Psyche
alle pijlers
What next...antidepressiva
zondag 7 oktober 2007 om 16:27
Na twee nieuwe antidepressiva tijdenlang te hebben geslikt, merk ik dat het nog steeds niet optimaal is. En wat doe je dan? Da's een beetje de vraag die ik wil stellen. Ik weet dat er een hele markt aan dat gif is, maar is het verstandig weer een middel te proberen? Ik dacht zelf aan een oud antidepressivum, Prozac ofzo. Meer bijwerkingen, maar misschien ook meer positievere bijwerkingen..? Ik heb geinformeerd naar electroconvulsietherapie, maar omdat ik nog jong ben wil men er niet aan (tast het geheugen aan, maar dat zou mijn een rotzorg zijn). Wat doe je nadat je ' alles' hebt gedaan en nog steeds depressief bent?
If you\'re going through hell, keep going
zondag 21 oktober 2007 om 15:50
RV, ik ben zo mesjogge als Charles Manson :P
Ik heb het besteld just in case. Het duurt eeuwen voordat het er is, en in de tussentijd heb ik mijn cocktail voldoende uitgeprobeerd (zucht, na elke pil aan de diarree) om te weten of het werkt en om te vragen naar dit middel. Ik zal het ook aan andere psychiaters vragen en op fora waar deskundigen zitten, omdat ik mijn huidige psychiater niet helemaal vertrouw (net zoals alle artsen verbonden aan de universiteit voor een hongerloontje). De bestelling was impulsief en ik wilde het, want volgens mij is het wel een geval van 'baat het niet dan schaadt het niet'. In ieder geval neem ik niet een nog grotere cocktail dan dat ik nu al heb. Daar kun je zeker van zijn. Ergens ben ik toch een beetje trots dat ik niet meer bij de pakken neerzit. Misschien sleept dat besef me wel uit de depressie (ik denk enkel als het ook werkt, de dingen die ik onderneem, maar goed). En ik ben -sorry- ook heel blij dat ik zwem in het geld waardoor ik de kans heb om zulke dingen te ondernemen (en tegelijkertijd kwaad dat anderen een kuuroord of medicatie ontzegd worden omdat ze geen geld hebben, er rust nog steeds een veel te groot taboe op geestesziektes <========= de naam alleen al, het is een HERSENziekte).
Ik heb het besteld just in case. Het duurt eeuwen voordat het er is, en in de tussentijd heb ik mijn cocktail voldoende uitgeprobeerd (zucht, na elke pil aan de diarree) om te weten of het werkt en om te vragen naar dit middel. Ik zal het ook aan andere psychiaters vragen en op fora waar deskundigen zitten, omdat ik mijn huidige psychiater niet helemaal vertrouw (net zoals alle artsen verbonden aan de universiteit voor een hongerloontje). De bestelling was impulsief en ik wilde het, want volgens mij is het wel een geval van 'baat het niet dan schaadt het niet'. In ieder geval neem ik niet een nog grotere cocktail dan dat ik nu al heb. Daar kun je zeker van zijn. Ergens ben ik toch een beetje trots dat ik niet meer bij de pakken neerzit. Misschien sleept dat besef me wel uit de depressie (ik denk enkel als het ook werkt, de dingen die ik onderneem, maar goed). En ik ben -sorry- ook heel blij dat ik zwem in het geld waardoor ik de kans heb om zulke dingen te ondernemen (en tegelijkertijd kwaad dat anderen een kuuroord of medicatie ontzegd worden omdat ze geen geld hebben, er rust nog steeds een veel te groot taboe op geestesziektes <========= de naam alleen al, het is een HERSENziekte).
If you\'re going through hell, keep going
zondag 21 oktober 2007 om 18:15
Even wat reacties op jou schrijven, ook naar mij (indirect).
Allereerst schrijven hier veel mensen over hun persoonlijek ervaringen met medicatie, waar eenieder zijn eigen (ook verkeerde conclusies) ut kan trekken. Dan kun je net zo goed niet meer schrijven over dit soort zaken. Ook een bevestiging van een goede werking van haar huidige medicatie kan fatal zijn.
Zelf experimenteren. Dat heeft niemand aangeradne. Aangeraden is om dit met een psychiater te bespreken (meermaals).
Bovendien: het verkeerd voorschrijven over wat je deskundigen zou kunnen/moeten noemen is helaas schering en inslag. Deels omdat de ontwikkelingen snel gaan.
Ik heb het al heel vaak gezegd: massa's mensen krijgen Xanax. Daaronder een groot aantal borderliners. Hebben al die psychiaters het dan fout en ben ik dan arrogant? Nee: ik kan bewijzen dat Xanax bij deze groep mensen tot meer automutilatie en zelfmoord leidt. Het is zaak je goed te informeren over hetgeen je gebruikt of gebruiken gaat, of wat je wil gebruiken en dit voorleggen aan je psychiater. Proserpina heeft dit aangegeven te doen. Dat is verstandig.
Doodgaan aan Stablon is onmogelijk. Allereerst kun je niet overdoseren met dodelijke gevolgen (3 pilletjes per dag os de standaard dosis, er zijn mensen die er 250 namen met geen blijvende gevolgen). Met de zaken die proserpina nu gebruikt is overdosering met dodelijke afloop wel mogelijk. Ook haar huidige situatie is niet echt om vrolijk van te worden.
Zelf experimenteren is verder we mogelijk als artsen je bij herhaling geen oplossing bieden, aantoonbaar verkeerd voorschrijven etc. Want niets doen, wat ook voorkomt, is ook onhandig.
Ik ben anoniem, maar kan wel alles wat ik zeg met onderzoek staven. Ze heeft zelf al een diagnose laten lezen.
Stablon kent die arts waarschijnlijk niet. Dat zegt alles over de geldmachine die bepaalt wat je krijgt in veel landen, helaas niet de werkzaamheid en het (gebrek aan) bijwerkingen.
zondag 21 oktober 2007 om 18:39
De pillen die ik neem zijn inderdaad heftig, te heftig misschien. Maar de aandoening is ook hardnekkig en zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Toch heb ik elke dag een moment dat ik denk: ik gooi die troep het raam uit, het verpest heel mijnlijf. En misschien doet dat het ook wel, maar dat moeten de bloedtesten aanwijzen. Als geen enkele psychiater Stablon of de werkzame stof kent, dan weet ik niet wat ik moet doen. Gewoon proberen of toch niet? Ik kan het nu echt niet bepalen, ik hoop dat de bijwerkingen van die zooi afnemen en dat het me zwaar helpt. Tegelijkertijd hoop ik dat het niet werkt om de een of andere stomme reden, zodat ik iets krijg dat lichter is en dat me niet zo beroerd doet voelen. Heel tegenstrijdig dus.
If you\'re going through hell, keep going
zondag 21 oktober 2007 om 19:09
Proserpina, ik lees al heel wat tijd jouw ervaringen en verhalen onder wat verschillende nicks, die je hebt gehad, op verschillende pijlers.
Ik ben en blijf maar zo verbaasd. Verbaasd over je taalgebruik, verbaasd over je belevenissen, verbaasd over je ziekteverhaal, verbaasd over je medicijngebruik, verbaasd over je leeftijd, verbaasd over je mogelijkheden tot het krijgen van inkomen, verbaasd over je fysieke en mentale gestel, verbaasd over je gedrag, en vooral zeer verbaasd over de relatie tussen al deze dingen.
Hoe krijg je het toch voor elkaar zo te zijn? Met al jouw bagage lijkt het mij onmogelijk hier een antwoord voor je problemen te vinden.
Ik ben en blijf maar zo verbaasd. Verbaasd over je taalgebruik, verbaasd over je belevenissen, verbaasd over je ziekteverhaal, verbaasd over je medicijngebruik, verbaasd over je leeftijd, verbaasd over je mogelijkheden tot het krijgen van inkomen, verbaasd over je fysieke en mentale gestel, verbaasd over je gedrag, en vooral zeer verbaasd over de relatie tussen al deze dingen.
Hoe krijg je het toch voor elkaar zo te zijn? Met al jouw bagage lijkt het mij onmogelijk hier een antwoord voor je problemen te vinden.
zondag 21 oktober 2007 om 19:21
Lijkt me stug Pros, jij hebt geen schare aan mannen die je in blinde liefde overal volgen en voor je moorden. Zó gek ben je dus niet, klaar, basta. Dikke tong. Waarom sorry zeggen dat je je financieel e.e.a. kan veroorloven? Wees er blij mee en daarmee klaar. PUNT! Omdat jij het jezelf gunt en mogelijk kunt maken, zegt dat nog niet dat je het een ander niet zou gunnen.
Gaan we overigens woordspelletjes spelen? Want dan weet je het; I'm in! Ik ben het niet eens met jouw 'het is geen geestesziekte, het is een hersenziekte'. Voor mij is het geen hersenziekte. Er is niets mis met de hersenen, er is geen sprake van schade -en dan heb ik het uiteraard even niet over de groep waarbij er 'meer' aan de hand is dan alleen een depressie en de groep waarbij er sprake is van een serotinine-tekort- aan de hersenen. Wel is er bij al die mensen, ons incl. , overduidelijk sprake van schade aan de ziel/ zielenpijn. Als we dan toch gaan woordneuzelen, dan kies ik duidelijk voor zielenziekte.
Voor je verder leest in deze posting; ik speel hieronder even de advocaat van de duivel. Ik zeg niet dat je ons een rad voor de ogen draait, vind je geen labiele gek oid. Ik vind je een lieve capabele humorvolle meid die, voor zover ik kan zien, te lang voor zichzelf verstoppertje heeft gespeeld waardoor ze nu de rekening gepresenteerd krijgt. Je bent verdomde eigenwijs en eigengereid -oh, je moest eens weten hoe ik soms de neiging heb om je door elkaar te willen schudden - en daar maak je het jezelf vaak niet makkelijker mee, maar ook dat is Pros. Je zit nu in emotioneel heel zwaar weer, wat elk mens minder stabiel zou maken, jij incl. Je bent zo druk met balanceren op een dun koord om naar de overkant te komen, uit deze pijn en hel. Juist op zo'n dun koord heb je geen duwtjes nodig -hoe goed bedoeld soms ook-.
DeMichaelis, sorry dat ik het zo hard zeg, maar ik vind je bezig op een onverantwoorde manier.
Je stelt dat je pro overleg met de eigen behandelaar bent, om nog in dezelfde posting even uit te halen naar behandelaars in het algemeen. Ze schrijven massaal verkeerd voor, ze zijn niet goed op de hoogte, en ga zo maar door. (lees; kweek potentieel achterdocht bij Pros dat haar behandelaar niet te vertrouwen is in wat er voorgeschreven wordt)
Je raadt hier iemand aan om medicijn X te gaan gebruiken, iemand die je totaal niet kent maar waarvan we wel allemaal weten dat ze in een behoorlijke depressie zit, zelf te kennen geeft soms te moeten vechten tegen de 'treinrails' en in het recente verleden nog meer dingen hierover los heeft gelaten (weet even niet 1-2-3 of Pros dat specifieke ook in dit topic genoemd heeft). Pros is iemand die wiebelt, aan alle kanten. Hallo!? We hebben het hier niet over een gekneusd enkeltje waarbij we aanraden 'bestel online even een ijscompresje'.
Onderzoeken zijn leuk prachtig en aardig, maar wel op het moment dat diegene die advies uitbrengt én kundig is -voor zover wij weten ben jij gewoon een palingroker in het dagelijkse leven - én desbetreffende persoon kent en beoordeeld heeft of hij/zij baat kan hebben bij medicijn X, Y of Z en daarbij de risico's, mogelijke complicaties en medische historie van deze persoon heeft afgewogen.
Doodgaan aan Stablon is onmogelijk? Ik waag me niet aan uitspraken daarover, maar ik weet wel dondersgoed dat het níet adequaat behandelen van mensen met een depressie dodelijk kan zijn. Die eerder genoemde 'treinrails' enzo. For all we know is voor Pros uiteindelijk die adequate behandeling wel degelijk de cocktail die ze nu gebruikt in combi met therapie. Wat weten wij van de huidige medicatie die Pros gebruikt en Pros' medische dossier? Zeer weinig, te weinig om te kunnen beoordelen of zij de juiste medicatie gebruikt. Haar aanmoedigen in 'je huidige medicatie werkt niet, gebruik X' kan spelen met vuur zijn. Pros zegt hier alles te overleggen, maar als advocaat van de duivel; wie zegt ons dat ze dat ook dóet? Voor all we know verandert ze op eigen handje haar medicatie, gesterkt door wat ze op het vivaforum voorgeschoteld krijgt. Ja, elk mens is verantwoordelijk voor zijn/haar daden. En toch zou ik persoonlijk het risico niet willen nemen.
En stel; Pros krijgt nu niet de juiste medicatie. Verschrikkelijk klote voor haar, daar is geen discussie over mogelijk. Ze mag ook best haar psych eens het vuur aan de schenen leggen. Anderen die hier posten dat er ook andere medicijnen zijn waarmee zij goede ervaringen hebben; soit. Maar het specifiek noemen van een medicijn, niet op zijn minst even gas minderen als de persoon dat zelluf over internet -lees; totaal geen controle meer op het gebruik- wil gaan bestellen en dat eigenlijk gewoon aanmoedigen, het blijven herhalen en hameren dat medicijn dit zus en medicijn dat zo...... het kan ábsoluut aan mij liggen maar ik krijg er de kriebels van. Alleen al dat internet-bestellen-niet-afremmen geeft me de kriebels. Waarom over internet en niet via de apotheek? Waarom dat laatste niet op zijn minst aanmoedigen, wetende welke risico's er vast kunnen zitten aan internetbestellingen waar het medicatie betreft?
Ik ben énorm pro overleg, pro-actieve opstelling etc. maar dit overstijgt dat voor mij meer dan.
Gaan we overigens woordspelletjes spelen? Want dan weet je het; I'm in! Ik ben het niet eens met jouw 'het is geen geestesziekte, het is een hersenziekte'. Voor mij is het geen hersenziekte. Er is niets mis met de hersenen, er is geen sprake van schade -en dan heb ik het uiteraard even niet over de groep waarbij er 'meer' aan de hand is dan alleen een depressie en de groep waarbij er sprake is van een serotinine-tekort- aan de hersenen. Wel is er bij al die mensen, ons incl. , overduidelijk sprake van schade aan de ziel/ zielenpijn. Als we dan toch gaan woordneuzelen, dan kies ik duidelijk voor zielenziekte.
Voor je verder leest in deze posting; ik speel hieronder even de advocaat van de duivel. Ik zeg niet dat je ons een rad voor de ogen draait, vind je geen labiele gek oid. Ik vind je een lieve capabele humorvolle meid die, voor zover ik kan zien, te lang voor zichzelf verstoppertje heeft gespeeld waardoor ze nu de rekening gepresenteerd krijgt. Je bent verdomde eigenwijs en eigengereid -oh, je moest eens weten hoe ik soms de neiging heb om je door elkaar te willen schudden - en daar maak je het jezelf vaak niet makkelijker mee, maar ook dat is Pros. Je zit nu in emotioneel heel zwaar weer, wat elk mens minder stabiel zou maken, jij incl. Je bent zo druk met balanceren op een dun koord om naar de overkant te komen, uit deze pijn en hel. Juist op zo'n dun koord heb je geen duwtjes nodig -hoe goed bedoeld soms ook-.
DeMichaelis, sorry dat ik het zo hard zeg, maar ik vind je bezig op een onverantwoorde manier.
Je stelt dat je pro overleg met de eigen behandelaar bent, om nog in dezelfde posting even uit te halen naar behandelaars in het algemeen. Ze schrijven massaal verkeerd voor, ze zijn niet goed op de hoogte, en ga zo maar door. (lees; kweek potentieel achterdocht bij Pros dat haar behandelaar niet te vertrouwen is in wat er voorgeschreven wordt)
Je raadt hier iemand aan om medicijn X te gaan gebruiken, iemand die je totaal niet kent maar waarvan we wel allemaal weten dat ze in een behoorlijke depressie zit, zelf te kennen geeft soms te moeten vechten tegen de 'treinrails' en in het recente verleden nog meer dingen hierover los heeft gelaten (weet even niet 1-2-3 of Pros dat specifieke ook in dit topic genoemd heeft). Pros is iemand die wiebelt, aan alle kanten. Hallo!? We hebben het hier niet over een gekneusd enkeltje waarbij we aanraden 'bestel online even een ijscompresje'.
Onderzoeken zijn leuk prachtig en aardig, maar wel op het moment dat diegene die advies uitbrengt én kundig is -voor zover wij weten ben jij gewoon een palingroker in het dagelijkse leven - én desbetreffende persoon kent en beoordeeld heeft of hij/zij baat kan hebben bij medicijn X, Y of Z en daarbij de risico's, mogelijke complicaties en medische historie van deze persoon heeft afgewogen.
Doodgaan aan Stablon is onmogelijk? Ik waag me niet aan uitspraken daarover, maar ik weet wel dondersgoed dat het níet adequaat behandelen van mensen met een depressie dodelijk kan zijn. Die eerder genoemde 'treinrails' enzo. For all we know is voor Pros uiteindelijk die adequate behandeling wel degelijk de cocktail die ze nu gebruikt in combi met therapie. Wat weten wij van de huidige medicatie die Pros gebruikt en Pros' medische dossier? Zeer weinig, te weinig om te kunnen beoordelen of zij de juiste medicatie gebruikt. Haar aanmoedigen in 'je huidige medicatie werkt niet, gebruik X' kan spelen met vuur zijn. Pros zegt hier alles te overleggen, maar als advocaat van de duivel; wie zegt ons dat ze dat ook dóet? Voor all we know verandert ze op eigen handje haar medicatie, gesterkt door wat ze op het vivaforum voorgeschoteld krijgt. Ja, elk mens is verantwoordelijk voor zijn/haar daden. En toch zou ik persoonlijk het risico niet willen nemen.
En stel; Pros krijgt nu niet de juiste medicatie. Verschrikkelijk klote voor haar, daar is geen discussie over mogelijk. Ze mag ook best haar psych eens het vuur aan de schenen leggen. Anderen die hier posten dat er ook andere medicijnen zijn waarmee zij goede ervaringen hebben; soit. Maar het specifiek noemen van een medicijn, niet op zijn minst even gas minderen als de persoon dat zelluf over internet -lees; totaal geen controle meer op het gebruik- wil gaan bestellen en dat eigenlijk gewoon aanmoedigen, het blijven herhalen en hameren dat medicijn dit zus en medicijn dat zo...... het kan ábsoluut aan mij liggen maar ik krijg er de kriebels van. Alleen al dat internet-bestellen-niet-afremmen geeft me de kriebels. Waarom over internet en niet via de apotheek? Waarom dat laatste niet op zijn minst aanmoedigen, wetende welke risico's er vast kunnen zitten aan internetbestellingen waar het medicatie betreft?
Ik ben énorm pro overleg, pro-actieve opstelling etc. maar dit overstijgt dat voor mij meer dan.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 21 oktober 2007 om 19:39
Hoe bedoel je dat, Hela?
RV: ik ben geenszins van plan om met medicatie scheikundedoosje te gaan spelen. Ik vind het juist zeer eng, ik weet wat medicatie met je doet (ex-junk en coke OD, remember?). Ik heb het besteld om aan mijn artsen te laten zien, niet om zelf te dokteren. Ik weet trouwens dat het een hersenziekte is, want hoe verklaar je de genetische aanleg ervoor? Ik heb een vriendin die had toen ze 3 was al zelfmoordneigingen, en met pillen was alles weg. Ik ben wat hardnekkiger (natuurlijk heeft het ook met de persoon zelf te maken), maar ik kom uit een gestoorde familie. Tel daar wat karaktereigenschappen bij op et voila, je hebt een prahctige depressie.
En nu werken om mijn medicatie te betalen ;)
If you\'re going through hell, keep going
zondag 21 oktober 2007 om 20:37
Ik snap Hela denk ik wel, Pros. Je bent zo'n vat vol tegenstrijdigheden (zelf totall loss, maar psych -én filosofie was het toch?- studeren. Je lijkt zo sterk en onkwetsbaar maar dan draait het forum zich 1 keer om en zie; Pros blijkt tótaal anders). Je bent een persoontje dat op uitersten lijkt te leven, er lijkt geen 'veilige burgerlijke rust' mogelijk. Ik heb wel eens gedacht dat jij niet op gekabbel kunt leven, jij hebt Hoge Pieken en Diepe Dalen nodig. Daar kun je je over verbazen als mens zijnde, net zoals het soms heftige negatieve reacties -die ken je- op kan roepen of juist weer hele positieve.
Aanleg maakt voor mij overigens nog geen hersenziekte, maar niets meer dan 'er zit ergens een biologische component'. Aanleg zit in de genen, en genen blijven niet alleen beperkt tot onze hersenen maar is iets dat in het hele lichaam zit. Je zegt het zelf al; er is meer nodig dan alleen aanleg. Er is dus ook een bepaalde voorwaarde nodig is ons gedrag, gedachten en gevoelens; de ziel. Zoals een andere ziekte een aanleg kan hebben (bijv. artrose. Iemand kan hier de aanleg voor hebben door de manier waarop hun skelet in elkaar steekt), moet er nog een 2e voorwaarde zijn (bij artrose het daadwerkelijk schuren van het gewricht). Als ik bij dat voorbeeld van artrose blijf, dan kom je uit op een ziekte van het bewegingsapparaat; reuma. Deze depressie uit zich in de ziel en heeft zijn 2e voorwaarde in de ziel; zielenziekte voor mij dus.
Aanleg maakt voor mij overigens nog geen hersenziekte, maar niets meer dan 'er zit ergens een biologische component'. Aanleg zit in de genen, en genen blijven niet alleen beperkt tot onze hersenen maar is iets dat in het hele lichaam zit. Je zegt het zelf al; er is meer nodig dan alleen aanleg. Er is dus ook een bepaalde voorwaarde nodig is ons gedrag, gedachten en gevoelens; de ziel. Zoals een andere ziekte een aanleg kan hebben (bijv. artrose. Iemand kan hier de aanleg voor hebben door de manier waarop hun skelet in elkaar steekt), moet er nog een 2e voorwaarde zijn (bij artrose het daadwerkelijk schuren van het gewricht). Als ik bij dat voorbeeld van artrose blijf, dan kom je uit op een ziekte van het bewegingsapparaat; reuma. Deze depressie uit zich in de ziel en heeft zijn 2e voorwaarde in de ziel; zielenziekte voor mij dus.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 22 oktober 2007 om 02:36
Wel RV, ik ben na zo'n lange tijd het pieken en het dalen wel zat. Ik heb nu gewoon zin in een vent, 2,3 kind, gezinswagen voor de deur en een golden retriever die 'Boy' heet.
Alleen ben ik dat niet helaas. Ik blijf een outcast, een paria. Omdat ik zo ben. Ik ben een alien en zo voel ik het echt. Een deel van me zit in de normale wereld maar zo'n 30% zweeft ergens in de ruimte, en die 30% is genoeg om me flink kut te voelen kennelijk. Dus leef ik mijn leven in pieken en dalen, om uiteindelijk te sterven. Negatief wellicht, maar wel realistisch. Of dat ene medicament zou mij een roze bril moeten geven, mijn geest voor de gek kunnen houden. Want deep down inside weet ik dat ik zo vergankelijk ben als de pest en dat heel mijn bestaan er helemaal niets toe doet.
Alleen ben ik dat niet helaas. Ik blijf een outcast, een paria. Omdat ik zo ben. Ik ben een alien en zo voel ik het echt. Een deel van me zit in de normale wereld maar zo'n 30% zweeft ergens in de ruimte, en die 30% is genoeg om me flink kut te voelen kennelijk. Dus leef ik mijn leven in pieken en dalen, om uiteindelijk te sterven. Negatief wellicht, maar wel realistisch. Of dat ene medicament zou mij een roze bril moeten geven, mijn geest voor de gek kunnen houden. Want deep down inside weet ik dat ik zo vergankelijk ben als de pest en dat heel mijn bestaan er helemaal niets toe doet.
If you\'re going through hell, keep going
maandag 22 oktober 2007 om 10:18
Je zielepijn verhaal: waar zou die vandaan komen denk je? Het is aangetoond dat langdurige stress leidt to atrofie van diverse hersendelen, welke weer kna leiden tot depressie en als het op jongere leeftijd gebeurt ook stoornissen. Dit is aangetoond.
Zielepijn is vaag, alsof er geen aanwijsbare reden is, alsof het je gedachten zijn. Het zijn veranderingen in de hersenen en die zijn inmiddels ruim aangetoond.
Passende medicatie kan deze schade herstellen, Stablon is er een van. Prozac ook. Van andere SSRI's wordt het vermoed
Stablon heb ik in eerste instantie besproken omdat er sprake was van een zware depressie die niet ophield en met medicatie niet was verholpen. Nu blijkt er wat anders aan de hand. Stablon kan met de depressieve kant van het verhal goed helpen, ook de spanning. Maar de rest....dat is een vraagteken.
De psychiater van Pros doet niks anders dan proberen. Ik ben het met het type aanpak helemaal eens. Ik zou zelf een SSRI, stemmingsstabilsator en een AP hebben gekozen. Dat doet haar psych ook, alleen wel een die op basis van de symptomen niet echt te begrijpen is. Het is wel zo dat BPD niet geconstateerd is, maar de kenmerken zijn er wel.
PRos vraagt het, dus ik geef aan watr ik zou proberen:
- Prozac in een hoge dosis (80 mg indien nodig), geleidelijke opbouw.
- Lamictal als stemingsstabilisator. opbouw naar 200 mg in stapjes van 10 mg per week. Dit om een mogelijk dodelijke huiduitslag te voorkomen (komt op een va de duizend patienten voor, maar niet bij een trage opbouw)
- Seroquel/Risperdal. 25-250 mg seroquel of 1- 4 mg risperdal
Ipv Xanax dus.
Nu, de psych weet het zo goed. TCA's zijn "contraindicated" bij Borderline. Xanax, wat en masse wordt voorgewschreven bij mensen BPD heeft als aantoonbaar effect: toename automutilatie, toename zelfmoord ideatie, verminderde controle over het eigen gedrag...Dat is bewezen, maar je wordt er zo lekker rustig van en daarom schrijft men ze voor. Sterft men door bijv. een poging tot zelfmoord, dan is dat eenvoudig te herleiden tot de depressie die noet opgelost was, de BPD op zich die een verhoogde kans geeft etcetc. Feit is dat benzo's en met name Xanax deze klans aantoonbaar vergroot. Mijn vertrouwen in psychiaters die dit voorschrijven (en dat zijn er heel wat, maar er zijn er ook een hoop die het wel weten!) is inderdaad laag.
Depakine is depressieopwekkend in vrijwel eideren met bordeline(trekken). Handig?
Zolang iederen dit klakkeloos slikt, zal er ook niet veel veranderen. Dus wees alert.
Wat Pros opschrijft zal best al zo zijn geweest, maar ze neemt een aantal zaken die die problemen eerder verergeren kunnen.
Met een juist gedoseerde SSRI zullen veel klachten verdwijnen (automutilatie, gevoel van eenzaamheid, depressieve neigingen, eventueel psychosomatische klachten, zelfmoord ideatie). Een AP zal je ook laten slapen en een stemmingsstabilisator ehh...stabiliseert je stemming.
Als de boel aanslaat, wordt het tijd te titreren. Dus AP minderen, wegenemen. Na een jaar Prozac geleidelijk wat minderen en kijken wat er gebeurt. Lamictal idem.
Als Prozac niet werkt, Zoloft proberen, werkt dat niet, Luvox etcetc.
Werkt Lamictal niet, dan Carbamazepine, werkt dat niet, wellicht Topiramate.
Nu zijn dit geen middelen om zelf mee te experimenteren. Dus hierbij is een pscyhiater zeker nodig. Anders kun je ze toch niet (zomaar) krijgen. Lamictal kost je een vermogen zonder verzekering! Andere zaken ook.
maandag 22 oktober 2007 om 12:04
DeMichaelis, er is vanalles bij mij geprobeerd. Hell, ik heb zelfs in het ziekenhuis gelegen op de psychiatrische afdeling. Maar seroxat en remergon helpen niet. Dan geeft de psych me deanxit, maar ik denk dat ik daar wel tegen kan, het is eerder de depakine waarop ik slecht reageer. Ik voel me wel beter en denk dat het te maken heeft met mijn lichttherapielamp, maar misschien ook de medicatie, who knows? In ieder geval wil ik niet mijn leven lang depakine slikken want ik voel me beroerd, lichamelijk dan. Elke pil=diarree. Niet bevordelijk voor welk deel van je leven ook. Ook het geen alcohol drinken valt me zwaar, zoals iedereen wel weet werk ik als escortdame en het is toch een extra leuke sfeer als er een wijntje aan te pas komt (nu word ik na 2 glazen al dronken, vroeger met gemak de hele fles leeggezopen). Ook had ik een rare uitslag die nu weer een beetje verdwijnt, niet goed voor iemand die haar geld verdient met haar uiterlijk. Ook droogt de deanxit denk ik mijn slijmvliezen uit, waardoor ik niet meer 'nat' word daar beneden. Ook een klotebijwerking van jewelste, terwijl ik geen seksuele stoornissen beleef zoals bij paroxetine. Prozac naar ik meen te hebben gelezen is vaak het meest effectief, maar op de een of andere manier wilde de psych er niet aan (verstoppingen enzo, wel, dat heb ik nu ook plus diarree). Ik vertrouw die arts ook niet helemaal, vandaar dat ik ook advies vraag. Ik heb niet echt het idee dat ze veel weet, ze is ook psycho-analyst van beroep en daar heb ik geen hoge pet van op (al dat gelul). Op internet zijn er genoeg vraagbanken waar artsen berichten geven, dus misschien online therapie volgen? Maar eerst eens lekker kuuroorden, wie weet knapt me dat al enorm op
If you\'re going through hell, keep going
maandag 22 oktober 2007 om 12:47
hallo proserpina,
lees je verhaal hier en ben onder de indruk van je wilskracht en doorzettingsvermogen, want ik ben die zelf af en toe bijna kwijt
en heb toch steun alleen al aan het feit dat ik niet alleen met
zo,n klote depressie zit en medicatie die keer op keer niet aanslaat.
ben nu 3 dagen zonder lexapro en moet morgen weer starten met 75 mg
anafranil en daarna lithium. ben daar best bang voor. kent iemand deze combinatie en de bijwerkingen die dit heeft.
.
lees je verhaal hier en ben onder de indruk van je wilskracht en doorzettingsvermogen, want ik ben die zelf af en toe bijna kwijt
en heb toch steun alleen al aan het feit dat ik niet alleen met
zo,n klote depressie zit en medicatie die keer op keer niet aanslaat.
ben nu 3 dagen zonder lexapro en moet morgen weer starten met 75 mg
anafranil en daarna lithium. ben daar best bang voor. kent iemand deze combinatie en de bijwerkingen die dit heeft.
.
maandag 22 oktober 2007 om 14:42
Stertje, 13 jaar lang (en ik ben voorin de 20) heb ik mijn kop in het zand gestoken, pas sinds anderhalf jaar ongeveer toegegeven dat ik depressief was, en goed ook. Toen heb ik vanalles gedaan, ook veel geweigerd, ik was en ben koppig, ik kon het wel alleen. Dus niet he. Dat kost tijd, om dit te beseffen. Je moet eerst door die klotefase van het accepteren van een depreessie. Geloof me, dat heeft mij dus 10 jaar gekost en ik weet echt hoe je je voelt.
Lithium is sterk spul, ik krijg een alternatief ervoor, depakine. Dat wordt gegeven als lithium niet werkt en omdat het schijnbaar (nou, echt hoor) geen bijwerkingen geeft. Mijn arts wilde nadrukkelijk geen lithium voorschrijven. Ik wil je niet bang maken, maar reken maar op een gestoorde maag-darmsysteem, en op tweewekelijkse bloedcontroles. Maar als het helpt dan is de beloning immens groot.
Ik heb weer een belangrijke stap genomen: zelf gebeld en gemaild naar een psychisch centrum en heb een afspraak met een therapeute die werkt met gedragstherapie, ook gestalttherapie (dat is voor mij kenbaar vanwege mijn studie, maar het gaat er basaal over hoe je je aanpast aan je omgeving) n creatieve therapie. Ik ben benieuwd! Het is wel erg duur maar voordeel is: geen wachtlijsten. Het is ook een eindje van mij vandaan, dus heb ik een bod op een fiets op E-bay gedaan. Misschien dat de verzekering niets vergoed, dan is de intake 65 euro en de gesprekken 50 euro. Wel, nogmaals: jijzelf bent het belangrijkste in het leven (zonder jezelf te verzorgen hebben anderen ook niets aan je), dus ik kan er niet genoeg geld inpompen. Al zou ik in een kamertje van 9 vierkante meter moeten wonen ipv een studio van 60 vierkante meter plus tuin: als ik die roze bril op heb die ik zo graag wil hebben, dan maakt me dat ook niets uit. Geluk staat bovenaan, en ik heb wel gemerkt dat met enkel informatie vergaren en kennis opdoen, een mooi uiterlijk en een hoop poen je daadwerkelijk niet gelukkig maken.
Sterkte Stertje en google eens op lithium, dan kom je vast uit op een apothekerswebsite of gezondheidsplein.be .
Lithium is sterk spul, ik krijg een alternatief ervoor, depakine. Dat wordt gegeven als lithium niet werkt en omdat het schijnbaar (nou, echt hoor) geen bijwerkingen geeft. Mijn arts wilde nadrukkelijk geen lithium voorschrijven. Ik wil je niet bang maken, maar reken maar op een gestoorde maag-darmsysteem, en op tweewekelijkse bloedcontroles. Maar als het helpt dan is de beloning immens groot.
Ik heb weer een belangrijke stap genomen: zelf gebeld en gemaild naar een psychisch centrum en heb een afspraak met een therapeute die werkt met gedragstherapie, ook gestalttherapie (dat is voor mij kenbaar vanwege mijn studie, maar het gaat er basaal over hoe je je aanpast aan je omgeving) n creatieve therapie. Ik ben benieuwd! Het is wel erg duur maar voordeel is: geen wachtlijsten. Het is ook een eindje van mij vandaan, dus heb ik een bod op een fiets op E-bay gedaan. Misschien dat de verzekering niets vergoed, dan is de intake 65 euro en de gesprekken 50 euro. Wel, nogmaals: jijzelf bent het belangrijkste in het leven (zonder jezelf te verzorgen hebben anderen ook niets aan je), dus ik kan er niet genoeg geld inpompen. Al zou ik in een kamertje van 9 vierkante meter moeten wonen ipv een studio van 60 vierkante meter plus tuin: als ik die roze bril op heb die ik zo graag wil hebben, dan maakt me dat ook niets uit. Geluk staat bovenaan, en ik heb wel gemerkt dat met enkel informatie vergaren en kennis opdoen, een mooi uiterlijk en een hoop poen je daadwerkelijk niet gelukkig maken.
Sterkte Stertje en google eens op lithium, dan kom je vast uit op een apothekerswebsite of gezondheidsplein.be .
If you\'re going through hell, keep going
maandag 22 oktober 2007 om 15:07
DeMichaelis,
Van Xanax heb ik nog nooit geautomutileerd. Dat hield me er juist vanaf het te doen. Xanax is een benzo en is verslavend, dat is zo. Maar Xanax heeft me uiteindelijk wel weerhouden van een geslaagde zelfmoordpoging (praktisch: ik kon mijn pols niet meer ten goede doorsnijden omdat ik te versuft was, gewoon: als ik elke nacht wakker lig met bijbehorende zwartgallige gedachten had ik mezelf serieus al voor de trein geworpen), dus ik ben zo negatief niet over Xanax. Het heeft ook geen echt negatieve bijwerkingen en ik probeer te verlagen tot 2 mg en vervolgens 1 (totdat ik oooooit misschien zelf weer kan slapen).
Zoals ik eerder zei, ik denk niet dat ik BDP heb. Waarom niet? Omdat ik ook dat hoofdstuk uit mijn hoofd ken van de DSM IV. Rapid cycling en (manische) depressie 'passen' veel beter bij mij. Ik ben ooit eens boven het depressierandje uitgepiept door remergon, maar daarna niet meer (nu bijna 2 jaar terug).
RV: natuurlijk zijn er bij bijna alle genetische factoren ook externe factoren nodig, maar ik heb duidelijk een biologische achtergrond. Mensen kunnen depressief worden zonder genetische aanleg, door telkens doemdenken neemt het serotoninelevel ook af. Dan wordt het dus een medisch vehaal. Net als mijn rug en nek: het begon met een ongeluk, medisch dus. Toen te veel stress, 'psychisch' (tussen aanhalingstekens want stress is niets anders dan te veel cortisol in je bloed enz. dus ook biologisch) waardoor heel mijn nek, schouderbladen en rug kwamen vast te zetten en nu is het zonder veel stress weer een puur medisch probleem geworden. Begrijp je een beetje wat ik bedoel? Ik geloog bij een echte depressie niet in enkel praattherapie, wel een combi ervan met medicatie. Want je hersenen zijn wel degelijk aangedaan, net als junks die heroine spuiten en hun receptoren voor je natuurlijke 'geluksstofjes' aan gort helpen.
Van Xanax heb ik nog nooit geautomutileerd. Dat hield me er juist vanaf het te doen. Xanax is een benzo en is verslavend, dat is zo. Maar Xanax heeft me uiteindelijk wel weerhouden van een geslaagde zelfmoordpoging (praktisch: ik kon mijn pols niet meer ten goede doorsnijden omdat ik te versuft was, gewoon: als ik elke nacht wakker lig met bijbehorende zwartgallige gedachten had ik mezelf serieus al voor de trein geworpen), dus ik ben zo negatief niet over Xanax. Het heeft ook geen echt negatieve bijwerkingen en ik probeer te verlagen tot 2 mg en vervolgens 1 (totdat ik oooooit misschien zelf weer kan slapen).
Zoals ik eerder zei, ik denk niet dat ik BDP heb. Waarom niet? Omdat ik ook dat hoofdstuk uit mijn hoofd ken van de DSM IV. Rapid cycling en (manische) depressie 'passen' veel beter bij mij. Ik ben ooit eens boven het depressierandje uitgepiept door remergon, maar daarna niet meer (nu bijna 2 jaar terug).
RV: natuurlijk zijn er bij bijna alle genetische factoren ook externe factoren nodig, maar ik heb duidelijk een biologische achtergrond. Mensen kunnen depressief worden zonder genetische aanleg, door telkens doemdenken neemt het serotoninelevel ook af. Dan wordt het dus een medisch vehaal. Net als mijn rug en nek: het begon met een ongeluk, medisch dus. Toen te veel stress, 'psychisch' (tussen aanhalingstekens want stress is niets anders dan te veel cortisol in je bloed enz. dus ook biologisch) waardoor heel mijn nek, schouderbladen en rug kwamen vast te zetten en nu is het zonder veel stress weer een puur medisch probleem geworden. Begrijp je een beetje wat ik bedoel? Ik geloog bij een echte depressie niet in enkel praattherapie, wel een combi ervan met medicatie. Want je hersenen zijn wel degelijk aangedaan, net als junks die heroine spuiten en hun receptoren voor je natuurlijke 'geluksstofjes' aan gort helpen.
If you\'re going through hell, keep going
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:15
bedankt proserpina voor de reactie op mijn berichtje.
ga dat over de dekapine volgende week met mijn psych overleggen. twee weten meer dan een niet waar en om dingen te weten te komen daar is dit forum toch voor. ben iedere keer weer verbassd als ik juliie verhalen lees en sta er versteld van dat jullie zo sterk zijn. ik weet er is geen andere keus ,dat heb ik ook maar soms denk je dat je alleen die strijd tegen depressies voert en dan is het toch weer een hart onder je riem als je ziet dat je niet de enige bent die hier mee worsteld.
heb iedere keer weer een angst als ik van medecatie moet veranderen [heb inmiddels 8 anti-depressiva geprobeert en reageer alleen op anafranil en dat heeft eigenlijk na 20 jaar gebruik zijn werking verloren, vandaar de aanvulling met lithium.
ben vandaag begonnen om de anafranil weer op te bouwen en dat zal wel weer 4 a 5 weken duren waarbij nog de lithium komt.
ben een beetje teneergeslagen door alle ellende dit algelopen jaar en vooral door mijn pogingen ertegen te vechten.
ga proberen deze medicatie positief te zien .
groetjes en sterkte voor iedereen - stertje -
ga dat over de dekapine volgende week met mijn psych overleggen. twee weten meer dan een niet waar en om dingen te weten te komen daar is dit forum toch voor. ben iedere keer weer verbassd als ik juliie verhalen lees en sta er versteld van dat jullie zo sterk zijn. ik weet er is geen andere keus ,dat heb ik ook maar soms denk je dat je alleen die strijd tegen depressies voert en dan is het toch weer een hart onder je riem als je ziet dat je niet de enige bent die hier mee worsteld.
heb iedere keer weer een angst als ik van medecatie moet veranderen [heb inmiddels 8 anti-depressiva geprobeert en reageer alleen op anafranil en dat heeft eigenlijk na 20 jaar gebruik zijn werking verloren, vandaar de aanvulling met lithium.
ben vandaag begonnen om de anafranil weer op te bouwen en dat zal wel weer 4 a 5 weken duren waarbij nog de lithium komt.
ben een beetje teneergeslagen door alle ellende dit algelopen jaar en vooral door mijn pogingen ertegen te vechten.
ga proberen deze medicatie positief te zien .
groetjes en sterkte voor iedereen - stertje -
dinsdag 23 oktober 2007 om 12:21
Stertje, enkel medicatie is helaas niet voldoende. Ook externe factoren kunnen de depressie verergeren of verminderen. Doe zoals ik: koop een lichttherapielamp. Dan ben je iig niet zo suf de hele dag en het werkt, gek genoeg. Probeer ook te sporten of lichaamsbeweging te krijgen. En als je genoeg medische indicaties hebt, vraag eens bij je verzekering of ze zo'n kuuroord vergoeden. Ben je weleens opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis? Niet dat ik dat aanraad (zelf geweest en de hel op aarde), maar voor anderen (die niet te trots zijn zoals mijn koppige ego) kan het een uitkomst zijn. Voor mij staat dus op de agenda: psychiater om te kijken hoe het met medicatie gaat, psychotherapeute in een psychologisch centrum, kuuroord, meditatie. Zie je dat maar 1 component biologisch is (wel onmisbaar), namelijk de pillen? Pillen zijn er eigenlijk om je weer zin te geven iets te gaan doen, zodat je eens gaat sporten en je beter voelt door het sporten, dat je een studie afmaakt, dat je vriendschappen niet verwaarloost, dat je je huis uitkomt, kortom, dat je ergens gaat vechten tegen die depressie.
Geloof me, been there, het hele forum heeft mee kunnen genieten van mijn untergang, maar weet je wat: ik leef nog. En dat hield ik en vast anderen niet voor mogelijk.
Geloof me, been there, het hele forum heeft mee kunnen genieten van mijn untergang, maar weet je wat: ik leef nog. En dat hield ik en vast anderen niet voor mogelijk.
If you\'re going through hell, keep going
woensdag 24 oktober 2007 om 10:25
Proserpina: ik ga ervan uit dat er op zijn minst een goede kans is dat je wel borderline hebt. Een aantal zaken die je omschriijft zijn typische borderline zaken (en anti sociale persoonlijkheidsstoornis als het om automutilatie gaat).
Als dit zo is, dan schrijft die psych je echt de verkeerde zaken voor. En dat komt helaas, zeker ook bij een daadwerkelijke constatering van Borderline vaak voor. Bij andere stoornissen zie ik dat minder.
Xanax geeft bij mensen met jouw klachten een verhoogde kans op een evrsterking van die klachten (zelfmoordideatie, automutilatie, niet onder controle hebben van je gedrag is er ook een waarvan ik niet weet of jij daar last van hebt). Feit is dat veel psychiaters hiervan niet op de hoogte zijn, huisartsen al helemaal niet. Dat jij dat niet hebt, i sniet vreemd. Zeker niet elke borderliner heeft het. Maar je hebt nu in elk geval wel die klachten. Dan kun je, als je als psych op de hoogte bent, geen Xanax meer voorschrijven.
Iemand die Bipolaire stoornis heeft moet je toch geen TCA voorschrijven, al zou een AP manie inderdaad kunnen voorkomen.
Lijkt me dat je beter af bent met en AD die gewoon niet op serotonine werkt in dat geval. Stablon is een uitgesproken kandidaat dan.
Afbouw Xanax is makkelijekr als je geleidelijk overstapt naar Valium. Valum kent een veel langere halfwaarde tijd in je bloed. Is 10 keer zo zwak. Dus
2 mg Xanax is 20 mg Valium. Je doet het (in overleg met je psych, ten overvloede) het beste zo. Elke maand 0,5 mg Xanax vervangen door 5 mg Valium. Na 4 maanden heb je dangeen Xanax meer. Dan per week 0,5 mg Valium minder. Dit is prettigste manier, ook al duurt ie lang.
Als dit zo is, dan schrijft die psych je echt de verkeerde zaken voor. En dat komt helaas, zeker ook bij een daadwerkelijke constatering van Borderline vaak voor. Bij andere stoornissen zie ik dat minder.
Xanax geeft bij mensen met jouw klachten een verhoogde kans op een evrsterking van die klachten (zelfmoordideatie, automutilatie, niet onder controle hebben van je gedrag is er ook een waarvan ik niet weet of jij daar last van hebt). Feit is dat veel psychiaters hiervan niet op de hoogte zijn, huisartsen al helemaal niet. Dat jij dat niet hebt, i sniet vreemd. Zeker niet elke borderliner heeft het. Maar je hebt nu in elk geval wel die klachten. Dan kun je, als je als psych op de hoogte bent, geen Xanax meer voorschrijven.
Iemand die Bipolaire stoornis heeft moet je toch geen TCA voorschrijven, al zou een AP manie inderdaad kunnen voorkomen.
Lijkt me dat je beter af bent met en AD die gewoon niet op serotonine werkt in dat geval. Stablon is een uitgesproken kandidaat dan.
Afbouw Xanax is makkelijekr als je geleidelijk overstapt naar Valium. Valum kent een veel langere halfwaarde tijd in je bloed. Is 10 keer zo zwak. Dus
2 mg Xanax is 20 mg Valium. Je doet het (in overleg met je psych, ten overvloede) het beste zo. Elke maand 0,5 mg Xanax vervangen door 5 mg Valium. Na 4 maanden heb je dangeen Xanax meer. Dan per week 0,5 mg Valium minder. Dit is prettigste manier, ook al duurt ie lang.
woensdag 24 oktober 2007 om 10:53
Wel Demichealis,
About Xanax: ik heb iets nodig wat mijn spieren ontspant. Als je mijn rug maar aanraakt voel je al die knopen in mijn spieren. Ook mijn kaken klem ik op mekaar in mijn slaap (en die zijn al kapot) dus ik weet niet of valium dat gaat oplossen. Ik voel me prima bij Xanax en zou het verdomd klote vinden als de artsen me dat niet meer zouden voorschrijven (ik kreeg dipiperon maar dat deed vrij weinig). Zoals ik al zei, ik heb nu geen moeite om mezelf onder controle te houden, ik ga braaf werken en naar de les, zoek dingen uit enzovoorts. Dit is dus een goede periode, maar ik houd mijn hart vast. Want het wordt winter en nu ben i kstom genoeg mijn deanxit kwijt (moet wel naar de psychiater vandaag maar kan er niet meer aan geraken vandaag). De lamp gebruik ik al 2 dagen niet meer, omdat je eigenlijk dat ding maar tien dagen achtereen moet gebruiken. Waarschijnlijk begin ik binnen een week weer met dat ding. Helaas ben ik weer afgevallen tot 50 kilo, ik kan gewoon niet eten door de depakine denk ik. Ik ga ook om Prozac vragen (al ben ik te vroeg), dat geeft denk ik minder bijwerkingen want mijn hele keel en mond (en vagina) doen zeer omdat er bijna geen slijm meer zit. Weet niet of dit nu van de depakine of van de deanxit komt, maar ik heb het (zelfs met paroxetine) nog nooit voorgehad (terwijl paroxetine duidelijk mijn seksleven uitbluste). Nogmaals, ik geloof niet in Borderline. Ik denk dat het een vergaarbak is van allerlei aandoeningen die ze niet kunnen plaatsen. De diagnose is ook uiterst vaag. Overigens ben ik heel lang depressief geweest zonder te snijden, dat is iets wat ik deed op mijn 17de (twee keer) en dit jaar een paar keer. Weet ook niet waar het vandaan komt, maar ik voel me psychotisch dan. Onder stress-stituaties weet ik dat het daar vandaan komt, omdat ik al 17mg Xanax nam en onder ongelooflijke druk stond, onmenselijk, echt. En hoewel ik goed nieuws had (al mijn examens gehaald), sneed ik mijn arm aan gort. Waarom? God knows. Ik was zo extreem doorgedraaid dat ik echt in een soort van (rand)psychose belandde. Dat duurde totdat ik besefte dat mijn hele kamer onder het bloed zat. Sindsdien 1 keer gesneden toen ex hier was. Nu heb ik de behoefte niet en liggen de keukenmessen er gewoon bij, zonder dat ik denk: handig om te snijden.
About Xanax: ik heb iets nodig wat mijn spieren ontspant. Als je mijn rug maar aanraakt voel je al die knopen in mijn spieren. Ook mijn kaken klem ik op mekaar in mijn slaap (en die zijn al kapot) dus ik weet niet of valium dat gaat oplossen. Ik voel me prima bij Xanax en zou het verdomd klote vinden als de artsen me dat niet meer zouden voorschrijven (ik kreeg dipiperon maar dat deed vrij weinig). Zoals ik al zei, ik heb nu geen moeite om mezelf onder controle te houden, ik ga braaf werken en naar de les, zoek dingen uit enzovoorts. Dit is dus een goede periode, maar ik houd mijn hart vast. Want het wordt winter en nu ben i kstom genoeg mijn deanxit kwijt (moet wel naar de psychiater vandaag maar kan er niet meer aan geraken vandaag). De lamp gebruik ik al 2 dagen niet meer, omdat je eigenlijk dat ding maar tien dagen achtereen moet gebruiken. Waarschijnlijk begin ik binnen een week weer met dat ding. Helaas ben ik weer afgevallen tot 50 kilo, ik kan gewoon niet eten door de depakine denk ik. Ik ga ook om Prozac vragen (al ben ik te vroeg), dat geeft denk ik minder bijwerkingen want mijn hele keel en mond (en vagina) doen zeer omdat er bijna geen slijm meer zit. Weet niet of dit nu van de depakine of van de deanxit komt, maar ik heb het (zelfs met paroxetine) nog nooit voorgehad (terwijl paroxetine duidelijk mijn seksleven uitbluste). Nogmaals, ik geloof niet in Borderline. Ik denk dat het een vergaarbak is van allerlei aandoeningen die ze niet kunnen plaatsen. De diagnose is ook uiterst vaag. Overigens ben ik heel lang depressief geweest zonder te snijden, dat is iets wat ik deed op mijn 17de (twee keer) en dit jaar een paar keer. Weet ook niet waar het vandaan komt, maar ik voel me psychotisch dan. Onder stress-stituaties weet ik dat het daar vandaan komt, omdat ik al 17mg Xanax nam en onder ongelooflijke druk stond, onmenselijk, echt. En hoewel ik goed nieuws had (al mijn examens gehaald), sneed ik mijn arm aan gort. Waarom? God knows. Ik was zo extreem doorgedraaid dat ik echt in een soort van (rand)psychose belandde. Dat duurde totdat ik besefte dat mijn hele kamer onder het bloed zat. Sindsdien 1 keer gesneden toen ex hier was. Nu heb ik de behoefte niet en liggen de keukenmessen er gewoon bij, zonder dat ik denk: handig om te snijden.
If you\'re going through hell, keep going
donderdag 25 oktober 2007 om 13:24
Demichaelis, de psychiater kende Stablon niet. Ze zei me dat ze deze medicatie (deanxit en depakine) vooral voorschreef om rapid cycling tevoorkomen. Met deanxit ga ik stoppen, ik droog zo uit dat tijdens de seks (zelfs met glijmiddel) ik erg veel pijn heb en ook mijn mondvliezen drogen uit. Dat heb ik er niet voor over, en misschien werkt die depakine wel beter dan de deanxit. Helaas was de psychiater vandaag niet aanwezig, maar omdat ik een lage dosis slik kan ik denk ik wel in 1 keer stoppen. Ik wacht vooral de werking van depakine af, en ik denk dat het wel werkt (of het moet enkel en alleen de lamp zijn, deanxit zal nog niet werken denk ik). Wellicht later prozac of niets. Ze wees me weer op het onderzoek in Duitsland en binnenkort gaat men in Belgie ook die onderzoeken doen waarbij men in het bloed al kan zien welk medicament het meest geschikt is. Heerlijk lijkt me dat! Ze gaf me als alternatief cipramil, maar daar word ik kots-en kotsmisselijk van. Die deanxit is waarschijnlijk de boosdoener van het uitdrogen, en dat gaat me gewoon te ver (net als bij paroxetine mijn lustbeleving wegviel, dat ging me ook veel te ver, ik ben nu eenmaal werkzaam in de erotische sector en als ik niet meer van seks kan genieten kan ik het ook niet uitoefenen). Maar ik hoop dat de depakine dus werkt, of enkel de lamp (geen medicatie, heel fijn lijkt me dat).
If you\'re going through hell, keep going
donderdag 25 oktober 2007 om 14:08
Wat een zooi, slechte zet die pillen bestellen via het net zonder voorschrift.
Geloof me dat een xanax van daar en eentje van bij ons een wereld van verschil maakt. probeer eens inssssomniaxxx@nym.hush.com, voor dat geld wat je nu riskeert en de wachtijd hoef je het niet te laten. Binnen de 3 werkdagen. En geen verzendkosten of andere grijze toestanden. En je hebt de garantie dat het van een apotheek hier komt.
Geloof me dat een xanax van daar en eentje van bij ons een wereld van verschil maakt. probeer eens inssssomniaxxx@nym.hush.com, voor dat geld wat je nu riskeert en de wachtijd hoef je het niet te laten. Binnen de 3 werkdagen. En geen verzendkosten of andere grijze toestanden. En je hebt de garantie dat het van een apotheek hier komt.
donderdag 25 oktober 2007 om 15:18
We kunnen lang discussieren, heeft geen nut meer. Ik denk anders dan jij over Borderline en het gebruik van Xanax. 17 mg Xanax is een krankzinnige hoeveelheid, een volledig uit de hand gelopen hoeveelheid. Dit kun je niet zomaar nemen. Xanax is nooit bedoeld voor langdurig gebruik en om naar 17 mg op te kunnen bouwen is langdurig gebruik nodig.
Maar goed, ik stop verder met schrijven omdat ik niks toe te voegen heb.
Sterkte en succes gewenst!
Maar goed, ik stop verder met schrijven omdat ik niks toe te voegen heb.
Sterkte en succes gewenst!
donderdag 25 oktober 2007 om 16:16
Uhm je bent echt een mietje zo, DM. Ik ben toch van 17mg naar 3 mg gegaan? Probeer jij maar eens onder dusdanige hevige stress en een zware depressie twee studies goed af te ronden, dan heb je ook wel hulpmiddelen nodig. Ik vertel enkel mijn ervaring met Xanax, en ik heb het idee dat jij nog nooit een pilletje van wat je allemaal 'voorschrijft' hebt genomen. Ik neem liever Xanax dan iets wat de psychiater niet kent, zoals jouw Stablon. Ik heb alleen jouw woord en wat dingen op het net. Ik zie ook veel positieve ervaringen met homepathie, da's ook aangelengd water, dus dat zegt me helemaal niets, zulke verklaringen van mensen.
Je weet zelf best wel als je lijf een enorme hoeveelheid adrenaline aanmaakt, dat je 17mg xanax kunt nemen omdat dat de werking van adrenaline niet eens geheel uitschakelt. Ik heb afstervende tanden gekregen door die stress, je moet stress niet onderschatten en zeker niet in mijn geval, want ik word daar echt zwaar pissig van. Stress veroorzaakt een hoop ellende en bij mij zelfs een maagzweer. Dus als ik met Xanax of mijn part een hoop andere drugs een evenwichtiger slaappatroon heb en mijn spieren wat ontspant en DUS de stress afneemt (dat mijn gezondheid bedreigt), dan blijf ik gewoon die pilletjes slikken. Het heeft geen enkel negatief effect behalve de verslavingsgevoeligheid, en dat kan me nu net weer niets schelen.
Je weet zelf best wel als je lijf een enorme hoeveelheid adrenaline aanmaakt, dat je 17mg xanax kunt nemen omdat dat de werking van adrenaline niet eens geheel uitschakelt. Ik heb afstervende tanden gekregen door die stress, je moet stress niet onderschatten en zeker niet in mijn geval, want ik word daar echt zwaar pissig van. Stress veroorzaakt een hoop ellende en bij mij zelfs een maagzweer. Dus als ik met Xanax of mijn part een hoop andere drugs een evenwichtiger slaappatroon heb en mijn spieren wat ontspant en DUS de stress afneemt (dat mijn gezondheid bedreigt), dan blijf ik gewoon die pilletjes slikken. Het heeft geen enkel negatief effect behalve de verslavingsgevoeligheid, en dat kan me nu net weer niets schelen.
If you\'re going through hell, keep going
donderdag 25 oktober 2007 om 16:18
Het was vooral om te laten zien aan de psychiater. Xanax krijg ik gewoon van de huisarts of psychiater, en ze vinden het best. Ze willen liever dat ik stop met roken dan met Xanax, omdat het eerste stukken ongezonder is. 1 Arts die ik ken slikt zelf ook Xanax, so why not? Al die nadruk op Xanax, ik begrijp er geen zak van. Het gaat over antidepressiva, en een benzo is dat helemaal niet. Het helpt me wel om te slapen en ontstressen, en uiteindelijk zal het ook op mijn depressie invloed hebben in positieve zin.
If you\'re going through hell, keep going