(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Bluebrown: reageerde je je af op hem? (je schrijft dat niemand jou kent zoals hij je kent: was je bij hem zo jezelf, dat je het hem lastig maakte of zo?)

De ellende is namelijk dat als je zelf (nog) boordevol zit met onzekerheden en warrige gedachten over jezelf enzo, je dan eigenlijk vaak (te) weinig ruimte hebt voor echte aandacht voor je partner en wat die nodig heeft fijn vindt..
Een relatie moet natuurlijk ook voor de ander vooral iets toevoegen, en de balans naar positief uitslaan, zodat hij de liefde die je voor hem voelt ook merkt en voelt ván jou.
Als jij steeds begrip van hém nodig had is het op een gegeven moment misschien niet meer gelijkwaardig/ wederzijds zoals hij het beleefd heeft (op het laatst?)?

Het zal je iig goed doen als jij straks meer begrip voor jezelf hebt alvast, en als je jezelf beter kent dan ga je anderen ook beter begrijpen.

Lepellepel: vandaag was zo'n ideale regen/herfstdag dat je beter binnenshuis kon blijven en "lekker opruimen".
Ben hier al behoorlijk gevorderd!
Vandaag was vanwege het lechte weer namelijk de eerste dag van een (buiten)event afgelast, waar wij heen zouden gaan.
En terecht, want daar was geen hond op afgekomen met die buien!
Hopelijk morgen en overmorgen beter.
Kon net tussen de buien door naar de markt, daar hebben ze tenminste echt lekkere kaas, en naar de supermarkt, verder de hele middag en avond t/m nu aan het voorbereiden geweest voor het weekend (ik werk in het weekend) en nu is alles klaar en zit ik eindelijk.

Anyway, vervelend dat je nog zo kunt snakken naar je ex, maar wel alleszins begrijpelijk, je bent toch een tijd samen (happy) geweest en dit is toch ff een heel ander leventje nu, ook al heb je al div stadia doorlopen.
Je moet ook letterlijk afkicken van oa hechtingshormonen (oxytocine), dat kan ook een tijdje duren.
Ik denk dat je niet zozeer hem terug wil, maar de goede tijden samen terugwil, klopt dat?
Zo wordt het niet meer, denk ik, ook al zóu je weer bij elkaar komen, het onbevangene is eraf, de sfeer zal anders zijn, dat is meestal ook niet meer terug te draaien.

Probeer je niet door je angst te laten leiden (dat je te laat zou zijn voor huisje boompje beestje enzo): probeer te leven alsof je alle tijd hebt, geen haast dus, je hoeft je nergens wanhopig in te storten iig, niet te ver vooruit kijken, want je weet toch niet wat de toekomst brengt.. eerst dit maar eens een plekje geven en dan zie je wel verder.



Btw: wel weer heel relativerend: vandaag is een kennis begraven die 3 weken geleden hoorde dat hij ziek was.. Het leven kan soms zo bizar anders lopen dan verwacht, ben ik echt van in shock.
En wij hebben de luxe ook om ons druk te maken over het leven, terwijl mensen op een paradijslijk eiland als St Maarten (tot vorige week) puur aan het overleven zijn, letterljk geen dak meer boven hun hoofd, geen drinkwater enz, dan denk ik weer: count your blessings ook maar weer heel bewust, want zo vanzelfsprekend is het allemaal niet.
(niet dat omdat anderen het nóg ellendiger hebben jouw verdriet en gemis niet zouden tellen, zo bedoel ik het niet, en het is ook niet te vergelijken, ieders issues en pijnen doen ertoe!)

Het scheelt wel als je ook elke dag weer/nog goede en fijne dingen ziet die er ook nog zijn!
Wat wél goed gaat in je leven, ook nu, en niet dit ene vlak wat shit is helemaal laten overheersen over de rest wat nog wél leuk is of kan zijn. En dat doe je zo te lezen ook niet, dus dat doe je goed.

Fijn weekend allemaal!
Alle regen die nu valt, valt morgen hopelijk niet, denk ik dan maar.
(het slaapt altijd wel lekker met die regen die klettert tegen de ramen, terwijl je veilig en droog binnen bent, vind ik).
Truste voor straks

Goed zo, Alice.
En logisch ook idd: als het onderwerp/reden van je onzekerheid/ onduidelijkheid weg is, is het zeker en duidelijk geworden en is daarmee ook de onzekerheid weg.
Als het ware heb je jezelf zekerheid verschaft ipv onzekerheid (en afwachten & wel/niet meegaan in wat de ander wil/beslist of ermee stopt). Dat je je sterk voelt door voor jezelf op te komen komt doordat je niet langer afwacht wat de ander wel/niet van jou wil, maar luistert naar jezelf wat jij wel/niet wilt.

Enig idee wanneer je kunt starten na deze intake?

Gisteren hadden we de mazzel dat het de hele dag droog bleef vanaf en zelfs zonnig met wolken, en omdat er weinig wind was voelde het veel warmer aan dan voorspeld. Onderweg in de regen zag het er niet best uit, maar vanaf het moment van opbouw bleef het dus droog! Paar uur lekker druk gehad, zelfs de piek in mijn eentje getrotseerd (kick dat dat lukte!), en 's avonds werd het wat stiller, dan merk je dat mensen toch afgaan op die voorspellingen.
Dan valt het alles mee en valt de bui elders, maar ondervinden horeca en evenementen intussen de nadelen van die voorspellingen: sommige meerdaagse events werden helemaal afgelast, terwijl gisteren en vandaag juist prima weer was/ is om erop uit te gaan. (zie ook bij Anouk en dat ging gewoon door eergisteren).

Vandaag nog wat warmer en ik verwacht meer bezoekers, hoe dan ook is en blijft het een plek waar we zelf ook graag zijn en met plezier aan het werk zijn!

Edit: ging goed, gelukkig!

Fijn weekend jij ook!
Probeer naar buiten te gaan, gewoon iéts doen en ff tussen je vier muren vandaan.
Ik ga ervandoor iig.

Blue, dat is ook ontzettend kl*te, dat je wel wilde maar niet lukte
En ook dat die professionele hulpverlening zo laat op gang kwam, dan glipt het (de relatie) uit je vingers, en dat voelt heel machteloos.
Ik vind dat echt wel een probleem van deze tijd, dat mensen die -áls ze eindelijk aan de bel trekken en serieus nodig hebben- op wachtlijsten terechtkomen en onnodig lang moeten wachten.
En daardoor hun werk, relatie en/of sociale leven er ook te lang onder te lijden heeft, zelfs als je dus wél aan de bel trekt en bereid bent om met je eigen issues aan de slag te gaan.

Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, en kun jij ook weer lekker in je vel komen en als je dat tzt wilt ook (weer) een volwaardige vriendin worden, de tijd zal leren of dat nog met hem is weggelegd of tzt een ander op wie jij dol bent en diegene op jou.
Houd moed, dan kom je al een heel eind!

Ben zometeen 4 dagen op pad en niet thuis dus, ff kort:

Ik denk dat het als volwassene de bedoeling is dat je min of meer zelfstandig met je eigen emoties kunt omgaan en dat niet zozeer bij je partner moet zoeken.
Je zou in theorie in de ideale situatie (en veilig gehecht/opgegroeid) geen vader of moeder meer nodig (horen te) hebben daarvoor, en ook niet een partner in diens plaats (als die emotionele steun ontbreekt)..

Daarnaast in een gezonde en volwassen relatie dus wel de gebruikelijke begaanheid en betrokkenheid bij elkaar en steun bij tegenslag, maar daar dus niet een partner voor "nodig hebben", maar omdat dat gewoon fijn is om te delen, zij het over en weer, wederzijds en niet van afhankelijk zijn (of eoa "recht" op hebben en verwachten dat de ander vooral jóu perfect kan opvangen en steunen).
Je verhaal kwijt kunnen bij elkaar is delen, als je (een stuk van) elkaars leven deelt als partners, is belangstelling, en tot op zekere hoogte een normale vorm van meeleven met elkaar, dat is normaal in relaties, ook in familie- en vriendschapsrelaties.

Zodra je een partner "zoekt" die de (ontbrekende/ vroeger ontbrekende) ouder moet gaan vervangen (of je daartegen moet afzetten door het tegenovergestelde te zoeken bijv), is het nog steeds in reactie óp die ouder en geen "vrije" partner"keuze" (voor zover je dat kiest, he, tis ook waar je op valt, en ook dat kan in meer of mindere mate iemand zijn met soortgelijke eigenschappen (of juist niet, als je die eigenschappen afwijst in een partner om juist niét je ouder-kindrelatie te herhelan).
Je bent pas vrij daarvan als dat geen rol van belang meer speelt.

Ik denk dat je in therapie oa leert losmaken van dat "oud zeer" en dat verleden een plek krijgten je leert dat je je dat kind niet meer bent, maar de volwassene van nu, die zelf in staat is zijn/haar eigen ouders te zijn en zelf vanaf daar richting te bepalen voor eigen leven en eigen eigenschappen daarvoor te (leren) inzetten om jezelf stevig aan het stuur te krijgen en iig op jezélf te kunnen rekenen, dus die veilige hechting zoveel als maar mogelijk is met jezelf iig te hebben (zelfvertrouwen: op jezelf kunnen vertrouwen, dat je zélf dingen kunt en kunt oplossen, voor- en tegenspoed kunt handellen, enz).
Je eigen veerkracht is dat, en als je die kent, sta je zoveel sterker en hecht je minder aan steun van buitenaf.

Iedereen heeft anderen nodig, dat is menselijk.
Maar hoézeer nodig, dat hangt oa dus af van je eigen kracht kennen en kunnen inzetten, des te minder afhankelijk maak je je van emotionele suport van een partner en/of anderen (en of en waarom je denkt dat- die daartoe wél in staat zijn als je dat van jezelf in twijfel trekt.. waarom zou die ander sterker zijn dan jij of moeten/horen te zijn, als je dat zelf ook af zou kunnen?

Waarom zou een ander zich meer om jou of jouw leven ontfermen dan je van jezelf verwacht?
Dat is opmerkelijk eigenlijk, als je zoiets van je partner verwacht, meer dan de gebruikelijke dosis empathie en meeleven die je kunt verwachten van wie dan ook die je tot je kringetje "intimi" toelaat.

Laat ik zo zeggen: een partner is op volwassen niveau, en hoort geen ouder-kind-emotionele steun te zijn.
Wat je aan "volwassen" problemen tegenaan loopt (om maar iets te noemen: werkgerelateerd meedenken, of over wonen, vrije tijd, collega's, baas, buren, sport en hobby's, politiek, cultuur, vanalles wat je meemaakt, wil, wil leren en ontwikkelen, intimiteit, gezondheid enz).
Meedenken, zijn of haar visie op geven net als van andere mensen wiens blik je waardeert op het leven iha en vraagstukken daarin dus. Om vervolgens je eigen keuzes te maken (en die opinie van anderen daarin meegewogen hebt, van div kanten bekeken).

Het zijn denk ik je eigen worstelingen met het kind in jezelf en met evt eigen "tekortkomingen" of waar je niet zo zelfverzekerd in bent, waar je dan meer belang hecht aan wat (een) ander(en) vinden, en je partner in het bijzonder, en dat geeft niet, zolang het geen "goedkeuring" is of bevestiging wat je zoekt, en het bij meedenken en meeleven blijft (een toevoeging van wat je zelf al weet en kent) en niet in plaats van eigen weten/voelen wat (voor jou) het beste is. Of in plaats van jezelf (kunnen) steunen en bijstaan.

Cloud: lief dat je het vraagt.
We hebben volop werk, het is soms zwaar, maar onverminderd leuk om te doen.
a.s weekend maken we er een weekendje weg van en dat begint straks, als we ingepakt zijn.
Partner is (fysiek) een wat onzekere factor momenteel, dus zal het ff meer op mij aankomen (en evt hulp achter de hand).
Best spannend komende dagen, ik maak me maar niet al te druk: wat niet gaat, gaat niet.
We zien het wel, je hebt niet overál controle over, he, en dat verwacht ik gelukkig ook niet, ik kan me relatief makkelijk neerleggen bij dat het loopt zoals het loopt.

Meer kun je niet doen dan je best doen, dat is goed genoeg!

Geldt ook voor jou: luister goed naar jezelf of dit met die lover kwestie van wennen is of echt niet jouw ding is en blijf kijken of je eigen opstelling oprecht is en klopt met wat je er werkelijk van vindt/voelt. Hoe jij erop reageert (bijv afwacht of hij vanzelf wat mindert of hem verzoekt om wat meer ruimte en laat weten wat jij prettig(er) zou vinden) maakt misschien verschil: je mag je eigen invloed laten gelden in een relatie want is een wisselwerking en niet alleen waar hij (of jij) je goed bij voelt. En in het begin is dat altijd f zoeken naar een modus/evenwicht waar je je allebei goed bij voelt, als die er is.

Fijn weekend alvast!

Alice: ik ben komend weekend in jouw contreien, in gedachten dus dichtbij, haha!

Kop vol watten ken ik, Alice, heb ik ook weleens last van, gaat weer over!

Hier gisteren vastgelopen in de modder en gered door een vriendelijke boer met een grote tractor met heel veel pk's

Tegenvaller is niet alleen het regenachtige weer maar ook dat partner zich niet lekker voelde en naar huis is. Morgen komt backup en vanav moet ik mezelf zien te vermaken (of de sauna in om op te warmen en dan vroeg naar bed?!). Wordt een koude nacht heb ik begrepen. Hopelijk morgen dan beter weer, vandaag was knudde!

Wel vriendelijke en behulpzame mensen hier, dat is zoveel waard altijd!