Psyche
alle pijlers
Zijn missie: mij kapot maken
vrijdag 3 februari 2017 om 12:28
Hoi dames,
Ik heb een beetje een lastig probleem waarvan ik niet weet bij welke pijler ik het nu moet zetten. Ik probeer het voor nu maar even hier.
Ik ben een vrouw van 40 jaar, moeder van 2 kinderen en sinds 4 jaar gescheiden. Mijn huwelijk was moeilijk en het heeft me veel moeite gekost om er een punt achter te zetten. Toch is dat uiteindelijk gelukt en sindsdien voed ik mijn kinderen grotendeels alleen op. Na wat lastige jaren zowel emotioneel als financieel, kwam er de laatste jaren langzaam weer licht in de duisternis. Ik geniet weer en heb mijn verleden een plekje gegeven.
Maar helaas is er sinds bijna 2 jaar iets gaande dat alles nogal negatief beinvloed en waar ik even geen raad meer mee weet.
Na mijn huwelijk ben ik 2 jaar alleen geweest en dat voelde fijn. Eigenlijk wilde ik niet eens een relatie meer na alles dat ik met mijn ex had meegemaakt. Maar na 2 jaar leerde ik toch iemand kennen via mijn werk waarmee het echt klikte. In eerste instantie vriendschappelijk, maar de klik was zo groot dat er gevoel groeide en dat gevoel werd heftiger dan ik ooit had kunnen voorzien. Deze man, ik noem hem even B, voelde me zo goed aan en we genoten van dezelfde dingen in het leven. Hij had veel humor, had altijd zin om iets te ondernemen en was lief en zorgzaam voor mij en mijn kinderen. Ik vond hem geweldig en we gingen helemaal in elkaar op.
Maar na ruim een half jaar veranderde alles. Van het ene op het andere moment veranderde hij. Zijn liefdevolle houding verdween als sneeuw voor de zon, ik betrapte hem steeds vaker op leugens en hij leek constant op zoek naar discussie. Als het dan tot ruzie kwam, negeerde hij vaak dagenlang mijn telefoontjes en appjes om vervolgens te melden dat zijn telefoon stuk of zoek was. Het viel me ook op dat hij situaties bewust manipuleerde en zichzelf daarbij constant als slachtoffer van de situatie voordeed. En al het lieve, betrokkene gevoel in hem veranderde in koude desintresse. Op een avond liep het tijdens een telefoongesprek totaal uit de hand en hij verbrak via die weg het contact volledig.
Ik ben echt lang van de kaart geweest na onze abrupte breuk. Heb zelfs nog heel wat keren geprobeerd met hem te praten en te kijken of er nog dingen op te lossen waren. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand zo kon veranderen, zocht de schuld bij mezelf. Maar hij weigerde alle contact, zat er totaal doorheen en kon het niet meer aan om met me te praten. Een paar maanden later kwam ik erachter dat ook zijn verdriet een spel was. De tranen sprongen hem in de ogen als we elkaar tegenkwamen, maar in dezelfde week kwam ik hem tegen in de stad terwijl hij stond te kussen met een andere vrouw.
Pas na wat gesprekken met een therapeut heb ik alles een plekje kunnen geven en zag ik in dat deze relatie altijd kansloos is geweest. Waarschijnlijk heeft mijn ex-vriend psychische problemen, mogelijk zelfs een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik nam het besluit de periode af te sluiten en vooruit te kijken, voor mezelf en mijn kinderen.Inmiddels zijn de laatste therapiesessies een half jaar geleden en gaat het elke dag beter met mij. Ik hoef geen relatie meer, maar geniet van mijn kinderen en ons leven samen.
Maar helaas gaat het de laatste tijd helemaal mis. Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf als mijn ex en het lijkt erop dat hij door heeft dat ik alles achter me heb gelaten en niet meer om hem treur. En sinds dat moment doet hij er alles aan om mij het leven zuur te maken. Hij beantwoordt mijn werkgerelateerde mails helemaal niet meer en komt niet opdagen bij afspraken die we gezamenlijk hebben. Daarnaast heeft hij bij een aantal collega's onder de aandacht gebracht dat ik veelvuldig lieg en slecht functioneer en zorgt hij ervoor dat dingen fout gaan die mij in de schoen geschoven kunnen worden. Maar altijd zo subtiel dat niemand ziet wat hij doet. Zijn we samen in gezelschap van anderen, dan is hij de vriendelijkheid zelve en maakt grapjes tegen me. Het is een naar en eng spel.
Ik weet me inmiddels geen raad meer. Ik doe heel specifiek werk dat niet voor het oprapen ligt, waardoor weggaan geen optie is. Zeker niet omdat we moeten rondkomen van alleen mijn inkomen. En omdat deze man het spel zo geraffineerd speelt trappen onze collega's in zijn verhalen, ze vinden hem allemaal een charmante en vriendelijke man. Uiteraard zorgt hij er ook voor dat hij de behulpzaamheid zelf is naar hen toe. Maar ondertussen draait zijn leven erom mij op het werk zoveel mogelijk dwars te zitten.
Ik heb laatst geprobeerd met een meerdere van personeelszaken te praten over dit probleem, maar ik merk dat ze me niet serieus nemen. Niemand kent zijn andere kant kennelijk en hij is een meester in dit spel. Uiteindelijk ben ik bang dat ik het onderspit ga delven, ook omdat dit zo ontzettend veel energie vraagt dat ik niet langer met plezier naar mijn werk ga.
Heeft iemand wijze raad hoe hiermee om te gaan? Is er een manier om met dit type mens om te gaan, deze situatie op te lossen?
Ik heb een beetje een lastig probleem waarvan ik niet weet bij welke pijler ik het nu moet zetten. Ik probeer het voor nu maar even hier.
Ik ben een vrouw van 40 jaar, moeder van 2 kinderen en sinds 4 jaar gescheiden. Mijn huwelijk was moeilijk en het heeft me veel moeite gekost om er een punt achter te zetten. Toch is dat uiteindelijk gelukt en sindsdien voed ik mijn kinderen grotendeels alleen op. Na wat lastige jaren zowel emotioneel als financieel, kwam er de laatste jaren langzaam weer licht in de duisternis. Ik geniet weer en heb mijn verleden een plekje gegeven.
Maar helaas is er sinds bijna 2 jaar iets gaande dat alles nogal negatief beinvloed en waar ik even geen raad meer mee weet.
Na mijn huwelijk ben ik 2 jaar alleen geweest en dat voelde fijn. Eigenlijk wilde ik niet eens een relatie meer na alles dat ik met mijn ex had meegemaakt. Maar na 2 jaar leerde ik toch iemand kennen via mijn werk waarmee het echt klikte. In eerste instantie vriendschappelijk, maar de klik was zo groot dat er gevoel groeide en dat gevoel werd heftiger dan ik ooit had kunnen voorzien. Deze man, ik noem hem even B, voelde me zo goed aan en we genoten van dezelfde dingen in het leven. Hij had veel humor, had altijd zin om iets te ondernemen en was lief en zorgzaam voor mij en mijn kinderen. Ik vond hem geweldig en we gingen helemaal in elkaar op.
Maar na ruim een half jaar veranderde alles. Van het ene op het andere moment veranderde hij. Zijn liefdevolle houding verdween als sneeuw voor de zon, ik betrapte hem steeds vaker op leugens en hij leek constant op zoek naar discussie. Als het dan tot ruzie kwam, negeerde hij vaak dagenlang mijn telefoontjes en appjes om vervolgens te melden dat zijn telefoon stuk of zoek was. Het viel me ook op dat hij situaties bewust manipuleerde en zichzelf daarbij constant als slachtoffer van de situatie voordeed. En al het lieve, betrokkene gevoel in hem veranderde in koude desintresse. Op een avond liep het tijdens een telefoongesprek totaal uit de hand en hij verbrak via die weg het contact volledig.
Ik ben echt lang van de kaart geweest na onze abrupte breuk. Heb zelfs nog heel wat keren geprobeerd met hem te praten en te kijken of er nog dingen op te lossen waren. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand zo kon veranderen, zocht de schuld bij mezelf. Maar hij weigerde alle contact, zat er totaal doorheen en kon het niet meer aan om met me te praten. Een paar maanden later kwam ik erachter dat ook zijn verdriet een spel was. De tranen sprongen hem in de ogen als we elkaar tegenkwamen, maar in dezelfde week kwam ik hem tegen in de stad terwijl hij stond te kussen met een andere vrouw.
Pas na wat gesprekken met een therapeut heb ik alles een plekje kunnen geven en zag ik in dat deze relatie altijd kansloos is geweest. Waarschijnlijk heeft mijn ex-vriend psychische problemen, mogelijk zelfs een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik nam het besluit de periode af te sluiten en vooruit te kijken, voor mezelf en mijn kinderen.Inmiddels zijn de laatste therapiesessies een half jaar geleden en gaat het elke dag beter met mij. Ik hoef geen relatie meer, maar geniet van mijn kinderen en ons leven samen.
Maar helaas gaat het de laatste tijd helemaal mis. Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf als mijn ex en het lijkt erop dat hij door heeft dat ik alles achter me heb gelaten en niet meer om hem treur. En sinds dat moment doet hij er alles aan om mij het leven zuur te maken. Hij beantwoordt mijn werkgerelateerde mails helemaal niet meer en komt niet opdagen bij afspraken die we gezamenlijk hebben. Daarnaast heeft hij bij een aantal collega's onder de aandacht gebracht dat ik veelvuldig lieg en slecht functioneer en zorgt hij ervoor dat dingen fout gaan die mij in de schoen geschoven kunnen worden. Maar altijd zo subtiel dat niemand ziet wat hij doet. Zijn we samen in gezelschap van anderen, dan is hij de vriendelijkheid zelve en maakt grapjes tegen me. Het is een naar en eng spel.
Ik weet me inmiddels geen raad meer. Ik doe heel specifiek werk dat niet voor het oprapen ligt, waardoor weggaan geen optie is. Zeker niet omdat we moeten rondkomen van alleen mijn inkomen. En omdat deze man het spel zo geraffineerd speelt trappen onze collega's in zijn verhalen, ze vinden hem allemaal een charmante en vriendelijke man. Uiteraard zorgt hij er ook voor dat hij de behulpzaamheid zelf is naar hen toe. Maar ondertussen draait zijn leven erom mij op het werk zoveel mogelijk dwars te zitten.
Ik heb laatst geprobeerd met een meerdere van personeelszaken te praten over dit probleem, maar ik merk dat ze me niet serieus nemen. Niemand kent zijn andere kant kennelijk en hij is een meester in dit spel. Uiteindelijk ben ik bang dat ik het onderspit ga delven, ook omdat dit zo ontzettend veel energie vraagt dat ik niet langer met plezier naar mijn werk ga.
Heeft iemand wijze raad hoe hiermee om te gaan? Is er een manier om met dit type mens om te gaan, deze situatie op te lossen?
vrijdag 3 februari 2017 om 18:41
quote:miekemv schreef op 03 februari 2017 @ 18:37:
[...]
Dat zeg je nu wel maar op mijn werk heeft zich ooit ook een dergelijke situatie voor gedaan. De leidinggevende hoorde van de opname en belde woest zijn leidinggevende, die in al zijn wijsheid zei als er niks aan de hand is waar maak je je dan druk over. Hij stond er wel voor open. Lijkt me een betere benadering.
En hij is uiteindelijk wel ontslagen trouwens. Was hetzelfde type
Zo een die we geen narcist mogen noemen. Ontslag wegens geen zelfreflectief vermogen.
[...]
Dat zeg je nu wel maar op mijn werk heeft zich ooit ook een dergelijke situatie voor gedaan. De leidinggevende hoorde van de opname en belde woest zijn leidinggevende, die in al zijn wijsheid zei als er niks aan de hand is waar maak je je dan druk over. Hij stond er wel voor open. Lijkt me een betere benadering.
En hij is uiteindelijk wel ontslagen trouwens. Was hetzelfde type
Zo een die we geen narcist mogen noemen. Ontslag wegens geen zelfreflectief vermogen.
vrijdag 3 februari 2017 om 18:43
quote:Star schreef op 03 februari 2017 @ 18:17:
[...]
En als wel, dan gaat hij er een draai aan geven dat hij wist dat hij werd opgenomen en daarom anders dan normaal reageert. En daar gaat zijn baas in trappen ook.Je mag een opname niet zomaar delen met derden he. Daar gaat een hele procedure aan vooraf. De opname dient vooral als confrontatie, dreiging en eventueel als bewijslast later. Ik vind dat TO zich best mag voorbereiden op een eventueel ontslag. Haar ontslag, niet de zijne.
[...]
En als wel, dan gaat hij er een draai aan geven dat hij wist dat hij werd opgenomen en daarom anders dan normaal reageert. En daar gaat zijn baas in trappen ook.Je mag een opname niet zomaar delen met derden he. Daar gaat een hele procedure aan vooraf. De opname dient vooral als confrontatie, dreiging en eventueel als bewijslast later. Ik vind dat TO zich best mag voorbereiden op een eventueel ontslag. Haar ontslag, niet de zijne.
vrijdag 3 februari 2017 om 18:45
quote:Sosa85 schreef op 03 februari 2017 @ 18:42:
Wat goed! Het ligt er idd wel aan of ze ervoor open staan op het werk. Degene waar je het bij aan hebt gekaart stond dat niet dus dat is wel lastigDat was eerst niet dat hij er open voor stond in tegendeel. Er kwamen steeds meer klachten dat hielp uiteindelijk ook mee.
Wat goed! Het ligt er idd wel aan of ze ervoor open staan op het werk. Degene waar je het bij aan hebt gekaart stond dat niet dus dat is wel lastigDat was eerst niet dat hij er open voor stond in tegendeel. Er kwamen steeds meer klachten dat hielp uiteindelijk ook mee.
vrijdag 3 februari 2017 om 18:59
quote:miekemv schreef op 03 februari 2017 @ 18:45:
[...]
Dat was eerst niet dat hij er open voor stond in tegendeel. Er kwamen steeds meer klachten dat hielp uiteindelijk ook mee.Is hij ontslagen of werd zijn contract niet verlengd? Want als je ontslagen wordt omdat er een opname rondgaat heb je wel reden om het ontslag aan te vechten.
[...]
Dat was eerst niet dat hij er open voor stond in tegendeel. Er kwamen steeds meer klachten dat hielp uiteindelijk ook mee.Is hij ontslagen of werd zijn contract niet verlengd? Want als je ontslagen wordt omdat er een opname rondgaat heb je wel reden om het ontslag aan te vechten.
vrijdag 3 februari 2017 om 18:59
quote:Sosa85 schreef op 03 februari 2017 @ 18:48:
Ja dat scheelt. Hier is TO zo te lezen het enige slachtoffer, dat maakt het lastig.Bij ons stond je ook eerst alleen lange tijd, anderden durven niet zo snel omdat dit soort mensen zich naar boven toe allang hebben ingelikt. In het geval van TO ligt de oorsprong uiteraard wel in een persoonlijke relatie daar zijn ze vaak niet zo happig op. Misschien heb ik het niet goed gelezen maar als niemand van de relatie op de hoogte was zou ik dit mooi zo houden. En ontkennen indien nodig. Wel zeker weten dat er geen fotomateriaal als bewijs aanwezig is dan.
Ja dat scheelt. Hier is TO zo te lezen het enige slachtoffer, dat maakt het lastig.Bij ons stond je ook eerst alleen lange tijd, anderden durven niet zo snel omdat dit soort mensen zich naar boven toe allang hebben ingelikt. In het geval van TO ligt de oorsprong uiteraard wel in een persoonlijke relatie daar zijn ze vaak niet zo happig op. Misschien heb ik het niet goed gelezen maar als niemand van de relatie op de hoogte was zou ik dit mooi zo houden. En ontkennen indien nodig. Wel zeker weten dat er geen fotomateriaal als bewijs aanwezig is dan.
vrijdag 3 februari 2017 om 19:02
quote:safrat schreef op 03 februari 2017 @ 18:59:
[...]
Is hij ontslagen of werd zijn contract niet verlengd? Want als je ontslagen wordt omdat er een opname rondgaat heb je wel reden om het ontslag aan te vechten.Ontslag, niet vanwege de opname. Er is een onderzoek geweest door een extern bureau. Maar inhoudelijk zijn we verder niet geinformeerd.
[...]
Is hij ontslagen of werd zijn contract niet verlengd? Want als je ontslagen wordt omdat er een opname rondgaat heb je wel reden om het ontslag aan te vechten.Ontslag, niet vanwege de opname. Er is een onderzoek geweest door een extern bureau. Maar inhoudelijk zijn we verder niet geinformeerd.
vrijdag 3 februari 2017 om 19:23
Je hebt denk ik meer aan gesprekken met een therapeut om te achterhalen waarom je relaties aangaat met kansloze kerels. Je huwelijk was moeilijk en het heeft je veel moeite gekost daar een punt achter te zetten. Vervolgens begin je een relatie met een man die zich na een half jaar ontpopt tot een hufter en dan ga jij heel veel keren proberen met hem te praten en te kijken of de boel nog te lijmen is. Zie je daar zelf ook een patroontje?
Dan moet je niet met een therapeut gaan zitten uitvogelen wat er mis is met je ex - bijzonder trouwens, een therapeut die iemand die hij nog nooit heeft gezien met narcisme diagnosticeert, dat is verboden - maar uitvogelen waarom jij op kansloze eikels valt en daar ook aan blijft hangen.
Want je bént helemaal niet los van deze vent, je bent de hele tijd met hem bezig. Dan blijft het voor hem ook wel interessant met jou bezig te blijven. En dat los je niet op door stiekem opnames van hem te gaan maken, dat is de boel op het spits drijven en nog maar eens bewijzen dat je enorm met hem bezig bent. Dat los je op door je niet meer emotioneel te laten raken door zijn gezeik, gewoon je eigen werk te doen en neutraal aan te blijven geven waarom je werk spaak loopt als dat komt doordat hij afspraken en mails negeert. Niet door als een of andere speelfilm-wannabe aan spionage te gaan doen.
Dan moet je niet met een therapeut gaan zitten uitvogelen wat er mis is met je ex - bijzonder trouwens, een therapeut die iemand die hij nog nooit heeft gezien met narcisme diagnosticeert, dat is verboden - maar uitvogelen waarom jij op kansloze eikels valt en daar ook aan blijft hangen.
Want je bént helemaal niet los van deze vent, je bent de hele tijd met hem bezig. Dan blijft het voor hem ook wel interessant met jou bezig te blijven. En dat los je niet op door stiekem opnames van hem te gaan maken, dat is de boel op het spits drijven en nog maar eens bewijzen dat je enorm met hem bezig bent. Dat los je op door je niet meer emotioneel te laten raken door zijn gezeik, gewoon je eigen werk te doen en neutraal aan te blijven geven waarom je werk spaak loopt als dat komt doordat hij afspraken en mails negeert. Niet door als een of andere speelfilm-wannabe aan spionage te gaan doen.
vrijdag 3 februari 2017 om 19:41
Ik ga het gesprek gewoon aan, probeer het vriendelijk te houden. Maar spreek wel uit dat ik problemen ervaar in de samenwerking en neem het gesprek voor de zekerheid op. Ook zal ik doen wat hier ook genoemd is: steeds weer rapporteren waar mijn werk is vastgelopen op zijn afwezigheid of onwil zich in te zetten en zo min mogelijk 'happen'.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
vrijdag 3 februari 2017 om 19:53
Gesprekken opnemen en aan de leidinggevende laten horen? Kom op zeg, dat gaat echt alleen maar averechts werken. Helemaal als hij de populaire man is die jij zegt dat hij is. Je leidinggevende zal jouw als een NSB'er zien en jullie werkrelatie gaat naar de knoppen.
Ik zou dit nooit adviseren in een geval als deze. Beter kun je hem zoveel mogelijk negeren, werkgerelateerde problemen doorgeven aan je leidinggevende en je richten op je eigen werkzaamheden.
Edit: ik lees nu in je laatste bericht dat je niet met de opnames naar je leidinggevende gaat. Goed besluit.
Ik zou dit nooit adviseren in een geval als deze. Beter kun je hem zoveel mogelijk negeren, werkgerelateerde problemen doorgeven aan je leidinggevende en je richten op je eigen werkzaamheden.
Edit: ik lees nu in je laatste bericht dat je niet met de opnames naar je leidinggevende gaat. Goed besluit.
vrijdag 3 februari 2017 om 22:29
quote:kelsey75 schreef op 03 februari 2017 @ 19:41:
Ik ga het gesprek gewoon aan, probeer het vriendelijk te houden. Maar spreek wel uit dat ik problemen ervaar in de samenwerking en neem het gesprek voor de zekerheid op. Ook zal ik doen wat hier ook genoemd is: steeds weer rapporteren waar mijn werk is vastgelopen op zijn afwezigheid of onwil zich in te zetten en zo min mogelijk 'happen'.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
Ik vind dat je het aardig goed op een rijtje hebt. Je gaat een strijd tegemoet dus zorg goed voor jezelf door ontspanning te zoeken om je evenwicht te behouden. Tuurlijk ren je niet met een opname regelrecht naar je lg maar het kan verrekte handig zijn om het wel te hebben, hetzij om een dossier aan te leggen hetzij als het uit komt. Let wel dat bij ons het 2 jaar duurde voordat die man in mijn geval van het toneel verdween. Doe wat die relatie betreft alsof je neus bloed en kijk rond naar mogelijke medestanders en doe dat voorzichtig. Want dit soort mensen kunnen anderen beinvloeden waar je ook nog eens last van krijgt.
Heel veel sterkte en succes.
Ik ga het gesprek gewoon aan, probeer het vriendelijk te houden. Maar spreek wel uit dat ik problemen ervaar in de samenwerking en neem het gesprek voor de zekerheid op. Ook zal ik doen wat hier ook genoemd is: steeds weer rapporteren waar mijn werk is vastgelopen op zijn afwezigheid of onwil zich in te zetten en zo min mogelijk 'happen'.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
Ik vind dat je het aardig goed op een rijtje hebt. Je gaat een strijd tegemoet dus zorg goed voor jezelf door ontspanning te zoeken om je evenwicht te behouden. Tuurlijk ren je niet met een opname regelrecht naar je lg maar het kan verrekte handig zijn om het wel te hebben, hetzij om een dossier aan te leggen hetzij als het uit komt. Let wel dat bij ons het 2 jaar duurde voordat die man in mijn geval van het toneel verdween. Doe wat die relatie betreft alsof je neus bloed en kijk rond naar mogelijke medestanders en doe dat voorzichtig. Want dit soort mensen kunnen anderen beinvloeden waar je ook nog eens last van krijgt.
Heel veel sterkte en succes.
zaterdag 4 februari 2017 om 00:40
quote:kelsey75 schreef op 03 februari 2017 @ 19:41:
Ik ga het gesprek gewoon aan, probeer het vriendelijk te houden. Maar spreek wel uit dat ik problemen ervaar in de samenwerking en neem het gesprek voor de zekerheid op. Ook zal ik doen wat hier ook genoemd is: steeds weer rapporteren waar mijn werk is vastgelopen op zijn afwezigheid of onwil zich in te zetten en zo min mogelijk 'happen'.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
Je bent nog steeds een makkelijk slachtoffer. Hij heeft je precies waar ie je hebben wil. Besef je dat wel?
Je moet niet met modder gooien, je moet zakelijk blijven. Je hebt hier een paar heel goeie tips gekregen. Laat hem daarmee zijn eigen graf graven. Met stampvoetend je verhaal doen bij je leidinggevende schiet je niets op, integendeel. Feiten heb je nodig, niet meer en niet minder. Als hij dan steeds toevallig net een andere afspraak heeft, dan moet je het niet daar over hebben, maar over het werk dat nu blijft liggen en hoe dat op te lossen is. Geef aan dat hij zo drukbezet is, dat dingen spaak dreigen te lopen (en onderbouw dat!), en dat alles dan met de insteek om er samen uit te komen.
En dan is hij aan zet...
Ik ga het gesprek gewoon aan, probeer het vriendelijk te houden. Maar spreek wel uit dat ik problemen ervaar in de samenwerking en neem het gesprek voor de zekerheid op. Ook zal ik doen wat hier ook genoemd is: steeds weer rapporteren waar mijn werk is vastgelopen op zijn afwezigheid of onwil zich in te zetten en zo min mogelijk 'happen'.
Ik ben zeker niet de enige die negatieve ervaringen met deze persoon heeft, wel (voor zover ik weet) de enige met wie het zo persoonlijk is geworden. Maar zoals vaak moet iemand de eerste zijn om iets te melden en komt er dan wel eens meer boven drijven. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Voor het geval het nog niet duidelijk is: ik ben niet van plan om mijn opnames naar de leidinggevende te rennen. Maar ik denk wel dat zo'n opname kan werken om duidelijk te maken dat ik me niet langer in een hoek laat drukken. En zo niet, dan heb ik niets verloren. Zoals het nu is kan het ook niet verder.
Voor de mensen die vinden dat ik een probleem heb: dat ervaar ik zelf inmiddels anders. De therapie heeft zich niet gericht op hem, maar op mij. Alleen kwam de therapeut na een aantal sessies met de conclusie dat ik bepaald gedrag liet zien dat vaak ontstaat als gevolg van een relatie met mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Dat dat een diagnose is die hier niet mag weet ik, maar dat neemt niet weg dat er wel mensen bestaan die zo'n stoornis hebben en zij maken ook slachtoffers.
Inmiddels weet ik waarom ik een makkelijk slachtoffer ben geweest voor dat type man en zal het me niet snel meer overkomen. Ik denk ook dat juist dat feit ervoor heeft gezorgd dat het nu zo moeizaam loopt. Toen ik namelijk nog zichtbaar verdrietig door het gebouw liep gedroeg deze man zich niet zo. Toen kreeg ik nog gewoon reactie. Ik weet zeker dat het feit dat ik me herpakt heb en niet meer geinteresseerd ben in hem iets negatiefs heeft losgemaakt. Maar dat hoeft niemand hier te geloven, het is uiteindelijk ook niet belangrijk.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties en het meedenken. Ik weet wat ik ga doen en alleen dat maakt al dat ik me weer een beetje beter voel.
Je bent nog steeds een makkelijk slachtoffer. Hij heeft je precies waar ie je hebben wil. Besef je dat wel?
Je moet niet met modder gooien, je moet zakelijk blijven. Je hebt hier een paar heel goeie tips gekregen. Laat hem daarmee zijn eigen graf graven. Met stampvoetend je verhaal doen bij je leidinggevende schiet je niets op, integendeel. Feiten heb je nodig, niet meer en niet minder. Als hij dan steeds toevallig net een andere afspraak heeft, dan moet je het niet daar over hebben, maar over het werk dat nu blijft liggen en hoe dat op te lossen is. Geef aan dat hij zo drukbezet is, dat dingen spaak dreigen te lopen (en onderbouw dat!), en dat alles dan met de insteek om er samen uit te komen.
En dan is hij aan zet...
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
