Psyche
alle pijlers
Winterdepressie - de donkere dagen doorkomen
zaterdag 3 november 2007 om 18:16
Al jarenlang gaat het weer mis na de zomer. De dagen worden korter, het wordt kouder buiten, regen, harde wind. En ik beland weer in een winterdepressie. Elk jaar weer vecht ik er tegen. Het ene jaar doorsta ik de winter beter dan het andere jaar, soms zijn er jaren dat het redelijk goed gaat, andere jaren zit ik in de winter veel bij de psycholoog, lig ik hele dagen in bed. Is het drama.
Ik ben normaalgesproken een erg energiek en positief mens. Ik doe dan ook mijn best het tegen te gaan. Ik verplicht mijzelf elke dag de deur uit te gaan, hoe moeilijk het ook is. Probeer elk straaltje zonlicht mee te pikken als de zon schijnt. Sport veel. Eet erg gezond. Maar toch ontkom ik er niet aan...
Ik hoor van andere mensen vaak hoe gezellig deze periode altijd is. Is voel me altijd ellendig en kan alleen maar hopen dat het zo snel mogelijk voorbij is. Ik doe wel mijn best om het zo gezellig mogelijk te maken in mijn huis. Maar bah, ik word echt niet blij van die kerstdagen en alles.
Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe komen jullie dit door? Zijn er ook mensen die hier antidepressiva tegen nemen? Ik heb het altijd geweigerd omdat je AD minimaal 9 maanden moet slikken terwijl ik het niet het hele jaar nodig heb. Maar aan de andere kant is het misschien wel een oplossing voor die nare wintertijd. Het liefst doe ik een lange winterslaap...
Ik hoop dat deze donkere dagen snel weer voorbij zijn. Laat het voorjaar maar komen!
Ik ben normaalgesproken een erg energiek en positief mens. Ik doe dan ook mijn best het tegen te gaan. Ik verplicht mijzelf elke dag de deur uit te gaan, hoe moeilijk het ook is. Probeer elk straaltje zonlicht mee te pikken als de zon schijnt. Sport veel. Eet erg gezond. Maar toch ontkom ik er niet aan...
Ik hoor van andere mensen vaak hoe gezellig deze periode altijd is. Is voel me altijd ellendig en kan alleen maar hopen dat het zo snel mogelijk voorbij is. Ik doe wel mijn best om het zo gezellig mogelijk te maken in mijn huis. Maar bah, ik word echt niet blij van die kerstdagen en alles.
Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe komen jullie dit door? Zijn er ook mensen die hier antidepressiva tegen nemen? Ik heb het altijd geweigerd omdat je AD minimaal 9 maanden moet slikken terwijl ik het niet het hele jaar nodig heb. Maar aan de andere kant is het misschien wel een oplossing voor die nare wintertijd. Het liefst doe ik een lange winterslaap...
Ik hoop dat deze donkere dagen snel weer voorbij zijn. Laat het voorjaar maar komen!
zaterdag 3 november 2007 om 18:25
zaterdag 3 november 2007 om 18:29
zaterdag 3 november 2007 om 18:45
Ik heb twee jaar geleden idd lichttherapie geprobeerd. Ik heb toen zo'n speciale lamp te leen gekregen. Toen ik met die lamp begon zat ik al weer flink in de depressie. Mijn ervaring is vaak dat op het moment dat je alweer "erin" zit, dat je alweer vrij ver bent. Die lamp hielp wel maar het duurde vrij lang voordat het effect optrad (waarschijnlijk ook omdat ik al diep in de depressie weer zat). Zo'n lamp aanschaffen is voor mij te duur maar ik overweeg het wel om er voor te sparen. De verzekering vergoedt waarschijnlijk ook een deel.
@Sourire ik ben erg benieuwd naar dat homeopatisch middel.
@Sourire ik ben erg benieuwd naar dat homeopatisch middel.
zaterdag 3 november 2007 om 21:41
je kunt zo'n lichttherapie-lamp ook huren bij de thuiszorgwinkel. kost hier een tientje voor een week.
Op zich heb je 'm ook niet langer nodig: 1 week elke ochtend een uurtje (ofzo) voor de lamp, en als het goed is ben je dan voor de rest van de winter van je depressie af. Gewoon morgen zo'n ding gaan halen! Dan ben je waarschijnlijk nog op tijd om je depressie voor te zijn.
merk je dat je alsnog in een dip komt, kun je de lamp gewoon nog eens ophalen.
Op zich heb je 'm ook niet langer nodig: 1 week elke ochtend een uurtje (ofzo) voor de lamp, en als het goed is ben je dan voor de rest van de winter van je depressie af. Gewoon morgen zo'n ding gaan halen! Dan ben je waarschijnlijk nog op tijd om je depressie voor te zijn.
merk je dat je alsnog in een dip komt, kun je de lamp gewoon nog eens ophalen.
zondag 4 november 2007 om 10:31
Ik dacht dat je zo'n lichttherapielamp de hele winter door 'moest' gebruiken? Las ik vorige week ergens. Maar inderdaad, je kunt het best er zo snel mogelijk mee beginnen, liefst morgen nog, dan ben je het nog voor hopelijk. Ik kreeg ooit de tip om, ondanks een regenbui, elke dag een kwartier tot half uur stevig buiten te wandelen, dus niet slenteren, maar flink doorstappen. Daar wordt je warm van en je loopt in de frisse lucht letterlijk je hoofd leeg. En het is nog goed voor je conditie ook, want het is toch ook zo: als je je fitter voelt voel je je geestelijk ook beter! Succes!
zondag 4 november 2007 om 11:08
Lichttherapie moet je op tijd mee beginnen, dus niet als je al depressief bent. Dan helpt het wel.
Als je er geld voor hebt: gewoon een week naar de zon in de winter. En dan niet met kerst (hartstikke duur en overal staan toch die ellendige kerstbomen) maar in januari. Dan heb je in december iets om naar uit te kijken, en hoef je niet nog die twee ellendig lange, donkere maanden tot de lente.
Verder zo veel mogelijk naar buiten gaan, zo min mogelijk winkelen, en eens kijken naar de verlichting in je huis. Misschien voel je je al minder bedrukt als je een paar spaarlampen vervangt door een bak met daglicht-tl. Dat is niet fel genoeg voor lichttherapie, maar het helpt wel een beetje om de moed erin te houden.
Ik ken iemand die kerst en oud en nieuw zag als de feesten van de belofte dat het licht weer terug komt. Kaarsjes en vuurwerk symboliseerden dat de zon weer komt.
Als je er geld voor hebt: gewoon een week naar de zon in de winter. En dan niet met kerst (hartstikke duur en overal staan toch die ellendige kerstbomen) maar in januari. Dan heb je in december iets om naar uit te kijken, en hoef je niet nog die twee ellendig lange, donkere maanden tot de lente.
Verder zo veel mogelijk naar buiten gaan, zo min mogelijk winkelen, en eens kijken naar de verlichting in je huis. Misschien voel je je al minder bedrukt als je een paar spaarlampen vervangt door een bak met daglicht-tl. Dat is niet fel genoeg voor lichttherapie, maar het helpt wel een beetje om de moed erin te houden.
Ik ken iemand die kerst en oud en nieuw zag als de feesten van de belofte dat het licht weer terug komt. Kaarsjes en vuurwerk symboliseerden dat de zon weer komt.
dinsdag 6 november 2007 om 11:04
Hum, ik heb net een soort gesprek met mijn man gehad. Ik zeg, een soort, want beter voel ik me niet. Ga over een uurtje naar de dokter, zij zal wel luisteren, zij wordt er voor betaald.
Ik heb vroeger véél last gehad van winterdepressies, sowiezo van depressies, maar in de winter was het dubbel zo erg.
Nu slaat het hier ook in alle hevigheid toe.
Al meer dan een week zitten de tranen hoog. Het konijntje van een kennisje dat overleed was genoeg om mij dagen te doen huilen. Ik zit zelfs met tranen in mijn ogen te typen nu.
Ik voel mij gewoon zo "bleih" geen fut, geen zin. Ik heb hopen werk, maar er gebeurt niks. Elke avond neem ik me voor de volgende dag er tegenaan te gaan. Elke avond denk ik "weer niks gedaan"
Mijn redding zijn mijn honden, ik MOET wel buiten en doe het nog graag ook. Ik word er blij van als ik ze zie dollen. Ik ben dus genoeg buiten en profiteer van elk zonnestraaltje en/of lichtstraaltje. Ik neem ook AD, al jaren lang (ben borderlinepatient) maar momenteel helpt het geen zier.
Ik ben van mening dat AD niet nuttig is voor winterblues omdat je AD langer moet nemen, maar bespreek het eens met een arts.
Ik word ook niet blij van kerstdagen. Ik vind het leuk mijn huis te versieren maar daar houdt het op. En voor mij is kerst idd de viering van de terugkeer van het licht, zoals de heidenen het vierden. Alleen, het duurt wel érg lang voor de lente er is.
Ik heb vroeger véél last gehad van winterdepressies, sowiezo van depressies, maar in de winter was het dubbel zo erg.
Nu slaat het hier ook in alle hevigheid toe.
Al meer dan een week zitten de tranen hoog. Het konijntje van een kennisje dat overleed was genoeg om mij dagen te doen huilen. Ik zit zelfs met tranen in mijn ogen te typen nu.
Ik voel mij gewoon zo "bleih" geen fut, geen zin. Ik heb hopen werk, maar er gebeurt niks. Elke avond neem ik me voor de volgende dag er tegenaan te gaan. Elke avond denk ik "weer niks gedaan"
Mijn redding zijn mijn honden, ik MOET wel buiten en doe het nog graag ook. Ik word er blij van als ik ze zie dollen. Ik ben dus genoeg buiten en profiteer van elk zonnestraaltje en/of lichtstraaltje. Ik neem ook AD, al jaren lang (ben borderlinepatient) maar momenteel helpt het geen zier.
Ik ben van mening dat AD niet nuttig is voor winterblues omdat je AD langer moet nemen, maar bespreek het eens met een arts.
Ik word ook niet blij van kerstdagen. Ik vind het leuk mijn huis te versieren maar daar houdt het op. En voor mij is kerst idd de viering van de terugkeer van het licht, zoals de heidenen het vierden. Alleen, het duurt wel érg lang voor de lente er is.
dinsdag 6 november 2007 om 23:17
Winterdepressie... Het begint bij mij in de herfst al...
Volgens mijn moeder is het erfelijk. Mijn vader is ook depressief in de winter en mijn overgrootmoeder (die ik niet bewust heb mee kunnen maken) scheen manisch te worden in de lente. Als het weer lekker weer wordt, die avondbuien die zo lekker ruiken, kan ik mijn geluk ook niet op. Ik voel me dan gewoon verliefd. Alles is zo veelbelovend dan, like anything could happen... Ik heb nu alleen maar het idee dat er alleen maar hele nare en vervelende dingen gaan gebeuren...
Ik ben sowieso een verschrikkelijk cynisch en zwartgallig mormel, maar in deze dagen kan ik me daar helemaal niet meer overheen zetten. Vind de feestdagen ook niks aan, ik haat de oliebollenkraam die sinds vorige week weer bij de hoofdstraat staat, want het heeft allemaal te maken met de wintermaanden. We hebben dit jaar ook een zomer van niks gehad. Heb heerlijk weer gehad toen ik een weekje in Belgie zat, maar in Nederland was het regen. Heb het idee dat mijn neerslachtigheid eerder zijn intrede heeft gedaan. Begin ook om het minste of geringste te janken, ik kan me moeilijk verzetten. Als het lente is, en ik heb 's nachts niet lekker geslapen, nou ja, jammer dan. Ga ik lekker naar mijn werk, en ga 's avonds wat eerder naar bed. Maar nu, als ik niet lekker heb geslapen, blijf ik het liefste thuis. Tja, en dan kan dus niet, dus ik ga toch naar mijn werk alwaar ik minstens drie keer een kind (sta voor de klas) bijna aan het huilen maak. Heb geen geduld meer... Blijf inderdaad het liefste in bed liggen mijmeren over de lente. Terwijl ik denk aan de afwas en de stofzuiger...
Ben ieder jaar tot nu toe nog doorgekomen met verstand op nul en blik op oneindig en maar bezig blijven. Oh, want als ik alleen al DENK aan het feit dat het nog heul lang duurt voordat die zon gaat schijnen, borrelen bij mij de tranen al...
Volgens mijn moeder is het erfelijk. Mijn vader is ook depressief in de winter en mijn overgrootmoeder (die ik niet bewust heb mee kunnen maken) scheen manisch te worden in de lente. Als het weer lekker weer wordt, die avondbuien die zo lekker ruiken, kan ik mijn geluk ook niet op. Ik voel me dan gewoon verliefd. Alles is zo veelbelovend dan, like anything could happen... Ik heb nu alleen maar het idee dat er alleen maar hele nare en vervelende dingen gaan gebeuren...
Ik ben sowieso een verschrikkelijk cynisch en zwartgallig mormel, maar in deze dagen kan ik me daar helemaal niet meer overheen zetten. Vind de feestdagen ook niks aan, ik haat de oliebollenkraam die sinds vorige week weer bij de hoofdstraat staat, want het heeft allemaal te maken met de wintermaanden. We hebben dit jaar ook een zomer van niks gehad. Heb heerlijk weer gehad toen ik een weekje in Belgie zat, maar in Nederland was het regen. Heb het idee dat mijn neerslachtigheid eerder zijn intrede heeft gedaan. Begin ook om het minste of geringste te janken, ik kan me moeilijk verzetten. Als het lente is, en ik heb 's nachts niet lekker geslapen, nou ja, jammer dan. Ga ik lekker naar mijn werk, en ga 's avonds wat eerder naar bed. Maar nu, als ik niet lekker heb geslapen, blijf ik het liefste thuis. Tja, en dan kan dus niet, dus ik ga toch naar mijn werk alwaar ik minstens drie keer een kind (sta voor de klas) bijna aan het huilen maak. Heb geen geduld meer... Blijf inderdaad het liefste in bed liggen mijmeren over de lente. Terwijl ik denk aan de afwas en de stofzuiger...
Ben ieder jaar tot nu toe nog doorgekomen met verstand op nul en blik op oneindig en maar bezig blijven. Oh, want als ik alleen al DENK aan het feit dat het nog heul lang duurt voordat die zon gaat schijnen, borrelen bij mij de tranen al...
Raspberry
woensdag 7 november 2007 om 18:14
Fairouz, ondanks dat je AD slikt heb je last van winterdepressie? Of komt dat doordat je ook borderliner-patient bent? Hoe reageerde de arts?
Raspberry ik probeer ook op alle manieren de tijd uit te zitten. Af te wachten naar de lente.
Helaas gaat het nu moeizaam. Moet afstuderen en kan me er niet toe zetten. Elke keer stel ik het ook weer uit tot morgen. Maar de volgende dag doe ik niks en stel ik het weer uit. Tot de lente waarschijnlijk.
Raspberry ik probeer ook op alle manieren de tijd uit te zitten. Af te wachten naar de lente.
Helaas gaat het nu moeizaam. Moet afstuderen en kan me er niet toe zetten. Elke keer stel ik het ook weer uit tot morgen. Maar de volgende dag doe ik niks en stel ik het weer uit. Tot de lente waarschijnlijk.
zaterdag 10 november 2007 om 17:30
Jeetje wat een verhalen allemaal.
Mijn vader heeft zolang wij weten (zus mams en ik) vanaf eind Oktober begin November zijn depri periode. Super somber, snel boos, slaapt veel, gewicht aan het schommelen, praat soms een hele dag niet en als je hem iets vraagt krijg je een snauw zonder enige reden, Rond Maart/ April is dit weer over. Mijn moeder noemt het: het moment dat de blaadjes van de bomen vallen.
Mijn vader heeft zolang wij weten (zus mams en ik) vanaf eind Oktober begin November zijn depri periode. Super somber, snel boos, slaapt veel, gewicht aan het schommelen, praat soms een hele dag niet en als je hem iets vraagt krijg je een snauw zonder enige reden, Rond Maart/ April is dit weer over. Mijn moeder noemt het: het moment dat de blaadjes van de bomen vallen.
dinsdag 13 november 2007 om 23:08
Gaan! Gewoon naar de huisarts gaan! Ik heb ook echt veel steun van mijn huisarts. Sommige winters heb ik enkele gesprekken met mijn huisarts, andere winters ga ik enkele keren naar een psycholoog. Baat het niet, dan schaadt het ook niet denk ik dan maar.
't Is zo'n rotperiode en niet iedereen in mijn omgeving begrijpt het. Een huisarts of psycholoog kan soms net even de juiste dingen zeggen en goede adviezen en steun geven.
Veel sterkte!
woensdag 14 november 2007 om 02:33
zo veel mogelijk de buitenlucht opzoeken, want het licht van buiten geeft je de juiste vitamines en serotonine.
ze zijn nu zelfs onlangs in een ziekenhuis gestart met een experiment met daglampen. deze volgen de intensiteit van licht van een normale dag.
maar zelfs met deze lampen vang je nog te weinig op.
ik las dus laatst ergens het advies om minimaal elke dag zeker een half uur te gaan wandelen, door een park of wat dan ook. dat schijnt echt te helpen.
en misschien een zonnebank kuurtje erbij idd, of zon speciale lamp.
ze zijn nu zelfs onlangs in een ziekenhuis gestart met een experiment met daglampen. deze volgen de intensiteit van licht van een normale dag.
maar zelfs met deze lampen vang je nog te weinig op.
ik las dus laatst ergens het advies om minimaal elke dag zeker een half uur te gaan wandelen, door een park of wat dan ook. dat schijnt echt te helpen.
en misschien een zonnebank kuurtje erbij idd, of zon speciale lamp.
woensdag 14 november 2007 om 22:47
Tsja, helaas helpt een zonnebankje bij mij niet... Zonnebanklicht is heel ander licht en bevat niet die stoffen die zonlicht wel bevatten.
Met mij gaat het op dit moment naar omstandigheden (baggerweer) redelijk. Ik dwing mezelf elke dag een halfuur te gaan hardlopen. Sporten schijnt namelijk erg goed te zijn tegen depressie. Dat in combinatie met de buitenlucht probeer ik dan maar..
@chantaldominique: heb je al een afspraak bij de huisarts gemaakt?
Met mij gaat het op dit moment naar omstandigheden (baggerweer) redelijk. Ik dwing mezelf elke dag een halfuur te gaan hardlopen. Sporten schijnt namelijk erg goed te zijn tegen depressie. Dat in combinatie met de buitenlucht probeer ik dan maar..
@chantaldominique: heb je al een afspraak bij de huisarts gemaakt?
donderdag 15 november 2007 om 17:25
Hoi meiden,
Ik ben bezig met een stuk over winterdepressie, het is een tijdschriftartikel voor mijn eindexamenwerk voor de opleiding journalistiek. Het gaat over wat winterdepressie precies is en wat je er aan kunt doen. Is er iemand die met me wil praten over haar ervaringen met winterdepressie?
Het zou me heel erg helpen.
Groetjes
Ik ben bezig met een stuk over winterdepressie, het is een tijdschriftartikel voor mijn eindexamenwerk voor de opleiding journalistiek. Het gaat over wat winterdepressie precies is en wat je er aan kunt doen. Is er iemand die met me wil praten over haar ervaringen met winterdepressie?
Het zou me heel erg helpen.
Groetjes
maandag 19 november 2007 om 20:14
Oh herkenbaar. Althans, ik zie ook altijd enorm op tegen de herfst en winter. Maar als ik er eenmaal inzit, dan laat ik me toch meesleuren door de tijd. Ik bedoel, elke dag is best snel voorbij en 's avonds ga ik iets vroeger naar bed dan in de "goede" seizoenen. Elke dag denk ik "nog maar 4 maanden en dan is het weer lente". Ik vind de tijd tot en met nieuwjaar nog wel gaan. Pas daarna vind ik het echt vreselijk lang duren voordat het lente is. Vooral januari is zo'n lange grijze maand.
Ik herken het gevoel dat hier ook iemand had als de lente begint. Zo'n onbestemd uitgelaten vrij gevoel. Ik breek dan letterlijk los. Heerlijk! Het mooiste zijn april en mei, dan is het vaak al lekker weer en je hebt nog een hele zomer in het vooruitzicht.
Ik herken het gevoel dat hier ook iemand had als de lente begint. Zo'n onbestemd uitgelaten vrij gevoel. Ik breek dan letterlijk los. Heerlijk! Het mooiste zijn april en mei, dan is het vaak al lekker weer en je hebt nog een hele zomer in het vooruitzicht.
