Zeer geiriteerd op ex-vrouw van man

snoepzak schreef: ↑

11-10-2019 15:52

Doe toch eens niet zo onaardig! To en man zijn wel op vakantie geweest deze zomer met kind. Naar frankrijk en eurodisney. En wat is nou je probleem dat ze een weekje alleeb gingen? Meerdere van mijn vriendinnen zijn dit jaar zo der kids een weekje weggeweest, met zussen, met moeder, met andere vriendinnen. Doet niemand moeilijk over want kids zijn bij vader. Wat is er dan zo ontzettend erg aan het feit dat vader.met zijn vriendin een weekje weggaat terwijl kind bij moeder is. Altijd maar dat pikken op to's die in een tweede leg relatie zitten. Wie zegt dat het haar sxhuld is dat eerste relatie voorbij is? En waarom zou zij met deze man geen kinderwens mogen hebben? (En nee, man en ik hebben geen kinderen uit andere relaties en zijn gewoon samen).

Dat staat er niet, er staat dat to en man daar naartoe gingen en dat dochter met moeder op vakantie ging deze zomer

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 15:03

Klopt heeel erg inderdaad na een zwaar traject was 1week ontspanning op vakantie wel zeer welkom! Dochter is zelf 3weken op vakantie geweest in de zomer met moeder.

en ze is niet met jullie op vakantie geweest?

snoepzak schreef: ↑

11-10-2019 15:52

Doe toch eens niet zo onaardig! To en man zijn wel op vakantie geweest deze zomer met kind. Naar frankrijk en eurodisney. En wat is nou je probleem dat ze een weekje alleeb gingen? Meerdere van mijn vriendinnen zijn dit jaar zo der kids een weekje weggeweest, met zussen, met moeder, met andere vriendinnen. Doet niemand moeilijk over want kids zijn bij vader. Wat is er dan zo ontzettend erg aan het feit dat vader.met zijn vriendin een weekje weggaat terwijl kind bij moeder is. Altijd maar dat pikken op to's die in een tweede leg relatie zitten. Wie zegt dat het haar sxhuld is dat eerste relatie voorbij is? En waarom zou zij met deze man geen kinderwens mogen hebben? (En nee, man en ik hebben geen kinderen uit andere relaties en zijn gewoon samen).

'Altijd maar dat pikken op TO's die in de tweede leg-relatie zitten' is natuurlijk onzin, al vind ik het mooi dat je meermaals naar kippen hebt weten te verwijzen in deze zin. Een TO die jaloers op en geirriteerd is over de eerste vrouw van haar man omdat zij wél zwanger is geworden is toch heel wat anders. Daarmee legt TO de schuld bij de verkeerde persoon. Daar schiet ze zelf niks mee op en de 14jarige die er ondertussen ook rondloopt al helemaal niet. Niks mis met een kinderwens, wel iets mis met de zaken niet meer in proportie zien en afreageren op mensen die er werkelijk helemaal niks mee te maken hebben. Het advies eens met een psycholoog te gaan praten, lijkt me uitstekend. Dergelijke vruchtbaarheidstrajecten vragen nogal wat, emotioneel en fysiek. Het klinkt niet direct of TO daar goed mee om weet te gaan he.

Toen man en zijn ex gingen samenwonen / trouwen wisten ze waarschijnlijk niet dat zwanger worden alleen kon via een medisch traject.

Jij wist waar je aan begon. Als je zo'n grote kinderwens hebt dan had je niet voor deze man moeten kiezen. Je wist van te voren dat zwanger worden er mogelijk niet in zat.

Je bent er toch voor gegaan. Onterecht dat je nu je gevoelens van verdriet, onvrede en frustratie neerlegt bij ex en haar dochter.

Nu merk ik dat ik zo jaloers of een rotgevoel of een verdrietig gevoel van alles doorelkaar gevoel als ze [dochter van man] bij ons is in het weekeind. Ik ben jaloers op haar Moeder dat zij al snel een kind heeft kunnen krijgen.. kan heel snel gaan huilen bij alles wat ermee te maken heeft. Ik haat dit gevoel en mn man merkt dit ook en kan het deels niet begrijpen waardoor ik mij soms zo alleen voel..
Ik zorg overigens wel goed voor de dochter als ze bij ons is en laat absoluut niets merken en geef echt veel om haar.

En jij denkt dat dat meisje hier niks van merkt? Niet voelt hoe jaloers jij bent dat zij er is?


Ik denk dat jij heel snel heel veel stappen terug moet nemen voordat je nog meer kapot maakt. Je bent nu zo ontzettend gefocussed en geobsedeerd, op dat ene doel en op jezelf dat je niet meer rationeel kunt denken. Dus stop even met het najagen van dat doel en die obsessie, zoek hulp hiervoor en ga weer goed voor jezelf zorgen, investeer weer in je relatie (met je man en met zijn dochter).
Ga daarna nog maar eens kijken of je op een gezonde manier je doel kunt nastreven.

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 15:23

Wat betreft voor mij als laatste uitweg zou ik het willen maar man wilt dit niet. En wat betreft het geloof staat dit ook niet toe dubbel nee

Scheiden mag van geen enkel geloof en dat is ook gebeurd.

En jaloezie mag ook niet, en je klinkt toch erg jaloers op de exvrouw in dit topic.

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 18:12

Alleen begrijp ik werkelijk niet hoe gemeen mensen hier dan ook kunnen zijn

Gemeen? Ik denk dat het meer over je eigen gedrag zegt dan over de mensen die je een spiegel voorhouden.

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 18:12

Bedankt voor de lieve reacties die ik heb ontvangen.. ik ga hier zeker proffesioneel hulp voor aanvragen.

Alleen begrijp ik werkelijk niet hoe gemeen mensen hier dan ook kunnen zijn

Alsjeblieft zeg.

Ik heb medelijden met dat 14jarige meisje. Je zal maar een stiefmoeder hebben die zo denkt.

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 18:12

Bedankt voor de lieve reacties die ik heb ontvangen.. ik ga hier zeker proffesioneel hulp voor aanvragen.

Alleen begrijp ik werkelijk niet hoe gemeen mensen hier dan ook kunnen zijn

Juist, omdat je de bomen door het bos niet meer ziet, niet meer weet wat hoofdzaak en bijzaak is en totaal jezelf bent verloren. Het lijkt niet tot je door te dringen en het enige wat je wilt is medeleven. Daarom: eerst voor jezelf zorgen voordat je voor een ander zorgt. Dus stoppen met trajecten en naar een psycholoog om aan jezelf te werken. Start eens bij de huisarts met je verhaal.

Herken jij jezelf zoals je nu reageert of zijn het de hormonen van de behandeling die je nu zo maken?

Ik denk dat de ex van jouw man hier niet zoveel mee te maken heeft en zijn dochter ook niet en dat je dat zelf ook wel weet.
Kijk anders eens of je met een psycholoog kan praten gespecialiseerd in vruchtbaarheidsproblemen.

Stel je voor dat jij zijn eerste partner had geweest en jouw man nooit een kind had proberen te krijgen met zijn ex... dan had jij nu dat zaad niet kunnen gebruiken en had de kans op een kind helemaal 0 geweest.

Mocht het wel lukken een kind te krijgen dan mag jij de ex en zijn dochter wel dankbaar zijn. Zonder hun zou het sowieso nooit gelukt zijn...

Iets met omdenken...

Probeer eerst eens kalm te worden.
Jeetje wat een paniek, je bent nog maar 28.

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 18:14

Dus ik mag niet verdrietig gefrustreerd en emotioneel zijn omdat ik het al wist? Wat een onzin zeg ik vraag hier alleen op tips hoe met dit gevoelens om te kunnen gaan en zeker niet op dit onzin commentaar
Ik leg het frustratie alleen bij mijzelf neer en bij niemand anders

Nee, je zegt zelf in je OP dat je jaloers, verdrietig en gefrustreerd bent als de dochter van je man bij jullie is. Dat is niet je frustratie bij jezelf neerleggen, net zoals je dat nu ook niet doet, maar uithaalt naar mensen die niet met je meepraten.

spuit_111 schreef: ↑

13-10-2019 18:58

Nee, je zegt zelf in je OP dat je jaloers, verdrietig en gefrustreerd bent als de dochter van je man bij jullie is. Dat is niet je frustratie bij jezelf neerleggen, net zoals je dat nu ook niet doet, maar uithaalt naar mensen die niet met je meepraten.

Eens hoor en volgens mij praat niemand met TO mee - ik ook niet overigens - want de frustratie is absoluut naar de verkeerde personen gericht. Personen die nota bene allang bestonden voordat TO uberhaupt een relatie had met haar huidige partner! Dat gezegd hebbende: ik snap deze irrationele gevoelens echter wel een beetje. Het is gewoon heel erg moeilijk te accepteren wanneer zwanger worden van je man niet lijkt te lukken (tot dusverre) en zijn zaad gewoon niet goed is en een andere vrouw juist heeft wat jij zo graag wil: een kind van jouw man. Tja... En dat er dan dingen bij gehaald worden die er niets mee te maken hebben komt gewoon voort uit dat verdriet. Is niet rationeel, maar het pijnpunt is wel duidelijk. Het is gewoon een dikke "oef" voor TO.

TO: Je kan blijven doordobbelen met de buisjes die je hebt in de hoop dat het daarmee lukt. Maar je moet er (denk ik) ook rekening mee houden dat het heel wellicht niet lukt en bedenken hoe je daar dan mee om wil gaan. En vergeet niet dat de dochter van jouw vriend over 10-15 jaar wellicht zelf moeder wil worden... en ook daar moet je t.z.t. je draai in vinden.

De dochter van mijn man heeft bijvoorbeeld inmiddels twee kinderen rondlopen (de jongste loopt nog niet ) en ik verwacht dat zijn zoon die inmiddels verloofd is, t.z.t ook kinderen krijgt. Vanuit mijn perspectief kan ik dat alleen maar zo positief mogelijk benaderen, want uiteindelijk heb ik alleen mijzelf er mee als de frustraties de boventoon voeren over het feit dat zij kunnen kiezen voor gezinsuitbreiding en ik die keus niet heb en dat is voor jou niet anders. Nu scheelt het natuurlijk enorm dat ik uiteindelijk ook een dochter van mijn man heb mogen krijgen, maar meer kinderen zit er niet in. Het is niet anders - ijzer kan ik nu eenmaal niet met handen breken en bovendien heb ik 'gekozen' voor een relatie met een man die reeds kinderen had. Dus ja... we kunnen er maar het beste van maken en ik ben blij dat we als familie goed functioneren en ik ook vriendschappelijk met de kinderen en mijn man's ex om kan gaan. Geen of weinig frustratie jegens anderen hebben scheelt een hoop voor je eigen welbevinden...

Als zaad-donatie voor jullie geen optie is en het lukt niet met de huidige buisjes die er zijn, dan is dit mogelijke feit iets waarmee jij mee moet leren leven. En dat is niet makkelijk, maar wat is het alternatief als je bij je man wil blijven? Heb je overigens counselling (gehad) gedurende de trajecten? Sterkte

Alaynee schreef: ↑

11-10-2019 15:23

Wat betreft voor mij als laatste uitweg zou ik het willen maar man wilt dit niet. En wat betreft het geloof staat dit ook niet toe dubbel nee

Maar je mag wel van je geloof vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan??? Dat lijkt me meten met 2 maten. Ik zou inderdaad psychische hulp inschakelen want de gedachten die jij hebt zijn niet gezond. Verder wil ik je veel sterkte wensen.