Psyche
alle pijlers
Zo sneu. Moe naar een verzorgingstehuis en heel veel zorgen
maandag 9 november 2020 om 13:04
Het is niet meer te doen voor mij, ma is dement en gaat steeds sneller achteruit, ze belt 20 keer per dag, voornamelijk om me uit te schelden en te dreigen ‘er een eind aan te maken’ als ik niet meteen kom. Maar dat deed ze vroeger al toen ik nog jong was.
Ik weet het, het is de ziekte. Douchen, eten koken, dat kan ze niet meer en daar is hulp bij thuis. De andere dagen doe ik zelf.Ze vorige week van de slapende lijst afgehaald en op de actieve lijst gezet. Er waren nog drie wachtenden voor haar. Kortom nog een paar maandjes. Nu ben ik net gebeld dat er plek is. Maar eerst moet er iemand van CIZ langskomen en ma moet officieel toestemming geven. Wat ze niet gaat doen vermoed ook de casemanager. Ook die en de dames die moe verzorgen vinden het de hoogste tijd. We wilden dit niet in Corona tijd, maar de situatie is nu echt onhoudbaar geworden. We wilden het in het voorjaar al, maar toen brak Corona uit en was het voor mij ook onbespreekbaar. Maar nog langer wachten gaat niet meer. Het enige wat ik nog doe is werken, 20 keer ma spreken op een dag en elke vrije minuut daar heen. Ik ben gewoon helemaal op. Fysiek en mentaal. Mijn moeder is ze al heel lang niet meer. Die ben ik al een tijdje kwijt. Een gesprek voeren is niet mogelijk en zij is nu het kind en ik de volwassene.
Geeft ze geen toestemming moet er dus plaatsvervangende toestemming komen van de rechter en dan wordt ze dus met een ambulance heengebracht, kunnen ze zelfs de deur forceren en mogen ze in het uiterste geval moe in de handboeien slaan. Het is daarnaast een heel fijn huis, maar door Corona mag ze nu even niet eigen meubeltjes meenemen. Die mogen na corona weer. Ze komt dus in een vreemde omgeving zonder vertrouwde spulletjes. Wat ik ook sneu vindt.
Enfin, vanmiddag dus eerst het gesprek met de CIZ persoon en de casemanager. Hopelijk gaat ma overstag. Heeft iemand ook wel eens in een situatie gezeten dat de persoon die echt hulp en zorg nodig heeft niet wil en hoe ging dat?
Gatverdarrie, ik zit er echt even mee in mijn maag. Het gaat ineens zo snel en ik weet ook dat dit haar laatste ‘plekje’ zal zijn. Ben er echt even misselijk van.
Ik weet het, het is de ziekte. Douchen, eten koken, dat kan ze niet meer en daar is hulp bij thuis. De andere dagen doe ik zelf.Ze vorige week van de slapende lijst afgehaald en op de actieve lijst gezet. Er waren nog drie wachtenden voor haar. Kortom nog een paar maandjes. Nu ben ik net gebeld dat er plek is. Maar eerst moet er iemand van CIZ langskomen en ma moet officieel toestemming geven. Wat ze niet gaat doen vermoed ook de casemanager. Ook die en de dames die moe verzorgen vinden het de hoogste tijd. We wilden dit niet in Corona tijd, maar de situatie is nu echt onhoudbaar geworden. We wilden het in het voorjaar al, maar toen brak Corona uit en was het voor mij ook onbespreekbaar. Maar nog langer wachten gaat niet meer. Het enige wat ik nog doe is werken, 20 keer ma spreken op een dag en elke vrije minuut daar heen. Ik ben gewoon helemaal op. Fysiek en mentaal. Mijn moeder is ze al heel lang niet meer. Die ben ik al een tijdje kwijt. Een gesprek voeren is niet mogelijk en zij is nu het kind en ik de volwassene.
Geeft ze geen toestemming moet er dus plaatsvervangende toestemming komen van de rechter en dan wordt ze dus met een ambulance heengebracht, kunnen ze zelfs de deur forceren en mogen ze in het uiterste geval moe in de handboeien slaan. Het is daarnaast een heel fijn huis, maar door Corona mag ze nu even niet eigen meubeltjes meenemen. Die mogen na corona weer. Ze komt dus in een vreemde omgeving zonder vertrouwde spulletjes. Wat ik ook sneu vindt.
Enfin, vanmiddag dus eerst het gesprek met de CIZ persoon en de casemanager. Hopelijk gaat ma overstag. Heeft iemand ook wel eens in een situatie gezeten dat de persoon die echt hulp en zorg nodig heeft niet wil en hoe ging dat?
Gatverdarrie, ik zit er echt even mee in mijn maag. Het gaat ineens zo snel en ik weet ook dat dit haar laatste ‘plekje’ zal zijn. Ben er echt even misselijk van.
buzziebee wijzigde dit bericht op 09-11-2020 13:10
9.40% gewijzigd
zaterdag 21 november 2020 om 18:50
Wat fijn om te horen Renkie!!! Ik vond de mensen ook ontzettend lief!!
zaterdag 21 november 2020 om 18:58
Tickel schreef: ↑21-11-2020 18:19Er zijn gelukkig geen tralies, wel gesloten (voor bewoners) deuren. Mijn vader zat met nog 7 andere bewoners op een "gang". Gezellige gezamenlijke huiskamer met zithoek, televisie en 's avonds een borreltje met wie dat wilde. Iedere dag naar de gym, daarna een andere activiteit en meerder keren per maand een optreden in de grote eetzaal waar iedereen aan kon schuiven. Eigen kamer met eigen badkamer.
Het hangt ook heel erg af van de fase van dementie waarin de bewoners zijn. Als iemand eigenlijk niet meer alleen kan wonen maar op een afdeling komt met mensen die veel verder zijn in het proces is het niet leuk. Een mix, zoals bij mijn vader werkte wel goed. Hij was heel hulpvaardig en reed dan een rolstoeler naar de gym of activiteit terwijl de verzorging de anderen begeleiden.
Ik word helemaal vrolijk van jouw omschrijving, dit klinkt gewoon leuk.
Mijn moeder woont nog thuis, maar ik merk dat ze bepaalde prikkels mist, voorlopig gaat ze niet naar de dagbesteding dus ze zit thuis ( mijn tante woont bij haar in)
En ze vraagt nu regelmatig wanneer ze weer naar die lieve oude mensjes toe gaat om te zingen, en te spelen ( ze knutselen vaak) en als wij dan uitleggen dat er een coronavirus heerst dan vraagt ze of er oorlog is
.Ik denk persoonlijk dat de naaste familieleden meer last hebben om hun dierbaren af te leveren bij een zorginstelling, ( ik zie dit voor mezelf als falen) maar toch denk ik dat het uiteindelijk beter is als je vader/moeder 24/7 omringd is door professionals, maar het besluit nemen is zo verdomde lastig, en dat terwijl wij thuis maar wat aanmodderen.
Laatste vraag: Hoe zit het met agressieve dementerenden op een afdeling, worden die veilig afgescheiden om te voorkomen dat ze medebewoners bont en blauw slaan, dit is ook een grote angst van mij .
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 21 november 2020 om 18:59
Ja, we waren bij heel wat instellingen gaan kijken, maar overal was wel iets waarom we het niet bij onze moeder vonden passen. Daar had ik binnen 5 minuten al zo’n goed gevoel! We moesten ook nog een paar maanden wachten op een plekje, maar het was het waard. En als je dan weet dat er een goed plekje is, hou je het zelf nog wel even vol.
zaterdag 21 november 2020 om 19:15
Mijn vader is wel naar dagbesteding geweest maar vond het eigenlijk niet heel leuk. Ik merkte dat de activiteiten die in het huis werden aangeboden veel leuker waren. En het fijne was ook, had ie halverwege geen zin meer, dan werd ie teruggebracht naar zijn kamer/afdeling. Dat is dan helemaal geen probleem omdat het binnenshuis is en er hoeft niet speciaal iemand te komen om hem op te halen zoals bij de externe dagbesteding.Miskotto schreef: ↑21-11-2020 18:58Ik word helemaal vrolijk van jouw omschrijving, dit klinkt gewoon leuk.
Mijn moeder woont nog thuis, maar ik merk dat ze bepaalde prikkels mist, voorlopig gaat ze niet naar de dagbesteding dus ze zit thuis ( mijn tante woont bij haar in)
En ze vraagt nu regelmatig wanneer ze weer naar die lieve oude mensjes toe gaat om te zingen, en te spelen ( ze knutselen vaak) en als wij dan uitleggen dat er een coronavirus heerst dan vraagt ze of er oorlog is.
Ik denk persoonlijk dat de naaste familieleden meer last hebben om hun dierbaren af te leveren bij een zorginstelling, ( ik zie dit voor mezelf als falen) maar toch denk ik dat het uiteindelijk beter is als je vader/moeder 24/7 omringd is door professionals, maar het besluit nemen is zo verdomde lastig, en dat terwijl wij thuis maar wat aanmodderen.
Laatste vraag: Hoe zit het met agressieve dementerenden op een afdeling, worden die veilig afgescheiden om te voorkomen dat ze medebewoners bont en blauw slaan, dit is ook een grote angst van mij .
Oh agressie, die mensen proberen ze toch wel te weren hoor. Of over te plaatsen als het te gortig wordt.
Bij mijn schoonmoeder, ook dementie, is er ook een bewoner overgeplaatst vanwege agressie. Ik ga er vanuit dat de instelling de veiligheid van de bewoners zoveel mogelijk probeert te waarborgen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zaterdag 21 november 2020 om 19:22
Tickel schreef: ↑21-11-2020 19:15Mijn vader is wel naar dagbesteding geweest maar vond het eigenlijk niet heel leuk. Ik merkte dat de activiteiten die in het huis werden aangeboden veel leuker waren. En het fijne was ook, had ie halverwege geen zin meer, dan werd ie teruggebracht naar zijn kamer/afdeling. Dat is dan helemaal geen probleem omdat het binnenshuis is en er hoeft niet speciaal iemand te komen om hem op te halen zoals bij de externe dagbesteding.
Oh agressie, die mensen proberen ze toch wel te weren hoor. Of over te plaatsen als het te gortig wordt.
Bij mijn schoonmoeder, ook dementie, is er ook een bewoner overgeplaatst vanwege agressie. Ik ga er vanuit dat de instelling de veiligheid van de bewoners zoveel mogelijk probeert te waarborgen.
Ok, fijn dat het personeel daar alert op is, ondanks de onderbezetting en hoge werkdruk.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zaterdag 21 november 2020 om 21:16
zaterdag 21 november 2020 om 21:31
Misschien is een fietsmaatje wel leuk voor haar als dat in de buurt zit. Zijn elektrische duofietsen dus ze zou zelfs niet eens te hoeven trappen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zaterdag 21 november 2020 om 23:09
Het appartementje is er. Maar omdat ze net open zijn moeten ze de verhuizingen inplannen helaas. Maar deze is het wachten waard!!!!Renkie57 schreef: ↑21-11-2020 18:59Ja, we waren bij heel wat instellingen gaan kijken, maar overal was wel iets waarom we het niet bij onze moeder vonden passen. Daar had ik binnen 5 minuten al zo’n goed gevoel! We moesten ook nog een paar maanden wachten op een plekje, maar het was het waard. En als je dan weet dat er een goed plekje is, hou je het zelf nog wel even vol.
zondag 22 november 2020 om 13:42
zondag 22 november 2020 om 13:53
Dat merkte ik bij mijn vader wel goed, echt opleven doordat er altijd meerdere mensen zijn. En het was al een redelijk blij ei geworden.327 schreef: ↑22-11-2020 13:42Wij hadden zelf wel een slecht gevoel over het huis waar mijn schoonmoeder was geplaatst. Maar zelf merkte ze er niet veel meer van, ze dacht gewoon thuis te zijn. En vond het gezellig hoor, al die mensen op bezoek. Dus ook als het voor jullie niet goed voelt kan het voor haar prima zijn.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zondag 22 november 2020 om 14:16
Helemaal mee eens. Zo is het bij ons ook met uitzondering van de badkamer die delen ze met z'n tweeën maar is nooit een probleem. Er is natuurlijk wel een wastafel op de kamer.Tickel schreef: ↑21-11-2020 18:19Er zijn gelukkig geen tralies, wel gesloten (voor bewoners) deuren. Mijn vader zat met nog 7 andere bewoners op een "gang". Gezellige gezamenlijke huiskamer met zithoek, televisie en 's avonds een borreltje met wie dat wilde. Iedere dag naar de gym, daarna een andere activiteit en meerder keren per maand een optreden in de grote eetzaal waar iedereen aan kon schuiven. Eigen kamer met eigen badkamer.
Het hangt ook heel erg af van de fase van dementie waarin de bewoners zijn. Als iemand eigenlijk niet meer alleen kan wonen maar op een afdeling komt met mensen die veel verder zijn in het proces is het niet leuk. Een mix, zoals bij mijn vader werkte wel goed. Hij was heel hulpvaardig en reed dan een rolstoeler naar de gym of activiteit terwijl de verzorging de anderen begeleiden.
Iemand had het over luiers, dat zeggen we nooit, het is een inco, luiers zijn voor baby's. Zo ook met slab, zeggen we ook nooit, het is een servet.
De meeste mensen die nieuw komen knappen vaak heel erg op omdat ze in een groep komen en aanspraak hebben en gezelligheid. En idd ook 's avonds zeggen ik ga naar huis en bedoelen hun kamer, prima toch.
Ik hoop dat je moeder het naar haar zin gaat hebben dan heb jij ook rust, dat verdien jij ook. Geen zorgen meer over eten/drinken/medicijnen, dat doen wij allemaal voor jou met alle liefde!
Niemand is onmisbaar
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
zondag 22 november 2020 om 16:55
zondag 22 november 2020 om 17:08
Ik wil toch nog even reageren op dit stukje;
Oh agressie, die mensen proberen ze toch wel te weren hoor. Of over te plaatsen als het te gortig wordt.
Bij mijn schoonmoeder, ook dementie, is er ook een bewoner overgeplaatst vanwege agressie. Ik ga er vanuit dat de instelling de veiligheid van de bewoners zoveel mogelijk probeert te waarborgen.
Ok, fijn dat het personeel daar alert op is, ondanks de onderbezetting en hoge werkdruk
Mensen met agressie proberen ze eerst te helpen, door uit te zoeken waardoor dit gedrag komt. Met overplaatsen word diegene weer onrustig en verplaats je het probleem alleen maar. Dat gebeurt en kan echt niet overal, dat iemand dan meteen maar verplaatst wordt. Immers, dan zit een andere afdeling ermee en de mensen die daar wonen. Dus zoals het hier staat, is mijn ervaring echt niet.
En natuurlijk probeer je de veiligheid van de medebewoners te waarborgen, maar dat kan op andere manieren dan direct overplaatsen.
Oh agressie, die mensen proberen ze toch wel te weren hoor. Of over te plaatsen als het te gortig wordt.
Bij mijn schoonmoeder, ook dementie, is er ook een bewoner overgeplaatst vanwege agressie. Ik ga er vanuit dat de instelling de veiligheid van de bewoners zoveel mogelijk probeert te waarborgen.
Ok, fijn dat het personeel daar alert op is, ondanks de onderbezetting en hoge werkdruk
Mensen met agressie proberen ze eerst te helpen, door uit te zoeken waardoor dit gedrag komt. Met overplaatsen word diegene weer onrustig en verplaats je het probleem alleen maar. Dat gebeurt en kan echt niet overal, dat iemand dan meteen maar verplaatst wordt. Immers, dan zit een andere afdeling ermee en de mensen die daar wonen. Dus zoals het hier staat, is mijn ervaring echt niet.
En natuurlijk probeer je de veiligheid van de medebewoners te waarborgen, maar dat kan op andere manieren dan direct overplaatsen.
zondag 22 november 2020 om 17:16
En op welke manieren zoal?justagirly schreef: ↑22-11-2020 17:08Ik wil toch nog even reageren op dit stukje;
Oh agressie, die mensen proberen ze toch wel te weren hoor. Of over te plaatsen als het te gortig wordt.
Bij mijn schoonmoeder, ook dementie, is er ook een bewoner overgeplaatst vanwege agressie. Ik ga er vanuit dat de instelling de veiligheid van de bewoners zoveel mogelijk probeert te waarborgen.
Ok, fijn dat het personeel daar alert op is, ondanks de onderbezetting en hoge werkdruk
Mensen met agressie proberen ze eerst te helpen, door uit te zoeken waardoor dit gedrag komt. Met overplaatsen word diegene weer onrustig en verplaats je het probleem alleen maar. Dat gebeurt en kan echt niet overal, dat iemand dan meteen maar verplaatst wordt. Immers, dan zit een andere afdeling ermee en de mensen die daar wonen. Dus zoals het hier staat, is mijn ervaring echt niet.
En natuurlijk probeer je de veiligheid van de medebewoners te waarborgen, maar dat kan op andere manieren dan direct overplaatsen.
Ik weet dat er onderbezetting is en hoge werkdruk, dus het personeel ziet ook niet alles.
En het lijkt mij vreselijk om gebeld te worden, met de mededeling dat je dierbare is mishandeld door een medebewoner, want je kunt nu eenmaal geen aangifte doen tegen een agressief dementerend iemand.
Of bekijk ik het nu te zwaar?
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 22 november 2020 om 18:30
Psycholoog en arts betrekken, omgangsadvies opstellen, andere benadering, dagbesteding, medicatie (pijn kan ook boos maken, maar je weet pas iets na onderzoek/observatie) andere zitplaats aan tafel, (soms kunnen bepaalde bewoners beter niet naast elkaar zitten) het vóór zijn als je weet wanneer die momenten voorkomen, bijvoorbeeld. En nog veel meer.Miskotto schreef: ↑22-11-2020 17:16En op welke manieren zoal?
Ik weet dat er onderbezetting is en hoge werkdruk, dus het personeel ziet ook niet alles.
En het lijkt mij vreselijk om gebeld te worden, met de mededeling dat je dierbare is mishandeld door een medebewoner, want je kunt nu eenmaal geen aangifte doen tegen een agressief dementerend iemand.
Of bekijk ik het nu te zwaar?
Ja aangifte doen is te zwaar bekeken, die andere dementerende weet niet bewust dat hij/zij dat doet hè. En misschien is het je eigen dierbare wel die een keer boos en agressief wordt, dat kan ook nog.
Personeel doet ook geen aangifte als ze geslagen of geschopt worden, maar je maakt wel melding bij de organisatie zelf.
zondag 22 november 2020 om 21:33
Dat proces is er ook eerst, en ik bedoelde niet dat ze gelijk overgeplaatst worden, maar soms krijg je het er niet uit. Als ze dan een gevaar vormen voor mede bewoners en/of personeel, dan worden ze weldegelijk overgeplaatst.justagirly schreef: ↑22-11-2020 18:30Psycholoog en arts betrekken, omgangsadvies opstellen, andere benadering, dagbesteding, medicatie (pijn kan ook boos maken, maar je weet pas iets na onderzoek/observatie) andere zitplaats aan tafel, (soms kunnen bepaalde bewoners beter niet naast elkaar zitten) het vóór zijn als je weet wanneer die momenten voorkomen, bijvoorbeeld. En nog veel meer.
Ja aangifte doen is te zwaar bekeken, die andere dementerende weet niet bewust dat hij/zij dat doet hè. En misschien is het je eigen dierbare wel die een keer boos en agressief wordt, dat kan ook nog.
Personeel doet ook geen aangifte als ze geslagen of geschopt worden, maar je maakt wel melding bij de organisatie zelf.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
maandag 23 november 2020 om 00:06
Dat vraag ik me ook af ja.
Niemand is onmisbaar
maandag 23 november 2020 om 07:44
Heb ik niet gevraagd, sorry. Weet alleen dat de bewoner overgeplaatst is.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
