Psyche
alle pijlers
Zwangerschap en depressie
donderdag 18 februari 2010 om 16:35
Ik heb hier al eens eerder gepost over een gevoel van leegte dat ik ervaar, ik had heel erg de hoop dat ik me beter zou voelen als ik zwanger was... Nu ben ik bijna 6 maanden (26 weken) zwanger en ik voel me zo rot en depressief. Ik kan alleen maar huilen op de bank of in bed, voel me wanhopig, vooral omdat ik niet weet wat ik kan doen om me beter te voelen. Ik ben al in therapie (al heel lang...), slik antidepressiva, heb een tijdje geleden lichttherapie geprobeerd, maar niets helpt. Zelfs mijn therapeut geeft aan dat hij niet weet hoe hij mij verder kan helpen. Ik weet dat ik heel gevoelig ben voor hormonen (PMS etc.), dus het zal wel deels hormonaal zijn. Maar mijn vraag is nu, wat kan ik doen om mij beter te voelen? Moet ik dit nare gevoel maar uitzitten tot het eind van de zwangerschap of kan ik er iets aan doen? Heeft iemand tips voor mij? Of heeft iemand dit zelf ook meegemaakt? Alle hulp is welkom 
donderdag 18 februari 2010 om 17:02
Hier ook zwangerschap gecombineerd met depressie.
Omdat ik weet dat mijn depressies uiteindelijk overgaan als ik me aan bepaalde dingen houd (gezond dag/nacht ritme, gezond eten, dingen blijven ondernemen), houd ik me daaraan vast.
Ook het idee 'het is goed voor mijn kindje als' en 'het is niet goed voor mijn kindje als' geven leidraad. Zorgen dat ik tòch maar wat eet, tòch maar probeer even naar buiten te gaan, etc.
Geen echte tips dus, ik probeer m uit te zitten, voor afleiding te zorgen, en mezelf geen extra spanning/druk op te leggen.
Maar moet zeggen dat ik het niet zo erg te pakken heb als eerdere keren, en ook niet weet of het me dan ook zou lukken om zo op 'het wordt weer beter' en de baby gefocused te blijven.
Weet niet of je medicatie nog wat omhoog kan, of dat je een soort dagplanning kan maken samen met je therapeut?
Succes iig!!!
Omdat ik weet dat mijn depressies uiteindelijk overgaan als ik me aan bepaalde dingen houd (gezond dag/nacht ritme, gezond eten, dingen blijven ondernemen), houd ik me daaraan vast.
Ook het idee 'het is goed voor mijn kindje als' en 'het is niet goed voor mijn kindje als' geven leidraad. Zorgen dat ik tòch maar wat eet, tòch maar probeer even naar buiten te gaan, etc.
Geen echte tips dus, ik probeer m uit te zitten, voor afleiding te zorgen, en mezelf geen extra spanning/druk op te leggen.
Maar moet zeggen dat ik het niet zo erg te pakken heb als eerdere keren, en ook niet weet of het me dan ook zou lukken om zo op 'het wordt weer beter' en de baby gefocused te blijven.
Weet niet of je medicatie nog wat omhoog kan, of dat je een soort dagplanning kan maken samen met je therapeut?
Succes iig!!!
donderdag 18 februari 2010 om 17:03
Ik denk dat je de zwangerschap moet uitzitten.
Alle andere dingen doe je al en hormonen kunnen erg rottig zijn.
Toen ik zelf zwanger was voelde ik me echt niet lekker, zat de hele dag te piekeren.
Dat gevoel ken ik wel een beetje.
Heb je het er al met je verloskundige over gehad?
Het zou kunnen dat je na de bevalling last krijgt van een PND.
Wel belangrijk dat je dan op tijd aan de bel trekt!
En dan je zwanger bent wil niet zeggen dat je de hele dag met een big smile moet rondlopen hoor!
Ik vond er geen klap aan!
Sterkte!
Alle andere dingen doe je al en hormonen kunnen erg rottig zijn.
Toen ik zelf zwanger was voelde ik me echt niet lekker, zat de hele dag te piekeren.
Dat gevoel ken ik wel een beetje.
Heb je het er al met je verloskundige over gehad?
Het zou kunnen dat je na de bevalling last krijgt van een PND.
Wel belangrijk dat je dan op tijd aan de bel trekt!
En dan je zwanger bent wil niet zeggen dat je de hele dag met een big smile moet rondlopen hoor!
Ik vond er geen klap aan!
Sterkte!
donderdag 18 februari 2010 om 17:12
En ook het vooruitzigt van een kleine doet je niets ??
Ga eens lekker in het kamertje zitten en denk aan al het leuke dat eraan zit te komen.. ( ja er zijn ook niet zo leuke dingen, maar ja..)
Heb je al een naam voor je kindje ? Dat maakt het mss wat 'echter' , al zou die dikke buik ook een goede hint moeten zijn.
Ga lekker voor je kleine shoppen , en zorg dat ie zich welkom voelt.
Voordeel is ook, de lente moet er een keer aankomen, mss dat dat ook helpt.
Succes iig,
M, 18 wk en 1 dag zwanger van nr 3
Ga eens lekker in het kamertje zitten en denk aan al het leuke dat eraan zit te komen.. ( ja er zijn ook niet zo leuke dingen, maar ja..)
Heb je al een naam voor je kindje ? Dat maakt het mss wat 'echter' , al zou die dikke buik ook een goede hint moeten zijn.
Ga lekker voor je kleine shoppen , en zorg dat ie zich welkom voelt.
Voordeel is ook, de lente moet er een keer aankomen, mss dat dat ook helpt.
Succes iig,
M, 18 wk en 1 dag zwanger van nr 3
donderdag 18 februari 2010 om 17:17
Heel vervelend Kanarie. Ik heb het ook 2 keer meegemaakt.
De tweede keer gelukkig zonder AD.
Mij hielp het niets om te bedenken hoe leuk het kindje zou zijn, want ik vond het kindje op dat moment helemaal niet leuk. (en wat heb ik me daar weer schuldig over gevoeld)
Zoals al eerder gezegd, ritme, regelmaat, gezonde voeding, genoeg slaap en afleiding.
Je geeft zelf al aan dat het waarschijnlijk hormonaal is en daardoor zal er niks anders op zitten dat de tijd uit te zitten.
Maar men, ik weet hoe zwaar je het hebt en hoe lang het duurt.
Hele dikke
De tweede keer gelukkig zonder AD.
Mij hielp het niets om te bedenken hoe leuk het kindje zou zijn, want ik vond het kindje op dat moment helemaal niet leuk. (en wat heb ik me daar weer schuldig over gevoeld)
Zoals al eerder gezegd, ritme, regelmaat, gezonde voeding, genoeg slaap en afleiding.
Je geeft zelf al aan dat het waarschijnlijk hormonaal is en daardoor zal er niks anders op zitten dat de tijd uit te zitten.
Maar men, ik weet hoe zwaar je het hebt en hoe lang het duurt.
Hele dikke
donderdag 18 februari 2010 om 17:20
Ik had ook al last van depressieve periodes voor de zwangerschap. Maar omdat we drie jaar hebben geprobeerd zwanger te worden dacht ik dat die depressie daardoor kwam. Dus het is wel een domper dat nu ik eindelijk na 3 jaar wachten zwanger ben alsnog last van depressie heb!
@wurmpje: wat knap dat je ondanks je depressie er zo goed om mee lijkt te gaan en het over je heen laat komen. Ik vind het lastig om me aan een gezond ritme te houden omdat ik eigenlijk alleen maar op de bank wil liggen met een deken over mijn hoofd. Forceer me wel om naar mijn werk te gaan, maar s avonds thuis en in het weekend stort ik weer helemaal in.
Ik ben ook bang dat mijn depressie nu al van invloed kan zijn op de kleine, dat ze daar ook last van heeft.
@wurmpje: wat knap dat je ondanks je depressie er zo goed om mee lijkt te gaan en het over je heen laat komen. Ik vind het lastig om me aan een gezond ritme te houden omdat ik eigenlijk alleen maar op de bank wil liggen met een deken over mijn hoofd. Forceer me wel om naar mijn werk te gaan, maar s avonds thuis en in het weekend stort ik weer helemaal in.
Ik ben ook bang dat mijn depressie nu al van invloed kan zijn op de kleine, dat ze daar ook last van heeft.
donderdag 18 februari 2010 om 17:22
quote:Twijgje schreef op 18 februari 2010 @ 17:17:
Heel vervelend Kanarie. Ik heb het ook 2 keer meegemaakt.
De tweede keer gelukkig zonder AD.
Mij hielp het niets om te bedenken hoe leuk het kindje zou zijn, want ik vond het kindje op dat moment helemaal niet leuk. (en wat heb ik me daar weer schuldig over gevoeld)
Zoals al eerder gezegd, ritme, regelmaat, gezonde voeding, genoeg slaap en afleiding.
Je geeft zelf al aan dat het waarschijnlijk hormonaal is en daardoor zal er niks anders op zitten dat de tijd uit te zitten.
Maar men, ik weet hoe zwaar je het hebt en hoe lang het duurt.
Hele dikke
Is het na je zwangerschap wel weer over gegaan?
Ik ben zo bang dat ik na de zwangerschap meteen in een PND terecht ga komen....
Heel vervelend Kanarie. Ik heb het ook 2 keer meegemaakt.
De tweede keer gelukkig zonder AD.
Mij hielp het niets om te bedenken hoe leuk het kindje zou zijn, want ik vond het kindje op dat moment helemaal niet leuk. (en wat heb ik me daar weer schuldig over gevoeld)
Zoals al eerder gezegd, ritme, regelmaat, gezonde voeding, genoeg slaap en afleiding.
Je geeft zelf al aan dat het waarschijnlijk hormonaal is en daardoor zal er niks anders op zitten dat de tijd uit te zitten.
Maar men, ik weet hoe zwaar je het hebt en hoe lang het duurt.
Hele dikke
Is het na je zwangerschap wel weer over gegaan?
Ik ben zo bang dat ik na de zwangerschap meteen in een PND terecht ga komen....
donderdag 18 februari 2010 om 17:27
En dan heb je verder nog een ( lichamelijk) gezonde zwangerschap neem ik aan....
Je hoeft nog maar een week of 12, even doorbijten...
Het duurt nou eenmaal 9 maanden,....
sorry, heb er weinig begrip voor dat je dat niet opzij kunt zetten.
succes als de kleine er strax is, want ook dan zal je regelmaat, slaap en gezonde voeding hard nodig hebben.
Je hoeft nog maar een week of 12, even doorbijten...
Het duurt nou eenmaal 9 maanden,....
sorry, heb er weinig begrip voor dat je dat niet opzij kunt zetten.
succes als de kleine er strax is, want ook dan zal je regelmaat, slaap en gezonde voeding hard nodig hebben.
donderdag 18 februari 2010 om 17:30
He, vervelend dat je je zo voelt zeg. Ik was in mijn vorige zwangerschap ook erg down (nooit een depressie geconstateerd dus houd ik het maar op 'down'.)
Deze zwangerschap ben ik meteen begonnen met het slikken van een grote dosis vitamine B. En ik moet zeggen dat het bij mij wel enigszins helpt. Het haalt de scherpste randjes er zeker af.
Ik weet niet of het bij jou ook zo werkt, maar het is misschien het proberen waard.
Sterkte nog, het is jammer dat het je zwangerschap zo overschaduwt
Deze zwangerschap ben ik meteen begonnen met het slikken van een grote dosis vitamine B. En ik moet zeggen dat het bij mij wel enigszins helpt. Het haalt de scherpste randjes er zeker af.
Ik weet niet of het bij jou ook zo werkt, maar het is misschien het proberen waard.
Sterkte nog, het is jammer dat het je zwangerschap zo overschaduwt
donderdag 18 februari 2010 om 17:33
quote:Annickaatje schreef op 18 februari 2010 @ 17:27:
sorry, heb er weinig begrip voor dat je dat niet opzij kunt zetten.
.
Jij hebt zo te horen zelf nog nooit een depressie meegemaakt?
'Even opzij zetten' klinkt dan nl nogal als een dooddoener, alsof ik niets liever zou willen dan dat! Lekker kunnen genieten van de gedachte aan een kleintje (waar we jaren op hebben gewacht), kunnen genieten van kleertjes kopen, kamer inrichten, een groeiende buik, toekomstdromen....
Naast een hopeloos gevoel heb ik ook nog een groot schuldgevoel dat het me juist niet lukt van dit alles te genieten, hoe dolgraag ik dat ook zou willen!
sorry, heb er weinig begrip voor dat je dat niet opzij kunt zetten.
.
Jij hebt zo te horen zelf nog nooit een depressie meegemaakt?
'Even opzij zetten' klinkt dan nl nogal als een dooddoener, alsof ik niets liever zou willen dan dat! Lekker kunnen genieten van de gedachte aan een kleintje (waar we jaren op hebben gewacht), kunnen genieten van kleertjes kopen, kamer inrichten, een groeiende buik, toekomstdromen....
Naast een hopeloos gevoel heb ik ook nog een groot schuldgevoel dat het me juist niet lukt van dit alles te genieten, hoe dolgraag ik dat ook zou willen!
donderdag 18 februari 2010 om 17:34
donderdag 18 februari 2010 om 17:49
Dooddoener of niet....nix anders schijnt te helpen toch ??
Je hebt het echt zelf in de hand hoe je ermee om gaat, doemdenken helpt je echt niet verder hoor !!
Dus HUP..... knop om idd, gezond eten, sporten, optijd naar bed en GENIETEN !!!!!
JUIST omdat je er 3 jaar op gewacht hebt.
Oh en ik zit echt niet op een roze wolk hoor, ieder huisje heeft zn kruisje
Oh en advies van andere depressieven is wel welkom, maar van anderen niet ? Had dat er even bijgetzet dan !
Je hebt het echt zelf in de hand hoe je ermee om gaat, doemdenken helpt je echt niet verder hoor !!
Dus HUP..... knop om idd, gezond eten, sporten, optijd naar bed en GENIETEN !!!!!
JUIST omdat je er 3 jaar op gewacht hebt.
Oh en ik zit echt niet op een roze wolk hoor, ieder huisje heeft zn kruisje
Oh en advies van andere depressieven is wel welkom, maar van anderen niet ? Had dat er even bijgetzet dan !
donderdag 18 februari 2010 om 17:52
Ik zou niet zomaar extra vitamines gaan slikken, en zeker niet het advies om het uit te zitten opvolgen.
Kijk of er een pop-poli in de buurt is, en of er gespecialiseerde hulp te krijgen is. Ik vind het eerlijk gezegd schandalig dat jouw therapeut het hierbij laat en geen actie onderneemt, een depressie is een serieuze klacht en helemaal bij zwangerschap moet tijdig ingegrepen worden (ook igv PND).
Kijk of er een pop-poli in de buurt is, en of er gespecialiseerde hulp te krijgen is. Ik vind het eerlijk gezegd schandalig dat jouw therapeut het hierbij laat en geen actie onderneemt, een depressie is een serieuze klacht en helemaal bij zwangerschap moet tijdig ingegrepen worden (ook igv PND).
donderdag 18 februari 2010 om 17:53
Trek je de reactie van Annicka niet teveel aan.
Dit is niet iets waar je je zo even overheen zet.
Ik ben nog nooit depressief geweest, ben optimistisch en bijna altijd vrolijk, maar mèn, wat heb ik me die negen maanden rot gevoeld.
Nu, 11 weken na de bevalling, gaat het veel beter.
Ik ben gelukkig weer een beetje mezelf.
Zorg dat je goed eet en drinkt, dit is echt belangrijk voor je baby.
En nog even volhouden!
Dit is niet iets waar je je zo even overheen zet.
Ik ben nog nooit depressief geweest, ben optimistisch en bijna altijd vrolijk, maar mèn, wat heb ik me die negen maanden rot gevoeld.
Nu, 11 weken na de bevalling, gaat het veel beter.
Ik ben gelukkig weer een beetje mezelf.
Zorg dat je goed eet en drinkt, dit is echt belangrijk voor je baby.
En nog even volhouden!
donderdag 18 februari 2010 om 18:00
Prima,
gaan jullie 'gezellig 'elkaar hier een beetje depressief houden, kop in het zand.
Succes met al die o zo gezonde medicijnen , ipv eens even je gezond verstand te gebruiken.
Dan ga ik weer lekker verder met genieten van mijn "o zo complicatie vrije zwangerschap" ( NOT )
Succes,
vooral de eerste 12 maanden.....
die zijn nog erger dan die 9 ervoor
gaan jullie 'gezellig 'elkaar hier een beetje depressief houden, kop in het zand.
Succes met al die o zo gezonde medicijnen , ipv eens even je gezond verstand te gebruiken.
Dan ga ik weer lekker verder met genieten van mijn "o zo complicatie vrije zwangerschap" ( NOT )
Succes,
vooral de eerste 12 maanden.....
die zijn nog erger dan die 9 ervoor
donderdag 18 februari 2010 om 18:01
Ja joh, zet jij je depressie eens even in de koelkast, stel je niet aan....
DUUUUUH!
wat een onzin zeg!
Lieve Kanarie, trek je er niets van aan. Ik ben door een niet herkende depressie in een pnd beland. Het is de hel op aarde, als je dood wilt terwijl je net het liefst kind op de wereld hebt gezet.
Zoek hulp. Zoek verder.
Je kunt het namelijk wel een kleine beetje leren sturen. Je moet echt aan de slag. Zorg dat je weet wat hormonaal het beste is: wel bv, niet bv. Bij mij hielp bv me nog verder de vernieling in, daar ben ik dus snel mee gestopt.
Als je verder vragen hebt beantwoord ik ze graag.
Het goede nieuws;
Mijn jongste zoon is nu bijna drie. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Ik ben nu dankbaar dat het me overkomen is, want ik heb er zoveel van geleerd, ik ben zoveel sterker dan voorheen.
Ik durf zelfs, over een tijdje, een derde zwangerschap aan.
Het komt goed meis! Blijf vooruit kijken!
DUUUUUH!
wat een onzin zeg!
Lieve Kanarie, trek je er niets van aan. Ik ben door een niet herkende depressie in een pnd beland. Het is de hel op aarde, als je dood wilt terwijl je net het liefst kind op de wereld hebt gezet.
Zoek hulp. Zoek verder.
Je kunt het namelijk wel een kleine beetje leren sturen. Je moet echt aan de slag. Zorg dat je weet wat hormonaal het beste is: wel bv, niet bv. Bij mij hielp bv me nog verder de vernieling in, daar ben ik dus snel mee gestopt.
Als je verder vragen hebt beantwoord ik ze graag.
Het goede nieuws;
Mijn jongste zoon is nu bijna drie. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Ik ben nu dankbaar dat het me overkomen is, want ik heb er zoveel van geleerd, ik ben zoveel sterker dan voorheen.
Ik durf zelfs, over een tijdje, een derde zwangerschap aan.
Het komt goed meis! Blijf vooruit kijken!
donderdag 18 februari 2010 om 18:06
Zo makkelijk als Annicka blijkbaar een 'knop' om kan zetten kan ik het ook niet hoor.
Na de geboorte van voelde ik me echt zoveel beter.
Wereld van verschil.
Tijdens de zwangerschap kon ik echt niet genieten van het idee van een baby (ik dacht meer in de trant van: wat moet ik ermee?), maar toen ze op mijn buik lag.... Ik zei alleen maar: 'wat is ze mooi, wat is ze mooi' (en ze bleek later, op de foto's, helemaal niet zo mooi, hahaha)
Het gevoel van geluk wat ik toen ervaarde heb ik niet meer meegemaakt.
Het duurde wel zeker een maand of 9 voor ik me echt weer mezelf voelde, maar dat schijnen ze ontzwangeren te noemen.
Ik heb trouwens beide keren geen BV gegeven. De eerste keer kon het niet vanwege de AD, de tweede keer op advies van de VK. BV en het later stoppen daarvan geven ook weer hormoonschommelingen en als je daar gevoelig voor bent kun je die beter mijden (adviseerde de VK).
Heb vertrouwen, het komt echt, echt goed!
En er zullen altijd mensen zijn die vinden dat je je aanstelt en dat je niet moet zeuren, en zo zijn er ook mensen die je wel hiermee kunnen steunen. Zoek die op!
Na de geboorte van voelde ik me echt zoveel beter.
Wereld van verschil.
Tijdens de zwangerschap kon ik echt niet genieten van het idee van een baby (ik dacht meer in de trant van: wat moet ik ermee?), maar toen ze op mijn buik lag.... Ik zei alleen maar: 'wat is ze mooi, wat is ze mooi' (en ze bleek later, op de foto's, helemaal niet zo mooi, hahaha)
Het gevoel van geluk wat ik toen ervaarde heb ik niet meer meegemaakt.
Het duurde wel zeker een maand of 9 voor ik me echt weer mezelf voelde, maar dat schijnen ze ontzwangeren te noemen.
Ik heb trouwens beide keren geen BV gegeven. De eerste keer kon het niet vanwege de AD, de tweede keer op advies van de VK. BV en het later stoppen daarvan geven ook weer hormoonschommelingen en als je daar gevoelig voor bent kun je die beter mijden (adviseerde de VK).
Heb vertrouwen, het komt echt, echt goed!
En er zullen altijd mensen zijn die vinden dat je je aanstelt en dat je niet moet zeuren, en zo zijn er ook mensen die je wel hiermee kunnen steunen. Zoek die op!
donderdag 18 februari 2010 om 18:06
En sterkte natuurlijk (was nog aan het googlen dus plaatste het wat te snel).
Neem het serieus en maak er werk van, echt, daar heb je alleen maar profijt van. Lees op wat pop-poli sites (bv vh Lucas ziekenhuis), misschien helpt dat je wat verder, bel er desnoods naartoe ook al woon je niet in de buurt. Wellicht kunnen zij je weer verder helpen. Er is expertise op dat gebied, dus maak er gebruik van! Je bent niet de enige die dit overkomt, zwangerschap is een kwetsbare periode dus wees ook niet te streng voor jezelf. Dit topic openen is al een goed begin, toch?
Neem het serieus en maak er werk van, echt, daar heb je alleen maar profijt van. Lees op wat pop-poli sites (bv vh Lucas ziekenhuis), misschien helpt dat je wat verder, bel er desnoods naartoe ook al woon je niet in de buurt. Wellicht kunnen zij je weer verder helpen. Er is expertise op dat gebied, dus maak er gebruik van! Je bent niet de enige die dit overkomt, zwangerschap is een kwetsbare periode dus wees ook niet te streng voor jezelf. Dit topic openen is al een goed begin, toch?
donderdag 18 februari 2010 om 18:12
Annickaatje, ik vind je reacties niet zo aardig. Ik geloof werkelijk waar niet dat de TO expres zich zo voelt. Zo te lezen doet ze er al heel veel aan om dit alles te voorkomen en is er al een groot schuldgevoel. En dat is al ontzettend jammer, want zo vaak ben je niet zwanger in je leven.
Maar 'je er even overheen zetten' gaat niet altijd. Mijn eerste zwangerschap was ook zo niet leuk (understatement) dat ik er jaren over gedaan heb voor ik weer aan een zwangerschap dácht. Laat staan dat ik werkelijk zwanger zou willen worden.
En de schuldgevoelens over hoe het toen ging overheersen ook deze zwangerschap. En dus heeft het, 8 jaar later, nog steeds een grote invloed.
Ik had me er toen graag "overheen gezet" maar dat ging simpelweg niet. En nog heb ik de dagen met PMS een diepgeworteld rotgevoel, dat ik die dagen echt het liefste van een flat zou springen. Dat doe ik natuurlijk niet, ik weet dat het hierna weer beter wordt en dat het zo met PMS over gaat. Maar een hele zwangerschap je zo voelen, dat wens ik echt niemand toe. Laat staan de angst die je hebt dat het daarna overgaat in een PND.
Deze zwangerschap krijg ik extra begeleiding vanuit de gyn en een psychiater om te voorkomen dat ik me weer zo ga voelen. En slik ik dus vitamine B.
Kanarie, de tip om je te laten doorverwijzen naar een POP-poli is een goede. Vraag ernaar bij je VK of laat je doorverwijzen naar een gyn. Neem geen genoegen met afwimpelen, laat je niet overrompelen. Ga desnoods samen met je man als dat je steunt.
Misschien kun je ook op je voeding letten? Ik weet dat ik van bepaalde dingen een hele sterke reactie krijg, die erg depressieve gevoelens oproept. Die probeer ik zoveel mogelijk te laten staan of ik, als de drang naar dat voedsel heel groot is, het alleen te nemen als ik weet dat ik daarna niets hoef.
Maar 'je er even overheen zetten' gaat niet altijd. Mijn eerste zwangerschap was ook zo niet leuk (understatement) dat ik er jaren over gedaan heb voor ik weer aan een zwangerschap dácht. Laat staan dat ik werkelijk zwanger zou willen worden.
En de schuldgevoelens over hoe het toen ging overheersen ook deze zwangerschap. En dus heeft het, 8 jaar later, nog steeds een grote invloed.
Ik had me er toen graag "overheen gezet" maar dat ging simpelweg niet. En nog heb ik de dagen met PMS een diepgeworteld rotgevoel, dat ik die dagen echt het liefste van een flat zou springen. Dat doe ik natuurlijk niet, ik weet dat het hierna weer beter wordt en dat het zo met PMS over gaat. Maar een hele zwangerschap je zo voelen, dat wens ik echt niemand toe. Laat staan de angst die je hebt dat het daarna overgaat in een PND.
Deze zwangerschap krijg ik extra begeleiding vanuit de gyn en een psychiater om te voorkomen dat ik me weer zo ga voelen. En slik ik dus vitamine B.
Kanarie, de tip om je te laten doorverwijzen naar een POP-poli is een goede. Vraag ernaar bij je VK of laat je doorverwijzen naar een gyn. Neem geen genoegen met afwimpelen, laat je niet overrompelen. Ga desnoods samen met je man als dat je steunt.
Misschien kun je ook op je voeding letten? Ik weet dat ik van bepaalde dingen een hele sterke reactie krijg, die erg depressieve gevoelens oproept. Die probeer ik zoveel mogelijk te laten staan of ik, als de drang naar dat voedsel heel groot is, het alleen te nemen als ik weet dat ik daarna niets hoef.
donderdag 18 februari 2010 om 18:19
quote:Annickaatje schreef op 18 februari 2010 @ 18:00:
Prima,
gaan jullie 'gezellig 'elkaar hier een beetje depressief houden, kop in het zand.
Succes met al die o zo gezonde medicijnen , ipv eens even je gezond verstand te gebruiken.
Dan ga ik weer lekker verder met genieten van mijn "o zo complicatie vrije zwangerschap" ( NOT )
Succes,
vooral de eerste 12 maanden.....
die zijn nog erger dan die 9 ervoorGetsie, wat ben jij ongelofelijk onaardig. Dit helpt TO toch niet verder? Ik wijt je gebrek aan empathisch vermogen maar aan je zwangerschapshormonen. Jawel, diezelfde hormonen die ervoor kunnen zorgen dat TO zich niet goed voelt!
Prima,
gaan jullie 'gezellig 'elkaar hier een beetje depressief houden, kop in het zand.
Succes met al die o zo gezonde medicijnen , ipv eens even je gezond verstand te gebruiken.
Dan ga ik weer lekker verder met genieten van mijn "o zo complicatie vrije zwangerschap" ( NOT )
Succes,
vooral de eerste 12 maanden.....
die zijn nog erger dan die 9 ervoorGetsie, wat ben jij ongelofelijk onaardig. Dit helpt TO toch niet verder? Ik wijt je gebrek aan empathisch vermogen maar aan je zwangerschapshormonen. Jawel, diezelfde hormonen die ervoor kunnen zorgen dat TO zich niet goed voelt!
anoniem_91959 wijzigde dit bericht op 18-02-2010 18:22
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
donderdag 18 februari 2010 om 18:32
Ik ben nu 27 weken zwanger en helaas, de roze wolk is er ook niet voor mij. Ik heb maar bedacht dat ik gewoon niet geschikt ben voor zwanger zijn, wel voor het moeder zijn. Dus ik heb voor mezelf bedacht dat ik deze tijd moet 'uitzitten' en vooral ook dingen doen die niks met baby te maken hebben. Kan me voorstellen dat als je al een depressie had dat een zwangerschap het er niet makkelijker op maakt. Verder geen echt advies, wel veel sterkte!
