Relaties
alle pijlers
Alcohol en afspraken
zaterdag 22 december 2007 om 07:09
Ik zit letterlijk e figuurlijk met mijn handen in het haar en weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Ik ben nu al 3 jaar samen met een schat van een jongen. Door heel wat serieuse problemen vooraleer hij mij kende, is hij begonnen met drinken. In het eerste jaar dat we samenwoonden viel mij op dat hij heel wat blikjes achterover kapte, laat me zeggen dat ie met een volledige karton van het warenhuis 1 dag toekwam. Ik heb de situatie wat bekeken en vorig jaar boem ontplofte de bom.Ik heb hem toen voor een keuze gezet: drank of mij. hij had effectief voor mij gekozen want hij is enkele dagen in behandeing geweest in het ziekenhuis.Daarna ging het goed en dronk ie niet meer.Sinds een half jaar drinkt hij enkel in de weekends, als hij bij mij is kraken we gezellig een flesje wijn;volgens de psychologen van het ziekenhuis toen moet dat kunnen. Ik had er mijn bedenkingen bij want volgens mij is 1 druppel al genoeg om terug afhankelijk te worden..Alles ging goed, hij hield zich aan zijn afspraken in verband met drank en algemene afspraken binnen onze relatie..Tot vandaag. Mijn vriend ging met zijn collega's uiteten.Geen probleem moet kunnen. We hadden de afspraak gemaakt dat hij na het etentje meteen naar huis zou komen en niets zou gaan drinken.Natuurlijk vond ik dit fijn.Hij beloofde mij ook om rond 0.00 thuis te zijn want vandaag gingen we vroeg opstaan en shoppen...Niet dus..Om 2.00 nog steeds niet thuis.Dan w ik ongerust en bel hem, neemt ie niet op..
De klok tikt verder naar 5.00 en dan komt ie thuis.Hij is met zijn eigen auto gegaan maar blijkbaar heeft een collegahem thuisgebracht.Reden:meneer heeft teveel gedronken...Toen hij binnenkwam ben ik heel vriendelijk gebleven omdat ik weet dat hij in zo'n toestand toch niet aanspreekbaar is...Ik kook van woede en weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken....Ik hoop dat er iemend is die mij tips kan geven want zo kan het niet verder...vinden jullie dat dit gedrag kan?
De klok tikt verder naar 5.00 en dan komt ie thuis.Hij is met zijn eigen auto gegaan maar blijkbaar heeft een collegahem thuisgebracht.Reden:meneer heeft teveel gedronken...Toen hij binnenkwam ben ik heel vriendelijk gebleven omdat ik weet dat hij in zo'n toestand toch niet aanspreekbaar is...Ik kook van woede en weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken....Ik hoop dat er iemend is die mij tips kan geven want zo kan het niet verder...vinden jullie dat dit gedrag kan?
zaterdag 22 december 2007 om 08:43
Maar wat wil je eigenlijk? Jullie relatie redden, hém redden? Voor dat eerste zijn er twee nodig (en niet drie, dus exclusief drank) en dat tweede kan hij alleen zelf doen.
Een relatie met een partner en drank lijkt mij vrij onmogelijk en de beloftes zijn weinig waard. Je kunt iemand voor het blok zetten, 'als je niet stopt, dan...', maar dat komt niet uit hemzelf. Dus zal het weinig kans van slagen hebben. Weinig heeft kans van slagen, als de ander constant de hand boven het hoofd gehouden wordt. En dát is wat jij doet, want je bent nog altijd bij hem.
Dus nee, ik vind niet dat dit gedrag kan. Hij doet het, jij maakt het mogelijk. Dit moet je niet willen, je bent geen Florence Nightinggale.
Sterkte!
Een relatie met een partner en drank lijkt mij vrij onmogelijk en de beloftes zijn weinig waard. Je kunt iemand voor het blok zetten, 'als je niet stopt, dan...', maar dat komt niet uit hemzelf. Dus zal het weinig kans van slagen hebben. Weinig heeft kans van slagen, als de ander constant de hand boven het hoofd gehouden wordt. En dát is wat jij doet, want je bent nog altijd bij hem.
Dus nee, ik vind niet dat dit gedrag kan. Hij doet het, jij maakt het mogelijk. Dit moet je niet willen, je bent geen Florence Nightinggale.
Sterkte!
zaterdag 22 december 2007 om 08:59
Ik denk dat de grens van wel / niet drinken een beetje onhandig is gemaakt.
Als hij wel in het weekend met jou mag drinken, en niet in het weekend met collega's een kerstborrel...?
Maar goed, mijn beste vriendin heeft pas gebroken met haar vriend, hij heeft ook veel drankproblemen en de artsen hebben gezegd dat dit zijn hele leven zal dreigen. Maar bij hem waren er ook nog psygische problemen., en hij kon daardoor ook woedeaanvallen krijgen. En daardoor zou ze altijd op haar tenen moeten lopen. Ze vond het moeilijk, omdat ze natuurlijk ook veel mooie momenten hebben, maar hij kon niet altijd voor zich zelf instaan
Het is zo moeilijk te beoordelen per persoon, maar als hij wel af en toe mag (kan) drinken volgens de artsen, dan moet het met een kerstborrel toch ook kunnen?
Als hij wel in het weekend met jou mag drinken, en niet in het weekend met collega's een kerstborrel...?
Maar goed, mijn beste vriendin heeft pas gebroken met haar vriend, hij heeft ook veel drankproblemen en de artsen hebben gezegd dat dit zijn hele leven zal dreigen. Maar bij hem waren er ook nog psygische problemen., en hij kon daardoor ook woedeaanvallen krijgen. En daardoor zou ze altijd op haar tenen moeten lopen. Ze vond het moeilijk, omdat ze natuurlijk ook veel mooie momenten hebben, maar hij kon niet altijd voor zich zelf instaan
Het is zo moeilijk te beoordelen per persoon, maar als hij wel af en toe mag (kan) drinken volgens de artsen, dan moet het met een kerstborrel toch ook kunnen?
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
zaterdag 22 december 2007 om 09:32
zaterdag 22 december 2007 om 10:07
Ik begrijp dat je het niet leuk vindt. En toch vraag ik me wat dingen af.
In hoeverre is hij volwassen genoeg om niet zozeer afspraken met jou maar met zichzelf te maken? Jij bent zijn therapeut of moeder niet.
Iets anders wat me opvalt is dat het klinkt alsof hij nu wel verantwoordelijk met alcohol omgaat. Normaal met mate en voor de leuk. In hoeverre dat kan voor een in het verleden alcoholist zou ik niet durven zeggen maar toch, het moet kunnen in sommige gevallen.
Als hij er nu wel verantwoordelijk instaat zou ik zeggen: het is zijn leven. Veel mensen worden wel 's een keer flink dronken, halen eens een keer door met vrienden of collega's. Ik begrijp heel goed je twijfel en je angst. Maar ik zou niet direct gaan steigeren, ik zou het er straks goed met hem over hebben of hij zelf het gevoel heeft dat dit niet vaak zal gebeuren en of hij er zelf wel ok mee is hoe het gelopen is.
Wat ik zelf helemaal niet leuk zou vinden is als iemand tegen mij zegt om een bepaalde tijd thuis te zijn en dan 5 uur later op te duiken zonder dat ik hem kon bereiken. Dus ben je daar boos over en staat dat in feite los van de alcohol? Dan moet je die twee wel duidelijk loskoppelen van elkaar.
Dit soort dingen kunnen gebeuren, het is nou eenmaal een mens. Als het vaak gebeurt kun je gaan nadenken over of dit wel is wat je wil. Maar als het nou 's een keertje is dat iemand een uitglijder maakt, ja dan denk ik toch: da's jouw keuze, ik ben er niet blij mee maar kan gebeuren.
In hoeverre is hij volwassen genoeg om niet zozeer afspraken met jou maar met zichzelf te maken? Jij bent zijn therapeut of moeder niet.
Iets anders wat me opvalt is dat het klinkt alsof hij nu wel verantwoordelijk met alcohol omgaat. Normaal met mate en voor de leuk. In hoeverre dat kan voor een in het verleden alcoholist zou ik niet durven zeggen maar toch, het moet kunnen in sommige gevallen.
Als hij er nu wel verantwoordelijk instaat zou ik zeggen: het is zijn leven. Veel mensen worden wel 's een keer flink dronken, halen eens een keer door met vrienden of collega's. Ik begrijp heel goed je twijfel en je angst. Maar ik zou niet direct gaan steigeren, ik zou het er straks goed met hem over hebben of hij zelf het gevoel heeft dat dit niet vaak zal gebeuren en of hij er zelf wel ok mee is hoe het gelopen is.
Wat ik zelf helemaal niet leuk zou vinden is als iemand tegen mij zegt om een bepaalde tijd thuis te zijn en dan 5 uur later op te duiken zonder dat ik hem kon bereiken. Dus ben je daar boos over en staat dat in feite los van de alcohol? Dan moet je die twee wel duidelijk loskoppelen van elkaar.
Dit soort dingen kunnen gebeuren, het is nou eenmaal een mens. Als het vaak gebeurt kun je gaan nadenken over of dit wel is wat je wil. Maar als het nou 's een keertje is dat iemand een uitglijder maakt, ja dan denk ik toch: da's jouw keuze, ik ben er niet blij mee maar kan gebeuren.
zaterdag 22 december 2007 om 11:14
Even kort de achtergronden...
Die van mij (achter in de dertig) wil niet volwassen worden en heeft nog steeds een ferme hang naar het uitgaansleven en de kroeg, waar inmiddels zijn (echt leuke) leeftijdsgenoten allang niet meer te vinden zijn. En al helemaal niet om 5 uur 's nachts!
Ieder weekend bonje hierover! Als hij niet gaat, hebben we er eindeloze dicscussies over, als hij wél gaat, loopt het zoals vandaag. Ruzie in de nacht, een kind dat inmiddels weet krijgt van wat er zoal speelt en meneer doet of zijn neus bloed. Het wordt simpelweg afgedaan met "je zeurt."
Vandaar, bloedlink!
Maar ik weet dat er druppels nodig zijn om uiteindelijk de emmer te laten overlopen....het gebeurt wel een keer, ooit.
Hoe oud zijn jij en je vriend, TO?
Die van mij (achter in de dertig) wil niet volwassen worden en heeft nog steeds een ferme hang naar het uitgaansleven en de kroeg, waar inmiddels zijn (echt leuke) leeftijdsgenoten allang niet meer te vinden zijn. En al helemaal niet om 5 uur 's nachts!
Ieder weekend bonje hierover! Als hij niet gaat, hebben we er eindeloze dicscussies over, als hij wél gaat, loopt het zoals vandaag. Ruzie in de nacht, een kind dat inmiddels weet krijgt van wat er zoal speelt en meneer doet of zijn neus bloed. Het wordt simpelweg afgedaan met "je zeurt."
Vandaar, bloedlink!
Maar ik weet dat er druppels nodig zijn om uiteindelijk de emmer te laten overlopen....het gebeurt wel een keer, ooit.
Hoe oud zijn jij en je vriend, TO?
zaterdag 22 december 2007 om 11:21
Een afgekickte alcoholist moet nooit meer drinken, punt. Een misstap komt nooit één keer per jaar voor, want die smaakt nu eenmaal naar meer. En je kan je denk ik ook wel afvragen hoe afgekickt iemand daadwerkelijk is als het bijvoorbeeld eens per jaar tot een enorme misstap komt, mijns inziens blijkt dan juist dat zo iemand het niet bij één glaasje kan houden, geen maat kent en afhankelijk is en dus nóóit zou moeten drinken.
zaterdag 22 december 2007 om 11:22
Maar in jouw geval gebeurt dit dus regelmatig Helmy. Als er zo weinig kans is op verandering (anders was 't al gebeurd lijkt mij), is dit dan wat je wil? Heeft het nog wel zin om er boos over te worden ipv te besluiten dat je zo je leven niet wil leven?
Het lijkt me iig heel vervelend en ook verdrietig, vooral als je samen een kind hebt. Dikke knuf.
Het lijkt me iig heel vervelend en ook verdrietig, vooral als je samen een kind hebt. Dikke knuf.
zaterdag 22 december 2007 om 12:45
Gelukkig is het kind niet van hem! Ooit ben ik gescheiden van de vader van mijn kind in de hoop op beter...dat valt erg tegen en dat is te wijten aan mijn eigen (vaak domme) beslissingen. Dat besef ik terdege.
De partner van TO is alcoholist, toch? Ik geloof helemaal niet in het verhaal dat af en toe een glaasje dan wel moet kunnen.
Ik weet niet of mijn vriend alcoholist is. Wel heeft hij een overduidelijk probleem met maat houden in de meest ruime zin van het woord. Dus én met alcohol én met drugs én met uitgaan etc.
Natuurlijk helpt boos worden niet meer, maar ik kan me werkelijk niet inhouden, ik ontplof gewoon als er weer zoiets gebeurt.
Weer een relatie verbreken vind ik heel moeilijk, maar zoals het er nu uitziet, gaat dat uiteindelijk wel gebeuren. De vraag is alleen hoe lang ik daar deze keer voor nodig heb.
zondag 23 december 2007 om 14:46
Als ik jou was zou ik voor mezelf eens goed na gaan wat ik zou willen. Een keer op stap gaan moet kunen, een keer laat thuis komen ook (wel even laten weten natuurlijk), een keer te veel drinken is ook niks mis mee. Een keer heb ik het over dan he.
Als dit regelmatig voor komt, dat hij veel drinkt en geen maat weet te houden en dus straalbezopen thuis komt met alle gevolgen van dien, zou bij mij niet kunnen.
De vriend van een vriendin van mij heeft dit probleem ook. Ik begrijp haar dan ook echt niet. Ze wil er al zelden over praten, maar als er dan iets los komt weet ik zeker dat dit probleem binnen hun relatie niet opgelost is. Zij tolereert alles maar. Ze praat hem steeds weer goed.
Hij ging ook zeer regelmatig "op stap met vienden", nou ja "op stap" werd hij straalbezopen om 05.00 u 's-nachts thuisgebracht omdat hij zelf niets meer kon! Zij hebben daar toen afspraken over gemaakt omdat hij ook bij elk feestje, elke verjaardag straalbezopen werd. Hij zou niet meer drinken. Nou knap hoor, dacht ik nog! Want hij zou zijn leven beteren, zeker nu er een kind was. En inderdaad op feestjes zag ik gewoon dat hij cola dronk en lang niet zo uitbundig werd als vroeger, dus ik (en iedereen) geloofde het! Maar ja ik ga op een gegeven moment naar huis en zie niet wat er verder nog gebeurt.
Totdat mijn vriendin laatst weer iets los liet erover en nu bleek dus dat hij op feestjes wel aan de cola zit ipv aan het bier maar dan met iets sterks er in en dan duurt het langer voordat hij straalbezopen is! Als het feestje afgelopen is gaat hij de stad nog in en komt dan weer steeds straalbezopen thuis.......dit kan in mijn ogen echt niet, zeker niet als je de verantwooding hebt over een kind! Hij ligt zijn roes vervolgens dagen nadien uit te slapen en zij staat overal alleen voor! Als ik haar er wel eens over aan spreek praat ze het altijd goed, lekker naiëf! Zij houdt zichzelf steeds weer voor de gek. Nee hij doet het echt niet meer, hij gaat zijn leven beteren...en hij ziet het zelf in....ja voor hoe lang denk ik dan? Dit speelt al jaren.
Een advies: eens een alcoholist: altijd een alcoholist! Meid hou jezelf niet voor de gek! Ik zie het al jaren voor mijn ogen gebeuren maar mijn vriendin wil het (nog) niet zien, ze steekt haar kop in het zand.
Bedenkt voor je zelf of je dit wil, het is jouw leven.
Als dit regelmatig voor komt, dat hij veel drinkt en geen maat weet te houden en dus straalbezopen thuis komt met alle gevolgen van dien, zou bij mij niet kunnen.
De vriend van een vriendin van mij heeft dit probleem ook. Ik begrijp haar dan ook echt niet. Ze wil er al zelden over praten, maar als er dan iets los komt weet ik zeker dat dit probleem binnen hun relatie niet opgelost is. Zij tolereert alles maar. Ze praat hem steeds weer goed.
Hij ging ook zeer regelmatig "op stap met vienden", nou ja "op stap" werd hij straalbezopen om 05.00 u 's-nachts thuisgebracht omdat hij zelf niets meer kon! Zij hebben daar toen afspraken over gemaakt omdat hij ook bij elk feestje, elke verjaardag straalbezopen werd. Hij zou niet meer drinken. Nou knap hoor, dacht ik nog! Want hij zou zijn leven beteren, zeker nu er een kind was. En inderdaad op feestjes zag ik gewoon dat hij cola dronk en lang niet zo uitbundig werd als vroeger, dus ik (en iedereen) geloofde het! Maar ja ik ga op een gegeven moment naar huis en zie niet wat er verder nog gebeurt.
Totdat mijn vriendin laatst weer iets los liet erover en nu bleek dus dat hij op feestjes wel aan de cola zit ipv aan het bier maar dan met iets sterks er in en dan duurt het langer voordat hij straalbezopen is! Als het feestje afgelopen is gaat hij de stad nog in en komt dan weer steeds straalbezopen thuis.......dit kan in mijn ogen echt niet, zeker niet als je de verantwooding hebt over een kind! Hij ligt zijn roes vervolgens dagen nadien uit te slapen en zij staat overal alleen voor! Als ik haar er wel eens over aan spreek praat ze het altijd goed, lekker naiëf! Zij houdt zichzelf steeds weer voor de gek. Nee hij doet het echt niet meer, hij gaat zijn leven beteren...en hij ziet het zelf in....ja voor hoe lang denk ik dan? Dit speelt al jaren.
Een advies: eens een alcoholist: altijd een alcoholist! Meid hou jezelf niet voor de gek! Ik zie het al jaren voor mijn ogen gebeuren maar mijn vriendin wil het (nog) niet zien, ze steekt haar kop in het zand.
Bedenkt voor je zelf of je dit wil, het is jouw leven.
maandag 24 december 2007 om 11:21
Helmy, ze steekt haar kop in het zand. Ze weet het wel, maar steekt haar kop in het zand. Ik denk omdat ze weet wat de gevolgen zouden zijn, hij gaat er toch mee door en dan zal ze bij hem weg moeten en ze hebben een kind en een groot huis dat zal ze op moeten geven......ik weet het het is erg dom van haar, maar ze wil er gewoon niet over praten. dat alleen zegt al genoeg. Dat is elke keer zo. Dan hebben ze weer eens grote ruzie, de laatste keer echte grote ruzie heeft ze er wel met me over gepraat, omdat ik vlak daarna bij haar was en ik zag dat er van alles mis was. Toen heeft ze overwogen bij hem weg te gaan. Maar een paar dagen later toen ik informeerde hoe het nu was, zei ze dat het weer ging en dat ze gepraat hadden en dat hij zou veranderen........dan praat ze hem weer helemaal goed en dan gaat het ineens heel goed....???? Ik probeer het onderwerp nog wel eens aan te halen maar dat wuift ze weg en dan zegt ze, ja hij heeft zo veel stress nu met zijn werk, het gaat echt goed hoor en vervolgens richt ze zich totaal ergens anders op. Ik weet ook dat ze me lang niet alles verteld, hoe meer ik er naar vraag, hoe minder ze zegt.....dus heb ik een tijdje helemaal niet meer daarna gevraagd.Totdat ze er laatst zelf weer over begon door te zeggen dat hij dus nog wel op stap gaat en ladderzat thuis komt, of dat hij nu bacardi-cola drinkt ipv bier......valt niet zo op.
Ze weet ook dat ik kei-hard ben als ze mij om raad zou vragen omdat ik de waarhweid zeg. Ik zou haar echt adviseren bij hem weg te gaan, dan maar een kleiner huis, meer zelf moeten gaan werken maar wel een gelukkig leven zonder de angst hoe hij elke keer thuis komt als er een verjaardag is geweest in de kennissenkring!
Ik begrijp haar ook niet, ik zou al lang weg zijn gegaan, sterker nog, ik zou nooit maar dan ook nooit een relatie met hem zijn begonnen en al helemaal niet aan kinderen... maar ja het is haar/hun leven en wie ben ik om me daar ongevraagd mee te bemoeien......
Ze weet ook dat ik kei-hard ben als ze mij om raad zou vragen omdat ik de waarhweid zeg. Ik zou haar echt adviseren bij hem weg te gaan, dan maar een kleiner huis, meer zelf moeten gaan werken maar wel een gelukkig leven zonder de angst hoe hij elke keer thuis komt als er een verjaardag is geweest in de kennissenkring!
Ik begrijp haar ook niet, ik zou al lang weg zijn gegaan, sterker nog, ik zou nooit maar dan ook nooit een relatie met hem zijn begonnen en al helemaal niet aan kinderen... maar ja het is haar/hun leven en wie ben ik om me daar ongevraagd mee te bemoeien......
