Zal ik wel of niet gaan...?

Lieve mensen,



Al jaren lees ik mee op Viva. Nu heb ik zelf behoefte aan de mening van anderen aangezien ik al een paar dagen met iets zit.



Als het goed is, ben ik eind juni 2010 klaar met mijn opleiding (HBO). Ik ben zelf iemand die volgens de agenda leeft. Houd in dat ik vaak nadenk over mijn toekomst en planningen voor mezelf maak zodat ik weet wat mij te wachten staat in de nabije toekomst.



Het idee was om na mijn afstuderen te trouwen (7,5 jaar relatie), deeltijd te werken (heb nu 2 bijbaantjes naast mijn studie waarvan één op freelance-basis) en een deeltijd opleiding erbij te gaan doen (master aan de VU). Was ook druk bezig met alles in te plannen sámen met mijn vriend uiteraard.



Echter nu komt het dan. Ik heb het idee dat ik weinig tot niets van de wereld gezien heb. Ik ben zelf al op een behoorlijke leeftijd namelijk 26 jaar! Ben altijd druk geweest met werken, studeren (eerste studie bleek niet de juiste te zijn, vandaar dat het iets is uitgelopen). Veel van mijn vrienden en vriendinnen zijn al afgestudeerd en hebben alles op een rijtje lijkt het wel. Goede baan, huis, samenwonen en/of getrouwd. Ik wil heel graag gaan voor het huisje/boompje/beestje verhaal (voel de hormonen ergens ook om een baby schreeuwen en mijn vriend ook , maar ergens diep in mijn hart wil ik ook een keer iets "geks" doen.



Sinds een paar dagen speel ik dus met de gedachte om minimaal 6 maanden/maximaal een jaartje naar het buitenland te gaan. Heb hier en daar gekeken en zou als au pair een jaartje naar Amerika kunnen gaan. Werk al geruime tijd in de kinderopvang en met kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Ervaring genoeg dus. Op deze manier kan ik een andere cultuur leren kennen. Bovendien vind ik Amerika een geweldig land (nooit geweest maar wil zo graag gaan). Of ik zou in natuurparken als vrijwilliger kunnen werken (Arizona/Californie) in combinatie met vrijwilligerswerk in Guatemala (dit combi traject duurt 6 maanden). Ik hou van de natuur en de combi van deze 2 soorten werken trekt mij heel erg.



Mijn hart zegt dat ik moet gaan en dat dit de kans en misschien wel de laatste kans in mijn leven kan zijn. Mijn verstand dat het te laat is en dat ik nu gewoon door moet gaan met mijn leven. Dus huisje,boompje, beestje. Ben ook niet de jongste meer. Als ik nu 21 of iets dergelijks was geweest dan was de keuze snel gemaakt. Ik wil zo graag gaan, maar twijfel dan zo erg. Ten eerste trouw ik dan een jaartje of 6 maanden later, begin ik pas een jaar later met een vervolgopleiding. Bovendien wil ik ook nog een kindje (vriend is ruim 20 jaar ouder dan ik ben en hij wilt ook zo graag een kindje, heeft verder geen kinderen uit andere relaties, dus ik snap hem wel).



Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Zit de hele dag al op de sites van verschillende organisaties te kijken en word al zo opgewonden als ik eraan denk dat ik in juli al kan vertrekken



Ik heb het trouwens met mijn vriend hier uitgebreid erover gehad en hij zegt gewoon GAAN! Als je echt wilt, moet je NU gaan. Straks gaat het niet meer namelijk. Hij belooft ook dat die mij op komt zoeken enzo Dat scheelt dan ook wel weer natuurlijk.



Nu ik zo denk, neig ik meer naar het traject die 6 maanden duurt en een combinatie is van werken in natuurparken en vrijwilligerswerk in Guatemala.



Nou zoals ik al zei wil ik graag meningen horen van anderen hoe zij hier tegenaan zouden kijken als ze een dergelijke keuze moesten maken. Waarom zou je het wel/niet doen? Heb je zelf ervaring opgedaan in het buitenland, deel dat dan met me mee.



Bedankt alvast!

Ohh wat veel reacties allemaal! Thnxxxx Moest trouwens ook erg lachen om mezelf. Kom een beetje komisch over maar dat gevoel heb ik soms gewoon. Heel bizar.



Ja nou ik had het er met mijn vriend gister nog over. Hij zei ook dat ik nog zo jong was, ben ik natuurlijk ook wel. Maar als ik me dan met hem vergelijk dan heb ik echt het gevoel dat ik op moet schieten. Hij is al 46!



@himalaya; ik denk dat ik voor het traject van 6 maanden ga. Dat vind ik wel erg bijzonder. Lekker in de natuur bezig zijn. Heb net een paar foto's gezien van de projecten waar ze mee bezig zijn en ben verkocht! Het ziet er zo mooi uit allemaal.



Hmm..ik denk dat ik voor volgende week eens een afspraak maak met de organisatie en een gesprek wil hebben. Ik denk dat ik het toch wel ga doen. Ben toe aan iets nieuws

quote:Eierdoppie schreef op 16 januari 2010 @ 22:16:

Willen - wil je iets anders liever, studie, kinderen?



ik wil dat ook heel graag! na al die jaren ben ik nu toch wel toe aan vastigheid MAAR aan de andere kant hebben we al zo lang gewacht, dus waarom niet nog iets langer wachten (6 maanden bijvoorbeeld)



Kunnen - heb je de middelen etc.?



Het geld heb ik ervoor.



Mogen - steunt je omgeving je?



Had het net met mijn moeder erover. Ze vond het eerst een beetje vreemd en gaf aan dat ik beter een zon/zee/strandvakantie kon boeken als ik zo nodig weg moest en beter met mijn 'man' kon gaan. Hahahaha..ik begrijp haar ook wel. In ons cultuur komt dit haast niet (nooit?) voor. Ben van Turkse afkomst. Maar heb haar even verteld waar het om ging en wat plaatjes op internet laten zien waar ik heen zou kunnen gaan en wat ik daar allemaal kon doen. Nu zegt ze ook dat ik moet gaan en zelf moet weten. En ja vriendlief zou me vandaag nog sturen als het kon. Hij vind dat ik moet genieten van het leven en dat ik van mijn leeftijd gebruik moet maken



Durven - heb je het lef?



Nou op zich ben ik erg zelfstandig en onafhankelijk. Ik Durf het wel. En ben zoooo toe aan iets geks in mijn leven. Ben altijd een ijverig studentje geweest, altijd maar werken werken werken. Voor het eerst in mijn leven wil ik een keer iets doen wat IK leuk vind en wat IK heel graag wil. Ik vind wel dat ik het lef heb ja





Voel eens bij jezelf, ik heb zomaar het idee dat het over durven gaat, en niet over een van de andere drie dingen die ik noem.