Psyche
alle pijlers
Zelfmoordpoging moeder
maandag 2 oktober 2017 om 11:00
Ik schreef hier een tijdje geleden al eens over de psychologische problemen van mijn moeder. Voor de lange uitleg: loepje / zoekfunctie. De korte uitleg: Zelfmoordneigingen, alcoholprobleem, manipulatie. Na een korte gedwongen opname in een psychiatrisch centrum, was ze weer vrij en weigerde ze therapie. Ik woon zelf in het buitenland.
Gisteren kreeg ik de vraag van een vriendin van m'n moeder om DRINGEND te bellen. Aan de telefoon kreeg ik te horen dat die vriendin de hulpdiensten gebeld had na een vermoeden van zelfdoding (dat vermoeden was er door bepaalde berichten & het onbereikbaar zijn van mijn moeder). De hulpdiensten hebben haar bewusteloos gevonden. Nu is ze overgebracht naar de intensive care unit. Haar toestand is stabiel, maar ze is vermoedelijk al ruim 24 uur buiten bewustzijn. In haar urine zijn sporen van slaapmiddelen gevonden. Ze was onder invloed van alcohol en had een hoog bloedsuikergehalte (ze heeft type I diabetes), dit laatste wijst er op dat ze geen overdosis insuline heeft ingespoten (wat ze wel had gezegd in de berichten naar vrienden).
Nu is het afwachten op de resultaten van de bloedanalyse. En op het moment dat ze "wakker" wordt. Over mogelijke hersen- of zenuwschade kan nu geen uitspraak gedaan worden.
Ik weet niet wat ik kan doen. Ik ben zo boos! Ik was vorige week nog in België, bij haar op bezoek, we hadden een leuke tijd samen, ik vertelde haar dat ik zwanger was van een tweede kindje... En de avond na mijn vertrek doet ze zoiets.
Ik ben nu enorm kwaad en ongerust. Ik wil niet het eerste vliegtuig naar België nemen, omdat ik op dit moment gewoon zo boos ben. Haar eigen huisarts zegt ook dat ik best nog niet naar haar ga, omdat ze erg manipulatief is en ze anders dit nog eens probeert gewoon om een reactie bij mij uit te lokken. En omdat ik niks kan doen, ze is niet bij bewustzijn en ze ligt op intensive care. Maarja, het is natuurlijk ook mijn moeder. Al verloopt die band al heel lang moeizaam.
Pfff, sorry voor het warrige verhaal. Ik wou dit even kwijt. Ik zit nu op mijn werk en kan me helemaal niet concentreren. Ik verwacht elk moment telefoon van de politie of het ziekenhuis voor meer informatie.
Gisteren kreeg ik de vraag van een vriendin van m'n moeder om DRINGEND te bellen. Aan de telefoon kreeg ik te horen dat die vriendin de hulpdiensten gebeld had na een vermoeden van zelfdoding (dat vermoeden was er door bepaalde berichten & het onbereikbaar zijn van mijn moeder). De hulpdiensten hebben haar bewusteloos gevonden. Nu is ze overgebracht naar de intensive care unit. Haar toestand is stabiel, maar ze is vermoedelijk al ruim 24 uur buiten bewustzijn. In haar urine zijn sporen van slaapmiddelen gevonden. Ze was onder invloed van alcohol en had een hoog bloedsuikergehalte (ze heeft type I diabetes), dit laatste wijst er op dat ze geen overdosis insuline heeft ingespoten (wat ze wel had gezegd in de berichten naar vrienden).
Nu is het afwachten op de resultaten van de bloedanalyse. En op het moment dat ze "wakker" wordt. Over mogelijke hersen- of zenuwschade kan nu geen uitspraak gedaan worden.
Ik weet niet wat ik kan doen. Ik ben zo boos! Ik was vorige week nog in België, bij haar op bezoek, we hadden een leuke tijd samen, ik vertelde haar dat ik zwanger was van een tweede kindje... En de avond na mijn vertrek doet ze zoiets.
Ik ben nu enorm kwaad en ongerust. Ik wil niet het eerste vliegtuig naar België nemen, omdat ik op dit moment gewoon zo boos ben. Haar eigen huisarts zegt ook dat ik best nog niet naar haar ga, omdat ze erg manipulatief is en ze anders dit nog eens probeert gewoon om een reactie bij mij uit te lokken. En omdat ik niks kan doen, ze is niet bij bewustzijn en ze ligt op intensive care. Maarja, het is natuurlijk ook mijn moeder. Al verloopt die band al heel lang moeizaam.
Pfff, sorry voor het warrige verhaal. Ik wou dit even kwijt. Ik zit nu op mijn werk en kan me helemaal niet concentreren. Ik verwacht elk moment telefoon van de politie of het ziekenhuis voor meer informatie.
anoniem_207266 wijzigde dit bericht op 02-10-2017 11:04
0.02% gewijzigd
woensdag 4 oktober 2017 om 12:00
Lilapie, net je topic gelezen. Pfff 
. Jouw verhaal is totaal anders, maar in de basis zijn er best wat overeenkomsten in de relatie met mijn moeder. Ik heb onlangs met haar gebroken.
Het eerste wat in mij opkomt is of er wel iemand bij je is in Belgie voor mentale support? Dit is heel veel dat je nu overkomt, en ik geloof niet dat je in deze situatie "de confrontatie" alleen moet willen doen. Jouw eerste prioriteit zou jezelf moeten zijn, en het kleintje in je buik.
Je kunt er pas voor anderen zijn, als je goed voor jezelf (en in deze voor de baby in je buik) zorgt.
Ik hoop ook dat je je beseft dat je moeder zelf verantwoordelijk is voor de invulling van haar leven en de keuzes die ze daarin maakt. Houd asjeblieft de verantwoordelijkheid daar waar hij hoort te liggen. Je hebt een ongezonde en onveilige relatie met je moeder, dat blijkt uit alles wat je schrijft. Als kind kon je daar niet tegen opboksen, maar nu ben je volwassen. Erken jezelf en je eigen grenzen, cijfer jezelf niet weg maar probeer een manier te vinden om hier op gepaste afstand mee om te gaan.
. Jouw verhaal is totaal anders, maar in de basis zijn er best wat overeenkomsten in de relatie met mijn moeder. Ik heb onlangs met haar gebroken.Het eerste wat in mij opkomt is of er wel iemand bij je is in Belgie voor mentale support? Dit is heel veel dat je nu overkomt, en ik geloof niet dat je in deze situatie "de confrontatie" alleen moet willen doen. Jouw eerste prioriteit zou jezelf moeten zijn, en het kleintje in je buik.
Je kunt er pas voor anderen zijn, als je goed voor jezelf (en in deze voor de baby in je buik) zorgt.
Ik hoop ook dat je je beseft dat je moeder zelf verantwoordelijk is voor de invulling van haar leven en de keuzes die ze daarin maakt. Houd asjeblieft de verantwoordelijkheid daar waar hij hoort te liggen. Je hebt een ongezonde en onveilige relatie met je moeder, dat blijkt uit alles wat je schrijft. Als kind kon je daar niet tegen opboksen, maar nu ben je volwassen. Erken jezelf en je eigen grenzen, cijfer jezelf niet weg maar probeer een manier te vinden om hier op gepaste afstand mee om te gaan.
woensdag 4 oktober 2017 om 12:49
Horizon: mentale support ga ik idd nodig hebben. Ik heb mijn beste vriendin net gevraagd of ze met me mee wil gaan naar het ziekenhuis. Ze heeft nog niet geantwoord. Als zij niet kan, dan vraag ik een andere vriendin. Ik denk dat ik het na de eerste confrontaties met mijn moeder moeilijk ga hebben. Dan wil ik niet op m'n eentje naar een leeg huis wandelen of op de trein gaan zitten.
Ik weet ook nog niet wat de beste optie is voor mij qua logeerplek. Mijn schoonouders wonen op een kwartiertje wandelen van het ziekenhuis. Maar die zijn weinig thuis en zijn niet mijn eerste keuze als het op morele steun aankomt. Als ik bij een vriendin blijf moet ik toch meteen dagelijks minstens 3 uur transport inrekenen (bus + trein + bus) voor een bezoekje aan het ziekenhuis.
De grootste morele steun heb ik uiteraard aan mijn gezin. Maar ik betaalde nu 400€ voor mijn last-minute vliegtuigticket en met ons drietjes zit je dan al gauw aan 1000€.
Ik weet dat ze zichzelf dit heeft aangedaan en dat ik geen verantwoordelijkheid naar haar toe heb. Zij heeft mij genoeg in de steek gelaten. Ik heb hulp aangeboden: door zelf met haar te praten, door een maand naar België te komen toen haar man overleed, door de hulpdiensten te verwittigen op momenten dat ik zag dat het uit de hand liep... Ze heeft hulp gehad van mij, van vrienden, van professionele hulpverleners, maar ze heeft nooit wat willen aannemen omdat zij volgens haar geen probleem heeft (een fles vodka per avond = sociaal drinken, dreigen met zelfmoordplegen = normaal verdriet om het verlies van haar man).
Ik weet ook nog niet wat de beste optie is voor mij qua logeerplek. Mijn schoonouders wonen op een kwartiertje wandelen van het ziekenhuis. Maar die zijn weinig thuis en zijn niet mijn eerste keuze als het op morele steun aankomt. Als ik bij een vriendin blijf moet ik toch meteen dagelijks minstens 3 uur transport inrekenen (bus + trein + bus) voor een bezoekje aan het ziekenhuis.
De grootste morele steun heb ik uiteraard aan mijn gezin. Maar ik betaalde nu 400€ voor mijn last-minute vliegtuigticket en met ons drietjes zit je dan al gauw aan 1000€.
Ik weet dat ze zichzelf dit heeft aangedaan en dat ik geen verantwoordelijkheid naar haar toe heb. Zij heeft mij genoeg in de steek gelaten. Ik heb hulp aangeboden: door zelf met haar te praten, door een maand naar België te komen toen haar man overleed, door de hulpdiensten te verwittigen op momenten dat ik zag dat het uit de hand liep... Ze heeft hulp gehad van mij, van vrienden, van professionele hulpverleners, maar ze heeft nooit wat willen aannemen omdat zij volgens haar geen probleem heeft (een fles vodka per avond = sociaal drinken, dreigen met zelfmoordplegen = normaal verdriet om het verlies van haar man).
woensdag 4 oktober 2017 om 12:59
Je hebt genoeg gedaan voor haar inderdaad. Kijk nu vooral naar wat jij wil en hoe je later op deze periode wilt terugkijken.
Je kunt afwisselen tussen je schoonouders en die vriendin op 3 uur afstand. Bij je schoonouders als je dingen moet regelen en daarna even bijtanken bij je vriendin. Ik denk dat ik het zo zou doen. Als je schoonouders toch weinig thuis zijn...
Je kunt afwisselen tussen je schoonouders en die vriendin op 3 uur afstand. Bij je schoonouders als je dingen moet regelen en daarna even bijtanken bij je vriendin. Ik denk dat ik het zo zou doen. Als je schoonouders toch weinig thuis zijn...
woensdag 4 oktober 2017 om 13:03
woensdag 4 oktober 2017 om 13:14
Snowkitty: Ik probeer sowieso zo veel mogelijk avonden bij mijn vrienden op bezoek te gaan. Dan overnacht ik bij m´n schoonouders en kan ik overdag gemakkelijk even over-en-weer naar het ziekenhuis.
Kia-Ora: mijn beste vriendin gaat mee
Heel lief dat ze dat wil doen.
Ik heb een rijbewijs, dus als het nodig is kan ik wel een auto huren.
Vandaag nog 1 meeting op het werk, van 14.00 tot 15.00 en daarna ga ik naar huis. Ik trek het gewoon niet langer.
Kia-Ora: mijn beste vriendin gaat mee
Heel lief dat ze dat wil doen. Ik heb een rijbewijs, dus als het nodig is kan ik wel een auto huren.
Vandaag nog 1 meeting op het werk, van 14.00 tot 15.00 en daarna ga ik naar huis. Ik trek het gewoon niet langer.
woensdag 4 oktober 2017 om 13:42
Fijn dat je beste vriendin mee gaat, je zult haar aanwezigheid wrs goed kunnen gebruiken. Een vertrouwd iemand om je heen bij wie je volledig jezelf kunt zijn en je niet hoeft te schamen voor hele primaire emoties (niet dat je dat ooit moet).
En wie weet verrassen je schoonouders je nog; mijn ervaring is dat onder dit soort omstandigheden mensen van wie je het niet verwacht enorm tot steun kunnen zijn. Ik hoop het in ieder geval.
Je komt verder erg rationeel over, je lijkt het allemaal goed in perspectief te zien. Ik hoop dat je ratio en gevoelens ook met elkaar op 1 lijn liggen (zo ver ben ik nog niet helemaal, dat idiote verantwoordelijkheidsgevoel..).
Sterkte, pas goed op jezelf!
En wie weet verrassen je schoonouders je nog; mijn ervaring is dat onder dit soort omstandigheden mensen van wie je het niet verwacht enorm tot steun kunnen zijn. Ik hoop het in ieder geval.
Je komt verder erg rationeel over, je lijkt het allemaal goed in perspectief te zien. Ik hoop dat je ratio en gevoelens ook met elkaar op 1 lijn liggen (zo ver ben ik nog niet helemaal, dat idiote verantwoordelijkheidsgevoel..).
Sterkte, pas goed op jezelf!
woensdag 4 oktober 2017 om 14:30
Ik zou inderdaad ook zorgen dat je zoveel mogelijk praktische zaken regelt als je in Belgie bent. Dus dat de financien van je moeder doorlopen. En je voor te bereiden op wat er moet gebeuren als ze komt te overlijden.
Ook helemaal niet verkeerd om wat vriend(inn)en op te gaan zoeken, als je er toch bent. Je zult waarschijnlijk toch niet fulltime bezig zijn met dingen regelen. En dan is het fijne afleiding om even bij te praten (al is de aanleiding van je bezoek in Belgie geen prettige).
Succes en sterkte.
Ook helemaal niet verkeerd om wat vriend(inn)en op te gaan zoeken, als je er toch bent. Je zult waarschijnlijk toch niet fulltime bezig zijn met dingen regelen. En dan is het fijne afleiding om even bij te praten (al is de aanleiding van je bezoek in Belgie geen prettige).
Succes en sterkte.
woensdag 4 oktober 2017 om 15:26
Horizon: Helaas heb ik mijn schoonouders ook al ervaren in dit soort situaties. Mijn vader is drie jaar geleden overleden en toen heb ik ook een tijdje bij hen verbleven. Ze zijn erg lief en behulpzaam, maar ze zijn niet echt een grote emotionele steun. Mijn schoonmoeder reageert vooral in heel typische clichés. Mijn schoonvader is wel erg lief en luistert veel.
Ratio en gevoelens liggen natuurlijk niet altijd op één lijn, anders zou ik niet zo vaak op dit topic schrijven en zou ik me nu niet zo kut voelen. Als mijn gevoelens zo rationeel waren als wat ik soms neerschrijf dan zou ik gewoon m´n schouders moeten ophalen en denken "tja, haar keuze, haar leven, zij lost het maar op", maar dat doe ik ook niet.
Maar ik voel me op dit moment redelijk ok. Ik kan nu niks aan de situatie veranderen en ik moet gewoon afwachten. Dagen, weken, maanden? Geen idee hoe lang het gaat duren voor we een duidelijk beeld hebben van de hele situatie (hersenschade, kans op herstel ...), maar in elk geval moet ik ook in die tijd verder met mijn leven. Ik kan proberen om zaken te regelen en om informatie op te zoeken, maar verder kan ik heel weinig doen.
Ik hoop dat ik niet in haar huis binnen ga moeten (maar ik vrees dat ik dit wel zal moeten). Toen mijn vader overleden was, heb ik ook het huis gezien waar ze hem dood gevonden hadden (dat was dus in het buitenland). Ik heb dat als vrij traumatisch ervaren en vaak nachtmerries over gehad. Nu is het net zo. Ik wil het niet zien. Ik wil geen afscheidsbrief vol dronken onsamenhangende zinnen lezen. Ik wil niet de geur van alcohol en weet-ik-veel wat ruiken als ik daar binnenkom. Ik wil niet zien hoe haar kamer er uit zag toen ze haar gevonden hebben. Want dan kan ik me daar plots veel beter een beeld bij voorstellen van hoe ze daar lag en dat is een beeld dat ik niet in mijn hoofd wil hebben.
Kastella: qua timing is dit natuurlijk heel stom, ik heb mijn vrienden vorige week nog maar gezien. Toen was ik in België. Maar goed, ik probeer er het beste van te maken. Mijn beste vriendin komt zaterdag mee naar het ziekenhuis, een andere heel goede vriendin uit Nederland komt misschien op zondag een namiddagje langs. Dan heb ik wat afleiding. Maandag en dinsdag houd ik nog even open, maar ik heb gelukkig heel fijne vrienden waar ik ´s avonds altijd terecht kan na een last-minute smsje.
Ratio en gevoelens liggen natuurlijk niet altijd op één lijn, anders zou ik niet zo vaak op dit topic schrijven en zou ik me nu niet zo kut voelen. Als mijn gevoelens zo rationeel waren als wat ik soms neerschrijf dan zou ik gewoon m´n schouders moeten ophalen en denken "tja, haar keuze, haar leven, zij lost het maar op", maar dat doe ik ook niet.
Maar ik voel me op dit moment redelijk ok. Ik kan nu niks aan de situatie veranderen en ik moet gewoon afwachten. Dagen, weken, maanden? Geen idee hoe lang het gaat duren voor we een duidelijk beeld hebben van de hele situatie (hersenschade, kans op herstel ...), maar in elk geval moet ik ook in die tijd verder met mijn leven. Ik kan proberen om zaken te regelen en om informatie op te zoeken, maar verder kan ik heel weinig doen.
Ik hoop dat ik niet in haar huis binnen ga moeten (maar ik vrees dat ik dit wel zal moeten). Toen mijn vader overleden was, heb ik ook het huis gezien waar ze hem dood gevonden hadden (dat was dus in het buitenland). Ik heb dat als vrij traumatisch ervaren en vaak nachtmerries over gehad. Nu is het net zo. Ik wil het niet zien. Ik wil geen afscheidsbrief vol dronken onsamenhangende zinnen lezen. Ik wil niet de geur van alcohol en weet-ik-veel wat ruiken als ik daar binnenkom. Ik wil niet zien hoe haar kamer er uit zag toen ze haar gevonden hebben. Want dan kan ik me daar plots veel beter een beeld bij voorstellen van hoe ze daar lag en dat is een beeld dat ik niet in mijn hoofd wil hebben.
Kastella: qua timing is dit natuurlijk heel stom, ik heb mijn vrienden vorige week nog maar gezien. Toen was ik in België. Maar goed, ik probeer er het beste van te maken. Mijn beste vriendin komt zaterdag mee naar het ziekenhuis, een andere heel goede vriendin uit Nederland komt misschien op zondag een namiddagje langs. Dan heb ik wat afleiding. Maandag en dinsdag houd ik nog even open, maar ik heb gelukkig heel fijne vrienden waar ik ´s avonds altijd terecht kan na een last-minute smsje.
. Mijn pb box doet het helaas nog niet...
woensdag 4 oktober 2017 om 16:17
TO, ik kom net binnenvallen in je topic.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, vind het allemaal erg rottig voor je en heb helaas ook ervaring met manipulerende ouder.
Ik sluit me aan bij Kia-Ora: ik woon in de Zuiderkempen; mocht je moeder hier in de buurt opgenomen zijn (ik zit op 20 minuutjes van het OPZ) dan wil ik je graag helpen.
woensdag 4 oktober 2017 om 18:04
Lief dat jullie willen helpen 
ik denk dat het voorlopig zo wel lukt.
medische update niet veel nieuws. Uit de EEG kwam een vertraagde hersenactiviteit. Maar dit kan ook een gevolg zijn van de slaapmedicatie in haar bloed.
Ik word wel wat gefrustreerd van het gebrek aan communicatie binnen dat ziekenhuis! Ik vroeg aan de verpleegster die ik nu aan de lijn had of het patroon op de EEG past bij hersenschade na een hypoglycemie. Vertelt zij me dat mijn moeder helemaal geen hypoglycemie heeft gehad. Dus moest ik aan haar uitleggen wat gisteren besproken is op hun multidisciplinaire meeting
Ook is het heel moeilijk om nu te weten of er echt progressie is of niet, want ik heb nog geen enkele keer een verpleger aan de lijn gehad die haar meer dan 1 keer verzorgd heeft. Dus ze beginnen hun verhaal telkens: tja, ik weet niet hoe ze gisteren was, maar vandaag is het zo...
ik denk dat het voorlopig zo wel lukt. medische update niet veel nieuws. Uit de EEG kwam een vertraagde hersenactiviteit. Maar dit kan ook een gevolg zijn van de slaapmedicatie in haar bloed.
Ik word wel wat gefrustreerd van het gebrek aan communicatie binnen dat ziekenhuis! Ik vroeg aan de verpleegster die ik nu aan de lijn had of het patroon op de EEG past bij hersenschade na een hypoglycemie. Vertelt zij me dat mijn moeder helemaal geen hypoglycemie heeft gehad. Dus moest ik aan haar uitleggen wat gisteren besproken is op hun multidisciplinaire meeting
Ook is het heel moeilijk om nu te weten of er echt progressie is of niet, want ik heb nog geen enkele keer een verpleger aan de lijn gehad die haar meer dan 1 keer verzorgd heeft. Dus ze beginnen hun verhaal telkens: tja, ik weet niet hoe ze gisteren was, maar vandaag is het zo...
woensdag 4 oktober 2017 om 19:36
donderdag 5 oktober 2017 om 09:01
Boerinnetje: dat kan ik inderdaad doen. Maar ik vind het zo sneu om die mensen lastig te vallen. Zij waren er toevallig ook bij toen mijn moeder werd meegenomen voor de gedwongen opname.
Ik heb nu nog eens naar de sociale dienst gemaild, met de volgende vragen:
- Mijn moeder is zaakvoerder van een bedrijf. Kan er een voorlopig bewindvoerder ingeschakeld worden om dit verder te regelen?
- Mijn moeder moet volgens mij nog allerlei zaken regelen m.b.t. de erfenis van haar man. Dit ligt wel bij een notaris, maar de nodige administratie moet nog gedaan worden.
- Ik wil zo weinig mogelijk te maken hebben met de financiële zaken van mijn moeder, maar ik wil wel optreden als vertrouwenspersoon of vertegenwoordiger m.b.t. keuzes over haar gezondheid.
- Zijn er zaken die ik nu zo snel mogelijk moet regelen? Zijn er administratieve zaken die ik moet verzamelen, bijvoorbeeld bij haar thuis?
Hebben jullie nog aanvullingen? Dingen waar ik zeker moet aan denken om te vragen bij de sociale dienst? Ik weet dat de wetgeving kan verschillen tussen België en Nederland, maar er zijn vast een hoop praktische zaken die ik nu mis. Vooral de financiële en administratieve zaken die op korte termijn moeten geregeld worden (die erfenis, bijvoorbeeld, volgens mij is de deadline voor dit aan te melden bij de belastingdienst erg dichtbij).
Deze nacht heb ik 9 uur geslapen. Mijn man heeft de wekker en de baby-monitor afgezet deze ochtend, zodat ik lekker lang kon blijven liggen.
Ik heb nu nog eens naar de sociale dienst gemaild, met de volgende vragen:
- Mijn moeder is zaakvoerder van een bedrijf. Kan er een voorlopig bewindvoerder ingeschakeld worden om dit verder te regelen?
- Mijn moeder moet volgens mij nog allerlei zaken regelen m.b.t. de erfenis van haar man. Dit ligt wel bij een notaris, maar de nodige administratie moet nog gedaan worden.
- Ik wil zo weinig mogelijk te maken hebben met de financiële zaken van mijn moeder, maar ik wil wel optreden als vertrouwenspersoon of vertegenwoordiger m.b.t. keuzes over haar gezondheid.
- Zijn er zaken die ik nu zo snel mogelijk moet regelen? Zijn er administratieve zaken die ik moet verzamelen, bijvoorbeeld bij haar thuis?
Hebben jullie nog aanvullingen? Dingen waar ik zeker moet aan denken om te vragen bij de sociale dienst? Ik weet dat de wetgeving kan verschillen tussen België en Nederland, maar er zijn vast een hoop praktische zaken die ik nu mis. Vooral de financiële en administratieve zaken die op korte termijn moeten geregeld worden (die erfenis, bijvoorbeeld, volgens mij is de deadline voor dit aan te melden bij de belastingdienst erg dichtbij).
Deze nacht heb ik 9 uur geslapen. Mijn man heeft de wekker en de baby-monitor afgezet deze ochtend, zodat ik lekker lang kon blijven liggen.
donderdag 5 oktober 2017 om 09:24
Fijn dat je goed geslapen hebt!lilapie schreef: ↑05-10-2017 09:01...
Hebben jullie nog aanvullingen? Dingen waar ik zeker moet aan denken om te vragen bij de sociale dienst? Ik weet dat de wetgeving kan verschillen tussen België en Nederland, maar er zijn vast een hoop praktische zaken die ik nu mis. Vooral de financiële en administratieve zaken die op korte termijn moeten geregeld worden (die erfenis, bijvoorbeeld, volgens mij is de deadline voor dit aan te melden bij de belastingdienst erg dichtbij).
Deze nacht heb ik 9 uur geslapen. Mijn man heeft de wekker en de baby-monitor afgezet deze ochtend, zodat ik lekker lang kon blijven liggen.
Praktisch over die erfenis: toch even de notaris bellen en hem opdracht geven om óf de afhandeling geheel op zich te nemen (ik weet niet of dat kan zonder handtekening van je moeder) óf uitstel aan te vragen bij de belastingdienst? Hij/zij weet vast wel wat er mogelijk is. En dan hoef jij je er niet inhoudelijk mee bezig te houden. Dat zal geld kosten, maar als er daadwerkelijk een erfenis is hoeft dat misschien geen bezwaar te zijn.
The owls are not what they seem
donderdag 5 oktober 2017 om 09:50
Als iemand niet meer over zijn eigen wil kan beschikken moet er iemand aangewezen worden die beslissingsbevoegdheid heeft over de financiele zaken. Hoe dat gaat in Belgie weet ik niet, maar ik denk dat je moet regelen dat er zo iemand is. Zij het jijzelf of iemand anders. Als je gemachtigd bent om voor je moeder op te treden, dan kan die erfenis van je vader afgewikkeld worden.
Voor zover ik weet gaat dat zowel in NL als in Zweden bij de rechter. Ik denk dat een notaris je daar meer over kan vertellen. Vermoedelijk kun je als je eenmaal bent aangesteld als bewindvoerder wat meer regelen.
Behalve die erfenis van je vader, moet ook gewoon de huur van je moeders woning betaald worden, de afvalstoffenheffing, belastingaangifte, etc. Het kan zijn dat dit allemaal keurig automatisch loopt, maar wellicht is zij er een van de oude stempel die dat elke maand handmatig doet? Formeel mag je waarschijnlijk helemaal niks, zolang je dat niet geregeld hebt.
Ik begrijp trouwens dat je die praktische zaken liever overlaat aan iemand anders. Wie? Hoe worden dat soort personen trouwens betaald? En hoe weet je zeker dat ze daadwerkelijk hun best doen? Als ze dat niet doen, dan gaan alle potentiele baten uit een erfenis op aan mismanagement. In NL kan het dan nog gebeuren dat de sociale dienst jouw als ergeenaam nog eens verantwoordelijk gaat maken voor een uitvaartplechtigheid. Dat kunnen ze niet dwingen als je je handen er totaal van af trekt, maar als je verwacht dater toch een begrafenis komt met enige stijl, dan kun je dat als erfgenaam zelf bekostigen als je pecht hebt (negatieve baten en geen uitvaartverzekering).
Zo'n voorlichtingspraatje bij een notaris kost je ook al geld als je pech hebt, maar het is het dubbel en dwars waard. In NL is het heel tricky met erven en welke keuzes je maakt (benificair aanvaarden, afwijzen). In Zweden kunnen de ergenamen niet aansprakelijk gesteld worden voor schulden die hoger zijn dan baten in een erfenis. IN NL wel degelijk, als je de erfenis aanvaard hebt. Kortom: bereid je goed voor en een notaris of zoals ze het in Zweden noemen, een familiejurist, kan je veel voorlichting geven.
Oja, ik praat nu al over erfenis en zo. Klinkt alsof je moeder al overleden is. DAt is wellicht cru, maar je moet uitkijken met bepaalde stappen, want erfrecht kan al wel degelijk van toepassing zijn in het stadium dat een persoon niet overleden is, maar al wel handelt met oog op een potentiele erfenis,
Voor zover ik weet gaat dat zowel in NL als in Zweden bij de rechter. Ik denk dat een notaris je daar meer over kan vertellen. Vermoedelijk kun je als je eenmaal bent aangesteld als bewindvoerder wat meer regelen.
Behalve die erfenis van je vader, moet ook gewoon de huur van je moeders woning betaald worden, de afvalstoffenheffing, belastingaangifte, etc. Het kan zijn dat dit allemaal keurig automatisch loopt, maar wellicht is zij er een van de oude stempel die dat elke maand handmatig doet? Formeel mag je waarschijnlijk helemaal niks, zolang je dat niet geregeld hebt.
Ik begrijp trouwens dat je die praktische zaken liever overlaat aan iemand anders. Wie? Hoe worden dat soort personen trouwens betaald? En hoe weet je zeker dat ze daadwerkelijk hun best doen? Als ze dat niet doen, dan gaan alle potentiele baten uit een erfenis op aan mismanagement. In NL kan het dan nog gebeuren dat de sociale dienst jouw als ergeenaam nog eens verantwoordelijk gaat maken voor een uitvaartplechtigheid. Dat kunnen ze niet dwingen als je je handen er totaal van af trekt, maar als je verwacht dater toch een begrafenis komt met enige stijl, dan kun je dat als erfgenaam zelf bekostigen als je pecht hebt (negatieve baten en geen uitvaartverzekering).
Zo'n voorlichtingspraatje bij een notaris kost je ook al geld als je pech hebt, maar het is het dubbel en dwars waard. In NL is het heel tricky met erven en welke keuzes je maakt (benificair aanvaarden, afwijzen). In Zweden kunnen de ergenamen niet aansprakelijk gesteld worden voor schulden die hoger zijn dan baten in een erfenis. IN NL wel degelijk, als je de erfenis aanvaard hebt. Kortom: bereid je goed voor en een notaris of zoals ze het in Zweden noemen, een familiejurist, kan je veel voorlichting geven.
Oja, ik praat nu al over erfenis en zo. Klinkt alsof je moeder al overleden is. DAt is wellicht cru, maar je moet uitkijken met bepaalde stappen, want erfrecht kan al wel degelijk van toepassing zijn in het stadium dat een persoon niet overleden is, maar al wel handelt met oog op een potentiele erfenis,
donderdag 5 oktober 2017 om 10:30
In NL klopt dat helemaal. Maar of dat in België ook zo is weet ik niet.Supersas09 schreef: ↑05-10-2017 10:14Volgens mij is er een centraal testamentenregister waarin elke notaris kan opzoeken of er een testament is en bij welke notaris het ligt. Maar helemaal zeker weet ik dat niet...
The owls are not what they seem
donderdag 5 oktober 2017 om 10:42
Sneu weet ik niet hoor. Dat vul je voor hen in. Misschien zijn ze blij dat ze je dat plezier kunnen doen. Vooral al het vrienden van je moeder zijn.
donderdag 5 oktober 2017 om 10:57
Ik heb nu al vrij goed contact met de sociale dienst.
Ik stel een bewindvoerder aan, ik woon in het buitenland en we hebben het hier over het beheren van een zaak. Dat kan/wil ik niet.
Wettelijk is het zo geregeld dat de bewindvoerder een vergoeding mag ontvangen van maximum 3% van de inkomsten van mijn moeder. Dan is het maar zo. Ik wil het niet doen. Mijn voorkeur gaat uit naar iemand die dit professioneel doet (een accountant of advocaat). De rechter gaat dit beslissen. De rechter moet ook jaarlijks oordelen of het vermogen goed beheerd wordt. Ik kan mijzel aanstellen als vertrouwenspersoon en dan ben ik een tussenpersoon die eventuele wensen van mijn moeder kan verdedigen.
De procedure wordt nu in gang gezet dooe de sociale dienst. Ik heb contact opgenomen met mijn moeder's huisarts, hij maakt een attest op dat zij niet in staat is om zelf haar vermogen te beheren.
Ik kan inderdaad het centraal testamentregister raadplegen. Dit gaat echter via brief en met attest van overlijden van mijn stiefpa. Dit gaat vast minstens een week duren. Dus nu even gebeld naar twee notarissen in de buurt. De laatste moet mij nog mailen. Ik heb er goede hoop in. In het slechtste geval ga ik bij mijn moeder thuis, daar vind ik deze informatie wel.
Wat ik moet regelen bij het overlijden van mijn moeder, daar wil ik nu nog niet aan denken. Het is nog niet aan de orde. Het is allemaal stabiel. En sowieso heb ik in het verleden alles geregeld bij het overlijden van mijn vader en grootvader, dus ik ken het riedeltje al.
Ik stel een bewindvoerder aan, ik woon in het buitenland en we hebben het hier over het beheren van een zaak. Dat kan/wil ik niet.
Wettelijk is het zo geregeld dat de bewindvoerder een vergoeding mag ontvangen van maximum 3% van de inkomsten van mijn moeder. Dan is het maar zo. Ik wil het niet doen. Mijn voorkeur gaat uit naar iemand die dit professioneel doet (een accountant of advocaat). De rechter gaat dit beslissen. De rechter moet ook jaarlijks oordelen of het vermogen goed beheerd wordt. Ik kan mijzel aanstellen als vertrouwenspersoon en dan ben ik een tussenpersoon die eventuele wensen van mijn moeder kan verdedigen.
De procedure wordt nu in gang gezet dooe de sociale dienst. Ik heb contact opgenomen met mijn moeder's huisarts, hij maakt een attest op dat zij niet in staat is om zelf haar vermogen te beheren.
Ik kan inderdaad het centraal testamentregister raadplegen. Dit gaat echter via brief en met attest van overlijden van mijn stiefpa. Dit gaat vast minstens een week duren. Dus nu even gebeld naar twee notarissen in de buurt. De laatste moet mij nog mailen. Ik heb er goede hoop in. In het slechtste geval ga ik bij mijn moeder thuis, daar vind ik deze informatie wel.
Wat ik moet regelen bij het overlijden van mijn moeder, daar wil ik nu nog niet aan denken. Het is nog niet aan de orde. Het is allemaal stabiel. En sowieso heb ik in het verleden alles geregeld bij het overlijden van mijn vader en grootvader, dus ik ken het riedeltje al.
