Relaties
alle pijlers
15 jaar relatie: doorgaan of weggaan?
donderdag 1 december 2022 om 18:35
Dilemma.. en geen kleintje ook..
Korte situatie schets:
Samen met man, al meer dan 15 jaar, 2 kinderen. Wonen al 14 jaar samen.
Laatste jaren vooral bezig geweest met studeren, werken, kinderen alles.
Probleem is dat het gevoel van mijn kant minder is of misschien wel ontbreekt..
Ik weet niet waar ik het vandaan moet halen meer, de liefdesgevoelens.
Ik heb geen zin in intimiteit met hem, en echt goede gesprekken hebben we al helemaal niet meer. Het is oppervlakkiger, hoe dat soms gaat met een druk gezinsleven…
Ik weet niet of het nog “ergens” zit, of dat het gewoon op is tussen ons..
Het meest enge vind ik het idee van “alleen” te moeten zijn, mocht het die kant op gaan. Hoe ga ik dat in godsnaam doen met 2 kinderen. Ik werk 16 uur, nieuwe baan met verantwoordelijkheid. waarin ik nog veel moet leren, dus makkelijk een dag extra is nu nog niet zo haalbaar, of makkelijk te regelen.
Het huis, andere woonruimte (hoe dan in deze tijd), de kinderen uiteraard (op nr 1)…
Het speelt al bijna 1,5 jaar.
We hebben niet veel ruzie, maar ik mis spanning, aantrekkingskracht… voelen dat ik leef en liefde wil geven.
Wel even fijn om hier van me af te kunnen schrijven.
Korte situatie schets:
Samen met man, al meer dan 15 jaar, 2 kinderen. Wonen al 14 jaar samen.
Laatste jaren vooral bezig geweest met studeren, werken, kinderen alles.
Probleem is dat het gevoel van mijn kant minder is of misschien wel ontbreekt..
Ik weet niet waar ik het vandaan moet halen meer, de liefdesgevoelens.
Ik heb geen zin in intimiteit met hem, en echt goede gesprekken hebben we al helemaal niet meer. Het is oppervlakkiger, hoe dat soms gaat met een druk gezinsleven…
Ik weet niet of het nog “ergens” zit, of dat het gewoon op is tussen ons..
Het meest enge vind ik het idee van “alleen” te moeten zijn, mocht het die kant op gaan. Hoe ga ik dat in godsnaam doen met 2 kinderen. Ik werk 16 uur, nieuwe baan met verantwoordelijkheid. waarin ik nog veel moet leren, dus makkelijk een dag extra is nu nog niet zo haalbaar, of makkelijk te regelen.
Het huis, andere woonruimte (hoe dan in deze tijd), de kinderen uiteraard (op nr 1)…
Het speelt al bijna 1,5 jaar.
We hebben niet veel ruzie, maar ik mis spanning, aantrekkingskracht… voelen dat ik leef en liefde wil geven.
Wel even fijn om hier van me af te kunnen schrijven.
donderdag 1 december 2022 om 21:51
72Jelle schreef: ↑01-12-2022 20:48Er was toch laastst ook al zo'n topic. Vrouw wilde daarin ook ontvoerd worden door een vurige minnaar...
Ik zou scheiden, drie hoog achter gaan wonen, op Tinder gaan. Je kinderen lekker
verknipt maken door nieuwe, vurige ouder figuren op te dringen. Je leeft tenslotte maar één keer en als mama gelukkig is, zijn de kinderen dat ook.
Ehhh ja, dit is precies wat ik dolgraag wil ofzo… bizar.
donderdag 1 december 2022 om 21:54
donderdag 1 december 2022 om 22:06
Ondanks dat drankprobleem vond je hem leuk en verantwoordelijk genoeg om kinderen mee te krijgen.Mimosaaa schreef: ↑01-12-2022 19:34Oja, dat “drankprobleem “ speelt al zo lang. Eigenlijk vanaf het begin.
Een heel goede vriend heeft een jaar geleden gezegd: wat doe je toch met hem? Via een andere vriend hoorde ik dat hij had gezegd dat ik veel te leuk ben voor mijn huidige man.
Mijn vader heeft altijd al gezegd (ondanks dat hij heeel goed met mijn man kan) dat we veel verschillen en dat ik eigenlijk iemand nodig heb met een andere mindset.
Je benoemt al eerder dat vrienden van alles van jullie relatie en je man vinden. Waarom hecht je zoveel waarde aan hun mening? Waarom kom je niet op voor je man, voor de vader van je kinderen? Is dat omdat je dan geconfronteerd wordt dat je eigenlijk te laf bent om weg te gaan? Want ‘ hoe ga je dat regelen’. Besef je op zo’n moment pas dat hij toch meer voor jou en de kinderen in stand houdt dan jij in je eentje kunt? Je hebt het steeds maar over zijn tekortkomingen, maar hoe zit het met jou? Je hebt gestudeerd en werkt nu maar 16 uur? Waar is je ambitie? Ben jij nog wel zo aantrekkelijk? Wat heb jij te bieden? Jij wil verandering, neem die stap dan maar deal ook met de gevolgen; een gezin wat uit elkaar getrokken wordt omdat jij ontevreden bent.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 1 december 2022 om 22:18
Dit klinkt echt niet leuk. Snap dat je dat onaantrekkelijk vindt.Mimosaaa schreef: ↑01-12-2022 19:34Oja, dat “drankprobleem “ speelt al zo lang. Eigenlijk vanaf het begin.
Als hij een grens over gaat met drank, ben ik standaard de lul. Of ik praat teveel met een andere man, of ik drink teveel (hoe ironisch, mijn max is 3 drankjes, anders voel ik mezelf niet lekker), of ik deed volgens hem boos of zei iets fout of wat dan ook. De terugweg (of als de vrienden weg zijn bij ons) is vrijwel nooit gezellig. Vervolgens snurkt hij als een malle, letterlijk niet wakker te krijgen (betekent dat ik altijd volle verantwoordelijkheid heb als de kinderen thuis slapen).. dat is gewoon niet aantrekkelijk. Inmiddels 120 keer beterschap beloofd maar altijd maar tijdelijk.
Het is zoals het is
donderdag 1 december 2022 om 22:21
Mijn man weet ervan. Hij zegt in de gesprekken steevast dat hij er een punt achter zet omdat het niet beter wordt (klopt, het blijft hetzelfde, er gebeurt niks en dus verandert er niks) om een uur later te vertellen dat ie het eigenlijk allemaal niet wil.
Relatietherapie of gesprekken met iemand voeren wil hij niet. Een vriend in vertrouwen nemen om zijn hart te luchten en misschien te komen tot nieuwe inzichten wil hij ook niet.
Los van wat hier door iemand gesuggereerd wordt, wij zijn beide aandeel in het verhaal. Gesprekken gaan niet de diepte in, omdat het gewoon niet ontstaat. We doen zeer weinig samen omdat we blijkbaar die behoefte niet voelen.
Het is niet dat het aan hem ligt (het stukje over de drank wel, maar daar staan ook wel dingen van mij tegenover) maar aan ons en onze connectie samen. Het is meer broer en zus.
Een knuffel geven kan inderdaad gewoon, maar is het oprecht als je het uitvoert omdat het moet of zo hoort maar eigenlijk niet vanuit jezelf wilt?
Elke dag denk ik: kom op, vanavond maar eens intiem of knuffelen of whatever. En elke avond eindigt het weer met dat ik liever geen handen aan m’n lijf heb.
Ook wordt hier gesuggereerd dat ik niet aan mijn kinderen denk of te snel opgeef.
Dit speelt echt al jarenlang. We hadden al tig keer de handdoek in de ring kunnen gooien, dus het is niet snel opgeven. Van beide kanten niet.
Uiteraard denk ik voortdurend aan de kinderen maar zij blijven niet eeuwig klein en blijven al helemaal niet onder ons dak wonen.
Wat werk betreft: wij hebben voor deze constructie gekozen. Financieel redden we het met zijn tweeen op deze manier, zoals heel veel gezinnen. Kun je wat van vinden, traditioneel de vrouw meer thuis, maar dit is jarenlang onze manier geweest. Dat begrijpt hij, en gelukkig snapt hij ook dat je niet alleen meetelt als je wel 40+ uren maakt, maar ook als je thuis de boel draaiende houdt en daarnaast parttime werkt. De één heeft meer aandeel in het verdienen van het geld, de ander meer aandeel in de opvoeding van de kinderen en het altijd draaiende houden van het huishouden en alle andere dagelijkse rompslomp. Dat is de verdeling die wij maakten toen onze oudste geboren werd. Maar blijkbaar tel je pas echt mee als je fulltime werkt, dus de knikkers binnenharkt en je “andere mensen onderhoudt”. Dat mijn werk veel meer geschikt is om parttime te doen en zijn werk niet, dat is ondergeschikt ofzo.
Ik ga me zeker verder verdiepen als het gaat om werk, om minder onafhankelijkheid te creëren.
Dank voor alle reacties. We gaan samen kijken hoe nu verder, en we weten heel zeker dat wat de uitkomst ook gaat zijn, we dat samen op een goede manier gaan doen. We zijn geen vijanden, er is geen ander, ik wil zeker niet op tinder en draag uiteraard de verantwoordelijkheid voor en naar mijn kinderen toe.
Wij zijn goed naar elkaar en voor elkaar, maar eerlijk in ons gevoel en willen de best mogelijke uitkomst.
Wat fijn om te lezen dat velen van jullie zo meedenkend en invoelend zijn.
Uiteraard weten twee goede vriendinnen ook van mijn verhaal maar soms is een onafhankelijke mening ook erg prettig.
Relatietherapie of gesprekken met iemand voeren wil hij niet. Een vriend in vertrouwen nemen om zijn hart te luchten en misschien te komen tot nieuwe inzichten wil hij ook niet.
Los van wat hier door iemand gesuggereerd wordt, wij zijn beide aandeel in het verhaal. Gesprekken gaan niet de diepte in, omdat het gewoon niet ontstaat. We doen zeer weinig samen omdat we blijkbaar die behoefte niet voelen.
Het is niet dat het aan hem ligt (het stukje over de drank wel, maar daar staan ook wel dingen van mij tegenover) maar aan ons en onze connectie samen. Het is meer broer en zus.
Een knuffel geven kan inderdaad gewoon, maar is het oprecht als je het uitvoert omdat het moet of zo hoort maar eigenlijk niet vanuit jezelf wilt?
Elke dag denk ik: kom op, vanavond maar eens intiem of knuffelen of whatever. En elke avond eindigt het weer met dat ik liever geen handen aan m’n lijf heb.
Ook wordt hier gesuggereerd dat ik niet aan mijn kinderen denk of te snel opgeef.
Dit speelt echt al jarenlang. We hadden al tig keer de handdoek in de ring kunnen gooien, dus het is niet snel opgeven. Van beide kanten niet.
Uiteraard denk ik voortdurend aan de kinderen maar zij blijven niet eeuwig klein en blijven al helemaal niet onder ons dak wonen.
Wat werk betreft: wij hebben voor deze constructie gekozen. Financieel redden we het met zijn tweeen op deze manier, zoals heel veel gezinnen. Kun je wat van vinden, traditioneel de vrouw meer thuis, maar dit is jarenlang onze manier geweest. Dat begrijpt hij, en gelukkig snapt hij ook dat je niet alleen meetelt als je wel 40+ uren maakt, maar ook als je thuis de boel draaiende houdt en daarnaast parttime werkt. De één heeft meer aandeel in het verdienen van het geld, de ander meer aandeel in de opvoeding van de kinderen en het altijd draaiende houden van het huishouden en alle andere dagelijkse rompslomp. Dat is de verdeling die wij maakten toen onze oudste geboren werd. Maar blijkbaar tel je pas echt mee als je fulltime werkt, dus de knikkers binnenharkt en je “andere mensen onderhoudt”. Dat mijn werk veel meer geschikt is om parttime te doen en zijn werk niet, dat is ondergeschikt ofzo.
Ik ga me zeker verder verdiepen als het gaat om werk, om minder onafhankelijkheid te creëren.
Dank voor alle reacties. We gaan samen kijken hoe nu verder, en we weten heel zeker dat wat de uitkomst ook gaat zijn, we dat samen op een goede manier gaan doen. We zijn geen vijanden, er is geen ander, ik wil zeker niet op tinder en draag uiteraard de verantwoordelijkheid voor en naar mijn kinderen toe.
Wij zijn goed naar elkaar en voor elkaar, maar eerlijk in ons gevoel en willen de best mogelijke uitkomst.
Wat fijn om te lezen dat velen van jullie zo meedenkend en invoelend zijn.
Uiteraard weten twee goede vriendinnen ook van mijn verhaal maar soms is een onafhankelijke mening ook erg prettig.
donderdag 1 december 2022 om 22:24
Grappig dat je dit vraagt.
Want je kunt je dus prima indenken hoe een scheiding voor je kinderen kan zijn.
Maar blijkbaar vind je dat minder belangrijk dan ze te laten zien dat mama haar eigen geluk nastreefde?
Ik snap werkelijk niet hoe je uit deze relatie kan stappen zonder een goede poging tot relatietherapie.
donderdag 1 december 2022 om 22:25
donderdag 1 december 2022 om 22:26
Dit:
Scheiden met kinderen maakt heel veel mensen die zich niet gelukkig voelen in hun relatie, niet gelukkiger. Door alle complicaties die gezamenlijk ouderschap na scheiding met zich mee brengt, vooral als er nieuwe partners bij komen kijken, zijn veel ouders jarenlang in gevecht met elkaar en met hun eigen emoties op een manier die ze echt niet voor ogen hadden toen ze gingen scheiden.
En natuurlijk zijn er ook legio mensen die in goed overleg uit elkaar gaan en het samen wel goed regelen, in de zomer lekker bbq-en met de nieuwe partners erbij. Maar dat is eerder uitzondering dan regel.
Ben je ongelukkig genoeg om dit risico te nemen? Om je kinderen daar aan bloot te stellen? Een weg terug is er meestal niet meer.
Of is er nog genoeg samen om met therapie naar te kijken wat je elkaar nog te bieden hebt, of je harmonieus samen kan leven zonder dagelijks het dak er af te vechten of de pannen er vanaf te neuken.
Verkijk je er niet op, bij de meeste stellen is het echt geen ongebreidelde passie in de periode lang samen en jonge kinderen opvoeden. Maar dat wil niet zeggen dat er niets meer is.
Je kinderen zijn het waard om dat te gaan verkennen.
En dit:blijfgewoonbianca schreef: ↑01-12-2022 20:00Dus de kans is ook best groot dat hij jou het straks zat is ?
Stel je maar eens voor dat hij morgen thuiskomt en zegt dat hij - aangemoedigd door een paar goede vriendinnen en zijn moeder die jou niet leuk genoeg voor hem vinden - wil scheiden.
Stel je dan ook meteen voor dat hij dolverliefd is op een leuke mevrouw en zij ook op hem, en dat je kinderen daar de helft van de week en de vakanties en de feestdagen zijn.
En ? Voel je opluchting ?
Dit zijn scenario’s waarvan je denkt dat het jou niet gebeurt, maar als je gaat scheiden heb je daar geen controle meer over, wat de ander doet met zijn leven en jullie kinderen daar in mee neemt. Wat je samen afspreekt over de kinderen kan zomaar overboord worden gegooid als de nieuwe partner daar anders over denkt. En je onderschat wat dat met je doet.Zeeschelp schreef: ↑01-12-2022 20:20Ik merk dat ik een beetje pissig word van dit topic. Wat je meemaakt is echt niet zo vreemd, maar jouw reactie erop vind ik wel vreemd.
Ik hoor je vooral zeuren over waarom man niet goed genoeg is. Er is niet genoeg intimiteit, er zijn geen goede gesprekken, maar zelf heb je dit ook 1.5 jaar laten verslonzen. Je laat anderen je vertellen dat jij veel te leuk voor je man bent - mijn mond valt open van hoe respectloos dit is, dit is toch geen uitspraak die je tolereert over je man?
Je staat amper stil bij je kinderen, terwijl je van plan bent om mogelijk hun hele leven overhoop te gooien. En als iemand je vraagt naar de kinderen gooi je er een dooddoener in waarmee je het zo probeert te verdraaien dat het feit dat jij hun vader verlaat, eigenlijk juist heel goed is voor de kinderen want mama wil het gevoel dat ze leeft. Dan de opmerkingen a la je man was niet goed genoeg gevonden als je wat ouder was geweest en zijn humor is ook opeens niet leuk.
Maar wat maakt jou leuk en een interessante, passievolle, betrokken partner voor je man? Wat heb jij gedaan om die verbinding weer te vinden?
Word eens wakker, want jij hebt hier ook je aandeel in gehad. En dat ga je dan in een volgende relatie ook gewoon weer tegenkomen na X aantal jaar. Er zijn geen ruzies, er is geen ander. Waarom denk je dat je gelukkig wordt van kleiner wonen, financieel krapper, de kinderen nog maar de helft van de tijd zien? Hoe ga je je voelen als je man wel weer een leuke nieuwe partner ontmoet en jij niet?
Scheiden met kinderen maakt heel veel mensen die zich niet gelukkig voelen in hun relatie, niet gelukkiger. Door alle complicaties die gezamenlijk ouderschap na scheiding met zich mee brengt, vooral als er nieuwe partners bij komen kijken, zijn veel ouders jarenlang in gevecht met elkaar en met hun eigen emoties op een manier die ze echt niet voor ogen hadden toen ze gingen scheiden.
En natuurlijk zijn er ook legio mensen die in goed overleg uit elkaar gaan en het samen wel goed regelen, in de zomer lekker bbq-en met de nieuwe partners erbij. Maar dat is eerder uitzondering dan regel.
Ben je ongelukkig genoeg om dit risico te nemen? Om je kinderen daar aan bloot te stellen? Een weg terug is er meestal niet meer.
Of is er nog genoeg samen om met therapie naar te kijken wat je elkaar nog te bieden hebt, of je harmonieus samen kan leven zonder dagelijks het dak er af te vechten of de pannen er vanaf te neuken.
Verkijk je er niet op, bij de meeste stellen is het echt geen ongebreidelde passie in de periode lang samen en jonge kinderen opvoeden. Maar dat wil niet zeggen dat er niets meer is.
Je kinderen zijn het waard om dat te gaan verkennen.
donderdag 1 december 2022 om 22:27
dweedledee schreef: ↑01-12-2022 22:09Nou dat dus. Ik durf te wedden dat man haar ook niet zo leuk meer vindt. Maar dat vergeet mevrouw even voor het gemak.
Mevrouw. Thanks.
Wed maar, hoeveel?
donderdag 1 december 2022 om 22:28
Met kinderen van 5 en 6 ben je nog lang niet ‘out of the woods’ als het gaat om weinig tijd hebben voor de relatie en elkaar.
donderdag 1 december 2022 om 22:29
donderdag 1 december 2022 om 22:29
Ja enorm blij, dank je!
En @TO, daarbij hoort ook sporten, dopamine aanmaken, lekker in je vel zetten en zelf het initiatief nemen, in bed, met dates en een goed humeur hebben door een lekker nummer op te zetten bijv. Zijn kleine dingen maar als je maar wilt (ik heb mezelf overigens wel de tijd gegeven die afstand te voelen en zelfs weerstand), op een gegeven moment die knop omzetten en al gaat het met tegenzin, maak het leuk samen. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Een gesprek helpt maar tot bepaalde hoogte.
donderdag 1 december 2022 om 22:30
Antwoord je altijd zo defensief op vragen van anderen?
Kan me zo voorstellen dat je daarmee niet echt een fijne indruk achterlaat, precies wat hier ook gebeurt.
donderdag 1 december 2022 om 22:32
Omdat man dat niet wil?Rosalind* schreef: ↑01-12-2022 22:24Grappig dat je dit vraagt.
Want je kunt je dus prima indenken hoe een scheiding voor je kinderen kan zijn.
Maar blijkbaar vind je dat minder belangrijk dan ze te laten zien dat mama haar eigen geluk nastreefde?
Ik snap werkelijk niet hoe je uit deze relatie kan stappen zonder een goede poging tot relatietherapie.
Nee hoor, maar de kinderen van gescheiden ouders zijn hier uiteraard het meest fel.
Ik denk dat ze het heerlijk vinden om hun ouders tot hun dood niet gelukkig met elkaar te zien.
donderdag 1 december 2022 om 22:34
m
Zeg. Doe even normaal jij. JIJ post iets op een openbaar forum. En dan krijg je dus allerhande meningen.
If you can’t take the heat, stay out of the kitchen.
Als je thuis ook zo doet, dan valt er nog héél veel winst te behalen.
donderdag 1 december 2022 om 22:35
donderdag 1 december 2022 om 22:38
Klopt, was éven vergeten dat vrouwen elkaar het liefst affakkelen (op internet)! Gelukkig hier ook goede en eerlijke doch vriendelijke meningen kunnen lezen.dweedledee schreef: ↑01-12-2022 22:34m
Zeg. Doe even normaal jij. JIJ post iets op een openbaar forum. En dan krijg je dus allerhande meningen.
If you can’t take the heat, stay out of the kitchen.
Als je thuis ook zo doet, dan valt er nog héél veel winst te behalen.
Goeie les weer.
donderdag 1 december 2022 om 22:39
donderdag 1 december 2022 om 22:43
Zoals ik al eerder opmerkte, ontbreekt het jou echt volledig aan zelfinzicht.
Misschien moet je daar even mee aan de slag gaan, aangezien jij je vent wel blijkbaar wél mag affakkelen. Maar incasseren, ho maar.
Succes meid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
