Psyche
alle pijlers
Zusje neigt naar depressie/boulimia, maar krijgt geen hulp
maandag 17 december 2007 om 17:41
Dames,
Ik heb een vraag aan jullie. Het gaat over mn zusje en het is wel een beetje een lang verhaal. Ik zal het proberen kort te houden.
Sinds ongeveer de zomervakantie gaat het echt heel slecht met haar (ze is 19 jr). Ik heb zelf het idee dat ze depressief is, maar weet in ieder geval dat ze ongelukkig is van het moment dat ze wakker wordt tot het moment dat ze naar bed gaat.
Eerst kon ze nachtenlang helemaal niet slapen. Ze is naar de huisarts geweest, en heeft van haar kalmeringsmedicijnen gekregen. Inmiddels is ze daar vanaf, en slaapt ze wel weer, maar nu echt heel lang, ongeveer 12 uur per nacht.
In de tussentijd heeft ze ook psychische hulp gezocht, maar daar komt telkens niets van terecht. Ze wordt van het kastje naar de muur gestuurd en dat duurt nu al vier maanden ofzo.
Af en toe belt ze me in totale paniek op. Ze is zo ongelukkig, durft niet meer met vriendinnetjes af te spreken omdat ze toch niet gezellig is en denkt dat het nooit meer goed komt.
Van het weekend heeft ze me iets verteld waar ik echt heel erg van geschrokken ben: doordat ze zich zo slecht voelt gaat ze eten en kan ze zich niet meer inhouden en gaat ze nog meer eten. Vervolgens voelt ze zich schuldig en kotst ze sinds een maand na zo'n vreetbui alles weer uit.
Ze heeft dit ook aangegeven op het Riagg waar ze nu eindelijk zit. De psych. vond haar probleem 'leeftijdsgerelateerd'. punt.
Ze wordt nu geplaatst in een soort praatclubje. Voordat ze daaraan kan deelnemen moet eerst haar naam in de groep worden gegooit om te kijken of er geen bekenden bij zitten. De psycholoog is dat alleen al twee weken vergeten.
Door dit alles krijg ik een beetje het idee dat ze daar totaal niet serieus genomen wordt en begin ik me steeds meer zorgen te maken. Vooral omdat mijn oudere zus ook depressief geweest is, en daardoor ongeveer twee jaar zelfmoord gepleegd heeft. Dit weten ze trouwens ook op de riagg.
What to do?
Ik heb een vraag aan jullie. Het gaat over mn zusje en het is wel een beetje een lang verhaal. Ik zal het proberen kort te houden.
Sinds ongeveer de zomervakantie gaat het echt heel slecht met haar (ze is 19 jr). Ik heb zelf het idee dat ze depressief is, maar weet in ieder geval dat ze ongelukkig is van het moment dat ze wakker wordt tot het moment dat ze naar bed gaat.
Eerst kon ze nachtenlang helemaal niet slapen. Ze is naar de huisarts geweest, en heeft van haar kalmeringsmedicijnen gekregen. Inmiddels is ze daar vanaf, en slaapt ze wel weer, maar nu echt heel lang, ongeveer 12 uur per nacht.
In de tussentijd heeft ze ook psychische hulp gezocht, maar daar komt telkens niets van terecht. Ze wordt van het kastje naar de muur gestuurd en dat duurt nu al vier maanden ofzo.
Af en toe belt ze me in totale paniek op. Ze is zo ongelukkig, durft niet meer met vriendinnetjes af te spreken omdat ze toch niet gezellig is en denkt dat het nooit meer goed komt.
Van het weekend heeft ze me iets verteld waar ik echt heel erg van geschrokken ben: doordat ze zich zo slecht voelt gaat ze eten en kan ze zich niet meer inhouden en gaat ze nog meer eten. Vervolgens voelt ze zich schuldig en kotst ze sinds een maand na zo'n vreetbui alles weer uit.
Ze heeft dit ook aangegeven op het Riagg waar ze nu eindelijk zit. De psych. vond haar probleem 'leeftijdsgerelateerd'. punt.
Ze wordt nu geplaatst in een soort praatclubje. Voordat ze daaraan kan deelnemen moet eerst haar naam in de groep worden gegooit om te kijken of er geen bekenden bij zitten. De psycholoog is dat alleen al twee weken vergeten.
Door dit alles krijg ik een beetje het idee dat ze daar totaal niet serieus genomen wordt en begin ik me steeds meer zorgen te maken. Vooral omdat mijn oudere zus ook depressief geweest is, en daardoor ongeveer twee jaar zelfmoord gepleegd heeft. Dit weten ze trouwens ook op de riagg.
What to do?
dinsdag 18 december 2007 om 17:48
Hoi Maaartje,
Ik ben het eens met Miesteph! Wat een nare situatie, voor je zus en voor jou...want je voelt je waarschijnlijk verantwoordelijk en machteloos tegelijk.
Misschien kun jij het Riagg opbellen met de mededeling dat je graag een keertje met je zus mee zou komen voor een gesprek? Kun jij ook jouw kant belichten.
Je oudere zus heeft al zelfmoord gepleegd? Jeetje, je krijgt het wel voor je kiezen zeg! Let ook maar goed op jezelf en probeer de dingen ook voor jezelf een beetje op een rijtje te krijgen, want zulk soort dingen hebben natuurlijk niet allen invloed op het welzijn van jouw zus!! Heel veel succes met alles, ik zou wel iets zinnigers willen zeggen, maar ik weet niks beters...Ik meen het wel echt!
Een knuffel voor jou,
Kopje koffie.
Ik ben het eens met Miesteph! Wat een nare situatie, voor je zus en voor jou...want je voelt je waarschijnlijk verantwoordelijk en machteloos tegelijk.
Misschien kun jij het Riagg opbellen met de mededeling dat je graag een keertje met je zus mee zou komen voor een gesprek? Kun jij ook jouw kant belichten.
Je oudere zus heeft al zelfmoord gepleegd? Jeetje, je krijgt het wel voor je kiezen zeg! Let ook maar goed op jezelf en probeer de dingen ook voor jezelf een beetje op een rijtje te krijgen, want zulk soort dingen hebben natuurlijk niet allen invloed op het welzijn van jouw zus!! Heel veel succes met alles, ik zou wel iets zinnigers willen zeggen, maar ik weet niks beters...Ik meen het wel echt!
Een knuffel voor jou,
Kopje koffie.
woensdag 19 december 2007 om 14:27
Top Maartje, dat je je hierin mengt.
Misschien is je zus inderdaad te slecht er aan toe om t.o. zo'n arts of psycholoog goed duidelijk te maken wat er allemaal mis is. Met haar meegaan zou dan kunnen helpen. En een dergelijk gesprek goed voorbereiden: wat wil ze precies duidelijk maken (als dat niet goed genoeg gebeurt zou jij dat mede voor haar in de gaten kunnen houden)
Veel succes en sterkte!
Misschien is je zus inderdaad te slecht er aan toe om t.o. zo'n arts of psycholoog goed duidelijk te maken wat er allemaal mis is. Met haar meegaan zou dan kunnen helpen. En een dergelijk gesprek goed voorbereiden: wat wil ze precies duidelijk maken (als dat niet goed genoeg gebeurt zou jij dat mede voor haar in de gaten kunnen houden)
Veel succes en sterkte!
woensdag 19 december 2007 om 15:35
Maartje,
Ik heb er wel aardig wat verstand van, ook op behandelingen op dat gebied. Kun je aangeven waar je ongeveer woont? Dan kan ik misschien meedenken over een ander centrum waar ze behandeld kan worden. Want het klinkt alsof jij en wsl ook je zus het vertrouwen kwijt zijn bij de psycholoog waar ze nu behandeld wordt.
En verder, misschien is de site: http://www.beat-it.nu/ iets voor haar?
liefs
Ik heb er wel aardig wat verstand van, ook op behandelingen op dat gebied. Kun je aangeven waar je ongeveer woont? Dan kan ik misschien meedenken over een ander centrum waar ze behandeld kan worden. Want het klinkt alsof jij en wsl ook je zus het vertrouwen kwijt zijn bij de psycholoog waar ze nu behandeld wordt.
En verder, misschien is de site: http://www.beat-it.nu/ iets voor haar?
liefs
woensdag 19 december 2007 om 17:19
Dames, bedankt voor julie reactie.
Het is inderdaad misschien een goed idee om een keer mee te gaan, want het zou zo kunnen zijn dat ze niet goed verwoorden wat er mis met haar is.
Het 'probleem' is ook dat haar/onze thuissituatie vrij ingewikkeld in elkaar zit en dat dat heel moelijk uit te leggen aan andere mensen is.
Mijn ouders hebben nooit een normaal huwelijk gehad, als de met elkaar praatten was alleen als ze ruzie hadden etc, uiteindelijk zijn de ongeveer 8 jaar geleden gescheiden.Mijn broertje en zusje zijn bij mijn moeder gaan wonen, mn zus en ik bij mn vader. Nu woont mijn zusje nog steeds bij mijn moeder, en daar is de situatie eigenlijk steeds meer onhoudbaar geworden. Het botert niet goed tussen die twee. De reden hiervoor ligt, niet alleen maar wel grotendeels, bij mn moeder. Wat er met haar aan de hand is weet niemand, maar het is wel duidelijk dat er bij haar iets psychisch niet goed zit. Ze is heel langzaam van begrip en praat ook heel langzaam. Ze heeft wel een HBO opleiding gevolgd maar is nu eigenlijk heel dom om het zo te zeggen: bijv. een film oid moeilijker dan het niveau van een soap kan ze eigenlijk niet volgen, laat staan het nieuw. Aan de andere is ze wel weer heel gehaaid, met geld bijvoorbeeld. Als ze haar bui niet heeft, kan ze echt verschrikkelijk zijn. Altijd ligt de schuld bij een ander, nooit bij haarzelf. Dus als zo'n ik bijvoorbeeld een vriendin mee naar huis nam, kon zij de dupe daarvan worden en helemaal kapot gescholden worden en voor van alles en nog wat worden uitgemaakt. (laat staan de beschuldigingen die ze allemaal naar ons geuit heeft) Met haar in huis wonen is bijna onmogelijk, daarom ben ik toen bij mijn vader gaan wonen. Zoals ik eerder zij, niemand weet precies wat er met haar is. Ik heb zelf vijf jaar ook bij een psycholoog gelopen, naar volle tevredenheid overigens, en veel over mijn moeder met haar gepraat maar ook zij wist het niet. Mijn vader, daarentegen, is wel een hele vriendelijke, rustige man, maar met hem i het ook moeilijk praten. Hij is emotioneel zo gesloten dat wanneer je bij hem aankomt met een probleem hij ook niet verder komt dan, tjaa...vervelend.
Weer terug naar mijn zusje: ik denk dat de thuissituatie heel erg meespeelt bij haar. Misschiem heeft dat ze niet duidelijk gemaakt bij de Riag, dat weet ik verder ook niet. Maar het inderdaad zo, dat ik n ieder geval het vertrouwen kwijt ben in de psycholoog waar ze nu loopt (na vier maanden heen en weer geslingerd te zijn tussen allerlei instanties, doktoren etc). Daarom zou ik het liefste zien dat ze andere psycholoog krijgt, want ik heb ook een beetje het idee dat ze in zo'n groepje is geplaatst als makkelijke, tijd-en geldbesparende oplossing.
Heb pas een keer over haar 'eetprobleem' gesproken, dus weet verder ook niet of ze echt boulimia heeft. Toen ze het vertelde schrok ik zo, dat ik niets wist uit te brengen. Vanavond komt ze eten, dus dan zal ik een hopelijk goed gesprek met haar aangaan. Of ze echt depressief is, weet ik ook niet. Maar ze neigt wel naar beiden. Ik ben zelf natuurlijk zo bang omdat mijn oudere zus zelfmoord heeft gepleegd nav een depressie. Nu weet ik ook wel dat ijn jongere zusje mijn oudere zus niet is, en die twee los van elkaar moet zien en niet teveel moet vergelijken, maar doe dat toch.
Nizie: wij wonen in de omgeving van Gouda. Op dit moment loopt ze niet bij de Riag trouwens, maar bij de ggz volgens mij.
Pff, lang verhaal. Hou jullie reacties in de gaten
Het is inderdaad misschien een goed idee om een keer mee te gaan, want het zou zo kunnen zijn dat ze niet goed verwoorden wat er mis met haar is.
Het 'probleem' is ook dat haar/onze thuissituatie vrij ingewikkeld in elkaar zit en dat dat heel moelijk uit te leggen aan andere mensen is.
Mijn ouders hebben nooit een normaal huwelijk gehad, als de met elkaar praatten was alleen als ze ruzie hadden etc, uiteindelijk zijn de ongeveer 8 jaar geleden gescheiden.Mijn broertje en zusje zijn bij mijn moeder gaan wonen, mn zus en ik bij mn vader. Nu woont mijn zusje nog steeds bij mijn moeder, en daar is de situatie eigenlijk steeds meer onhoudbaar geworden. Het botert niet goed tussen die twee. De reden hiervoor ligt, niet alleen maar wel grotendeels, bij mn moeder. Wat er met haar aan de hand is weet niemand, maar het is wel duidelijk dat er bij haar iets psychisch niet goed zit. Ze is heel langzaam van begrip en praat ook heel langzaam. Ze heeft wel een HBO opleiding gevolgd maar is nu eigenlijk heel dom om het zo te zeggen: bijv. een film oid moeilijker dan het niveau van een soap kan ze eigenlijk niet volgen, laat staan het nieuw. Aan de andere is ze wel weer heel gehaaid, met geld bijvoorbeeld. Als ze haar bui niet heeft, kan ze echt verschrikkelijk zijn. Altijd ligt de schuld bij een ander, nooit bij haarzelf. Dus als zo'n ik bijvoorbeeld een vriendin mee naar huis nam, kon zij de dupe daarvan worden en helemaal kapot gescholden worden en voor van alles en nog wat worden uitgemaakt. (laat staan de beschuldigingen die ze allemaal naar ons geuit heeft) Met haar in huis wonen is bijna onmogelijk, daarom ben ik toen bij mijn vader gaan wonen. Zoals ik eerder zij, niemand weet precies wat er met haar is. Ik heb zelf vijf jaar ook bij een psycholoog gelopen, naar volle tevredenheid overigens, en veel over mijn moeder met haar gepraat maar ook zij wist het niet. Mijn vader, daarentegen, is wel een hele vriendelijke, rustige man, maar met hem i het ook moeilijk praten. Hij is emotioneel zo gesloten dat wanneer je bij hem aankomt met een probleem hij ook niet verder komt dan, tjaa...vervelend.
Weer terug naar mijn zusje: ik denk dat de thuissituatie heel erg meespeelt bij haar. Misschiem heeft dat ze niet duidelijk gemaakt bij de Riag, dat weet ik verder ook niet. Maar het inderdaad zo, dat ik n ieder geval het vertrouwen kwijt ben in de psycholoog waar ze nu loopt (na vier maanden heen en weer geslingerd te zijn tussen allerlei instanties, doktoren etc). Daarom zou ik het liefste zien dat ze andere psycholoog krijgt, want ik heb ook een beetje het idee dat ze in zo'n groepje is geplaatst als makkelijke, tijd-en geldbesparende oplossing.
Heb pas een keer over haar 'eetprobleem' gesproken, dus weet verder ook niet of ze echt boulimia heeft. Toen ze het vertelde schrok ik zo, dat ik niets wist uit te brengen. Vanavond komt ze eten, dus dan zal ik een hopelijk goed gesprek met haar aangaan. Of ze echt depressief is, weet ik ook niet. Maar ze neigt wel naar beiden. Ik ben zelf natuurlijk zo bang omdat mijn oudere zus zelfmoord heeft gepleegd nav een depressie. Nu weet ik ook wel dat ijn jongere zusje mijn oudere zus niet is, en die twee los van elkaar moet zien en niet teveel moet vergelijken, maar doe dat toch.
Nizie: wij wonen in de omgeving van Gouda. Op dit moment loopt ze niet bij de Riag trouwens, maar bij de ggz volgens mij.
Pff, lang verhaal. Hou jullie reacties in de gaten
woensdag 19 december 2007 om 17:42
woensdag 19 december 2007 om 17:59
Hoi Maartje,
De oude Riagg is nu de GGZ. Heeft ze zelf het idee dat ze een eetstoornis heeft, of wil ze liever met de paniek/somberheid aan de slag? Ik weet dat de Ursula een kliniek is in het midden van het land voor eetstoornissen. Ook bij parnassia hebben ze een aparte afdeling daarvoor.
Misschien kun je een keer met haar meegaan en bespreken met die psycholoog hoe je je voelt, dat je het vertrouwen kwijt bent en dat je graag elders of met een andere psycholoog verder zou gaan. Vertrouwen in de behandeling is zo belangrijk. En met de behandeling die ze adviseren hoef je niet accoord te gaan. Dan zijn ze verplicht een alternatief aan te bieden. Wees assertief. Moeilijk, maar wel van belang. succes
De oude Riagg is nu de GGZ. Heeft ze zelf het idee dat ze een eetstoornis heeft, of wil ze liever met de paniek/somberheid aan de slag? Ik weet dat de Ursula een kliniek is in het midden van het land voor eetstoornissen. Ook bij parnassia hebben ze een aparte afdeling daarvoor.
Misschien kun je een keer met haar meegaan en bespreken met die psycholoog hoe je je voelt, dat je het vertrouwen kwijt bent en dat je graag elders of met een andere psycholoog verder zou gaan. Vertrouwen in de behandeling is zo belangrijk. En met de behandeling die ze adviseren hoef je niet accoord te gaan. Dan zijn ze verplicht een alternatief aan te bieden. Wees assertief. Moeilijk, maar wel van belang. succes
