Psyche
alle pijlers
Zou er iets mis kunnen zijn?
dinsdag 28 oktober 2008 om 12:11
Ik weet niet zo goed hoe ik deze topic moet beginnen, maar ik hoop hier steun en misschien wel adviezen te krijgen.
Ik schrijf dit mede voor mijn vriend en de topictitel zegt dan al een hoop over de inhoud: wat is er mis hem hem?
Gisteravond was het zo emotioneel, dat ik er meer over wil schrijven hier.
Er lijkt namelijk iets 'mis' te zijn met hem, maar ondanks mijn (professionele) ervaring lukt het me niet te bedenken wát het dan is. Het komt te dichtbij, denk ik.
Het komt erop neer dat hij zich altijd erg leeg voelt, vanaf toen hij al heel erg jong was kan hij dit zich al zo herinneren. Hij deed als kind niet de gewone 'kinderdingen'; vond speeltuinen, de MACdonalds en pannenkoeken eten allemaal niet leuk, nee, hij sleutelde liever aan apparaten. Zijn vader keurde dit altijd af, en er werd dus altijd ook hard tegen hem opgetreden. Hij noemt het zelf als nooit iets fout kunnen doen en een erg dominante vader.
Buiten dit heeft hij ook nooit vriendjes gehad, toen hij klein was niet, maar tot op heden ook nog niet. Hij voelt zich ook erg alleen hierin en vraagt zich af of dit normaal is. Eigenlijk werd hij altijd een beetje gebruikt door anderen, alleen als er iets bij hem te halen viel dan waren de 'vriendjes' tijdelijk in beeld.
Hij denkt zelf dat hij geen vrienden heeft omdat heel veel dingen die gezegd worden langs hem heen gaan; concentratievermogen lijkt er niet te zijn, maar ook zegt hij zich nauwelijks te interesseren in verhalen van anderen. Belangrijk punt is ook dat hij de grapjes/lol die anderen maken bijna nooit snapt.
Eigenlijk komt hij heel sociaal wenselijk over, nadat hij me dit alles heeft verteld. Hij kent veel mensen, maar een praatje met ze maken als hij ze tegenkomt vermijdt hij liever, omdat hij zegt gewoon niet te weten wát hij moet zeggen. Soms lukt het hem wel, maar hij er niks aan om uberhaupt met de ander te spreken.
Hij zegt zelf dat hij nergens zin in heeft en dit ook altijd zo heeft ervaren. Hij is snel op dingen uitgekeken.
Momenteel werkt hij, gewoon, omdat het moet en hij vindt het zelf een flutbaantje. Hij zou niet weten wat hij 'later wil worden', maar is wel echt een topsporter. Daar is hij dan ook echt bijna altijd mee bezig. In korte tijd heeft hij gepresteerd te kunnen spelen binnen een team waar een ander never nooit binnen zou komen. Binnenkort zal hij zelfs waarschijnlijk internationaal kunnen sporten. Vindt ie allemaal leuk, maar echt een kick lijkt het hem niet te geven. (terwijl anderen kunnen denken; wow!) Hij is bang dat het al snel weer 'te makkelijk' wordt voor hem.
Pff, wat kan ik er nog meer over schrijven.. ik denk dat dit eventjes voldoende is. Er schieten me vast nog meer dingen te binnen.
Ik ben in elk geval benieuwd naar jullie reactie. Ik heb nogal een katerig gevoel overgehouden aan gisteravond, hij was zo open, maar ook zo vol verdriet.
Ik schrijf dit mede voor mijn vriend en de topictitel zegt dan al een hoop over de inhoud: wat is er mis hem hem?
Gisteravond was het zo emotioneel, dat ik er meer over wil schrijven hier.
Er lijkt namelijk iets 'mis' te zijn met hem, maar ondanks mijn (professionele) ervaring lukt het me niet te bedenken wát het dan is. Het komt te dichtbij, denk ik.
Het komt erop neer dat hij zich altijd erg leeg voelt, vanaf toen hij al heel erg jong was kan hij dit zich al zo herinneren. Hij deed als kind niet de gewone 'kinderdingen'; vond speeltuinen, de MACdonalds en pannenkoeken eten allemaal niet leuk, nee, hij sleutelde liever aan apparaten. Zijn vader keurde dit altijd af, en er werd dus altijd ook hard tegen hem opgetreden. Hij noemt het zelf als nooit iets fout kunnen doen en een erg dominante vader.
Buiten dit heeft hij ook nooit vriendjes gehad, toen hij klein was niet, maar tot op heden ook nog niet. Hij voelt zich ook erg alleen hierin en vraagt zich af of dit normaal is. Eigenlijk werd hij altijd een beetje gebruikt door anderen, alleen als er iets bij hem te halen viel dan waren de 'vriendjes' tijdelijk in beeld.
Hij denkt zelf dat hij geen vrienden heeft omdat heel veel dingen die gezegd worden langs hem heen gaan; concentratievermogen lijkt er niet te zijn, maar ook zegt hij zich nauwelijks te interesseren in verhalen van anderen. Belangrijk punt is ook dat hij de grapjes/lol die anderen maken bijna nooit snapt.
Eigenlijk komt hij heel sociaal wenselijk over, nadat hij me dit alles heeft verteld. Hij kent veel mensen, maar een praatje met ze maken als hij ze tegenkomt vermijdt hij liever, omdat hij zegt gewoon niet te weten wát hij moet zeggen. Soms lukt het hem wel, maar hij er niks aan om uberhaupt met de ander te spreken.
Hij zegt zelf dat hij nergens zin in heeft en dit ook altijd zo heeft ervaren. Hij is snel op dingen uitgekeken.
Momenteel werkt hij, gewoon, omdat het moet en hij vindt het zelf een flutbaantje. Hij zou niet weten wat hij 'later wil worden', maar is wel echt een topsporter. Daar is hij dan ook echt bijna altijd mee bezig. In korte tijd heeft hij gepresteerd te kunnen spelen binnen een team waar een ander never nooit binnen zou komen. Binnenkort zal hij zelfs waarschijnlijk internationaal kunnen sporten. Vindt ie allemaal leuk, maar echt een kick lijkt het hem niet te geven. (terwijl anderen kunnen denken; wow!) Hij is bang dat het al snel weer 'te makkelijk' wordt voor hem.
Pff, wat kan ik er nog meer over schrijven.. ik denk dat dit eventjes voldoende is. Er schieten me vast nog meer dingen te binnen.
Ik ben in elk geval benieuwd naar jullie reactie. Ik heb nogal een katerig gevoel overgehouden aan gisteravond, hij was zo open, maar ook zo vol verdriet.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:04
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:07
Ik denk dat het in eerste instantie belangrijk is dat wat je nu allemaal schrijft, zegt tegen de huisarts die je dan door kan verwijzen naar bijvoorbeeld de psycholoog.
Voordat iedereen je ideeen aan de hand doet van wat er "mis" zou kunnen zijn, zou ik dat als eerste doen. De psycholoog zou in dit geval dingen als misschien wel (lichte) hoogbegaafdheid of iets anders kunnen constateren, maar wij kunnen dit niet.
Ik begrijp dat je hier informatie vandaan wilt halen, maar waarom gaat er nooit iemand meer naar de deskundige die er voor geleerd hebben?
Voordat iedereen je ideeen aan de hand doet van wat er "mis" zou kunnen zijn, zou ik dat als eerste doen. De psycholoog zou in dit geval dingen als misschien wel (lichte) hoogbegaafdheid of iets anders kunnen constateren, maar wij kunnen dit niet.
Ik begrijp dat je hier informatie vandaan wilt halen, maar waarom gaat er nooit iemand meer naar de deskundige die er voor geleerd hebben?
anoniem_32334 wijzigde dit bericht op 28-10-2008 13:08
Reden: onduidelijke zin
Reden: onduidelijke zin
% gewijzigd
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:14
ik heb trouwens ook een vriendin die maar twee andere mensen als vrienden bestempeld, die heel erg op zichzelf is, zich helemaal op haar studie stort en gewoon geen behoefte heeft aan mensen om haar heen, vroeger ook al heel erg goed alleen kon zijn en noem maar op. Er is verder helemaal niks met haar, ze vindt het gewoon zo wel goed en is dik tevreden.
Als jouw vriend geen behoefte heeft aan een naampje voor zijn levenswijze (waarin hij uit je post te lezen heel tevreden mee is), waarom wil jij het dan zo graag weten?
Als jouw vriend geen behoefte heeft aan een naampje voor zijn levenswijze (waarin hij uit je post te lezen heel tevreden mee is), waarom wil jij het dan zo graag weten?
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:22
Even los van diagnoses en etiketjes en officiele termen van wat er aan de hand zou kunnen zijn. Het is niet ongewoon dat veel 20-ers tegenwoordig onrust en soms leegte ervaren. En het is ook zeker de leeftijd dat je op zoek gaat naar de zin van alles. Als je verschillende interesses of talenten hebt, maar je kunt vanbinnen niet echt een doel of een passie vinden, kan dit heel frustrerend werken. Van alle mogelijkheden en keuzes die we tegenwoordig hebben (studeren, reizen, in het buitenland studeren, het leukste huis, veel vrienden, relaties en wat nog meer) dat kan ook leiden tot dichtklappen. Dat in combinatie met een dominante ouder, die je niet heeft gestimuleerd je talenten te ontwikkelen en van wie je niet mocht zijn wie je bent. Dat kan zorgen voor radeloosheid, wie ben ik? Wat wil ik? Ik weet het niet, ik weet niet waar te beginnen, ik weet niet wat me echt boeit, ik moet streven naar voldoening en geluk, maar hoe? En wat is dat precies? Als je daarbij ook nog een behoorlijke intelligentie aan toevoegt, en een bepaalde mate van introvertheid. Dan kun je je voelen zoals je vriend zich voelt. Het hoeft dus niet per se een ingewikkeld etiket te hebben, bepaalde factoren samen leiden tot hoe hij zich nu voelt. Maar hoe daaruit te komen is aan hem. Alleen, door te praten met jou en anderen? Of toch met hulp?
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:29
Hey Q, zo zal ik je voor het gemak maar even noemen. Ik begrijp dat je meeleest. Sorry daarom dat we zo over 'hem' praten in plaats van dat we je direct aanspreken, ik wist bijvoorbeeld niet dat je meeleest.
Wat vind je zelf van alles wat je hier leest? Volgens mij heb je een heel lieve vriendin die veel om je geeft en heel erg geschrokken is omdat ze heeft gezien dat je heel verdrietig kunt zijn. Ik neem aan dat je geen ervaring hebt met dit forum, schrik niet van alles wat er gezegd wordt. Als iemand hier vraagt wat iets kan zijn dan zijn er atlijd zoveel mensen die iets in het verhaal herkennen en, en dat is bedoeld om te helpen, vertellen waar zij het van herkennen en zo krijg je dan wel 100 mogelijke dingen die er aan de hand zouden kunnen zijn.
Van twintigerstwijfel tot autisme. De enige die je echt verder kan helpen is een psycholoog of psychiater. De huisarts kan je daarin verder verwijzen, of misschien kan je ook wel zo terecht bij een sportpsycholoog? Dit soort hulp is er niet alleen voor mensen 'met een etiket' maar ook om mensen met 'gewone twintigers-twijfel' op weg te helpen. Je kunt er eigenlijk niks, behalve tijd, mee verliezen wanneer je professionele begeleiding zoekt.
Wat vind je zelf van alles wat je hier leest? Volgens mij heb je een heel lieve vriendin die veel om je geeft en heel erg geschrokken is omdat ze heeft gezien dat je heel verdrietig kunt zijn. Ik neem aan dat je geen ervaring hebt met dit forum, schrik niet van alles wat er gezegd wordt. Als iemand hier vraagt wat iets kan zijn dan zijn er atlijd zoveel mensen die iets in het verhaal herkennen en, en dat is bedoeld om te helpen, vertellen waar zij het van herkennen en zo krijg je dan wel 100 mogelijke dingen die er aan de hand zouden kunnen zijn.
Van twintigerstwijfel tot autisme. De enige die je echt verder kan helpen is een psycholoog of psychiater. De huisarts kan je daarin verder verwijzen, of misschien kan je ook wel zo terecht bij een sportpsycholoog? Dit soort hulp is er niet alleen voor mensen 'met een etiket' maar ook om mensen met 'gewone twintigers-twijfel' op weg te helpen. Je kunt er eigenlijk niks, behalve tijd, mee verliezen wanneer je professionele begeleiding zoekt.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:36
Je kan eens bij deze organisatie kijken. Goede verhalen over gehoord en op de intropagina staat een test(je).
http://www.psyq.nl/
http://www.psyq.nl/
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:38
Zomaar even wat hersenspinsels van mij. Ik vraag me ten eerste af hoe dit voor jou is, Juliette. Je vriend heeft tenslotte aangegeven eigenlijk maar weinig geïnteresseerd te zijn in anderen en ze ook vaak niet te snappen. Dat betekent dat hij misschien ook wel zo tegenover jou staat, dat lijkt me nogal een pijnlijke gewaarwording. Mocht hij in jou wel oprecht geinteresseerd zijn en jou en je grapjes nog snappen ook, dan vraag ik me af waar dan voor hem het verschil zit tussen jou en al die anderen. Het lijkt me voor jou in ieder geval toch een vervelende boodschap.
Maar goed, dat terzijde. Niet iedereen is nu eenmaal even empathisch. De meeste niet-zo-empatische mensen leren hoe ze zich dienen te gedragen, hoe ze gesprekken moeten voeren en dan valt het misschien niet zo op. Ook zeggen dat je 'nergens zin in hebt'.. ik denk dat veel mensen het leven wel een beetje als een sleur ervaren, alleen iedereen gaat daar anders mee om. De één klaagt gruwelijk, de ander is de eeuwige optimist. Maar goed, jouw vriend is niet geinteresseerd in anderen, heeft geen vrienden en is heel snel verveeld. (Bot gezegd, maar daar komt het op neer) Dat zijn allemaal zaken waar je je 1. bewust van moet worden (gelukt) en 2. langzaam wat aan moet doen. (nog niet gelukt) Interesse in anderen is te faken en wellicht is het wel zo leuk dat die interesse langzaamaan steeds meer komt. Vrienden maken kost wat moeite, maar ach, kennissen opdoen (werk, sport, whatever) is niet al te ingewikkeld en na een paar avonden kroeg krijg je daar vanzelf een band mee - kun je ook leren je sociaal te gaan gedragen. Een gebrek aan interesse in anderen komt misschien ook wel omdat hij sociaal niet zo sterk is, en dat kun je ontwikkelen. (EQ) En dan nog het snelle verveeld zijn - dat hebben zoveel mensen, dan is het gewoon de kunst jezelf uitdagingen te stellen. Je persoonlijkheid ligt denk ik redelijk vast, maar hoe je daarmee omgaat, daarin kun je je heel ver ontwikkelen, dus er liggen nog honderden uitdagingen voor je vriend in het verschiet.
Maar goed, dat terzijde. Niet iedereen is nu eenmaal even empathisch. De meeste niet-zo-empatische mensen leren hoe ze zich dienen te gedragen, hoe ze gesprekken moeten voeren en dan valt het misschien niet zo op. Ook zeggen dat je 'nergens zin in hebt'.. ik denk dat veel mensen het leven wel een beetje als een sleur ervaren, alleen iedereen gaat daar anders mee om. De één klaagt gruwelijk, de ander is de eeuwige optimist. Maar goed, jouw vriend is niet geinteresseerd in anderen, heeft geen vrienden en is heel snel verveeld. (Bot gezegd, maar daar komt het op neer) Dat zijn allemaal zaken waar je je 1. bewust van moet worden (gelukt) en 2. langzaam wat aan moet doen. (nog niet gelukt) Interesse in anderen is te faken en wellicht is het wel zo leuk dat die interesse langzaamaan steeds meer komt. Vrienden maken kost wat moeite, maar ach, kennissen opdoen (werk, sport, whatever) is niet al te ingewikkeld en na een paar avonden kroeg krijg je daar vanzelf een band mee - kun je ook leren je sociaal te gaan gedragen. Een gebrek aan interesse in anderen komt misschien ook wel omdat hij sociaal niet zo sterk is, en dat kun je ontwikkelen. (EQ) En dan nog het snelle verveeld zijn - dat hebben zoveel mensen, dan is het gewoon de kunst jezelf uitdagingen te stellen. Je persoonlijkheid ligt denk ik redelijk vast, maar hoe je daarmee omgaat, daarin kun je je heel ver ontwikkelen, dus er liggen nog honderden uitdagingen voor je vriend in het verschiet.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:39
En sommige mensen zijn gewoon ook sociaal minder sterk en hebben ook gewoon minder behoefte aan vriendschap - vinden één of hooguit een paar mensen om zich heen meer dan genoeg. Zoveel mensen, zoveel wensen.
Ik zie nog geen enkele reden met etiketjes te strooien, als hij echter zélf op zoek is naar een etiketje raad ik toch een psycholoog aan, die hebben daarvoor geleerd
.
Ik zie nog geen enkele reden met etiketjes te strooien, als hij echter zélf op zoek is naar een etiketje raad ik toch een psycholoog aan, die hebben daarvoor geleerd
.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:43
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:47
quote:Miesteph schreef op 28 oktober 2008 @ 12:23:
Misschien een lichte vorm van autisme?
Maar het is inderdaad heel gevaarlijk hier even een etiketje te gaan zitten plakken. Verstandigste is via de huisarts een doorverwijzing te vragen voor een psycholoog, die kan bepalen of er inderdaad 'iets' is met je vriend.
Hier dacht ik ook aan (lichte vorm van autisme) Maar het kan ook van alles zijn, misschien heeft het niet eens een naam....misschien is hij wel gewoon zo?
Verder sluit ik me aan bij de rest van het bericht...we kunnen hier van alles gaan lopen roepen, maar waarom niet gewoon naar de ha? Van een berichtje op een forum kunnen wij allerlei gekke dingen gaan bedenken...
Succes nog!
Misschien een lichte vorm van autisme?
Maar het is inderdaad heel gevaarlijk hier even een etiketje te gaan zitten plakken. Verstandigste is via de huisarts een doorverwijzing te vragen voor een psycholoog, die kan bepalen of er inderdaad 'iets' is met je vriend.
Hier dacht ik ook aan (lichte vorm van autisme) Maar het kan ook van alles zijn, misschien heeft het niet eens een naam....misschien is hij wel gewoon zo?
Verder sluit ik me aan bij de rest van het bericht...we kunnen hier van alles gaan lopen roepen, maar waarom niet gewoon naar de ha? Van een berichtje op een forum kunnen wij allerlei gekke dingen gaan bedenken...
Succes nog!
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:04
Hij komt mij een beetje down over...misschien heel onzeker?
waarschijnlijk ook best intelligent! een einzelganger... misschien een beetje een vorm van autisme maar ik ben van mening dat wij dat allemaal in ons hebben.
Als hij nooit het gevoel heeft gehad dat wat hij deed goed was bij zijn pa, waarom zou hij dan moeite doen, en wat stelt het dan voor? Niemand trots op hem geweest, zo ervaart hij zijn verleden misschien?
Hij heeft wel iets wat hij leuk vindt, dat is sporten maar is het ook zijn passie??
Als hij nu eens denkt wat hij wil in het leven...weet hij dat? of laat hij zijn leven hem overkomen? en ziet hij wel hoe het gaat en neemt hij het zoals het is? Tsja ik ben ook maar een beetje wat aan het neerkalken hoor.. gewoon meedenken toch?
de makkelijkste manier, als hij er écht heel veel last van heeft, is eens naar een psycholoog....
waarschijnlijk ook best intelligent! een einzelganger... misschien een beetje een vorm van autisme maar ik ben van mening dat wij dat allemaal in ons hebben.
Als hij nooit het gevoel heeft gehad dat wat hij deed goed was bij zijn pa, waarom zou hij dan moeite doen, en wat stelt het dan voor? Niemand trots op hem geweest, zo ervaart hij zijn verleden misschien?
Hij heeft wel iets wat hij leuk vindt, dat is sporten maar is het ook zijn passie??
Als hij nu eens denkt wat hij wil in het leven...weet hij dat? of laat hij zijn leven hem overkomen? en ziet hij wel hoe het gaat en neemt hij het zoals het is? Tsja ik ben ook maar een beetje wat aan het neerkalken hoor.. gewoon meedenken toch?
de makkelijkste manier, als hij er écht heel veel last van heeft, is eens naar een psycholoog....
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:17
Ik kom ff binnen vallen... heb (nog) niet alles gelezen... Ik snap heel goed dat hij er enorm tegen op ziet om naar een psycholoog te gaan. Er heerst namelijk nog steeds een taboe op het zoeken van psychische hulp. Je wilt het niet, wilt het alleen op lossen, je kan het alleen oplossen, waarom ben ik niet sterk genoeg om er zelf uit te komen, ik ben zwak, mijn omgeving kijkt op me neer, ik ben toch niet gek? Zijn dingen die steeds door je hoofd kunnen malen. Het is een hele grote stap voor jezelf maar bedenk je het is een grote stap VOORUIT! Je hoeft je niet te schamen...
Veel sterkte voor jou en je vriend!
Veel sterkte voor jou en je vriend!
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:36
Als ik het goed begrijp heeft jouw vriend van kleins af aan het gevoel gekregen dat hij "mis" was, want hij beantwoordde niet aan de verwachtingen van zijn vader. Dat is een zware last om te dragen. Het hangt van erg veel factoren af hoe een kind daarmee omgaat en welke invloed dat op zijn latere leven heeft: karakter (introvert vs. extrovert, gevoelig of niet, meegaand of juist niet), al dan niet aanwezigheid van andere vertrouwenspersonen die het kind het gevoel kunnen geven dat het wel ok is zoals het is,.. Misschien was jouw vriend van nature een eerder teruggetrokken persoon, waar niets mis mee is, en kan het zijn dat de houding van zijn directe omgeving daarom bij hem bijzonder slecht gevallen is. Ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden.
Er is een heel intelligent boekje hierover geschreven: "Het drama van het begaafde kind", Alice Miller.
Er is een heel intelligent boekje hierover geschreven: "Het drama van het begaafde kind", Alice Miller.
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:11
Dank je wel voor jullie (lieve) reacties. Ik weet eigenlijk zelf niet meer zo goed wat ik erop moet zeggen. Nogmaals; we zijn niet op zoek naar een diagnose (dat kan altijd nog), maar feit blijft wel dat het heel zwaar voor hem blijft hoe hij het leven beleeft.
Iemand vroeg me hoe ik erin sta; tja, ontzéttend dubbel dus. Hij vindt niks leuk (doet wel alsof hij het leuk vindt) en kan nergens echt veel energie uit halen. Hij is op alles snel uitgekeken. En nee, niet op mij, vertelde hij me. Ik breng hem rust en hij vindt het samenzijn met me heerlijk (zo denk ik er ook over). Maar logischerwijs doet het mij ook veel verdriet te merken hoe hij worstelt.
Het is níet zo dat hij geen behoefte heeft aan vrienden, juist wel, maar hij weet niet hóe. Hij lijkt gewoon niet te weten hoe zo'n vriendschap er dan uit moet zien, hij kent het niet.
Voor anderen staat hij altijd klaar, maar anderen deden dat nooit voor hem. Hij was te goed voor iedereen en dat heeft hem toch wel beschadigd denk ik.
Ik merk dat ik door dit hele uitgebreide gesprek van gisteren met hem me vandaag ook heel raar voel. Ik vind het gewoon echt zo rot voor hem (en vraag me ook een beetje af of onze relatie wel kans van slagen heeft als hij zo in het leven staat ) ...
Iemand vroeg me hoe ik erin sta; tja, ontzéttend dubbel dus. Hij vindt niks leuk (doet wel alsof hij het leuk vindt) en kan nergens echt veel energie uit halen. Hij is op alles snel uitgekeken. En nee, niet op mij, vertelde hij me. Ik breng hem rust en hij vindt het samenzijn met me heerlijk (zo denk ik er ook over). Maar logischerwijs doet het mij ook veel verdriet te merken hoe hij worstelt.
Het is níet zo dat hij geen behoefte heeft aan vrienden, juist wel, maar hij weet niet hóe. Hij lijkt gewoon niet te weten hoe zo'n vriendschap er dan uit moet zien, hij kent het niet.
Voor anderen staat hij altijd klaar, maar anderen deden dat nooit voor hem. Hij was te goed voor iedereen en dat heeft hem toch wel beschadigd denk ik.
Ik merk dat ik door dit hele uitgebreide gesprek van gisteren met hem me vandaag ook heel raar voel. Ik vind het gewoon echt zo rot voor hem (en vraag me ook een beetje af of onze relatie wel kans van slagen heeft als hij zo in het leven staat ) ...
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:21
quote:Voor anderen staat hij altijd klaar, maar anderen deden dat nooit voor hem. Hij was te goed voor iedereen en dat heeft hem toch wel beschadigd denk ik..
Dit hebben mijn vriend en ik ook. Ik moet soms alles uit de kast trekken om mezelf te beschermen. Het is een leerproces. Ik ben blij dat jij er voor hem bent.
Via het HIQ-forum worden regelmatig uitjes georganiseerd. Zoals binnenkort een mannenuitje en een Girls-night-out. Ik voel me nog behoorlijk verlegen in die groep maar het klinkt wel.
Succes
Dit hebben mijn vriend en ik ook. Ik moet soms alles uit de kast trekken om mezelf te beschermen. Het is een leerproces. Ik ben blij dat jij er voor hem bent.
Via het HIQ-forum worden regelmatig uitjes georganiseerd. Zoals binnenkort een mannenuitje en een Girls-night-out. Ik voel me nog behoorlijk verlegen in die groep maar het klinkt wel.
Succes
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:35
Oh ik moet zo lachen. Ik ga voortaan de openingszin gebruiken: welk etiketje heb jij? Om dan tips te geven over hoe het volgende stickertje te beamchtigen. Of ermee te kwartetten.
Serieus, iedereen is tegenwoordig hoogbegaafd, autistisch, een tikje narcitisch en als je uitbundig bent, dan ben je ook een borderliner. Ik word er echt misselijk van.
Waarom de vriend van TO hoogbegaafd lijkt? Sja, introvert, einzelganger, moeilijk met emoties: het stereotype van het genie in de dop, zoals de romantici onder ons voor ogen hebben. Ik lees echter een normaal iemand die niet zo sociaal is (en gewoon niet echt behoefte heeft aan andere mensen), een bijzonder sporttalent heeft, kennelijk leuk genoeg is voor een relatie, maar soms last heeft van de maatschappelijke verwachtingen.
Serieus, iedereen is tegenwoordig hoogbegaafd, autistisch, een tikje narcitisch en als je uitbundig bent, dan ben je ook een borderliner. Ik word er echt misselijk van.
Waarom de vriend van TO hoogbegaafd lijkt? Sja, introvert, einzelganger, moeilijk met emoties: het stereotype van het genie in de dop, zoals de romantici onder ons voor ogen hebben. Ik lees echter een normaal iemand die niet zo sociaal is (en gewoon niet echt behoefte heeft aan andere mensen), een bijzonder sporttalent heeft, kennelijk leuk genoeg is voor een relatie, maar soms last heeft van de maatschappelijke verwachtingen.
