dacht zelf aan een oud antidepressivum, Prozac ofzo. Meer bijwerkingen, maar misschien ook meer positievere bijwerkingen..? Ik heb geinformeerd naar electroconvulsietherapie, maar omdat ik nog jong ben wil men er niet aan (tast het geheugen aan, maar dat zou mijn een rotzorg zijn). Wat doe je nadat je ' alles' hebt gedaan en nog steeds depressief bent?
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Wat voor bijwerkingen krijg je dan Angelica? En kan dat in combi met benzo's?
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Zo, was ik even agressief bij de psychiater. Het moest er even uit. Natuurlijk werd ze weer gebeld en ging ze minutenlang praten met diegene aan de telefoon (in MIJN tijd) en dat werkte enorm op m'n zenuwen. Lithium vond ze te nadelig, maar ze heeft een soortgelijk middel gegeven: Depakine, tegen epilepsie maar kennelijk ook tegen wat ik heb. Plus een combi-pil van Prozac en Cipramil geloof ik, zal ik morgen bij de apotheek wel zien.



Fleur, jij had ervaringen met Depakine he?
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Ik heb mijn pilletjes gehaald (verwonderlijk hoe die apothekers doktershandschriften kunnen ontcijferen) en heb dus Depakine en Deanxit gekregen, waarmee ik langzaam moet opbouwen en met de remergon moet ik 2 weken afbouwen. Iemand ervaring met deze middelen?



En ik heb op aanraden van mijn psychiater een kuuroord uitgekozen waar ik 5 dagen ga verblijven om te ontstressen, gemasseerd te worden, een bezoekje aan een ostheopaat mag brengen en kan zwemmen en sporten en goed te eten krijg. Kost wel over de 1000 euro maar ik heb het er wel voor over. Ben benieuwd wat dat geeft. Verder durf ik maar niet aan die Dekapine te beginnen, want ik ben net herstellende van een pijnlijke tandaandoening en niet in optimale gezondheid. Werk is ook druk, volgende week begin ik weer naar de lessen te gaan. Eind dit jaar hoop ik voldoende gezond te zijn om de tiendaagse meditatiecursus te volbrengen.



Pfoe, eigenlijk ben ik best trots op wat ik allemaal probeer, maar soms overvalt de zinloosheid me: praattherapieen hielpen niet, medicatie niet afdoende, lichttherapie nog niet echt denk ik, fysiotherapie en ontspanningstherapie niet, sporten ging niet vanwege lichamelijke aandoeningen maar ga ik zeker weer proberen, nu weer nieuwe medicatie en misschien electroconvulsietherapie, kuuroord, meditatiecursus....en dan zeggen sommige mensen weleens dat ' ik er niets aan doe'. Die mensen moeten behoorlijk uitkijken ;)
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Goeie acties Pros!



Trouwens over 'er niets aan doen' gesproken. Sommige mensen doen van alles, maar blijven jarenlang om de 'hete brij' heendraaien.

Hebben therapie, maar laten de 'gevoelige plek' veilig buiten beschouwing, dempen met medicatie, leiden zichzelf af met alles wat niet 'raakt' aan die gevoelig plek.....en begrijpen na zoveel jaar nog steeds niet waarom er niets is verbeterd....



Ik zeg niet dat dat voor jou geldt (daar kan ik niet over oordelen), maar misschien nog iets ter overweging in jouw zoektocht.....



Ik wens je in elk geval alle succes, je bent zeker gemotiveerd en dapper!
Alle reacties Link kopieren
Weet ik, Reina. Ik ben daar ook bang voor, maar ik denk dat ik in ieder geval een aangeboren stoornis heb, en dit al veel te vroeg tot uiting kwam. Wellicht is er gedragstherapie nodig om mijzelf een beetje terug te vinden, maar pillen en de dingen die ik opnoemde zijn zeker onontbeerlijk. Ik zou niet weten wat nu echt mijn probleem is, behalve het moeilijk openstellen. Maar dat zit denk ik in mijn karakter, al maak ik heel snel oppervlakkige vrienden. Ik ben iemand die heel veel mensen aantrekt, maar het gaat niet vaak diep. Ligt grotendeels aan mij, en wellicht dat gedragstherapie dat deel van mijn 'misere' kan oplossen. Maar ik denk dat 95% ligt aan de aangeboren afwijking, en ik die weg moet zien te krijgen of in ieder geval in zoverre onderdrukken dat 'ie er voor mijn gevoel niet meer is.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
't Zal waarschijnlijk wel neerkomen op een stuk zelfacceptatie (lijkt me gezonder dan onderdrukken) en een stuk nieuwe conditionering aanleren.

En Pros, dat kost nou eenmaal tijd en véél volharding.

Ben het overigens met je eens dat medicatie hier een goeie basis voor kan zijn.
Alle reacties Link kopieren
Depakine is voor mij in opbouw dus heftig geweest omdat ik er ontiegelijk suf van werd en m'n urine tijdelijk niet kon ophouden, die bijwerking was na ongeveer 2 weken wel weer verdwenen, ik slik het nu al een paar maanden en met succes. Ik zou als ik jou was zsm ermee beginnen dan heb je het maar gehad. Ik ken veel mensen die goed gaan op Depakine.
Ik vond het echt de hel....
Alle reacties Link kopieren
Dat kan het is per persoon verschillend.
Alle reacties Link kopieren
Maar goed als je niks uitprobeerd zal je het nooit weten ook.
Daar heb je gelijk in. Wat dat betreft dank ik god op mn blote knieen dat ik klaar ben met die zoektocht.
Alle reacties Link kopieren
Hey Fleur,



Na dagenlang naar die enge pakketjes medicatie te kijken, ben ik gister toch begonnen. Ik werd wel erg slaperig van de depakine en deanxit, maar voor de rest geen bijwerkingen. Ik heb ook nog maar een lage dosis (300mg depakine en van de deanxit weet ik het niet) maar ik moet eerst opbouwen en mijn bloed moet goed blijven. Ik hoop zo zwaar dat het helpt en dat ik niet naar de electroschokmeneer hoef.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Neem je tijd, rust lekker uit, ga eventueel vroeg(er) naar bed en verwen jezelf de komende dagen eventjes goed. 300 mg is inderdaad vrij weinig, en dat duffe gaat na een paar weken weg dat zal je zien.
Alle reacties Link kopieren
Hoeveel is de normale dosis, Angelica? Ik kan helaas niet veel slapen, moet veel studeren en werken. Na een tijdje kan ik wat rust nemen, maar nu moet ik er even stevig tegenaan. Morgen bel ik voor het resultaat van de bloedtest, hopelijk is er niets aan de hand.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Ik slik nu (loopt even naar doosje om te kijken) 1000 mg per dag maar het voelt alsof het net nog wat meer zou kunnen zijn voor mij. Het is per persoon verschillend, ze prikken je bloed om te kijken in welke hoeveelheid Depakine in je bloed aanwezig is en dan gaan ze weer aanpassen net zolang totdat je op de juiste dosering zit dit is dus anders dan de meeste andere middelen, hoeveel jij nodig hebt weet ik daarom niet.



Maar ik wist voor mezelf al dat ik wat laag zat de laatste keer dus ze hebben het nog een keer gecheckt en nu krijg ik definitief te horen wat mijn dosering zal zijn, ik vermoed nog 250 gram meer.
Alle reacties Link kopieren
Zelf ben ik permanent suf en moe van al die pillen die ik slik, ik hoop binnenkort weer normaal te kunnen lezen, nu heb ik er de energie niet voor.



Ondanks deze bijwerking is het beter dan zonder. De Depakine is niet het ergste qua moeheid dat is de anti-psychotica namelijk bij mij. Ik hoop van harte dat jij wel verder kunt blijven leren met al deze medicatie.
Alle reacties Link kopieren
Hmm, klinkt niet goed Angelica. Ik heb het heel hard nodig om te kunnen lezen voor mijn studies. En om te werken moet ik ook niet suf zijn. Na 1 week mag ik naar 600 gram geloof ik, we zullen zien wat dat geeft. Het probleem bij mij is mijn gewicht, dat schommelt nogal omdat als ik me slecht voel of ziek ben, ik niet meer kan eten en kilo's verlies. Ik weeg nu 52 kilo bij 1.70, te weinig natuurlijk en dan mag ik denk ik ook niet zo'n hoge dosis. Maar speciaal ervoor aankomen (zou niet weten hoe, want ik eet al toetjes om niet onder de 50 kilo te komen) is me ook weer te gortig. Ik heb wel last van hele rare dromen, zelfs met xanax erbij. Zo rust ik ook niet echt uit, maar mijn lichttherapielamp maakt me gelukkig wel wakker. Of paracetamol met coffeine, al wil ik mijn maag niet te veel belasten want al die pillen worden wel afgebroken. Weet je wat mijn psychiater trouwens zei? In Duitsland zijn ze aan het experimenteren met pscyhiatrische patienten, ze bekijken hun bloed en kunnen dan bepalen welk middel het beste helpt. Dat lijkt me fantastisch en als dit niet helpt ben ik echt wel bereid om naar Duitsland af te reizen.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Nou inderdaad zeg zo'n onderzoek lijkt mij ook wel wat!
Alle reacties Link kopieren
Prosperina (een lang verhaal),



Je bent hoogbegaafd en hebt een fotografisch geheugen. Dat zal je helpen het volgende te begrijpen.



Je analyse van je probleem is juist. Praten helpt niet bij een stoornis. Praten tegen iemand met suikerziekte helpt ook niet. Medicatie is nodig. In je hersenen is er waarschijnlijk sprake van atrofie aan bepaalde hersendelen die bepalend zijn voor depressive neigingen (versterken het) en emotionele gevoeligheid.



Ik heb zelf onderzoek gedaan naar medicatie voor mensen met vergelijkbare stoornissen en heb ook middelen voorgeschreven,al is ben ik geen psychiater van beroep geworden.



Gelukkig heb jezelf opgeschreven wat er is geconstateerd, want een online diagnose is lastig.



Ik kan niet zeggen of je borderline, bipolairiteit en/of Post Traumatische Stress stoornis hebt. Helaas is dat voor een voorschrift wel van belang.



Voorbeeld:

Borderline vergt een hoge dosis Prozac. Prozac is beter dan elke andere SSRI in borderline. 60- 80 mg is vaak nodig, anders dus dan bij depressie. Als dit niet werkt, kun je Sertraline proberen (Zoloft). Ook hier minimaal 200-300 mg, maar de juiste werkzame hoeveelheid is bij Zoloft via bloedwaarden makkelijk te meten. Werkt dit niet, dan een andere SSRI.Te lage dosis van beide stoffen geeft je wel de bijwerkingen, maar niet de volledige werking mocht je borderline/PTSS hebben.

Seroxat is vrijwel waardeloos bij borderline en PTSS. Dat komt omdat de werking van met name Prozac wel verder gaat dan het heropnemen van serotonine tegengaan. Bovendien zijn er verschillen in de afiniteit van de diverse SSRI's ten opzichte van de verschillende receptoren in je hersenen.



Maarrrrr...een (hoge dosis van een) SSRI zorgen een manie bij een bipolaire persoon, wat levensgevaarlijk is. Uit je omschrijving lijkt het risico erop niet zo groot.

Tricyclische antidepressiva werken niet goed in borderline (of borderline trekken). Een ervan, anafranil (clomaprimine), heeft zelfs dramatische effecten. Bovendien hebben tricyclische AD's negatieve werkingen op je hart (een verhoogde kans erop).



Ik zou dus een psychiater opzoeken die duidelijker diagnosticeerd en bij constatering van borderline(trekken) of PTSS bereid is je Prozac voor te schrijven in de genoemde dosis, via een geleidelijke opbouw.



Soms is het een lange zoektocht. Ik heb hier een lang voorbeeld met daarin een AD dat je eigenlijk probleemloos zou kunnen proberen.



Ik heb gezien dat jezelf ook betaald voor je medicatie. Wat je zonder gevaar kan proberen en waar ik zelf zeer goede ervaringen mee heb in zeer moeilijk te behandelen gevallen, is Stablon. De werkzame stof is Tianeptine. Om marketingtechnische redenen in NL niet te krijgen, maar in Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland een geregistreerd middel tegen zware depressie.

Je kunt het probleemloos importeren. Per maand kost het je rond 40 euro.



Korte omschrijving van het geval: zware depressie gedurende 2 jaar, dysthiemestoornis vanaf het 11e jaar (leeftijd bij start Stablon 32 jaar). Veel spanning, hartkloppingen. Borderlinetrekken, aanpassingstoornis.

Deze persoon kon niet werken, ondanks normale intelligentie. Door pijnklachten in de laatste jaren en de enorme spanning die met werken samenhing, was het leven zeer zwaar. Een leuk leven heeft ze nooit gehad.

Diverse opnames in diverse instellingen, ook eens een jaar vrijwillig. De laatste twee jaar heeft 7 maanden Zoloft geprobeerd (geen gewenst resultaat) en 1,5 jaar gedragstherpaie, gene resultaat. Dat laatste was ook niet door mij aangeraden. Elk begin van de dag was moeilijk, vaak huilbuien, nergens zin in, geen zin in het leven.



In november heb ik haar aangeraden Stablon te gebruiken. Binnen 1 week was er een duidelijke verbetering zichtbaar. Ze kreeg meer zin in de dingen. Na drie weken werd de stress op het werk (wat ze toch was blijven doen) minder. Geen huilbuien meer (die had ze soms een dag voor het werk!), ze kon het niet verklaren maar voelde zich beter. Ze was eigenlijk antimedicijn, maar dat veranderde (nu is ze helemaal om).

We zijn nu 11 maanden verder en ze heeft de beste tijd van heel haar leven. Stablon is een keer gestopt. Na twee weken keerden de spanning en snel ook de eerste depressie-trekken terug. Stablon is hervat met snel weer het gewenste resultaat.



Voordeel van Stablon is dat er geen wisselwerking is met andere medicatie, omdat het snel in het bloed wordt afgebroken (via beta oxidatie) en niet in de lever. De uitzondering is een MAOI (zoals deprenyl, eldepryl EMSAM).



Stablon is een SSRE. Het versnelt de heropname van serotonine in plaats van het tegengaan hiervan (SSRI). Stablon kent geen dodelijke dosis, kent geen aanloopdosis/opbouw en ook geen afbouw. Stablon is niet verslavend.

Stablon heeft door een (mogelijke) werking op het dopamine systeem een licht sexueel stimulerende werking. Stablon maakt niet dik en is beslist niet sederend.

De werking op lange termijn is uniek. Stablon herstelt de schade die langdurige stress en depressie bepaalde hersendelen aanricht. Juist die schade zorgt voor een snellere tergukeer van een depressie als er na vele jaren een nieuwe stressperiode zich voordoet.

Het betekent ook dat voor depressive klachten op zich, Stablon na een jaar of twee gestopt kan worden om te kijken of het herstel ervoor zorgt dat de depressie en spanning weg blijft.



In het geval van deze dame hielp Stablon minder met de stemmingswisselingen (maar wel wat) en ook bleven pijnklachten en vermoeidheidsklachten bestaan. Haar huisarts weigerde hier serieus iets aan te doen. Ik heb hierop Tramadol (Ultram) voorgesteld. Dit voor korte duur omdat ze hierna met een rheumatoloog zou praten. De tramadol hielp acuut in een dosis van 100 mg (400 mg mag). De rheumatoloog was het (gelukkig) met de Tramadol eens. Dit heeft uiteindelijk ook voor de rest van de klachten geholpen: de pijn en vermoeidheid is weg. Haar stemmingswisselingen ook. Dit is goed te verklaren uit de werking van Tramadol, die een zwakkere uitvoering van Efexor is.



Onlangs constateerde ze dat ze moeilijk kon stoppen met allerlei handelingen en dat het ze veelop briefjes schreef, uit angst zaken te vergeten.

In mijn ogen compulsieve klachten, maar geen obsessieve. Hierin ben ik minder thuis. Ik stelde haar voor met een psychiater te praten. Mijn voorstel was Prozac in een lage dosis, eventueel Luvox. Australische onderzoek uit 2003 heeft uitgewezen dat Stablonmet succes en zonder bijwerkingen met een SSRI kan worden gecombineerd, dus dat is geen beletsel.

Omdat er acuut hulp nodig was, heb ik haar voor korte tijd lage dosis Risperdal gegeven (0,5 mg, 2* daags). Dit hielp wel wat, maar niet veel omdat ze het als ze bezig was niet wilde innemen omdat ze bezig wilde blijven.....Bovendien i 0,5 mg erg laag, maar zonder bloedtests durfde ik niet hoger te gaan. Ze sliep er goed op en dat was al een voordeel.



Ze heeft al haar medicatie met die psychiater besproken. Hij was het met Stablon volledig eens! Ook dat het niet de werking maar andere redenen zijn waarom het niet in NL te krijgen is. Hij heeft haar nu 25 mg Seroquel voorgeschreven, maar is het eens met Prozac als Seroquel niet werkt. We wachten de werking van Seroquel (wat veel lijkt op Risperdal) af. Eigenlijk is dit een add-on bij Prozac (of Luvox),als Prozac (of Luvox) niet afdoende helpt.



Het uiteindelijke resultaat is wel dat haar leven radicaal is veranderd. Haar relatie gaat nu erg goed. Ze is vrolijk, ze heeft zin in allerlei dingen. Uiteindelijk zal ze de komende jaren Stablon moeten blijven gebruiken, tramadol ook en mogelijk een lage dosis Prozac (10 mg, misschien 20 mg. Ze heeft geen obsessieve klachten).



Van al haar klachten is de Compulsiviteit over. Ze voldoet niet langer aan de criteria voor borderlinetrekken, dysthieme stoornis, afhankelijke persoonlijkheid, aanpassingstoornis etc. Ze is nu eigenlijk altijd zichzelf, kan goed mee op haar werk, heeft meer vrienden/vriendinnen. Haar relatie stond in december op springen, nu is die sterk verbeterd en goed te noemen. Ze heeft altijd aan kinderen gedacht, iets wat nu binnen haar bereik lijkt te komen.



Je ziet: het heeft haar heel veel tijd gekost, vooral ook door haar regelmatige weigering om medicatie te slikken. Ze heeft vaak gezegd het zelf te willen doen. Ik heb vaak met haar hierover gepraat, om haar inzicht te geven in de biologische kijk op de zaak. Dat ze niet gek is of gestoord, net zo min als iemand met epilepsie dat is. Jij hebt een streep voor en ik denk dat met je ratio en welwillendheid je vrij snel resultaat zult boeken.



Een fimplej over Stablon (weliswaar van de maker) vind je hier. Wat er gezegd wordt, is door onafhankelijk onderzoek echter meermaals aangetoond.





Filmpje over depressie en gevolgen in de hersenen en de werking van Stablon



Het stukje over Glial cells is ook voor Prozac aangetoond! Dit verklaart de goede werking in borderline.



Ik wens je heel veel succes. Je het in India kopen (www.onlinesolution4u.com of www.indianmeds4u.com Bij de laatste heeft de dame in het voorbeeld ze ook steeds besteld. Erg betrouwbaar!). Ook kun je ze in Europa kopen via ww.airsealed.com. Duurder, maar sneller en zeer betrouwbaar.
Alle reacties Link kopieren
Demichalis, welcome back, Je kent mij ook nog onder mijn Griekse naam. Kan ik het gebruik van Stablon aankaarten bij de psychiater? Is het effectiever dan electroconvulsietherapie? Ik denk zelf dat ik bi=polair ben, rapid cycling, maar dan de zwaarste dalen (en de pieken hoeven niet eens ehcte pieken in te houden). Ik ben ervan overtuigd dat ik een aangeboren afwijking heb, en natuurlijk heb ik mezelf verder in de shit geholpen omdat ik niet wist hoe te 'copen'. Maar ik dnek niet dat ik borderline heb, wel aan gedacht, maar somehow klopt het plaatje niet, al voldoe ik aan de meeste kenmerken van Borderline. Het is gewoon het totale plaatje, de bi-polaire stoornis, zware depressie en dan automutilaite (redelijk onder controle). Sowieso (heel gemeen misschien) vind ik borderline een soort vergaarbak van allerlei klachten. Wel, een kuuroord, naar de lessen gaan ,braaf mijn medicatie slikken, genoeg uit te rusten, de ochtend met mijn smoelwerk voor de happylamp zitten en genoeg vitamen binnenkrijgen, da's het enige wat ik nu kan doen. Gradragstherapie ga ik nog uitzoeken.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Perse,



Automutilatie past niet in het rijtje van bipolaire stoornis. Je kunt er een heel klein vraagtekentje bij plaatsen. Niet elke borderliner automutileert trouwens, dat is onzin.



Wat een borderliner ook onderscheidt van bipolaire mensen is het gevoel van chronische leegte en ook verlatingsangst. Het is aan een deskundige die jouw persoonlijk spreekt om tot conclusies te komen. Borderline lijkt mee een juiste term, die wezenlijk verschilt van bipolair. Maar eigenlijk is dat niet interessant. Je hebt wat je hebt, de naam doet er niet. De oplossing moet gericht zijn op je klachten en hun oorzaak.



Veel dingen die omschrijft doen mij in elk geval denken dat je een laag serotonine gehalte hebt. Het beste hiertegen helpen hoge doses SSRI's (met name Prozac, 80 mg werkt veel beter dan 60 mg.) en in sommige gevallen, a-typische antipsychotica. Wees van die laatste groep niet te bang.



IK heb even gezocht naar iets wat lijkt op jouw probleem. Hier een vraag van iemand met jouw klachten (ongeveer) ne het antwoord van paul Markovitz. Onderzoeker en behandelaar van BPD. Indrukwekkend CV op dat gebied



"Q. Hi I was wondering if you could help me answer my questions I have borderline personality disorder, obsessive compulsive disorder, post traumatic stress disorder, ODD, Major Depression and Social Anxiety and I have panic attacks on a regular basis and I am also a cutter and I was wondering where I could get help I really need it my meds are not doing anything I tell you what I an on okay.

Prozac 40mg

Wellbutrin SR 100mg

RiVa 50mg (I take that so when I cut I feel it but it does not work it makes everything else hurt).



A. I would increase the Prozac to 80 mg as a single daily dosage. If this fails, try Effexor XR or Zoloft (get serum level to 180 ng/ml 6-9 hours after AM dose of Zoloft). You have a mood problem that is fixable. Talk to your doctor and get your dosage of Prozac up a bit. 80 mg is a necessary dose for cutting. "



Tianeptine (Stablon) kun je gebruiken omdat het de depressieve kant, waar je het meest last van hebt nu, snel kan verhelpen. Ik denk niet dat het je automutilatie gata helpen. Combi Stablon en Prozac is geen probleem.

Prozac helpt bij de aanmaak van Glial cells, die ervoor zorgen dat je emoties beter kunt regelen. Dat kon je in het filpje o.a. zien.

Dat maakt Prozac beter geschikt dan andere SSRI's.



Effexor XR, helpt ook. Effexor is wel bij velen een dikmaker, Prozac niet. Prozac houdt je eerder actief dan wat anders.



JE huisarts gata je echt geen Stablon voorschrijven. Je kunt het hier bij de apotheek niet krijgen. Maar als er een medicijn wat jezelf kunt kopen en dat niet te duur is, dan is het Stablon wel.
Alle reacties Link kopieren
DeMichales,



Ik denk niet dat ik borderline heb, heb er uiteraard wel aan gedacht. Ik denk meer dan borderline een soort 'creatie' is, een vergaarbak van allerlei aandoeningen. Automutilatie hoort niet standaard bij een depresie, wel extreme schuldgevoelens. En dat kan ook een reden zijn om te automutileren. Een gevoel van leegte hoort ook bij een depressie en ook hier kan automutileren een ' oplossing' bieden. Mijn depressies zijn zo zwaar dat ik niet meer denk aan borderline, maar eerder aan een manische depressie, rapid cycling, noem maar op. Anyway, ik probeer het eerst met voorgeschreven medicatie omdat alles heftig spul is en ik niet zomaar iets wil gaan slikken wat niet voorgeschreven wordt.



Vandaag lekker mijn abonnement voor openbaar vervoer gehaald in mijn stad, eindelijk alles een beetje rond krijgen. Nu nog mijn bed geheel in elkaar zetten (matras ontbreekt en huisbaas houdt zich maar matigjes aan zijn plichten) en me inschrijven in de gemeente en dan ben ik weer op orde. Werk gaat ook goed, over een tijdje rustiger aan met werken (want studies worden dan ook drukker) want het is nu echt een opstartend bedrijf en daar moet je veel tijd en energie in stoppen. Maar het lukt, en dat is het belangrijkste.



Vooralsnog geen bijwerkingen, al had ik vanmorgen het gevoel dat mijn evenwicht uit balans was, maar dat was later over (kan ook komen door te weinig eten/slapen). Volgende week naar de 600mg depakine (ik belde net om de uitslag van de bloedtesten, ik heb niets engs! en alle functies zijn normaal, maar hij schrok dat ik depakine had gekregen maar hij moet niet zeuren want met zijn halfslachtige methodes ben ik nog nooit verder geraakt) en daar ben ik toch een beetje bang voor. Nou ja, we zien het wel. Ik moet gewoon dit proberen, want electroconvulsietherapie is wel echt een eindstation waar ik liever niet aan begin.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
Ik slik trouwens deanxit en depakine. Depakine ken je vast wel, maar ken je deanxit ook? Op de bijsluiter staat dat het een combinatie is van melitraceen en flupentixol. Wat ik wel vreemd vind is dat het voor een gematigde depressie wordt voorgeschreven, maar de psychiater zou dit wel doen omdat ze verwacht dat met de depakine de depressie minder zwaar wordt. Anders eis ik meteen een ander, sterker middel. Maar goed, pas na bijna 2 maanden kan ik er weer iets zinnigs over zeggen. Als het dan niet werkt, is het gewoon onzin om het te blijven nemen.
If you\'re going through hell, keep going
Alle reacties Link kopieren
dag Proserpina,

Borderline is inderdaad een term die aan inflatie onderhevig is, al vind ik je symptomen oppervlakkig beschouwd wel het meest lijken op een BPS/ERS. Bij een bipolaire stoornis komt automutilatie nagenoeg niet voor, en een gevoel van leegte is bij een depressie anders dan bij BPS. Weet natuurlijk niet hoe het zich bij jou uit en of deze leegte alleen zich alleen tijdens de depressie voordoet?

Maar mensen die overwegend depressief zijn automutileren niet, zij willen vaak minder voelen ipv meer en al helemaal geen pijn (tenzij het bij een suicidepoging hoort).

Heb je al eens een goed diagnostisch onderzoek ondergaan/aangevraagd?
Alle reacties Link kopieren
Eigenmeis, ik geloof eerlijk gezegd niet zo in de term 'borderline'. Voor mij (als psychologiestudente en psychiatrisch patient) lijkt het me een nader omschreven stoornis, dat borderline.



Wat ik ervaar in een depressie is een gevoel van schuld, machteloosheid, eenzaamheid, enorme leegte, geen zin ergens meer in, al is het tandenpoetsen. Ook bij tijd en wijle enorme geestelijke pijnen ja, en dat kun je door automutilatie omzetten in fysieke pijn. Is logisch, maar niet leuk. Ik moet mezelf soms straffen na een ruzie met iemand, dat doe ik dan door te snijden. Het is al een hoop verminderd. Een echte diagnose heb ik gekregen in het ziekenhuis, maar dat was tijdens een extreme stressperiode: acute stress-stoornis met agressieve en paranoide trekken en depressieve gevoelens. Daar kan ik ook weinig mee en de medicatie die ze me daar gaven werkten niet. Voor de rest hebben verschillende artsen 'major depressie' als diagnose gegeven. Maar ikzelf denk meer aan manische depressie, rapid cycling (depressieve episodes volgen elkaar steeds sneller op) en ik ben goed therapieresistent (vandaar de verwijsbrief voor electroconvulsietherapie). Maar welk etiketje ik ook heb, het maakt me vrij weinig uit, als de behandeling maar helpt.
If you\'re going through hell, keep going

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven