Relaties
alle pijlers
Acceptatie nieuwe vriend door ouders
dinsdag 7 augustus 2007 om 15:57
In hoeverre hou je rekening met je omgeving m.b.t. een nieuwe relatie. Laat je hun mening meewegen wanneer je iemand leert kennen?
Waarom ik dit vraag is om het volgende. Mijn ouders hebben een nogal uitgesproken mening over bepaalde soorten mensen. Ze accepteren mijn vriendjes pas als zij uit hetzelfde milieu komt en dezelfde waarde en normen hebben. Nu is het geval zo dat ik nu al 3 maanden een nieuw vriendje heb waarmee ik het echt super heb. Hij is echt een toevoeging in mijn leven en hij maakt me onwijs gelukkig. We zijn dol op elkaar en ik heb echt het gevoel dat dit echt voor altijd kan zijn. Ik heb zelfs al zitten fantaseren hoe het zal zijn om een gezinnetje te stichten samen.
Maar nou komt het, ik heb het mijn ouders niet verteld omdat ik weet dat mijn ouders hem nooit zullen accepteren. Hij is namelijk een buitenlands jongen. Zijn familie heeft mij echt met open armen ontvangen, maar ik weet dat mijn ouders dat niet zullen doen bij hem. Ik hou veel van mijn ouders en zij hebben altijd voor me klaargestaan met alles. Aan de ene kant wil ik ze niet teleurstellen, maar aan de andere kant wil ik ook voor mijn eigen geluk kiezen. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen. Hou zoveel van mijn vriend en wil hem echt niet kwijt, maar dit durf ik hem niet te vertellen. Wat te doen?
Waarom ik dit vraag is om het volgende. Mijn ouders hebben een nogal uitgesproken mening over bepaalde soorten mensen. Ze accepteren mijn vriendjes pas als zij uit hetzelfde milieu komt en dezelfde waarde en normen hebben. Nu is het geval zo dat ik nu al 3 maanden een nieuw vriendje heb waarmee ik het echt super heb. Hij is echt een toevoeging in mijn leven en hij maakt me onwijs gelukkig. We zijn dol op elkaar en ik heb echt het gevoel dat dit echt voor altijd kan zijn. Ik heb zelfs al zitten fantaseren hoe het zal zijn om een gezinnetje te stichten samen.
Maar nou komt het, ik heb het mijn ouders niet verteld omdat ik weet dat mijn ouders hem nooit zullen accepteren. Hij is namelijk een buitenlands jongen. Zijn familie heeft mij echt met open armen ontvangen, maar ik weet dat mijn ouders dat niet zullen doen bij hem. Ik hou veel van mijn ouders en zij hebben altijd voor me klaargestaan met alles. Aan de ene kant wil ik ze niet teleurstellen, maar aan de andere kant wil ik ook voor mijn eigen geluk kiezen. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen. Hou zoveel van mijn vriend en wil hem echt niet kwijt, maar dit durf ik hem niet te vertellen. Wat te doen?
dinsdag 7 augustus 2007 om 16:34
Hoe oud ben je? Het klinkt alsof je nog vrij jong bent en nog thuis woont.
Als dat niet zo is zou ik me niet al te druk maken, je bent dan immers vrij in je doen en laten.
Als dat wel zo is, vraag je dan eens af waarom je ouders zo tegen zullen zijn. Zijn ze echt zo bekrompen, of hebben ze misschien ook wel bepaalde redenen dat ze sommige mensen niet zien zitten? Normen en waarden klinkt truttig, maar je kunt behoorlijke problemen krijgen (en niet alleen op relatievlak) als je fundamenteel verschilt in opvattingen over wat belangrijk is in het leven. Idem dito voor een buitenlands vriendje: jij staat weliswaar te juichen van verliefdheid en je loopt behoorlijk hard van stapel met je fantasieën over een gezinnetje, maar een relatie met verschillende culturele achtergronden kan een bron van problemen en spanning zijn.
Als je ouders altijd zo voor je klaargestaan hebben, geven ze dus veel om je en moet je hun twijfels serieus nemen. Je hoeft je relatie niet voor hen op te geven, maar wees ook bereid om met hen te praten en hun mening aan te horen.
En waarom durf je je vriend dat niet te vertellen? Schaam je je voor je ouders?
Als dat niet zo is zou ik me niet al te druk maken, je bent dan immers vrij in je doen en laten.
Als dat wel zo is, vraag je dan eens af waarom je ouders zo tegen zullen zijn. Zijn ze echt zo bekrompen, of hebben ze misschien ook wel bepaalde redenen dat ze sommige mensen niet zien zitten? Normen en waarden klinkt truttig, maar je kunt behoorlijke problemen krijgen (en niet alleen op relatievlak) als je fundamenteel verschilt in opvattingen over wat belangrijk is in het leven. Idem dito voor een buitenlands vriendje: jij staat weliswaar te juichen van verliefdheid en je loopt behoorlijk hard van stapel met je fantasieën over een gezinnetje, maar een relatie met verschillende culturele achtergronden kan een bron van problemen en spanning zijn.
Als je ouders altijd zo voor je klaargestaan hebben, geven ze dus veel om je en moet je hun twijfels serieus nemen. Je hoeft je relatie niet voor hen op te geven, maar wees ook bereid om met hen te praten en hun mening aan te horen.
En waarom durf je je vriend dat niet te vertellen? Schaam je je voor je ouders?
dinsdag 7 augustus 2007 om 16:52
Hai Purol,
Wat vervelend dat je zo bang bent dat je ouders je nieuwe vriend niet mogen. Ik ken beide kanten van dit probleem. Mijn ouders mochten mijn ex ook niet, hoewel ze het eerst tegenwerkten (ik woonde nog thuis en ze verboden contact), begonnen ze het later wel te accepteren. Uiteindelijk kunnen ze er toch weinig aan veranderen. Zeker wanneer je op jezelf woont. Maar het is niet leuk en alles werkt gewoon veel beter als je ouders je vriend wel mogen! De andere kant: mijn schoonvader moest eerst ook echt niets van me hebben, maar na 2 jaar geduld, kreeg hij door dat het de relatie van mij en zijn zoon serieus is, en heeft hij het ook geaccepteerd en nu hebben we een prima band.
Ik snap dat je je ouders niet wilt teleurstellen, maar jouw leven is van jou! En zij mogen daar niet zo'n grote invloed op hebben. Ik neem aan dat je liever je eigen partner kiest, dan dat je wordt uitgehuwelijkt:-P. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik het wel zo snel mogelijk vertellen, en geef ze de tijd om aan het idee te wennen. Ik hoop echt dat ze uiteindelijk zien hoe gelukkig jullie samen zijn. En dat accepteren...
Veel succes!
Groetjes Shanon
Wat vervelend dat je zo bang bent dat je ouders je nieuwe vriend niet mogen. Ik ken beide kanten van dit probleem. Mijn ouders mochten mijn ex ook niet, hoewel ze het eerst tegenwerkten (ik woonde nog thuis en ze verboden contact), begonnen ze het later wel te accepteren. Uiteindelijk kunnen ze er toch weinig aan veranderen. Zeker wanneer je op jezelf woont. Maar het is niet leuk en alles werkt gewoon veel beter als je ouders je vriend wel mogen! De andere kant: mijn schoonvader moest eerst ook echt niets van me hebben, maar na 2 jaar geduld, kreeg hij door dat het de relatie van mij en zijn zoon serieus is, en heeft hij het ook geaccepteerd en nu hebben we een prima band.
Ik snap dat je je ouders niet wilt teleurstellen, maar jouw leven is van jou! En zij mogen daar niet zo'n grote invloed op hebben. Ik neem aan dat je liever je eigen partner kiest, dan dat je wordt uitgehuwelijkt:-P. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik het wel zo snel mogelijk vertellen, en geef ze de tijd om aan het idee te wennen. Ik hoop echt dat ze uiteindelijk zien hoe gelukkig jullie samen zijn. En dat accepteren...
Veel succes!
Groetjes Shanon
Count your blessings...
dinsdag 7 augustus 2007 om 17:17
Ik vind het enorm kortzichtig, tegen een buitenlandse vriend zijn.. buitenlands is een rekbaar begrip. Issie Japans?? Irakees? Surinaams? Turks? Zweeds? Indonesisch?? Het maakt nogal verschil, en elk land heeft zo zijn (eigen)aardigheden.
Er zijn trouwens ook nogal wat "rare" Hollanders. De herkomst van iemand zegt niets over de persoonlijkheid van iemand.
Er zijn trouwens ook nogal wat "rare" Hollanders. De herkomst van iemand zegt niets over de persoonlijkheid van iemand.
donderdag 9 augustus 2007 om 12:36
Ik ben getrouwd met een Afrikaanse man en mijn vader wil hierdoor helemaal geen contact meer met me. Ja jammer hoor maar ik laat mijn leven niet bepalen door een man van bijna tachtig die zelf zijn hele leven zijn eigen gang ging zonder rekening met iemand anders te houden. Hij heeft mijn man zelfs nog nooit ontmoet, want dat wil hij niet. Dus het gaat hem puur om de kleur van mijn man.
Ik verwacht deze maand ons eerste kindje en ook daar wil hij niets mee te maken hebben...zijn eigen bloed notabene.
TO volg je hart....dat heb ik ook gedaan en de mensen die echt om je geven draaien vaak wel bij. Mijn hele familie was eerst tegen onze relatie, maar uiteindelijk is iedereen wel in gaan zien dat we echt van elkaar houden. Behalve mijn vader dan...maar hij is inmiddels ook niet zo geliefd meer door de rest van de fam door zijn koppige gedrag.
Ik verwacht deze maand ons eerste kindje en ook daar wil hij niets mee te maken hebben...zijn eigen bloed notabene.
TO volg je hart....dat heb ik ook gedaan en de mensen die echt om je geven draaien vaak wel bij. Mijn hele familie was eerst tegen onze relatie, maar uiteindelijk is iedereen wel in gaan zien dat we echt van elkaar houden. Behalve mijn vader dan...maar hij is inmiddels ook niet zo geliefd meer door de rest van de fam door zijn koppige gedrag.
