Reizen
alle pijlers
Zal ik wel of niet gaan...?
zaterdag 16 januari 2010 om 19:57
Lieve mensen,
Al jaren lees ik mee op Viva. Nu heb ik zelf behoefte aan de mening van anderen aangezien ik al een paar dagen met iets zit.
Als het goed is, ben ik eind juni 2010 klaar met mijn opleiding (HBO). Ik ben zelf iemand die volgens de agenda leeft. Houd in dat ik vaak nadenk over mijn toekomst en planningen voor mezelf maak zodat ik weet wat mij te wachten staat in de nabije toekomst.
Het idee was om na mijn afstuderen te trouwen (7,5 jaar relatie), deeltijd te werken (heb nu 2 bijbaantjes naast mijn studie waarvan één op freelance-basis) en een deeltijd opleiding erbij te gaan doen (master aan de VU). Was ook druk bezig met alles in te plannen sámen met mijn vriend uiteraard.
Echter nu komt het dan. Ik heb het idee dat ik weinig tot niets van de wereld gezien heb. Ik ben zelf al op een behoorlijke leeftijd namelijk 26 jaar! Ben altijd druk geweest met werken, studeren (eerste studie bleek niet de juiste te zijn, vandaar dat het iets is uitgelopen). Veel van mijn vrienden en vriendinnen zijn al afgestudeerd en hebben alles op een rijtje lijkt het wel. Goede baan, huis, samenwonen en/of getrouwd. Ik wil heel graag gaan voor het huisje/boompje/beestje verhaal (voel de hormonen ergens ook om een baby schreeuwen en mijn vriend ook , maar ergens diep in mijn hart wil ik ook een keer iets "geks" doen.
Sinds een paar dagen speel ik dus met de gedachte om minimaal 6 maanden/maximaal een jaartje naar het buitenland te gaan. Heb hier en daar gekeken en zou als au pair een jaartje naar Amerika kunnen gaan. Werk al geruime tijd in de kinderopvang en met kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Ervaring genoeg dus. Op deze manier kan ik een andere cultuur leren kennen. Bovendien vind ik Amerika een geweldig land (nooit geweest maar wil zo graag gaan). Of ik zou in natuurparken als vrijwilliger kunnen werken (Arizona/Californie) in combinatie met vrijwilligerswerk in Guatemala (dit combi traject duurt 6 maanden). Ik hou van de natuur en de combi van deze 2 soorten werken trekt mij heel erg.
Mijn hart zegt dat ik moet gaan en dat dit de kans en misschien wel de laatste kans in mijn leven kan zijn. Mijn verstand dat het te laat is en dat ik nu gewoon door moet gaan met mijn leven. Dus huisje,boompje, beestje. Ben ook niet de jongste meer. Als ik nu 21 of iets dergelijks was geweest dan was de keuze snel gemaakt. Ik wil zo graag gaan, maar twijfel dan zo erg. Ten eerste trouw ik dan een jaartje of 6 maanden later, begin ik pas een jaar later met een vervolgopleiding. Bovendien wil ik ook nog een kindje (vriend is ruim 20 jaar ouder dan ik ben en hij wilt ook zo graag een kindje, heeft verder geen kinderen uit andere relaties, dus ik snap hem wel).
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Zit de hele dag al op de sites van verschillende organisaties te kijken en word al zo opgewonden als ik eraan denk dat ik in juli al kan vertrekken
Ik heb het trouwens met mijn vriend hier uitgebreid erover gehad en hij zegt gewoon GAAN! Als je echt wilt, moet je NU gaan. Straks gaat het niet meer namelijk. Hij belooft ook dat die mij op komt zoeken enzo Dat scheelt dan ook wel weer natuurlijk.
Nu ik zo denk, neig ik meer naar het traject die 6 maanden duurt en een combinatie is van werken in natuurparken en vrijwilligerswerk in Guatemala.
Nou zoals ik al zei wil ik graag meningen horen van anderen hoe zij hier tegenaan zouden kijken als ze een dergelijke keuze moesten maken. Waarom zou je het wel/niet doen? Heb je zelf ervaring opgedaan in het buitenland, deel dat dan met me mee.
Bedankt alvast!
Al jaren lees ik mee op Viva. Nu heb ik zelf behoefte aan de mening van anderen aangezien ik al een paar dagen met iets zit.
Als het goed is, ben ik eind juni 2010 klaar met mijn opleiding (HBO). Ik ben zelf iemand die volgens de agenda leeft. Houd in dat ik vaak nadenk over mijn toekomst en planningen voor mezelf maak zodat ik weet wat mij te wachten staat in de nabije toekomst.
Het idee was om na mijn afstuderen te trouwen (7,5 jaar relatie), deeltijd te werken (heb nu 2 bijbaantjes naast mijn studie waarvan één op freelance-basis) en een deeltijd opleiding erbij te gaan doen (master aan de VU). Was ook druk bezig met alles in te plannen sámen met mijn vriend uiteraard.
Echter nu komt het dan. Ik heb het idee dat ik weinig tot niets van de wereld gezien heb. Ik ben zelf al op een behoorlijke leeftijd namelijk 26 jaar! Ben altijd druk geweest met werken, studeren (eerste studie bleek niet de juiste te zijn, vandaar dat het iets is uitgelopen). Veel van mijn vrienden en vriendinnen zijn al afgestudeerd en hebben alles op een rijtje lijkt het wel. Goede baan, huis, samenwonen en/of getrouwd. Ik wil heel graag gaan voor het huisje/boompje/beestje verhaal (voel de hormonen ergens ook om een baby schreeuwen en mijn vriend ook , maar ergens diep in mijn hart wil ik ook een keer iets "geks" doen.
Sinds een paar dagen speel ik dus met de gedachte om minimaal 6 maanden/maximaal een jaartje naar het buitenland te gaan. Heb hier en daar gekeken en zou als au pair een jaartje naar Amerika kunnen gaan. Werk al geruime tijd in de kinderopvang en met kinderen die een verstandelijke beperking hebben. Ervaring genoeg dus. Op deze manier kan ik een andere cultuur leren kennen. Bovendien vind ik Amerika een geweldig land (nooit geweest maar wil zo graag gaan). Of ik zou in natuurparken als vrijwilliger kunnen werken (Arizona/Californie) in combinatie met vrijwilligerswerk in Guatemala (dit combi traject duurt 6 maanden). Ik hou van de natuur en de combi van deze 2 soorten werken trekt mij heel erg.
Mijn hart zegt dat ik moet gaan en dat dit de kans en misschien wel de laatste kans in mijn leven kan zijn. Mijn verstand dat het te laat is en dat ik nu gewoon door moet gaan met mijn leven. Dus huisje,boompje, beestje. Ben ook niet de jongste meer. Als ik nu 21 of iets dergelijks was geweest dan was de keuze snel gemaakt. Ik wil zo graag gaan, maar twijfel dan zo erg. Ten eerste trouw ik dan een jaartje of 6 maanden later, begin ik pas een jaar later met een vervolgopleiding. Bovendien wil ik ook nog een kindje (vriend is ruim 20 jaar ouder dan ik ben en hij wilt ook zo graag een kindje, heeft verder geen kinderen uit andere relaties, dus ik snap hem wel).
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Zit de hele dag al op de sites van verschillende organisaties te kijken en word al zo opgewonden als ik eraan denk dat ik in juli al kan vertrekken
Ik heb het trouwens met mijn vriend hier uitgebreid erover gehad en hij zegt gewoon GAAN! Als je echt wilt, moet je NU gaan. Straks gaat het niet meer namelijk. Hij belooft ook dat die mij op komt zoeken enzo Dat scheelt dan ook wel weer natuurlijk.
Nu ik zo denk, neig ik meer naar het traject die 6 maanden duurt en een combinatie is van werken in natuurparken en vrijwilligerswerk in Guatemala.
Nou zoals ik al zei wil ik graag meningen horen van anderen hoe zij hier tegenaan zouden kijken als ze een dergelijke keuze moesten maken. Waarom zou je het wel/niet doen? Heb je zelf ervaring opgedaan in het buitenland, deel dat dan met me mee.
Bedankt alvast!
zondag 17 januari 2010 om 14:54
Nou heb gister nog met een vriend hierover gehad. Hij heeft ook iets dergelijks meegemaakt. Is destijds naar Zuid Afrika geweest en is nu alweer bezig met een wereldreis. Vond zijn verhalen en foto's toen al zo gaaf! Was stiekem ook wel een beetje jaloers eigenlijk. Hij zegt ook dat ik het moet doen voordat het te laat is en dat ik er absoluut geen spijt van ga krijgen en dat ik totaal anders terug kom. Hahahaha...ik ben benieuwd!
Ga van de week in ieder geval even langs de organisatie die ik op het oog heb. Vanaf vandaag heb ik afstand genomen van mijn agenda. Wilde me deze week nog inschrijven voor een voorbereidingscursus wiskunde van de open universiteit. Maarreee ik doe het lekker niet
Moet wel iets aan mijn engels doen. Dat is niet zo denderend. Luisteren en lezen gaat prima alleen spreken is een beetje moeizaam. Misschien vriendlief even vragen of hij voortaan in het engels met mij communiceert
Ohh heb er nu al zin in!
Ga van de week in ieder geval even langs de organisatie die ik op het oog heb. Vanaf vandaag heb ik afstand genomen van mijn agenda. Wilde me deze week nog inschrijven voor een voorbereidingscursus wiskunde van de open universiteit. Maarreee ik doe het lekker niet
Moet wel iets aan mijn engels doen. Dat is niet zo denderend. Luisteren en lezen gaat prima alleen spreken is een beetje moeizaam. Misschien vriendlief even vragen of hij voortaan in het engels met mij communiceert
Ohh heb er nu al zin in!
zondag 17 januari 2010 om 15:02
Engels spreken leer je voornamelijk door het veel te doen. En als jij naar dat natuurproject in Amerika gaat, pik je dat heel snel op.
Wat ook helpt: BBC kijken. Voor de handigheid kun je dan teletekstpagina 888 intoetsen, dat is de ondertiteling. Dan kun je het lezen en tegelijkertijd horen.
En als je ergens niet uit komt, moet je gewoon maar denken dat jouw engels nog altijd beter is dan hun nederlands...
Ik heb gereisd in landen waar niemand Engels sprak, en met handen en voeten kom je een heel eind.
Wat ook helpt: BBC kijken. Voor de handigheid kun je dan teletekstpagina 888 intoetsen, dat is de ondertiteling. Dan kun je het lezen en tegelijkertijd horen.
En als je ergens niet uit komt, moet je gewoon maar denken dat jouw engels nog altijd beter is dan hun nederlands...
Ik heb gereisd in landen waar niemand Engels sprak, en met handen en voeten kom je een heel eind.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 18 januari 2010 om 17:48
Doen doen doen! Ik heb 2 jaar in het buitenland gewoond en dat was de beste tijd uit mijn leven! Vanaf mijn 25e had ik een salaris waarvan ik veel van op vakantie kan, dus met 26 heb je nog álle tijd!
Veel plezier in elk geval als je het gaat doen. Je zult je in het begin afvragen waar je aan begonnen bent, maar als je eenmaal bent geland.... Ik zou die eerste keer graag nog een keer overdoen!
Veel plezier in elk geval als je het gaat doen. Je zult je in het begin afvragen waar je aan begonnen bent, maar als je eenmaal bent geland.... Ik zou die eerste keer graag nog een keer overdoen!
dinsdag 19 januari 2010 om 22:53
Gaan!!
Ik zit zelf sinds 5 maanden in nieuw zeeland, voor stage en ben ook aan het rondreizen geweest. Ik kan iedereen een buitenlandavontuur aanraden. je leert zoveel!
en over je leeftijd: ik heb hier genoeg mensen van 25/26 en zelfs nog ouder tegen gekomen die aan het backpacken zijn, dus zo oud ben je nog niet
Je hebt de mogelijkheid en je vriend steunt je dus DOEN! anders krijg je er later heel veel spijt van..
Ik zit zelf sinds 5 maanden in nieuw zeeland, voor stage en ben ook aan het rondreizen geweest. Ik kan iedereen een buitenlandavontuur aanraden. je leert zoveel!
en over je leeftijd: ik heb hier genoeg mensen van 25/26 en zelfs nog ouder tegen gekomen die aan het backpacken zijn, dus zo oud ben je nog niet
Je hebt de mogelijkheid en je vriend steunt je dus DOEN! anders krijg je er later heel veel spijt van..
woensdag 20 januari 2010 om 18:48
Ik zat met precies hetzelfde als Indya!! Had ik het ook maar veeel eerder gedaan! Ik ben uiteindelijk begonnen met backpacken toen ik 35 jaar was! Ik moest het toen ook doen met 2 tot maximaal 4 weken maar toch heb ik een paar fantastische reizen gemaakt!
Nu ben ik pas geleden getrouwd en sja dit soort reizen zitten er dan ook niet meer in!
Dus wat ik nu heb is
1. had ik het backpacken en rondreizen maar veeeel eerder gedaan ipv pas op mijn 35e, dan had ik veel langer weggekund dan 2 tot 4 weken.
2. Nu ik getrouwd ben en dit soort reizen er niet meer inzitten ben ik desondanks toch super super blij dat ik op mijn 35e nog een paar fantastische backpackreizen heb gemaakt!
Dus ik zou zeggen als je partner erachter staat........DOEN !!!!
Nu ben ik pas geleden getrouwd en sja dit soort reizen zitten er dan ook niet meer in!
Dus wat ik nu heb is
1. had ik het backpacken en rondreizen maar veeeel eerder gedaan ipv pas op mijn 35e, dan had ik veel langer weggekund dan 2 tot 4 weken.
2. Nu ik getrouwd ben en dit soort reizen er niet meer inzitten ben ik desondanks toch super super blij dat ik op mijn 35e nog een paar fantastische backpackreizen heb gemaakt!
Dus ik zou zeggen als je partner erachter staat........DOEN !!!!
vrijdag 22 januari 2010 om 16:06
Je hart zegt doen, je partner zegt doen... Doen lijkt me het juiste woord hier.
Ik ben zelf au pair geweest toen ik 18 was. Ik vond het niet zo prettig. Misschien als het een leuk gezin was geweest was het leuker geweest. Maar je bent zo gebonden aan je gezin, je leeft in een huis dat niet van jou is dus je kunt niet zomaar even een avondje bankhangen, weinig privacy, je werk is ook gelijk je huis e.d. En je hebt wel vrije dagen, maar je blijft toch een beetje aan de plaats waar je woont gebonden. Het is moeilijk om weer in een gezin te wonen, als je eenmaal je vrijheid gewend bent.
Het is overigens wel een hele goede manier om het land en de taal te leren kennen, maar dat kan natuurlijk met een project ook.
En volgens mij moet je als au-pair in de US minimaal 12 maanden blijven.
Ik wens je veel plezier met kiezen en als je op reis gaat heel veel plezier!!!
Ik ben zelf au pair geweest toen ik 18 was. Ik vond het niet zo prettig. Misschien als het een leuk gezin was geweest was het leuker geweest. Maar je bent zo gebonden aan je gezin, je leeft in een huis dat niet van jou is dus je kunt niet zomaar even een avondje bankhangen, weinig privacy, je werk is ook gelijk je huis e.d. En je hebt wel vrije dagen, maar je blijft toch een beetje aan de plaats waar je woont gebonden. Het is moeilijk om weer in een gezin te wonen, als je eenmaal je vrijheid gewend bent.
Het is overigens wel een hele goede manier om het land en de taal te leren kennen, maar dat kan natuurlijk met een project ook.
En volgens mij moet je als au-pair in de US minimaal 12 maanden blijven.
Ik wens je veel plezier met kiezen en als je op reis gaat heel veel plezier!!!
zaterdag 23 januari 2010 om 13:23
Hoi
heb alleen je openingstopic gelezen en verder geen reacties maar ik wil 1 ding zeggen:
GEWOON GAAN. J ehebt nu al spijt dat je nog niets hebt 'meegemaakt' dus waarschijnlijk ga je zo'n spijt krijgen als je dit niet doet nu je dadelijk de kans krijgt. En ga maar een half jaar en ga daarna trouwen, kinderen krijgen (daarna zit je echt vast) en verder met opleidingen en studies maar dan heb je dat alvast gehad!!!!
echt hoor, niet langer twijfelen maar gewoon gaan regelen!
Ik ben 6 maanden wezen rondtrekken in ZO Azie en ik had het voor geen goud willen missen! het is een ervaring die niemand meer van mij afpakt en heb er zoveel van geleerd.(denk stiekum weleens van als ik nou dood zou gaan heb ik dat in iedergeval al gedaan in mijn leven en zou het goed zijn!!)
Dus echt waar: GAAN!!!!!
heb alleen je openingstopic gelezen en verder geen reacties maar ik wil 1 ding zeggen:
GEWOON GAAN. J ehebt nu al spijt dat je nog niets hebt 'meegemaakt' dus waarschijnlijk ga je zo'n spijt krijgen als je dit niet doet nu je dadelijk de kans krijgt. En ga maar een half jaar en ga daarna trouwen, kinderen krijgen (daarna zit je echt vast) en verder met opleidingen en studies maar dan heb je dat alvast gehad!!!!
echt hoor, niet langer twijfelen maar gewoon gaan regelen!
Ik ben 6 maanden wezen rondtrekken in ZO Azie en ik had het voor geen goud willen missen! het is een ervaring die niemand meer van mij afpakt en heb er zoveel van geleerd.(denk stiekum weleens van als ik nou dood zou gaan heb ik dat in iedergeval al gedaan in mijn leven en zou het goed zijn!!)
Dus echt waar: GAAN!!!!!
zaterdag 23 januari 2010 om 13:47
Gaan hoor!
Ik had tijdens mijn studie de kans om naar Zweden te gaan en heb het NIET gedaan. Om er vervolgens altijd spijt van gehad te hebben.
En waarom niet gegaan? Sja, ik had een relatie, was niet zo heel avontuurlijk en kennelijk wel onzeker en vond mijn leventje wel comfortabel.
Deze tijd is juist ideaal om zoiets te ondernemen! Je zit nog niet in vaste patronen van werk en gezin. Als dat straks misschien wel zo is, kan het natuurlijk ook, maar dan is het wel anders en ingewikkelder.
Ik had tijdens mijn studie de kans om naar Zweden te gaan en heb het NIET gedaan. Om er vervolgens altijd spijt van gehad te hebben.
En waarom niet gegaan? Sja, ik had een relatie, was niet zo heel avontuurlijk en kennelijk wel onzeker en vond mijn leventje wel comfortabel.
Deze tijd is juist ideaal om zoiets te ondernemen! Je zit nog niet in vaste patronen van werk en gezin. Als dat straks misschien wel zo is, kan het natuurlijk ook, maar dan is het wel anders en ingewikkelder.
