Psyche
alle pijlers
Zijn missie: mij kapot maken
vrijdag 3 februari 2017 om 12:28
Hoi dames,
Ik heb een beetje een lastig probleem waarvan ik niet weet bij welke pijler ik het nu moet zetten. Ik probeer het voor nu maar even hier.
Ik ben een vrouw van 40 jaar, moeder van 2 kinderen en sinds 4 jaar gescheiden. Mijn huwelijk was moeilijk en het heeft me veel moeite gekost om er een punt achter te zetten. Toch is dat uiteindelijk gelukt en sindsdien voed ik mijn kinderen grotendeels alleen op. Na wat lastige jaren zowel emotioneel als financieel, kwam er de laatste jaren langzaam weer licht in de duisternis. Ik geniet weer en heb mijn verleden een plekje gegeven.
Maar helaas is er sinds bijna 2 jaar iets gaande dat alles nogal negatief beinvloed en waar ik even geen raad meer mee weet.
Na mijn huwelijk ben ik 2 jaar alleen geweest en dat voelde fijn. Eigenlijk wilde ik niet eens een relatie meer na alles dat ik met mijn ex had meegemaakt. Maar na 2 jaar leerde ik toch iemand kennen via mijn werk waarmee het echt klikte. In eerste instantie vriendschappelijk, maar de klik was zo groot dat er gevoel groeide en dat gevoel werd heftiger dan ik ooit had kunnen voorzien. Deze man, ik noem hem even B, voelde me zo goed aan en we genoten van dezelfde dingen in het leven. Hij had veel humor, had altijd zin om iets te ondernemen en was lief en zorgzaam voor mij en mijn kinderen. Ik vond hem geweldig en we gingen helemaal in elkaar op.
Maar na ruim een half jaar veranderde alles. Van het ene op het andere moment veranderde hij. Zijn liefdevolle houding verdween als sneeuw voor de zon, ik betrapte hem steeds vaker op leugens en hij leek constant op zoek naar discussie. Als het dan tot ruzie kwam, negeerde hij vaak dagenlang mijn telefoontjes en appjes om vervolgens te melden dat zijn telefoon stuk of zoek was. Het viel me ook op dat hij situaties bewust manipuleerde en zichzelf daarbij constant als slachtoffer van de situatie voordeed. En al het lieve, betrokkene gevoel in hem veranderde in koude desintresse. Op een avond liep het tijdens een telefoongesprek totaal uit de hand en hij verbrak via die weg het contact volledig.
Ik ben echt lang van de kaart geweest na onze abrupte breuk. Heb zelfs nog heel wat keren geprobeerd met hem te praten en te kijken of er nog dingen op te lossen waren. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand zo kon veranderen, zocht de schuld bij mezelf. Maar hij weigerde alle contact, zat er totaal doorheen en kon het niet meer aan om met me te praten. Een paar maanden later kwam ik erachter dat ook zijn verdriet een spel was. De tranen sprongen hem in de ogen als we elkaar tegenkwamen, maar in dezelfde week kwam ik hem tegen in de stad terwijl hij stond te kussen met een andere vrouw.
Pas na wat gesprekken met een therapeut heb ik alles een plekje kunnen geven en zag ik in dat deze relatie altijd kansloos is geweest. Waarschijnlijk heeft mijn ex-vriend psychische problemen, mogelijk zelfs een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik nam het besluit de periode af te sluiten en vooruit te kijken, voor mezelf en mijn kinderen.Inmiddels zijn de laatste therapiesessies een half jaar geleden en gaat het elke dag beter met mij. Ik hoef geen relatie meer, maar geniet van mijn kinderen en ons leven samen.
Maar helaas gaat het de laatste tijd helemaal mis. Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf als mijn ex en het lijkt erop dat hij door heeft dat ik alles achter me heb gelaten en niet meer om hem treur. En sinds dat moment doet hij er alles aan om mij het leven zuur te maken. Hij beantwoordt mijn werkgerelateerde mails helemaal niet meer en komt niet opdagen bij afspraken die we gezamenlijk hebben. Daarnaast heeft hij bij een aantal collega's onder de aandacht gebracht dat ik veelvuldig lieg en slecht functioneer en zorgt hij ervoor dat dingen fout gaan die mij in de schoen geschoven kunnen worden. Maar altijd zo subtiel dat niemand ziet wat hij doet. Zijn we samen in gezelschap van anderen, dan is hij de vriendelijkheid zelve en maakt grapjes tegen me. Het is een naar en eng spel.
Ik weet me inmiddels geen raad meer. Ik doe heel specifiek werk dat niet voor het oprapen ligt, waardoor weggaan geen optie is. Zeker niet omdat we moeten rondkomen van alleen mijn inkomen. En omdat deze man het spel zo geraffineerd speelt trappen onze collega's in zijn verhalen, ze vinden hem allemaal een charmante en vriendelijke man. Uiteraard zorgt hij er ook voor dat hij de behulpzaamheid zelf is naar hen toe. Maar ondertussen draait zijn leven erom mij op het werk zoveel mogelijk dwars te zitten.
Ik heb laatst geprobeerd met een meerdere van personeelszaken te praten over dit probleem, maar ik merk dat ze me niet serieus nemen. Niemand kent zijn andere kant kennelijk en hij is een meester in dit spel. Uiteindelijk ben ik bang dat ik het onderspit ga delven, ook omdat dit zo ontzettend veel energie vraagt dat ik niet langer met plezier naar mijn werk ga.
Heeft iemand wijze raad hoe hiermee om te gaan? Is er een manier om met dit type mens om te gaan, deze situatie op te lossen?
Ik heb een beetje een lastig probleem waarvan ik niet weet bij welke pijler ik het nu moet zetten. Ik probeer het voor nu maar even hier.
Ik ben een vrouw van 40 jaar, moeder van 2 kinderen en sinds 4 jaar gescheiden. Mijn huwelijk was moeilijk en het heeft me veel moeite gekost om er een punt achter te zetten. Toch is dat uiteindelijk gelukt en sindsdien voed ik mijn kinderen grotendeels alleen op. Na wat lastige jaren zowel emotioneel als financieel, kwam er de laatste jaren langzaam weer licht in de duisternis. Ik geniet weer en heb mijn verleden een plekje gegeven.
Maar helaas is er sinds bijna 2 jaar iets gaande dat alles nogal negatief beinvloed en waar ik even geen raad meer mee weet.
Na mijn huwelijk ben ik 2 jaar alleen geweest en dat voelde fijn. Eigenlijk wilde ik niet eens een relatie meer na alles dat ik met mijn ex had meegemaakt. Maar na 2 jaar leerde ik toch iemand kennen via mijn werk waarmee het echt klikte. In eerste instantie vriendschappelijk, maar de klik was zo groot dat er gevoel groeide en dat gevoel werd heftiger dan ik ooit had kunnen voorzien. Deze man, ik noem hem even B, voelde me zo goed aan en we genoten van dezelfde dingen in het leven. Hij had veel humor, had altijd zin om iets te ondernemen en was lief en zorgzaam voor mij en mijn kinderen. Ik vond hem geweldig en we gingen helemaal in elkaar op.
Maar na ruim een half jaar veranderde alles. Van het ene op het andere moment veranderde hij. Zijn liefdevolle houding verdween als sneeuw voor de zon, ik betrapte hem steeds vaker op leugens en hij leek constant op zoek naar discussie. Als het dan tot ruzie kwam, negeerde hij vaak dagenlang mijn telefoontjes en appjes om vervolgens te melden dat zijn telefoon stuk of zoek was. Het viel me ook op dat hij situaties bewust manipuleerde en zichzelf daarbij constant als slachtoffer van de situatie voordeed. En al het lieve, betrokkene gevoel in hem veranderde in koude desintresse. Op een avond liep het tijdens een telefoongesprek totaal uit de hand en hij verbrak via die weg het contact volledig.
Ik ben echt lang van de kaart geweest na onze abrupte breuk. Heb zelfs nog heel wat keren geprobeerd met hem te praten en te kijken of er nog dingen op te lossen waren. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand zo kon veranderen, zocht de schuld bij mezelf. Maar hij weigerde alle contact, zat er totaal doorheen en kon het niet meer aan om met me te praten. Een paar maanden later kwam ik erachter dat ook zijn verdriet een spel was. De tranen sprongen hem in de ogen als we elkaar tegenkwamen, maar in dezelfde week kwam ik hem tegen in de stad terwijl hij stond te kussen met een andere vrouw.
Pas na wat gesprekken met een therapeut heb ik alles een plekje kunnen geven en zag ik in dat deze relatie altijd kansloos is geweest. Waarschijnlijk heeft mijn ex-vriend psychische problemen, mogelijk zelfs een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik nam het besluit de periode af te sluiten en vooruit te kijken, voor mezelf en mijn kinderen.Inmiddels zijn de laatste therapiesessies een half jaar geleden en gaat het elke dag beter met mij. Ik hoef geen relatie meer, maar geniet van mijn kinderen en ons leven samen.
Maar helaas gaat het de laatste tijd helemaal mis. Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf als mijn ex en het lijkt erop dat hij door heeft dat ik alles achter me heb gelaten en niet meer om hem treur. En sinds dat moment doet hij er alles aan om mij het leven zuur te maken. Hij beantwoordt mijn werkgerelateerde mails helemaal niet meer en komt niet opdagen bij afspraken die we gezamenlijk hebben. Daarnaast heeft hij bij een aantal collega's onder de aandacht gebracht dat ik veelvuldig lieg en slecht functioneer en zorgt hij ervoor dat dingen fout gaan die mij in de schoen geschoven kunnen worden. Maar altijd zo subtiel dat niemand ziet wat hij doet. Zijn we samen in gezelschap van anderen, dan is hij de vriendelijkheid zelve en maakt grapjes tegen me. Het is een naar en eng spel.
Ik weet me inmiddels geen raad meer. Ik doe heel specifiek werk dat niet voor het oprapen ligt, waardoor weggaan geen optie is. Zeker niet omdat we moeten rondkomen van alleen mijn inkomen. En omdat deze man het spel zo geraffineerd speelt trappen onze collega's in zijn verhalen, ze vinden hem allemaal een charmante en vriendelijke man. Uiteraard zorgt hij er ook voor dat hij de behulpzaamheid zelf is naar hen toe. Maar ondertussen draait zijn leven erom mij op het werk zoveel mogelijk dwars te zitten.
Ik heb laatst geprobeerd met een meerdere van personeelszaken te praten over dit probleem, maar ik merk dat ze me niet serieus nemen. Niemand kent zijn andere kant kennelijk en hij is een meester in dit spel. Uiteindelijk ben ik bang dat ik het onderspit ga delven, ook omdat dit zo ontzettend veel energie vraagt dat ik niet langer met plezier naar mijn werk ga.
Heeft iemand wijze raad hoe hiermee om te gaan? Is er een manier om met dit type mens om te gaan, deze situatie op te lossen?
vrijdag 3 februari 2017 om 13:53
quote:Marana_ schreef op 03 februari 2017 @ 13:41:
Niet direct zijn leidinggevende in de eerste mail aan hem in de cc zetten, wel bij je vervolgmail 'ik heb je op datum x gemaild over ditendat en daar heb ik nog geen antwoord op ontvangen, dit belemmert mij om nu verder te gaan met project x, hierbij verzoek ik je om deze week nog te reageren.' Als zijn leidinggevende dit verscheidene malen ziet moet dat opvallen. (alles in cc naar leidinggevende wekt alleen maar irritatie op)
.
Dit is heel goed advies! Van pas een leidinggevende in cc te zetten wanneer hij niet reageert. Iets andere situatie maar ik heb dat een tijdje geleden bij mijn notaris gedaan. Mijn dossier was overgedragen aan een administratief medewerkster en de notaris had tegen mij gezegd dat ik al mijn vragen naar haar kon sturen. Ik had al een stuk of 3 vragen gestuurd zonder reactie en heb toen de notaris mee in cc gezet. In die mail melde ik dat ik al een aantal keer geen antwoord op vragen had gehad maar dat ik nu toch echt wel de informatie nodig had. Die notaris reageerde meteen dat ze het met de assistent ging bespreken en sindsdien reageert de assistente telkens binnen het uur
.
Gelijkaardig kan je ook met meetings doen. Zorg dat er altijd een meetingrequest wordt verstuurd en dat die requests in jullie agenda staat. Als hij dan niet komt opdagen, meeting opnieuw inplannen. Komt hij dan niet opdagen, nog eens meeting inplannen maar nu met de leidinggevende in cc/tentative en met de melding bij de meeting dat hij al tweemaal zonder notificatie niet is komen opdagen en dat je hoopt dat hij het ditmaal wel aanwezig zal kunnen zijn.
Niet direct zijn leidinggevende in de eerste mail aan hem in de cc zetten, wel bij je vervolgmail 'ik heb je op datum x gemaild over ditendat en daar heb ik nog geen antwoord op ontvangen, dit belemmert mij om nu verder te gaan met project x, hierbij verzoek ik je om deze week nog te reageren.' Als zijn leidinggevende dit verscheidene malen ziet moet dat opvallen. (alles in cc naar leidinggevende wekt alleen maar irritatie op)
.
Dit is heel goed advies! Van pas een leidinggevende in cc te zetten wanneer hij niet reageert. Iets andere situatie maar ik heb dat een tijdje geleden bij mijn notaris gedaan. Mijn dossier was overgedragen aan een administratief medewerkster en de notaris had tegen mij gezegd dat ik al mijn vragen naar haar kon sturen. Ik had al een stuk of 3 vragen gestuurd zonder reactie en heb toen de notaris mee in cc gezet. In die mail melde ik dat ik al een aantal keer geen antwoord op vragen had gehad maar dat ik nu toch echt wel de informatie nodig had. Die notaris reageerde meteen dat ze het met de assistent ging bespreken en sindsdien reageert de assistente telkens binnen het uur
.Gelijkaardig kan je ook met meetings doen. Zorg dat er altijd een meetingrequest wordt verstuurd en dat die requests in jullie agenda staat. Als hij dan niet komt opdagen, meeting opnieuw inplannen. Komt hij dan niet opdagen, nog eens meeting inplannen maar nu met de leidinggevende in cc/tentative en met de melding bij de meeting dat hij al tweemaal zonder notificatie niet is komen opdagen en dat je hoopt dat hij het ditmaal wel aanwezig zal kunnen zijn.
vrijdag 3 februari 2017 om 14:24
quote:Het-groepje schreef op 03 februari 2017 @ 13:35:
Waarom zo angstig?
Met zo iemand is het bij mij 'aan'.
No way dat je aan mijn geld komt.
Alles bewaren en cc desnoods antwoorden.
Waarom reageer je niet.
Waar was je op de deze afspraak.
Waarom lach je nu zo gezellig terwijl ik van die en die hoor dat je me een leugenaar noemt, of was dat ook een grapje.
De vraagtekens zijn bewust er niet achtergezet.
Je constateert, geeft aan waarom je daardoor je werk niet kon doen, confronteert.
Voor zo'n gek moet je niet bang zijn, zo iemand elimineer je.
Het gaat om je inkomen en dat van je kinderen en om je gemoedsrust.
Hij KAN heel goed normaal doen maar voelt ruimte te spelen. Die ruimte moet je inperken.
Deze persoon is geen burn out of ziekmelding (70% salaris vaak!!!!) waard.
Als hij moeite met je heeft sodeflikkert hij maar een eind op.
Dit.
To, je laat ook wel veel toe. Je kunt hier zelf veel meer in doen.
Waarom zo angstig?
Met zo iemand is het bij mij 'aan'.
No way dat je aan mijn geld komt.
Alles bewaren en cc desnoods antwoorden.
Waarom reageer je niet.
Waar was je op de deze afspraak.
Waarom lach je nu zo gezellig terwijl ik van die en die hoor dat je me een leugenaar noemt, of was dat ook een grapje.
De vraagtekens zijn bewust er niet achtergezet.
Je constateert, geeft aan waarom je daardoor je werk niet kon doen, confronteert.
Voor zo'n gek moet je niet bang zijn, zo iemand elimineer je.
Het gaat om je inkomen en dat van je kinderen en om je gemoedsrust.
Hij KAN heel goed normaal doen maar voelt ruimte te spelen. Die ruimte moet je inperken.
Deze persoon is geen burn out of ziekmelding (70% salaris vaak!!!!) waard.
Als hij moeite met je heeft sodeflikkert hij maar een eind op.
Dit.
To, je laat ook wel veel toe. Je kunt hier zelf veel meer in doen.
vrijdag 3 februari 2017 om 14:29
Ik neem aan dat jullie collega's weten dat jullie een stelletje waren? Je zegt zelf, we gingen helemaal in elkaar op. Dat lijkt me nogal opvallen in een team als daar 2 personen van een relatie krijgen. Het was ook geen geheim ofzo toch? Hebben jullie destijds afspraken gemaakt hoe jullie zakelijk met elkaar om zouden gaan en hoe collega's dat met jullie deden?
Zijn omslag hebben jullie collega's ook niet gemerkt? Dat hij van een warme lieve man een koude afstandelijke man werd? Dat jullie uit elkaar gingen, dat jij maandenlang van de kaart bent geweest, zelfs therapie hebt gevolgd. Al dat soort dingen hebben je collega's toch vast wel opgemerkt? Ik bedoel zo iets kun je toch niet verborgen houden als je dagelijks met elkaar contact hebt als collega's. Ik zou al zijn acties afdoen als "racuneuze ex". Er moet toch wel eens een collega zijn geweest die jou heeft gevraagd naar jouw kant van het verhaal. Die hem ook een stomme vent vinden, die aan jouw kant staan? Die niet zo maar in al zijn praatjes trappen.
Hoe dan ook, ik zou juist wel om gaan kijken naar ander werk. Omdat als hij niet opstapt en jij niet weggaat, jullie de komende 25 jaar nog aan elkaar vast zitten. Dat lijkt me niet oke als je zelf verder wilt met je leven en niet oke voor je professionele houding ten opzichte van elkaar. Dit gaat niet vanzelf verdwijnen. Sta er boven en maak ook de daadwerkelijke laatste stap waardoor je kunt laten zien, ik sta hier mijlenver boven.
Zijn omslag hebben jullie collega's ook niet gemerkt? Dat hij van een warme lieve man een koude afstandelijke man werd? Dat jullie uit elkaar gingen, dat jij maandenlang van de kaart bent geweest, zelfs therapie hebt gevolgd. Al dat soort dingen hebben je collega's toch vast wel opgemerkt? Ik bedoel zo iets kun je toch niet verborgen houden als je dagelijks met elkaar contact hebt als collega's. Ik zou al zijn acties afdoen als "racuneuze ex". Er moet toch wel eens een collega zijn geweest die jou heeft gevraagd naar jouw kant van het verhaal. Die hem ook een stomme vent vinden, die aan jouw kant staan? Die niet zo maar in al zijn praatjes trappen.
Hoe dan ook, ik zou juist wel om gaan kijken naar ander werk. Omdat als hij niet opstapt en jij niet weggaat, jullie de komende 25 jaar nog aan elkaar vast zitten. Dat lijkt me niet oke als je zelf verder wilt met je leven en niet oke voor je professionele houding ten opzichte van elkaar. Dit gaat niet vanzelf verdwijnen. Sta er boven en maak ook de daadwerkelijke laatste stap waardoor je kunt laten zien, ik sta hier mijlenver boven.
vrijdag 3 februari 2017 om 14:33
Jullie hebben natuurlijk helemaal gelijk dat mijn zelfvertrouwen in dit verhaal een lastig punt is. Ik kan een boek schrijven over de wijze waarop hij manipuleert. De oplossingen die aangedragen werden heb ik natuurlijk geprobeerd. Maar hij gaat zelfs zo ver dat hij zijn leidinggevende voor zijn karretje spant en die beste man trapt er nog in ook. Hij heeft hem al regelmatig een afspraak laten inplannen die gelijktijdig is met de mijne en dan laat hij de leidinggevende melden dat hij helaas niet aanwezig kan zijn omdat hij ergens anders nodig is. Zo heeft hij altijd steun in de rug. Of hij verzint persoonlijke kwesties waardoor hij een hele ochtend op kantoor heeft gemist en mij niet kon informeren. Het gaat echt ver en ik weet zeker dat het persoonlijk is, hij doet dit bij geen enkele andere collega.
Ik probeer nu inderdaad alle voorbeelden te verzamelen waarin hij mijn mails weer eens niet beantwoord en de oplossing van de leidinggevende in de CC doe ik ook. Waarna hij een heel vrolijk en collegiaal antwoord typt, een en al medewerking en met CC en roept dat hij mijn mail over het hoofd heeft gezien in al zijn drukte. Vervolgens vraagt de meerdere mij om hem niet steeds in de CC op te nemen. En ja, natuurlijk kan ik dan weer met bewijs aankomen dat hij niet meer reageert zodra ik niet meer CC. En dat doe ik ook. Maar omdat deze persoon zo ontzettend aardig en gezellig tegen iedereen doet, heeft mijn leidinggevende inmiddels al aan mij gevraagd of ik soms een probleem met deze persoon heb gezien ons gezamenlijke verleden en me gevraagd wat minder krampachtig te doen als ik eens geen antwoord krijg, we hebben het immers allemaal zo druk. En ik krijg jaarlijks zulke goede beoordelingen en werk zo goed samen, dan is dat gedoe over deze persoon toch nergens over nodig.
Ik kan niet genoeg zeggen dat dit een heel slimme man is die alles plant en berekent. Hij heeft me tegen het einde van onze relatie wel eens verteld hoe hij onder zijn alimentatieplicht bij zijn ex-vrouw uit is gekomen en dat was voor mij een moment dat mijn ogen open gingen. Hij deinst nergens voor terug en ja, ik ben bang voor hem. Dit zou me op de lange termijn mijn baan kunnen kosten, vooral doordat ik zelf op een zeker moment niet meer zal volhouden.
Een echte vertrouwenspersoon heeft ons bedrijf niet, wel een HR-medewerker die ik inmiddels al heb aangesproken. Maar zij luncht regelmatig met deze man en gelooft me niet, dat was duidelijk. Misschien moet ik me inderdaad omscholen, maar ik baal hier zo van. Mijn baan is leuk en heel goed betaald, ik heb er jaren voor gestudeerd en hard gewerkt om hier te komen. En nu wordt alles zo van me afgenomen door zo iemand en mag ik opnieuw beginnen...
Ik probeer nu inderdaad alle voorbeelden te verzamelen waarin hij mijn mails weer eens niet beantwoord en de oplossing van de leidinggevende in de CC doe ik ook. Waarna hij een heel vrolijk en collegiaal antwoord typt, een en al medewerking en met CC en roept dat hij mijn mail over het hoofd heeft gezien in al zijn drukte. Vervolgens vraagt de meerdere mij om hem niet steeds in de CC op te nemen. En ja, natuurlijk kan ik dan weer met bewijs aankomen dat hij niet meer reageert zodra ik niet meer CC. En dat doe ik ook. Maar omdat deze persoon zo ontzettend aardig en gezellig tegen iedereen doet, heeft mijn leidinggevende inmiddels al aan mij gevraagd of ik soms een probleem met deze persoon heb gezien ons gezamenlijke verleden en me gevraagd wat minder krampachtig te doen als ik eens geen antwoord krijg, we hebben het immers allemaal zo druk. En ik krijg jaarlijks zulke goede beoordelingen en werk zo goed samen, dan is dat gedoe over deze persoon toch nergens over nodig.
Ik kan niet genoeg zeggen dat dit een heel slimme man is die alles plant en berekent. Hij heeft me tegen het einde van onze relatie wel eens verteld hoe hij onder zijn alimentatieplicht bij zijn ex-vrouw uit is gekomen en dat was voor mij een moment dat mijn ogen open gingen. Hij deinst nergens voor terug en ja, ik ben bang voor hem. Dit zou me op de lange termijn mijn baan kunnen kosten, vooral doordat ik zelf op een zeker moment niet meer zal volhouden.
Een echte vertrouwenspersoon heeft ons bedrijf niet, wel een HR-medewerker die ik inmiddels al heb aangesproken. Maar zij luncht regelmatig met deze man en gelooft me niet, dat was duidelijk. Misschien moet ik me inderdaad omscholen, maar ik baal hier zo van. Mijn baan is leuk en heel goed betaald, ik heb er jaren voor gestudeerd en hard gewerkt om hier te komen. En nu wordt alles zo van me afgenomen door zo iemand en mag ik opnieuw beginnen...
vrijdag 3 februari 2017 om 14:40
vrijdag 3 februari 2017 om 14:48
Overigens zijn er wel een aantal collega's die ook niet bepaald fan van hem zijn. Maar die lachen meer om zijn 'trucjes'. Weten dat hij er altijd onderuit komt als hij ergens geen zin in heeft. En dat hij zelden echt werk levert, maar vooral veel praat. Maar de leidinggevenden boven deze persoon zijn slap en hebben geen echte kennis. En daar speelt hij handig op in.
Misschien is dat idee van het gesprek opnemen met zo'n horloge nog zo gek niet. Eigenlijk vind ik het te gek voor woorden dat ik mijn goede baan ga opgeven voor deze malloot.
Misschien is dat idee van het gesprek opnemen met zo'n horloge nog zo gek niet. Eigenlijk vind ik het te gek voor woorden dat ik mijn goede baan ga opgeven voor deze malloot.
vrijdag 3 februari 2017 om 14:52
Dit is wel het risico als je een relatie begint met iemand op het werk. Wel belangrijk om daar vooraf over na te denken. Ik heb zelf ook een relatie met een man die ik op het werk heb leren kennen (dezelfde afdeling). Hij is manager (niet mijn manager), ik medewerker. Mocht het ooit fout gaan, dan is hij waarschijnlijk waardevoller voor het bedrijf, en zal ik dus ander werk zoeken.
Wellicht is dit ook de beste optie voor jou, als je er zo mee blijft zitten.
Je kan het ook een andere kant op gooien en je er gewoon minder van aan trekken. Je snijdt jezelf vooral in de vingers, omdat je er inderdaad vrij krampachtig mee bezig bent.
Hij verschijnt niet bij een gezamenlijke afspraak met iemand anders? Jammer voor hem dus. Jij hebt dan de afspraak alleen afgehandeld. Laat hem maar uitzoeken hoe hij aan de juiste informatie komt. Niet jouw probleem.
Hij reageert niet op jouw e-mail? Regel het via iemand anders of laat het net zo lang liggen tot iemand vragen gaat stellen, en verwijs diegene dan naar jouw collega.
Waarom interesseert het je met wie hij luncht, hoe hij zich gedraagt tegenover zijn leidinggevende, wat voor persoonlijke kwesties hij verzint, wat hij over jou zegt? Je bent echt veel te veel met hem bezig.
Hoe minder energie jij in hem stopt, hoe minder interessant dit voor hem wordt. Je laat je veel te veel opnaaien momenteel.
Wellicht is dit ook de beste optie voor jou, als je er zo mee blijft zitten.
Je kan het ook een andere kant op gooien en je er gewoon minder van aan trekken. Je snijdt jezelf vooral in de vingers, omdat je er inderdaad vrij krampachtig mee bezig bent.
Hij verschijnt niet bij een gezamenlijke afspraak met iemand anders? Jammer voor hem dus. Jij hebt dan de afspraak alleen afgehandeld. Laat hem maar uitzoeken hoe hij aan de juiste informatie komt. Niet jouw probleem.
Hij reageert niet op jouw e-mail? Regel het via iemand anders of laat het net zo lang liggen tot iemand vragen gaat stellen, en verwijs diegene dan naar jouw collega.
Waarom interesseert het je met wie hij luncht, hoe hij zich gedraagt tegenover zijn leidinggevende, wat voor persoonlijke kwesties hij verzint, wat hij over jou zegt? Je bent echt veel te veel met hem bezig.
Hoe minder energie jij in hem stopt, hoe minder interessant dit voor hem wordt. Je laat je veel te veel opnaaien momenteel.
vrijdag 3 februari 2017 om 14:56
Eens met Nootje.
Of je negeert hem en doet je werk zo goed mogelijk, vroeg of laat valt hij hopelijk door de mand of je zoekt wat anders.
Ik had een waarheid verdraaiende leidinggevende en heb toen een x een gesprek opgenomen over afgesproken werkdagen en tijden. Had gewoon m'n tel op opnemen gezet en mn tel op tafel liggen
Of je negeert hem en doet je werk zo goed mogelijk, vroeg of laat valt hij hopelijk door de mand of je zoekt wat anders.
Ik had een waarheid verdraaiende leidinggevende en heb toen een x een gesprek opgenomen over afgesproken werkdagen en tijden. Had gewoon m'n tel op opnemen gezet en mn tel op tafel liggen
vrijdag 3 februari 2017 om 14:57
vrijdag 3 februari 2017 om 15:08
Als je de ander nodig hebt, is het niet eenvoudig om je er niets aan te trekken. Ik heb vanuit mijn functie medewerking nodig van veel collega's en hij is daar een van. Eigenlijk vind ik dat het ergst. Dat collega's roddelen over me, daar kan ik prima mee leven. Maar iemand die je constant frustreert in je werk maakt het moeilijk om je dagen nog plezierig door te komen.
Maar ik ga eens kijken naar die optie van dat gesprek opnemen en probeer hem dan een keer te dwingen om met me te praten over de manier waarop hij nu bezig is. Dat zou nog wel eens kunnen werken. Als ik hem op dingen aanspreek wordt hij namelijk wel heel snel boos en wie weet lukt het op die manier om mijn leidinggevende te bewijzen dat er een probleem is.
Nootje, geloof me, ik zou het heerlijk vinden om helemaal niet meer met hem bezig te zijn. Het boeit me niet met wie hij luncht, praat, afspreekt of wat dan ook. Als persoon laat hij me koud, het is namelijk echt een naar persoon.
Alleen het feit dat ik mijn werk niet goed meer kan doen en dat alles eindeloos veel tijd en energie kost, is een probleem. Dat is het enige doel dat ik heb als ik op mijn werk ben. Juist na deze ervaring houd ik mijn werk en prive volledig gescheiden.
Maar ik ga eens kijken naar die optie van dat gesprek opnemen en probeer hem dan een keer te dwingen om met me te praten over de manier waarop hij nu bezig is. Dat zou nog wel eens kunnen werken. Als ik hem op dingen aanspreek wordt hij namelijk wel heel snel boos en wie weet lukt het op die manier om mijn leidinggevende te bewijzen dat er een probleem is.
Nootje, geloof me, ik zou het heerlijk vinden om helemaal niet meer met hem bezig te zijn. Het boeit me niet met wie hij luncht, praat, afspreekt of wat dan ook. Als persoon laat hij me koud, het is namelijk echt een naar persoon.
Alleen het feit dat ik mijn werk niet goed meer kan doen en dat alles eindeloos veel tijd en energie kost, is een probleem. Dat is het enige doel dat ik heb als ik op mijn werk ben. Juist na deze ervaring houd ik mijn werk en prive volledig gescheiden.
vrijdag 3 februari 2017 om 15:14
quote:lilalinda schreef op 03 februari 2017 @ 14:57:
[...]
oh joh, of het mag maakt mij niks uit (nu je dat zo zegt, ga ik het me wel afvragen, ik neem aan, dat je alleen iets op mag nemen, als je van te voren zegt, dat je het op gaat nemen)
Ben meer verbaasd dat je het überhaupt ooit nodig hebt. In welke situaties dan??
Nee hoor, je mag elk gesprek opnemen waar je zelf aan deelneemt. Dat hoef je de ander niet te vertellen. Je mag het gesprek niet publiceren. Je mag ook geen gesprek opnemen waar jij zelf niet aanwezig bent. Opgenomen gesprekken gelden als bewijsmateriaal.
Nodig is een groot woord. Het is vooral iets voor mijzelf, maar in sommige gevallen is het toch echt heel handig. Bijvoorbeeld als iemand iets toezegt en dat niet nakomt. Ik voel me nu heel slinks, trouwens. Maar ik ben nou eenmaal een vooruitdenker.
[...]
oh joh, of het mag maakt mij niks uit (nu je dat zo zegt, ga ik het me wel afvragen, ik neem aan, dat je alleen iets op mag nemen, als je van te voren zegt, dat je het op gaat nemen)
Ben meer verbaasd dat je het überhaupt ooit nodig hebt. In welke situaties dan??
Nee hoor, je mag elk gesprek opnemen waar je zelf aan deelneemt. Dat hoef je de ander niet te vertellen. Je mag het gesprek niet publiceren. Je mag ook geen gesprek opnemen waar jij zelf niet aanwezig bent. Opgenomen gesprekken gelden als bewijsmateriaal.
Nodig is een groot woord. Het is vooral iets voor mijzelf, maar in sommige gevallen is het toch echt heel handig. Bijvoorbeeld als iemand iets toezegt en dat niet nakomt. Ik voel me nu heel slinks, trouwens. Maar ik ben nou eenmaal een vooruitdenker.
vrijdag 3 februari 2017 om 15:18
quote:safrat schreef op 03 februari 2017 @ 15:14:
[...]
Nee hoor, je mag elk gesprek opnemen waar je zelf aan deelneemt. Dat hoef je de ander niet te vertellen. Je mag het gesprek niet publiceren. Je mag ook geen gesprek opnemen waar jij zelf niet aanwezig bent. Opgenomen gesprekken gelden als bewijsmateriaal.
Nodig is een groot woord. Het is vooral iets voor mijzelf, maar in sommige gevallen is het toch echt heel handig. Bijvoorbeeld als iemand iets toezegt en dat niet nakomt. Ik voel me nu heel slinks, trouwens. Maar ik ben nou eenmaal een vooruitdenker.
Je hebt groot gelijk. Zoals ik al zei, mijn leidinggevende zei gerust over dingen die afgesproken waren: " nee hoor dat heb ik niet gezegd, dat heb je vast verkeerd begrepen".
Stiekem wel jammer dat ik haar er niet meer mee om de oren kan slaan aangezien ik er niet meer werk
[...]
Nee hoor, je mag elk gesprek opnemen waar je zelf aan deelneemt. Dat hoef je de ander niet te vertellen. Je mag het gesprek niet publiceren. Je mag ook geen gesprek opnemen waar jij zelf niet aanwezig bent. Opgenomen gesprekken gelden als bewijsmateriaal.
Nodig is een groot woord. Het is vooral iets voor mijzelf, maar in sommige gevallen is het toch echt heel handig. Bijvoorbeeld als iemand iets toezegt en dat niet nakomt. Ik voel me nu heel slinks, trouwens. Maar ik ben nou eenmaal een vooruitdenker.
Je hebt groot gelijk. Zoals ik al zei, mijn leidinggevende zei gerust over dingen die afgesproken waren: " nee hoor dat heb ik niet gezegd, dat heb je vast verkeerd begrepen".
Stiekem wel jammer dat ik haar er niet meer mee om de oren kan slaan aangezien ik er niet meer werk
vrijdag 3 februari 2017 om 15:20
quote:kelsey75 schreef op 03 februari 2017 @ 15:08:
Maar ik ga eens kijken naar die optie van dat gesprek opnemen en probeer hem dan een keer te dwingen om met me te praten over de manier waarop hij nu bezig is. Dat zou nog wel eens kunnen werken. Als ik hem op dingen aanspreek wordt hij namelijk wel heel snel boos en wie weet lukt het op die manier om mijn leidinggevende te bewijzen dat er een probleem is.
Misschien helpt het al, door te zeggen: " ik neem dit gesprek even op, dan weten we allebei waar we aan toe zijn" oid
Maar ik ga eens kijken naar die optie van dat gesprek opnemen en probeer hem dan een keer te dwingen om met me te praten over de manier waarop hij nu bezig is. Dat zou nog wel eens kunnen werken. Als ik hem op dingen aanspreek wordt hij namelijk wel heel snel boos en wie weet lukt het op die manier om mijn leidinggevende te bewijzen dat er een probleem is.
Misschien helpt het al, door te zeggen: " ik neem dit gesprek even op, dan weten we allebei waar we aan toe zijn" oid
vrijdag 3 februari 2017 om 15:22
vrijdag 3 februari 2017 om 15:31
Ik zeg inderdaad niets van tevoren. Niet omdat ik hem wil ophangen, maar als hij zijn ware gezicht toont kan ik wel afdwingen dat hij normaal gaat doen. Hij zal nooit het risico nemen dat mensen in het bedrijf hem zouden kunnen gaan zien voor wat hij werkelijk is.
Het helpt me ook al heel erg om het gevoel te hebben dat ik weer een stukje controle terugkrijg. Ik voelde me zo machteloos dat ik elke dag maar weer moest afwachten wat hij nu weer zou verzinnen om me te dwarsbomen. Bedankt voor jullie meedenken!
Het helpt me ook al heel erg om het gevoel te hebben dat ik weer een stukje controle terugkrijg. Ik voelde me zo machteloos dat ik elke dag maar weer moest afwachten wat hij nu weer zou verzinnen om me te dwarsbomen. Bedankt voor jullie meedenken!
vrijdag 3 februari 2017 om 15:32
quote:kelsey75 schreef op 03 februari 2017 @ 15:31:
Ik zeg inderdaad niets van tevoren. Niet omdat ik hem wil ophangen, maar als hij zijn ware gezicht toont kan ik wel afdwingen dat hij normaal gaat doen. Hij zal nooit het risico nemen dat mensen in het bedrijf hem zouden kunnen gaan zien voor wat hij werkelijk is.
lijkt mij heel onverstandig, daarmee jaag je hem verder tegen je in het harnas.
Ik zeg inderdaad niets van tevoren. Niet omdat ik hem wil ophangen, maar als hij zijn ware gezicht toont kan ik wel afdwingen dat hij normaal gaat doen. Hij zal nooit het risico nemen dat mensen in het bedrijf hem zouden kunnen gaan zien voor wat hij werkelijk is.
lijkt mij heel onverstandig, daarmee jaag je hem verder tegen je in het harnas.
vrijdag 3 februari 2017 om 15:33
quote:lilalinda schreef op 03 februari 2017 @ 15:25:
Het doel is toch niet, dat hij door de mand valt? Het doel is, dat hij normaal gaat doen.
Ja uiteindelijk is dat het doel, maar dat doet hij dus niet zomaar en daarom moet er een stapje tussen.
Als ik TO was zou ik dat gesprek opnemen en het wat laten escaleren. Vervolgens confronteer je hem met dat gesprek met de melding dat je het uitgetypte gesprek aan derden mag laten lezen en dat je dat van plan bent als hij doorgaat met zijn gedrag. Het lijkt mij dat vriendelijke wegen al gelopen zijn.
Het doel is toch niet, dat hij door de mand valt? Het doel is, dat hij normaal gaat doen.
Ja uiteindelijk is dat het doel, maar dat doet hij dus niet zomaar en daarom moet er een stapje tussen.
Als ik TO was zou ik dat gesprek opnemen en het wat laten escaleren. Vervolgens confronteer je hem met dat gesprek met de melding dat je het uitgetypte gesprek aan derden mag laten lezen en dat je dat van plan bent als hij doorgaat met zijn gedrag. Het lijkt mij dat vriendelijke wegen al gelopen zijn.
