(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Hier is het ook een momentopname, vannacht geslapen als een roosje, ben blij dat het koeler is.
Toen ik opstond was het in hutje 14 graden, een heel verschil met afgelopen week!
We zonnig.

Ik ga maar ff opschieten, want naar festival en minstens een uur rijden, en fietsen naar de parkeerplaats, moet nog douchen en broodjes smeren, die eet ik onderweg dan en kom ik niet in de verleiding eea op dat festival te gaan eten.

Ik wens jullie een fijne zondag!

Nicci, hoe shit ook dat eenzame en lege, als je hier nu niet doorheen gaat (en terug zou gaan naar hem) heb je helemaal een reden om daar bang voor te blijven, omdat je dan niet meer kunt geloven dát je het aankunt (zonder hem, zonder partner, in je eentje).

Dat zou ervoor zorgen dat je je ook mét relatie daaronder, diep van binnen, altijd angstig voor zult blijven voelen, en afhankelijk, omdat je niet op jezelf vertrouwt dat je ook zonder een fijn leven kunt creeren.

En dat gevoel van onvermogen is dan alleen maar gebaseerd op de eerste tijd ná verbreken van de relatie, he, omdat je jezelf dan nooit gegund hebt om het weer op te bouwen voor jezelf na een eerste periode van verdriet en liefdesverdriet, je leeg en eenzaam voelen (wat iedereen voelt na een verbroken relatie!!)

Dit is juist de reden geweest dat je terug ging elke keer, om dit niet (langer) te hoéven voelen, maar daarmee stapte je al over (eigen) grenzen heen, die reden geneog waren óm het uit te maken. Maar achteraf aan ging twijfelen.
Je was daarmee jezelf niet trouw, als je het zo bekijkt.

Realiseer je idd dát het een rouwproces IS!
Dat het tijd kost, en een rottijd ook nog, maar als je jezelf gúnt om daardoorheen te komen, blijft het niet zo, en vind je jezelf terug én ben je trouw aan jezelf geweest, wat je eigenwaarde juist versterkt.

Daar hulp bij zoeken en krijgen is geen zwakte, maar juist sterk en ook iets wat je jezelf “gunt”, omdat dat sneller gaat dan in je eentje, en de scherpe randjes van die rouwperiode helpt eraf te halen.

Sterkte, je kán het!

Mlous: het was heel erg leuk om weer eens op een (goed geregeld en drukbezocht) festival te zijn, al was het een food(truck)festival met ook muziek erbij (dus niet muziekfestival).

Aangename temperatuur ook, zon en wolken (en als de zon scheen was het toch warm en dus die wolken nu en dan welkom!)
Ik kon na ruim een uur rijden gelukkig vrij dichtbij parkeren.
Zaterdag heb ik nogal wat onkruid getrokken uit de strook achter de caravan aan het weggetje, wat niet bijgehouden is al die tijd, en een paadje naar mijn tuin. Dat moest ik wel bekopen, had voor het eerst toch wel wat pijn daarvan aan de geopereerde kant ook. Dus dat was niet zo handig achteraf met de volgende dag op pad

Maar daar zijn maakte veel goed, ik heb zelfs meegeholpen, afgewisseld met zitpauzes (had wel ibuprofen genomen, maar dan toch last, hoor, net als de laatste periode dat we nog samen die foodtruck hadden).
Het was behoorlijk druk, veel jonge tweeverdieners en gezinnetjes met kleine kinderen. Er waren picknicktafels en mensen zaten op kleden op de grond, gezellige sfeer en leuke muziek.

Dus ja, dat was echt weer eens fijn!
Groot contrast met de laatste tijd (te rustig leventje), ben vrij laat teruggekomen en klaarwakker ben ik laat gaan slapen.
Blijkbaar krijg ik idd meer energie van zoiets dan van rust.!

Ben wel meer een angsthaas geworden, pff, voel me toch een beetje stressy als ik dan toch pas in het donker het laatste stuk rijd door de bossen, zo in mijn eentje.
(Draaide ik vroegah mijn hand niet voor om.. is ook een kwestie van niet meer gewend zijn denk ik, teken dat je teveel in je comfortzone zit).

Ex en zoon zijn samen naar dochter en haar vriend en dan heb ik toch altijd gemixte gevoelens daarbij: ik gun het ze van harte, maar (net als eerdere reizen met hun vader sinds de scheiding) gaat het tegen mijn gevoel in dat ik daar dan niet bij ben. Mijn gezin op pad en daar hoor ik voor mijn gevoel nog bij, ook al zijn we al jaren uit elkaar.

Oftewel: ik wil daar óók zijn, iedereen bij elkaar, dochter weer zien ipv bellen/smsen.
Zien waar ze momenteel leven (en misschien langere tijd illen blijven wonen), de omgeving, klimaat, natuur, cultuur, hoe het met ze gaat daar.
Dat is af en toe best slikken, al laat ik dat niet merken.

Nou leent mijn conditie zich daar nog niet voor, dus ik zal moeten sparen voor een ticket voor een later tijdstip. Intussen houden ze mij wel op de hoogte, dus vanaf de zijlijn ben ik er toch een beetje bij

Nicci: het was fijn om dit weer eens te beleven idd!
Enerzijds om te merken dat ik het nog niet verleerd ben, ook al is het andere apparatuur en indeling (in de vorige bus kon ik blind werken), anderzijds leek er niks veranderd tov de laatste periode in coronatijd, dat ik steeds moest pauzeren tussendoor (op een krukje zitten) en nog even confronterend is om een stukje over het terrein te lopen naar toiletblok (met vrij hoge treden) of heen en terug naar de parkeerplaats, ook mét ibuprofen.

Ik had vorig jaar niet vermoed dat die andere kant ook zo slecht was, of zal inmiddels verergerd zijn?
Eigenlijk alles wat ik iets te lang achter elkaar doe levert stijfheid en pijn op, zo heb ik vannacht lang geslapen en dan weet ik niet hoe ik moet gaan liggen.

Ben al blij dat ik weer op mijn zij kan slapen ipv rug, en na maanden niet op mijn buik gelegen te hebben heb ik dat gisteren weer geprobeerd op de stretcher buiten., want mijn achterkant krijgt al die tijd minder zon, haha, van voren lekker kleurtje omdat ik altijd zit (volstrekt onbelangrijk natuurlijk).

Tijdens die warmte bleef ik onder een parasol, nu waag ik me overdag wel in de zon, die ook niet de hele tijd schijnt, nu en dan grote wolken ervoor, prima.
Op mijn buik lukt wel, boek voor me op de grond, maar houd ik toch niet lang vol.

Ik beschouw mezelf al jaren als avondmens, maar merk wel dat ik al langere tijd ‘s avonds al vroeg moe ben en geen moeite heb om op een normale tijd naar bed te gaan. Ben dus ook veel eerder wakker.
Ik weet niet helemaal waar dat aan ligt, ik denk dat de impact van lichamelijke pijn wordt onderschat, dat het zoiets is als een oplader in het stopcontact laten zitten of apparaten die op standby staan en sluipenderwijs energie “weglekt”.

Maar ook dat ik natuurlijk daardoor al jaren minder aktief ben eist zijn tol, het is toch een vicieuze cirkel als je daardoor meer zit, word je ook slomer van en áls je aktiever bent (schoonmaken, in de tuin werkt) moet je dat bekopen. Dat werkt niet bepaald stimulerend, zo heb ik op dit moment bijv geen pijn, maar als ik straks (misschien) ga grasmaaien wel.
Bukken om onkruid met wortel en al eruit te trekken is funest..

Maar langere tijd zitten breekt net zo goed op, dus het is en blijft een kwestie van afwisselen, daar weet jij alles van.

Ik heb hier een bevriende mannelijke kennis die ook (allang!) 2 nieuwe heupen moet en dat is steeds maar uitgesteld om div redenen. Die krijgt er ook steeds meer moeite mee, ook mentaal, op zijn humeur, dat ie somberder is geworden.
Niet alleen kan hij niet bij een kliniek geopereerd worden (om andere medische redenen), maar moet nu weer 6 weken iets uitproberen om uit te vinden of hij dan die 6 weken op zijn rug kan slapen na operatie (dat kan hij nu niet).

Dus die is helemaal het haasje, voorlopig, omdat ze het nu niet aan durven, en zijn wachttijd (naast wachtlijsten bij ziekenhuizen) nog geen vooruitzicht biedt dat hij op korte termijn geholpen zal worden..
(En er enorm tegenop ziet ook nog, áls het dan zover komt).

Ik snap dat nu heel goed, en ook mensen met chronische aandoeningen nóg beter.
Onder de vaste mensen hier zijn natuurlijk relatief veel gepensioneerden (e ouderen), waardoor ik hier meer anderen zie die eea mankeren.
Sommigen mobiel beperkt (zonder pijn) en die kunnen daarop maatregelen nemen zoals een parkeerontheffing (of plekje dichterbij) en een driewielerfiets, electrische step, scootmobiel of andere (blijvende) hulpmiddelen.
En thuis vaak ook (benedenwoning, al dan niet aangepast).

Deze vriend kan, net als ik, nog iig de afstanden hier op de fiets doen. Zwemmen lukt hem niet meer (ben zo blij dat ik dat weer kan!) en hij heeft voor zijn verjaardag vorige week (bij wijze van grap) van zijn kinderen alvast een rollator gekregen.
Hij wil zich niet laten kennen, is eigenwijs, en probeert te verbergen voor anderen dat ie zo’n last heeft (met lopen, tillen en dergelijke).
Toch zal ook hij straks (als ie eenmaal aan de beurt is) zich daaroverheen moeten zetten en hulpmiddelen accepteren, het is maar tijdeiljk..

Ook echt oude mensen hebben vaak een drempel om rollator of een stok te gebruiken, alsof ze dan toegeven aan hun ouderdom of misschien vooral naar buiten toe niet zo bezien willen worden.
Het is een vorm van verzet, terwijl je daar vooral jezelf mee hebt.
Er werd mij juist geadviseerd om de eerste tijd vooral wél met die krukken te lopen, ook als je l stukjes zonder kon, alleen al om juist anderen erop attent te maken dat je iets mankeert, zodat ze daar rekening mee houden.

Zoals jij zelf ook gemerkt hebt, zijn het vooral onzichtbare aandoeningen waar mensen geen/ weinig begrip voor hebben.
Zoals sommigen erg makkelijk oordelen over die vriendin en haar gebrekkige huishouden, of misschien bij jou ook: ze zien je toch in de tuin werken oid, maar niet met hoeveel moeite en pijn dat gepaard gaat (of daarna uren moeten zitten/ liggen), als je dat niet kent is dat van buitenaf moeilijk in in te leven: je doet het toch, dan kun je het toch?!
Dat kende ik al uit de schildklierperiode, als er niks aan je te zien is aan de buitenkant en mensen je alleen zien in die uren dat je wél in aktie bent, niet daarvoor en daarna.

Sommigen vroegen/vragen waarom ik niet hier ga revalideren na operatie: alles lekker klein en overzichtelijk, geen trappen, toch veel buiten en contact met anderen?
Maar het is hier té klein, kan nauwelijks om het bed heen lopen, zeker niet met krukken, niet bukken voor keukenkastjes/ koelkast, alle zitplaatsen, bed en wc zijn te laag, enz.
In het voorjaar was het voordeel oa geweest dat je hier geen kleren, sokken en schoenen aan hoeft, haha, gewoon een badjas en sloffen.
En in de herfst als het kouder en vochtiger wordt binnen en buiten is het gewoon geen goed idee.
Maar er zijn hier veel mensen gerevalideerd, die hebben een luxere hut met centrale verwarming enzo, en een partner, de boodschappen kunnen bezorgd worden, de fysio komt ook hier en als je eenmaal weer mag zwemmen (en sauna) is het dan wel fijn(er) herstellen.

Ik zie nu al op tegen die weken binnen straks, dus ik probeer extra en bewust te genieten nu het buitenleven nog kan, en het blijft ook komende week nog lekker. Normaal was ik afgelopen koelere dagen wel naar huis gegaan (voor de katten) en dan terug hierheen, nu blijf ik zoveel en zolang mogelijk (achter elkaar) met zo’n mooie zomer!!

Ik raad die vriendin (en jou) ook aan om nu zoveel mogelijk tóch naar buiten te gaan, ergens in de zon en wind (of uit de wind) te komen, de buitenlucht op te snuiven, om je heen te kijken nu alles nog groen is.
Hoe leuk je je interieur ook hebt/ maakt, het blijven dezelfde 4 muren en dat versterkt (bij mij althans) het idee van je bevinden in een klein (eigen) wereldje en dat kan de betrokkenheid met of gevoel van (g)een rol in de buitenwereld hebben versterken.

Het is intussen wel aangetoond dat contact met die buitenwereld via media en social media een vals gevoel van”contact” geeft en niet in plaats van real life contact kan dienen, integendeel zefs.
Ik vind een forum en topic als dit nog iets anders (dan kijken wat anderen allemaal zgn aan leuks en interessants doen), omdat dit naar mijn idee toch persoonlijker is en je de diepte in kan over wat onder die oppervlakkige laag ligt (van bijv Fb).

Met kennissen gaat het ook vaak over oppervlakkiger of dagelijkser dingen, maar lang niet altijd, er wordt ook regelmatig de diepte in gegaan (afhankelijk van met wie) en ik blijf het belangrijk vinden om face to face met mensen mét alle aandacht erbij te praten (de meesten hier gelukkig nog zonder afgeleid te worden steeds door hun mobieltje).

Ik vind -wat ik ook aan het doen ben- smsen/appen enzo vaak eerder storend dan fijn, zeker ‘s avonds, ook omdat ik gewoon niet kan multitasken met een half oog op het een en een half oog op het ander.

Dank voor de tips voor speakers en e-readers, ladies!
Ik overweeg voor nu een Anker speaker (van rond de 40 euro), die een vriend heeft gedemonstreerd, relatief onbekend merk wat zich kan meten met JBL.
Die Iphones en Ipads van nu hebben namelijk alleen nog een ingang voor opladen, dus ik maak op de camping gebruik van een verloopkabeltje, die soms wel en soms niet geaccepteerd/ondersteund wordt.
Thuis via airplay via de wifi, maar hapert dus ook momenteel.

Omdat ik een online zender opzet, loopt de batterij ook hard terug, zelfs aan de lader, zeker toen het zo warm was hierbinnen en dan wordt de lader ook te heet, maar ik kan en wil gewoon niet zonder!
Ik heb hier nog een goedkope kleine van de Action liggen, die ben ik aan het opladen, maar die is echt inferieur qua geluid en vermogen.

Gaat het intussen weer een beetje met jou?
Nog plannen deze week?
Houd vol hoor!

Update: hahaha, hij doet het!
In elk geval al een beter geluid dan alleen mobieltje of Ipad zelf (en kan ik buiten op tafel zetten)

Update 2: haha, dat was van korte duur, 5 minuutjes.. blijkbaar moet ie veeeeeeel langer opgeladen worden, dus maar weer aan de lader gelegd

Pauwenveer, ik was al benieuwd hoe het je verging nu de werkweek weer begonnen is.

Ik herken het “nee-gevoel” deels wel.
Er is bijv zat (al dan niet thuis)werk bij callcentra, wat ik in theorie nu al zou kunnen beginnen met een onderbreking van pakweg 2 weken na operatie. Nu leent mijn stem zich daar niet voor (beschadigde stembandzenuw sinds andere operatie, snel schor en -vind ik zelf- “emotionele” , onvaste stem bij en tijdje aan het woord).

Maar erger: het lijkt me (in de meeste gevallen) noduit afschuwelijk werk!
Klantcontact: leuk (ook ontevreden klanten), bellen: vreselijk, en nog steeds hele dagen zitten, maar dan met koptelefoon en controle, reageren binnen zoveel minuten, volgens instructies vooraf, nee dank.
Zelfs tijdelijk voor de GGD-lijn moet je een up to date zus en zo computer hebben.

En zo meer banen die ik zie op Indeed enzo met nog altijd “eisen” die onnodig lijken (met een weekje inwerken met 2 vingers in je neus zou kunnen, maar nee, minimaal moet je dit of dat al hebben) en verder een overvloed aan leuke banen voorbij komen die ik gezond en wel veel liever en met plezier zou doen!
Die ook een fysiek element hebben , maar dan wel diensten van 8 uur (wat voorlopig totaal niet haalbaar is dus).

En dan voelt dat zo verwend, dat ik nog zo selectief dúrf te zijn, niet álles aanpak wat ik nog kan krijgen, (terwijl het juist de minder betalende banen zijn waar ik mijn neus niet voor optrek… ik zie mezelf niet als kantoormens, liever direct met mensen).

Maar goed, terug naar jou, ik snap heel goed dat als je niet lekker in je vel zit, het meest voor de hand ligt dat je liever meer of meer in je comfortzone wil blijven, terwijl dat ook niet meer op belangrijke fronten voldoet.
En al met 1 been buiten staat.
Maar wél weet wat je hebt en je in elk geval in je huidige vertrouwde job genoeg verdient om je verantwoordelijkheden tov jezelf en je gezin te kunnen blijven nemen.

Solliciteren en grote veranderingen qua organisatie, werkzaamheden enz vergt energie, en enthousiasme, zelfvertrouwen, echt zin hebben n en toe zijn aan iets nieuws, nieuwe gezichten, jezelf uitdagen.
Als dat soort energie ontbreekt, kan dat juist het tegenovergestelde geven, faalangst, twijfels, dralen qua aanpak, ontmoediging.

In jouw plaats zou ik misschien toch -als dat lukt- wachten tot je die begeleiding van een coach hebt. Het gevoel dat je niet alleen staat en alles zelf moet uitzoeken en beslissen alleen al kan moed/ aanmoediging geven.
Ik weet wel dat destijds een coachingtraject mijn hele kijk op vanalles veranderde, vleugels gaf, duidelijker omlijnde richting en vertrouwein in mijn kwaliteiten.

Op dit moment in onze maatschappij ligt op élk vlak de nadruk op “veiligheid” en “zekerheid” moet elk risico vermeden worden, waar je later weleens spijt van zult kunnen krijgen (bijv samenwonen, je eigen woning opgeven, je baan want je weet niet wat je terugkrijgt enz), want niks is meer zeker en veilig, overal zijn protocollen en regels om de burger te “beschermen”.
En overal crisis dit crisis dat.

Het effect ervan is oa dat we dagelijks over ons heen krijgen dát we blijkbaar onveilig zijn en beschermd moeten worden.
Slimme meters, slimme deurbel, politiegoedgekeurde sloten, huis helemaal dichtisoleren, rookmelders verplicht, en dan de overheid cq EU die ons (de burger) moet behoeden tegen alle ongezonde gedrag door bemoeienis, taksen, boetes, maar tegelijkertijd binnen door hun bepaalde kaders vindt dat we eigen verantwoordelijkheid moeten dragen, jezelf verzekeren, eigen risico nemen, zelfredzaam moet (kunnen) zijn..

Zo is er enorme schaarste aan (betaalbare) huurwoningen, maar nee, mogen in bepaalde steden/gebieden niet meer dan 2 personen een appartement delen (ongeacht hoe groot die is en voorheen 3 personen de huur konden delen).
En met allerlei nieuwe regels en vergunningen het onmogelijk maken als verhuurder om te investeren in huurwoningen (of daar nog iets aan over te houden).

Op allerlei gebied dus de boodschap van crisis, ew moeten beschermd worden, onszelf beschermen (en dat is nog erger geworden sinds corona).
Het moedigt niet bepaald aan om welk risico dan ook te nemen, als je nu alles voor elkaar hebt.

Komt nog bij dat er een soort “verwijtbaarheid” aan gekoppeld lijikt te zijn: eigen schuld, als het niet uitpakt zoals je had gedacht.

Die beinvloeding van buitenaf doet meer dan je denkt.
Ook uit je omgeving, hoeveel mensen durven al haast niet meer te vertellen dat ze met het vliegtuig op vakantie gaan, schaamte en schuldgevoel over moeten hebben over hun voetprint, individuele verantwoordelijkheid qua klimaatdoelen, energiegebruik, wat ze eten en drinken, wat je wel en niet mag zeggen.

Het kan je lamleggen, want die eigen verantwoordelijkheid wordt ook aan alle kanten begrensd door regels en consequenties.
Vrijwillig je baan opzeggen of van werk veranderen (van vast contract naar 2 maanden proefperiode houdt in dat je een probleem hebt als dat niet goed uitpakt).

Zo is een vriendin van mij vanuit burnout in de ZW en daarna WW gekomen, voelde niks voor afhankelijk zijn van UWV en voelt zich sowieso zeer, zeer verantwoordelijk om zsm aan de slag te gaan en heeft de eerste beste baan aangenomen. En daar nu spijt van. Enige optie is nu verder werken en intussen solliciteren. En dat is nog vrijwel hetzelfde werk(zaamheden), en zit het verschil in sfeer, werktijden, leiding, collega’s en lokatie.

Als ook de werkzaamheden veranderen en je niet vanzelfsprekend op je opleiding en werkervaring kunt vertrouwen, kan dat je onzeker maken (terwijl je je nu zeker voelt van je capaciteiten).
En bij burnout is het vaak al niet precies te duiden of -en wat- aan het werk ligt en wat aan je eigen conditie/ gesteldheid.
Het enige wat je weet is dat het eerder voldoening gaf en nu stress.
Terwijl het vaak niet ligt aan 1 factor, maar een samenspel van factoren.

Daarom is het goed om met een onafhankelijk en objectief iemand te praten, en samen te ontrafelen!
Iemand die in oplossingen denkt, in mogelijkheden.
Die eea beziet zonder jouw eigen emoties die bij voorbaat al “nee” oproepen.
Die misschien bepaalde blokkades kan slechten, danwel ideeen heeft die een “ja!” Bij je oproepen.

Het is een proces, waarbij je iemand naast je kunt gebruiken, dus ik zou dat echt afwachten als ik jou was en als je dat kunt opbrengen.

Nicci, goed bezig!
Het scheelt idd veel dat het ‘s nachts afkoelt en beter kunt slapen, heb ik ook hier, gisteren schoon beddengoed erop, dons opgeklopt, ik lag heeeeerlijk!
(‘S ochtends niet meer, word ik stijf wakker en met pijn, dan helpt geeneen houding meer en kan de eerste stappen haast niet lopen).

Ook overdag koeler betekent weer meer kunnen doen wat je met die hitte beperkt aan inspanning. Fietsen en natuur zijn dan idd dingen die je goed doen!
Ik ben niet voor niets zo graag bij hutje, en heb het gevoel thuis niks te zoeken te hebben (behalve de katten), teveel omringd door bakstenen.

Gras nog niet gemaaid hier, maar in plaats daarvan een boek/ roman uitgelezen van Paolo Coelho (De winnaar staat alleen) .
Vorige wat ik van hem las vond ik niet zo geweldig (De Zahir, over zichzelf, de (onvoorwaardelijke) liefde, zoektocht naar zijn vrouw).

Jammer dat je de energie/concentratie nog niet hebt om een boek te lezen, Nicci, want nu en dan in zo’n heel andere wereld kan je zo goed doen, ik vind het altijd knap als een schrijver je kan “meenemen” in zijn fantasie-/denkwereld en aan het denken kan zetten, dingen in jezelf aanroert, of juist heel andere sporen uitzet dan je zelf bent/ zou doen/ verzinnen.

De speaker van de Action die ik al had laadt om eoa reden niet op.
Heb nog een heel klein minispeakertje paar jaar terug gekregen voor mijn verjaardag, in de vorm van een Nespressocupje, heel schattig ding (hadden we in de foodtruck ook eentje van), die heb ik nu opgeladen en komt best leuk geluidje uit, beter dan Iphone/ Ipad zelf iig, haha, voor nu hier wel een grappig dingetje .
Omdat muziek zoveel voor me doet, en waarbij de bas een grote rol speelt, ga ik toch voor een wat geavanceerder type als het even kan.

Begin vd avond gisteren belden ex en zoon en zo word ik gelukkig toch betrokken in hun beleving daar in zuidelijker oorden.
En mijn mening/ advies gevraagd op afstand, ben ik blij om, dat ze dat waardevol achten om met mij te overleggen.

Ik vind het voor jouw buurvrouw vooral erg dat ze haar (te korte) leven zo vol negativiteit heeft beleefd (en uitgedragen). Wie weet heeft ze nog wat extra tijd en komt er nog een ommekeer, nu dat leven zo onzeker is geworden.
Wie weet ontpopt zich nog een zekere mildheid in haar blik, zowel naar buiten (anderen) als naar zichzelf.

Ik moet zeggen dat ik mijn zus bewonder om haar onverminderd opgewekte inslag momenteel, hoe ze omgaat met de tegenslagen van afgelopen tijd en haar aangetaste lichaam, wat niet niks is!
Ik heb afgelopen weekend vooral gezien hoe ze zich in haar element voelt bij wat ze doet, hoe dit bi haar past, (en ook haar drijfveer is?), het plezier wat ze erin heeft (op zo’n succesvol evenement).
Het boeit (haar) niet dat het misschien niet rendabel is, zolang het kán, is ze hier helemaal gelukkig mee, kan haar creativiteit erin kwijt, heeft er lol in.

Dat was paar jaar terug wel anders, dat had met burnout te maken, lichtgeraakt, kon niks hebben, overal commentaar op, weinig geduld, angstiger (oa hyperventilatie, hoge bloeddruk, straatvrees, enz).
En zelf ken ik ook afgelopen jaren periodes dat ik eea ook niet kon bolwerken alles bij elkaar.

Zelfde persoon, maar nu de mildere en opgewektere versie.
Mensen veranderen in hun aard misschien niet, maar bepaalde omstandigheden kunnen wel bepaalde eigenschappen versterken of aanboren, die je dus al in je hebt, maar je anders bent “afgesteld” dan onder andere omstandigheden.

Dat is wat je zelf nu ervaart: bij gelijkblijvende omstandigheden kan (beantwoorde) verliefdheid alles lichter en positief kleuren, en bij verlies alles donkerder.
Tijdelijk iig, omdat het een andere versie van jezelf aanboort.

Daarom is het ook lonend om iéts te veranderen, omdat het moed of hoop kan geven en je blik/ stemming kan meeveranderen waarop je andere omstandigheden ook anders kan gaan bekijken of tegemoet treden.

Mooi voorbeeld van Pauwenveer, dat die yoga niet alleen fysiek iets fijns brengt, maar ook andere contacten en eea kunnen delen.
En van jou om met ex van jaren terug toch leuke dingen te kunnen ondernemen.

Het is sowieso fijn als je een alternatief weet te vinden, al geeft het maar een beetje nieuwe invulling, om uit een impasse te komen, het neemt het “lege” gevoel niet (helemaal) weg, maar is wel alvast een begin van andere invulling.

Het blijft nog de hele week zomers, ladies, niet al te warm, wel zonnig, en dat is goed voor onze energie!
Blijf vooral naar buiten gaan!

Haha, nou ik lig graag dwars
Zelfs in het zwembad, als iedereen lange banen trekt, ga ik heen en weer op het korte stuk, in de breedte dus.
Dat vind ik fijner, kan ik de klok zien, maar ook wissel ik van buik naar rug.
En moet ik bij rugcrawl steeds achterom kijken of niemand in mijn weg zwemt (dwz ik tegen niemand aan zwem).

Er is niks mis met dwarsliggen, Pauwenveer, zolang je maar niet jezelf dwarszit!
Je hoeft niet net als iedereen te zijn of te doen wat anderen zouden doen.
Je bent vrij om je eigen koers te bepalen.

Vanmiddag het grasgemaaid, niet al te kort ivm dat het gras dan verdort.
Het staat er nu prachtig bij, en ook het onkruid aan de wegkant meegemaaid, dus ook dat ziet er weer en stuk beter uit.

Maar sjee, wat een pijn na afloop links, met uitstraling in het hele been, niet leuk meer!!
Ibuprofen genomen en ff gaan zitten, een koffie genomen en het ergste is nu wel weggetrokken.
Nu nog wegbrengen (had eerst mijn auto gehaald en dat onkruid en vuilnis weggebracht).
Nu ben ik wel ff klaar voor vandaag, trots op mijn harde werk (en blij met mijn lichte maar krachtige grasmaaier van marktplaats!) en kan tevreden rondkijken weer.

De zon schijnt uitbundig, zelfs nog te warm om erin te zitten, zelfs met wind.
Even kijken of er nog iets te doen is bij het zwembad/ pleintje.

Hoe gaat het met jullie?
Mlous, ben je nog op reis?

Het is dit weekend nog prachtig weer, en niet té warm ook, zelfs een windje erbij.

Gisteren had ik al vroeg visite: oudere vriendin, die ik al vaak heb uitgenodigd hier. Door exlover, die een auto ter beschikking had, hierheen gereden.
Dit is de vrouw die tijdens corona haar huis open stelde.

Vorig jaar werd dat ook een keer geopperd door hun, maar zag ik dat nog niet zitten (dat hij meekwam). Inmiddels hebben we een zodanige verstandhouding dat ik het prima vond.
(Al zou ik hem in zijn eentje niet uitnodigen).

Ze hadden lekkere al vroeg op de markt hapjes ingeslagen en kwam voor mijn doen vroeg, want zouden ‘s middags alweer tijdig terugmoeten (auto terugbrengen), maar dat hoefde tegen die tijd niet.

Was een geslaagde dag, ze hebben allebei genoten hier (zij is al heel lang naturist), en ik vond het ook gezellig om eens bezoek te krijgen (vrijwel geen bekenden van me die hierheen komen, dat was wel anders geweest als het een gewoon recreatiepark was geweest).

En nee, het maakte bij mij geen oude gevoelens los, het was relaxt en vertrouwd, hij was vooral blij en dankbaar, heeft een paar bekenden teruggezien en geen toespelingen gemaakt, ook niet dat ie vaker zou willen komen oid.
En nu zij het met eigen ogen heeft gezien hier, denk ik dat zij volgend jaar wel een weekje iets zelf zal boeken.

Vandaag stralend blauwe lucht, ik wens jullie een heel fijn weekend!

Goed zo, Nicci, blij te lezen dat je een gezellig weekend hebt!

Het lijkt idd vrij snel te gaan ineens, ik sta hier bij hutje meestal rond 8 uur op en merk echt dat de zon al een stuk lager staat, want er is dan nog helemaal geen zon in mijn tuin. Schijnt dan wel naar binnen, maar terras is nog in de schaduw van mijn tuinhuisje en dat was pakweg 2 weken terug nog niet zo.
Ook al wat vochtiger ‘s ochtends (tuinstoelen, tafel), dus wordt al wat herfstachtiger idd.

Ook dat kan nog een mooie periode worden, al koelt het ‘s avonds ook eerder af en is het eerder donker.
Ik weet nog van als we late schoolvakanties hadden het leek alsof we van de zomer direct bij thuiskomst (2 weken later maar) in de herfst leken te belanden en als school en week later weer begon het nog donker was ‘s ochtends.

Gelukkig zijn de bomen en het gras hier nog groen en lijkt het nog zomer door de hoge temperatuur overdag.
Het zwemwater van het buitenbad is van 27,5 gr vorige week nog naar nu 22 graden gegaan. Is nog steeds niet echt koud, alleen als je erin gaat, als je er eenmaal door bent is het lekker (vorige week koelde je er nauwelijks van af).

De sfeer is al wat herfstachtiger, ook omdat het hoogseizoen voorbij is en rustiger op het park, maar ik doe nog even alsof het hoogzomer is!
Er zijn ook voorbije jaren geweest dat we in de hele zomer alleen maar konden hópen op dit soort temperaturen met zon, zoals nu.

Het is hier momenteel vrijwel windstil, en wat opvalt is de stilte.
Thuis is er altijd wel iémandaan zijn huis aan het klussen, schuren, boren, hoor ik verkeer in de verte (snelweg), vuilniswagens, auto’s in de straat oid, en hier volop de vogels fluiten en eenden kwaken.

Over geluiden gesproken: ik heb toch een bluetooth speaker besteld en die wordt pas maandag bezorgd bij een afhaalpunt in het plaatsje verderop.
Beetje laat in het seizoen, haha, na al dat wikken en wegen, had er eerder plezier van kunnen hebben, al hoop ik hier nog wat weekjes door te brengen (tussendoor wel paar dagen naar huis steeds voor de katten).

Was het gisteren gezellig op terras?
Fijne zondag met je zoon!

Mlous, geniet nog even lekker daar, hoor!
Nog niet aan werk denken, dat komt wel weer.

De weersvoorspellingen zeggen dat komende 2 nachten het hier gaat regenen (en dat hebben we nodig, zou ideaal zijn!) maar overdag nog warm en mooi weer wordt.
Parasol en kussens voor de zekerheid maar binnengehaald, maar ik blijf dus nog even!

Nicci: ik heb thuis wel een tuin, maar omringd door muren en schuttingen, zomers te warm en ingesloten, kan ik ook nauwelijks de luchten zien en in voor- en najaar weinig zon.
De benedenverdieping is verhuurd en de tuinset staat ogeveer tegen die woonkamer aan, dus daar ga ik niet zitten..
Daarom geniet ik driedubbel van mijn tuin en terras bij hutje!