Reizen
alle pijlers
Met loeiende sirenes naar het ziekenhuis
woensdag 24 augustus 2022 om 23:42
Om vervolgens 5 uur lang in de nacht op de stoep te wachten op een rontgenfoto.
Dit was paar weken geleden in Italie.
We zijn ons eerlijk gezegd rot geschrokken van de armoede waarin we terecht kwamen.
* Er sprak niemand Engels
* De gang lag vol met patienten in bedden die geen privacy hadden
* het was niet schoon
Ik keek mn ogen uit. Had wel verwacht dat het minder goed zou zijn dan in NL, maar het is wel gwn Europa.
Ik denk nu nog vaak aan de mensen daar. De stad waarin we verbleven was een luxe stad maar we zagen opeens de andere kant.
Dat er niemand Engels sprak had ik ook niet verwacht.
Wat is jullie ervaring met de zorg in het buitenland? En weerhoud je dat er mss van om naar een bepaald land op vakantie te gaan?
Waar is het vergelijkbaar met NL?
Dit was paar weken geleden in Italie.
We zijn ons eerlijk gezegd rot geschrokken van de armoede waarin we terecht kwamen.
* Er sprak niemand Engels
* De gang lag vol met patienten in bedden die geen privacy hadden
* het was niet schoon
Ik keek mn ogen uit. Had wel verwacht dat het minder goed zou zijn dan in NL, maar het is wel gwn Europa.
Ik denk nu nog vaak aan de mensen daar. De stad waarin we verbleven was een luxe stad maar we zagen opeens de andere kant.
Dat er niemand Engels sprak had ik ook niet verwacht.
Wat is jullie ervaring met de zorg in het buitenland? En weerhoud je dat er mss van om naar een bepaald land op vakantie te gaan?
Waar is het vergelijkbaar met NL?
vrijdag 26 augustus 2022 om 13:21
Ben helemaal met je eens dat er op onze zorg ook vanalles valt aan te merken! Zoals dat voorbeeld van dat oogbultje, daar zou ik me ook wild aan ergeren.Fairway schreef: ↑26-08-2022 11:27Zinnige zorg is typisch iets Nederlands, althans wij doen alsof wij daarmee het wiel hebben uitgevonden. Terwijl 'zinnige zorg' ook maar een vrij subjectieve kostenafweging is die in een ander land weer anders uitvalt.
Ik weet ook niet wat het juiste antwoord is, maar ik heb genoeg andere landen meegemaakt om te weten dat we in Nederland echt het wiel niet uit hebben gevonden.
Toch denk ik dat als je van elk consult, elk onderzoek en elke behandeling zelf de rekening zou krijgen, en niet alleen je eigen risico maar gewoon alles, veel mensen wel twee keer zouden nadenken over bijvoorbeeld een middel van 100.000 euro per maand, waarvan je na 6 maanden gebruik drie weken langer leeft. Dit is maar een voorbeeld, maar in sommige gevallen gaat het wel degelijk om dergelijke bedragen en zeer beperkte winst. Als een tweede mening jou persoonlijk 5000 euro kost hoef je m misschien niet meer. Kan een ander op die plek en wordt de wachtlijst sneller ingelopen.
vrijdag 26 augustus 2022 om 14:02
Klopt, maar als ze je na een ongeluk 10 uur in je natte kleren laten wachten helpt dat niet natuurlijk, dan is een halve bacterie al voldoende om ziek te worden
En ik zeg niet dat dat standaard is in Nederlandse ziekenhuizen hoor, het was toen een warme drukke dag (veel ongelukken met motorrijders) en er was een staking van verpleegkundigen, dus daar waren er te weinig van.
De eerste hulp in Hongarije was heel rustig toen ik daar was (een paar jaar eerder) dat kan ook gewoon mazzel zijn geweest, maar toen ik jong was heb ik nog jaren gedacht dat je beter in het buitenland dan in Nederland op de eerste hulp terecht kon komen
vrijdag 26 augustus 2022 om 14:29
Ja, voor volwassenen snap ik dat, maar voor kinderen is dat best een beetje gek toch?Alcedo schreef: ↑26-08-2022 09:37Ik word zelf wat trager wakker uit een narcose maar je wordt inderdaad al heel vlot na het afwerken van de wond weer wakker gemaakt en dan kan het gebeuren dat dat nog op de OK is ja.
En datje nog wakker bent als je de OK ingereden wordt, ik weet niet beter of dat is volkomen normaal en gebruikelijk. Je krijgt dan nog een rits vragen zodat iedereen zeker weet dat ze de juiste patiënt voor zich hebben en de juiste ingreep gaan doen en zo.
Als ik er op google lees ik ook bij verschillende ziekenhuizen dat het heel normaal is dat er een ouder mee mag voor de narcose, en in dat ziekenhuis mocht dat normaal ook (daar hadden ze ook een speciale kindernarcosekamer voor) maar omdat ze op dat moment te weinig personeel hadden kon dat niet.
Ze hebben trouwens weinig gevraagd of uitgelegd toen, ze hadden het druk en het was lastig dat ik er tussendoor moest en dat snap ik wel, maar ik had natuurlijk niet expres een ongeluk gekregen
vrijdag 26 augustus 2022 om 16:52
Toen ik als vijfjarige voor het eerst geopereerd werd, moest ik ook gewoon zelf op de operatietafel gaan liggen en werd ik dus in de OK onder narcose gebracht. En daar waren mijn ouders echt niet bij.VallendeSterren schreef: ↑26-08-2022 14:29Ja, voor volwassenen snap ik dat, maar voor kinderen is dat best een beetje gek toch?
Als ik er op google lees ik ook bij verschillende ziekenhuizen dat het heel normaal is dat er een ouder mee mag voor de narcose, en in dat ziekenhuis mocht dat normaal ook (daar hadden ze ook een speciale kindernarcosekamer voor) maar omdat ze op dat moment te weinig personeel hadden kon dat niet.
Ze hebben trouwens weinig gevraagd of uitgelegd toen, ze hadden het druk en het was lastig dat ik er tussendoor moest en dat snap ik wel, maar ik had natuurlijk niet expres een ongeluk gekregen
vrijdag 26 augustus 2022 om 17:07
Dan ben ik blijkbaar een aansteller dat ik het vervelend vond
Kan ook zijn dat dat door de tijd heen veranderd is, als ik er nu op internet naar zoek dan lijkt het nu wel gebruikelijk dat kinderen hun ouders erbij mogen hebben (of minstens 1 ouder) en dat ze van te voren worden voorbereid op de operatie, en dat het allemaal een beetje kindvriendelijk word aangepakt.
vrijdag 26 augustus 2022 om 18:14
Tot midden jaren ‘90 in een doorsnee streekziekenhuis was dat ook gewoon. ‘Geef je moeder maar een kus’ en je werd weggerold, jankend of niet. Hooguit ging je sneller onder zeil als je hard huilde. Alleen in grote universitaire ziekenhuizen waren ze vanaf eind jaren ‘80 aan het experimenteren met kindgerichte aanpak.VallendeSterren schreef: ↑26-08-2022 17:07Dan ben ik blijkbaar een aansteller dat ik het vervelend vond
Kan ook zijn dat dat door de tijd heen veranderd is, als ik er nu op internet naar zoek dan lijkt het nu wel gebruikelijk dat kinderen hun ouders erbij mogen hebben (of minstens 1 ouder) en dat ze van te voren worden voorbereid op de operatie, en dat het allemaal een beetje kindvriendelijk word aangepakt.
Kan mij nog herinneren dat in Utrecht een arts met een beer in de hand kwam uitleggen wat ze gingen doen, hoe de narcose zou werken, etc. En ik zat helemaal verbaasd in dat bed te kijken zo van: ‘Maar zo doen jullie dat toch altijd?’. In het streekziekenhuis kwam gewoon iemand van de anesthesie kijken hoe je gewogen werd door de verpleging en als je het geluk had dat het een people person was dan tekende ze een poppetje met marker op de plek waar je geopereerd ging worden en een kneep in je wang van ‘komt goed’. Toen moest je het echt van de verpleging hebben, dat beetje geruststellen en troosten.
vrijdag 26 augustus 2022 om 18:20
Dat zou je denken, maar bijvoorbeeld Amerikanen moeten veel van deze dingen tot op zekere hoogte daadwerkelijk zelf betalen, en vaak ook tegen hogere prijzen. Toch is de wat meer kapitaalkrachtige expat wel degelijk bereid te betalen voor second opinions en jaarlijkse onderzoeken.oneenietweer schreef: ↑26-08-2022 13:21Ben helemaal met je eens dat er op onze zorg ook vanalles valt aan te merken! Zoals dat voorbeeld van dat oogbultje, daar zou ik me ook wild aan ergeren.
Toch denk ik dat als je van elk consult, elk onderzoek en elke behandeling zelf de rekening zou krijgen, en niet alleen je eigen risico maar gewoon alles, veel mensen wel twee keer zouden nadenken over bijvoorbeeld een middel van 100.000 euro per maand, waarvan je na 6 maanden gebruik drie weken langer leeft. Dit is maar een voorbeeld, maar in sommige gevallen gaat het wel degelijk om dergelijke bedragen en zeer beperkte winst. Als een tweede mening jou persoonlijk 5000 euro kost hoef je m misschien niet meer. Kan een ander op die plek en wordt de wachtlijst sneller ingelopen.
vrijdag 26 augustus 2022 om 18:25
Daar zeg je wat.navyblue schreef: ↑26-08-2022 18:20Dat zou je denken, maar bijvoorbeeld Amerikanen moeten veel van deze dingen tot op zekere hoogte daadwerkelijk zelf betalen, en vaak ook tegen hogere prijzen. Toch is de wat meer kapitaalkrachtige expat wel degelijk bereid te betalen voor second opinions en jaarlijkse onderzoeken.
vrijdag 26 augustus 2022 om 19:03
Ja, ik snap dat expats nou niet de gemiddelde Jan met de pet zijn.
vrijdag 26 augustus 2022 om 19:45
Tegenwoordig vind ik de gemiddelde arts een stuk vriendelijker en patiëntgerichter dan de verpleging.
Laat ik benadrukken dat ik wel een groot respect heb voor de verpleegkundigen en de hoge werkdruk waar ze mee kampen. Maar ik ben zes keer geopereerd in drie jaar tijd en zeker de laatste keer waren een aantal verpleegkundigen echt niet bepaald de fijnsten. Ik had een pittige operatie achter de rug maar ik moest mezelf maar zien te redden, tot medische handelingen die ik niet eens kon.
Maar goed, dit is compleet offtopic en een persoonlijke ervaring die niet representatief is voor heel Nederland.
vrijdag 26 augustus 2022 om 22:02
En zo krijgen de rijken de beste zorg. Is in NL tot op zekere hoogte ook zo, want als je geld hebt kun je wel naar de VS voor een stamceltransplantatie voor MS, maar de hoofdmoot van de zorg is toch voor (bijna) iedereen toegankelijk gelukkig.navyblue schreef: ↑26-08-2022 18:20Dat zou je denken, maar bijvoorbeeld Amerikanen moeten veel van deze dingen tot op zekere hoogte daadwerkelijk zelf betalen, en vaak ook tegen hogere prijzen. Toch is de wat meer kapitaalkrachtige expat wel degelijk bereid te betalen voor second opinions en jaarlijkse onderzoeken.
Meer on topic: in zuid Europa is in de staatsziekenhuizen de verpleging vaak alleen voor medische handelingen, en niet voor de verzorging. Wassen, helpen met eten en wat al niet is een taak voor de familie. Ik heb een tijd voor een van de grote alarmcentrales gewerkt. Mijn taak was het contacteren van buitenlandse artsen cq ziekenhuizen om uit te vinden waar onze verzekerden aan leden (als ze dat zelf niet goed begrepen vanwege bv taalbarriere. Het verbaasde mij altijd enorm hoeveel mensen duizenden kilometers weg reizen zonder één woord over de grens te spreken), hoe we ze het beste thuis konden krijgen en of de geleverde zorg aan de Nederlandse standaard voldeed. In Europa was dat bijna altijd in orde, als er al iets op aan te merken was, was het overdiagnostiek in privéklinieken. Dat wilde de verzekering dan niet betalen. Maar de patiënten waren daar juist hartstikke blij mee, eindelijk een MRI voor die rugpijn die op vakantie verergerd was! Tip: als je het niet vantevoren vraagt wordt het meestal gewoon betaald, als je het wel vraagt zeggen ze dat het niet mag want volgens NL begrippen onnodig. En voor je denkt dat dat zeker veel beter is: ze opereren ook veel sneller op de bevindingen van zo’n MRI, en de uitkomsten daarvan zijn lang niet altijd goed. Vandaar dat ze in NL vaak terughoudend zijn.
zaterdag 27 augustus 2022 om 08:44
Ik vond, toen mijn man een ongeluk had gehad, de verpleegkundigen onnodig hard. En dat was nog lang voor Corona.
Alles was gericht op ‘zo snel mogelijk naar huis’ ook al ging dat nog helemaal niet. En toen ik protesteerde gingen ze hem ook nog manipuleren ‘wat erg dat je vrouw je niet thuis wil hebben’.
Terwijl ik inzag dat hoe zij de zorg en de revalidatie thuis nooit zou kunnen zoals zij dat (te rooskleurig) aan hem hadden voorgesteld.
En daar kreeg ik helaas achteraf wel gelijk in en moest alles wat het transferteam had geregeld en geïndiceerd ernstig tekort schoot. Het transferteam, wat mij totaal negeerde, terwijl ik het merendeel van de dagelijkse zorg moest doen (ik wilde bij de afspraak zijn, maar deze hebben ze op eigen initiatief gewijzigd zonder dat door te geven) en met mijn man samen ging indiceren terwijl hij zwaar aan de morfine zat en amper bij was.
We hebben dat daarna wel recht kunnen trekken met de huisarts, fysio aan huis en met de thuiszorg. Maar ik vond ze echt keihard.
maleficent wijzigde dit bericht op 27-08-2022 08:46
0.19% gewijzigd
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 augustus 2022 om 14:52
zaterdag 27 augustus 2022 om 14:59
Maleficent schreef: ↑27-08-2022 14:52Nee, voor altijd fysiek beperkt geraakt helaas. Hij kan gelukkig wel weer lopen, maar niet meer zoals hij dat kon.
Wat rot dat je dan ook nog al die ballen in de lucht moest houden, alles dubbel moest nalopen en een ‘gevecht’ moest leveren tijdens die onzekerheid.
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:02
Dat geldt toch voor alle ervaringsverhalen hier? Ik denk dat de ervaringen binnen elk land wisselend zijn en dat je in elk land goede, minder goede, aardige en minder aardige verpleegkundigen en artsen hebt.
Ik denk dat het belangrijkste culturele verschil tussen de Nederlandse gezondheidszorg en die in de meeste buitenlanden is dat de Nederlandse patiënt enorm assertief is en dat Nederlandse artsen daar ook op ingesteld zijn. Dat meebepalen van je behandelplan is in veel andere landen niet erg gebruikelijk. Ik woon zelf in Spanje en ik merk dat de cultuur hier nog heel hiërarchisch is. Je doet gewoon wat de dokter zegt. En zelfs als je huisarts je complete onzin vertelt, word je niet geacht om hem of haar tegen te spreken. Sterker nog, ik moet moeite doen om überhaupt geïnformeerd te worden over scans en uitslagen en zo. Hier zullen best ook wel weer regionale verschillen in zijn en verschillen tussen stad en platteland, maar globaal gezien zijn Nederlandse patiënten echt heel mondig.
The impossible just takes a little longer.
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:34
is denk ik ook wel leeftijdsgebonden. Mijn ouders zijn van rond 1945, maar die nemen alles aan en durven weinig te vragen. Die zijn ook zo opgevoed, dat je eerbied hebt voor de dominee, leerkrachten en dokters.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:47
Viel me afgelopen jaren in Italie en Spanje, in zowel grote steden als dorpen, vies tegen.AnAppleADay schreef: ↑25-08-2022 10:11Ook dat verandert. Bij mensen onder de 30 (40?) kom je bijna overal verder met Engels dan met Frans.
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:49
Ik ben nogal een brokkenpiloot op vakantie, dus ik heb wel een paar artsen gezien.
De meest memorabelen:
- In Indonesië kreeg ik een verkeersongeval. De eerste huisarts (van familie) schreef heel veel pillen en massage voor, wat niet hielp en ongelooflijk veel pijn deed. De tweede huisarts (in een hotel), schreef ook heel veel pillen en een zalfje voor en liet röntgenfoto’s maken (in een kliniek waarin ik me in een decor van Mash waande, met apparatuur die in een museum niet zou misstaan). De derde arts (weer van familie, andere arts) kwam wederom met heel veel pillen op de proppen. Daarna hebben we het maar opgegeven, en eenmaal thuis kreeg ik van mijn eigen huisarts een brace en moest ik nog 6 mnd revalideren ivm vermoedelijk gescheurde enkelbanden en een ingesneden achillespees.
- Op de Malediven had het hotel een eigen arts waar niets op aan te merken viel. Mijn wond werd vakkundig verdoofd, schoongemaakt, gehecht en verbonden. Toen de hechtingen er later weer uit moesten, vertelde de butler ons onderweg naar de dokterspost “as the doctor is away on a trip today, I will be your doctor today”. We dachten nog dat hij een grapje maakte, maar nee hoor, geheel in steriele kleding gehuld verscheen hij even later in de behandelruimte om vervolgens heel geroutineerd die hechtingen eruit te peuteren.
- In de UK belandde ik op de eerste hulp van een openbaar ziekenhuis met een hevig bloedende hoofdwond. Ik hoefde daardoor niet te wachten en werd direct geholpen. Ik bleek flink wat hechtingen nodig te hebben. Maar eenmaal gefixt kreeg ik weer stress, want ik moest nog een hele dag vergaderen en ik zag er natuurlijk niet uit met al dat bloed. En ik had ook al uitgecheckt in het hotel, dus ik kon het zelf niet oplossen. De uiterst vriendelijke jonge arts die mij hielp begreep me helemaal, en heeft toen heel geduldig met een watje, water en zeep keurig alles uit mijn haar gewassen en mijn haar daarna ook nog gedroogd voordat hij me weer heen zond.
Tegen de tijd dat ik op kantoor kwam was het net alsof er nooit iets gebeurd was.
De meest memorabelen:
- In Indonesië kreeg ik een verkeersongeval. De eerste huisarts (van familie) schreef heel veel pillen en massage voor, wat niet hielp en ongelooflijk veel pijn deed. De tweede huisarts (in een hotel), schreef ook heel veel pillen en een zalfje voor en liet röntgenfoto’s maken (in een kliniek waarin ik me in een decor van Mash waande, met apparatuur die in een museum niet zou misstaan). De derde arts (weer van familie, andere arts) kwam wederom met heel veel pillen op de proppen. Daarna hebben we het maar opgegeven, en eenmaal thuis kreeg ik van mijn eigen huisarts een brace en moest ik nog 6 mnd revalideren ivm vermoedelijk gescheurde enkelbanden en een ingesneden achillespees.
- Op de Malediven had het hotel een eigen arts waar niets op aan te merken viel. Mijn wond werd vakkundig verdoofd, schoongemaakt, gehecht en verbonden. Toen de hechtingen er later weer uit moesten, vertelde de butler ons onderweg naar de dokterspost “as the doctor is away on a trip today, I will be your doctor today”. We dachten nog dat hij een grapje maakte, maar nee hoor, geheel in steriele kleding gehuld verscheen hij even later in de behandelruimte om vervolgens heel geroutineerd die hechtingen eruit te peuteren.
- In de UK belandde ik op de eerste hulp van een openbaar ziekenhuis met een hevig bloedende hoofdwond. Ik hoefde daardoor niet te wachten en werd direct geholpen. Ik bleek flink wat hechtingen nodig te hebben. Maar eenmaal gefixt kreeg ik weer stress, want ik moest nog een hele dag vergaderen en ik zag er natuurlijk niet uit met al dat bloed. En ik had ook al uitgecheckt in het hotel, dus ik kon het zelf niet oplossen. De uiterst vriendelijke jonge arts die mij hielp begreep me helemaal, en heeft toen heel geduldig met een watje, water en zeep keurig alles uit mijn haar gewassen en mijn haar daarna ook nog gedroogd voordat hij me weer heen zond.
Tegen de tijd dat ik op kantoor kwam was het net alsof er nooit iets gebeurd was.
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:55
Frankrijk ook niet, ik vraag me af of het eigenwijzigheid is of dat ze het echt niet kunnen.
In Wallonië ook zo'n drama, geen Engels en geen Vlaams kunnen.
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:56
Het ging over Frans spreken, dus nam even aan dat de jongeren dat daar wel kunnenMaleficent schreef: ↑27-08-2022 18:55Frankrijk ook niet, ik vraag me af of het eigenwijzigheid is of dat ze het echt niet kunnen.
In Wallonië ook zo'n drama, geen Engels en geen Vlaams kunnen.
zaterdag 27 augustus 2022 om 18:59
zaterdag 27 augustus 2022 om 19:04
Bij Fransen is het een soort superioriteitsgevoel.Maleficent schreef: ↑27-08-2022 18:55Frankrijk ook niet, ik vraag me af of het eigenwijzigheid is of dat ze het echt niet kunnen.
In Wallonië ook zo'n drama, geen Engels en geen Vlaams kunnen.
Zij spreken Frans en iedereen moet dus maar Frans spreken.
De helft van de Walen is ook nogal gericht op Frankrijk.
De andere helft probeert Engels te leren omdat ze met Vlaams of Nederlands in de rest van de wereld weinig zijn.
Maar met 1 of 2 uur per week Engels op school gaat dat natuurlijk niet echt vooruit.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
