Zoveel boosheid en frustratie

04-09-2021 18:38 52 berichten
Het gaat niet zo lekker. Het is een behoorlijk stressvolle tijd in mijn leven (kleine kinderen, verhuizing en verbouwing), maar ik loop er tegenaan dat ik zoveel boosheid in me voel.

Bij het minste of geringste voel ik zoveel woede, frustratie en agressie, dat ik gewoon visualiseer dat ik dingen kapot maak of met spullen ga gooien. Dat is gelukkig niet voor gekomen maar ik weet geen weg met dit gevoel. Het komt ook steeds sneller naar boven lijkt het wel. Ik val soms zo uit tegen de hond of de kinderen, ik voel me daar ook helemaal niet prettig bij. Het is alsof een monster me overneemt.

Het is dus best een pittige tijd, mijn man heeft moeite met mij te ontlasten. In onze relatie ben ik degene die draagt en daarnaast is ook hij erg leeg, van uiteraard dezelfde situatie.

Heeft iemand tips? Ik vind dit totaal geen prettige manier van zijn en ik merk dat de relatie met mijn man en mijn kinderen hieronder lijdt.
DrBrowns schreef:
04-09-2021 20:08
Nee, maar ik begrijp dat als ik echt even een dagdeel voor mezelf zou willen dat ik dit lastiger vind in het weekend te vragen. Na 2 dagen kinderen wil je ook gewoon eens even wat anders kunnen doen en dat begrijp ik maar al te goed. Na 2 dagen kids thuis heb ik er ook even genoeg van hoor.. dan zit ik er niet zo op te wachten om nog even een dag(deel) alleen te draaien. Dan denk ik ook yo, nu mag jij ook even.
Maar het weekend bestaat toch uit twee volle dagen? Als jij hem de zaterdagochtend vrijaf geeft om bij te komen van zijn twee zorgdagen, dan kun jij toch de zondagochtend tijd voor jezelf nemen?

Besteed je de middagen aan leuke dingen doen als gezin.
Alle reacties Link kopieren
Oeff klinkt heftig!
Ik herken dit van mijn zwangerschappen, helemaal ontregeld door de hormonen.
Hoe oud zijn je kinderen?

Klinkt alsof je volledig uit balans bent, oververmoeid en overbelast.
Ik zou de oplossing zoeken in alle 'moetjes' drastisch terugschroeven en inderdaad een uitlaatklep zoeken. Of dat nou sport, sauna of een zangclubje is.
Sterkte hoor!
This is not kosher!
Alle reacties Link kopieren
DrBrowns schreef:
04-09-2021 20:08
Nee, maar ik begrijp dat als ik echt even een dagdeel voor mezelf zou willen dat ik dit lastiger vind in het weekend te vragen. Na 2 dagen kinderen wil je ook gewoon eens even wat anders kunnen doen en dat begrijp ik maar al te goed. Na 2 dagen kids thuis heb ik er ook even genoeg van hoor.. dan zit ik er niet zo op te wachten om nog even een dag(deel) alleen te draaien. Dan denk ik ook yo, nu mag jij ook even.
Dus dan zou jij gewoon nooit recht hebben op een moment voor jezelf, omdat de dag dat jij thuis bent met de kinderen toevallig doordeweeks is? Het lijkt mij dat je in het in het weekend minstens wel samen doet. Of om en om tijd voor jezelf neemt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Susan schreef:
04-09-2021 20:21
Dus dan zou jij gewoon nooit recht hebben op een moment voor jezelf, omdat de dag dat jij thuis bent met de kinderen toevallig doordeweeks is? Het lijkt mij dat je in het in het weekend minstens wel samen doet. Of om en om tijd voor jezelf neemt.
Eens.
Alle reacties Link kopieren
Je zit vol en staat op overstromen. Er moet dus vanalles uit. Actief: kieper je emmer leeg. Schreeuw, huil, zing, boks, schop, stamp, spring, gooi met veel kracht de opgehoopte spanning eruit. Via rust: ga naar buiten, doe yoga, ademhalingsoefening, sauna, mooie muziek, waar word jij kalm van? Hoe voelt het als je even niets meer hoeft?

(Of doe allebei. Bewust. Spanning actief ontladen en spanning via rust laten zakken)
Susan schreef:
04-09-2021 20:01
Dat vraag ik me ook af. Neemt hij allebei die dagen dan gewoon vrijaf omdat hij donderdag en vrijdag al voor de kinderen zorgde? Die luxe heb jij volgens mij ook niet, ik neem tenminste aan dat op de dagen dat je er niet bent, je aan het werk bent?
Nee hoor, dan doen we het gewoon samen. Maar dan komt het vaak neer op zaken die moeten (huishouden, tuin, familiebezoeken) en niet zozeer ontspanning.
Bedankt voor alle tips. Ik wilde het stiekem minder hebben over taakverdeling/kinderen en meer over concrete tips, maar het hangt gewoon toch samen vrees ik.

Ik zal het gesprek opnieuw aangaan en me eens verdiepen in sporten. S avonds ploffen we beiden laveloos op de bank, maar van sporten krijg je natuurlijk ook energie.

Bedankt voor jullie hulp!
Alle reacties Link kopieren
DrBrowns schreef:
04-09-2021 18:52
Daar heb je de crux te pakken uiteraard. Weinig tot niks. In verband met alle veranderingen zijn de kinderen uit hun doen en waar we ze vroeger probleemloos elders konden parkeren is dat nu eigenlijk onmogelijk. Uit logeren is geen optie (al meerdere keren om 21.00 kind opgehaald, omdat ze dan toch niet wilde blijven).

Maar dit gaat natuurlijk ook niet. S avonds heb ik vrije tijd maar ben ik kapot. Ik slaap meestal rond 21.00.

Het weekend is altijd lastig, mijn man vangt de kinderen op donderdag en vrijdag op, daar is hij dan ook wel een eindje klaar mee in het weekend en dat snap ik ook..
Zo te lezen hebben jullie beiden geen plezier in het samenzijn met jullie kinderen?
Hoe dat zo? Zijn ze zo vervelend dan?
Alle reacties Link kopieren
@drbrowns het is alsof ik mij zelf zit te lezen alleen heb ik 3 kids middenin een verbouwing. Wat mij helpt is mijn frustratie uiten hoe vaak ik niet even flink uitgeklaard heb bij mijn moeder. Van ik doe alles alleen alles rust op mijn schouders. Net als bijvoorbeeld vandaag wij hebben de hele dag in de tuin gewerkt mijn man het zware werk ik de tuin snoeien en onder tussen de kids bezig houden. Om 4 uur nog even snel de boodschappen gedaan ik kom thuis man heeft de kids voor de tv geparkeerd en zelf een spelletje aan het doen. En van mij word verwacht dat ik het eten maak. Uiteindelijk heeft hij ook even de woonkamer voor mij opgeruimd en gestofzuigd maar ik moet overal om vragen. Terwijl van mij word verwacht dat ik het allemaal wel even regel. Ziekenhuizen school bankzaken want ik ben ook een thuisblijfmoeder.

Wat ik af en toe doe als ik echt merk dat me te veel word. Dan ga ik even douchen en jank even als mijn frustratie weg door het doucheputje heen. Verder heb ik 2 online yoga lessen per week thuis en probeer ik veel buiten te zijn. Heel veel succes je bent niet alleen
koekie1980 schreef:
04-09-2021 21:04
Zo te lezen hebben jullie beiden geen plezier in het samenzijn met jullie kinderen?
Hoe dat zo? Zijn ze zo vervelend dan?
Nou, ik kan er bijna niet meer van genieten. Slechte nachten, vermoeid kind wat maar niet wilt slapen overdag maar gewoon nog twee dutjes nodig heeft. Het is soms gewoon echt wel pittig hoor, met een verhuizing en verbouwing op de achtergrond. En 4 dagen werken.

Dus nee, ze zijn niet zo vervelend, ik ben gewoon heel erg moe.
Alle reacties Link kopieren
Toen ik dat had, bleken het hormonen te zijn. Toen ik het opgelost had door aan de pil te gaan was het weg.

Natuurlijk moet je kijken naar wat je zelf kan doen, maar als het veroorzaakt wordt door een disbalans in hormonen dan kan je doen wat je wil, maar een oplossing komt er een heel stuk lastiger.

Zeker als het zo ineens gekomen is zou het iets hormonaals kunnen zijn. Als het langzaam aan gekomen is dan is het waarschijnlijk wat psychisch. Ook begrijpelijk.
Alle reacties Link kopieren
DrBrowns schreef:
04-09-2021 21:15
Nou, ik kan er bijna niet meer van genieten. Slechte nachten, vermoeid kind wat maar niet wilt slapen overdag maar gewoon nog twee dutjes nodig heeft. Het is soms gewoon echt wel pittig hoor, met een verhuizing en verbouwing op de achtergrond. En 4 dagen werken.

Dus nee, ze zijn niet zo vervelend, ik ben gewoon heel erg moe.
Ik had dat ook, toen mijn kind nog klein was. Zo intens moe. Maar goed, het sluipt er langzaam in, en het is ook niet gek om moe te zijn. In mijn situatie: kind sliep slecht, dus wij ook, vier dagen in de week werken, ik was nog een studie aan het afronden. Niet gek dat je dan moe bent. Uiteindelijk bleek ik de ziekte van Pfeiffer te hebben. Toen dat na enkele maanden wat beter ging, bleek ik een tekort aan B12 te hebben, wat achteraf gezien voor heel wat klachten heeft gezorgd. Ik herhaal mijn eigen advies daarom nogmaals: laat je bloed eens nakijken. Eerst zeker weten dat je niets onder de leden hebt.
Alle reacties Link kopieren
Hecamel schreef:
04-09-2021 21:19

Zeker als het zo ineens gekomen is zou het iets hormonaals kunnen zijn. Als het langzaam aan gekomen is dan is het waarschijnlijk wat psychisch. Ook begrijpelijk.
Ook iets lichamelijks kan langzaam komen opzetten.
OliveHoover schreef:
04-09-2021 19:13
Kan dit hormonaal zijn? Ben je aan de pil? Ik weet nog dat toen ik aan de pil was rond mijn 20ste ik me ook altijd ongeveer zo voelde. Pas jaren later toen ik niet meer aan de pil was legde ik de link dat het weleens daarmee te maken zou kunnen hebben.
Ik had dat inderdaad een paar dagen per maand. Was nogal onregelmatig maar ik had echt geleerd dat als ik me echt megakwaad maakte ik mijn kop moest houden want 9 van de 10 keer was ik daarna ongesteld.
Super irritant, want ik heb daardoor mezelf op punten niet serieus genoeg genomen want ja wat is hormonaal en wat is terecht.

Als ik het zo lees waar jij inzit, zou het helpen om met je man een stip op de horizon af te spreken? Dat je ergens naartoe leeft en het niet meer zo'n tunnel zonder eind voelt?
Als zijn het subdoelen of kleinere doelen. En dan bedenken hoe jou dat ontlast.
.
anoniem_66fe539526f72 wijzigde dit bericht op 06-10-2021 03:24
Reden: .
99.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Oh dat wat jij schrijft herken ik zo als ik te weinig tijd voor mezelf heb. (2 kleine kindjes)

Ik heb een paard en heb dat gelukkig nu in balans dat ik daar regelmatig kom. Een tijdlang was dat nog lastiger en ik voelde gewoon op gegeven moment dat ik op was. Mega uitvallen om eigenlijk niks, niet de moeder zijn die ik wilde. Dan zei ik ook echt ik moet naar de wei gewoon vandaag. Ik moet ontspannen. Gelukkig heb ik een goeie hulp met mijn paard voor de dagen dat ik niet kan.

Echt je moet iets voor jezelf hebben
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Mensen hebben gevoel én verstand. Met je verstand kan je je gevoel in zekere mate sturen. En dan bedoel ik niet "tegenhouden" ïn de betekeis van zelfbeheersing maar van meet af aan de gedachten veranderen die de reden zijn voor het gevoel.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat je moederschap moet zien als een taak, net zoals het partnerschap met je man en net zoals je andere werk. Je doet dat gewoon zonder er een beloning voor te verwachten. Het geluk komt dan vanzelf af en toe, meestal als je het niet verwacht, terwijl je gewoon je taken doet.

Als je het zo bekijkt kan niemand je kwetsen en je kan ook niet teleurgesteld raken, immers, je doet gewoon je best en er zijn altijd dingen die je nog niet weet. Dat is geen schande. Ben je klaar met je taken dan kan je iets leuks gaan doen.

Praat ook met je partner over de taakverdeling. Zonder je op te winden. Zonder tekeer te gaan.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Mijn god wat een enorme hoeveelheid genderstereotyperende dociele bullshit in één post.
Alle reacties Link kopieren
Maar tips: ga vooral niet pas iets leuks doen als je taken af zijn. Je taken komen nooit af, je bent nooit klaar. Dus ga iets leuks doen op het moment waarop je daar zin in hebt. Als je wacht op het moment waarop je boos bent, ben je te laat. Leef langzamer, doe minder.
Alle reacties Link kopieren
Je wensen zijn gevalideerd, alleen agressie is niet de manier om dingen af te dwingen. Daar hebben je kinderen ook last van. Zij gaan op eieren lopen en voelen dit soort dingen aan. Ga eens met de huisarts praten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Thalas schreef:
05-09-2021 06:13
Maar tips: ga vooral niet pas iets leuks doen als je taken af zijn. Je taken komen nooit af, je bent nooit klaar. Dus ga iets leuks doen op het moment waarop je daar zin in hebt. Als je wacht op het moment waarop je boos bent, ben je te laat. Leef langzamer, doe minder.
Nou dit inderdaad! Als je eerst al je taken gaat afstrepen, dan kom je nooit aan jezelf toe.

Ik zou een goed gesprek met je partner voeren en vervolgens wekelijks een paar uur voor jezelf inplannen en dit afstemmen met je man, zodat hij er rekening mee kan houden.
Dat hormonaal geleuter is ook irritant.

TO geeft aan waarom het zwaar is, gewoon duidelijke redenen en nog hormonen erbij halen, alsof ze eigenlijk invalide redenen heeft om zo geprikkeld en moe te zijn en er iets niet klopt aan de verdeling en het hebben van enkele eigen/alleentijd.

Je hebt geen vijanden nodig, vrouwen onderling maken het elkaar graag moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
DrBrowns schreef:
04-09-2021 21:15
Nou, ik kan er bijna niet meer van genieten. Slechte nachten, vermoeid kind wat maar niet wilt slapen overdag maar gewoon nog twee dutjes nodig heeft. Het is soms gewoon echt wel pittig hoor, met een verhuizing en verbouwing op de achtergrond. En 4 dagen werken.

Dus nee, ze zijn niet zo vervelend, ik ben gewoon heel erg moe.
Ja dat is icm verhuizing en verbouwen wel veel. Kun je wel in de zgn. "Moet-afspraken" die je schreef, wat schrappen?

Bijv. Familiebezoek en de tuin, dat moet dan maar even wijken voor tijd voor jezelf, om uit te rusten of om te ontspannen. Die familie moet maar wachten (of meehelpen in de tuin)
Alle reacties Link kopieren
FeeLucifer01 schreef:
05-09-2021 10:48
Je hebt geen vijanden nodig, vrouwen onderling maken het elkaar graag moeilijk.

Nou, zeg dat. Ik vond dit echt wel een pareltje:

Ik vind dat je moederschap moet zien als een taak, net zoals het partnerschap met je man .... ... Ben je klaar met je taken dan kan je iets leuks gaan doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven